سینماروزان: در شش ماهه دوم امسال چنان اوضاع آشفته ای بر اکران حاکم بود که موجبات انتقاد بسیاری از سینماگران در رده‌های مختلف را به عملکرد شورای صنفی نمایش رقم زد.
به گزارش سینماروزان باز کردن ورودی اکران در نیمه دوم سال و روی پره فرستادن انبوهی از فیلمها و عدم توزیع عادلانه سالن میان فیلمها عامل اصلی این انتقادات بود؛ انتقاداتی که باید از سوی روسای صنف سینما حمایت می شد اما دریغ از یک واکنش از سوی روسای صنف نسبت به این آشفته بازار.
نه مدیرعامل 12شغله خانه سینما و نه هیچ یک از اعضای هیأت مدیره کمترین همراهی با سینماگران معترض به اوضاع اکران انجام ندادند ولی جالب است که حالا و بعد از مشخص شدن فهرست اکران نوروزی، فرشته طائرپور همسر مدیرعامل خانه سینما که در بسیاری از محافل سینمایی به عنوان نماینده صنف حاضر است معترض شده به اوضاع اکران!
بهانه اصلی اعتراض طائرپور که خواهر همسر محمد بهشتی مدیر دهه شصتی سینما و معمار سینمای گلخانه ایست هم نه حمایت از صنف که عدم قرارگیری فیلم اخیرشان «خاله قورباغه» در فهرست اکران نوروزی است؛
فرشته طائرپور در یادداشتی که بیش از 400 کلمه خرجش شده به نوبه خود طعنه های مختلفی را زده به امکانات ویژه نهادها و ارگانهای خاص در اکران اما نگفته چرا در شش ماه اخیر و بعد از انتقادات همکارانش به این ویژه خواریها کمترین واکنشی که نشان‌دهنده حمیت صنفی باشد از وی یا شویشان به چشم نخورد.
متن یادداشت طائرپور را با این توضیح بخوانید که ای کاش در آینده نزدیک دفاع از همکاران صنفی به اندازه یک دهم منفعت شخصی در میان حلقه های بالادستی صنف سینما اهمیت یابد:
یا حفیظ و یا امین
چهل مویز و یک قلندر
به زودی همه می بینیم که سرانجام از میان شانزده فیلم داوطلب اکران نوروزی، کدام فیلم ها –با تناسب و بی تناسب- به این موقعیت دست پیدا خواهند کرد،
به زودی همه می بینیم که هر فیلم، چه تعداد سینما در تهران و شهرستان ها در اختیار خواهد داشت،
به زودی همه می بینیم که کدام فیلم یا فیلم ها، با تکیه بر حمایت های بالادستی، علاوه بر سالن های سر گروه و گروهی که پخش کننده برایش فراهم می کند از امکانات ویژه، گسترده و تعیین کننده حوزه هنری (سازمان تبلیغات اسلامی) نیز برخوردار خواهند شد،
به زودی همه می بینیم که چرا سایر فیلم های داوطلب، از حضور در این میدان رقابت نابرابر کنار کشیدند و به اکران محدود و کم سالن آنهم در چند سئانس متغیر تن ندادند،
به زودی همه می بینیم که تبلیغات چشمگیر میدانی سطح شهر، از عرشه پل های هوایی گرفته و تا بیل بوردهای کوچک و بزرگ –بخصوص متعلق به ارگان های دولتی- در اختیار کدام فیلم یا فیلم ها قرار خواهند گرفت،
به زودی همه می بینیم که سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، چگونه با سخاوتی بی سابقه، مکرر و مکفی، به پخش آنونس ها و تیزرها و زیرنویس های تبلیغی کدام فیلم یا فیلم ها، آنهم در بهترین ساعات و لابلای پر بیننده ترین برنامه های خود خواهد پرداخت،
به زودی همه می بینیم برای کدام فیلم یا فیلم ها، امواج گسترده پیامک های مخابراتی جهت تایید و تبلیغ به راه خواهد افتاد،
…به زودی همه می فهمیم که اکران نوروز 97، مانند اغلب سال های رفته حکایت “یک مویز و چهل قلندر” خواهد بود، یا قرارست با کاربرد ضرب المثل “چهل مویز و یک قلندر” هم آشنا شویم.
این تلنگر، بی شک مشکل اکران فیلم “خاله قورباغه” را که از مدتها پیش خود را برای شاد کردن بچه ها در ایام عید آماده کرده بود حل نمی کند…اما ایکاش به صاحبان سالن های دولتی و مصادره ای، صدا و سیما و دست اندرکاران جریان های تبلیغاتی، معرفت و انصاف بیشتری بدهد تا صرفا در اختیار یکی و نصفی فیلم نباشند و برای همه فیلم های اکران نوروزی نقشی حامیانه ایفا کنند.
فیلم “خاله قورباغه” منهم به یاری خدا بماند برای وقتی که ایام، ایام عزا و عبادت و امتحانات و… نباشد و فیلمسازان ویژه یک دل سیر از اکران بهره برده باشند… و یا شاید هم وقتی که بالاخره یک گروه سینمایی برای فیلم های کودک –به رسم دهه شصت- تشکیل شده باشد با سهمی اندک و غیرقابل انتقال به فیلم های بزرگسالان؛ ولو خیلی فاخر.
من این حروف چنان نوشتم که غیر ندانست، تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی.