سینماروزان: ابوالقاسم طالبی از جمله فیلمسازان محبوب جریان اصولگرایی است که آخرین ساخته اش «یتیم خانه ایران» علیرغم صرف هزینه‌های فراوان در تولید و تلاش برای تصویرسازی استاندارد برهه ای گمشده از تاریخ، نتوانست چنان که باید مخاطب جلب کند.

در روزهایی که طالبی از عزم خود برای ساخت سریال «طلاق»-که همنام مجموعه‌ای قبل از انقلابی است- جهت عرضه در شبکه خانگی حرف زده و نام سازمان هنری-رسانه ای اوج هم به عنوان حامی تولید این سریال مطرح شده است، صدور حکم بازداشت یک فعال سیاسی اصولگرا، واکنش تند طالبی را موجب شده است.

این فعال سیاسی اصولگرا حسن عباسی نام دارد؛ اتهام عباسی توهین به رئیس‌جمهوری و وزیر راه بود، به همین دلیل دادگاه بعد از وصول شکایت، حسن عباسی را به ٧ماه حبس محکوم کرد. این حکم با واکنش ابوالقاسم طالبی مواجه شده و او در متنی اجتماعی نوشته است:  بستن دهان حسن عباسی یعنی اینکه دولت با شعر، سخنرانی و مقاله سر عقل نمی‌آید؛ باید خیلی سریع قصه ملاقات سال 65 روحانی را به صورت یک فیلم سینمایی به نام خیانت به امام و امت به جشنواره برسانیم و در روز آزادی و استقبال از آقای عباسی به اکران خصوصی فیلم برویم.

جالب اینکه هم حسن عباسی و هم ابوالقاسم طالبی در بیست و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر که دبیرش مهدی مسعودشاهی بود در هیأت داوران حضور داشتند؛

جشنواره بیست و نهم فجر از جمله جشنواره های پر و پیمان یک دهه اخیر بوده که برخی از آثار قابل اعتنای سالیان سینمای ایران از «جدایی نادر از سیمین» گرفته تا «آقایوسف» و از «جرم» تا «برف روی شیروانی داغ» و از «آینه های روبرو» تا «ورود آقایان ممنوع» در آن حضور داشتند.

هیأت داوران همین جشنواره بود که برخی از این آثار شاخص از جمله «آقایوسف»، «ورود آقایان ممنوع» و «برف روی شیروانی داغ» که علیرغم تولید در گونه‌های مختلف، مورد توجه مخاطبان قرار گرفتند را  نه در بخش بهترین فیلم و نه در بخش بهترین کارگردانی، حائز کاندیداتوری هم ندانست.

فقط درنظر بگیرید که فیلمی ویدیویی نظیر «آسمان محبوب»که جزو ضعیفترین آثار سازنده اش است- و کارگردانش داریوش مهرجویی، در فهرست کاندیداهای بهترین فیلم و کارگردانی جشنواره بیست و نهم قرار گرفتند اما نه «آقایوسف» و «ورود آقایان ممنوع» و نه «برف روی شیروانی داغ» علیرغم استانداردهای بالای تولید نتوانستند حتی به کاندیداتوری این بخشها نائل شوند.

حالا برای یک داور همین جشنواره، حکم حبس صادر شده و داور دیگر به حمایت از او وعده رونمایی فیلمی افشاگرانه را داده!!

ای کاش یکی هم پیدا شود و فیلمی افشاگرانه درباره داوریهای عجیب و غریب ادوار مختلف فجر تولید کند.

سینماروزان: رامبد جوان شاید یک بازیگر خوب برای نقشهایی در دامنه متفاوت از جدی ترین آنها در «گناهکاران» تا مفرح ترین در «مومیایی3» باشد اما رامبد نویسنده نیست!

رامبد جوان شاید کارگردانی باشد که اجرایی بی نقص از اصول کلاسیک کارگردانی در تمامی ساخته هایش از «پسر آدم دختر حوا» تا «ورود آقایان ممنوع» و همین «نگار» ارائه داده اما رامبد نویسنده نیست!

رامبد شاید حتی به واسطه تکیه بر فن بازیگری توانسته باشد مجری خوبی به نظر برسد که بخش عمده موفقیت «خندوانه» را به پای او بنویسند اما رامبد نویسنده نیست.

موفق ترین تجربه کارگردانی سینمایی رامبد در یک کمدی به نام «ورود آقایان ممنوع» رقم خورد؛ فیلمی که یک سناریست کارکشته ژانر طنز به نام پیمان قاسم خانی را داشت و همان فیلمنامه شسته رفته و منطبق بر منطق دراماتیک داستان پردازی کمدی بود که اسباب موفقیت فیلم در گیشه و جشنواره را رقم زد.

«نگار» به لحاظ کارگردانی اوج تواناییهای تکنیکی رامبد جوان است. طراحی و اجرای درست نماهای اکشن «نگار» در کنار ایجاد  فضای بصری مناسب برای فانتزی هایی که گاه و بیگاه ذهن کاراکتر اصلی یا همان «نگار» را آلوده می کند موجب شده این فیلم را در زمره یکی از به روزترین مظاهر پیشرفت تکنیکی سینمای ایران باشد.

مشکل فیلم اما درامی است که درست و حسابی شکل نمی گیرد و در فضایی مابین داستانگویی کلاسیک و خرده پیرنگ دست و پا می زند.

رامبد یک شروع عالی برای فیلمش ایجاد کرده با مونولوگ یک بازپرس جنایی با بازی علیرضا آقاخانی که در حال شرح ماجرای قتل یک مرد میانسال است. مونولوگ آقاخانی در این افتتاحیه یادآوری مونولوگهای آتیلا پسیانی در نقش افسر راهنمایی و رانندگی «مسافران» بیضایی است اما این گرته برداری چون منطبق با ساختار وهم آلود فیلم است آزاردهنده به نظر نمی رسد.

این افتتاحیه خیلی سریع و با فاش شدن شک و شبهه ای که دختر مرد میانسال درباره به قتل رسیدن پدرش دارد امتداد یافته و نوید تماشای یک درام معمایی اصیل را می دهد اما مشکل آنجاست که از یک سو همان فانتزی هایی که گاه و بیگاه ذهن کاراکتر اصلی را آغشته می کند و فراوانی شان ماهیت جدی فیلم را به کمدی بدل می کند و از طرف دیگر ضعف فراوان در داستان پردازی جنایی  «نگار» را به محصولی بدل کرده که نیاز مخاطب علاقمند به سینمای قصه گو را برآورده نمی کند.

رامبد جوان که خودش در یکی از بهترین درامهای جنایی سالیان اخیر با نام «گناهکاران» در کنار فرامرز قریبیان که از کارکشته های این ژانر است ایفای نقش کرده می توانست با اعطای بازنویسی فیلمنامه به نویسنده ای که این ژانر را بشناسد محصولی قابل تأمل تر خلق کند اما آنچه احسان گودرزی برای رامبد نوشته فقط و فقط یک ربع زمان فیلم را به خود اختصاص می دهد و مابقی تصویرسازی است و بس.

رامبد جوان نویسنده نیست و این کمبود در «نگار» که نویسنده ای آشنا به اصول ژانر کنار او نبوده به شدت خود را نشان داده! فقط کافیست دقت کنیم بر جعبه سیاه قتل مرد میانسال که کیفی حاوی اسناد و مدارک است و به خوبی می توانست زمینه ای باشد برای خلق داستانکهایی کاملا به روز در جهت افشای اهمیت این کیف اما رامبد و سناریستش آن قدر ساده از کنار همین جعبه سیاه گذشته اند که نظیر ندارد.

 چرا رامبد بیخیال فیلمنامه شد و همّ و غمش را بر اجرا گذاشت؟ آیا او متوجه خلأهای فیلمنامه نشد؟ برای بازیگری که نقشها را با خواندن فیلمنامه انتخاب می کند بعید است کاستیهای مشهود سناریوی «نگار» به نظرش نیامده باشد. پس ماجرا چیست؟

آیا رامبد می خواسته با ساخت این فیلم و به کارگیری همسرش در قالبی مرموز و البته متکی بر واکنشهای فیزیکی شمایلی جدید از همسر ارائه دهد؟ شمایلی فرسنگها دورتر از قالبهای آشنای «طلا و مس» و «حوض نقاشی»؟ اگر هدف این بوده قطعا موفقیت تمام و کمال برای رامبد حاصل شده چون نگار جواهریان نشان داده به شدت مستعد ایفای نقشهای پر اکت در فضاهایی است مابین واقعیت و خیال! نمونه ای که شاید وجه فانتزی آن پیشتر در «اعترافات ذهن خطرناک من» هم تجربه شده بود اما نه به اندازه «نگار» گل درشت و با تأکید بر اکشنهایی با اجرایی دقیق و حساب شده.

سینماژورنال: بعد از موفقیت برنامه کمدی “خندوانه” و اثرگذاری فراوان این برنامه در میان مخاطبان، حالا هسته اصلی تولید این برنامه به فکر تولید یک درام جنایی-پلیسی افتاده اند.

به گزارش سینماژورنال این درام جنایی که “نگار” نام دارد توسط رامبد جوان مجری “خندوانه” کارگردانی شده و توسط جواد فرحانی تهیه کننده “خندوانه” تهیه می شود.

بنا به اطلاعات ارائه شده در “سینما” فیلمنامه این فیلم را احسان گودرزی بر اساس طرحی از رامبد جوان نوشته است.

به تازگی تهیه کننده فیلم درخواست پروانه ساخت “نگار” را به اداره نظارت و ارزشیابی ارسال کرده و قرار است به محض صدور پروانه ساخت، پیش تولید آن آغاز شود.

رامبد جوان علاوه بر کارگردانی قرار است نقش اصلی “نگار” را خودش بازی کند.

او پیش از این در فیلم “گناهکاران” فرامرز قریبیان بازی در یک فیلم جنایی را تجربه کرده بود و حالا برای دومین بار است که بازی در چنین ژانری را تجربه می کند.

او تاکنون سه فیلم ساخته که در دوتای آن (اسپاگتی در هشت دقیقه و پسر آدم، دختر حوا) بازی کرده است. نقش زن فیلم هم گفته می شود نگار جواهریان بازی خواهد کرد

در حالیکه بعد از موفقیت “خندوانه” انتظار می رفت رامبد جوان کمدی “خندنده” را که اتفاقا شباهت اسمی به استنداپ کمدی اش دارد بسازد اما این کارگردان فیلمنامه دیگری را برای ساخت انتخاب کرد.

فيلم “خندنده” حتی پروانه ساخت هم دارد و در مقطعی وارد مرحله پیش تولید هم شد اما در نهایت جوان و فرحانی تصمیم گرفتند فیلمنامه دیگری را جایگزین کنند. به نظر می رسد رامبد جوان ساخت فیلمنامه “خندنده” را به سال آینده موکول کرده باشد.

سینماژورنال: ماجرای کودتای 28 مرداد 1332 و جریاناتی که منجر به برکناری دکتر محمد مصدق نخست وزیر و روی کار آمدن دولت زاهدی شد یکی از دراماتیک ترین اتفاقات تاریخ ایران است.
به گزارش سینماژورنال هرازگاه نیز برخی کارگردانان مستقیم یا غیرمستقیم این اتفاق را به عنوان منبع الهام آثار خود استفاده کرده اند.
حسن فتحی کارگردان سرشناس ایرانی که پیشتر در آثاری چون “مدار صفر درجه” دغدغه های تاریخی خود را نشان داده بود این روزها درگیر تولید سریال “شهرزاد” است.
ماجراهای سریال “شهرزاد” که بناست در شبکه نمایش خانگی عرضه شود حول و حوش مرداد 1332 می گذرد و حین اشاراتی به این اتفاق مهم تاریخ ایران، ماجرایی عاشقانه نیز در سریال روایت می شود.
شهاب حسینی و ترانه علیدوستی بازیگران اصلی سریال هستند.
پریناز ایزدیار بازیگر جوان که پیش از این در سریالهایی چون “پنج کیلومتر تا بهشت” و “زمانه” و فیلمهایی نظیر “ورود آقایان ممنوع” و “خط ویژه” نقشهای مکمل ایفا کرده نیز در “شهرزاد” جلوی دوربین رفته است.
در تازه ترین تصویر منتشر شده از این سریال ایزدیار با پوشش زنان مدرن دهه های 30 و 40 دیده می شود.

پریناز ایزدیار در نمایی از “شهرزاد”