سینماروزان/مسعود احمدی: هشتصد و نهمین شب از سلسله شب‌های بخارا به بزرگداشت بهروز غریب‌پور، کارگردان تئاتر، سینما و نخستین مدیر عامل خانه هنرمندان ایران اختصاص داشت. این مراسم غروب جمعه ۱۹ بهمن ۱۴۰۳ با حضور جمعی از چهره‌های فرهنگی و هنری و استقبال بی‌نظیر مخاطبان در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
علی دهباشی در ابتدای این مراسم ضمن خوش‌آمدگویی به حاضرین، متنی را درباره بهروز غریب‌پور قرائت کرد.
او در بخشی از صحبت‌هایش گفت: دقیقا ۲۵ سال پیش، خانه هنرمندان ایران با مدیریت بهروز غریب‌پور و با حضور سید محمد خاتمی رییس جمهور وقت افتتاح و فعالیت‌های خود را آغاز کرد. نمی‌توان تمام فعالیت‌های هنری بهروز غریب‌پور را برشمرد اما امیدوارم که سخنرانان این مراسم بتوانند در مورد بخشی از فعالیت‌های ایشان صحبت کنند. لازم است این را بگویم که اگر پشتیبانی آقای غریب‌پور نبود، شب‌های بخارا نیز شکل نمی‌گرفت و به چنین جایگاهی نمی‌رسید. ما یکی از نتایج مدیریت هنری ایشان هستیم. امیدوارم که سال‌های سال نفسِ حقِ بهروز غریب‌پور در زندگی هنرمندان جاری باشد.
در ادامه این مراسم، کلیپ «سرو چمان» از زبان بهروز غریب‌پور با تصاویری از سال‌های آغازین فعالیت خانه هنرمندان ایران برای حضار در سالن به نمایش درآمد.
فریدون صدیقی در بخش بعدی این مراسم گفت: شاید لازم باشد افراد دیگری درباره آقای غریب‌پور صحبت کنند تا کمی از مکتب ایشان گسترش پیدا کند. برخی از افراد رسم، مکتب و آیین دارند و از همین رو، جریان‌ساز هستند. بهروز غریب‌پور نیز چنین آدمی است. او راه‌های نرفته را رفته و کارهای نکرده را انجام داده است. کارهایی که بهروز غریب‌پور انجام داده، بخش مهم ادبیات تاریخ نمایشی ایران است. در گذشته یادداشتی را در مورد آقای غریب‌پور در مجله پاراگراف به سردبیری دکتر محمدرسول صادقی نوشته‌ام که می‌خواهم آن را اینجا برای شما بخوانم.
او در ادامه یادداشت خود را برای حاضران خواند که مورد تشویق حاضران و بهروز غریب‌پور قرار گرفت.
اجرای موسیقی بخش بعدی این مراسم بود که توسط پیمان جوینده‌پور (پیانیست) و هومن دَرخی (خواننده و نوازنده ساکسیفون) انجام شد.
حسین پاکدل در ادامه این مراسم گفت: راجع به بهروز غریب‌پور صحبت کردن سهل و ممتنع است. چون او را نباید تعریف کرد؛ زیرا او هست و جریان دارد. کسانی را می‌شناسیم که خودشان معرف خودشان هستند. در واقع سابقه و عملکرد آنها مشخص است. اما از آنجایی که آدم خودش نیاز دارد که بابت رفاقت با آدمی چون غریب پور پُز دهد، سعی می‌کند چیزهایی درباره او بگوید. برای من نیز به همین صورت است. می‌خواهم پُز دهم که با آقای غریب‌پور رفیق هستم. باید بگویم رسالت آدم‌هایی چون غریب‌پور تکثیر زیبایی است.
او افزود: اولین بار علی دهباشی را در دفتر «گردون» و در کنار عباس معروفی دیدم و به هیچ وجه فکر نمی‌کردم که بتواند منشا این همه زیبایی باشد. او خودش یک وزارت فرهنگ است، ذات غریب‌پور نیز به همین صورت است، زیرا او با بودجه زیاد کاری نکرده، بلکه با دستِ خالی این کارها را انجام داده است. من به آدم‌هایی این چنین لقب «پیامبر زیبایی» می‌دهم. مبنای هستی، تقابل زشتی و زیبایی است. به قول نیچه، برخی خالق زیبایی و بسیاری مقابل زیبایی هستند. آفرین‌گویان و نفرین‌گویان لقب آنان است.
پاکدل در ادامه با اشاره به این که بهروز غریب‌پور برای خانه هنرمندان هر روز برنامه داشت و برای اینجا پیر شد، بیان کرد: او زیبایی را تکثیر می‌کند و مقابل زشتی می‌ایستد و از همین روست که درام کشور را رو به جلو می‌برد. آدم‌هایی این چنین مبلغ خشونت نیستند، بلکه مبلغ زیبایی به شمار می‌آیند. ما اینجا جمع شدیم تا از آدمی قدردانی کنیم که مبلغ زیبایی بوده است. اکنون کار زیبا کردن و فعالیت برای امثال غریب‌پور دشوارتر شده است، چون انگار ما در حال عادت‌کردن به زشتی هستیم. اطمینان دارم که بهروز غریب پور، آرامش غریبی هم دارد و نکته جالب اینکه آرامش هم جز زیبایی‌هاست.
سیف‌اله صمدیان در بخش دیگری از این نشست گفت: آقای غریب پور به طور وحشتناکی به این خاک وابسته است، به صورتی که اگر هر کسی به اینجا بگوید خانه هنرمندان، او نهیب می‌زند که اینجا «خانه هنرمندان ایران» است. یکی از فرزندانش جشن تصویر سال بوده که آقای غریب‌پور امکان آن را پدید آورد. از ۲۵ سال عمر خانه هنرمندان ما ۲۰ سال را در اینجا با چند هزار هنرمند حاضر بودیم و جشن تصویر سال را برگزار کردیم. نمی‌دانید اگر اینجا نبود، چه جوان‌هایی ناامید می‌شدند و زندگی‌شان به گونه دیگری رقم می‌خورد. از مردی حرف می‌زنم که نشان داد مدیر هنرمند بودن، به چه معناست.
او افزود: بهروز غریب‌پور از گونه آدم‌های خاص در کشوری است که من به آن لقب کشور پدیده‌ها می‌دهم. زیرا ما هیچ‌گاه نتوانستیم کار جمعی انجام دهیم. نمونه این اتفاق را در انجمن‌های هنری می‌بینید… اما آقای غریب‌پور با قدرت مانده است و به راهش ادامه می‌دهد.
در ادامه مراسم کلیپ «ذره‌ای از همه عمر» دربرگیرنده مجموعه آثار سینمایی و نمایشی بهروز غریب‌پور بر پرده نقش بست و سپس مریم سعادت در سخنانی گفت: می‌خواهم برایتان داستان زندگی خودم را تعریف کنم. داستان جوانی، نوجوانی و سردرگمی که خودم در زندگی داشتم.
او در ادامه به روایت بخشی از زندگی هنری خود پرداخت و از چگونگی تحصیل در رشته تئاتر عروسکی و تاثیری که بهروز غریب‌پور روی زندگی او داشت، صحبت کرد.
در بخش بعدی، بهروز غریب‌پور روی صحنه آمد و ضمن تشکر از حاضران در سخنانی گفت: دوستی داشتم که در گذشته فرمانده سپاه بود. در واقع ایشان استعفا داده بود و آقای کرباسچی او را برای به روز رسانی سیستم فرهنگسرای بهمن به من معرفی کرد و ما رفیق شدیم. همزمان با احداث خانه هنرمندان ایران، در حال ساخت باشگاه دیپلماتیک وزارت خارجه در دارآباد بودم. من آنجا را در سه ماه و بیست شبانه‌روز کار کردم. دبیر کل سازمان ملل به مناسبتی به ایران آمده و به این باشگاه رفته بود. او فکر کرده بود که این ساختمان متعلق به دوره پیش از انقلاب است. بعد که به او درباره ساختمان توضیح داده بودند، گفته بود که به خاطر همین ساختمان از شما در سازمان ملل دفاع می‌کنم.
او با اشاره به برخی ناملایمات پیش روی فعالیت خانه هنرمندان ایران از سوی برخی اشخاص افزود: اکنون دیگران رفته‌اند، اما خانه هنرمندان ایران سر جای خود باقی مانده است.
نخستین مدیرعامل خانه هنرمندان ایران در ادامه صحبت‌هایش بیان کرد: دوستان در وصف من صحبت‌هایی را بیان کردند و از آنها ممنونم اما باید از نامی که از قلم افتاده است، یاد کنم و بگویم که استاد احمد مسجد جامعی چقدر حامی ما بودند. من مدت‌ها برای خانه هنرمندان ایران اذیت شدم اما آقای مسجد جامعی در مجلس از ما دفاع کردند. ایشان در اولین استعفایی که نوشتم، به پیشواز من آمدند اما ناگهان صدایی تهدیدآمیز به گوشم رسید که وزیر را هم قبول نداشت و به من می‌گفت جمع کن و از ایران برو! و من مدیون همسرم سولماز فاتحی‌خامنه هستم. او چه در فرهنگسرای بهمن، چه در خانه هنرمندان ایران و چه در باشگاه دیپلماتیک و مرکز تئاتر عروسکی همیشه من را همراهی کرد.
غریب‌پور در ادامه صحبت‌هایش گفت: در پاسخ به سخنرانان که نسبت به من لطف داشتند، باید بگویم که من اگر کاری انجام دادم و انجمن و تشکیلات‌تان موفق شده است، منتی بر شما نیست؛ زیرا هم شما عاشق بودیم و هم من. در واقع من عاشق‌ها را پیدا و کمک کردم تا اتفاق‌های خوب فرهنگی رخ دهد.
در ادامه این مراسم با حضور مجید رجبی‌معمار، احمد مسجدجامعی، نادره رضایی، یونس شکرخواه، عباس یاری، سعید اسدی، فریدون عموزاده خلیلی، اتابک نادری، کیانوش غریب‌پور، محمد فرنود، شکرخدا گودرزی، سهراب سلیمی، محمدمهدی عسگرپور مدیرعامل خانه هنرمندان ایران با اهدای یک گبه، لوح تقدیر و «تندیس سرو هنر خانه هنرمندان ایران» از بهروز غریب‌پور تقدیر کرد. همچنین قدرت‌الله عاقلی نیز یکی از آثار حجمی خود را همراه با گواهینامه اثر به بهروز غریب‌پور اهدا کرد.
در خاتمه مراسم نیز شمع کیک تولد ۲۵ سالگی خانه هنرمندان ایران توسط بهروز غریب‌پور خاموش شد.