سینماروزان: هرچند سینماهای ایران به‌لحاظ مخاطب یکی از کم‌رونق‌ترین فصول اکران را پشت سر می‌گذاشت، با این حال از ابتدای هفته به دلیل کرونا، یک هفته سینماها را تعطیل کردند و حالا در انتهای هفته، وزارت ارشاد تعطیلی سینماها را یک هفته دیگر و تا میانه اسفند تمدید کرده است!!

اینکه بعد از این بازه زمانی هم سینماها مجددا باز شوند مشخص نیست و هیچ بعید نیست تا نزدیکی نوروز و باز بخاطر کرونا، تعطیلی سینماها تمدید شود؟!

این تعطیلی سینماها نه فقط ضرر و زیانی جبران‌ناپذیر به سینماداران و صاحبان آثار روی پرده وارد می‌کند بلکه ممکن است حتی به عقب افتادن اکران نوروزی منجر شود چون اگر خوشبینانه نگاه کنیم با احتساب زمان سوخته، فیلمهای روی پرده باید دو هفته ابتدایی نوروز را هم روی پرده باشند تا ضررشان جبران نشود.

البته راه دیگری هم وجود دارد و آن هم اینکه به‌جای ادامه اکران، متوسط فروش هفتگی فیلمها ملاکی شود برای پرداخت خسارت به سینماداران و صاحبان آثاری که گرفتار تعطیلی کرونایی شده‌اند تا در نهایت وقفه‌ای در اکران نوروز نیفتد.

سینماروزان: سریال “موسی(ع)” از آن سریالهایی است که سالهاست درباره تولید آن برای تلویزیون حرف و حدیث وجود دارد ولی همچنان هیچ اتفاق مشهودی پیرامونش رخ نداده؛ این سریالیست که فرج‌الله سلحشور به‌دنبال ساخت آن بود ولی عمرش کفاف نداد و بعد از فوتش هم بنا بود جمال شورجه آن را بسازد ولی حمایتی صورت نگرفت تا شورجه هم گرفتار عوارض سکته مغزی شود و…

بصیر سلحشور آقازاده فرج سلحشور در چهارمین سال درگذشت این کارگردان به جوان گفت: در سریال “موسی (ع)” که مرحوم سلحشور سال‌های سال دغدغه نوشتن و تولید آن را داشت، حدود ۴۰ تا ۵۰ داستان وجود دارد که هر کدامشان به صورت بالقوه یک فیلم سینمایی است. سریال “موسی (ع)” ماحصل چندین سال پژوهش و بررسی منابع گوناگون توسط متخصصان و یهودشناسانی مانند مهدی طائب است. هر چند پدر چند سالی مجبور شد کار روی پروژه “موسی (ع)” را تعطیل کند که علت آن هم صحبت برخی افراد در این رابطه بود که معتقد بودند مرحوم پدرم توانایی لازم برای ساخت آن را ندارد، هر چند بالاخره پدر پس از چندین سال فیلمنامه آن را تهیه کردند و به صدا و سیما فروختند و پس از کش و قوس‌های زیاد به دلیل احاطه محتوایی و فنی قرار شد خود ایشان کار را بسازد که به دلیل تعلل مسئولان مربوطه این اتفاق نیفتاد.

بصیر سلحشور تاکید کرد: طی چهار سال آخر زندگی که ایشان با بیماری سرطان درگیر بودند، می‌شد بخش قابل توجهی از پروژه “موسی (ع)” ساخته شود و مابقی آن توسط کارگردان دیگر مثل آقای شورجه ادامه پیدا کند که به بهانه پول نداشتن کار ساخت این اثر مهم تا به حال معطل مانده است.

بصیر سلحشور در مورد برآورد هزینه پروژه “موسی (ع)” می‌گوید: آن زمان برآوردی که پدرم به صدا و سیما داده بود حدود ۱۲۰ میلیارد بود، اما حالا و با توجه به گران شدن هزینه تولید احتمالاً این رقم تا سه یا چهار برابر افزایش پیدا کرده است. امیدوارم حال جمال شورجه زودتر خوب شود و با مساعدت مسئولان صدا و سیما این پروژه هر چه سریع‌تر وارد مرحله تولید شود. واقعیت این است که محتوای این سریال قصه‌هایی دارد که می‌تواند دنیا را تکان بدهد و من معتقدم سریال “موسی (ع)” می‌تواند از صد‌ها موشک شهاب ۳ اثرگذارتر باشد و علت آن هم این است که امروزه می‌توان با تولید یک اثر سینمایی نگرش و طرز فکر جوامع مختلف را تغییر داد یا اصلاح کرد.

بصیر سلحشور تاکید کرد: هر چند برخی افراد اعلام کرده‌اند این اثر وارد پیش‌تولید شده، اما من فکر می‌کنم که چنین اتفاقی نیفتاده است.

سینماروزان: شفاف‌سازی حسین انتظامی به افشای درجه هنری سینماگران رسیده و سازمان سینمایی انتظامی به انتشار فهرستی شامل سینماگران و درجه هنری آنها پرداخته است.

درجه هنری سینماگران در پنج سطح ارزشیابی شده شامل درجه یک معادل دکتری،درجه دو معادل فوق لیسانس، درجه سه معادل لیسانس، درجه چهار معادل فوق دیپلم و درجه پنج معادل دیپلم!!

هنرمندان پیشکسوتی همچون مسعود کیمیایی، ناصر تقوایی، داریوش مهرجویی، کیانوش عیاری، خسرو سینایی، اصغر رفیعی‌جم، محمود کلاری، ایرج رامین‌فر، جهانگیر میرشکاری، مجید میرفخرایی، مسعود جعفری‌جوزانی، داوود میرباقری، کیومرث پوراحمد، یداله صمدی، هارون یشایایی، ایرج طهماسب، حمید جبلی، اکبر عبدی، عنایت بخشی، مهدی هاشمی، جهانگیر الماسی، منوچهر اسماعیلی، احمد رسول‌زاده، ژرژ پطروسی، نصرلله مدقالچی و جلال مقامی از جمله هنرمندانی هستند که درجه یک هنری معادل دکترا گرفته‌اند.

علیرضا قاسم‌خان، نادر طالب‌زاده، رضا میرکریمی، ایرج تقی‌پور، ابراهیم حاتمی‌کیا، عبدالله اسفندیاری، محسن علی‌اکبری، احمدرضا معتمدی، محمدمهدی دادگو و جواد شمقدری که سابقه مدیریت یا همکاری با نهادهای متصل به منابع عمومی را دارند از دیگرانی هستند که درجه یک گرفته‌اند.

منوچهر شاهسواری مدیرعامل چندشغله خانه سینما و همسرش فرشته طائرپور هم از جمله سینماگرانی‌اند که حائز درجه یک شده‌اند!

در میان افراد حائز درجه‌های پایین‌تر نامهای مختلفی به چشم می‌خورد.

از محسن افشانی درجه چهار و امیرحسین علم‌الهدای درجه سه تا پژمان بازغی، افسانه بایگان، بابک حمیدیان، بهرام‌رادان و کتایون ریاحی که جملگی درجه دو محسوب شده‌اند.

نصرالله وحدت بازیگر پیشکسوت حائز درجه سه و ممدحسن یوسفی که معلوم نیست همان محسن امیریوسفی است(؟؟) یا کس دیگر هم درجه سه گرفته است.

الهام غفوری تهیه‌کننده سری “پایتخت” و حمید مدرسی تهیه‌کننده “کلاه قرمزی” از دیگر افرادی هستند که درجه سه گرفته‌اند.

فهرست کامل درجه‌بندی سینماگران را اینجا ببینید.

سینماروزان: در دورانی که سلبریتی‌های ایرانی به‌خاطر حمایت حداکثری از دولت فعلی در انتخابات۹۶ بدجوری با انتقاد شهروندان روبرو هستند اینکه یک رسانه اصلاح‌طلب چرایی عدم ورود آنها به ماجرای کرونا را مساله کند جای تعجب است بخصوص که همین حالا هم ورود برخی نظیر بهنوش بختیاری به این ماجرا دردسرساز شده است.

روزنامه اصلاح‌طلب شرق نوشت: در اين شرايط بحراني و نگراني درباره ويروس كرونا و افزايش تعداد اخبار متضاد و همچنين كمبود امكانات، سلبريتي‌هاي ايراني كجا هستند.  كاربران به رفتار عجيب، سوءاستفاده يا شايد هم كم‌داني بهنوش بختياري اعتراض كرده‌اند كه با انتشار ویدئویی در اینستاگرام از شربتی برای درمان و پیشگیری از کرونا خبر داده است. هر‌چند او مورد پيگيري قضائي قرار گرفت.

این روزنامه ادامه داد: افرادي نظير كيهان ملكي و … نيز با انتشار ويدئوهایی باعث ترس و وحشت و نگراني مردم شده‌اند. حالا سؤال اين است كه اين رفتارها چه معنايي دارد؟ چرا افراد شناخته‌شده و معقول‌تر نظير پرويز پرستويي يا مهتاب كرامتي وارد عمل نمي‌شوند تا در عين دادن آرامش به مردم، كمك‌هاي ديگري نيز برسانند؟ چرا سلبریتی‌های ایرانی به مسئولیت اجتماعی خود به نحو مناسب عمل نمي‌كنند و زمان مناسب براي همراهي با مردم را انتخاب نمي‌كنند؟

سینماروزان: شورای صدور پروانه ساخت در جلسه اخیر با دو فیلمنامه موافقت کرد.

به گزارش سینماروزان فرزاد موتمن که کمدی پرفروش “چشم و گوش بسته” را روی پرده دارد پروانه فیلم “آزردگان” را گرفته که بناست مهدی فردقادری آن را بسازد. فردقادری کارگردان فیلمهای “جاودانگی” و “بی وزنی” است که اولی مستقیم راهی هنروتجربه شد و دومی هم این روزها روی پرده است و فروش مناسبی هم نداشته!

علی جبارزاده که فیلم اکران نشده “آقای سانسور” را در کارنامه دارد هم پروانه “آزردگان” را گرفته.

فهرست کامل پروانه‌های صادره به شرح زیر است:

— “آزردگان” به تهیه‌کنندگی فرزاد موتمن و کارگردانی و نویسندگی مهدی فردقادری

–“فلاح” به تهیه‌کنندگی علی عبدالعلی زاده، کارگردانی علی جبارزاده و نویسندگی لیلا بهادری

سینماروزان: حضور فیلم “شیطان وجود ندارد”محمد رسول‌اف در بخش رقابتی برلین بدون اینکه این فیلم مجوز ساخت ارشاد داشته باشد مقارن شده با مسافرت گروهی از مدیران ارشاد به برلین!! اتفاقی که می‌تواند کاملا متناقض باشد چون همان‌ها که مدام بر صدور مجوز تاکید می‌کنند خودشان شده‌اند مخاطب جشنواره‌ای که فیلمی بدون مجوز را ارج می‌نهد.

این تناقض با پرسش‌های رسانه اصولگرای مشرق مواجه شده. پرسش‌هایی که همراه شده با طرح مدعیاتی درباره روال کار تازه جشنواره برلین.

متن گزارش مشرق را بخوانید:

موضوع قابل تامل در مورد رسول‌اف این است که او در سال ۱۳۹۸ علی بر مشغله‌های قضایی و چالش‌هایی امنیتی که  به زعم خودش پشت سر گذاشت، حدود سه فیلم را در ایران تمام کرده است و کارلو چاتریان با تماشای هر سه فیلم،   «شیطان وجود ندارد» را  راسا برای این جشنواره انتخاب کرده است.

این مسئله بسیار قابل تامل است که در شرایط فعلی سینمای ایران یک تهیه‌کننده معمولی و بازاری مثل محمد حسین فرحبخش (در بخش خصوصی) که تولیداتش با بازگشت مالی و سود همراه است،   در کمپانی پویا فیلم، توانایی ساخت سه فیلم در سال را ندارد. ذکر یک نکته دیگر در پروسه فیلمسازی رسول‌اف بسیار قابل تامل است، تهیه‌کننده و کارگردانانی که اقدام به تهیه فیلم می‌کنند، از طریق وزارت ارشاد پروانه ساخت دریافت کرده و با اخد این مجوز با مراجعه به پلیس پروانه فیلمبرداری در اماکن عمومی را  اخذمی‌کنند.

کافیست یک شهروند معمولی با موبایل شخصی خودش بیش از ده دقیقه در خیابان‌های تهران یا سایر شهرستان‌ها اقدام به فیلمبرداری کند، آنوقت ماموران گشت حساس می‌شوند و فرد تصویربردار را متوقف می‌کنند.

در طول سال ۱۳۹۸ رسول‌اف با امکانات حرفه‌ای فیلمبرداری و صدابرداری سه فیلم ساخته است. او با سه گروه متفاوت در امکان متعددی مشغول فیلمبرداری بوده است. پلیس اگر با چنین گروهی مواجه شود، مجوزهای لازم را مطالبه می‌کند. آقای رسول‌اف در مصاحبه با رادیو فردا خود را به عنوان متهم امنیتی معرفی می‌کند. یک متهم امنیتی چگونه بدون هیچ رصدی می‌تواند سه فیلم در طول یکسال با سه گروه حرفه‌ای بسازد.

قطعا برای این محکوم امنیتی باید اهرم‌های قدرتمندتر حمایتی فوق‌العاده‌ای، از درون سیستم وجود داشته باشد که این فیلمساز بتواند در طول یک سال شمسی،   سه فیلم را به صورت پشت سر هم فیلمبرداری کند. قطعا بنا بر آگاهی‌های کسب شده، نه تحلیل‌های عمومی، یک دست حمایتی کاملا امنیتی وجود دارد که از درون بدنه خانه سینما، فعالان این حوزه را به تحرک وادار می‌کند تا آنان بیانیه‌ای را تنظیم کند تا رسول‌اف در برلیناله حضور داشته باشد.

خطری که توسط برلیناله و مدیرانش  سینمای ایران را تهدید می‌کند، حمایت‌های مالی دولت آلمان است که در این جشنواره تقویت می‌شود که این حمایت در مرحله پخش و توزیع فیلم نیست. بلکه سرفصلی که کارلو چاتریان از سال ۲۰۲۰ در این جشنواره برای سینمای ایران تعریف کرده این است که فیلم‌های سیاسی بدون مجوز، مشمول کمک‌های مالی حین تولید نیز شوند.

در فهرست مسافران برلین، غیر از برخی منتقدان و خبرنگاران، نام مسئولان سینمایی و برخی از مدیران صداوسیما نیز دیده می‌شود. حسین انتظامی، ابراهیم داروغه‌زاده، محمدمهدی عسگرپور، امیر اسفندیاری، محمد اسفندیاری، رائد فریدزاده، کامیار محسنین، حسن نجاریان، حامد سلیمان‌زاده، محمدمهدی یادگاری که چهره‌هایی دولتی محسوب می‌شوند و میرعباس ‌اشرف، محمدعلی غلامرضایی، چنگیز حسنی، علی رحیمی و پیمان تبرخون از صداوسیما راهی این جشنواره آلمانی خواهند شد.

وقتی کارلو چاتریان مدیر جشنواره برلین ۶۰ فیلم ایرانی را برای حضور در این جشنواره رد می‌کند و تنها آثاری را می‌پذیرد که پروانه ساخت و نمایش ندارد، حضور حسین انتظامی، داروغه زاده و عسگرپور در این جشنواره چه استدلالی خواهد داشت؟ وقتی مدیران برلین خط‌مشی مشخصی را درپیش می‌گیرند تا فیلم‌های ایرانی بدون پروانه ساخت و نمایش در این جشنواره حضور داشته باشد، حضور یک لشگر از مدیران سینمایی در برلیناله چه امکان ویژه ای را می‌تواند برای سینمای ایران فراهم کند؟

سینماروزان: درست در روزهایی که سینماها به‌دلیل کرونا در تعطیلی به سر می‌برند، فهرست شش فیلم اکران نوروزی مشخص شد و دو فیلم به‌عنوان رزرو انتخاب شده‌اند تا در کنار “خوب بد جلف۲” سبد اکران نوروز را بچینند‌.

“شنای پروانه” محمد کارت، “لامینور” داریوش مهرجویی،”لاله” اسدالله نیک‌نژاد، “بازیوو” امیرحسین قهرایی، “پسرکشی” محمدهادی کریمی و “زن‌ها فرشته‌اند ۲” حسین فرحبخش شش فیلم اصلی اکران نوروزند.

به جز این با حذف ۴ سرگروه استقلال(متعلق به حوزه)، زندگی، آستارا و فرهنگ(متعلق به فارابی) از سرگروهی، سینماهای کوروش، ایران‌مال، مگامال و ماندانا سرگروه شده‌اند و به این ترتیب هفت سرگروه سال آینده سینماها به این شرحند: باغ کتاب، ماندانا، مگامال، کوروش، ایران مال، ایران و آزادی.

محسن امیر یوسفی رییس شورای صنفی نمایش درباره خروجی پنجم اسفند شورای اکران نوروزی گفت: در نتیجه شورای اکران نوروزی که با حضور سید محمد مهدی طباطبایی‌نژاد (مدیر اداره نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی)، منوچهر شاهسواری (مدیرعامل خانه سینما)، محمود اربابی (نماینده رئیس سازمان سینمایی)، محمدرضا فرجی و اینجانب به عنوان رییس شورای صنفی نمایش برگزار شد، فیلم‌های نوروزی بدین شرح معرفی شدند: “شنای پروانه” محمد کارت، “لامینور” داریوش مهرجویی،”لاله” اسداالله نیک‌نژاد، “بازیوو” امیرحسین قهرایی، “پسرکشی” محمد هادی کریمی،”زن‌ها فرشته‌اند ۲” حسین فرحبخش. پیش از این هم فیلم “خوب بد جلف ۲” به عنوان اکران نوروزی در سرگروهی سینما آزادی اکرانش مشخص و آغاز شده بود.

رییس شورای صنفی نمایش درباره سینماهای سرگروه نیز گفت: سرگروه‌های جدید بدین شرح مشخص شدند: باغ کتاب، ماندانا، مگامال، کوروش، ایران مال، ایران و همچنین سینما آزادی که پیش از این مشخص بود.

امیریوسفی ادامه داد: پس از تعیین فیلم‌های اکران نوروزی مراسم قرعه کشی سرگروه‌ها برای اکران فیلم‌ها انجام شد که نتیجه آن به شرح ذیل است: “بازیوو” در سرگروهی باغ کتاب، “لاله” در ماندانا، “شنای پروانه” در مگامال، “لامینور” در کوروش، “پسرکشی” در ایران مال، “زن‌ها فرشته‌اند۲” در ایران.

او درباره تاریخ آغاز اکران نوروزی و در پاسخ به اینکه آیا با توجه به تعطیلی یک هفته‌ای سینماها برای ضایع نشدن حق فیلم‌های فعلی ممکن است، اکران نوروزی با تاخیر آغاز شود؟ گفت: تصمیم‌گیری درباره این موضوع و زمان آغاز اکران نوروزی به جلسه شورای صنفی نمایش برمی‌گردد. شورای صنفی نمایش هفته آینده برای فیلم‌های “آینده” و “بزودی” قرعه کشی انجام خواهد داد.

امیر یوسفی در پاسخ به اینکه آیا فیلم رزروی برای اکران نوروزی مشخص شده است، گفت: اگر هرکدام از شش فیلمی که برای اکران نوروزی مشخص کردیم به دلایلی برای اکران آماده نشوند، دو فیلم رزرو مشخص شده‌اند که اسامی آنها نزد ما محفوظ است و جایگزین خواهد شد.

رییس شورای صنفی نمایش در پاسخ به اینکه چه تعداد فیلم متقاضی اکران نوروزی بودند و براساس چه معیاری این فیلم‌ها انتخاب شدند،مطرح کرد: تعداد زیادی فیلم بودند در حدود ۳۰ فیلم اما معیار تصمیم‌گیری ما، براساس عدالت بین پخش و نوع فیلم‌ها (چیدمان نوع فیلم‌ها از لحاظ ژانری) بود.

سینماروزان: شورای صدور پروانه نمایش فیلهای سینمایی برای سه فیلم مجوز نمایش صادر کرد.

مجتبی امینی تهیه‌کننده فعلی “هفت” پروانه نمایش یک انیمیشن به نام “فرمانروای آب”را گرفته به کارگردانی مجید اسماعیلی که ساخت فیلم شکست‌خورده “ماهی سیاه کوچولو” را در کارنامه دارد.

“شنای پروانه” برنده سیمرغ مردمی فجر که بعد از “خوب بد جلف۲” دومین گزینه قطعی اکران نوروز است دیگر فیلمیست که پروانه نمایش گرفته.

فیلم محلی “پوست” هم پروانه اش صادر شده.

فهرست کامل مجوزهای صادره به شرح ذیل است:

— ” شنای پروانه” به تهیه کنندگی رسول صدرعاملی ، کارگردانی و نویسندگی محمد کارت

— ” پوست” به تهیه کنندگی محمد رضا مصباح ، کارگردانی و نویسندگی بهمن و بهرام ارک

— انیمیشن” فرمانروای آب” به تهیه کنندگی مجتبی امینی ، کارگردانی و نویسندگی مجید اسماعیلی

سینماروزان: بسان چند سال اخیر، امسال هم فیلمهای ارگانی سهمی قابل توجه از جشنواره فجر را به خود اختصاص داده بودند ولی عجبا که نامدارترین ارگانی‌ساز سینمای ایران هم به‌نام درام معترضانه، یک کمدی ناخواسته تحویل ملت داده بود.

کیفیت آثار ارگانی جشنواره امسال آن قدر پایین بوده که حتی صدای روزنامه “کیهان” را که اغلب حامی این آثار بوده، درآورده است و این روزنامه را وادار کرده به انتقاد از فیلمهای ارگانی “لباس شخصی” و “روز بلوا”.
“کیهان” هرچند “خروج”حاتمی‌کیا را امیدوارانه خوانده ولی باز این فیلم را نسبت به کارهای قبلی حاتمی‌کیا نقد کرده.

روزنامه “کیهان” نوشت: در فیلم«لباس شخصی»، مخاطب با یکی دیگر از موضوعات مهم و ارزشمند تاریخ انقلاب اسلامی یعنی موضوع حزب توده‌ای و خیانت‌های آنها به انقلاب و نظام اسلامی و آرمان‌های آن درقالب فعالیت‌های مخفی، مواجه است. اما به‌رغم ارزشمندی موضوع این اثر، نوع روایت و پرداخت این موضوع مهم در فیلم، قابل تأمل است. نوع گریم نچسب نیروهای اطلاعات سپاه و شیوه‌های رفتاری بی‌نزاکت حتی با یکدیگر، رفتارها و اعمال توأم با خشونت و در برخی مواقع وحشیانه آنها، چه دیدگاهی در مورد آنها به مخاطب القا می‌کند؟!

این روزنامه‌ ادامه داد: یکی از نیروهای اطلاعات که در کسوت لباس روحانیت هم هست و بقیه نیروها در نماز جماعت به او اقتدا می‌کنند، در بازجویی‌هایش از یک نیروی ساواکی، چنان خشونتی به خرج می‌دهد که منجر به کشته شدن او در زیر بازجویی می‌شود؛ اما نه نفوذی بودن او در فیلم مشخص و شفاف می‌شود و نه، مورد بازخواست فرماندهان رده بالا قرار می‌گیرد. یا حضور شخصیت اصلی فیلم در جمع خانواده و رابطه سرد بین او و همسرش، چنان به ذوق مخاطب می‌زند که انگار مخاطب دلش می‌خواهد به او بگوید، بهتر است تو به وضعیت مملکت کوچک درون خانواده‌ات بپردازی و عطای اصلاح مملکت برون خانواده‌ات را به لقایش ببخشی.

“کیهان” افزود: اینکه کارگردان اثر، به در پیش گرفتن رویه «حفظ بی‌طرفی» در روایت و پرداخت موضوع در فیلم، تأکید داشته باشد، بیشتر به بهانه‌ای برای گریز از هرگونه کاستی‌های فیلم و تبرئه کردن خود شبیه است تا دلیل منطقی و قانع‌کننده برای مخاطبانی که فیلم دیدن برای آنها فقط سرگرمی نیست و اندیشه‌ورزی پیرامون آن، جزیی جدایی‌ناپذیر از آنها در دیدن فیلم است.

“کیهان” درباره فیلم ارگانی “روز بلوا” نوشت: در فیلم «روز بلوا»، کارگردان، روی یک موضوع مهم و به روز اقتصادی و اجتماعی، یعنی موضوع «اختلاس‌های اقتصادی» دست گذاشته است که درد اکثر مردم در جامعه کنونی ایران اسلامی است. این فیلم، گرچه در ابتدا به مذاق مخاطب زخم‌خورده از وضعیت اقتصادی جامعه، خوش می‌آید، اما دقیقه‌ها که می‌گذرد و فیلم، کم‌کم به انتهای خود نزدیک می‌شود، آنها را ناامید می‌کند. شخصیت اصلی فیلم، یک روحانی جوان شیک است. او ابایی از داشتن یک زندگی لاکچری ندارد. در خانه‌ای بزرگ و بسیار خوب زندگی می‌کند. ماشین گرانقیمت دارد؛ حتی ساعت مچی که به دستش می‌بندد و کادوی عروسی است که پدرزنش به او هدیه داده است، چنان می‌ارزد که جای دستمزد هکر یه لا قبای فیلم می‌شود. انگار فقط ظاهراً حواسش به حلال و حرام باشد، بقیه قضایا حل است. دلش هم به موسسه خیریه‌ای خوش است که او به همراه همسر و پدرزنش، از مدیران ارشد و اصلی آن هستند. وقتی روحانی شیک فیلم، متوجه اختلاسی می‌شود که ظاهراً دارد به پای او هم نوشته می‌شود، سعی می‌کند به دنبال یافتن سرنخ‌های اصلی باشد. اما همین پیگیری‌هاست که زمینه ناامیدی مخاطب را فراهم می‌کند. چون اختلاس‌ها ظاهراً فقط به یک نفر می‌رسد و انگار نه انگار که اتفاقاً در این روزهای مملکت، سر هر نخی که کشیده می‌شود، به خاندان‌هایی می‌رسد که کمتر کسی جرأت افشاگری آنها را دارد.

“کیهان” تاکید کرد: ظاهراً پرداختن به موضوع مهمی مانند اختلاس هم، دل و جرأت خاصی می‌خواهد که پیامدهای بعدی‌اش را هم به جان بخرد؛ و الا فیلم، همچنان ابتر می‌ماند و مخاطبی که به ذوقش خورده است.

“کیهان” درباره “خروج” نوشت: فیلم «خروج»، حاتمی‌کیا دست روی سوژه‌ای گذاشته است که برداشتی از یک موضوع واقعی است؛ کشاورزان یک منطقه دور از پایتخت با تراکتورهای خود به سوی مرکز ریاست جمهوری در تهران می‌روند تا حرفشان را به گوش رئیس‌جمهور برسانند. گرچه همزمانی این فیلم، با دوران مسئولیت و حاکمیت دولت فعلی و ریاست جمهوری حسن روحانی همراه شده است و برداشت برخی این است که این یک فیلم سفارشی علیه دولت حاکم فعلی و ریاست جمهوری اوست، اما فارغ از انواع برداشت‌ها، موضوع مهمی که حاتمی‌کیا دست روی آن می‌گذارد، موضوعی قابل اعتناست. موضوعی که شیوه روایت و پرداختن به آن، شاید در قد و قواره فیلم‌های قبلی حاتمی‌کیا نباشد، اما در جای خود، سر و گردن خیلی بالاتری از خیلی از فیلم‌هایی است که در جشنواره سی و هشتم فیلم فجر به نمایش درآمد؛ فیلم‌هایی که برخی از آنها حتی محصول کار پیشکسوتانی از سینمای ایران هستند که هنوز بعد از گذشت چهل پنجاه سال از دوران فیلمسازی‌شان، در فضای دهه چهل و پنجاه سیر می‌کنند و حتی وقتی می‌خواهند روایتی از دهه 90 ایران داشته باشند، اسیر همان فضای دهه چهل پنجاه قبل از انقلاب‌‌اند. خروج، قهرمان دارد، قصه دارد؛ ظلم‌ستیز است و دادخواهی دارد؛ اما با همه اینها، پلان آخر فیلم، انگار آب سردی بر آتش اشتیاق مخاطب است که او را دچار شوک می‌کند. جایی که قهرمان فیلم در مقابل تلاطم و سوال و جواب‌های جوان مقابل خود در بازداشتگاه، فقط سیگار می‌طلبد.

سینماروزان: شورای صنفی نمایش در تازه‌ترین جلسه خود و پیرو اطلاعیه روز گذشته وزارت ارشاد مقرر کرد تمامی سینماهای کشور از امروز تا پایان هفته جاری به دلیل جلوگیری از شیوع بیماری کرونا تعطیل خواهند بود.

شورا دستور داد پس از پایان این زمان هم ادامه فعالیت سینماها با اجازه از مراجع ذی صلاح اتفاق می‌افتد.

شورای صنفی نمایش برای فیلم‌های در حال اکران و فیلم‌هایی که در نوبت اکران هستند و از این تعطیلات متضرر می‌شوند، هفته‌های جبرانی در نظر می‌گیرد.

سینماروزان: حرف و حدیثهای پیرامون داوری در جشنواره سی و هشتم فجر همچنان ادامه دارد و بالاخره یک داور پیدا شد تا نمایی دیگر و درعین حال ملموستر از هیات داوران ارائه دهد.
این داور، طهماسب صلح جو نام دارد که در زمره منتقدان قدیمی و درعین حال آرام ولی بااصول سینمای ایران است.

صلح جو جزو معدود منتقدان پیشکسوت سینمای ایران است که چند سال قبل و در اعتراض به تمامیت خواهی یک حلقه معدود، از ریاست بر انجمن منتقدان، استعفا داد و راه خود را از پیشکسوتانی که میخواهند به هر قیمت در راس این صنف باشند، جدا کرد!!
طهماسب صلح جو با اشاره به فضای متفاوت هیات داوران جشنواره به فیلم گفت: تصورم از فضای داوری همان فضای همیشگی بود و اینکه یک فضای فرهنگی است و قرار نیست چانه بزنیم اما امسال فضای هیات داوری مقداری تنش داشت و آدمها انگار در مقابل هم گارد داشتند و دوستانه و صمیمانه صحبت نمیکردند.
صلح جو ادامه داد: برای بهتر به ثمر رسیدن گفتگوها میشد سازمان دهی کرد و طوری برنامه ریزی کرد که این تعداد از داور(9نفر) مجبور نباشند همه با هم بحث کنند چون ما به این روش عادت نداریم که در یک جمع یکی حرف بزند و بقیه گوش کنند و عموما دوتا دوتا با هم مشغول صحبت میشدیم و نتیجه گیری، سخت میشد.
طهماسب صلح جو با اشاره به کلنجارهای هیات داوران گفت: اگر همه چیز اتوکشیده و تر و تمیز باشد قشنگ نیست و جلوه خوبی ندارد! وجود کلنجار در چنین فضایی بهتر است ولی باید تحمل بحث را هم داشته باشیم… گاهی که میدیدم این کلنجارها دارد منجر به سوءتفاهم میشود ناراحت میشدم. وقتی دو نفر حرف هم را نمی‌فهمند و میخواهند حرف خودشان را به کرسی بنشانند یعنی سوءتفاهم که بالاخره پیش میآمد و ما سعی میکردیم بگوییم که این راه بحث نیست و جمع نشده ایم که بگومگو کنیم و قرار است کار فرهنگی کنیم!!
این عضو هیات داوران پیرامون نقش دبیر جشنواره در این کلنجارها بیان داشت: دبیر در جلسات حضور داشت ولی هیچ وقت وارد بحثهای داوری نمیشد بلکه بیشتر نقش مبصر و مدیر جلسه را داشت تا هنگام تنش، اوضاع را کنترل کند.

صلح جو با رد دخالت داروغه زاده در داوری خاطرنشان ساخت: خوشبختانه هیچ گونه تهدید کلانی نثار هیات داوران نشد و تنها مساله ای که وجود داشت همان کلنجارها و بحثها بود که این بحثها گاهی صداها را بالا میبرد…

سینماروزان: تبعیض‌های متعددی که در اکران فیلمهای روی پرده وجود دارد مدام با اعتراضات سینماگران مختلف مواجه می‌شود و این تبعیض‌ها در ماههای اخیر که سینماهای ایران به‌دلایل مختلف مدام تعطیل بوده‌اند دوچندان شده است.

کمدی “اژدر” ازجمله فیلمهایی است که در فصل پرتراکم زمستان و درشرایطی روی پرده رفت که نه فقط سرگروه نصیبش نشد بلکه مدام هم سانسهایش کم و کمتر شد.

رضا سبحانی کارگردان “اژدر” با انتقاد از شرایط اکران به مهر گفت: متاسفانه فیلم در بدترین زمان ممکن به نمایش در آمد، در واقع به قول سینمایی‌ها در زمان مرده اکران شد، یعنی ما در تنگنای انتخاب بد و بدتر قرار گرفتیم و تحت چنین شرایطی که حق انتخاب از ما سلب شده بود ناچار شدیم در این زمان فیلم را اکران کنیم. همانطور که شاهد بودید این زمان مصادف شد با حوادثی تلخ و ناگوار و تعطیلی‌های مختلف سینماها که بر فروش فیلم‌ها تاثیر منفی گذاشت و جریان اکران را از حالت طبیعی خودش خارج کرد. این موضوع بر «اژدر» تاثیر گذاشت زیرا همانطور که گفتم اکرانش همزمان و مصادف با این رویدادهای سنگین شد. از طرف دیگر فیلم ما سر گروه نداشت و به ناچار به صورت آزاد اکران شد که این خود داستان دیگری برای نابودی یک فیلم است.

وی افزود: از همه این‌ها گذشته تا فیلم خواست بعد از این همه اتفاق‌های منفی روند طبیعی خودش را در اکران پیدا کند سی و هشتمین جشنواره فیلم آغاز شد و گویی همه چیز دست به دست هم داد و خواسته و ناخواسته این فیلم در سیکلی معیوب در چرخه رقابت نابرابر قرار گرفت تا از نفس بیفتد. البته با توجه به همه این شرایط «اژدر» توانسته در میانه جدول فروش هفتگی قرار بگیرد و با فروش خیلی از فیلم‌هایی که قبل ما اکران شده بودند، اکرانشان همچنان ادامه دارد، از امکانات مناسب مالی در تولید و همچنین از سرگروهی سینمایی و تبلیغاتی چشمگیر برخوردار بودند، برابری بکند.

سبحانی با اشاره به محدودیت تبلیغات تلویزیونی این اثر بیان کرد: ما جز تعداد اندکی تیزر از تلویزیون که آن‌هم با پا در میانی دوستان به سختی گرفتیم و حتی یک بیلبورد هم نداشتیم و به‌غیر از تبلیغات محدودی در فضای مجازی هیچگونه امکان تبلیغاتی برای فیلم نداشتیم. با همه این تنگناها، شواهد حاکی از آن است که اگر فیلم در بستر زمانی خوبی به نمایش درمی‌آمد نتیجه بسیار زیادی داشت و با استقبال گسترده‌تری مواجهه می‌شد.

سبحانی در بخش دیگر از صحبت‌هایش درباره سالن‌های سینمایی «اژدر» گفت: معتقدم اگر فیلمی تنها ۱۰ سالن نمایش در موقعیت و جغرافیای مناسب شهری و فول سانس در سینما نمایش داشته باشد نتیجه خیلی بهتری نسبت به داشتن سالن‌های زیاد اما تک و از رونق افتاده می‌گیرد. به طور خلاصه همیشه تصمیم‌های بسته و تحمیلی پشت پرده آسیب جدی به فیلم‌های یی‌پشتوانه مثل فیلم ما می‌زند.

این کارگردان تصریح کرد: بعد از کارگردانی فیلم «رژیم طلایی» تصمیم نداشتم ژانر کمدی را ادامه دهم. اصلا جنس سینمایی که دوستش دارم این نیست. خیلی تلاش کردم همان دغدغه‌مندی‌های سینمایی را که عمر و تمام انرژی خودم را صرفش کردم و با آن الفت داشتم، ادامه بدهم ولی متأسفانه فیلمنامه‌هایم به در بسته خوردند و با شرایط دشواری برای ادامه فعالیت‌هایم مواجه شدم. تولید این فیلم زاییده چنین شرایطی بود که در این رابطه ابتدا تصمیم گرفتم به لحاظ موضوعی قالبی فانتزی داشته باشد و کوشش شد از قواعد تکراری سینمای کمدی مرسوم وطنی پرهیز کنیم.

وی در پایان با اشاره به محدودیتهای پیش‌روی سینمای مستقل از تولید تا پخش توضیح داد: نه فقط در اکران بلکه متاسفانه به خاطر امکانات محدود مادی دچار چالش‌های بسیار جدی در تولید شدیم و به ناچار فیلمنامه دستخوش چندین مرحله جرح، تعدیل و به عبارتی بازنویسی شد و به جرات بگویم این فیلم لایه کمرنگی از فیلمنامه اصلی با عنوان «خواب تاریک خواب روشن…» بود.

سینماروزان: اوضاع فروش فیلمها در روزهای انتهای سال به غیر از آثار کمدی، به اندازه کافی تراژیک بود و حالا با تعطیلی سینماها جهت جلوگیری از شیوع کرونا، تراژدی دوچندان شد!

وزارت ارشاد با صدور اطلاعیه‌ای اعلام کرد: نظر به توصیه‌های اکید بهداشتی در شرایط کنونی و ضرورت پیشگیری مناسب از خطر ابتلا به بیماری و به منظور صیانت از سلامت آحاد جامعه، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ضمن تشکر از همکاری صنوف، تمامی برنامه‌های هنری و سینمایی در سالن‌های سراسر کشور تا پایان هفته جاری (9/12/98) تعطیل می‌شود.

تعطیلی سینماها تا جمعه نهم اسفندماه، مشکلات اقتصادی سینمای ایران در انتهای سال را بیشتر و بیشتر خواهد کرد؛ نه فقط سینماداران بلکه پخش‌کنندگان و صاحبان آثار روی پرده نیز متضرر خواهند شد و مشخص نیست این ضرر و زیان چگونه جبران خواهد شد؟؟

سینماروزان: تازه‌ترین خروجی مالی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی توسط سازمان سینمایی حکایت دارد از صرف مخارجی شگفت‌انگیز در این مرکز.

در مرکز گسترش ۴میلیارد(!!) صرف هزینه‌های جاری و پرداخت دستمزد و حقوق شده است!! کسی می‌داند اگر کل فعالیتهای مرکز را به سودده‌ترین شرکت‌های سینمایی بخش خصوصی دهند، چقدر صرفه‌جویی می‌شود در پرداخت دستمزد و حقوق؟؟

۴میلیاردی که صرف دستمزد و حقوق شده دقیقا برابر ۴میلیاردی است که مرکز صرف حمایت از فیلمهای هنری و تجربی کرده!

در سیاهه مالی مرکز، حمایت ۲میلیاردی از تولید انیمیشنی با عنوان “کوش نامه/آبتین” است که با عنوان تولید مشترک با کره لحاظ شده ولی مشخص نیست طرف کره‌ای چقدر در این پروژه، سرمایه گذاشته؟؟
نام علی نوری اسکویی به‌عنوان تهیه‌کننده این انیمیشن آمده؛ در کارنامه نوری اسکویی، انیمیشنی به نام “رهایی از بهشت” به چشم می‌خورد که با حمایت بنیاد روایت تولید شده و سه سال قبل در جشنواره فجر نمایش داده شد ولی هنوز اکران نشده!!

مرکز گسترش ۲میلیارد و ۷۰۰میلیون صرف فیلم “لاله” کرده؛ فیلمی که به جشنواره امسال هم راه نیافت!

۵۹۰میلیون بودجه‌ای است که مرکز برای تهیه کارت پذیرایی جشنواره(!!)، خرید لباس فرم و ضیافت شام مهمانان و مسئولان در جشنواره سینماحقیقت صرف کرده است.

مبلغ ۲.۴میلیاردی در مرکز برای حمایت از تولید ۳ انیمیشن صرف شده است.

در روزگار رکود نشریات کاغذی، مرکز ۲۷۰میلیون برای انتشار ۶عنوان فصلنامه صرف کرده!!

فهرست کامل شفاف‌سازی سازمان درباره مرکز را اینجا ببینید.

سینماروزان: خروجی عملکرد هیات داوران جشنواره سی و هشتم فجر از اعطای سیمرغ اصلی به فیلمی منسوب به اسپانسر جشنواره تا حال حسابی به فیلمی که اختتامیه را تحریم کرده بود و نادیده گرفتن بازی‌های درجه یک مهدی حسینی‌نیا و جواد عزتی در “شنای پروانه” و ژاله صامتی در “پسرکشی”، به‌شدت مناقشه‌برانگیز بوده است.

عباس بلوندی از اعضای هیات داوران جشنواره سی و هشتم فجر در چرایی این عملکرد به مهر گفت: معمولا بسیاری از دوستان در سینما از داوران انتظار دارند که به فیلم و یا رشته‌هایی که در آن حضور دارند بیشتر توجه شود و برای همین خود من ۴۸ ساعت مانده به پایان داوری تلفن خود را خاموش کردم تا مجبور به جواب دادن به کسی نباشم که بعد نتوانم خواسته آن‌ها را عملی کنم.

بلوندی ادامه داد: تاکید می‌کنم که داوری‌ها و نتیجه آن براساس یک خرد جمعی صورت گرفت و داوری هیچ رشته‌ای از این امر مستثی نبود. در این میان ۲ مورد در رشته‌های مختلف داشتیم که به ۲ بار رأی‌گیری رسید چرا که هیات ۹ نفره داوران، سه رای به سه فیلم داده بودند که این خود مشکل‌ساز می‌شد به همین دلیل دوباره رای گیری می‌کردیم تا بتوانیم به یک نتیجه نهایی برسیم. می‌خواهم بگویم که برای انتخاب برگزیدگان نهایی همه موارد مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت لیست نهایی اعلام شد. در چنین شرایطی اعتراض از سوی یک هنرمند نسبت به داوری یا هر چیز دیگر را درک نمی‌کنم. البته این را هم باید بگویم معمولا داوری‌های جشنواره فیلم فجر در دوره‌های مختلف همواره با حاشیه همراه بوده است چرا که سلیقه‌ها و نگرش‌ها در سینمای ایران مختلف است.

بلوندی درباره تحریم اختتامیه توسط صاحبان فیلمی پرسیمرغ گفت: تاکید می‌کنم که دفاع از آرای جشنواره برعهده ابراهیم داروغه‌زاده دبیر جشنواره فیلم فجر است و درست نیست که هیات داوران در این زمینه ورود پیدا کنند و بیانیه‌ای صادر کنند.

بلوندی درباره سیمرغهای پرحاشیه بازیگری اظهار داشت: واقعیت این است که ماجرای سیمرغ بازیگری مثل جواد عزتی به این داغی که در فضای مجازی و اخبار آمده است، نبود. سعید راد یکی از پیشکسوتان سینمای ایران در حوزه بازیگری است و نظرات وی نیز می‌تواند برای همه مهم باشد. اختلاف نظری در زمینه انتخاب جواد عزتی به عنوان بازیگر نقش مکمل بود اما به این شدت که در رسانه‌ها منتشر شد نبود.

بلوندی ادامه داد: البته تاکید می‌کنم که اختلاف‌نظرها می‌تواند طبیعی باشد و ممکن است یک داور از بازی آقای ایکس خوشش بیاید و یک داور از بازی این بازیگر خوشش نیاید. اما درباره این بخش بعد از بحث‌های بسیار در نهایت هیات داوران به یک نتیجه واحد رسیدند که اعلام هم شد.

بلوندی افزود: کنار گذاشتن جواد عزتی به خاطر نظر سعید راد نبود بلکه در این زمینه بحث‌های زیادی شد که در نهایت نتیجه آن در شب اختتامیه مشخص شد. البته یکی از گزینه‌های اصلی ما در نقش مکمل مرد جواد عزتی بود و باید بگویم که بازی این هنرمند در فیلم «آتابای» بسیار خوب است اما رای گیری نهایی به نفع این بازیگر تمام نشد. در مورد نامزدی در بخش بازیگر نقش اول مرد برای فیلم «شنای پروانه» اما باید بگویم که جواد عزتی در این بخش رای کمی گرفت که همین مساله سبب شد تا در این بخش نامزد هم نشود!!

سینماروزان: چندی قبل از چینش اکران نوروزی۹۹ بدون حضور نمایندگان سینماداران و پخش‌کنندگان و ایرادات این روش انتخاب فیلم نوشتیم.(اینجا را بخوانید)

گفته‌های تازه محمدمهدی طباطبایی‌نژاد معاون نظارت درباره نظام‌نامه تازه اکران، تایید خبر پیشین سینماروزان است.

طباطبایی‌نژاد به تسنیم گفت: چینش اکران نوروزی توسط شورای اکران نوروزی انجام خواهد شد و من نیز عضو آن شورا هستم. این شورا متشکل از مدیرعامل خانه سینما(منوچهر شاهسواری)، رئیس شورای صنفی نمایش(محسن امیریوسفی)، بنده به عنوان مسئول این شورا که مدیرعامل نظارتم و مدیر کل نمایش حرفه‌ای(محمدرضا فرجی)، و محمود اربابی به عنوان نماینده رئیس سازمان است.

فارغ از آن که محمود اربابی که کمترین ربطی به مقوله پخش یا سینماداری ندارد به‌عنوان نماینده رییس سازمان در شورای اکران نوروزی انتخاب شده، طباطبایی‌نژاد به صراحت آب پاکی را روی دست صاحبان آثاری اکران‌نشده ریخته که دو سال از تولید فیلمشان گذشته!

طباطبایی‌نژاد گفت: فیلم‌هایی که از دو سال قبل هنوز اکران نشده‌اند فقط می‌توانند در گروه آزاد نمایش داده بشوند! اکران گروه آزاد هم خارج از قرعه‌کشی است و بایدحداقل 6 قرارداد سینما و حداکثر 15 قرارداد آماده شود تا در نوبت اکران قرار بگیرد.

معاون نظارت تاکید کرد: فیلمی که دو سال است نتوانسته است اکران شود چطور می‌تواند فروش خوبی را داشته باشد تا بخواهد وارد چرخه قرعه‌کشی شود؟ آن فیلم نتوانسته است در دو سال مشتری خود را پیدا کند و حالا هم نمی‌تواند وارد قرعه کشی شود. اما فیلمی که کمتر از دو سال است که از ساخت آن می‌گذرد می تواند وارد قرعه کشی شود!!

سینماروزان: هرچند در روزهای اخیر کمدی “خوب بد جلف۲” روی پرده رفته و رونقی نسبی به گیشه‌ها داده ولی وضعیت مابقی فیلمهایی که بعد از جشنواره، روی پرده رفته‌اند تعریفی ندارد و این درحالیست که در شماری از این آثار، چهره‌هایی همچون هدیه تهرانی، نگار جواهریان و علی مصفا حضور دارند.

مرتضی شایسته مدیر موسسه هدایت‌فیلم با نقد رهاشدگی اکران درانتهای سال به اعتماد گفت: همه‌ساله بعد از اينكه جشنواره فيلم فجر به كار خود پايان مي‌دهد، گمانه‌زني‌ها و احتمال‌دادن‌ها درباره اكران نوروزي فيلم‌ها آغاز مي‌شود. همه، حتي آنها كه شايد امكان تماشاي فيلم در هر زمان ديگري غير از عيد و از جمله چهل روز پاياني سال را دارند، مي‌خواهند بدانند چه فيلمي امكان نمايش نوروزي را به دست مي‌آورد. طوري كه انگار كسي اصلا به فكر وضعيت سينماها و اكران در حد فاصل جشنواره تا عيد نيست. به گمان من اين بي‌توجهي به 10 روز پاياني بهمن و يك ماه اسفند دلايل روشني دارد. اصلي‌ترين و شايد بتوان گفت تنها دليل عمده اين وضعيت به سينماداران ما برمي‌گردد. آنها هستند كه بايد فيلم‌ها را طوري اكران كنند كه اين وضعيت به وجود نيايد.

شایسته ادامه داد: در تمام اين سال‌ها ما اين بي‌توجهي نسبت به بسياري از اوقات سال براي اكران فيلم‌ها را داريم. متاسفانه وضعيت اكران فيلم‌هاي سينمايي در كشور ما به گونه‌اي است كه در بهترين شرايط تنها پنج ماه از سال شاهد اكران جدي فيلم‌ها هستيم. اين نشان مي‌دهد كه سينماداران ما توجهي به ساير ماه‌ها ندارند و همه تمركزشان را روي همان پنج ماه گذاشته‌اند. در حالي كه تجربه‌هاي قابل ‌اعتنايي وجود دارد كه نشان مي‌دهد اصرار بر اينكه تنها در ماه‌‌هاي خاصي از سال به دنبال اكران فيلم‌ها در سينماهاي‌مان باشيم، اصرار نابجايي است. از اين تجربه‌ها كه اشاره شد، خود من هم داشته‌ام. به عنوان مثال ما خاطرات خوبي از اكران فيلم‌ها در روزهاي بعد از جشنواره و در واقع در حد فاصل 22 بهمن تا قبل از فرارسيدن سال جديد داشتيم. از آن ميان مي‌توانم دو فيلم بسيار خوب و حسابي ديده‌شده «بوتيك» ساخته حميد نعمت‌الله و «چهارشنبه‌سوري» به كارگرداني اصغر فرهادي را نام ببرم. هر دو فيلم در حد فاصل پايان جشنواره و آغاز سال جديد اكران شدند و خيلي خوب هم فروختند.يا مثلا تجربه‌اي كه شاهد بوديم عوامل و تهيه‌كننده فيلم “مارمولك” در همين مقطع از سال داشتند.

مدیر هدایت‌فیلم تاکید کرد: اين تجربیات نشان مي‌دهد اگر قضاوت‌ها و در واقع پيش‌داوري‌هاي‌مان را نسبت به احتمال پيروزي يا شكست اكران در ماه‌هاي مختلف كنار بگذاريم، فرصت‌هاي زيادي را در ماه‌هاي مختلف سال مي‌بينيم كه تاكنون از نگاه ما پنهان مانده بودند. شرايط مطلوب اكران در سينماها بايد به اين صورت باشد كه فيلم‌‌ها طوري در ماه‌هاي مختلف تقسيم شوند كه ما دست‌كم در هر ماه يك فيلم مهم و قابل‌اعتنا روي پرده داشته باشيم.

شایسته خاطرنشان ساخت: متاسفانه محافظه‌كاري ناشي از پيشداوري سينمادارها كه منجر به محدود كردن اكران فيلم‌ها در ماه‌هاي بخصوصي از سال مي‌شود و مرگ اکران در ماههای باقیمانده را سبب میسازد، براي خود آنها هم نه‌تنها سودي به‌ همراه ندارد بلكه موجب تضرر آنهاست و تضرر سينماداران در واقع به معناي تضرر كل سينماست. سينماداران محترم ما با محدود كردن اكران به ماه‌هايي بخصوص، عملا خود را از ظرفيت ساير اوقات سال محروم مي‌كنند.

مرتضی شایسته ادامه داد: مسوولان سينمايي بسيار از الگوي اكران بر اساس چيزي كه در سطرهاي بالا گفته شد، استقبال مي‌كنند. ايده‌آل آنها هم اين است كه ما در تمام‌ ماه‌هاي سال فيلم‌هاي خوب روي پرده داشته باشيم و تماشاچي هر وقت خواست فيلمي روي پرده ببيند، با ديدن فهرست فيلم‌هاي روي پرده، رغبت كافي براي به سينما رفتن داشته باشد. به نظرم نقشي كه بخش دولتي و مسوولان سينمايي مي‌توانند در اين ميان ايفا كنند، بيشتر در زمينه توجيهي قضيه است. بايد جلسات مشتركي با سينماگران تشكيل شود و با ارايه مستندات و آمار و ارقام موجود به آنها نشان داده شود كه مي‌توان فقط به اكران فيلم در روزهاي عيد و چند ماه محدود در طول سال فكر نكرد و از امكان‌هاي موجود براي جذب تماشاگر به سالن‌هاي سينما- مثلا- در آذرماه، دي‌ماه و ساير ماه‌ها نيز بهره‌مند شد. اميدوارم چنين زمينه‌اي فراهم‌ آيد.

سینماروزان: آشفتگی‌های اکران و تبعیضات فراوان علیه آثار مستقل در پنج سال اخیر چنان بالا گرفت که کار را از اعتراضات پیاپی سینماگران مستقل عبور داده و به گل‌مالی در شورای صنفی نمایش منجر شد!

در این شرایط حسین انتظامی رییس سینما به‌دنبال راه‌اندازی قرعه‌کشی برای سروسامان دادن به اوضاع اکران است؛ اتفاقی که با اقبال بدنه مستقل سینما روبروست.

حبیب اسماعیلی مدیر موسسه پخش رسانه‌فیلمسازان در واکنش به راه‌اندازی قرعه‌کشی برای چینش اکران به صبح‌نو بیان کرد: این طرح عنوان شده مبنی بر سیاست گذاری و انتخاب فیلم ها به صورت قرعه‌کشی، احتمال ایجاد سوءتفاهم ها را بالا می برد. امکان دارد کسانی که منافعشان در خطر است این برداشت را داشته باشند که مدیریت روی فیلم ها از بین رفته و هر فیلمی با هر کیفیتی با این شیوه، اکران می شود در صورتی که این طور نیست و همه اینها نشات گرفته از این است که ما قانون مدون و درستی برای اکران فیلمها نداریم.

اسماعیلی ادامه داد: در حال حاضر فیلم ها در سینماهایی موسوم به سرگروه اکران می‌شود که در واقع مشکل‌ساز شده. برای مثال یک سرگروه در واقع یک سینمااست که صاحب آن هم تهیه کننده و هم پخش کننده آثار است پس باید منافع اصلی خود را نیز در نظر بگیرد. اگر ما یک قانون حتی کهنه و منقضی داشته باشیم بهتر از بی قانونی است. اکران فیلم ها یا باید به صورت قرعه کشی باشد و یا طبق تاریخ پروانه نمایش.

مدیر رسانه‌‌فیلمسازان افزود: نحوه انتخاب اکران به صورت قرعه‌کشی،  به صورت اکران فیلم‌های باکیفیت و پرمخاطب در یک زمان و فیلم هایی با کیفیت سطحی در کنار همدیگر نیست بلکه این شیوه هم قوانین خاص خود را دارد. اتفاقا این مسئله، هم باعث می شود فیلمهای خوب با یکدیگر رقابت کنند و به یکدیگر ضربه نزنند و هم چرخه اکران در فصول مختلف خالی از فیلمهای باکیفیت نشود.

اسماعیلی تاکید دارد: نفس قرعه‌کشی اشکالی ندارد و اگر قانونی پشت آن باشد، اتفاقا از آثارخوب سینما استقبال درخور صورت می‌گیرد و آثار کم کیفیت دیگر هم رنگ اکران به خود می گیرند. هیچ کدام از ما اعتقاد نداریم که چراغهای سینما خاموش شود، صندلیها خالی شود و سینما مخاطبی نداشته باشد. قرعه‌کشی اگر با قانون متناسب به خود و نظارت دقیق همراه شود میتواند به سینما و دیده شدن فیلم ها کمک بسیاری کند.

سینماروزان: جشنواره سی و هشتم فجر جشنواره‌ای بود که چندین روز معطل فیلمی ماند که لوگوی یک بانک شهری در تیتراژش به چشم می‌خورد و جایزه اصلی جشنواره نیز به همین فیلم رسید!

البته این جشنواره همان جشنواره‌ایست که حمایت ۸میلیاردی شهرداری را داشت، در اختتامیه هم مزین(!) شد به حضور پیروز حناچی شهردار تهران و در بخش مسابقه مستندش هم دو فیلم وجود داشت که دست‌اندرکارانش نام‌خانوادگی حناچی داشتند!!

با این حال ابراهیم داروغه‌زاده دبیر جشنواره اعتقادی ندارد به همراهی با شهرداری در جشنواره!!

داروغه‌زاده در خلال گفتگویی تفصیلی که با ایرنا داشت، گفت: در این دوره شهرداری هشت میلیارد کمک هزینه را تقبل کرد که هنوز همه آن نیز پرداخت نشده است و تنها 60 درصد(۴.۸میلیارد) آن را دریافت کرده ایم. فیلمی که شهردار تهران حامی آن بود نیز جایزه ای در بخش مستند دریافت نکرد و هیچ کدام از فیلم‌هایی که منتسب به شهرداری بود جایزه نگرفت.امسال تقسیم جوایز میان فیلم‌هایی که مستقل ساخته شده بودند نسبت به سال‌های گذشته بیشتر بود و پراکندگی جوایز به گونه ای بود که هیچ ارتباطی با نهادهای دولتی و حاکمیتی نداشتند. اگر شهرداری بتواند در داوری ها تاثیر بگذارد حداقل باید صد میلیارد بدهد؛ با هشت میلیارد و این رقم ها امکانش وجود ندارد.

داروغه‌زاده با اشاره به اینکه شهرداری مستقیم با سازمان روبرو بوده و نه جشنواره، بیان داشت: بودجه ما از سوی سازمان سینمایی تامین می‌شود؛ اسپانسر هم با این نهاد قرارداد می‌بندد و ما پولی جداگانه از اسپانسر دریافت نمی‌کنیم. هیچ ارتباط مالی میان دبیرخانه و اسپانسرها وجود ندارد زیرا قراردادها با سازمان سینمایی بسته می شود و سازمان سینمایی هزینه های جشنواره را پرداخت می کند.

سینماروزان: شورای صدور پروانه ساخت در جلسه اخیر با یک فیلمنامه موافقت کرد.

به گزارش سینماروزان فیلمنامه “شپلوتکا” به تهیه‌کنندگی و کارگردانی و نویسندگی حسین قناعت موافقت شورای ساخت سازمان سینمایی را اخذ کرد.

“شپلوتکا” از جمله اسامی است که در مازندران کاربرد دارد و حالا باید دید نام کاراکتری در فیلم است یا نه؟؟