سینماروزان: هرچند حدودا چهار سال از بازگشایی خانه سینما می گذرد و در این مدت مدام بدنه صنف از عدم کارکرد رفاهی صحیح صنف که حتی سالی یک بن کالا را هم در اختیار آنها نگذاشته گلایه میکنند اما مدیران خانه سینما موضعی کاملا منفعلانه نسبت به این گلایه ها دارند و به جایش بر کمیت مناصب و مسئولیتهای خود می افزایند.

به گزارش سینماروزان تنها خروجی خانه سینما در شرایط فعلی شده است برگزاری جشنهای مختلف در این نهاد که هیچ کس نمیداند در شرایط بغرنج اقتصادی صنف برگزاری آنها واقعا چقدر تطابق دارد با اهداف اولیه راه اندازی خانه سینما که حل مشکلات رفاهی بدنه بود.

عجیب آنجاست که همین جشنها هم به جای آن که محلی برای گردهمایی بدنه صنف باشد مجالی شده برای ابراز گلایه و تازه‌ترین گلایه از سوی انجمن مستندسازان ایران سر زده که در بیاینه ای سرگشاده، جشنی که به نام جشن مستقل سینمای ایران برگزار میشود را زیر سوال برده و از برگزاری آن ابراز تأسف کرده است.

واقعا در خانه سینما چه می گذرد؟ چگونه میشود انجمن مستندسازان جشنی که به نام آنها برگزار میشود را زیر سوال ببرند؟؟ از آن عجیبتر موضع علی قائم مقامی عضو هیأت مدیره و سخنگوی خانه سینماست که متن بیانیه انتقادی انجمن مستندسازان درباره جشن مذکور را در کانال شخصیش بی کم و کاست منتشر میکند و انگار او نیز همسوی مستندسازان با برگزاری این جشنهای پربریز و بپاش مشکل دارد!!؟؟

اما ریشه اختلافات کجاست؟ گویا اختلافات بازمیگردد به قفل شدن اتاق انجمن مستندسازان در خانه سینما؛ اتفاقی که با تصمیم مدیرعامل خانه سینما و بی‌اطلاع اعضای هیأت مدیره رخ داد و ابتدا موجب برپایی تجمع اعتراضی مستندسازان مقابل خانه سینما و حالا هم بیانیه اعتراضی به روال برگزاری جشن شده است.

متن بیانیه انجمن مستندسازان را بخوانید:

در آستانه برگزاری جشن مستقل سینمای مستند ایران که شامگاه امروز شنبه ۱۸ شهریور ماه برگزار می شود هیات مدیره انجمن مستندسازان سینمای ایران با اعلام بیانیه ای درباره مسایل صنفی مستندسازان و برپایی این جشن مطالبی را مطرح کردند.

اعضای محترم انجمن مستندسازان در پی اعلام برگزاری مراسم  «جشن مستقل سینمای مستند  ایران» و سوالات و نگرانی های پیش آمده برای برخی از اعضای انجمن، وظیفه خود دانستیم به ذکر چند نکته در این باره بپردازیم: همانطور که همگی واقفید سال هاست یکی از دو انجمن مستندسازان و انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند به نوبت مسئول برگزاری این مراسم بوده اند؛ مراسمی که نامزدهایش، جایزه هایش، تندیس هایش، نکوداشت هایش و همه داشته هایش طی این سال ها با تمام ضعف ها و قوت هایش یک هدف را در اولویت قرار داده بودند: ابراز احترام به مستندسازانی که با کمترین چشمداشت یک سال دیگر از عمر خود را نیز صرف اعتلا و بالندگی سینمای مستند کشورشان کردند و به حق سزاوار خواهند بود که مورد تشویق و تقدیر همکارانشان قرار بگیرند و بودنشان را، با هم بودنشان را جشن بگیرند و ارج بنهند، اما متاسفانه و در هیاهوی اختلافات تلخ پیش آمده طی یک سال گذشته میان مستندسازانی که نیک می دانستند چطور حتی در سخت ترین روزهای حیات سیاسی کشورشان، دست یکدیگر را رها نکنند این جشن هم از گزند اختلاف و حاشیه بی بهره نماند و با در نظر نگرفتن اولویت ها و توافقات مربوط به برگزاری آن یکباره انجمن مستندسازان و اعضایش از حلقه تصمیم گیری و مدیریت این جشن بیرون گذاشته شدند و در بدعتی تامل برانگیز به مدت سه سال شورای مدیرانی که هیچ یک از مسئولین انجمن مستندسازان در آن حضور ندارند، ریاست این جشن را عهده دار شدند تا بر دوری ها و اختلاف های این روزها بیشتر از پیش دامن زده شود.

ما به عنوان هیات مدیره انجمن مستندسازان که پیگیری حقوق اعضای خود را وظیفه خود می دانیم و پس از آنکه نامه های اعتراضی اعضایمان به سازمان سینمایی را بی پاسخ یافتیم، از همان روزهای اول مراتب اعتراض خود را به خانه سینما و مسئولین آن درباره نحوه برگزاری این جشن اعلام داشتیم و از هیات مدیره انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند به عنوان بال دیگر برگزاری این مراسم که بر عهد خود با انجمن مستندسازان پایدار نماندند، تقاضای جلسه ای برای بررسی و اصلاح وضعیت موجود جشن کردیم که متأسفانه تمامی این تقاضاها بی پاسخ ماندند.

با این همه ما که پایان دادن به فضای پرتنش موجود را در صدر اولویت های خود می دانیم و تلاش های بسیار همکارانمان برای برگزاری جشنی باشکوه در دوره جاری را با تمام نقدهایی که به آن داریم، مغتنم و محترم می شماریم، ادامه پیگیری مطالبات خود را در مصلحت هیچ یک از مستندسازان ندیدیم ولی در عین حال تا رسیدن به راه حلی که مصلحت اکثریت مستندسازان را در برگیرد، دست از تلاش  برای احقاق حقوق اعضای خود برنخواهیم داشت و به این وسیله اعلام می کنیم که انجمن مستندسازان و هیات مدیره آن از تمامی تصمیمات اخذ شده درباره جشن مذکور بی اطلاع است و مطلقا در آنها مداخله نکرده است و جز ابراز تاسف درباره جشنی که می توانست شرایط گردهمآیی و شادی تمامی مستندسازان را فراهم کند، سهمی در برگزاری این مراسم نخواهد داشت.

امید است که در دوره های آتی، مسئولین تمامی جشن های مستند کشور سهمی بیشتر از عکس ها و خاطرات، در سایت ها و کاتالوگ های جشن ها برای همکارانشان قائل باشند.

سینماروزان: شماری از مستندسازان و اعضای انجمن مستندسازان همان طور که پیشتر وعده داده بودند سه شنبه در اعتراض به تعطیلی دفتر این انجمن در خانه سینما به تجمع مقابل ساختمان این نهاد دست زدند.

به گزارش سینماروزان مشکل اصلی مستندسازان آن است که علاقه ای ندارند صنف خود را به عنوان یک صنف کارگری در وزارت کار ثبت کنند و خواهان باقی ماندن به صورت انجمن فرهنگی هستند و این موضوعی نیست که به ذائقه هیأت مدیره خانه سینما خوش آید چون آنها از واهمه انحلالی که یک بار در دولت دهم بر سر این نهاد آمد از همه صنوف زیرمجموعه خود خواسته اند که در وزارت کار ثبت شوند تا کسی نتواند به بهانه عدم ثبت قانونی آنها را منحل کند.

مستندسازانی همچون پیروزکلانتری، ارد زند، مهدی قربان‌پور، ناهید رضایی، همایون امامی، مانی پتگر، مهناز محمدی، مقدس جعفری، محمدعلی رخشانی و صادق جعفری در این تجمع حضور یافتند و پلاکاردهایی همچون «دوباره خرداد، دوباره درهای خانه بسته این‌بار برای مستندسازان» و «تعلیق عضویت انجمن مستندسازان غیرقانونی است» در دست داشتند.

همایون اسعدیان رییس هیأت مدیره خانه سینما از جمله اعضای هیأت مدیره بود که در این تجمع حاضر شد اما وی به جای آن که راهی تازه برای تعامل با مستندسازان طرح کند با شبیه کردن ابراهیم مختاری که از جمله مخالفان قانونی شدن از طریق وزارت کار است به جواد شمقدری، شرایطی را پیش آورد که بیش از همه ماجرای شبیه کردن مدیران سابق به «لولو» از سوی برخی دولتمردان ناتوان از حل مشکلات،در ذهن تداعی شود.

اسعدیان البته از این گفت که مستندسازان اگر با روال فعلی مشکل دارند از طریق مجمع عمومی خانه سینما آن را مطرح کنند اما در برابر مستندسازان از این گفتند بارها به هیأت مدیره خانه سینما نامه نوشته اند و خواستار برگزاری نشست تعاملی بوده اند اما به آنها وقت نداده اند.

منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما دیگر چهره حاضر در این تجمع بود که البته حضور وی نیز نتوانست مشکلی را حل کند و در نهایت مستندسازان با اشاره به اینکه نامه هایی برای حل مشکل خویش به وزیر ارشاد و شخص رضا صالحی امیری نگاشته اند از این گفتند که اگر مشکلشان جدی گرفته نشود در برابر وزارت ارشاد تجمع خواهند کرد.