سینماروزان: بعد از وقفه‌ای چند هفته‌ای، قسمت‌های ۲۴ و ۲۵ سریال #جیران ساخته حسن فتحی از طریق فیلیمو عرضه شد.

به گزارش سینماروزان و به نقل از سایت نمایش خانگی در خلاصه داستان قسمت ‌های تازه سریال آمده: این هماوردی نه برای عشق است، نه برای زنده ماندن، این کشاکشی است که یک سوی آن میهن است و رازی که حال از پرده برون می‌افتد….دست تقدیر چه بازی‌ها که در استین دارد! کفایت خاتون گمشده‌اش را پیدا کرده و جیران برای شاه هر روز عزیزتر می‌شود…

بازیگران سریال عبارتند از: بهرام رادان، پریناز ایزدیار، مریلا زارعی، امیرحسین فتحی، امیر جعفری، رویا تیموریان، مهدی پاکدل، رعنا آزادی ور، کتانه افشارنژاد، ستاره پسیانی، غزل شاکری، مرتضی اسماعیل کاشی، هومن برق نورد، مهدی کوشکی، سمیرا حسن پور، فاطمه مسعودی فر، بهناز نازی، غلامرضا نیکخواه، سیاوش چراغی پور، محمد شیری، حمیدرضا نعیمی، رضا جهانی، الهام نامی، نهال دشتی، سینا رازانی، بهنام شرفی، پاشا جمالی، حسن مؤذنی، نسرین نکیسا، محمد مژدهی، امیرعباس توفیقی، فرشید صمدی پور، عباس ظفری، راستین عزیزپور، علی اشمند، پرویز بزرگی و رضا داودوندی.

در قسمت‌های تازه سریال جیران، حسن فتحی کوشیده برای دقایقی هم که شده از حرمسرا خارج شده و داستان سریال خود را به سمت درگیری های پهلوانی ببرد. این رجوع بیش از همه یادآور سریال پهلوانان نمی‌میرند ساخته خود فتحی است.

عجبا که هر جا فتحی به مانند قبل سریال را به حرمسرای ناصری می‌برد، ریتم سریال می‌افتد ولی هر جا به سراغ شخصیت‌های بیرون حرمسرا می‌رود سریال ریتم مناسب می‌یابد.

سینماروزان/سپیده محمدپور: انتخاب بازیگر یکی از ارکان مهم آثار نمایشی را تشکیل می دهد که اندک لغزشی در این باب می تواند لطمات جدی به پیکره کار وارد کند. اهمیت این موضوع تا اندازه ای است که در صنعت سینمای دنیا از هالیوود تا بالیوود به آن به شکل تخصصی نگاه شده و مسئولیت آن صرفا به عهده کارگردان و تهیه کننده نیست.

در سینمای ایران نیز گاه در عنوان بندی فیلم ها با عنوان مسئول انتخاب بازیگر برخورد می کنیم که بیش از هر چیز نشانگر اهمیت نسبی تهیه کننده به این مقوله مهم و کلیدی است.

این روزها که پلتفرم ها فعالیت تولیدی خود را افزایش داده و رقابت میان آنها برای جذب مخاطب بالا گرفته، انتخاب درست بازیگر اهمیت فوق العاده ای پیدا کرده و باید با وسواس بیشتری به آن نگاه شود.

سریال #جیران که به تازگی پخش خود را آغاز کرده، با توجه به قصه تاریخی و تعدد شخصیت هایش نیاز به بازیگرانی متناسب با نقش ها داشته چرا که مخاطب باید با آدم‌های داستان- که فاصله‌ای حدود یک قرن با ما دارند- احساس نزدیکی کنند‌.

در قسمت‌های نخست این سریال، بخش مهمی از شخصیت های اصلی معرفی شده و با بازیگران آن آشنا شده ایم. بازی در نقش شخصیت های حقیقی به خصوص آنهایی که در تاریخ سیاسی ایران نقش داشته اند، چالشی سخت و در عین حال جذاب برای بازیگران به حساب می آید. اما این موضوع جذاب مثل چاقو دو لبه دارد که اندک لغزشی می تواند نقش و بازیگر را همزمان از سکه بیندازد.

انتخاب #بهرام_رادان برای ایفای نقش ناصرالدین شاه، انتخابی پرریسک بوده که در نگاه نخست به نتیجه درخشانی منتهی نشده است. لحن همیشگی صدا و بازی او از زیر گریم سنگینش بیرون زده و باور پذیری آن را خدشه دار کرده؛ به خصوص در میمیک چهره و زبان بدن که فاصله عمیقی میان نقش و بازیگر حس می شود.

این امروزی بودن، در فرم بازی پریناز ایزدیار و امیرحسین فتحی بیشتر به چشم آمده و به عنوان یک ضعف بزرگ خود را به رخ تماشاگران می کشد. مهدی پاکدل با اینکه درک بهتری از تاریخ داشته ولی باز هم در نقش یک قزلباش تنها به رفتارهای بیرونی توجه نشان داده.

مریلا زارعی با وجود آن که هیچ شباهتی به تصاویر اندکی که از مهدعلیا باقی مانده ندارد، وضعیت امیدوارکننده تری از سایر بازیگران داشته و تا حدودی به باور تماشاگران می نشیند. همان طور که امیر جعفری در نقش میرزا آقاخان نوری با تکیه بر تجربیات متعدد تئاتری، وجوه شر شخصیت یاد شده را تا حدود زیادی به نمایش گذاشته است.

آدمهای روستا و حرمسرای ناصری اعم از خواجه و کدخدا تا زنان دربار بیش از شخصیت به تیپ‌هایی می‌مانند یادآور آتراکسیون‌های لاله‌زار و اساسا نقشی شکل نمی‌گیرد تا تعادل بازیگری رخ نماید

ای کاش با این حجم از بازیگر نامدار در سریال، نوعی تعادل در بازیگردانی حاکم بود تا خودبخود کیفیت سریال هم ارتقا یابد ولی افسوس…

سینماروزان: عدم پخش سریال “جیران”حسن فتحی در موعد مقرر و حواشی قبلی درباره شکایت عوامل سریال “…مارال”مهرداد غفارزاده از سازندگان “جیران”، به کجا ختم خواهد شد؟

به گزارش سینماروزان، سامانه فیلیمو به‌عنوان حامی تولید “جیران”، دلیل عدم پخش سریال را اعمال پاره‌ای ملاحظات ساترا دانسته.

با این حال سازندگان سریال “آهوی من مارال”، دلیل تعلیق پخش را به شباهت “جیران” با “مارال” نسبت دادند و در بیانیه‌ای آوردند: پیرنگ اصلی داستان عاشقانه سریال “جیران” از سریال آهوی من مارال برداشته شده و بر اساس حکم محکومیت، تهیه‌کننده محکوم به حذف شباهت‌های کپی شده از سریال “آهوی من مارال” می‌باشد.

همزمان با اطلاعیه‌های سازندگان “جیران” و “مارال” گفتگویی از مهرداد غفارزاده سازنده “مارال” در خبرگزاری صبا منتشر شد که در آن بر صدور رای در آیفیک به نفع “مارال” و تایید رای در دستگاه قضا اصرار ورزیده و به این ترتیب “جیران” نمی‌تواند عرضه شود مگر آن که شباهت‌های آن با “مارال” کاملا حذف و تعدیل شود.

در نهایت ساترا نیز وارد ماجرا شده و دستور تعلیق اکران تا حل مساله را تایید کرد.

شاید بسیاری کنجکاو باشند که شباهت “جیران” و “مارال” را بدانند؛ خط اصلی هر دو سریال دوقطبی عاشقانه با حضور ناصرالدین‌شاه است.

در “جیران”، پریناز ایزدیار در نقش جیران، دختری روستایی است که بناست با پسری روستایی با بازی امیرحسین فتحی ازدواج کند ولی ناصرالدین‌شاه(با بازی بهرام رادان) از راه می‌رسد و عاشق جیران می‌شود.

در “آهوی من مارال”، ترلان پروانه در نقش مارال، دختری روستایی است با دو قطب روزبه حصاری(در نقش پسر روستایی خوش‌تیپ) و ناصرالدین شاه با بازی حسن معجونی.

ما که هیچ کدام از سریالها را ندیده‌ایم اما براساس توزیع نقش می‌توان حدس زد که در “آهوی من مارال” رقابت عشقی منطق‌پذیرتر است.

وقتی مثلث عشقی “جیران” با دو بازیگر بیبی‌فیس(یکی آقازاده کارگردان و دیگری رادان) شکل می‌گیرد، احتمالا مخاطب پیش خود نمی‌گوید چرا جیران باید یکی را بر دیگری ترجیح دهد؟؟

ولی در “مارال” که (یک طرف جوانی خوش چهره مثل روزبه حصاری است و طرف دیگر بازیگر میانسالی مثل حسن معجونی) پیداست مخاطب در این دوقطبی، حق را به جوان خوش‌تیپ ماجرا می‌دهد و درام، جان می‌گیرد.

باید منتظر ماند و دید بالاخره سرانجام دوئل “مارال” و “جیران” به کجا خواهد انجامید؟