سینماروزان: اهمال مدیریتی در خانه سینما تمامی ندارد و بعد از آن که هزاران نفر را از فهرست عیدی میلیاردی ارشاد حذف کردند حالا و برای اعطای یک سبدکالای حداقلی هم اعضا را واداشته‌اند به پر کردن فرم‌هایی خاص و دادن اطلاعات شخصی پرسنل!!

این روش توزیع تسهیلات که در هیچ صنف یا سندیکای معتبری سابقه ندارد با واکنش بسیاری از سینماگران مواجه شده و آنها اعتراض کرده‌اند که چرا برای دریافت یک کمک‌صنفی که حق بارز هر عضو صنف است باید استنطاق شوند؟؟!

به تازگی آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی از مراجع شناخته‌شده عالم تشیع در پاسخ به استفتایی مرتبط با اتفاقات اخیر خانه سینما صراحتا تاکید کرده توزیع سبدکالا به شیوه فعلی، جایز نیست.

پرسش از آیت‌الله مکارم چنین بوده است: شهرداری تهران تعداد ۱۵۰۰ بسته خواربار و مواد غذایی به خانه سینما اهدا کرده تا در ایام ماه مبارک رمضان در اختیار سینماگران قرار گیرد. مدیران خانه سینما به بهانه اینکه این اقلام بایستی در اختیار هنرمندان نیازمند قرار گیرد، آنان را ملزم به پر کردن پرسشنامه ای کردند که سی و چند بند دارد و سوالات در مورد مسائل خصوصی افراد است، از جمله اینکه شغل همسرتان چیست؟ و منزل تان شخصی است یا استیجاری؟ و سوالات متعدد دیگر … و اگر شخصی پرسشنامه را جواب ندهد مشمول دریافت نمیشود. آیا شرعا حق دارند به بهانه کمک کردن به اشخاص نیازمند در ماه مبارک رمضان، تحقیق و تفحص در زندگی خصوصی افراد کنند؟

پاسخ آیت‌الله مکارم چنین است: این کار، جایز نیست و نیاز ظاهری کفایت می‌کند.

سینماروزان: بالاخره و مدتها بعد از درخواست سینماگران، دستور اجرایی شدن سامانه سمفا از سوی سازمان سینمایی صادر شد و مدیر کل نظارت سازمان، جزییات این سامانه را تشریح کرد.

محمدرضا فرجی مدیرکل دفتر نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمایی با برشمردن ویژگیهای سامانه بلیت فروشی «سمفا» تاکید کرد این طرح روزآمد است و بر همین اساس می‌تواند بسیاری از اشکالات شیوه قدیمی اکران را مرتفع کند.

تعیین سامانه مرکز فروش آنلاین«سمفا» به عنوان مرجع بلیت فروشی در سینما که بعد از آغاز به کار سینماها، شروع به کار خواهد کرد، نشان از برنامه ریزیها برای ایجاد تحولاتی در زمینه اکران فیلم ها و رفع اشکالات موجود در سیستم قدیمی اکران دارد.

ازجمله ویژگیهای سامانه سمفا به شرح زیر است:

–بهای بلیت سینما همزمان با پرداخت پول از سوی مخاطب قابلیت تقسیم دارد از جمله سهم سینما، سهم فیلم و مالیات بر ارزش افزوده.

–ثبت قراردادهای شرکت پخش با سینما و صدور حواله به صورت سیستمی است که در نتیجه آن تغییراتی در وظایف و کارکردهای سنتی شورای صنفی نمایش به وجود می آید.

–موضوعات اختلافی بین مالکان فیلم و سینماداران مثل سئانس چرخشی، خود بخود با وجود این سامانه رفع می شود.

–با قرار گرفتن چهار فروشنده برخط، زمینه رقابت به وجود می آید. این رقابت را می توان در قراردادهایی که با سینماها بسته می شود و یا امکان خرید مجموعه‌ای از بلیت ها و مواردی از این دست مشاهده کرد که نقض وجود رقابت، امکان مسابقه در خدمات‌دهی بیشتر به مشتری و همچنین افزایش ضریب اشغال صندلی های سینما ها را فراهم می آورد.

–امکان تخفیف بلیت‌ها به ازای هر سانس و سالن و فیلم در این طرح، در نظر گرفته شده است. همچنین دیگر شکل تخفیف می تواند شامل حال مشتریان وفادار هر سینما، هم محلی های سینما یا هر گروه تعریف شده شود.

–در صورت تغییر درجه سینما، بلافاصله قیمت بلیت در سامانه تغییر می کند و نیاز به مکاتبه و موافقت نیست. همچنین امکان قیمت گذاری بلیت براساس صندلی، زمان خرید، سئانس و سالن وجود دارد. در عین حال با تغییراتی که در نظامنامه اکران داده شده ، مخاطبان می توانند برنامه های آینده و به زودی تمامی سینماها را در سایت های فروش بلیت مشاهده کنند.

–همه شهروندان می توانند از امکان بر خط مشاهده تعداد بلیت به تفکیک دوره زمانی، استان، شهر، سینما، سالن، سئانس و نوع تخفیفات نیز استفاده کنند. این کار به برنامه ریزان و فعالان و منتقدان این امکان را می دهد اطلاعات بیشتر و دقیق تری داشته باشند.

سینماروزان: پیش تولید پروژه نمایش خانگی ” آهوی من مارال ” به زودی آغاز خواهد شد.

پیش تولید ” آهوی من مارال ” پس از شروع دوباره تولیدات سینمایی که به علت شیوع ویروس کرونا به تعویق افتاده ، آغاز خواهد شد.

طراحی لوگو این سریال برعهده مهران گل محمدی و لیدا صبوری است.

برخی عوامل این پروژه عبارتند از :
کارگردان : مهرداد غفارزاده ، تهیه کننده : بهروز خوش رزم ، مشاور پروژه و ناظر کیفی : سعید شریعتی ، مشاوره فیلمنامه : فریدون عموزاده خلیلی ، ایده و طرح سریال : مهرداد غفارزاده ، اعضای نویسندگان : پریسا شمس ، معصومه یزدانی ، ابراهیم قربانپور، مشاور رسانه ای : اشکان منصوری . نوازنده : آیدین علیانسب.

سریال ” آهوی من مارال ” که در دوره قاجار و عصر ناصرالدین شاه می گذرد در دو فصل برای پخش از شبکه نمایش خانگی ساخته می شود؛ فصل اول پانزده قسمت و فصل دوم در بیست و پنج قسمت خواهد بود.

موضوع این سریال به عشق ناصر الدین شاه به دختر روستازاده و ماجراهای اطراف آن ، می پردازد همچنین داستان هایی از کنیزان ترک به میان خواهد آمد و …

بخشی هایی از سریال در استانبول قدیم می گذرد و از بازیگران شناخته شده سینما و تلویزیون ترکیه نیز استفاده خواهد شد و در این زمینه مذاکراتی انجام شده است.

در خلاصه قصه ” آهوی من مارال ” آمده : ناصرالدین شاه، دست به ماشه برده تا آهویی صید کند که آهو چشمی، چون باد از راه رسیده و چون برق می‌گذرد و به دنبالش حال سلطان صاحبقران می‌شود حال اسیری که در دام مانده باشد ، صیاد رفته باشد. شاه به حکم قدر قدرتی امر می کند که صیاد را به شکارگاه بازگردانند ، غافل از اینکه آن آهو چشم گریزپا ، خود صید و صیاد عاشقی جوان است از دیار آذربایجان ، دیاری که گل‌های دشتش همه سارای نام دارند و سروهای سر به فلک کشیده‌اش همه خان چوپان..

سینماروزان: به‌دنبال برگزاری دوره تازه انتخابات شورای صنفی نمایش و انتخاب مرتضی شایسته به ریاست شورا، برخی از سینماگران سرشناس با ارسال پیام تبریک به شایسته از او خواستار برخورد با تخلفات اکران شدند.(اینجا را بخوانید)

حالا انجمن صنفی پخش‌کنندگان به ریاست علی سرتیپی، کلیه اعضای هیئت مدیره و مدیران دفاتر پخش هم با صدور پیامی رسمی، ریاست شایسته بر شورا را تبریک گفته اند.

متن پیام انجمن صنفی پخش‌کنندگان را بخوانید:

انجمن صنفی پخش کنندگان سينماي ایران انتخاب مرتضی شایسته بعنوان ریاست شورای صنفی نمایش با توجه به سابقه ی درخشان در سینما را به ایشان تبریک گفته و در این شرایط خطیر سینما مغتنم مي شمارد. ضمن حمایت از این انتخاب امیدوار است که اين مهم، باعث تاثیرات مثبت در روند آینده ی سینمای ایران
گردد.

سینماروزان: در روزهای گذشته اغلب هنرمندانی که بنا داشته‌اند فاکتورهای درمانی خود را در سایت بیمه درمانی هنرمندان بارگذاری کنند با اختلال عمده و بالا نیامدن سایت مواجه شده‌اند.

این همان بیمه تکمیلی درمان است که در تمام ماههای گذشته به‌دلیل تاخیر در بازپرداخت هزینه‌های درمانی هنرمندان در کانون انتقادات قرار داشت؛ بماند که برخی از مراکز درمانی طرف قرارداد این بیمه و به‌ویژه مراکز دندانپزشکی از ارائه خدمات به بیمه شدگان هنرمند سرباز می‌زدند‌.

متاسفانه اعتراضات هنرمندان به بی‌کفایتی این بیمه گمنام جدی گرفته نشد تا حالا که سایت این بیمه که تنها عامل ارتباطی هنرمندان با بیمه‌گذار بود با اختلال جدی مواجه شده است.

حتی اگر دلیل این اختلالات را مشکلات نرم‌افزاری بدانیم باز لازم بود در این باره به بیمه‌شدگان اطلاع‌رسانی می‌شد و راه‌حلی برای ارتباطشان با بیمه‌گذار طراحی می‌گردید.

آیا حسین سیدزاده مدیرعامل صندوق اعتباری هنر که این شرکت بیمه را برای هنرمندان انتخاب کرده از اختلالات سایت بیمه‌گذار باخبر است؟؟ اگر بی‌خبر است که مرحبا به این مدیریت و اگر باخبر است که چرا هیچ نکرده برای حل این مشکل؟؟

بالاخره ماجرای هنرمندان و این بیمه گمنامی که معلوم نیست بر کدام مبنا ‌به‌عنوان پیمانکار درمان تکمیلی‌شان انتخاب شده تا چه زمانی ادامه دارد؟؟؟

این همه گرفت و گیر در یک بیمه معمولی حادث شده و باز بیمه‌گذار عزل نمی‌شود؟ چرا؟؟ عزل بیمه‌گذار و جانشینی با بیمه‌ای باکفایت، منافع چه کسانی را به خطر می‌اندازد؟؟

سینماروزان: کیفیت محصولات تلویزیون در دوران درگیری ایران و ایرانی با کرونا کیفیتی انتقادبرانگیز بوده و درمجموع اتفاقی خارق‌العاده برای افزودن بر کیفیت محصولات رسانه ملی در این دوران صورت نگرفته است.

روزنامه فرهیختگان وابسته به دانشگاه آزاد در تحلیلی بر برنامه‌های تلویزیون در دو ماه اخیر، از شکست تلویزیون گفته است.

متن گزارش فرهیختگان را بخوانید:

کرونا، عید، ماه رمضان؛ هرکدام از این پدیده‌ها به‌تنهایی می‌تواند بستر مناسبی را برای تولیدات تصویری یا صوتی فراهم کند. حالا و در دو ماهه هر سه این وقایع با هم جمع شدند و صداوسیما را در وضعیت خاصی قرار دادند؛ ازطرفی آثاری که در مرحله تولید بودند، متوقف شدند و  و ازسویی برنامه‌های روتین تلویزیون هم دچار تغییر شدند. مثل همیشه گزینه اول استفاده از آرشیو بود. سیل سریال‌های قدیمی و محبوب روانه شبکه‌های مختلف ملی و استانی شد. برنامه‌های ترکیبی مانند عصر جدید و دورهمی تا جایی که جان داشتند، ادامه دادند و خندوانه اصلا وارد بازی نشد. آنها که برنامه ساختند متهم شدند به عدم رعایت بهداشت و مهم نبودن جان مردم برایشان و آنها که نساختند متهم شدند که سر بزنگاه، تلویزیون را تنها گذاشتند. اما واقعیت اصلی اینها نبود. رسانه در شرایط بحرانی دو وظیفه دارد؛ امیدبخشی و اطلاع‌رسانی. پخش متوالی و مکرر فیلم‌های سینمایی داخلی و خارجی را یک ادمین فضای مجازی هم می‌تواند انجام دهد. نشاندن یک مجری روبه‌روی یک کارشناس پزشکی هم کار چندان سختی نیست. این را هم می‌توان در برنامه‌های مدرسه حتی برگزار کرد. تلویزیون مدعی است که بیش از چهارهزار عنوان برنامه با موضوع کرونا در شبکه‌های استانی ساخته است.

به‌فرض صحت و ضمن تشکر از این دوستان بابت زحمات‌شان، باید پرسید که این برنامه‌ها چقدر مخاطب داشته‌اند و تاثیرات‌شان چه بوده است؟ کدام برنامه به‌طور خاص برای روزهای قرنطینه ساخته شد و جذابیت و اطلاع‌رسانی را با هم داشت؟ کدام برنامه آیینه تمام‌نمای مردم از طبقات مختلف بود؟ اینکه یک نفر به‌عنوان مجری یا کارشناس مدام و مکررا از مردم بخواهد که در خانه بمانند، نهایت وظیفه و خلاقیت یک رسانه است؟ ساختن برنامه‌هایی شبیه به «خونه‌مونی» به چه میزان بودجه و چقدر خلاقیت نیاز داشت؟ سال‌هاست که کارشناسان رسانه به تلویزیون هشدار می‌دهند از تکیه بر تک‌ستاره‌ها پرهیز کند. اتکای بیش از حد به یک سریال یا یک هنرمند در چنین وضعیتی اثرات سوء خودش را نشان می‌دهد. تهیه برنامه‌ها در لحظه‌های آخر هم آفت دیگری است که به‌عنوان یک نقص از آن یاد می‌شود. امسال هر دوی این ایرادها به‌وضوح خودنمایی کرده‌اند. سال‌ها بعد اگر تلویزیون به عملکردش در ماه رمضان نگاه کند، آیا می‌تواند از آن دفاع کند؟ برنامه‌های ماه مبارک رمضان از مردم با صدای بلند درخواست می‌کند که هم در خانه نمانید و هم تلویزیون نگاه نکنید. احتمالا پس از ماه مبارک، آماری از طرف روابط عمومی صداوسیما منتشر می‌شود که تعداد بینندگان فلان‌قدر بود و فلان‌عدد، اما شما که این گزارش را می‌خوانید، می‌توانید قضاوت کنید که سریال‌ها و برنامه‌های امسال ماه رمضان چقدر جذاب بوده‌اند.

برای یافتن ویژه‌برنامه‌های ترکیبی دوران کرونا دقایق زیادی را جست‌وجو کردم و نتایجی بیش از دو سه مورد نیافتم؛ برنامه‌هایی شبیه به خونه‌مونی که هم مسابقه‌ای و هیجانی باشد و هم مرتبط با روزهای کرونایی. بدیهی است این استناد به‌معنی آن نیست که برنامه خونه‌مونی نمونه متعالی برنامه‌های ترکیبی است و صرفا به‌عنوان شاهد مثال معرفی می‌شود. در ابتدای ورود کرونا برنامه‌ای باعنوان «به توان ما» با اجرای جواد خیابانی هم از شبکه سه روی آنتن رفت که پس از پخش چند برنامه و ایجاد حاشیه مهمان 30 میلیون تومانی به کار خودش پایان داد. حجم بالای تولید و پخش برنامه‌های شبه‌ماه‌عسلی در شبکه‌های مختلف تلویزیون در ماه مهمانی خدا و نشستن پای رنج‌های بدون امید بعضی از مردم، ‌جز اشک ریختن و تضعیف روحیه ملت کرونازده چه سود دیگری دارد؟ بیش از دودهه است که مدیران و عقلای رسانه و دین به این نتیجه رسیده‌اند ماه رمضان قرار نیست صرفا ماه غم‌وغصه باشد و اساسا ماه شادی و جشن است. امسال و دقیقا در شرایط کرونایی چه تغییری در نگاه مدیریتی تلویزیون ایجاد شده است که در اکثر سریال‌ها و برنامه‌های مختلف، غصه و ناله تزریق می‌شود و بذر ناامیدی می‌کارند؟

از سوی دیگر تلویزیون مدعی است کرونا برنامه‌هایش را به‌هم ریخته است و اگر کرونا نبود چه می‌کرد و چه و چه. البته برای سنجش ادعای تلویزیون کافی است به برنامه‌ها و سریال‌های دو سال 98 و 97 نگاهی بیندازیم. تکیه بر تک‌سریال‌ها و تک‌برنامه‌ها که صرفا تفریحی بودند و وقت پرکن و نبود یک استراتژی مشخص در طول فصل یا سال از ویژگی‌های صداوسیما در دوران پیشاکرونا بود.

«متوقف شدن پروژه‌ها خواست دشمن است.» این جمله را نقل به مضمون جناب علی عسگری، رئیس سازمان صداوسیما گفته است. با این پیش‌فرض، احتمالا بسیاری از سریال‌ها تا 26 اسفند تصویربرداری داشتند و حتی در ماه مبارک هم مشغول ضبط هستند. تهیه‌کنندگان اطمینان داده‌اند که با رعایت پروتکل‌های بهداشتی به کارشان ادامه می‌دهند و عوامل هم ظاهرا مشکلی با این شیوه ندارند، اما خبرهایی که به‌طور رسمی منتشر شده، نشان می‌دهد سریال‌های «سلمان فارسی» به کارگردانی داود میرباقری، «بوم و بانو» به کارگردانی سعید سلطانی و «جشن سربرون» ساخته مجتبی راعی یا ساخت‌شان را ازسر گرفته‌اند یا بعد از ماه مبارک رمضان آن را پی می‌گیرند. «عصر جدید» و «دورهمی» هم قرار است با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و شکلی تازه ضبط و پخش شوند و این یعنی بازگشت به تاکتیکی که به‌طور مقطعی جواب می‌دهد. بازهم خبری از یک برنامه جامع و مدون نیست. تکرار می‌کنیم که این روش شکست‌خورده است، چند مجری یا بازیگر دیگر باید از کشور بروند یا با گرفتن موضعی سیاسی در بزنگاه‌ها دست تلویزیون را خالی بگذارند تا مدیرانش به فکر چاره باشند؟ چند بازیگر یا مجری مشهور باید رقم‌هایشان را هرسال و غیرمنطقی بیشتر کنند تا صدای زنگ خطر به گوش مدیران تلویزیون برسد؟

واقعیت مشخص این است که اگر بخش بزرگی از مردم کرونا را شکست دادند، اما تلویزیون در این دو ماه و به‌طور اخص در ماه مبارک رمضان از کرونا شکست بدی خورد. اقبال مردم به «وی‌اودی»ها و شبکه نمایش خانگی و بازگشت مردم و مدیران به تکراری‌های جذاب، موید همین نکته است. وقتی تعداد شبکه‌ها بدون دلیل زیاد می‌شود پس باید خوراک آنها هم تامین شود. اگر اندازه کیفیت را برای سازمان صداوسیما مثلا 50 در نظر بگیریم آن‌وقت متوجه می‌شویم که چرا کیفیت بعضی شبکه‌ها اینقدر پایین است. مردمی که خودشان و زندگی‌شان را از قاب تلویزیون تماشا نکنند، آن را پس می‌زنند و سراغ رسانه‌های دیگر می‌روند. رسانه عرصه جبر و بگیر و ببند نیست. شاید مدتی بتوان با ارائه آمار روزگار را گذراند، اما واقعیت بزرگ‌تر از هر آماری است.

سینماروزان: تعلل در راه اندازی سامانه سمفا-که البته بالاخره با دستور سازمان سینمایی بنا شده با بازگشایی مجدد سینماها- راه بیفتد آسیبهای فراوانی را هم به صاحبان آثار و هم به پخش کنندگان زده است.
اگر سامانه سمفا مطابق وعده ها با بازگشایی مجدد سینماها راه بیفتد از همان زمان بلیت فروشی سهم صاحبان آثار پرداخت شده و به این ترتیب چرخه سینماها نیز پررونقتر خواهد شد.
محمد شایسته که قبل از تعطیلی کرونایی سینماها کمدی پرفروش “زیرنظر” را روی پرده داشت با اشاره به بالا بودن زمان بازگشت سرمایه تهیه کنندگان در ساختار غیرسمفایی به ایسنا گفت: بزرگترین حُسن این سامانه‌های آنلاین این است که تسویه حساب تقریبا نقدی است، در صورتی که از فروش هشت و نیم میلیاردی فیلم «زیر نظر» در سینماها پیش از شیوع کرونا، سینمادارها فقط 200 میلیون تومان پول به ما داده‌اند!!
شایسته که این روزها “طلا” را هم در اکران آنلاین دارد ادامه داد: من از اکران آنلاین خیلی راضی هستم. تا به حال فیلم «طلا» بیش از 100 هزار بلیت فروخته و یک و نیم میلیارد تومان هم فروش داشته است. این نوع اکران مزایایی دارد و باید درنظر داشت که همین یک و نیم میلیارد تومان فروش در VOD، معادل چهار و نیم میلیارد فروش در سینماست!

شایسته تاکید کرد:  از آمارهای عجیب و غریب فروش سینماها فقط 30 درصد در اختیار تهیه‌کننده قرار می‌گیرد ولی در VOD هفتاد درصد به تهیه کننده میرسد و آن هم با حداکثر تاخیر در بلیت فروشی. اگر همتی به خرج دهند و جلوی قاچاق را هم منسجمتر بگیرند مطمئنا پویایی اکران آنلاین به کلیت سینما کمک خواهد کرد و همه سود خواهند کرد و نه عده ای معدود!!

سینماروزان: انتخابات دوره جدید شورای صنفی نمایش همراه شد با رای حداکثری به مرتضی شایسته مدیر هدایت‌فیلم که نماینده پخش‌کنندگان در شوراست.

تجربیات شایسته هم در تهیه‌کنندگی و هم در پخش، این نوید را پیش‌روی بدنه سینما قرار می‌دهد که با بازگشایی مجدد سینماها دیگر بسان سابق با تخلفات عدیده در اکران روبرو نباشیم.

انتخاب شایسته با پیام‌های تبریک متعددی همراه شده که سینماگران مجرب در فضای مجازی برایش فرستاده‌اند.

مهدی صباغ‌زاده، حبیب اسماعیلی، غلامرضا موسوی، منیژه حکمت، داریوش باباییان، سیروس تسلیمی، حمید اعتباریان، روح‌الله حجازی، یوسف صمدزاده، منصور لشکری قوچانی، خسرو امیرصادقی، اصغر توسلی، حسن امجدی‌مقدم، محسن مسافرچی، سعید سعدی و… ازجمله سینماگرانی هستند که در روزهای گذشته انتخاب شایسته را تبریک گفته‌اند.

مقابله با مافیای اکران و رانت‌خواران، باز کردن قفل اکران در دوران پساکرونا و ایجاد آرامش برای صاحبان آثار فرهنگی در اکران ازجمله انتظارات سینماگران از رییس تازه شورای صنفی نمایش است.

سینماروزان: هرچقدر هم که درباره اهمیت حفظ تواضع و فروتنی بخصوص بعد از کسب مناصب مهم تاکید می‌شود باز آنچه بیشتر نمود دارد، تورم کوتوله‌های بی‌جنبه‌ای است که منصبی مهم بدان‌ها واگذار شده.

به گزارش سینماروزان ازجمله این کوتوله‌ها، فردی بود که در روالی معیوب به ناگاه از مدیریت پروژه‌های سینما-تلویزیون یک نهاد متصل سربرآورد!

این کوتوله درمدتی کوتاه رشدی حبابی داشت و از شبکه خانگی تا تلویزیون و سینما را با پول‌پاشی-البته پولی که برای دیگران بود- درنوردید و حتی کارت تهیه‌کنندگی گرفت و چنان متورم شده بود که حتی آشنایان سابق را هم نمی‌شناخت!

با این حال یک اختلاف مالی ساده باعث شد در طرفه‌العینی، این کوتوله همان طور که یک‌شبه رییس شده بود یک‌شبه هم از ریاست عزل شود ولی از آن اسفناک‌تر، تحقیر این کوتوله با انتخاب جایگزینش است.

نیروی این کوتوله را جایگزینش کرده‌اند تا این کوتوله حواسش باشد اگر جای دیگر در به تخته خورد و مجدد مسئولیت گرفت زیادی تورم نکند چون رییس بعدی از آنچه در آینه می‌بیند بهش نزدیک‌تر است.

سینماروزان: نزدیک به سی سال بعد از قتل فریدون فرخزاد خواننده غیرمتعارف(!) در آلمان همچنان حرف و حدیث درباره این قتل فراوان است و حتی یکی از فیلمسازان نسل اول انقلاب عزم کرده با تغییر نام شخصیت اصلی، فیلمی درباره این قتل بسازد.

به تازگی کیهان با استناد به ویدیویی از آخرین حرفهای فرخزاد مدعی شده که این خواننده توسط برخی از سلطنت‌طلبان مخالف بازگشت وی به ایران، به قتل رسیده است! مشخص نیست مقصود کیهان م.ب لس‌آنجلس‌نشین است یا نه؟؟

کیهان نوشت: پس از انتشار خبري درخصوص ‌ترور شومن چپگراي فراري به دست سلطنت‌طلبان، ويديويي در تاييد خبر كيهان به شكل گسترده منتشر شد. در اين ويدئو، شومن و شاعر «ف. ف» سه روز قبل از قتل، در گفت‌وگو با يك تلويزيون  فارسي‌زبان خارج از كشور، به  صراحت تاكيد مي‌كند كه پس از انقلاب نبايد از ايران خارج مي‌شد و كسي هم در ايران با او كاري نداشت. وي همچنين بيان مي‌كند كه ديگر مخالف جمهوري اسلامي نيست و فعاليت سلطنت‌طلبان را به چالش مي‌كشد.

کیهان ادامه داد: پس از اين مصاحبه و سه روز بعد، «ف. ف» به طرز فجيعي در آلمان به قتل مي‌رسد. گروهك سلطنت‌طلب درفش كاوياني نيز  با اذعان به ملاقات «ف.ف» با كاركنان سفارت ايران در بن، از طريق شبكه‌اي به مديريت خواهرزاده داريوش همايون، به او حمله مي‌كند! سلطنت‌طلبان با ‌ترور و قتل «ف.ف» سعي كردند، هم از  اين شومن و شاعر انتقام بگيرند، هم اسرارشان حفظ شود، هم درس عبرتي به بريده‌هاي همپالكي سابق خود دهند و جمهوري اسلامي را هم نظامي ‌تروريست جلوه دهند.

کیهان افزود: هر ساله، به بهانه سالگرد قتل «ف.ف» تلويزيون‌هاي معاند مانند «من و تو» و عناصر دين‌ستيز و  تجزيه‌طلب مثل عليرضا نوري‌زاده، «ف.ف» را مبارزي عليه جمهوري اسلامي  معرفي مي‌كنند و به اين بهانه به نظام تهمت مي‌زنند! «ف.ف» سال ١٣٧١ در حالي كه آماده بازگشت به ايران بود،
در بن ‌ترور شد.

سینماروزان: شورای صنفی نمایش هفته پیش فعالیت خود را استارت زده و سینماداران هم آماده‌اند که فعالیت اختیاری خود را از عیدفطر سر گیرند؛ البته اگر ستاد ملی مقابله با کرونا اجازه دهد.

مسعود نجفی مدیر روابط عمومی سینما با اشاره به تصمیمات مرتبط با بازگشایی سینماها در شبکه دوی سیما گفت: دو هفته پیش بود که آیین‌نامه ۱۵ بندی در کارگروه بررسی آسیب‌های کرونا در سینما نهایی و به ستاد ملی مبارزه با کرونا پیشنهاد شد. به این ستاد اعلام کردیم این آمادگی وجود دارد که سینماها در روز عید فطر بازگشایی شود. باید ببینیم که نظر ستاد ملی مبارزه با کرونا چیست. با این حال ما آماده‌ایم، البته اعلام شد که این کار داوطلبانه است و سینماهایی که تمایل نداشته باشند، می‌توانند همچنان بسته بمانند. مهمترین بند این آیین‌نامه این بود که باید از ۴۰ درصد ظرفیت سینماها استفاده شود و قیمت بلیط همانند سال قبل خواهد بود. مطمئنا فاصله بین سانس‌ها افزایش پیدا خواهد کرد، سینماها باید موارد بهداشتی دقیقی را رعایت کنند.

وی در مورد بندهای این آیین‌نامه توضیحاتی داد و عنوان کرد: مخاطبان در سینماها باید ۲ صندلی در میان بنشینند، تمهیدات لازم برای ایجاد فاصله بین ردیف‌ها از سوی سینماداران درنظر گرفته شود، استفاده از ماسک و دستکش برای کارکنان سینما ضروری است، ورود و خروج سالن‌ها و انتظار در سالن‌ها با رعایت فاصله‌گذاری باید انجام شود.

مدیر روابط عمومی سازمان سینمایی در پاسخ به سوالی مبنی بر این که اگر سینماها بازگشایی شوند، ترتیب اکران فیلم‌ها چگونه خواهد بود، گفت: اولویت با فیلم‌هایی است که اکران‌شان در اسفندماه متوقف شده و سپس فیلم‌هایی که برای اکران نوروزی درنظر گرفته شده بود.

سینماروزان: گرفتاریهای معیشتی سینماگران با شیوع کرونا و تعطیلی کرونایی سینماها و پروژه‌های سینمایی به بالاترین حد خود رسید ولی رئوس خانه سینما نه تنها هزاران سینماگران را از فهرست عیدی میلیاردی ارشاد حذف کرده‌اند بلکه هنوز نه شرایط اجرایی معافیت از پرداخت حق بیمه سه ماهه ابتدایی سال را فراهم کرده‌اند و نه معلوم است هزاران سبدکالای اهدایی شهرداری را به چه کسانی داده‌اند.

در این اوضاع همایون اسعدیان درعین خبررسانی درباره تعطیلی جشن‌های هزینه‌زای خانه سینما مدعی شده امکانات خوبی را برای معیشت سینماگران فراهم کرده!!

همایون اسعدیان رئیس هیئت مدیره خانه سینما با اشاره به تعطیلی جشنهای خانه به شرق گفت: تا به امروز نظر همه در هیئت مدیره خانه سینما این است که در شرایط اقتصادی فعلی، این نوع هزینه‌ها برای برگزاری جشن را صلاح نمی‌دانیم و فکر می‌کنیم اگر بودجه‌‌ای هم وجود دارد، ترجیح می‌دهیم جدا از کمک‌هایی که گرفته شده، چنین بودجه‌‌ای را به معیشت اعضا اختصاص بدهیم!

او در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: اولویت ما در حال حاضر این است که به نیازمندی‌های اعضای خانه سینما بپردازیم و فکر می‌کنم به لحاظ روحی و روانی جامعه هم، به جهت شرایط اقتصادی موجود برگزاری چنین جشنی به شیوه سال‌های گذشته خیلی عمل مطلوبی نیست. جشن خانه تعطیل شده و در همین خصوص به صنوف دیگر هم اعلام کردیم امسال برای جشن‌های مستقل بودجه‌‌ای اختصاص داده نخواهد شد. با این حال، ممکن است امسال جشن بزرگ خانه سینما با تغییر و تحولاتی در شیوه برگزاری همراه باشد. از طرفی مشخص نیست طی ماه‌های آینده شرایط کشور به لحاظ ماندگاری و گستردگی ویروس کرونا در چه مرحله‌‌ای خواهد بود. بنابراین نیاز است با دوستان در آکادمی جشن خانه سینما هم مذاکراتی داشته باشیم و شاید این دوستان در زمان برگزاری جشن بزرگ سینمای ایران، به صورت نمادین برای پاسداشت روز ملی سینما با کمترین هزینه ممکن به یک طرح برسند و به ما پیشنهاد بدهند.

اسعدیان در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: طی هفته‌های گذشته حتی به برگزاری آنلاین جشن هم فکر شد. اما واقعیت این است که آیین‌نامه جشن نکات بسیاری دارد که یکی از این موارد تاریخ اکران فیلم‌های سینمایی است. عملا طی سه ماه گذشته سینماها تعطیل بودند و فیلم‌هایی که قرار بود بعد از جشنواره به اکران برسند، زمان مشخصی برای نمایش ندارند. در این سه ماه اتفاقا قرار بود فیلم‌های مطرح سینمای ایران که در جشنواره فجر سال گذشته توجه بسیاری را به خود جلب کرد هم اکران شوند که عملا این اتفاق نیفتاد. فیلم‌ها باید طبق اساس‌نامه اکران شده باشند و حتی اگر فیلم‌ها به شکل آنلاین داوری شوند هم این داوری شامل فیلم‌هایی می‌شود که در هشت ماه قبل از تعطیلی سینماها اکران شده و عملا بخشی از سال را از دست می‌دهیم و همین باعث می‌شود از هر جهت شاهد برگزاری جشن کوچکی باشیم. بنابراین فکر می‌کنم حتی برگزاری داوری آنلاین جشن امسال هم ایده خوبی نباشد.

او در پاسخ به این پرسش که پس از راه‌اندازی سامانه اطلاعاتی خانه سینما، اقدامات خانه سینما برای کمک به معیشت سینماگران چه خواهد بود؟ گفت: طرح‌هایی که برای کمک به سینماگران و اعضای خانه سینما در دستور کار قرار داشت، انجام شد، اما به این دلیل که در خانه سینما خیلی عادت نداریم روی این مسائل تبلیغات انجام دهیم، بازگو نکردیم. پیش از تعطیلات نوروز و هفته اول عید، زمانی که خانه سینما بسته بود، جلسات ما در خانه سینما برگزار می‌شد و پیگیر مسائل مالی بودیم و خوشبختانه امکانات خوبی را برای معیشت اعضای خانه سینما فراهم کردیم!!! به اعضای صنوف خبر دادیم که برای سه ماه از جهت کمک هزینه‌ها خیالشان راحت باشد!!!

ادعاهای اسعدیان در شرایطی بیان شده که هیچ مصادیقی درباره این ادعاها طرح نشده و اسعدیان به‌صراحت نگفته آن امکانات خوبی که فراهم کرده چیست و مابین چه کسانی توزیع شده؟؟
حرفهای اسعدیان از بابت خیال راحت سینماگران برای سه ماهه ابتدایی سال هم آن قدر گنگ است که چیزی ازش استنباط نکردیم!
ای کاش مدیران خانه سینما، در کنار انتشار بیانیه‌های بی‌امضای بی‌ربط به خانه، رباتی هم طراحی کنند برای رازگشایی از مصادیق ادعاهایشان.

سینماروزان: تمرکز بر مسائل فرعی به‌جای حل معضلات اساسی بدنه سینما، راهکاریست که مدتهاست از سوی سران خانه سینما دنبال میشود و مصداق تازه‌اش هم فرار از توضیح درباره چرایی حذف هزاران نفر از فهرست عیدی میلیاردی ارشاد با تمرکز بر اتفاقات شورای صنفی نمایش؛ مساله‌ای که اسباب بحث و تبادل نظر روی آنتن زنده سینمامعیار را رقم زد.

ابوالحسن داوودی رییس اسبق شورای صنفی نمایش روی آنتن زنده “سینمامعیار” درباره اتفاقات اخیر شورای صنفی نمایش بیان کرد: در این ماجرا خیلی دخیل نیستم و اطلاعاتم براساس خوانده‌ها بود و چیزی که به نظرم آمد اینکه اشتباهی رخ داده در شکل مدیریت اتفاقات سینما!

داوودی ادامه داد: شورای صنفی نمایش همواره از مراکز اختلاف سلیقه بوده. وزارت ارشاد بلحاظ قانونی حق دارد بر شورا، نظارت کند ولی نباید این نظارت طوری انجام شود که به بازی باخت-باخت برای خانه-سازمان بدل شود.

این کارگردان تاکید کرد: اینکه دولت نماینده تهیه‌کنندگان را در شورا می‌گذارد کاملا قانونی است ولی باید با رعایت احترام صورت گیرد. در زمان ریاست من بر شورا هم سازمان سینمایی، نماینده تهیه‌کنندگان را معرفی می‌کرد ولی با رعایت احترام.

داوودی مدعی شد: در شرایط فعلی شورایعالی با وجود همه مشکلات بهترین راه جمع‌آوری سلایق مختلف تهیه‌کنندگی کنار هم است و اینکه همه بروند زیر سقف یک صنف واحد، استالینی(!!) است و یادآور اتحاد جماهیر شوروی است!! دولت هم باید شورایعالی را به رسمیت بشناسد و به‌دنبال اتحاد تهیه‌کنندگان نباشد.

بنا بود ابوالحسن داوودی در سینمامعیار به مناظره با حسین فرحبخش بپردازد ولی به‌محض اینکه فرحبخش روی آنتن آمد، داوودی مکالمه را قطع کرد!!

با این حال حسین فرحبخش در واکنش به حرفهای داوودی گفت: مگر در صنف قنادان تهران یا در صنف پزشکان یا در صنف مهندسان با اصلا در همین صنف کارگردانان همه مثل هم فکر میکنند؟؟ پس اگر اتحاد مصداق استالین است پس صنف واحد کارگردانان هم استالینی است! همه جای دنیا و همه حرفه‌ها، یک صنف دارند و اعضا، سلایق‌شان را در آن صنف طرح کرده و درنهایت اکثریت نظر قطعی را می‌دهد.

فرحبخش ادامه داد: تشتت تهیه‌کنندگان عین آنارشی و هرج و مرج است. الان جامعه صنفی ۲۲۰ عضو دارد و صنوف منشعب زیر ۱۰۰ عضو دارند ولی در شورایعالی حق آن صنف ۲۲۰نفره با حق صنفی که ۵۰ عضو هم ندارد، برابر است!! جامعه صنفی حاضر است تحت هر شرایطی به سمت اتحاد برود ولی صنوف دیگر نمی‌خواهند چون دنبال باج‌گیری هستند.

فرحبخش افزود: برخی از منشعب‌کنندگان، جلوی روسا میگویند اتحاد را قبول داریم ولی جدا که میشوند، اتحاد را قبول ندارند. باعث و بانی تشتت تهیه‌کنندگان امثال م. الف، ر.م(مدیرعامل وقت خانه) و م.ج هستند و اینها بودند که چون دربرابر تهیه‌کنندگان پیشکسوت در جامعه صنفی حرفی برای گفتن نداشتند به سمت انشعاب رفتند.

این تهیه‌کننده اظهار داشت: جلسه اخیر شورای صنفی نمایش سه بخش داشت؛ اول تقدیر از اعضای سابق و دوم بررسی آیین‌نامه و سوم انتخابات. امیریوسفی اگر نماینده کارگردانان نبود چرا در اصلاح آیین‌نامه شرکت کرد و چرا وارد انتخابات شد؟؟ و تازه بعد از آن که در انتخابات، رای نیاورد گفت که من نماینده کانون نیستم!!!

فرحبخش تاکید کرد: چرا داوودی در زمان ریاست خودش که نمایندگان تهیه‌کنندگان و پخش‌کنندگان با دستور سازمان وارد شورا شدند به دولت اعتراضی نکرد؟؟ ارشاد هم از بی‌صاحبی صنف تهیه‌کنندگان است که مجبور به دخالت در شورای صنفی نمایش شده وگرنه اگر صنف واحد تهیه‌کنندگان شکل گیرد این ماجراها خیلی زود ختم خواهد شد. تشتت به نفع هر دولتی است چون باعث میشود دولت هر کاری دلش خواست بکند ولی شخص انتظامی به‌شدت دنبال اتحاد تهیه‌کنندگان بوده و هست.

فرحبخش گفت: رئوس خانه سینما هم اتحاد تهیه‌کنندگان را مقابل خود میداند وگرنه چرا پارسال و پیارسال و سالهای قبل که همیشه سازمان بود که نماینده تهیه‌کنندگان را وارد شورا می‌کرد حتی یک بیانیه بی‌امضاء به‌سبک امسال ازشان درنیامد؟؟ اینها بی‌کفایتی خود در امور مختلف و حتی توزیع عیدی را با دخالت در شورا میخواهند بپوشانند؟ خانه سینما روزهای خوبی ندارد و حتی سازمان بازرسی کل کشور خانه سینما را غیرقانونی خوانده!! چرا رئوس خانه درباره مسائل اصلی خود حرف نمی‌زنند و افتاده‌اند به بیراهه؟؟

مرتضی شایسته بعد از فرحبخش روی آنتن سینمامعیار آمد و درباره اتفاقات اخیر شورای صنفی نمایش گفت: در جلسه اخیر شورای صنفی نمایش هیچ حاشیه‌ای در کار نبود و همه چیز درنهایت آرامش رخ داد و امیریوسفی هم کاندیدا بود که رای نیاورد و بعد از رای نیاوردن گفت که دیگر به شورا نمی‌آیم!

شایسته ادامه داد: از همایون اسعدیان رییس هیات مدیره خانه سینما گله دارم که اگر بیانیه بی‌امضای اخیر درباره شورای اکران را منتشر کرده چرا یک تماس با ما نگرفت؟؟ یعنی اسعدیان، پخش‌کنندگان و سینماداران را قبول ندارد؟ و یادش رفته امثال من چه زحماتی برای خانه کشیده‌ایم؟

این پخش‌کننده افزود: بنده در آخرین دقایق وارد شورا شدم و خودم هم به‌دنبال ریاست نبودم ولی دوستان پیشنهاد دادند که من کاندیدا شوم و بعد هم که رای آوردم!! وقتی انتخابات را قبول داریم باید به نتیجه‌اش احترام بگذاریم و اینکه تا خودشان رای نمی‌آورند حاشیه‌سازی می‌کنند، منطقی نیست.

شایسته تاکید کرد: مساله اکران مساله‌ایست بین سینماداران، پخش‌کنندگان و تهیه‌کنندگان و کارگردانان که اغلب آنها جزو رفقای ما هستند هم همچنان در شورا هستند ولی به هر حال نماینده آنها در انتخابات رای نیاورده.

سینماروزان: مسعود ده‌نمکی را در دو دهه اخیر به‌واسطه ساخت سه‌گانه “اخراجیها” و بعدتر دوگانه “رسوایی” می‌شناسیم ولی ده‌نمکی سالها پیش از این و در زمان تحصیل در دبستان، سابقه نمایشنامه‌نویسی داشته است.

دست‌نویس نمایشنامه‌ای با عنوان “شمشیر شکسته” متعلق به ۱۳۵۹ به سینماروزان رسیده که حکایت دارد از نویسندگی نمایش توسط مسعود ده‌نمکی.

این نمایشنامه دبستانی را ده‌نمکی ده ساله نوشته و یکی از همکلاسانش به نام محمد رنجبری آن را کارگردانی کرده بود. ده‌نمکی خودش هم در این نمایش در نقش وزیر(!) بازی کرده بود.

سینماروزان: بعد از فیلم ارگانی “خروج”، اکران آنلاین با فیلم “طلا” ادامه یافته و به‌دنبال آن هم بناست کمدی “زیرنظر” ادامه اکران خود را در قالب اکران آنلاین پی گیرد.

در این میان شایعاتی مطرح شده درباره اکران آنلاین فیلم توقیفی “صد سال به این سالها”.

مرتضی شایسته تهیه‌کننده “صدسال به این سالها” که به ریاست شورای صنفی نمایش هم رسیده با طعنه به روسای سابق شورا در سینمامعیار گفت: بنده عین برخی دوستان نیستم که وقتی رییس شوم از موقعیتم سوءاستفاده کنم و فقط به فکر فیلم خودم باشم و یقین بدانید که فیلمم را کنار میگذارم و اول به فیلم همکاران میرسم و نفر آخر، سراغ فیلم خودم میروم.

شایسته ادامه داد: برای صدور مجوز اکران “صد سال به این سالها” تمام کارها انجام شده و فقط باید وزیر ارشاد دستور نهایی را دهد تا فیلم اکران شود؛ البته اکران این فیلم به‌صورت اکران آنلاین خواهد بود که هیج ربطی به شورای صنفی نمایش ندارد و اگر وزیر مجوز نهایی را امضاء کند این فیلم اکران آنلاین خواهد شد.

سینماروزان: این دیگر به یک روال در رسانه ملی بدل شده که در تمام ایام سال نظرسنجی‌هایی درباره کیفیت محصولاتش ارائه داده و اغلب هم نتایج این نظرسنجی را با تاکید بر آمار بالای مخاطبان رسانه ملی منتشر می‌کند.

این نوع نظرسنجی که مصداق مثل “کجاست بقالی که بگوید ماست من ترش است” می‌باشد بارها با انتقاد مواجه شده و حالا نویسنده یکی از سریالهای رمضانی، پشت پرده این نظرسنجی‌ها را فاش کرده!

حسن وارسته نویسنده سریال «بچه مهندس» در یک گفت‌وگوی لایو اینستاگرامی با صفحه رسمی روابط عمومی تلویزیون گفت: اولا که من این نظرسنجی‌های مرکز تحقیقات را قبول ندارم. با این دوستان سال های سال کار کردم و می دانم چطور آمار می‌گیرند. خیلی روش‌هایشان به روز نیست.

وارسته که نویسنده فصول دوم و سوم “پایتخت” هم بوده، ادامه داد: براساس شماره تلفن‌های ثابت نظرسنجی می‌کنند و این روزها هم که به خاطر شیوع کرونا فقط یک سوم پرسنلشان کار می‌کنند و خیلی نمی‌شود روی نتیجه این نظرسنجی حساب کرد.

او به این مسئله اشاره کرد که خودش در تقریبا یکی دو دهه اخیر با مرکز افکارسنجی رسانه ملی در ساختمان مشخص آنها در مجموعه جام جم همکاری داشته. او از این گفت که به حبیب‌اللهی مدیر سابق و همچنین مدیران جدید این مجموعه اشکالات این شیوه نظرسنجی را گوشزد کرده است.

هرچند مجری برنامه لایو اشاره کرد که این سیستم‌های سنجش تغییر کرده است اما حسن وارسته با تاکید بر اینکه بر اساس فکت‌هایی تازه صحبت می‌کند گفت که از جزئیات مطلع است.

نکته مهمی که می‌تواند اساس این نظرسنجی‌ها را در صورت واقعیت ادعا، از نظر علمی زیر سئوال ببرد، جایی بود که وارسته به لیست محدود شماره‌های تماس اشاره کرد. یعنی اینکه در نمونه‌گیری تصادفی از کل جامعه، این نظرسنجی‌ها در جمعی محدود انجام می‌شود که احتمال شرطی شدن به سئوالات را دارد و یا نمونه مناسبی برای اینکه به کل جامعه تعمیم داده شوند، نیست.

وارسته در ادامه صحبت‌هایش به روش‌های نوینی اشاره کرد که می‌توانند جایگزین تماس با چند شماره ثابت باشند. وی گفت: مثلا تلوبیون یا یوتیوب و آپارات می‌توانند مرجع خوبی باشند.  میزان بازدید سریال‌ها در تلوبیون کاملا مشخص است.

نویسنده سریال «بچه مهندس» در ادامه به یک ایراد دیگر این نظرسنجی‌ها اشاره کرد و گفت:  اصلا این رقابت‌ها درست نیست. اینکه بخواهیم یک اثر کمدی را با یک اثر ملودارم رقیب کنیم کار غیرعلمی است.

او اساسا ساختار نظرسنجی ها را زیر سئوال برده است. ادعایی که اگر واقعیت داشته باشد، نشان می‌دهد تاکنون با چه درصد بالایی از خطا، نظرسنجی صورت گرفته!

سینماروزان: واکاوی در بیانیه‌های بی‌امضایی که اخیرا به‌نام خانه سینما منتشر شده است بیش از هر چیز نوعی محافظه‌کاری و ترس را به ذهن متبادر می‌کند؛ گویا یک یا دو نفر در راس خانه هستند که علیرغم دریافت تسهیلات هنگفت به‌نام خانه، حتی جرات امضای بیانیه‌های خود را ندارند و این، خود نشان‌دهنده نزول قهقرایی صنف سینمای ایران است.

انتشار این بیانیه‌های بی‌امضا بیش از همه هیات مدیره خانه سینما را زیر سوال برده است و خیلی‌ها می‌خواهند بدانند که اصلا هیات مدیره از این بیانیه‌ها خبر دارد یا نه؟؟

یک منبع آگاه در خانه سینما با بیان اینکه هیات مدیره خانه سینما هیچ اطلاعی از این بیانیه‌های بی‌امضا ندارد به سینماروزان گفت: اساسا الویت هیات مدیره در روزهای اخیر متمرکز بر وضعیت معیشتی سینماگران گرفتار تعطیلی کرونایی بوده است و مسائل بی‌ربطی که درباره‌اش بیانیه‌های بی‌امضا منتشر شده هیچ جایی در جلسات هیات مدیره نداشته است.

این منبع درباره جزییات آخرین جلسه هیات مدیره که اوایل هفته اخیر برگزار شده است اظهار داشت: مسائل جاری خانه سینما و انتقاداتی که به شیوه پرداخت عیدی میلیاردی ارشاد وجود داشته و ازجمله اعتراضاتی که برخی از صنوف در چرایی حذف بخش عمده اعضایشان از فهرست عیدی‌گیرندگان ارشاد داشته‌اند ازجمله مباحث مطروحه بوده است.

اینکه چرا حتی بیانیه‌های بی‌امضایی که از سوی خانه سینما منتشر می‌شود در جلسات هیات مدیره طرح نمی‌شود و اجماع هیات مدیره را ندارد گواهی دیگر نیست بر موقعیت متزلزل صادرکننده چنین بیانیه‌هایی که نه جرات امضای بیانیه را دارد و نه جرات طرح بیانیه در جلسات هیات مدیره؟؟؟
کسی چه می‌داند شاید هم یک ربات تلگرامی به‌نام خانه سینما ساخته شده که هرازگاه به‌صورت خودکار بیانیه می‌دهد؟؟!!

سینماروزان: به تازگی درباره چرایی صدور بیانیه‌های بی‌امضاء منسوب به خانه سینما نوشتیم و درباره این طرح پرسش کردیم که چرا یک نفر در خانه سینما نیست که پای این بیانیه‌ها را امضاء کند؟

با این حال باز یک بیانیه بی‌امضای دیگر از سوی خانه سینما صادر شده است؛ بیانیه‌ای درباره اتفاقات شورای صنفی نمایش که اساسا ربطی به خانه سینما ندارد چون ارکان اساسی اکران تهیه‌کنندگان و سینماداران که هر دو صنف از خانه سینما انشعاب کرده‌اند.

نگارنده مجهول‌الهویه بیانیه بی‌امضای تازه خانه سینما مدعی شده ملزم به صیانت از اصنافی همچون شورایعالی تهیه‌کنندگان و انجمن سینماداران است درشرایطی که هیچ کدام از این دو صنف خانه را به رسمیت نمی‌شناسند و مضحک اینجاست که رونوشت این نامه بی‌امضا هم حواله این دو صنف شده.

در بیانیه بی‌امضای تازه خانه چنین آمده: در شرایطی که همه توان سینمای ایران می بایست در مسیر عبور از بحران اجتماعی – اقتصادی ناشی از دوران کرونا تجمیع شود . وقایع رخ داده پیرامون دورة جدید شورای صنفی نمایش به انباشت افزون تر معضلات منجر میشود. مجموعه پیامدها در دوران تغییرات پی در پی ، فن­آوری های نوین ، کیفیت بازار ، سیستم های آموزشی، فرصت های در اختیار همگان ، تغییر کارکرد ابزار ، سرمایه و محل عرضه ، همة ما را وادار می کند ، در معنای فعالیتی خود تجدید نظر کنیم. در چنین شرایطی کدام عقل سلیمی تشدید تقابل با نهاد صنفی را جایگزین تعامل سازنده برای فردای بهتر سینمای جمهوری اسلامی ایران کرده است؟ مشی صواب آن است دولت و سازمان سینمایی اگر توان رفع کل مضایق را ندارند، زخمی بر این پیکرة گرفتار وارد نسازند. روشن است که شورای صنفی نمایش در سال جاری و پس از بازگشایی نیازمند حداکثر عقلانیت ، تدبیر و تمشیت امور است و این میسر نمی شود مگر آنکه هم از جهت سازوکار اجرایی، این شورا واقعاً منتخب اصناف و اصناف نیز مقید به معرفی نمایندگانی باشند که برای معضلات پساکرونا طرح و برنامه داشته باشند. شیوه غیر مرسوم و حتی غیر طبیعی معرفی شورای صنفی جدید به هیچ وجه مورد تائید خانه سینما ، تهیه کنندگان و کارگردانان نمی باشد.
لذا از جنابعالی تقاضا داریم عاجلاً این روند متوقف گردد و نمایندگان مرسوم و ذی مدخل با نظارت عالیه خانه سینما معرفی شوند. در غیر این صورت هشدار جدی، روشن و صریح خانه سینما این است که بیم آن می رود در شرایطی که حداکثر آرامش در این روزها و ماه های آتی نیاز مبرم جامعه سینمایی است دور جدیدی از کشمکش های بی حاصل شروع شود که متضرر اصلی آن سینمای کشور است . بدیهی است خانه سینما بنابر وظیفه ذاتی و قانونی خود ملزم به صیانت از اصناف ذینفع (انجمن سینماداران ، انجمن صنفی پخش کنندگان ، شورای عالی تهیه کنندگان و انجمن صنفی کارگردانان) خواهد بود. و از هر اقدامی در تثبیت آرامش و دفاع از اصناف عضو خود دریغ نخواهدکرد.

اینکه چرا خانه سینما در ماههای اخیر و در کوران التهابات اقتصادی منتج از کرونا حتی یک بیانیه نداد و مدام وعده آینده را برای حل مشکل داد معلوم نیست!

اینکه خانه سینما یک پاسخ منطقی در چرایی حذف بیش از دوهزارنفر از عیدی میلیاردی ارشاد نداده و نمی‌گوید هزاران سبدکالای ورودی به خانه چه شده است ولی درباره موضوعی بی‌ربط به نام شورای صنفی نمایش بیانیه‌های بی‌امضا می‌دهد معنایی دارد جز تشبث به موضوعات بی‌ربط برای گریز از پاسخگویی درباره مسائل اساسی صنف؟؟

سینماروزان: ادعاهای ابوالحسن داوودی که زمانی خودش رییس شورای صنفی نمایش بود درباره “دولتی” بودن این شورا با تعجب بسیاری از سینماگران مواجه شده چون داوودی تا زمانی که خودش رییس شورا بود درباره “دولتی”بودن شورا حرف نمیزد و حالا که نه خودش و نه هم‌صنفی‌اش محسن امیریوسفی ریاست شورا را دراختیار ندارند نگران “دولتی”شدن شورا شده‌!

حسین فرحبخش تهیه‌کننده سینما و از اعضای شورای صنفی نمایش در واکنش به ادعاهای ابوالحسن داوودی یادداشتی را منتشر کرده و در آن با برشمردن سوابق داوودی در شورای صنفی نمایش، تناقض ادعاهای وی را زیر سوال برده.

متن یادداشت فرحبخش را بخوانید:

ابوالحسن داوودی از دوستان صمیمی و قدیمی من است و به‌عنوان یک کارگردان خوب، قابل احترام است و برای همین اظهاراتی مبنی بر “شورای دولتی” خواندن شورای صنفی نمایش از سوی ایشان مرا واداشت که پاسخ شان را دهم چون به نظر میرسد ایشان بدون توجه به تاریخچه شورا و آنهایی که شورا را دولتی کردند چنین حرفهایی زده است.

اول. سابقه تاسیس شورای صنفی نمایش به سال ۷۶ بازمیگردد و پیشنهادی که از سوی اتحادیه تهیه‌کنندگان برای تشکیل شورا مطرح شد. در آن زمان مقرر شد شورا با حضور پنج سینمادار و پنج تهیه‌کننده که ارکان اصلی اکران بودند راه بیفتد.
اتحادیه تهیه‌کنندگان پیشنهاد کرد سیف‌الله داد یک کارگردان را از کانون کارگردانان به شورا اضافه کند و این چنین شد که حسین زندباف از کانون وارد شورا شد. در آن زمان همواره رییس شورای صنفی نمایش از صنف تهیه‌کنندگان بود که رکن اساسی تولیدند و مالک اثر در پخش.

این روال ادامه داشت تا زمان معاونت سینمایی محمدحسن پزشک یعنی همان زمان که منوچهر محمدی مدیرعامل خانه سینما و ابوالحسن داوودی رییس هیات مدیره شد. در این زمان بود که علیرغم مخالفت اتحادیه، شورای صنفی نمایش را به خانه سینما بردند و در این انتقال تیم سه‌نفره پزشک-محمدی-داوودی نقش اصلی را بازی کردند.
آنجا بود که اتحادیه تهیه‌کنندگان، نماینده‌ای را برای شورا معرفی نکرد و این شد که خود ارشاد(!) محمدرضا تخت‌کشیان را به‌عنوان تهیه‌کننده وارد شورای صنفی نمایش کرد. عجبا که آن زمان ابوالحسن داوودی کمترین انتقادی از ارشاد نکرد؟ آیا آن زمان نماینده تهیه‌کنندگان در شورا، انتصابی نبود؟؟ آقای داوودی! شما با قدرت دولت، شورا را به خانه سینما بردید و ریاست کارگردانان در شورا را باب کردید که کاملا غیرحرفه‌ای و غلط بود.

دوم. در سال ۱۳۹۳ و در زمان ریاست ایوبی بر سینما، اصغر بانکی از کانون پخش‌کنندگان و بنده از طرف تهیه‌کنندگان برای حضور در شورای صنفی نمایش به ارشاد معرفی شدیم و ابوالحسن داوودی از جانب کارگردانان.
با این حال ارشاد من و بانکی را قبول نکرد و خودش از مرتضی شایسته و محمد نیک‌بین دعوت کرد وارد شورا شوند و البته که داوودی رییس آن شورا شد و با روی باز از نمایندگان دولت استقبال کرد. چطور انتصابات دولتی در شورایی که داوودی، رییس‌اش بود موجب نگرانی ایشان نشد؟؟چگونه دو سال رییس شورایی بودید که حتی جلساتش هم در وزارت ارشاد تشکیل می‌شد؟
نشان به آن نشان که در همان دوران در مراسم ازدواج ساعد فرزند سعید سهیلی در همین رابطه به داوودی گلایه کردم و ایشان مدعی شد دولت هرچه بگوید لازم‌الاجراست!! چطور است که آن موقع دولت هرچه می‌گفت لازم‌الاجرا بود ولی حالا برعکس شده!؟

سوم. در ۵ماه ابتدایی سال ۹۸ شورایعالی تهیه‌کنندگان هیچ نماینده‌ای در شورا نداشت و معاون نظارت وقت ابراهیم داروغه‌زاده بود که حکم حضور محمد احمدی و محمود رضوی در شورای صنفی نمایش را صادر کرد؛ این، همان شورایی است که رییس‌اش محسن امیریوسفی بوده. چطور در آن زمان اعتراض داوودی به دخالت دولتی را ندیدیم؟؟

چهارم. فارغ از آن که نماینده تهیه‌کنندگان کیست، در انتخابات شورای امسال تمام اعضا به مرتضی شایسته رای دادند و نماینده تهیه‌کنندگان هر فرد دیگری هم که بود باز شایسته بود که با قاطبه آرا، رییس می‌شد چون امیریوسفی فقط یک رای داشت و آن هم رای خودش به خودش بود!
آقای داوودی! بالاغیرتا اگر امسال هم باز امیریوسفی رییس شورا می‌شد از دولتی شدن شورا حرف می‌زدید؟؟ به نظر میرسد هرجا به نفع شما و دوستان شماست، دولتی بودن حلال است و مشکلی ندارد و هرجا دوستان شما رییس نباشند، دولتی بودن حرام است!!؟؟
آقای داوودی! چرا امیریوسفی در جلسه اخیر شورا با صراحت می‌گفت من باید رییس شوم؟ این ادبیات کجای دموکراسی است؟
آقای داوودی یادشان نرود اگر به جایی رسیده‌ایم که دولت نماینده تهیه‌کنندگان را انتخاب می‌کند ناشی از همان تشتت میان تهیه‌کنندگان است که بارها و بارها همکاران را از آن پرهیز دادیم. همین حالا هم جامعه صنفی تهیه‌کنندگان تحت هر شرایطی پای کار اتحاد است ولی دیگران پای کار نیستند. چرا؟؟

پنجم. اتفاقات اخیر بار دیگر معلوم کرد که تمامیت‌خواهان به‌محض آن که به منافع‌شان ضربه می‌خورد از لانه‌ها بیرون می‌آیند؛ البته داوودی مبراست از تمامیت‌خواهان ولی آنها که به پشت‌پرده کوچ می‌کنند و به دیگران علامت می‌دهند کاملا مشخص هستند! اینها در سینماداری یا پخش یا تولید منافعی دارند و حالا واهمه پیدا کرده‌اند از اینکه مبادا جلوی ویژه‌خواری‌هایشان گرفته شود ولی به همه سینماگران حتی ویژه‌خواران قول می‌دهم که شورای صنفی جدید با دقت و کاملا مطابق با آیین‌نامه پیش خواهد رفت و سعی خواهد کرد عدالت را معیار مصوبات نماید.

اگر پاسخ داوودی را دادم به‌خاطر اینکه ایشان را کارگردانی ارزشمند می‌دانم کمااینکه خودم هم صرفا به‌خاطر حفاظت از کیان و منافع بدنه سینما -و نه فقط حمایت از یک اقلیت-وارد شورای صنفی نمایش شدم و لااقل از همکاران شناخته‌شده انتظار دارم بدون اطلاعات کافی و بدون عقبه خود اظهاراتی را طرح نکنند که خیلی سریع تناقضاتش، رو شود.

سینماروزان: مدتهاست اطلاعیه‌ها و بیانیه‌هایی منسوب به خانه سینما منتشر می‌شود؛ اطلاعیه‌ها و بیانیه‌هایی که عمدتا در یکی دو رسانه ارگانی منتشر می‌شوند، رسانه‌هایی که اغلب انتقادات بدنه سینما به روسای خانه را بازتاب نمی‌دهند.

این اطلاعیه‌ها و بیانیه‌ها یک ویژگی مشترک دیگر هم دارند و آن هم اینکه هیچ کدام امضای مشخصی ندارند و اصلا معلوم نیست کدام شخص حقیقی یا حقوقی در خانه سینما زیر این بیانیه‌ها را امضاء کرده!

ازجمله تازه‌ترین بیانیه‌های این‌چنینی، بیانیه‌ای دوپهلو، گنگ و با ادبیاتی تکراری است که درباره ماجراهای شورای صنفی نمایش صادر شده؛ یعنی همان شورایی که رییس هیات مدیره خانه، مدتها رییس‌اش بود ولی حین ریاست هیچ بیانیه‌ای علیهش صادر نشد!

خانه سینما هم هیات مدیره دارد، هم مدیرعامل دارد، هم رییس هیات مدیره، هم نایب رییس هیات مدیره و هم سخنگو ولی امضای هیچ کدام از این مناصب پای این بیانیه‌ها دیده نمی‌شود.

برخی مدعی شده‌اند که این بیانیه‌ها از سوی روابط عمومی خانه سینما صادر می‌شود ولی مساله اینجاست که کامران ملکی آخرین مدیر رسمی روابط عمومی خانه سینما نیز مدتهاست استعفا داده و بعد از ایشان هم هیچ‌گاه به‌طور رسمی فردی تازه برای روابط عمومی معرفی نشده است.

پس این بیانیه‌ها را چه کسی صادر می‌کند؟ و صادرکننده از چه می‌ترسد که جرات ندارد امضای خود را ذیل بیانیه بیاورد؟؟ یعنی آقایان قرارگرفته در راس خانه سینما جرات این را ندارند که حتی به‌اندازه صدور یک بیانیه امضاءدار از کیان متزلزل خانه سینما دفاع کنند؟؟؟

چرا خانه سینمایی با سه عمارت، یک نفر را ندارد که پای اطلاعیه‌هایش را امضاء کند؟

چرا هیات مدیره خانه سینما که ماشاالله هفت نفر عضو رسمی و دو عضو علی‌البدل دارد درباره صدور این اطلاعیه‌ها و بیانیه‌های بی‌امضاء واکنش نشان نمی‌دهد؟؟ چرا بازرس هیات مدیره یا بدل‌شان به این ابهام ورود نمی‌کند؟