سینماروزان: رضا عطاران را باید یکی از موفق ترین کمدین های رشدکرده در رسانه ملی دانست؛ کمدینی که در تلویزیون نوعی تازه از کمدی آیتمیک را با «ساعت خوش» آغاز کرد و رفته رفته خودش را بالا کشید و تبدیل شد به یکی از بهترین سریال سازان طنز تلویزیون.

به گزارش سینماروزان با این حال عطاران بعد از حواشی گریبانگیر سریال «بزنگاه» قید فعالیت در تلویزیویون را زد و ترجیح داد کارش را چه به عنوان بازیگر و چه به عنوان کارگردان در سینما پی گیرد.

 عطاران در تازه ترین گفتگویش در پاسخ به سوالی در چرایی اینکه به تلویزیون بازنمیگردد به «همشهری جوان» می‌گوید: یک بخشش را قبول دارم که لج هنری است و بعد از سریال «بزنگاه» شرایطی به وجود آمد که باعث این لجاجت شد. اما یک بخشی هم به این برمیگردد که دیگر مغزم نمیکشد و فقط کارهای کوتاه را میتوانم انجام دهم.

وی ادامه میدهد: در سینما کل یک فیلم 90 دقیقه است و تایم فیلمبرداری هم نهایتا دو ماه. در سریال اما باید زمان زیادی صرف کرد… مثل «کوچه اقاقیا» یک جایی ممکن است خسته شوم و حالم خراب میشود.

رضا عطاران درباره عدم انگیزه برای بهبود اوضاع رسانه ملی به سالهای نخستین حضور در تلویزیون اشاره کرده و بیان میدارد: همان موقع که ما به تلویزیون آمدیم خیلیها با ما مخالف بودند. عده ای گفتند یک مشت جوان رقاص را که خط ریش میگذارند و مو ژل میزنند کی به تلویزیون راه داده؟ نهایتا آقای مهدی ارگانی مدیر شبکه دو قبول کرد ما کار کنیم و کارمان پخش شود. انرژی ها و انگیزه بالای بچه ها برای تغییر باعث شد وضعیت تغییر کند اما الان این انگیزه ها وجود ندارد.

برای دیدن آیتمی از اجرای رضا عطاران در «ساعت خوش» اینجا را ببینید.

رضا عطاران در میان تعدادی از همکارانش در «ساعت خوش»

سینماژورنال: اکبر عبدی کمدین پیشکسوت سینمای ایران از 15 شهریورماه با نمایش “خاورننه/ننه خاور” روی صحنه می رود.

به گزارش سینماژورنال عبدی در این نمایش برای چهارمین بار بازی در نقش زنان را تجربه خواهد کرد.

عبدی پیشتر و در آثاری چون “آدم برفی”، “خوابم می آد” و “خوابزده ها” در نقش زن و پیرزن ظاهر شده بود.

محمد شیری، عباس محبوب، علیرضا مهدیون، محسن افشار و افشین رشیدی دیگر بازیگران این نمایش هستند.

این نمایش در فرهنگسرای اندیشه روی صحنه می رود.

سینماژورنال: اکبر عبدی جزو معدود بازیگران ایرانیست که توانسته است چندین بار نقش جنس مخالف خود را بازی کند.

به گزارش سینماژورنال اولین بار در فیلم پرحاشیه “آدم برفی” داوود میرباقری بود که عبدی نقش یک زن را بازی کرد و دفعات بعد در “خوابم می آد” رضا عطاران و “خوابزده ها”ی فریدون جیرانی.

به تازگی نیز تصویری اجتماعی از عبدی با گریم زنانه در صفحه اجتماعیش متتشر شده که گویا مربوط به تازه ترین پروژه نمایشی عبدی است.

اکبر عبدی قصد دارد نمایشی به نام “خاورننه” را در فرهنگسرای اندیشه روی صحنه ببرد.

عبدی در این نمایش سه نقش مختلف را ایفا می کند و جالب اینکه هر سه کاراکتر هم زن هستند!

اکبر عبدی با گریم زنانه “خاورننه”

سینماژورنال: رضا عطاران بازیگری که این روزها با “نهنگ عنبر” یکه تاز فروش سینماهاست شخصیتی است که گفتگو با او درباره دلایل موفقیتش کار دشواری است.

به گزارش سینماژورنال شاید برای همین باشد که تازه ترین گفتگویش که با نیما حسنی نسب در “24” انجام شده و بنا بوده مجالی باشد برای رازگشایی وی درباره اسرار موفقیتش هم چنان که باید توسط وی جدی گرفته نشده است.

با این حال در خلال همین گفتگو و تلاشهایی که عطاران برای فرار از پاسخگویی واضح به سوالات داشته نیز نکات جالبی درباره پاره ای ایده های وی آشکار شده است.

در مورد انرژی هسته ای هم باید از یک سری قواعد بگذری

به گزارش سینماژورنال از جمله این ایده ها جایی است که عطاران در تشریح رشد هنری اش می گوید: فکر میکنم نه فقط در سینما و بازیگری بلکه در هر چیز دیگری مثل نقاشی کردن یا انرژی هسته ای یا حتی خود زندگی هم گذشتن از یک سری قواعد و رسیدن به چیزی که می توانی از وجود خودت مایه بگذاری می تواند خیلی تاثیر اساسی داشته باشد.

به تو چه که فلان تابلو کوبیسم است و چرا آنجایش رئال شده

وی در این باره ادامه می دهد: مثلا می گویند فلان تابلوی نقاشی کوبیسم است ولی چرا فلان جایش را رئال کار کردی؟ خب به تو چه! شاید طرف میخواسته در آن چارچوب یک کار تازه و تجربه نو انجام دهد. شاید نشده و درنیامده ولی ممکن است یکی دیگر این جسارت را پیدا کند که همین کار را به شکل خوبی انجام دهد.

سینمای هنری مبتذل را کسی جدی نمی گیرد

رضا عطاران در جایی از گفتگویش هم گلایه شدید خود را از آنهایی اعلام می کند که زمانی فقط و فقط به آثار کمدی ضعیف تاختند و در سوی مقابل سینمای شبه روشنفکرانه مقلد را نقد نکردند. به گزارش سینماژورنال عطاران می گوید: ناراحتم که چرا در همان دوره که برنامه “هفت” و جاهای دیگر به سینمای سخیف کمدی می پرداختند کسی به سینمای سخیف جدی توجهی نداشت و انتقادی ازش نمی شد.

وی ادامه می دهد: بخش عظیمی از سینمای جدی ما هم دچار همین ماجراست و اصلا ابتذال، جدی و کمدی ندارد ولی سینمای مبتذل جدی را کسی نمی دید و توجهی بهش نمی شد. نمیدانم یادتان هست چه چیزهایی به اسم سینمای جدی ساخته میشد که واقعا هیچی نبود و حتی نمی شد بهشان گفت فیلم بد.

هر بار که درباره سینمای هنری سخیف حرف زدیم گفتند شما درک نمی کنید

کارگردان “خوابم می آد” و “رد کارپت” خاطرنشان می سازد: هر بار هم که درباره این نوع سینما حرف می زدیم می گفتند شما درک نمی کنید و بهتر است بروید سراغ همان کمدیهای سخیف خودتان. اگر همان دوره که فیلمهای کمدی رونق گرفت و مردم استقبال کردند فیلمهای جدی را هم همان قدر جدی و بادقت نقد می کردند معلوم می شد آمار فیلمهای جدی سخیف خیلی بیشتر از کمدی است.