سینماروزان: دیوان‌سالاری نهادهای دولتی سینما به آفتی بدل شده که مدام سینماگران از آن می‌نالند ولی سودآوری حلقه‌ای معدود از این دیوان‌سالاری موجب شده هیچ کدام از مدیران سینمایی جز در مقام حرف برای مقابله با این دیوان‌سالاری کاری نکنند.

مسعود ردایی تهیه‌کننده ای که فیلم اجتماعی “سال دوم دانشکده من” را روی پرده دارد با انتقاد از فارابی به “تسنیم” گفت: فارابی رسما بیشتر از اینکه یک نهاد سینمایی باشد تبدیل به یک بانک شده است که وام می‌دهد! فارابی باید مسائل مهم اجتماعی رادر نظر بگیرد و بعد برای مهم‌ترین مسائل آن با برنامه‌ریزی به فیلمنامه‌نویس حرفه‌ای سفارش کار دهد و بعد هم با تیم حرفه‌ای فیلم بسازد. این اصلی‌ترین وظیفه فارابی است ولی سینمای اجتماعی در این میان فراموش شده است. هدف فارابی این است که برای موضوعاتی که مبتلا به جامعه است تقاضای سناریو بدهد و آنها را پشتیبانی کند ولی این درها بسته شده است و کسی توجه نمی‌کند که سازنده سینمای مستقل اجتماعی نباید پشت درهای بسته فارابی بماند.

تهیه‌کننده “مالاریا” ادامه داد: رئیس سازمان سینمایی باید دستورالعمل‌های مهمی برای این حوزه تجویز کند تا میان فارابی و سینماگری که دنبال ساخت سینمای اجتماعی است رابطه شرافت‌مندانه‌تری برقرار شود.

ردایی با اشاره به پاشنه آشیل شورای صنفی نمایش بیان داشت: حرف من این است که زمانی که من نوعی به عنوان تهیه‌کننده وارد شورا می‌شوم و می‌بینم که در آنجا رقیب من در اکران خودش فیلم دارد ، یا یک نفر که دفتر پخش دارد یا در سینما فیلم برای اکران دارد در شورا مشغول کار است، چگونه می‌توانم به این شرایط برای اکران و نمایش فیلمم اعتماد کنم؟

این تهیه‌کننده ادامه داد: باید شرایط بی‌طرفانه آنجا حاکم باشد در حالی که اینگونه نیست و در آنجا افرادی که خودشان هم منافعشان درگیر است برای فیلم‌ها تصمیم‌گیری می‌کنند. فردی که خودش شرایط بهتری برای تولید، تبلیغات و رابطه محکم‌تری با نهادها دارد می‌تواند برای فیلم من تصمیم بگیرد؟

ردایی افزود: به‌نظر من باید حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی در این باره تصمیم بگیرد که در شورای صنفی نمایش هر کدام از اعضا نباید تا یک بازه زمانی مشخصی مانند 2 سال هیچ فیلمی در سینما داشته باشند و در صورتی که فیلمی برای اکران دارد باید از شورای صنفی نمایش و اکران  استعفا بدهد. من اگر می‌خواهم در این شورا کار بکنم باید خالص و بدون اینکه فعالیت سینمایی دیگر اعم از پخش یا سینماداری یا تولید داشته باشم برای این شورا کار بکنم. در این صورت رقابت در شرایط برابر و سالم فراهم می‌شود اما فعلا این فضای رقابتی کاملا ناسالم و نابرابر است.

ردایی خاطرنشان ساخت: از این بدتر این است که کسی که خودش سینما دارد در این شورا در حال فعالیت است. بله حضور نماینده سینماداران در این شورا مشکلی ندارد. وقتی به من می‌گویند که فلانی در این شورا هست که با اینکه سینما دار است یا دفتر پخش دارد ولی تأثیرگذاری بالایی در اکران دارد واقعا جای سوال دارد؟ وقتی همان فرد خودش در سینما فیلم دارد چقدر می‌تواند این رقابت سالم باشد؟

تهیه‌کننده “سه بیگانه” تاکید کرد: این شیوه برنامه‌ریزی اکران و نمایش واقعا تأسف بار است در نیمه اول سال چند فیلم محدود بفروش خوب اکران می‌شوند بعد از آن یکباره در نیمه دوم سال هرچه فیلم است با هم قرار است اکران شوند. خوب این نشان می‌دهد که تنظیمات در آن سازمان درست و منطقی نیست. این ماجرا فقط برای شورای صنفی نمایش نیست بلکه تمام شوراهای مهم مانند پروانه ساخت و پروانه نمایش نیز باید از این صافی رد شود که افرادی در آنجا حاضر باشند که در حال تولید سینمایی نباشند. بنابراین حتما سازمان سینمایی درباره شورای صنفی نمایش و اکران وارد شود. تمام زحمات فیلمساز در مدت اکران به ثمر می‌نشیند و اگر این تقسیم‌بندی و برنامه‌ریزی به‌درستی انجام نشود تمام زحمات ما هدر می‌رود.

سینماروزان: تازه‌ترین فیلم رسول صدرعاملی با عنوان “سال دوم دانشکده من” که امتداد علایق این کارگردان در همکاری با دختران نوجوان نابازیگر است فروش بالایی نداشته و البته که در این فروش پایین، فارغ از مضمون نه‌چندان بکر اثر، بایکوت فیلم توسط تلویزیون هم بی‌تاثیر نبوده است.

رسول صدرعاملی به تازگی در گفتگو با “اعتماد” و در خلال نقد مدیریت میانی جامعه نقدهای تند و تیزی را نثار رسانه ملی و برنامه هایی نظیر “هفت” و “خندوانه” کرده است.

صدرعاملی با نقد مدیریت میانی جامعه گفت: مشكلات جامعه امروز ما، نتيجه مديريت برخي مديران مياني است و كساني كه در جاي مناسب خود به عنوان مدير قرار نگرفته‌ بودند. آنها سمت‌هايي را قبول كردند و مسووليت‌ها و ماموريت‌هايي را پذيرفتند كه يا از عهده‌‌اش برنمي‌آمدند يا ظرفيت آن مسووليت را نداشتند. به نظر مي‌رسيد كشور در چهار دهه پيش، بيشتر نياز به مديران قابل اعتماد داشت نه مديران كاملا متخصص و كاربلد و شايد حالا بتوان اين مساله را آسيب‌شناسي كرد و گفت اي ‌كاش در انتخاب مسوولان در همه زمينه‌ها، از كشاورزي، صنعت، سياست و … گرفته تا آموزش و پرورش، دقت بيشتري به عمل مي‌آمد.

صدرعاملی ادامه داد: به همه وزارتخانه‌ها و تشكل‌ها، از فرهنگ و ارشاد خودمان گرفته تا مثلا جهانگردي اين نقد وارد است كه خيلي كارها در اين مراكز انجام نشده و تازه آدرس‌هاي غلط هم به افكار عمومي داده شده است. حالا اين عملكرد ذره‌اي با مباني و باورهايي كه نسل ما به‌خاطرش انقلاب كرد، مرتبط به نظر نمي‌رسد. من مصداق اين ماجرا را در گفت‌وگو با برنامه «خندوانه» عنوان كردم اما خب، در آن برنامه بخش‌هاي مختلفي از حرف‌هايي كه درباره مسائل جامعه زدم حذف شد و فقط يك جمله‌اش (آن هم كات خورده و مغشوش) پخش شد!

رسول صدرعاملی درباره حذفیات حرفهایش از “خندوانه” اظهار داشت: من در بخش عمده آن گفت‌وگو كه پخش نشد، در واقع مي‌خواستم به سياست‌گذاري‌هاي مساله برخورد با جوانان و نوجوانان – مثلا در زمينه حجاب- در طول چهل سال گذشته، نقد جدي داشته باشم و اين هم حرفي نيست كه امروز زده باشم. از بيست‌واندي سال قبل تا به حال دارم مي‌گويم كه جرم‌انگاري و مجرم‌كردن جوان‌هاي ما به دلايل پيش‌پا افتاده‌اي مثل بدحجابي كار درستي نبوده است. ما انبوهي از بچه‌هاي خودمان را متهم و آنها را مجرم تلقي كرديم و حالا كه به آن سال‌ها نگاه مي‌كنيم، براي‌مان سوال است كه چه كسي مي‌خواهد از آن نوع نگرش و آن سياست‌ها دفاع كند؟ ما يا باحجاب داريم يا بي‌حجاب. كسي كه ما به او مي‌گوييم بدحجاب، كسي است كه حجاب را در باور يا تربيت خودش نپذيرفته ولي به احترام قانون و بقيه افراد جامعه و قوانين اجتماعي آن را به شيوه خودش رعايت مي‌كند. پس بايد به او احترام گذاشت، نه اينكه او را مجرم تلقي كرد.

صدرعاملی ادامه داد: اينكه من در آن برنامه “خندوانه” گفته بودم: «امام خميني نگفته كه من آب و برق مجاني به مردم مي‌دهم» در حالي كه حرف من اين نبود! حرفم در آن برنامه اين بود كه شادروان «عباس اميرانتظام» سخنگوي دولت وقت (بعد از پيروزي انقلاب و نه قبل از آن و نه در بهشت زهرا) اعلام مي‌كند ما مي‌خواهيم تلاش كنيم به افراد آسيب‌پدير و فقير جامعه آب و برق مجاني بدهيم. تاريخش هست. چند روز پس از اين اعلام، امام خميني طي يك سخنراني اعلام كرد كه؛ «مساله ما آب و برق مجاني نيست. آب و برق مجاني بدهيد اما مساله ما انسان‌سازي است.». اين نگاه درستي است چرا كه نسل ما به خاطر آب و برق مجاني انقلاب نكرد و حرف من اين بود. اما وقتي همه حرف‌هاي من حذف شد و فقط همان يك جمله باقي ماند، آن موقع من دچار مشكلات جدي شدم. انسان‌سازي از نگاه من يعني همان آزاديخواهي، آرمانگرايي و تعريف درست از استقلال. اينكه هر كس آيين و مرام خودش را داشته باشد و عقيده و نظرش نزد قانون محترم باشد. همه اين آمال نه تنها در بيشتر موارد به بار ننشست، بلكه مثل همان ماجراي «مجرم‌سازي» كه اشاره كردم، يك نوع بدبيني و بددلي هم در بين اعضاي خانواده به وجود آورد. من معتقدم نسل من در اين مورد به نسل‌هاي بعد خود بدهكار است و حتي مي‌توان گفت گنهكار! ما هرگز ياد نگرفتيم اصلاح را از خودمان شروع كنيم و رياكاري و دروغ را ترويج كرديم.

رسول صدرعاملی با انتقاد از تلویزیون که تیزرهای فیلم “سال دوم…” را پخش نمی‌کند اظهار داشت: من سه فيلم با موضوع زاير به همراه مرحوم «سيدكمال طباطبايي» براي شبكه يك ساختم. من و آقاي طباطبايي يك ريال دستمزد هم بابت‌شان نگرفتيم. فيلم ساختيم تا باب فيلمسازي براي تقويت اعتقادات در سينما باز شود. همه عوامل اين سه فيلم با كمترين دستمزد با ما كار كردند. حالا همين صداوسيما، كمترين حمايت را از فيلم‌هاي من نمي‌كند و حتي جواب تلفن من را نمي‌دهد.

صدرعاملی افزود: واقعيت اين است كه تلويزيون تمام تيزرها را به فيلم‌هاي منطبق با سليقه سياسي مديرانش مي‌دهد. اما ‌اي كاش مسوولان تلويزيون بدانند فيلم «سال دوم دانشكده من» و فيلم‌هايي شبيه به آن، جايگاه اجتماعي خاص خود را دارند. اين نوع فيلم‌ها هم نياز به حمايت دارند و بايد به مخاطب معرفي شوند. اگر در برنامه «هفت»، «محمدحسين لطيفي» و «مسعود فراستي» برنامه نقد فيلم برگزار مي‌كنند، بايد به همه فيلم‌ها، بي‌طرفانه و به‌طور مساوي بپردازند. اين براي رسانه ملي و سازندگان و مجريان اين برنامه خيلي بد است كه فيلم‌ها را انتخاب مي‌كنند، به يك فيلم زياد مي‌پردازند و فيلم ديگر را ناديده مي‌گيرند. وقتي همكار عزيز من، آقاي لطيفي در برنامه‌اش از يك‌سري فيلم‌ خاص حمايت مي‌كند و از فيلم‌هاي ديگر اسمي برده نمي‌شود، كاملا مشخص مي‌كند كه گردانندگان «هفت» فعلي، با بعضي فيلمسازان خوب نيستند. اين براي رسانه ملي بد است.

صدرعاملی با اشاره به پیشنهادی که برای اجرای “هفت” داشته گفت: واقعا فرصت اجرای “هفت” را ندارم. يك سال همزمان برپايي جشنواره فيلم فجر، ده روز فريب «بهروز افخمي» را خوردم كه مهمان آن برنامه شدم. (مي‌خندد) قبل از آغاز برنامه «هفت» در دوره جديد، «مسعود فراستي» اصرار داشت با هم برنامه را اجرا كنيم. شوق اين كار را ندارم. اجراي برنامه را بر عهده گرفتن، قبول يك مسووليت است. بايد وقت بگذاري و زحمت بكشي تا هفته‌اي يك‌بار براي مخاطبان تحليل ارايه دهي. اين نبايد باشد كه فراستي وقتي قرار است از «جان فورد» حرف بزند، تصويري از يك فيلم ديگر در برنامه پخش شود و او عصباني شود كه اين تصوير پخش شده مد نظر من نبوده. او نبايد در قبال مخاطبان برنامه‌اش كم‌فروشي كند و بايد براي مخاطبش احترام قايل شود. خطاب به او مي‌گويم؛ تويي كه فيلم فيلمسازان داخلي را نقد مي‌كني، بپذير كه ما هم برنامه تو را نقد كنيم. پس براي برنامه‌ات زحمت بكش و كم‌فروشي نكن!

سینماروزان: تاکید سازمان سینمایی بر درجه بندی فیلمهای روی پرده آن قدر بوده که در سایه آن بسیاری از مشکلات اکران و از جمله تبعیض ناعادلانه در توزیع سانس، از سوی مدیران، نادیده گرفته شده است.

در این اوضاع اینکه فیلمی که خط داستانیش درباره خودکشی یک دختر نوجوان است بی درجه روی پرده برود، سوال برانگیز است؛ این اتفاقی است که برای “سال دوم دانشکده من” رخ داده و با انتقاد روزنامه اصولگرای “جوان” مواجه شده است.

متن انتقاد “جوان” را بخوانید:

رده‌بندی سنی فیلم‌های سینمایی، احترام به حقوق بینندگان سینماست. حق اینکه تماشاگر بداند با چه چیزی روی پرده سینما مواجه می‌شود و آیا از نظر سنی تماشای آن فیلم مناسب او یا همراهانش در سینما خواهد بود یا خیر! موضوعی است که می‌تواند به انتخاب بهتر برای سینما رفتن نیز کمک کند. زمانی که سازمان سینمایی در حال پرداخت هزینه برای رده‌بندی سنی فیلم‌های سینمایی است و طبق آیین نامه منتشر شده یکی از موارد ضرورت رده‌بندی سنی، «حمایت از گروه‌های سنی در معرض خطر در برابر نمایش خشونت افسارگسیخته، خونریزی، رفتار‌های هیجانی و مجرمانه مانند استفاده از اسلحه گرم یا سرد، خودکشی، خودآزاری و غیره» است و با وجود تأکید آیین‌نامه، جای تعجب دارد که یک فیلم سینمایی با موضوع «خودکشی» یک دختر جوان، بدون هیچ محدودیت سنی به اکران درآید.

در فیلم سینمایی «سال دوم دانشکده من» که داستان روابط اجتماعی چند دختر جوان دانشجو را بیان می‌کند، یک دختر که سابقه مصرف قرص روانگردان دارد و اتفاقاً در فیلم نیز بر استعمال آن اصرار دارد، به خاطر مشکلات خانوادگی و همچنین مشکل با دوست پسرش! خودکشی می‌کند. خودکشی این دختر باعث شکل‌گیری ماجرایی می‌شود که در آن دوست پسر آن دختر با همکلاسی وی طرح دوستی بریزد. هر کدام از این موضوعات می‌تواند مشمول موارد ذکر‌شده در آیین‌نامه رده‌بندی سنی فیلم شود که از سوی سازمان سینمایی ابلاغ شده است. سازمان سینمایی برای اجرایی کردن آیین‌نامه مورد اشاره، در مرحله اول ۳۰ نفر را به عنوان اعضای شورای رده‌بندی سنی فیلم‌های سینمایی معرفی کرد و بعد از آن پنج فیلمساز را به شورا افزود تا در مجموع ۳۵ نفر با تماشای فیلم‌های سینمایی، نظر کارشناسی خود را درباره گروه‌های سنی مجاز برای تماشای فیلم‌ها ارائه دهند.

این محدودیت نداشتن قطعاً می‌تواند برای خانواده‌هایی که به دنبال تماشای فیلمی مناسب همه اعضای خانواده هستند، پیشنهاد خوبی باشد و جنبه تبلیغاتی غیرمستقیمی به شمار بیاید و گمراه‌کننده باشد ولی در عمل آنچه خانواده‌ها با آن مواجه می‌شوند، فیلمی است که هیچ تناسبی با آثار خانوادگی ندارد.

یکی از اعضای شورای رده‌بندی سنی فیلم‌های سینمایی که نخواست نامش فاش شود، در گفتگو با «جوان» درباره اینکه چرا «سال دوم دانشکده من» رده‌بندی سنی نشده است، می‌گوید: «شورای پروانه نمایش همه فیلم‌هایی که از نظر محتوا ممکن است دارای شرایط رده‌بندی سنی باشند را برای بازبینی به شورای رده‌بندی سنی می‌فرستد. در شورا ما روی کوچک‌ترین موضوعات مثل سکانس کوتاه سیگار کشیدن رده‌بندی سنی برای فیلم در نظر می‌گیریم، اگر فیلم «سال دوم دانشکده من» در شورا مورد بازبینی قرار می‌گرفت قطعاً رده ۱۵+ برای آن صادر می‌شد و اینکه چرا «سال دوم دانشکده من» بدون هشدار سنی اکران شده احتمالاً به دلیل این است که مجوز نمایش آن پیش از آغاز به کار شورای رده‌بندی سنی صادر شده باشد.» فیلم سال دوم دانشکده من، مرداد ماه سال ۹۷، پروانه نمایش گرفته است و احتمالاً به خاطر اینکه قانون عطف به ماسبق نمی‌شود، بدون نگرانی از اعمال محدودیت سنی اکران شده است. این موضوع را می‌توان باگ بزرگ آیین‌نامه رده‌بندی سنی فیلم‌های سینمایی دانست که شامل آثاری که از پیش پروانه گرفته‌اند ولی اکنون به نمایش درمی‌آیند، نمی‌شود! در حالی که برای خانواده‌ای که به همراه فرزندانش به سینما آمده، آنچه اکنون بر پرده نقش بسته مهم‌تر از آیین‌نامه‌های خشک اداری است؛ موضوعی که باید هرچه سریع‌تر درباره آثاری مانند «سال دوم دانشکده من» اعمال شود تا حق تماشاگر درباره آنچه می‌بینند پایمال نشود.

سینماروزان: شورای صنفی نمایش در تازه ترین جلسه خود مقرر کرد «سال دوم دانشکده من» به کارگردانی رسول صدرعاملی در گروه استقلال به جای «ایده اصلی» و فیلم سینمایی «درخونگاه» به کارگردانی سیاوش اسعدی در گروه باغ کتاب به جای «روسی» از چهارشنبه ۱۰ مهر ماه اکران شوند.

شورای صنفی نمایش همچنین قرارداد «مطرب» به کارگردانی مصطفی کیایی در گروه سینمایی ایران برای اکران بعد از ماه صفر و «سونامی» به کارگردانی میلاد صدرعاملی در گروه ایران بعد از «مطرب» را ثبت کرد.

سینماروزان: در تازه ترین جلسه شورای صنفی نمایش مقرر شد به دلیل بالا بودن کف فروش “زهرمار” اکران این کمدی یک هفته دیگر هم ادامه داشته باشد و

فیلم جایگزین که “قسم” باشد از چهارشنبه نهم مرداد در گروه آزاد اکران شود تا 16 مردادماه که سرگروه زندگی در اختیارش قرار میگیرد.

به جز این علیرغم انصراف تهیه کننده فیلم “شبی که ماه کامل شد” از ادامه اکران در سرگروه استقلال شورای صنفی نمایش تصمیم تازه ای درباره این فیلم اتخاذ نکرد و بدین ترتیب اکران این فیلم به بهانه ارزشی بودن لااقل تا 16 مرداد ادامه خواهد داشت و پس از آن است که “ایده اصلی” روی پرده خواهد رفت.

در جلسه تازه شورای صنفی نمایش قرارداد اکران فیلم “سال دوم دانشکده من” در سرگروهی سینما استقلال، بعد از “ایده اصلی” و قرارداد اکران فیلم “شاه‌کش” بعد از پایان اکران فیلم “سرکوب” به سرگروهی سینما آستارا ثبت شد.

همچنین قرارداد فیلم “درخونگاه” به سرگروهی باغ کتاب بعد از پایان اکران فیلم “روسی” ثبت شد.

شورای صنفی نمایش مقرر کرد اکران فیلم سینمایی “متری شش و نیم” باتوجه به رسیدن به سقف اکران به پایان رسیده و روز سه‌شنبه، هشتم مرداد، آخرین روز نمایش این فیلم در همه سینماهای تهران است.

سینماروزان: انتقادات وارده به هیأت داوران جشنواره سی و هفتم فجر از همان زمان اعلام اسامی داوران که مشتمل بر یک بازیگر تیپیکال «پایتخت» و یک مدیر تلویزیون بود آغاز شد ولی سرآخر هم هیچ کس نفهمید چرا به جای ده ها بازیگر مطرح کارکشته و کلی تکنیسین سینما باید یک بازیگر تلویزیون و مدیری باز از تلویزیون به داوری جشنواره راه یابند.

اعلام نام کاندیداهای جشنواره و به دنبال آن معرفی برندگان نیز از حجم انتقادات کم نکرد چون از یک طرف غلبه محصولات فارابی و همچنین محصولات مشکوک المنابع در میان برگزیدگان بیش از پیش سوالات پیش روی هیأت داوران را پررنگ کرد.

بابک حمیدیان بازیگری که امسال با چند فیلم مختلف و از جمله «مسخره باز»، «معکوس» و «سال دوم دانشکده من» در جشنواره حاضر بود و در این بین فیلم «مسخره باز»ش مورد توجه هیأت داوران قرار گرفت در یادداشتی برای «اعتمادآنلاین» به انتقاد از روند داوری بازیگری در جشنواره پرداخته است.

متن نامه بابک حمیدیان را به نقل از «اعتمادآنلاین» بخوانید:

جناب آقای دبیر جشنواره! سلام و خسته نباشید. اینجانب بابک حمیدیان، شهروند ۲۰ ساله سینما، تئاتر و بعضاً به‌خطا تلویزیون هستم. در این مجال کوتاه نیازی نمی‌بینم که از تنوع و تفاوت نقش‌هایم در سینمای حرفه‌ای ایران حرفی به زبان بیاورم، اما در عین حال باید یادآوری کنم که در نسل خودم بدون شک یکی از منعطف‌ترین، پرتنوع‌ترین و پردغدغه‌ترین‌ها هستم و با ادعای کامل از «به وقت شام» تا «مسخره‌باز» را قابل تدریس می‌دانم که البته لذت آن را با کسی تقسیم نخواهم کرد. بماند نام‌هایی که در رکابشان بودم، از کیانوش عیاری تا عبدالرضا کاهانی بگیرید تا احمدرضا درویش، رخشان بنی‌اعتماد و نخبگان دیگر. و بماند که شبه‌روشنفکران و قاضیان غیرحرفه‌ای سینما چگونه من را به وصل بودن به ایدئولوژی‌های خاص متهم کردند. نسل من یاد گرفته در این روزگار کج، ناصادق و ویران چگونه دوام بیاورد.

متاسفم برای هیأت داوران جشنواره ۳۵ که اسم بزرگ و باشکوه بانو ثریا قاسمی را با عنوان کوچک نقش مکمل زن آغشته کرد. متأسفم برای هیأت داوران جشنواره ۳۶ که اسم بزرگ و باشکوه جمشیدخان هاشم‌پور را با عنوان کوچک نقش مکمل مرد آغشته کرد. و متأسفم برای هیأت داوران جشنواره ۳۷ که باز هم برای خلاصی خود از قضاوت حرفه‌ای، اسم بزرگ و باشکوه عالیجناب علی نصیریان را با عنوان کوچک نقش مکمل مرد آغشته کرد.

آقای دبیر جشنواره که هر سال انسان پیچیده‌تری می‌شوید و هر سال فاصله‌تان را از ما بیشتر می‌کنید، شما و جشنواره‌تان سال قبل با ترس مطلق و البته غیرقانونی دو سیمرغ را برای بازیگر نقش اصلی زن این فستیوال در نظر گرفتید، اما هنوز جرأت پیدا نکردید تا نام‌های بزرگ را کنار نام‌های کوچک ما قضاوت نکرده و از این ستون‌های بی‌رقیب تنها تحت عنوان یک عمر فعالیت هنری تقدیر کنید.

آقای دبیر! پیشنهاد می‌کنم که ما، نام‌های کوچک سینما، فرش زیر پای پیشکسوتان مهجورمانده سینما شویم و مثلا یک «مدرسه پیرمردها»ی ۲ بسازیم تا هم برایمان خاطره‌بازی شود و هم از خجالت قافله بزرگان موسپید و بی‌نیاز سینمای ایران درآییم و یا هزار پیشنهاد دیگر برای دعوت از این بزرگان در فیلم‌های سال جدید. این‌گونه شاید هیأت داوران شما، بیش از این متحمل سختی قضاوت نشوند! من و ما، باز هم خواهیم جنگید. نگران نباشید.

این جشنواره سال‌هاست که در حوزه تخصصی من یعنی بازیگری همواره نوک بینی خود را نگاه می‌کند و هرگز روند حرفه‌ای و رشد یک بازیگر را در طول سال و سالیان بررسی نمی‌کند و به خاطر همین ویژگی همواره قابل پیش‌بینی و پیشگویی است. می‌دانم امسال تمام شما تن‌لرزه دارید که موجب خوشحالی علی نصیریان شوید اما دریغ از این کوه هشتادوسه ساله که وقتی قدم برمی‌دارد ردی از طلا از خود بر جای می‌گذارد. آقای نصیریان عزیز، من اگر امروز هم از بازیگری در سینما خداحافظی کنم رد نفس شما روی صورتم باقی خواهد ماند.

سینماروزان/مسعود احمدی:

منفی: تصویرسازی دهه هفتادیها به سبک دهه شصتیها! کاش پرویز شهبازی نویسنده یا صدرعاملی کارگردان گشتی در همان دانشگاه علم و صنعت مرکز فیلمبرداری میزدند و میدیدند چقدر تفاوت است میان تصورات ذهنی آنها از رابطه دختر-پسری با آنچه در متن جوانان این روزگار نضج یافته!!

منفی: فیلمنامه ضعیف پرویز شهبازی بدجوری به فیلم ضربه زده!!

منفی: به اشتراک مسعود ردایی+برلیانس چینی پارس خودرو+بومگردی عقیق اصفهان+شهرکتاب

منفی: حضور مسعود صابری خواهرزاده سرتیپی- که با شاهکارش در لب زنی بدجور حاشیه ساز شده!!- در نقش پزشک!!

منفی: پسرک مایه دار قدبلند و چشم رنگی عاشق دخترک بی مایه معتادی شده که حتی انطباق فک ندارد

*سوال بنیادی
–چرا کاراکترهای زن تازه بالغ از فراخوان در آمده اند و کاراکترهای مرد تازه بالغ بازیگران بالای چهل سالند؟؟

*سکانس
–نمایی از سی و سه پل و زاینده رودی که سالهاست خشک خشک است!

*تلخند
–دعوت به پذیرایی استاد دانشگاه از دوست پسر دخترک به کما رفته!!

–آوازخوانی تک نفره و دسته جمعی دختران!!! لابد برای بیرون زدن وجوه انتلکت کارگردان!؟؟؟

*دیالوگ
-این کنتور برق خطرناکه پیش این همه کتاب!
–ما سیدیم چیزیش نمیشه!

*نتیجه فنی
وقتی علیرغم شراکت در یک موسسه پخش مهم پس از ماهها فیلمتان مجال مناسب برای اکران نمی یابد رونمایی در فجر هم بعید است کمترین کمکی بهتان کند!!

سینماروزان: شورای پروانه نمایش فیلم های سینمایی در جلسه اخیر که با حضور اکثریت اعضا برگزار شد، مجوز نمایش دو فیلم را صادر کرد.

به گزارش سینماروزان «سال دوم دانشکده من» فیلم تازه رسول صدرعاملی که به تهیه کنندگی مسعود ردایی ساخته شده از جمله فیلمهایی است که پروانه نمایش گرفته است.

«آستیگمات»مجیدرضا مصطفوی که حائز حضور در جشنواره ملی فجر تشخیص داده نشده بود دیگر فیلمی است که پروانه نمایش گرفته است.

هر دو فیلم در زمره آثار موسوم به اجتماعی سالهای اخیرند.

سینماروزان: فیلم سینمایی «سال دوم دانشکده من» ساخته رسول صدرعاملی و تهیه کنندگی مسعود ردایی برای اکران پاییز آماده شد.

به گزارش سینماروزان «سال دوم دانشکده من»  آخرین فیلم بلند سینمایی رسول صدرعاملی در مقام کارگردانی به تهیه کنندگی مسعود ردایی است.

مسعود ردایی تهیه کننده «سال دوم دانشکده من» درباره آخرین وضعیت اکران این فیلم گفت: مراحل فنی ، تدوین ، موسیقی و صداگذاری این اثر به پایان رسید و هم اکنون آماده نمایش شده است.

وی افزود: قرارداد پخش این فیلم با موسسه فیلمیران منعقد شده و برنامه ریزی ما برای اکران سراسری از نیمه مهرماه به بعد خواهد بود.

گفتنی است علی مصفا، بابک حمیدیان، ویشکا آسایش ، شقایق فراهانی، پدرام شریفی، نیلوفر خوش خلق، شیوا خسرومهر، مریم بوبانی و علیرضا استادی بازیگران این فیلم هستند.

همچنین به جز بازیگران نامبرده، ٢٢ نفر از چهره های شناخته نشده نیز در این فیلم برای اولین بار به ایفای نقش می پردازند که در این میان سه نفر جزو بازیگران اصلی و مابقی در نقش های فرعی مقابل دوربین خواهند رفت.

این ٢٢ نفر از میان ٩٠٠ نفر و پس از پشت سر گذاشتن مراحل تست و تمرین بازیگری برای حضور در این فیلم انتخاب شده اند.

«سال دوم دانشکده من» به نویسندگی پرویز شهبازی مضمونی اجتماعی دارد.
دیگر عوامل اصلی این پروژه عبارتند از مدیر فیلمبرداری: هومن بهمنش، طراح چهره پردازی: عبدالله اسکندری، موسیقی : کریستف رضاعی ، دستیار کارگردان و برنامه ریز: میلاد صدرعاملی، طراح صحنه و لباس: آتوسا قلمفرسایی، مدیر صدابرداری: منصور شهبازی، تدوین: مصطفی خرقه پوش، مدیر تولید: مجید گودرزی، منشی صحنه: غزل رشیدی، عکاس: مریم تخت کشیان ، فیلمبردار پشت صحنه: مهیار بهمنش، مدیر تدارکات: حسن صفری.

گفتنی است مسعود ردایی پیش ار این تهیه کنندگی دو فیلم بلند سینمایی «مالاریا» و «سه بیگانه» را در پرونده کاری خود دارد.

مسعود ردایی  در کنار رسول صدرعاملی در پشت صحنه «سال دوم…»

سینماروزان: رسول صدرعاملی که به تازگی تازه ترین فیلمش «سال دوم دانشکده من» را به تهیه کنندگی مسعود ردایی و با حضور 22 چهره جدید که از فراخوان بازیگری بیرون آمده اند، کلید زده است مهمان یکی از برنامه های اخیر «خندوانه» بود.

به گزارش سینماروزان رامبد جوان که همسرش نگار جواهریان با «من ترانه 15 سال دارم»صدرعاملی به سینما معرفی شد در خلال برنامه اش و با اشاره به علاقه وافر صدرعاملی به انتخاب بازیگر از میان چهره های غیرحرفه ای، پرسش خاصی را از او مطرح کرد.

رامبد جوان به چهره‌هایی مانند کتایون ریاحی در «پاییزان»، ترانه علیدوستی و نگار جواهریان در «من ترانه 15 سال دارم»، پگاه آهنگرانی در «دختری با کفش‌های کتانی» و طناز طباطبایی و خاطره اسدی در «دیشب باباتو دیدم آیدا» که صدرعاملی وارد سینما کرده اشاره نموده و سپس از او پرسید: چرا برای انتخاب بازیگر فقط به دنبال دخترها می‌روید؟

صدرعاملی با تأکید بر دراماتیک بودن قصه های دختران(!) جواب داد: شاید چون احساس کرده‌ام پرداختن به مفاهیم و دغدغه‌های ذهنی دختران سرزمین‌مان، حیاتی‌تر از پسران‌مان است و شاید چون قصه‌هایشان دراماتیک‌تر است!!!

سینماروزان: فیلم تازه رسول صدرعاملی با نام «سال دوم دانشکده من» به تهیه کنندگی مسعود ردایی که نوروز امسال کمدی جنجالی «سه بیگانه» را روی پرده داشت کلید خورد.

به گزارش سینماروزان برای انتخاب بازیگران «سال دوم…» فراخوانی تدارک دیده شد که در نتیجه آن 22 چهره جدید برای حضور در این فیلم برگزیده شدند؛ 22 نفری که مشخص نیست چند درصدشان پسر و چند درصد دختر هستند. آنچه مشخص شده اینکه فقط سه نفر از این 22 نفر جزو بازیگران اصلی هستند و مابقی در نقش های فرعی مقابل دوربین خواهند رفت.

این ٢٢ نفر از میان ٩٠٠ نفر و پس از پشت سر گذاشتن مراحل تست و تمرینات بازیگری برای حضور در این فیلم انتخاب شده اند.

«سال دوم دانشکده من» در دانشگاه علم و صنعت که دانشگاه محل تحصیل و تدریس محمود احمدی نژاد رییس جمهور نهم و دهم است مقابل دوربین رفته است و براساس برنامه ریزی های انجام گرفته فیلمبرداری فیلم جدید صدرعاملی تا اوایل آبان ماه در تهران و اصفهان به طول می انجامد تا شانس حضور خود را برای جشنواره فجر بیازماید.

علی مصفا، بابک حمیدیان، شقایق فراهانی، پدرام شریفی، پانته آ پناهی ها، نیلوفر خوش خلق، شیوا خسرومهر، مریم بوبانی و علیرضا استادی بازیگران حرفه ای هستند که حضورشان در این فیلم سینمایی قطعی شده است.

مدیریت فیلمبرداری «سال دوم…» که نوشته پرویز شهبازی است را هومن بهمنش برعهده دارد و گریمور کار هم عبدالله اسکندری است. میلاد صدرعاملی آقازاده کارگردان هم به عنوان دستیار اول و برنامه ریز در پروژه حضور دارد. منصور شهبازی برادر پرویز هم صدابردار فیلم است. مصطفی خرقه پوش بناست تدوین فیلم را انجام دهد و طراح صحنه و لباس هم آتوسا قلمفرسایی است.