سینماروزان: کیفیت پایین فصل ششم “پایتخت” و گوگوش‌بازی نویسنده نوپای این سریال چنان آش شوری درست کرده که حتی نویسندگان تلویزیون را هم به انتقاد واداشته است.

سعید جلالی‌ نویسنده سریال‌های تلویزیونی همچون «زمانه»، «دلنوازان» و «آوای باران» از تازه‌ترین منتقدان “پایتخت۶” است که این سریال را به‌هم‌ریخته و فاقد قصه دانسته است.

سعید جلالی به ایسنا گفت: متاسفانه پایتخت۶ کیفیت پایتخت‌های قبلی را نداشت. چه به لحاظ طنز و چه به لحاظ مسیر قصه نتوانست مخاطب را راضی کند.
بهم ریختگی قصه، تغییر شخصیت‌ها و کارهایی که از آن‌ها سر می‌زند در جای جای سریال وجود داشت و ساختار مثل قبل استاندارد نبود.

این نویسنده ادامه داد: در پایتخت‌های قبلی خانواده هرطور شده از هم حمایت می‌کردند و بین آن‌ها احترام وجود داشت اما پایتخت ۶ نه تنها قصه سرراستی ندارد و آیتم‌گونه است بلکه شخصیت‌ها هم محبوبیت گذشته را ندارند. اگر به این شکل ادامه پیدا کند پایتخت۷ نخواهیم داشت!!

سینماروزان: در روزهای اخیر سخنان نصرالله پژمانفر نماینده اصولگرای مجلس درباره اکران فیلمهای مستهجن با واکنش معاون نظارت و رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان مواجه شد که از وی خواستند مصادیق فیلمهای مستهجن را معرفی کند.

به تازگی حمیدرضا صلاحمند نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون در اظهاراتی که برای «جام جم» داشته با اشاره به التهابات اقتصادی جامعه، یکی از دلایل مهم تولید کمدیهای سطحی را همین التهابات دانسته و به مسئولان مملکتی هشدار داده که اگر برای درمان مشکلات اقتصادی هنرمندان چاره ای نیندیشند، تولید محصولات مفرح سطحی بیش از پیش گسترش خواهد یافت.

متن اظهارات صلاحمند را بخوانید:

برای امثال من که زندگی شخصی‌شان را مدتهاست از زندگی حرفه‌ای جدا کرده‌اند نوسانات اقتصادی جامعه به مانند طبقات عادی اجتماع حس می‌شود ولی آیا مقامات مملکتی میدانند که این نوسانات آنها که متمرکز بر هنر شده‌اند را بسیار بیشتر از طبقات عادی رنج می‌دهد؟؟ و به همین دلیل این روزها اوضاع اقتصادی سینماگران بسیار تراژیکتر از طبقات عادی جامعه است چون بدنه سینماگران از همان مستمری دائمی که مثلا یک کارمند دارد هم برخوردار نیستند! وقتی زندگی هنرمندان متکی باشد با درآمد هنری در بحرانهای اقتصادی که رکودی همه جانبه بر فعالیتهای هنری مستولی می‌شود، این زندگیها به شدت آسیب می‌بیند.

بدبختانه کمبود صنوفی که به معنای واقعی کلمه کار صنفی انجام دهند در میان هنرمندان بدجوری محسوس است. نمونه‌اش خانه سینما که بنا شد برای کار صنفی اما کمترین کارکرد محسوسی درباره اوضاع زندگی سینماگران نداشته است. سینماگر و به بیان بهتر هنرمندی که دغدغه اقتصادی نداشته باشد راحتتر می‌تواند لانگ‌شاتی از اوضاع را پیش‌روی مخاطب قرار دهد ولی در دل هنرمندی که حتی از طرف صنفش هم تحویل گرفته نمی‌شود معلوم است که کینه‌ای شکل می‌گیرد که تا رسوخ نگاه غرض ورزانه در محصول هنری پیش خواهد رفت.

صنوف هنری و از جمله خانه سینما باید در بحرانهای اقتصادی بیشتر از گذشته کنار بدنه صنف باشند و امنیتی روانی برای آنها ایجاد کنند تا بعدتر بدنه هم در خدمت صنف قرار گیرد. بدنه‌ای که از رأس صنف حمایت نبیند معلوم است که در بزنگاهها قید حمایت از رئوس را می‌زند و ترجیح می‌دهد فعالیت انفرادی خودش را پیگیری کند. این یکی از معضلات صنوف هنری ماست که متأسفانه میان رأس صنف و بدنه فاصله افتاده است.

فارغ از اثراتی که التهابات اقتصادی بر بدنه هنرمندان به جای می‌گذارد در دل همین اوضاع نزار اقتصادی است که دو نوع سینما تقویت می‌شود؛ یکی تولید کمدیهای ارزان و گاهی سطحی و سبک که فقط تولید شده‌اند برای وقت گذرانی و دیگر تولید آثاری که انگشت بر درد مردم می‌گذارند و بدبختیهای آنان را به تصویر می‌کشند! این دو سینما به شدت متضادند ولی نگاهی به دوروبر و مثلا اقبالی که به دو فیلم «هزارپا» و «مغزها…» شده حکایت دارد از تقویت این دوقطبی سینمایی در دل بحرانهای اقتصادی سالیان اخیر.

این تجربه‌ایست که زمانی در کشورهای دیگر هم از سر گذرانده شده؛ مثلا فقر اقتصادی کف جامعه در هندوستان مردمان را سوق داده به استقبال از آثار مفرح و پر از رقص و آواز یا گرفتاریهای اقتصادی دهه‌های سی و چهل ایالات متحده، هالیوود را سوق داد به سمت جدی گرفتن تفنن در سینما بنابراین تأثیرگیری سینما و حتی هنر ایران از این التهابات چندان عجیب نیست اما خطرناک آن است که گستردگی این التهابات  اقتصادی کار را به جایی برساند که دیگر هیچ نوع هنری دیگری وجود نداشته باشد و فقط دوقطبی محصولات مفرح ارزان-محصولات تلخ رئالیستی عرضه شود و این خود باز بذر کینه را خواهد پاشید در دل هنرمندانی که می‌خواهند کار متفاوت کنند.

سینماروزان: حمیدرضا صلاحمند کارگردان آثاری همچون «زمانه» و «نیش زنبور» بعد از منتفی شدن تولید سناریوی «چه کسی ماه را گاز زد؟» این روزها مشغول بازنویسی سناریویی است به نام «همسایه محبوب من».

صلاحمند درباره وضعیت تولید این سناریو به سینماروزان گفت: در حال بازنویسی سناریو هستیم. چندین بار سناریو بازنویسی شده اما کار نگارش تمامی ندارد و هر چقدر روی متن کار می کنیم باز هم نیاز است به ویرایش چون برخلاف برخی که کار را شروع میکنند و حین تولید به فیلمنامه شاخ و برگ می دهند من از آن کارگردانانی هستم که تا فیلمنامه کامل نشود آن را کلید نمی زنم.

این کارگردان ادامه داد: طرح اصلی «همسایه محبوب من» برای یوسف صمدزاده است و خودش تهیه‌کنندگی را برعهده گرفته است. مضمون کار کمدی-اجتماعی است اما نه الزاما نوعی از کمدی که در آپارتمان بگذرد و سعی شده استانداردهای تولید سینمایی مدنظر قرار گیرد.

صلاحمد درباره اینکه «همسایه محبوب من» را برای حضور در جشنواره سی و ششم فجر آماده خواهد کرد یا به اکران مستقیم آن فکر خواهد کرد بیان داشت: این خود فیلم است که تعیین خواهد کرد به جشنواره برود یا نه؛ این را از منظر زمان بندی تولید و البته ساختار نهایی اثر میگویم اما شخصا همواره علاقه داشته و دارم فیلمی بسازم که مردم آن را بپسندند یعنی به اسم تجارت یا هنر مردم را گول نزنیم و به پبشینه و باور فرهنگی آنها لطمه وارد نکنیم.

حمیدرضا صلاحمند که سابقه سالها دستیاری کارگردانانی همچون بهرام بیضایی و محمد بزرگ نیا را در کارنامه داشته درباره اینکه چه خواهد کرد تا کمدی «همسایه محبوب من» نوآورانه باشد اظهار داشت: با توجه به محدودیتهایی که در نقد صریح سیاسی-اجتماعی داریم اینکه بتوان کمدی روزآمد ساخت واقعا مشکل است. شاید یک دلیل اینکه همه می روند به دنبال دیالوگهای خط قرمزی و از ایجاد موقعیتهای کمدی بازمی‌مانند همین باشد. من به نوعی کمدی اصیل اعتقاد دارم که درونش درست باشد یعنی بجا و در لحظه درست خنده بگیرد و کاملا هدفمند.

این کارگردان در چرایی اینکه نتوانسته در دولت یازدهم هیچ فیلمی را بسازد بیان داشت: سینمای ما مشکلات صنفی فراوانی دارد و دولت یازدهم هم به جای حمایت از بدنه صنف سینما اغلب وارد دادوستد با حلقه ای بسته شد. در این شرایط بدیهی است که سینماگران مستقل متعلق به بدنه کم‌کار و بیکار شوند چون بدبختانه دولتمردان اصلا از وجود آنها خبر ندارند و حال و روز بدنه سینما برایشان مهم نیست.

صلاحمند افزود: درباره خودم چند فیلمنامه را در این سالها در دستور کار قرار دادم و جلو رفتم اما به نتیجه دلخواه نرسیدم. اصلا هم به دنبال این نبودم که کار سفارشی قبول کنم چون این سبک کار را قبول ندارم.

این کارگردان با اشاره به کارنامه فیلمسازیش بیان داشت: تنها فیلم من که حمایتی حداقلی از بخش دولتی و آن هم از مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی گرفت «زمانه» بود آن هم در دورانی که بعد از به نیمه رسیدن کار به بحران خوردیم. تازه آنجا بود که حمایتی اندک رسید و کار را جمع کردیم.

حمیدرضا صلاحمند تأکید کرد: سفارشی کار کردن از یک طرف قریحه هنری را از بین می برد و از طرف دیگر پس از مدتی موجب خواهد شد که شما را صرفا به عنوان کارگردانی بشناسند که فقط اپراتوری است که دستورات و ایده های دیگران را اجرا می کند. ترجیح می دهم سالها بیکار بمانم اما سفارشی نسازم.

سینماژورنال: ماجرای کودتای 28 مرداد 1332 و جریاناتی که منجر به برکناری دکتر محمد مصدق نخست وزیر و روی کار آمدن دولت زاهدی شد یکی از دراماتیک ترین اتفاقات تاریخ ایران است.
به گزارش سینماژورنال هرازگاه نیز برخی کارگردانان مستقیم یا غیرمستقیم این اتفاق را به عنوان منبع الهام آثار خود استفاده کرده اند.
حسن فتحی کارگردان سرشناس ایرانی که پیشتر در آثاری چون “مدار صفر درجه” دغدغه های تاریخی خود را نشان داده بود این روزها درگیر تولید سریال “شهرزاد” است.
ماجراهای سریال “شهرزاد” که بناست در شبکه نمایش خانگی عرضه شود حول و حوش مرداد 1332 می گذرد و حین اشاراتی به این اتفاق مهم تاریخ ایران، ماجرایی عاشقانه نیز در سریال روایت می شود.
شهاب حسینی و ترانه علیدوستی بازیگران اصلی سریال هستند.
پریناز ایزدیار بازیگر جوان که پیش از این در سریالهایی چون “پنج کیلومتر تا بهشت” و “زمانه” و فیلمهایی نظیر “ورود آقایان ممنوع” و “خط ویژه” نقشهای مکمل ایفا کرده نیز در “شهرزاد” جلوی دوربین رفته است.
در تازه ترین تصویر منتشر شده از این سریال ایزدیار با پوشش زنان مدرن دهه های 30 و 40 دیده می شود.

پریناز ایزدیار در نمایی از “شهرزاد”