سینماروزان/احمد محمداسماعیلی: همایون بازيگر قدیمی سینمای ایران در ۸۸سالگی مرحوم شد.

محمّدعلی تبریزیان با نام هنری همایون زادهٔ ۱۵ اردیبهشت ۱۳۱۶ در مشهد بود و کار بازیگری خود را در اواخر دههٔ ۱۳۳۰ و با بازی در فیلمهایی مثل “داماد میلیونر” و “بی ستاره” آغاز کرد.

او در سالهای بعد در فیلمهای مختلفی با رُل مرد تپلی بانمک و قدری طناز بازی کرد و در اواخر دهه چهل و بعد از چند همکاری مختلف با فردین، با بازی در ملودرام موزیکال «سلطان قلبها» ساخته و با بازی محمدعلی فردین بود که شهرتش چندبرابر شد.

«دروازه تقدیر»، «خروس جنگی»، «چرخ بازیگر»، «لیلی و مجنون»، «سرنوشت» و…، از دیگر فیلم‌های او بودند. همایون تجربه همکاری با کارگردانان متعددی را داشت و از جمله با علی حاتمی(باباشمل)، رضا میرلوحی(تپلی و شورش و آقاي جاهل و پاکباخته)، اسماعیل کوشان(اسیر)، علیرضا داودنژاد(شاهرگ)، خشم کولی(اسماعیل ریاحی)، ایرج قادری(داغ ننگ)، رضا صفایی(قفس طلایی)، سیامک یاسمی(شمسی پهلوون ، آس و پاس)، مجید محسنی(قربون خودم) و…

نقطه ی عطف کارهای هنری همایون همان فیلم «تپلی»رضا میرلوحی-براساس نمایشنامه موش‌ها و آدم‌های جان اشتاین بک- بود که در این فیلم به عنوان نقش اصلی در برابر مرتضی عقیلی، زری خوشکام، زکریا هاشمی و مهدی فخيم زاده، بازی متفاوتی ارائه داد. در «تپلی» همایون دیگر آن تیپ چاق مهربان ساده لوح نبود بلکه یک بُعد دیگر به شخصیت داده بود و از یک فرد معصوم تبدیل شده بود به یک متجاوز قاتل
… و رُل آدمی را بازی کرد که علیرغم رشد بدنی و احساسی رشد عقلی نداشته و ناخودآگاه گرفتار ماجرایی تراژیک میشود.
همایون بعد از این فیلم سعی کرد گزیده کار شده و پیشنهادات کمی هنری‌تر را بپذیرد و حتی وقتی همان موقع در گفتگویی تلویزیون پیش‌روی گوگوش -به‌عنوان مجری- قرار گرفت علنا گفت که از تکرار خسته شده و می‌خواهد کارهای آوانگارد تر کند با این حال نشد آنچه باید بشود…

همایون بعد از انقلاب ممنوع‌کار شد، در دهه شصت و هفتاد و با وجود علاقه به ادامه کار نتوانست مجوز بازی بگیرد و به رستوران داری پرداخت و در رستورانش، میزبان بسیاری از هوادارانی بود که به بهانه سفارش غذا ولی به شوق دیدن همایون می‌آمدند…

همایون در دولت دوم احمدی نژاد و بعد از بازگشت به بازیگری ناصر ملک مطیعی(نقش نگار) میتوانست مجددا مجوز فعالیت بگیرد و بازی کند اما ترجیح داد کار بازیگری را پی نگیرد چون به قول خودش، دیگر نه حالش بود و نه رمقش. همایون این اواخر گفته بود: دیگر هیچ علاقه ای به بازیگری ندارم و دیگر خیلی دیر شده و حتی مجوز هم بدهند بازی نمیکنم. آن زمانی که باید مجوز می‌دادند همان دهه شصت و هفتاد بود که انرژی داشتیم ولی نه به من و نه به فردین و نه پوری بنایی و نه تقریبا هیچ کدام از ستارگان سینمای قبل از انقلاب، مجوز ندادند و اگر هم به ناصر مجوز دادند دیگر خیلی دیر شده بود.(اینجا را بخوانید)

همسر همایون، مهرانگیز فرحزادی (خالهٔ لیلا فروهر) بازیگر تئاتر و فرزندش امید تبریزیان (امید همایون) دارای تجربیات بازیگری اندک بود و ازجمله در فیلم ماندگار «سگ‌کشی» در نقش داماد چشم‌چران منتسب(داوود فتحعلی بیگی) ظاهر شد. به روایتی ورود لیلا فروهر به دنیای هنر نیز مرهون همایون بود که او را برای بازی در سلطان قلبها به فردین معرفی کرد.

سینماروزان/مسعود احمدی: در ماه‌های اخیر با حضور محمدعلی تبریزیان(همایون) بازیگر قدیمی سینما در برخی محافل رسمی سینمایی و ازجمله جشن مدیران تولید سینمای ایران روبرو بودیم.

این افزایش حضور باعث شده شائبه هایی شکل گیرد درباره بازگشت به بازیگری همایون و گویا یکی دو عنوان از سریالهای شبکه خانگی هم پیشنهاداتی را با ارقام چشمگیر به همایون ارائه کرده‌اند.

همایون که از معدود بازیگران در قید حیات فیلم ماندگار “سلطان قلبها” ساخته محمدعلی فردین است در گفتگو با شبکه تلویزیونی خانه هنرمندان درباره این پیشنهادات تازه گفت: پیشنهاد که همیشه بوده ولی گاهی من ممنوع‌کار بوده ام و حالا هم که حال بازیگری ندارم.

وی ادامه داد: من صدها فیلم بازی کردم و عاشق بازیگری بودم ولی در دهه شصت ما را ممنوع کار کردند و حواس شان نبود که بازیگری، شغل ماست و چطور می‌شود شغلی را از صاحبش دریغ کرد.

همایون که باجناق جهانگیر فروهر و شوهرخاله لیلا فروهر است، خاطرنشان ساخت: دیگر هیچ علاقه ای به بازیگری ندارم و دیگر خیلی دیر شده و حتی مجوز هم بدهند بازی نمیکنم. آن زمانی که باید مجوز می‌دادند همان دهه شصت و هفتاد بود که انرژی داشتیم ولی نه به من و نه به فردین و نه پوری بنایی و نه تقریبا هیچ کدام از ستارگان سینمای قبل از انقلاب، مجوز ندادند و اگر هم به ناصر مجوز دادند دیگر خیلی دیر شده بود.

او که به رستوران داری هم پرداخته تا ارتباطش با مردم حفظ گردد، تاکید کرد: ما را ممنوع کردند اما مردم هنوز به ما لطف دارند و گهگاه می بینم نوجوانان و جوانانی که اصلا بعد از انفلاب به دنیا آمده اند تا مرا می بینند می‌گویند: سلطان قلبم تو هستی، تو هستی! و این خودش برایم بزرگترین مجوز خوشی و نشانه این است که در کار هنری، موفق بوده ام.