این فیلمسازان ارگانی مخاطب را چه فرض کرده‌اند؟!⇔ادعاهای کارگردان تازه‌ترین محصول اکران شده انجمن دفاع مقدس که در ۱۰ روز فقط ۳ میلیون فروخته: می‌توانیم جلوی هالیوود بایستیم به شرطی که بودجه مناسب هزینه شود! / همه تیپ آدمی به دیدن فیلم من می‌روند و همه راضی از سینما بیرون می‌آیند/این فیلم با هزینه شخصی ساخته شده!!!
سینماروزان: «جشن تولد» تازه ترین محصول اکران شده انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس است که در قعر جدول فروش جای گرفته است. این فیلم در ده روز ابتدایی اکرانش فقط نزدیک به 3 میلیون تومان فروش داشته که قطعا یک شکست مطلق برای محصولی ارگانی است.
به گزارش سینماروزان با این حال این شکست سبب ساز آن نمی شود که عباس لاجوردی کارگردان این فیلم در گفتگو با «کیهان» در کنار انتقاداتی که مثلا به مدیران حوزه هنری دارد درباره اینکه چرا رقمی میلیاردی برای تولید کلیپ «ایستاده ایم2» هزینه کرده اند، با اعتماد به نفس کامل از این بگوید که حتی قادر است جلوی هالیوود بایستد به شرط آن که بودجه مناسب به وی داده شود!!!
واقعا کارگردانی که هنوز نمی داند حتی ارزشمندترین سوژه ها باید در درامی موثر و مخاطب پسند به مخاطب ارائه شوند تا راه باز شود برای امتداد تولید چنین آثاری چگونه بناست با هالیوود رقابت کند مشخص نیست اما آنچه مشخص است اینکه فیلم ایشان با حمایت انجمن سینمای دفاع مقدس تولید شده اما ایشان در انتهای گفتگو بر این امر تأکید کرده که هیچ کس از این فیلم حمایت نکرده و با هزینه شخصی ساخته شده است!!!
متن کامل گفته های عباس لاجوردی را بخوانید:
پرداختن به درگیری‌های سوریه به عنوان فیلم اول، آن هم در سوریه و در نزدیکی داعشی‌ها کمی ترسناک به نظر می‌رسد. شما چطور جرأت ساخت چنین فیلمی را پیدا کردید؟
بله، واقعا ترسناک است. من هم از ابتدا می‌دانستم که کار سختی پیش رو دارم. خیلی‌ها توصیه می‌کردند که مثل بسیاری دیگر از کارگردان‌ها، فیلم اول خودم را در آپارتمان بسازم، اما هدف من این بود که حرفی که دغدغه‌ام بود را کار کنم. توکل به خدا کردیم و جواب هم گرفتیم. چون هم فیلم به جشنواره فیلم فجر راه پیدا کرد و هم جایزه عماد مغنیه جشنواره فیلم مقاومت را از دست دخترهای سردار قاسم سلیمانی و شهید مغنیه گرفت.
– چرا فیلم را در سکوت خبری ساختید؟ تقریبا تا موقع نمایش فیلم در جشنواره، هیچ‌کس نمی‌دانست که چنین فیلمی در حال ساخته شدن است.
چون اگر اینجا اطلاع‌رسانی می‌کردیم، آنجا گرای ما را می‌گرفتند و ممکن بود که تهدیدهایی پیش بیاید. به همین دلیل هم اطلاع‌رسانی نکردیم و حتی تا اواسط تصویربرداری هم نگذاشتیم تصویری از پشت صحنه کار منتشر شود.
– موقع ساخت فیلم، با توجه به اینکه در سوریه کار می‌کردید، خطری پیش نیامد؟
فضای کار ما کاملا جنگی بود. گاهی هواپیماهایی در ارتفاع پایین پرواز می‌کردند و اطراف ما هم دائم گلوله و خمپاره می‌خورد. به‌خاطر همین مسائل هم مجبور می‌شدیم به طور مکرر تصویربرداری را قطع کنیم چون مزاحمت صوتی داشت. مدام لوکیشن را تغییر می‌دادیم، بدون اینکه اعضای گروه از قبل بدانند. چون ممکن بود، محل کارمان لو برود و ما را با خمپاره بزنند. وقتی در چنین فضایی کار می‌کنید، خود همان سوژه بزرگ‌ترین دشمن است. چون ممکن است در پروژه، نفوذی حضور داشته باشد. مثل اتفاقی که هر روز در سوریه افتاده و آدم‌ها دوست و دشمن را نمی‌شناسند و خیلی راحت آدم را می‌فروشند. به ویژه اینکه سر ایرانی آنجا بالاترین قیمت دارد؛ یعنی بابت سر ایرانی دلار می‌دهند!
– از قیمت سر ایرانی در سوریه خبر دارید؟
خبر دارم، اما اگر گفته نشود بهتر است!
– فیلم‌هایی مثل «جشن تولد» به خاطر موضوع و دشوار بودن تولید، مشکلات فراوانی برای تدارک نیرو و بازیگر دارند. شما چه تجربه‌ای داشتید؟
با خیلی از بازیگران بزرگ که تماس می‌گرفتیم، وقتی می‌گفتیم قرار است فیلمی در سوریه بسازیم، صحبتمان به یک دقیقه هم نمی‌کشید! با این حال، افرادی که به ما پیوستند، تا آخر پای کار ایستادند.
– با توجه به اینکه مسئله سوریه با امنیت ملی ما گره خورده و همچنین تا به حال ده‌ها نفر از هموطنان ما به عنوان مدافع حرم در جنگ با داعش و گروههای تکفیری به شهادت رسیده‌اند، با گذشت پنج، شش سال از این وقایع، چرا باز هم سینمای ما کم‌کاری میکند؟
بزرگ‌ترین سؤال من هم همین هست و پاسخش را هم حضرت آقا به ما داده اند؛ ولنگاری فرهنگی. ما سردارها و بچه بسیجی‌های گلی که دیگر جایگزینی ندارند را در سوریه از دست داده‌ایم اما هیچ فیلمی برای آنها ساخته نمی‌شود و آن وقت من عباس لاجوردی و دوستانم باید با هزینه شخصی خودمان فیلم تولید کنیم. البته انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس هم پای کار آمد و دستشان هم درد نکند. اما موقعی به کمک آمدند که فیلمبرداری تمام شده بود و به شرط دیدن راش‌ها و کیفیت، مشارکت کردند. اما به جز این، هیچ نهاد دیگری حاضر نشد به ما کمک بکند. اگر این فیلم با بودجه خوب و حمایت دولت ساخته می‌شد، دست ما باز‌تر می‌بود و اتفاقات بهتری می‌افتاد. همین الان هم فیلمنامه‌هایی درباره سوریه در دست دارم که با مشورت بزرگان نوشته شده و هر کس بودجه بیاورد، من برای ساخت آن اقدام می‌کنم.
– هالیوود هم وارد این قضیه شده و قصد دارند تا درباره سوریه فیلم بسازند. تحلیل شما از ورود هالیوود به جنگ سوریه چیست؟
آنها با نگاه خودشان به سوریه خواهند پرداخت. افکار مردم مثل زمین بایر می‌ماند که کسی چیزی روی آن نریخته است. اگر ما بذر خودمان را نکاریم، هالیوود علف هرز خواهد کاشت. آن وقت باید مدت‌ها تلاش کنیم تا علف‌های هرز آنها را نابود کنیم. به هر حال این اتفاقی است که افتاده و همه آنهایی که واقعا دغدغه دارند باید از شعار دست بردارند. الان دیگر وقت تعارف نیست و حقایق باید گفته شود. امیدوارم مسئولانی پای کار بیایند و بتوانیم فیلم‌های خوبی بسازیم. می‌توانیم جلوی هالیوود بایستیم به شرطی که بودجه مناسب هزینه شود. برخی از مسئولان فرهنگی برای یک کلیپ چند دقیقه‌ای در تهران هزینه‌ای کردند که ما با همان هزینه یک فیلم سینمایی در سوریه ساختیم. آنجا پر از سوژه‌های ناب است و خود من هم در فیلم‌های مستندم به برخی از این سوژه‌ها پرداخته ام. جنگ سوریه ناگفته‌های زیادی دارد که همه اش عبرت انگیز است. امیدوارم مسئولان متوجه باشند که دشمن قصد دارد فتنه سوریه را در ایران هم تکرار کند. به همین دلیل هم مسئولان باید دست به کار شوند و برای آگاهی و هوشیاری جامعه درست کار کنند. خود من ایده‌هایی در این زمینه دارم که درباره حوادث آینده هشدار می‌دهند. اما هیچ حمایتی برای ساخت فیلم درباره این ایده‌ها نمی‌شود. روزمرگی فرهنگی بس است. دشمن آن طرف دارد جدی کار میکند و آن وقت ما این طرف خودمان را به خواب زده‌ایم.
– مردم سوریه هم فیلم را دیده‌اند؟
ما این فیلم را فقط برای بازیگرانمان در سوریه نمایش دادیم که خیلی راضی بودند. چون برنامه‌مان این است که اول در تهران اکران کنیم و بعد در کشورهای لبنان، سوریه و عراق هم نمایش دهیم.
– واکنش مردم به این فیلم چه بوده؟
برخی به فیلم ما برچسب‌هایی مثل حکومتی و سفارشی می‌زنند، این در حالی است که این فیلم با نگاه شخصی خودم ساخته شده و جالب این است که همه تیپ آدمی هم به دیدن فیلم می‌رود و راضی از سینما بیرون می‌آید. حتی افرادی که ظاهر متفاوتی دارند. مثلا یکی از آنها می‌گفت که من تا به حال برایم سؤال بود که چرا ما به سوریه نیرو اعزام می‌کنیم، اما با دیدن این فیلم به پاسخ خودم رسیدم. جدا از جوایز، حالا که مخاطب با فیلم ارتباط برقرار میکند و تأثیر می‌پذیرد یعنی ما به هدف خودمان رسیده‌ایم.
– در پایان اگر حرف ناگفته‌ای باقی مانده بفرمایید.
فقط از مردم می‌خواهم که کم‌کاری مسئولان در حمایت از این فیلم را جبران کنند. با توجه به اینکه دولت هیچ حمایتی از این فیلم نکرده و با هزینه شخصی ساخته شده است، ما به حمایت مردم نیاز داریم.
