سینماروزان/حامد مظفری: این قابلیت اصلی رسانه های دیداری مخاطب پسند در تمام دنیاست که میکوشند در برنامه های گفتگومحور خود یک گام جلوتر از رسانه‌های متنی باشند و به طرح مباحثی بپردازند که جریان ایجاد کند؛ رسانه‌ای دیداری که به جای جلو بردن مباحث صرفا به بازنشر محتواهایی بپردازند که پیشتر در رسانه های متنی عرضه شده‌اند فقط و فقط اتلاف منابع را رقم زده است.

گفتگوی اخیر حسین انتظامی رییس سازمان سینمایی در برنامه «شهرفرنگ» شبکه خبر سیما را چگونه باید ارزیابی کرد؟ یک گفتگوی پیش‌رو که به طرح مباحثی تازه در سینما منجر خواهد شد(1) یا گفتگویی واپسگرایانه که بوی سفارشی بودن بر کلیت آن سایه انداخته؟؟(2)

اگر بارها و بارها گفتگوی اخیر انتظامی را مشاهده کرده و متن آن را بخوانیم فقط و فقط مثبت بودن فرض دوم است که به ذهن خطور میکند. حسین انتظامی نه تنها حرف تازه ای درباره برنامه های سینماییش نزد بلکه مجری برنامه هم جز گردآوری محتواهای پیشتر بیان شده توسط رسانه‌های متنی و بخصوص رسانه های مستقل، حتی یک پرسش تازه را پیش روی رییس سازمان قرار نداد.

شاید اگر یکی مثل فریدون جیرانی یا حتی بهروز افخمی مقابل رییس سازمان می‌نشستند به واسطه اعتماد به نفس بالایی که دارند میتوانستند دقایقی کوتاه از این گفتگوی تلویزیونی را چالشی کنند ولی متأسفانه محافظه کاری بیش از حد حمیدرضا مدقق باعث شد برنامه‌ای که میتوانست چالشی باشد به برنامه ای بدل شود با رنگ و بوی سفارشی که انگاری توسط روابط عمومی سازمان سینمایی ضبط شده!

حسین انتظامی به واسطه سابقه مطبوعاتی که دارد ذاتا آدمی نیست که از طرح پرسشهای چالشی عصبی شود. او شاید به واسطه حشر و نشر با سیاسیون با سیّاسیت از پاسخ دهی به پرسشهای دردسرساز پرهیز کند ولی تجربه نشان داده حتی تندترین پرسشها را نیز بی پاسخ نمی گذارد. این ویژگی انتظامی این شانس را پیش روی مجری برنامه «شهرفرنگ» گذاشته بود که با طرح لااقل یکی دو پرسش کلیدی، رنگی تازه به برنامه اش زند ولی امان از نگاه کارمندی تنیده شده بر ساختارهای متصل به بیت المال که باعث میشود حتی گفتگو با رییس سازمان در روز ملی سینما هم جز تکرار مکررات، چیزی عاید مخاطبان سینما نکند.

 وقتی پرسشی تازه برای طرح وجود ندارد چه اصراریست که حتما رییس سازمان را در روز سینما روی آنتن ببریم تا شائبه سفارشی بودن برنامه قوت گیرد؟؟

عین این سوال مقابل رییس سازمان هم هست که به عنوان فردی دارای عقبه مطبوعاتی چرا اجازه میدهد وقتش صرف برنامه هایی شود که هیچ حرف تازه ای برای مخاطبان ندارند و رنگ و بوی سفارش بر کلیت آنها سایه انداخته؟ آیا بهتر نیست بالاترین مقام سینمایی کشور قبل از ترتیب دادن این گونه گفتگوها ابتدا به محک زدن عیار ترتیب دهندگان گفتگو پرداخته و سپس روی آنتن رود؟؟

سینماروزان: فارغ از کم کاری رسانه ملی در پوشش زنده اختتامیه و افتتاحیه جشنواره فیلم فجر علیرغم سهمیه ویژه ای که برنامه سازان این رسانه از کاخ جشنواره داشتند، اینکه در برنامه های روتین رسانه ملی منهای «هفت» هم هیچ گاه جریان سازی خاص مجلات صوتی-تصویری را شاهد نبودیم نکته ایست که بسیاری از رسانه ها به آن اشاره کرده اند.

به گزارش سینماروزان به تازگی روزنامه فرهنگی-اجتماعی «هفت صبح» نیز ذیل تیتر «دفاع از سیف ا.. داد در شهرفرنگ» به انتقاد از کلی گویی موجود در این برنامه شبکه خبر پرداخته است.

متن مطلب «هفت صبح» در این باره را بخوانید:

برنامه «شهرفرنگ» شبکه خبر به بهانه پایان جشنواره فیلم فجر به ارزیابی عملکرد آن پرداخت. یکی از مهمانان برنامه محمدتقی فهیم بود که در بخشی از گفته هایش اشاره ای به مدیریت مرحوم سیف الله داد در زمان تصدی گری معاونت سینمایی کرد و گفت من با او زاویه داشتم اما ثبات عقیده و حمایتش از نوعی سینما تحسین برانگیز است. اشاره این منتقد به انفعال بیش از حد مدیران سینمایی در چند سال اخیر بود. «شهرفرنگ» با تیتر «پایان پرواز سیمرغ» روی آنتن رفت که غالب برنامه، حرفهای کلی بود و جز یکی دو مورد با مصداق درباره جشنواره سی و پنجم حرف زده نشد. تیتر برنامه هم عجیب بود؛ «پایان پرواز سیمرغ» دقیقا یعنی چه؟

سینماژورنال: مهدی فخیم زاده بازیگر و کارگردان ایرانی مهمان پنجشنبه 5 آذرماه برنامه “شهرفرنگ” شبکه خبر بود.

به گزارش سینماژورنال فخیم زاده حین صحبتهایش در این برنامه تعریضی هم زد به صدف طاهریان بازیگری که اخیرا و بعد از مهاجرت کشف حجاب کرده و سینمای ایران را زیر سوال برده است.

فخیم زاده در پاسخ به مجری برنامه که از وی درباره کثیفی سینما پرسید گفت: نسبت به سينماي بقيه جاها سینمای ما خيلي پاك است و نسبت به مشاغل ديگر هم مسائل طرح شده درباره آن، برابر و يكسان است.

مهدي فخيم زاده با اشاره به ادعاهای طاهریان درباره پشت پرده سینمای ایران ادامه داد: اگر ورود به سينماي ايران با پذيرفتن كارهاي خلاف و فساد اخلاقی است و سينماي ايران پشت پرده كثيفي دارد، خب خود شما كه چند تا فيلم بازي كردي ، پس خودت هم …

اگر دولت پول بدهد خودم هم می گیرم
این کارگردان که از اعضای شورای تازه تاسیس تحقیق و توسعه راهبردی سینمای ایران است و شنیده شده متن بیانیه سوم شورای راهبردی درباره لزوم قطع کردن حمایتهای دولتی از سینما هم با نظر وی نگارش شده اظهارنظر جالب و البته عجیبی را هم درباره فیلمسازی با حمایت دولت بیان کرد.
وی گفت: همين الان كه من مخالف پول دادن دولت و سبنماي دولتي ام ، فردا اگر بخواهم فيلم بسازم و ببينم دولت کمک می کند، حتما خود من هم مي گيرم.

بهترین آثارم
فخیم زاده در جایی دیگر از این گفتگو هم بهترین محصولاتش را فیلمهای “تاواريش” و “همسر” و سریالهای “ولايت عشق” و “خواب و بيدار” اعلام كرد.

سینماژورنال: به تازگی شورای راهبردی سینمای ایران بیانیه ای صادر کرده اند که در آن از دولت خواسته اند تا در سینما دخالت نکند، مسعود جعفری جوزدانی کارگردان و حبیب اسماعیلی تهیه کننده و بازیگر در برنامه “شهرفرنگ” با اجرای حمیدرضا مدقق شبکه خبر چرایی این موضوع را بررسی کردند.

سینمای ایران ورشکسته است
به گزارش سینماژورنال مسعود جعفری جوزدانی با اشاره به شرایط سینمای ایران گفت: ما با کمبود جدی سالن سینما روبرو هستیم این درحالیست که سالانه بین 50 تا 60 فیلم تولید می کنیم که برای همین تعداد محدود نیز ظرفیت نمایش نداریم به همین دلیل به جرات می توان ادعا کرد که سینمای ایران ورشکسته شده است.

از 60 فیلم ساخته شده فقط 4 فیلم سود می دهند
کارگردان ” سریال در چشم باد” درادامه گفت: از بین همین 60 فیلم ساخته شده تنها 10 فیلم می توانند سرمایه خود را برگردانند، 4 فیلم به سود می رسند و مابقی نیز به صورت 100 درصد ضرر می دهند، ما اعتقاد داریم فیلمی که 400 میلیون تومان می فروشد 100 درصد ضرر داده است زیرا هر فیلم در هنگام اکران باید 5 درصد به شهرداری و 9 درصد ارزش افزوده بپردازد، در مجموع 35 درصد برای تهیه کننده می ماند که با پرداخت هزینه های سرسام آور تولید درصد ناچیزی است.

اینکه فیلمی 100 میلیون فروشد یعنی ورشکستگی کامل
امه افزود: ما تنها زمانی می توانیم ادعا کنیم که سینمای ما ورشکسته نیست که فیلم های ما خوب بفروشند زیرا اگر قرار باشد از جمعیت تهران فقط یک و نیم میلیون نفر به سینما بیاید فیلم به فروش 6 میلیارد تومانی دست می یابد این درحالیست که بیشتر فیلم ها تنها بین 100 تا 200 میلیون تومان می فروشد که این نماد ورشکستگی سینمای ایران است.

فامیل بازی کار را خراب کرده
جعفری جوزدانی در ادامه افزود: اینکه ما می گوئیم دولت در سینما ورود نکند نه اینکه حمایت های مادیش را از سینما دریغ کند بلکه کار را به متخصصان این حرفه بسپارد زیرا دولت سناریوهایی دارد که تولید آن را به دوست و فامیل می سپارد و از طرف دیگر این غیرحرفه ای ها قیمت های تولید از جمله دستمزد بازیگران را به صورت حبابی بالا می برند و کار را برای همه سخت می کنند زیرا تهیه کننده دولتی سود خود را در تولید به دست آورده در نتیجه دغدغه فروش فیلم را ندارد که این یک مشکل بزرگ است.

او در ادامه گفت: سینما در کل دنیا به عنوان یک صنعت شناخته شده است، در حالی که در کشور ما بعد از 85 سال از قدمت سینما هنوز به عنوان یک هنرشناخته می شود که این اشتباه است زیرا هنر به شخص و یا یک اثر اطلاق می شود در حالیکه سینما صنعت است زیرا متشکل از حرفه های گوناگون است که در اتحاد و همکاری با هم سینما را شکل می دهند.

هنوز قانون با نگاه معجولی مقابله با قاچاق فیلم می نگرد
کارگردان سریال “در مسیر تند باد” در ادامه گفت: زمانی که به سینما نگاه صنعتی شود قوانینی نیز برای آن وضع می شود، به عنوان مثال زمانی که من از قاچاقچی فیلم خود در دادگاه شکایت می کنم قانون با نگاه مجهولی به این موضوع می نگرد زیرا در کتاب قانون برای این مشکل قوانینی وضع نشده به همین علت هرگونه طرح مبارزه با قاچاق فیلم اثر بازدارندگی ندارد.

حبیب اسماعیلی: فروش فیلمها بهتر اما هزینه های تولید و قیمت بلیت هم بالا رفته
به گزارش سینماژورنال حبیب اسماعیلی  تهیه کننده  و پخش کننده و بازیگر سینما دیگر میهمان این برنامه گفت: واقعیت اینست که سینما در طی دو سال اخیر نسبت به سال های 91 و 92 بهتر می فروشد اما به همان اندازه نیز هزینه های تولید بالاتر رفته و قیمت بلیت سینما نیز افزایش داشته است.

فیلمهای قبل از انقلاب سود یک و نیم برابری داشتند اما فیلمهای ما هیچ سودی  ندارند
این بازیگر در ادامه افزود: فیلم های تولیدی در زمان پیش از انقلاب با سود یک و نیم برابر برای تهیه کننده همراه بود در حالیکه فیلم های تولید ما هیچ سودی برای تهیه کننده ندارد، برای تولید هر فیلم حداقل 500 میلیون تومان هزینه می شود و حداقل 80 میلیون تومان صرف تبلیغات بیلبوردی فیلم است که رقم بالایی است.

حبیب اسماعیلی

دولت به جای سفارش فیلم به دوستان و آشنایان، سالن سینما بسازد
این تهیه کننده در ادامه افزود: دولت بهتر است به جای سفارش تولید فیلم به دوستان و غیرحرفه ای ها، سالن سینما بسازد و کار را به حرفه ای های این بخش بسپارد، زیرا بسیاری از فیلم های دولتی خوب نیستند و از طرف دیگر با رانت های دولتی در سینمای خوب پخش می شوند اما بازگشت سرمایه ندارند، زیرا این فیلم ها حقیقتا فاخر نیستند و تنها اسم فاخر را یدک می کشند.

سینماژورنال/حامد مظفری: رسانه ملی با حضور تیم مدیریتی جدید و بخصوص حضور علی اصغر پورمحمدی در مقام معاونت سینما سعی زیادی کرده که بخشی از مشکلات گذشته را اصلاح یا بازسازی کند.

به گزارش سینماژورنال از جمله فعالیتهای تیم جدید این بود که بالاخره بعد از مدتها حرف و حدیث به فعالیت برنامه “هفت” با آن مختصات کلیشه و اجرای آماتورگونه پایان داد.

از آن طرف برخی از سریالهایی که با ردیف بودجه های هنگفت اما اله‌مانهای سطحی در مسیر تولید بودند به دلیل ضعف آشکار فیلمنامه هایشان معلق شدند.

در کنار این اقدامات اصلاحی اما در برخی برنامه های سیما همچنان درب بر پاشنه سابق می چرخد و متاسفانه چنان که باید بازنگری لازم در اهداف و مبانی مرتبط با برنامه صورت نمی گیرد.

یکی از نمونه های چنین نگاهی را به تازگی در برنامه ای سینمایی دیدیم که از شبکه خبر روی آنتن رفت؛ در این برنامه با حضور دو مهمان بنا بود درباره مقوله “خبرهای سینمایی در فضای مجازی: ژورنالیسم زرد یا عینی گرایی محض؟” گفتگو صورت گیرد.

فضای مجازی کارشناس ویژه خود را می خواهد

با توجه به اینکه مبحث تخصصی برنامه چنان که گردانندگان آن تعیین کرده بودند معطوف می شد به فضای مجازی انتظار این بود دو مهمانی که برای بحث و بررسی درباره این مبحث حضور یافته اند سابقه فعالیت در این فضا را داشته باشند؛ بخصوص بحث درباره حوزه ای به نام روزنامه نگاری مجازی که کارشناس ویژه خود را می خواهد.

در میان دو مهمان برنامه البته که امیر قادری سوابق کافی در این عرصه دارد و با تکیه بر همین سوابق هم توانست تا حد لزوم درباره نیازهای مخاطبان در فضای مجازی نظر دهد اما رضا درستکار که در برابر قادری نشسته بود و قرار بود نقش اپوزیسیون او را بازی کند متاسفانه به یک دلیل مهم و آن هم نداشتن کمترین سابقه ای در فضای مجازی نتوانست چنان که باید از فرصت برنامه به نفع صدور تئوری در باب بهبود ژورنالیسم مجازی سود جوید.

الزاماتی که حداقل ربط را به فضای مجازی داشت

درستکار تمامی سوابقش در نشریات کاغذی بوده و متاسفانه اظهارنظراتی که درباره ژورنالیسم سینمایی مطرح کرده نیز بیشتر مرتبط بود با حال و هوایی که در چنین نشریاتی وجود دارد. از آن گذشته چون بخش عمده نشریاتی که درستکار با آنها همکاری داشته نشریاتی بوده اند وابسته به ارگانهای مختلف دولتی و شبه دولتی طبیعی بود الزاماتی که او درباره آنها سخن می گفت بیشتر درباره چنین نشریاتی کاربرد داشت؛ نشریاتی که در بهترین حالت و در روزگار ما شاید تیراژشان به 10 هزار نسخه هم نرسد.

اینکه چنین چهره ای که در جای خود می تواند محترم هم باشد اما تجربه ای در فضای مجازی ندارد برای سخن گفتن درباره ژورنالیسم مجازی به رسانه ملی دعوت شود یکی از کج سلیقگیهایی است که مطمئنا برنامه را ابتر می کند.

حتی اگر تهیه کننده اشتباه کرده باشد مهمان نباید دعوت را قبول کند

در این بین اولین اشتباه از آن تهیه کنندگان این برنامه است که بدون دقت در سوابق مهمانان شان آنها را به برنامه دعوت می کنند و سپس از آنها می خواهند درباره موضوعی که کمترین سابقه فعالیتی در آن ندارند سخن گویند.

اشتباه دوم هم از مهمانی سر می زند که موضوع برنامه را می داند و خبر دارد در آن موضوع تجربه ندارد ولی باز هم در برنامه شرکت جسته و البته درباره حیطه ای که تخصص اش نیست، اظهارنظر می کند.

کارشناس کاناپلو در برنامه مرتبط با واترپلو!

البته که دوستان دست اندرکار برنامه می توانستند سوژه برنامه را تغییر داده و لفظ “فضای مجازی” را از آن حذف کرده و با حضور همین مهمان به نتایج دلخواه خود هم برسند اما چنین سوژه ای و چنین مهمانی مصداق بارز کج سلیقگی بود و درست شبیه به اینکه در برنامه ای مختص ورزش واترپلو از کارشناس کاناپلو به عنوان مهمان دعوت به عمل آید!