1

واکنش ابوالقاسم طالبی به صدور حکم حبس برای حسن عباسی⇐میخواهم فیلم «خیانت به امام و امت» را به جشنواره برسانم!⇔نکته: هم ابوالقاسم طالبی و هم حسن عباسی در هیأت داوران جشنواره فجری حضور داشتند که برخی آثار شاخص یک دهه اخیر سینمای ایران را بایکوت کرد/پیشنهاد: یکی پیدا شود و فیلمی افشاگرانه درباره پشت پرده داوریهای عجیب و غریب ادوار مختلف فجر تولید کند!

سینماروزان: ابوالقاسم طالبی از جمله فیلمسازان محبوب جریان اصولگرایی است که آخرین ساخته اش «یتیم خانه ایران» علیرغم صرف هزینه‌های فراوان در تولید و تلاش برای تصویرسازی استاندارد برهه ای گمشده از تاریخ، نتوانست چنان که باید مخاطب جلب کند.

در روزهایی که طالبی از عزم خود برای ساخت سریال «طلاق»-که همنام مجموعه‌ای قبل از انقلابی است- جهت عرضه در شبکه خانگی حرف زده و نام سازمان هنری-رسانه ای اوج هم به عنوان حامی تولید این سریال مطرح شده است، صدور حکم بازداشت یک فعال سیاسی اصولگرا، واکنش تند طالبی را موجب شده است.

این فعال سیاسی اصولگرا حسن عباسی نام دارد؛ اتهام عباسی توهین به رئیس‌جمهوری و وزیر راه بود، به همین دلیل دادگاه بعد از وصول شکایت، حسن عباسی را به ٧ماه حبس محکوم کرد. این حکم با واکنش ابوالقاسم طالبی مواجه شده و او در متنی اجتماعی نوشته است:  بستن دهان حسن عباسی یعنی اینکه دولت با شعر، سخنرانی و مقاله سر عقل نمی‌آید؛ باید خیلی سریع قصه ملاقات سال 65 روحانی را به صورت یک فیلم سینمایی به نام خیانت به امام و امت به جشنواره برسانیم و در روز آزادی و استقبال از آقای عباسی به اکران خصوصی فیلم برویم.

جالب اینکه هم حسن عباسی و هم ابوالقاسم طالبی در بیست و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر که دبیرش مهدی مسعودشاهی بود در هیأت داوران حضور داشتند؛

جشنواره بیست و نهم فجر از جمله جشنواره های پر و پیمان یک دهه اخیر بوده که برخی از آثار قابل اعتنای سالیان سینمای ایران از «جدایی نادر از سیمین» گرفته تا «آقایوسف» و از «جرم» تا «برف روی شیروانی داغ» و از «آینه های روبرو» تا «ورود آقایان ممنوع» در آن حضور داشتند.

هیأت داوران همین جشنواره بود که برخی از این آثار شاخص از جمله «آقایوسف»، «ورود آقایان ممنوع» و «برف روی شیروانی داغ» که علیرغم تولید در گونه‌های مختلف، مورد توجه مخاطبان قرار گرفتند را  نه در بخش بهترین فیلم و نه در بخش بهترین کارگردانی، حائز کاندیداتوری هم ندانست.

فقط درنظر بگیرید که فیلمی ویدیویی نظیر «آسمان محبوب»که جزو ضعیفترین آثار سازنده اش است- و کارگردانش داریوش مهرجویی، در فهرست کاندیداهای بهترین فیلم و کارگردانی جشنواره بیست و نهم قرار گرفتند اما نه «آقایوسف» و «ورود آقایان ممنوع» و نه «برف روی شیروانی داغ» علیرغم استانداردهای بالای تولید نتوانستند حتی به کاندیداتوری این بخشها نائل شوند.

حالا برای یک داور همین جشنواره، حکم حبس صادر شده و داور دیگر به حمایت از او وعده رونمایی فیلمی افشاگرانه را داده!!

ای کاش یکی هم پیدا شود و فیلمی افشاگرانه درباره داوریهای عجیب و غریب ادوار مختلف فجر تولید کند.




کارگردان “ماهیها عاشق میشوند” و “آقایوسف” به سراغ زندگی آشپزها می‌رود

سینماژورنال: علی رفیعی کارگردانی که علایقش به تصویرسازی زندگی آشپزها و طریقه پخت غذاهای ملون را در آثار سینمایی اش یعنی “ماهیها عاشق میشوند” و “آقایوسف” نشان داده بود باز هم به سراغ دنیای آشپزها می رود.

به گزارش سینماژورنال رفیعی قصد روی صحنه بردن نمایشی به نام “آشپزخانه” را دارد که بخش عمده آن در یک آشپزخانه گذشته و به مرور مراودات پرسنل این آشپزخانه اختصاص دارد.

رفیعی با اعلام خبر اجرای این نمایش در فروردین 96 به “مهر” گفت: پیرو دعوتی که شورای سیاست گذاری تماشاخانه ایرانشهر به عمل آورده، قرار شد تا نمایش «آشپزخانه» اثر آرنولد وسکر را از فروردین ماه ۹۶ در سالن سمندریان تماشاخانه به صحنه ببرم.

رفیعی یادآور شد: «آشپزخانه» اولین اثر و در عین حال شاهکار آرنولد وسکر و از شاهکارهای نمایشی قرن بیستم است. از ۵۵ سال پیش که اجرای این نمایش را در شهر لندن و بعدها در سال ۱۹۶۷ وقتی در پاریس اجرای موشکین از این اثر را دیدم، آرزو داشتم که آن را اجرا کنم. من هم یک اقتباس ایرانی و یک ورسیون فرنگی از «آشپزخانه» دارم که به طور متناوب اجرا خواهند شد. همت اثر به قدری زیاد است که تمام منتقدان معتقدند که ابعاد نمایشنامه «آشپزخانه» وسکر از آثار ویلیام شکسپیر دست کمی ندارد و به لحاظ پتانسیل، قدرت و توان دراماتیک، تراژیک و همچنین کمیک، شکسپیر زمان ما است.

وی اظهار کرد: من پیش از شروع تمرین های نمایش «خاطرات و کابوس‌ها» قصد به صحنه بردن‌ نمایش «آشپزخانه» را داشتم اما به دلیل اینکه پیشنهاد تالار وحدت برای اجرای «خاطرات و کابوس‌ها» مطرح و امکانات اجرای آن بلافاصله فراهم شد، اجرای «آشپزخانه» را به زمان دیگری موکول کردم ولی حالا وقت اجرای آن است.

ماجرای کارگران و مستخدمین آشپزخانه

کارگردان نمایش‌های «عروسی خون» و «در مصر برف نمی‌بارد» تصریح کرد: «آشپزخانه» ظاهرا ماجرای کارگران و مستخدمین درون یک آشپزخانه است ولی در واقع نمادی است از یک جامعه. آنچه که در این آشپزخانه رخ می‌دهد، در کل جامعه ما هم رخ می دهد. برای اینکه بتوانیم به ابعاد آشکار و پنهان این اثر دست پیدا بکنیم از یکسو به بازیگران خلاق و از سوی دیگر به بازیگرانی که صبوری و قدرت بدنی برای چند ماه ورک‌شاپ داشته باشند، نیاز است تا نمایش «آشپزخانه» از درون این ورک‌شاپ چندماهه شکل بگیرد.

38 بازیگر روی صحنه

کارگردان نمایش‌های «شکار روباه» و «یرما» درباره زمان آغاز تمرین‌ها و تعداد بازیگران مورد نیاز برای اجرای نمایش «آشپزخانه»، افزود: از اول شهریورماه انتخاب بازیگر نمایش شروع می شود. این نمایش دارای ۳۸ بازیگر است که نیمی مرد و نیمی زن هستند. این کار از نوع کارهایی است که نمی تواند با ۲ یا ۳ ماه تمرین روی صحنه بیاید زیرا به طور قطع خروجی تمرینی با این مدت زمان یک اجرای ناقص خواهد بود. معتقدم با شتاب زدگی معمول و مدت تمرین حداکثر ۳ ماهه، اشتباه است که این کار را برای اجرا آماده کرد. حداقل فرصتی که نیاز است تا نمایش «آشپزخانه» به صورت ورک شاپ تمرین و کار شود، ۶ تا ۸ ماه است. باید بازیگرها در این مدت زمان در اختیار کار و تمرین‌ها باشند.

رفیعی با بیان اینکه قصدم این است یکی از بهترین استادان حرکت از کشور فرانسه را دعوت کنم تا به مدت ۳ ماه با بازیگرانی که انتخاب خواهند شد تمرین کند، تأکید کرد: بازیگران مختلفی در «آشپزخانه» حضور خواهند داشت که همگی باید از مهارت های بدنی، خلاقیت و بخصوص امکانات بداهه سازی برخوردار باشند. ترجمه به فارسی متن آرنولد وسکر یک چیز است ولی متنی که برای اجرا به دست می آید و توسط بازیگر شنیده می‌شود، چیز دیگری خواهد بود. در طول تمرین‌ها، در طول بداهه سازی‌ها و در طول خلاقیت‌ها، ما حتما به متن بسیار غنی‌تر و پر بارتری دست خواهیم یافت.

علی رفیعی
علی رفیعی



واکنش هانیه توسلی به انتشار فیش‌های حقوقی میلیاردی

سینماژورنال: انتشار فیشهای حقوقی برخی مدیران دولتی که ارقام هنگفتی در آنها به چشم می‌خورد سبب ساز آن شده که هانیه توسلی بازیگر زن سینمای ایران با انتشار یادداشتی در “شرق” به این ماجرا واکنش نشان دهد.

به گزارش سینماژورنال هانیه توسلی با اشاره به این نکته که این ارقام میلیاردی حقوق رسمی است و ممکن است درآمدهایی هنگفت‌تر وجود داشته باشد که در جایی ثبت نشود نسبت به این ماجرا ابراز نگرانی کرده است.

متن یادداشت هانیه توسلی را بخوانید:

توافقی نانوشته
سال‌هاست چنین تصوری در جامعه وجود دارد که برخی از مقامات در جامعه ما درآمدهای آنچنانی دریافت می‌کنند. گویی همه ما می‌دانیم چنین تبعیضی در دریافت‌ها در جامعه وجود دارد. اگرچه این تبعیض با فاصله طبقاتی که همه ما از آن باخبریم، فرق دارد. گویی توافقی نانوشته بین همه افراد هست که نسبت به این موضوع که اقشاری از جامعه درآمد بسیار پایینی دارند و برخی دیگر درآمدهای آنچنانی دریافت می‌کنند، سکوت کنیم.

برخی درآمدها در کشور وجود دارد که جایی ثبت هم نمی‌شود

این‌روزها که خبرهای مربوط به افشای فیش‌های‌ میلیاردی رسانه‌ای شده، با وجود آگاهی‌ای که از قبل درباره این موضوع داشتم، مانند هرکس دیگری که از شنیدن این اخبار ناراحت می‌شود، از شنیدنشان ناراحت شدم و قلبم از تبعیضی که در جامعه وجود دارد به درد آمد. اگرچه می‌دانم ارقامی مثل ٢٨‌ میلیارد، حقوق رسمی است و برخی درآمدها در کشور وجود دارد که جایی ثبت هم نمی‌شود و با گذشت زمان مشخص می‌شود چه کسانی این درآمدها را داشته‌اند و با آن چه کرده‌اند.

ناراحتی بیشتر از این است که…

اما آنچه بیشتر از این افشاگری‌ها ناراحتم می‌کند، این است که می‌بینم با وجود چنین درآمدهایی در نهادهای مختلف دولتی یا غیردولتی و خصوصی، معضلات اجتماعی همچنان در جامعه پابرجاست. فکر می‌کنم اینکه کسی فیش حقوقی‌اش را منتشر کند و ما ببینیم که رقم آن بسیار زیاد است، شاید فی‌النفسه بد نباشد، اما ماجرا وقتی بدتر می‌شود که بدانیم در ازای این حقوق کاری نکرده است.

درآمدهای میلیاردی و وجود این‌همه کودک بدسرپرست

درست است که نابرابری موجود در این پرداخت‌ها ناراحت‌کننده است و افراد با دستمزد پایین می‌توانند در جهت رفع آن تلاش کنند ولی اگر کسی حقوق بالایی گرفته باشد و در ازای آن وظیفه‌اش را به‌درستی انجام داده باشد، من آن را بد نمی‌دانم. آنچه مرا بیشتر از حقوق ‌میلیاردی آزار می‌دهد، وجود این‌همه کودک بدسرپرست یک‌ساله و دوساله است که گرفتار اعتیاد هستند و فکرکردن به این است که کسی حقوقی ‌میلیاردی می‌گیرد ولی برای این کودک گرفتار اعتیار کاری نمی‌کند تا جان بدهد.

⇓⇓⇓

پی نوشت سینماژورنال

با احترام کامل به دیدگاههای هانیه توسلی، سینماژورنال بد نمی‌داند بازیگران سینمای ایران هم به کمپین انتشار فیش حقوقی پیوسته و البته نه فیش که بخشی از قرارداد خویش که مرتبط با مبلغ دریافتی و مدت زمان درگیری در یک پروژه است را منتشر کنند.

انتشار رقم قراردادهای بازیگران و قیاس میان دستمزد آنها و آمار فروش فیلمها مشخص می‌کند که هر کدام از این بازیگران چقدر در بازگشت سرمایه فیلم نقش داشته اند و البته مجالی هم ایجاد می‌شود برای هویدا شدن این واقعیت که چند درصد از بودجه هر فیلم سهم فقط تیم بازیگران است و چقدر از بودجه به نویسندگانی می‌رسد که مدام به خاطر تکرارمکررات گریبانگیر سینمای ایران مواخذه می‌شوند.




صابر ابر و کارگردانی یک متن بی‌جغرافیا در یک سالن قاب‌عکسی!

سینماژورنال: صابر ابر بازیگری که در سالهای اخیر تجربیاتی مختلف را از سینما گرفته تا تئاتر تجربه کرده است تاکنون تجربه کارگردانی نمایشهایی چون “21 بار مردن در 30 روز” و “واوها و ویرگولها” را داشته است.

به گزارش سینماژورنال ابر در گفتگویی تازه از برنامه هایش برای دوری از سینما و کارگردانی یک متن بی جغرافیا سخن گفته است.

وی درباره دوری از سینما به “شرق” می گوید: من تصمیم گرفتم یک مدتی از سینما فاصله بگیرم. سال جدید هم قصد دارم تئاتر خودم را کارگردانی کنم و بعد بیشتر روی سینما متمرکز باشم.

یک نمایش‌نامه بی‌جغرافیا
این بازیگر ادامه می دهد: «پرتقال‌های کال» نوشته سینا آذین را در ایرانشهر روی صحنه خواهم آورد. اردیبهشت و خرداد تمرین می‌کنیم و تیر و مرداد آن را روی صحنه می‌بریم.

این بازیگر می افزاید: «پرتقال‌های کال» یک نمایش‌نامه بی‌جغرافیاست، با اینکه در پاریس می‌گذرد، اما می‌تواند هر جای دیگر دنیا هم اتفاق بیفتد. من خیلی این نمایش‌نامه را دوست دارم و دو سال هم هست که منتظر اجراشدنش هستم، چون می‌خواستم در یک سالن قاب عکسی اجرا شود، منتظر سالن بودم. صحنه را هم آتوسا قلمفرسایی طراحی می‌کند.