سینماروزان: روال ممیزی و صدور پروانه برای فیلمهای سینمایی در سالهای اخیر همواره محل مناقشه بوده و هرچند حسین انتظامی در دوران ریاست خود سعی کرده به سمت الکترونیک کردن پروسه صدور مجوزها رفته و به‌زعم خود جلوی بخشی از بوروکراسی نظارتی را بگیرد ولی همچنان گاه و بیگاه انتقادات مختلف سینماگران نسبت به وقوع تبعیض در صدور مجوزها را شاهدیم.

به گزارش سینماروزان محسن علی اکبری تهیه‌کننده باسابقه در خصوص مشکلات شوراهای نظارتی سینما به تسنیم گفت: در مرحله اول باید سازمان سینمایی مشخص کند که از نظر سیاست‌گذاری چه مد نظر دارد؟ در سال‌های قبل دفترچه‌ای بود که نوعی کار کارشناسی برای تولید آن شده بود. در این دفترچه سیاست‌های پروانه ساخت و نمایش برای یک سال تمام تنظیم شده بود و بر اساس آن شورای پروانه ساخت و نمایش تصمیم‌گیری می‌کرد. این دفتر به امضای معاون سینمایی ارشاد می‌رسید و در اختیار سینماگران قرار می‌گرفت.

تهیه‌کننده “کتاب قانون” و “همیشه پای یک زن در میان است” ادامه داد: این دفترچه سیاستگذاری تولید و اکران الان تبدیل به دفترچه خاطرات شده است. در حال حاضر به نظر می‌رسد که چیزی به نام سیاست‌گذاری جدی و راهبردی وجود ندارد یا اگر هست اعلام نمی‌شود که شواری ساخت و نمایش بر اساس آنها  تصمیم بگیرند و مجوز بدهند.  این درحالی بود که در آن دوره از رشته‌های مخلف کارشناسان و اساتیدی حضور پیدا می‌کردند و با همفکری یکدیگر نسبت به این سیاست‌ها به بحث و بررسی می‌پرداختند. از زمینه‌های پلیسی و قضایی  گرفته تا ادبیات و هنر و روانشانسی در این جلسات حضور داشتند.

علی‌اکبری در ادامه بیان کرد: زمانی که این سیاست‌ها با حضور نخبگان و کارشناسان مرتبط صورت نگرفته باشد معلوم نیست که شورا چه باید بکند. پس مشکل اصلی از جای دیگر است که سرریز آن به شورا نیز وارد شده است. در این صورت است که حتی از نظر کمی شوار دچار مشکل می‌شود و به جای آنکه مثلا در سال 60 پرواخت ساخت داشته باشیم به 100 فیلمنامه پروانه می‌دهیم. بعد هم به جای آنکه میان فیلم‌های اجتماعی، کودک و دفاع مقدس تناسبی داشته باشیم، فیلم‌های هجو و مبتذل در صدر اکران قرار می‌گیرند و باقی به گوشه رینگ اکران می‌افتند. سینمادار هم خود را مجاب نمی‌داند که حتماً به قوانین اکران پایبند باشد زیرا اکران فیلم‌های پرفروش برای آنان مفیدتر است.

تهیه‌کننده “استرداد” و “مریم مقدس” تاکید کرد: سیستم تولید و تهیه ما بسیار سلیقه‌ای شده است و هرکس که با شوراها رفاقت و ارتباط داشته باشد زودتر می‌تواند فیلم خود را وارد چرخه تولید کند!! اگر قوانین ما در حوزه شورای پروانه ساخت و نمایش دقیق‌تر و کارشناسی شده‌تر باشد، تهیه‌کنندگان و کارگردانان ما بیشتر قدر پروانه‌های خود را می‌دانند و سوء‌تفاهمات نیز کمتر میشود.

سینماروزان/مهدی فلاح‌صابر: عبدالرضا کاهانی که برخلاف پرکاری در دولت احمدی نژاد در دولت اعتدال در ایران کم کار و کم کارتر شد و در نهایت از اقامت در فرانسه سربرآورد اخیرا با بیانی که افتخارآمیز به نظر میرسد از فهرست ممیزیهای وارده به فیلم “وقت داریم حالا” پرده برداری کرده!!

هر که اعتراضات مدام کاهانی درباره ممیزی را ببیند گمان میکند آثار وی بخاطر اشارات سیاسی است که گرفتار سانسور شده ولی انتشار سیاهه سانسورهای “وقت داریم حالا” توسط شخص کاهانی حکایت دارد از آن که این سانسورها بیشتر ناظر به مباحث اخلاقی است تا سیاسی!!

مثلا یکی از موارد ممیزی این فیلم سانسور “باد معده” است که شرممان می آید معادل عامیانه اش را ذکر کنیم!!! یا یکی دیگر از موارد ممیزی به نمایش “بند سوتین” برمیگردد یا نمایش “بغل کردن و بوسیدن”!!

در شرایطی که مخاطبان از شوخیهای متکی بر باد معده گرفته تا نمایش همه جور نمای 18+ را فت و فراوان در فضای مجازی بی سانسور می بینند چه افتخاریست فیلم سازی با تکیه بر چنین نماهایی؟؟؟ ای کاش یکی مثل کاهانی فیلمی درباره پشت پرده پولشویان سینما میساخت و آن گاه فیلمش گرفتار ممیزی میشد تا انتشار سیاهه ممیزیهای چنین فیلمی به نقد مدیریتی سینما بینجامد نه آن که مدیریت سینما را در موضعی کاملا حق به جانب قرار دهد!!

حالا اگر کنجکاو شده اید بدانید “وقت داریم حالا” درباره چیست این چند خط را بخوانید: يك پسر ايراني در فرانسه عاشق دختری شده و ميخواهد با وی ازدواج کند ولی خیلی زود میفهمد دختر حامله است و هرچند میخواهد با ماجرا کنار آید ولی مدتی بعد ميفهمد دخترک از پدرش حامله است و…!!!

این است نگاه کارگردان معترض ایرانی که حتی در دل فرانسه نیز باز “حاملگی”است که میشود محور داستانش!!!

سینماروزان: حواشی پیش از اکران کمدی “پا تو کفش من نکن” و فشار برخی رسانه های اصولگرا برای توقیف فیلم شرایط عجیبی را برای آن رقم زده است.

به گزارش سینماروزان این شرایط که از تعیین درجه بندی سنی برای آن تا ممیزی مجدد و تدوین نسخه ای تازه برای اکران را دربرمیگیرد بازتابهای مختلفی را در رسانه ها داشته است.

رسانه مستقل «سینمادیلی» با اعلام ممیزی مجدد فیلم نوشت: در حالی که پیش فروش بلیتهای کمدی “پا تو کفش من نکن” از ساعات ابتدایی سه شنبه سوم مردادماه آغاز شده بود اما افزایش فشار به ارشاد موجب بازبینی مجدد و اعمال اصلاحیه های تازه ای به فیلم شد.

این رسانه افزود: تا آخرین ساعات اداری سه شنبه هنوز تکلیف اکران “پا تو کفش من نکن” مشخص نبود و حتی بنا بود خبر توقیف کوتاه مدت فیلم اعلام شود ولی در نهایت با حذف برخی نماها، نسخه ای تازه فیلم با درجه بندی سنی +18 روی پرده خواهد رفت.

در سوی دیگر رسانه «سینمامخاطب» هم در شرح وضعیت فیلم گزارش داده است: فشارهای برخی رسانه های افراطی نزدیک به یک رییس معزول(!) شرایطی را رقم زد که کمدی “پا تو کفش من نکن”حسین فرحبخش درست یک روز پیش از اکران مجددا اصلاحیه بخورد و سانسور شود و دوباره تدوین شود تا نسخه ای تازه از آن روانه پرده شود. شگفت انگیز آن که شنیده ها حکایت دارد از تعیین درجه بندی سنی +18 برای نسخه تازه؛ درجه ای که در همه جای دنیا به فیلمهای پورن تعلق می گیرد!

این رسانه ادامه داده است: این اتفاق در حالی افتاده که یکی از اعضای شورای پروانه نمایش که نخواست نامش فاش شود در گفتگو با سینمامخاطب از این درجه بندی ابراز تعجب کرده و گفت که حتی در نسخه قبلی فیلم هم اله مانی که لازمه ایجاد چنین درجه بندی باشد یافت نکرده.

«سینمامخاطب» در پایان آورده است: اینکه محتوای شائبه‌برانگیز یکی دو رسانه افراطی چنین اداره نظارت را به لاک دفاعی ببرد که نه تنها به ممیزی مجدد فیلم دست زند بلکه درجه بندی غیرقابل باوری را به فیلم تخصیص دهد حکایت از آن دارد که ماجرای رفع توقیف آثار بلاتکلیف در کمیته بازبینی هم به این سادگیها رخ نخواهد داد… وقتی کمدی پویافیلم با درجه +18 اجازه نمایش میگیرد لابد “خانه پدری”عیاری باید درجه +25 بگیرد و “ارادتمند…”کاهانی درجه +44!!!

سینماروزان: راه اندازی کمپینی مجازی از سوی برخی هنرمندان با کلیت “هنر توقیف شدنی نیست” که از مهناز افشار تا حمید فرخ نژاد به آن پیوسته اند با واکنش یک ترانه سرای اغلب معترض مواجه شده است.

به گزارش سینماروزان یغما گلرویی ترانه سرایی که در ماههای اخیر به همراه پرویز پرستویی آثاری را به سفارش سازمان هنری-رسانه ای اوج تولید کرد(!!!)(اینجا را بخوانید) با “بودار” و “هدایت شده” خواندن این کمپین، آن را تبلیغی دانسته برای رفع توقیف تعداد محدودی فیلم و در نهایت دهان بندی هنرمندانی که مطالبات ریشه ای را پیگیری می کنند.

متن یادداشت یغما در این باره را بخوانید:

«توقیف فرزند سانسور است»

راه اندازی کمپین در مخالفت با توقیف آثار شاخه ای از هنر در کل اتفاق مبارکی ست و باید با آن همراه شد اما کاش دوستان هنرمند یکبار هم که شده تعارفات را کنار می گذاشتند و همصدا کمپینی در مخالفت با ذات سانسور راه اندازی می کردند و آن هم نه در کانال رباتی که همین چند ماه پیش پوستر «کجا رای میدی» در حمایت از رییس دولت فعلی برای دیگران می فرستاد!

مخاطب کمپین حقیقی اعتراض به سانسور، خود وزارت ارشاد و دولت است که قانون متولی نظارت بر آثار هنری ست. دیگر این که آیا دستش در این مورد باز، یا بسته، یا نیمه باز است، یا خود را به دست بستگی می زند مشکل اوست که این مسئولیت را پذیرفته و وعده ی فضای بازتر داده. به شکل منطقی مطالبه هنرمند باید حذف یا تغییر نظارتی که باعث توقیف می شود باشد نه رفع توقیف مقطعی.

آنچه ماجرا را بودار می کند این است که وزیر ارشاد مدتی پیش خبر داد قرار است چند فیلم رفع توقیف شوند و به نظر می رسد این کمپین هدایت شده قرار است بیشتر تبلیغ پیشاپیش این رفع توقیف و دهان بندی برای هنرمندانی که مطالبات ریشه ای را پیگیری می کنند باشد.

رفع توقیف فیلمهایی که تنها مشتی نمونه از خروارها اثر توقیف شده اند و مثل رفع تعطیلی غیرقانونی خانه سینما، یا از سر گرفتن کار ارکستر ملی، شق القمری نیست که به خاطرش دولت بتواند ژست دلسوز هنر بودن با آن بگیرد.

رفتار وزارت ارشاد نمایشی ست و این پرسش همچنان بی جواب می ماند که هنرمند ایرانی تا کی باید درگیر موضوع متحجرانه ای مثل شوراهای نظارتی و به رفع توقیف فیلمهایی که حرف و بغضشان شامل مرور زمان شده دلخوش باشد؟ اسبی که به شل کردن افسار راضی شود روی رهایی از زین و مهمیز به خود نخواهد دید.

به شخصه دو نامه بی جواب درباره سانسور به رییس جمهور فعلی نوشته ام و بعد از گذشت نه سال، ممنوع الفعالیتی ام در نشر کتاب و آلبوم موسیقی همچنان ادامه دارد. تنها دو مجموعه شعرم این سالها مجوز گرفت که بعد از سه چاپ مجوز آنها هم توسط ارشاد همین دولت باطل شد. فرجام اعتراض به نفس سانسور این است!

کمپین بنفش فعلی – با احترام به کسانی که به آن پیوسته اند – بیشتر در بوق ارشاد بی عمل خواهد دمید تا این که اعتراضی باشد به سانسور و شوراهای بی صلاحیت ناظر بر فرهنگ که از مشروطه تا امروز به سرکوب هنر و ادبیات مترقی این سرزمین پرداخته اند.

سینماروزان: تازه ترین سریال سازنده «ارمغان تاریکی» و «پروانه» با عنوان «نفس» در حالی آخرین مراحل تصویربرداری را می‌گذراند که گروه تولید سریال برای ضبط پاره ای نماهای مربوط به اثر به ارمنستان سفر کرده اند.

به گزارش سینماروزان «نفس» به مانند دو سریال قبلی جلیل سامان داستانی پرحادثه بر بستر رویدادهای انقلاب را روایت میکند و مسعود رایگان، ژاله صامتی، علیرضا کمالی، بهناز جعفری، خسرو شهراز، معصومه قاسمی پور، رامين راستاد و قربان نجفی از جمله بازیگران اصلی سریال هستند.

خط داستانی «نفس» کاملا به ایران ربط دارد و کل داستان در ایران روایت میشود اما گویا دردسرهای برآمده از به تصویر درآوردن اجتماع بیرونی روزگار قبل و ابتدای انقلاب باعث شده که فیلمبرداری نماهای بیرونی که می بایست با حضور زنانی با موهای باز صورت میگرفته در ارمنستان انجام شود.

در سالهای اخیر یکی از اصلی ترین مشکلات فیلمسازانی که بناست تصویرساز سالهای پیش از انقلاب باشند نشان دادن پوشش آزادانه بیرونی بانوان در سالهای قبل از انقلاب بوده است؛ پوششی که اغلب با سر گذاشتن کلاههایی بی ربط با آن برهه همراه بود اما حالا کارگردان سریال «نفس» برای آن که بتواند اجتماع آن روزگار را با واقع گرایی بیشتر تصویر کند این نماها را در ارمنستان و با حضور بازیگرانی ارمنی تصویربرداری خواهد کرد.

ساخت موسیقی «نفس» همزمان با تصویربرداری در حال انجام است و این سریال به زودی روی آنتن خواهد رفت.

برخی از بازیگران ارمنی که در نماهای ارمنستان «نفس» حضور خواهند داشت

سینماروزان: سیدضیاءالدین دری کارگردان شب گذشته در برنامه “هفت” حاضر شد و کوشید درباره سینمای هویتی-تاریخی صحبت کند. دری با اشاره به تاثیر پدرش بر آثارش گفت: ایده چند فیلمم از پدرم بود. او در اواخر عمرش به من می گفت دنبال «کیف انگلیسی» برو، می گیرد!

به گزارش سینماروزان دری درخصوص علت کم رونق بودن ساخت فیلم تاریخی در سینما گفت: در سینمای تاریخی پژوهش و جزییات مهم است و همین ریتم تولید را پائین می آورد و پرخرج می شود. از سویی تلویزیون مردم را بدعادت کرده است به گونه ای که گمان می کنند حتما باید فیلم تاریخی را از قاب تلویزیون دید و نباید برای آن پول داد. فروش فیلم های آپارتمانی روی پرده سینما هم فیلمسازان را ترغیب کرده به جای تحمیل هزینه و انرژی زیاد، راحت تر فیلم پرفروش بسازند.

فیلم تاریخی را نمی توان با سفارش ساخت

کارگردان «کیف انگلیسی» ادامه داد: ابتدا باید بستر مادی فیلم تاریخی را فراهم کرد. فیلم تاریخی را نمی توان با سفارش ساخت. باید از درون فیلمساز بجوشد. امروز اولا امکان مادی تولید فیلم تاریخی وجود ندارد. ثانیا ترس ساخت فیلم تاریخی وجود دارد.

وی افزود: من سال گذشته پروانه ساخت فیلم تاریخی را گرفتم. اما از ردیف حمایت های فارابی در مسئله مادی بیرون آمد و همین سبب شد که متوقف شود. در حال حاضر جز حمایت دولت برای ساخت این فیلم ها راهی نیست. در آخرین نمونه این فیلم ها «یتیم خانه ایران» نیز با حمایت دولت تولید شده است.

این کارگردان درخصوص علت اقبال کمتر مخاطبان به فیلم «کلاه پهلوی» بیان داشت: سریال «کیف انگلیسی» تنها 3 ثانیه ممیزی شد. هر آنچه روی کاغذ تفاهم کردیم، پخش شد. اما در «کلاه پهلوی» 300 دقیقه سانسور شد. لذا تمام بزنگاه های فیلم بهم ریخت. اساسا موفقیت یک سریال نظیر «کیف انگلیسی» ممکن نیست. چون اساسا ذائقه ها، سلایق و انتخاب مردم تغییر کرده است. آن سریال آن زمان 80 میلیون مخاطب داشت. اگر امروز شما اثری با این میزان مخاطب ادعا کنید می سازید، باید 60 میلیارد تومان دستمزد بدهند. درست شبیه این است که شما کسی را رئیس جمهور کنید. برای اینکه آن زمان ماهواره یا شیوه های نوین ارتباطات اجتماعی نبود و ذائقه ها انقدر دستخوش تغییر نبود.

«کیف انگلیسی» و «کلاه پهلوی» در ابتدا سینمایی بودند!

دری با اشاره به آنکه گرایشم به سینماست، افزود: من از سینما به تلویزیون آمدم. هم «کیف انگلیسی» و هم «کلاه پهلوی» هر دو در ابتدا سینمایی نوشته شدند اما بعدا به تلویزیون تن دادم چون تولید چنین فیلم هایی در سینما ممکن نبود. ما در سریال سازی و سینما در دنیا استثنائیم. با توجه به خطوط قرمزی که در کشورمان داریم، کار برای ما بسیار سخت تر می شود. باید بسیار فسفر بسازیم. تولید درام هایی بدون ورود به خطوط قرمز و سالم بسیار سخت است.

چرا درباره کشورهای تحت نفوذمان فیلم نمی سازیم؟

وی ادامه داد: در حوزه فرهنگی خارج از مرزهای فعلی کم کار کرده ایم. امروز سوریه، لبنان و… کشورهایی تحت تاثیر و نفوذ ما هستند اما دربارش فیلم نمی سازیم. اول از همه باید اطلاعات نویسنده و فیلمساز ما بسیار روزآمد و بروز باشد. الان تنها چیزی که درباره سوریه بدان آگاهیم و فکر می کنیم، مسئله «مدافعان حرم» است که خیلی هم خوب است. اما سوژه و موضوع دیگری نداریم. اگر مسئولین ما اجازه دهند و بفهمند درام عین خود جنس نیست و باید دست کارگردان را برای خلق درام باز گذاشت، حتما شاهد تولید آثاری درباره این مسائل خواهیم بود.

وی خاطرنشان کرد: یک بخش از مشکل نیز به کمبود اطلاعات باز می گردد. سرمایه و وقت زیادی بر روی پژوهش فیلم گذاشته نمی شود. ایده کارگردان یا براساس شنیده و مطالعه شخصی اش است یا اصرار به بیان حرف خود در یک مسئله. به طور مثال درباره زندگی امام موسی صدر، سابقه حضور او در ایران و لبنان و امروز ظهور و بروز حزب الله لبنان اتفاقی نیافتاده است و چون عقب هستیم و تاکنون تولیدی نداشته ایم، وقتی کسی بخواهد تولیدی در این زمینه بکند فکر می کنیم همین یک اثر خواهد بود و باید به همه چیز پاسخ داد و این به همان امکان مادی ما باز می گردد.

ادای دین سینمای پیش از انقلاب به تاریخ

دری با اشاره بدان که ما قبل از انقلاب بالغ بر 48 فیلم در حوزه تاریخی ساختیم افزود: در آن مقطع دولت تنها در 3 فیلم برای تولید دخالت کرده است. بنابراین با این نگاه باید بگوییم سینمای فقیر آن دوران به تاریخ رفت و با خود رشد می کرد.

این کارگردان درخصوص فیلمهای تاریخی در سینمای آمریکا نیز بیان داشت: سینمای آمریکا از زمانی که تدوین آغاز می شود از همان فیلم های 15 دقیقه ای تا «تولد یک ملت» هالیوود به سمت تاریخ رفت و همان موقع برای مردم آمریکا جذاب بود. هرچند یهودیانی که وارد سینمای آمریکا شدند دستورالعمل های خود را در تاریخ دنبال می کردند و اگر سیر حرکت یهودیان را در سینما آمریکا دنبال کنید، یک سیر بسیار دقیق و عمیق است. اما برخلاف آمریکا در ایران فیلم ساختن از شخصیت ها و وقایع تاریخی بسیار سخت است. من می توانم درباره محبوب ترین شخصیت معاصر ایران امام خمینی (ره) حرف بزنم اما اگر درباره او فیلم بسازم هرکسی ممکن است به من اتهام بزند، چون فضای گفتاری با بصری متفاوت است.

سینماروزان: اگرچه مدتی است وظیفه کمک به تولید فیلمهای کارگردانان فیلم اولی از مرکز گسترش به بنیاد سینمایی فارابی منتقل شده است اما همچنان هستند برخی از فیلمهای اولی که پیش از این تفویض مسئولیت با حمایت مرکز گسترش تولید شدند و البته هنوز که هنوز است تکلیف اکران آنها مشخص نیست.

به گزارش سینماروزان از جمله این فیلم اولیها اثریست به نام “کاکا” به کارگردانی علی سرآهنگ. امیر سماواتی تهیه کننده این فیلم است و مجتبی راعی نیز مشاور کارگردان بوده است.

“کاکا” با حمایت مستقیم مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی تولید شده و هرچند به نظر می رسید که با آماده شدن پیش از جشنواره سی و چهارم در آن شرکت کند اما فیلم به جشنواره پارسال نرسید و با اینکه چند ماه است کارهای فنی آن نیز به اتمام رسیده و نسخه نهایی آن هم حاضر شده اما فیلم اکران هم نشده است.

ممیزی‌های فراوان وارده بر فیلمی از محصولات مرکز گسترش

دلیل این عدم اکران را باید به ممیزی های وارده به فیلم نسبت داد! شنیده شده نزدیک به 40 مورد اصلاحیه به “کاکا” وارد شده است و همین امر شرایط سختی را برای اعمال اصلاحات فراهم آورده است!

اگر فیلمی محصول بخش خصوصی و بدون کمترین حمایت دولتی این طور ممیزی می‌خورد و حتی توقیف می‌شد چندان عجیب نبود اما درباره “کاکا” که جزو محصولات مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی است، چرا؟

آیا مدیران این مرکز و در رأس آنها محمدمهدی طباطبایی نژاد که البته برای کمک به ساخت آثار مستند هم سختگیری های خاص خود را دارند حواس شان به فیلمنامه “کاکا” و مضمون آن نبوده که حالا اداره نظارت ارشاد این حجم از ممیزی را به آن وارد کرده است؟

از آن طرف این پرسش پیش می‌آید مرکز گسترش که بعد از تفویض مسئولیت الویت خود را فقط بر حمایت از آثاری که دارای وجهه تجربه گرایانه هستند قرار داده بود چه اله‌مانی در این محصول ممیزی خورده دیده که حمایت از آن را در دستور کار قرار داده است؟

پدر و پسر گرفتار مثلث عشقی

اگر بخواهیم به لحاظ مضمونی هم “کاکا” را بررسی کنیم بعید است بتوانیم دلیل قانع کننده ای مبنی بر وجه تجربه گرایی فیلم پیدا کنیم و آن گاه چرایی حمایت را توجیه کنیم.

خط اصلی داستان “کاکا” مبتنی بر یک مثلث عاشقانه است که دو ضلع آن یک جوان و پدرش هستند! این خط داستانی هم حکایت از آن دارد که نه با محصولی بکر و ویژه که اتفاقا با فیلمی روبروییم که بیش از هر چیز خط داستانی فیلمی به نام “طوقی” از ساخته های علی حاتمی را یادآور می شود.

تفاوت فقط در آن است که در آنجا ناصر ملک مطیعی و بهروز وثوقی بودند که نقشهای اصلی را ایفا می کردند و تهیه کننده “کاکا” در کنار حسین محجوب فرزندش فرید سماواتی را در نقش جوان اول فیلم به کار گرفته است!

آیا همکاری قبلی رییس مرکز با تهیه کننده “کاکا” باعث حمایت شده؟

اینکه چطور شده این خط داستانی مورد تأیید مرکز گسترش برای حمایت از تولید قرار گرفته و از آن سو کارگردانی نظیر مجتبی راعی هم پذیرفته به عنوان مشاور کارگردان چنین پروژه ای همکاری داشته باشد پرسشهایی است که حتما باید پاسخ داده شود.

آیا حضور محمدمهدی طباطبایی نژاد مدیر این مرکز در گروه تولید فیلم قبلی تهیه کننده “کاکا” یعنی “با دیگران” بوده که باعث حمایت از این پروژه شده است؟

طباطبایی نژاد در “با دیگران” که توسط ناصر ضمیری ساخته شده بود و امیر سماواتی تهیه کننده اش بود به عنوان مجری طرح حضور داشت! آیا همین همکاری قبلی باعث حمایت از “کاکا” شده است یا…؟

کاکا

محمدمهدی طباطبایی نژاد در پشت صحنه “کاکا”

سینماروزان: ممیزی در سینما اگر درست و منطبق با چارچوب سیاستگذاری‌های فرهنگی باشد می‌تواند بازوی پیش‌برنده‌ای برای اثر باشد اما همین ممیزی اگر بی‌قاعده و مبتنی بر علایق و سلایق شخصی ممیزان باشد یقیناً دردسرهای فراوانی را برای سینماگران ایجاد می‌کند.

سینماژورنال: در حالی که “فروشنده” اصغر فرهادی حتی با وجود اکران در گروه آزاد تعداد بالایی سینما در اختیار دارد و در ده روز ابتدایی اکران رقم 3 میلیارد فروش را رد کرده است روزنامه “صبح نو” از رسانه های نزدیک به شهردار تهران ادعای عجیبی را درباره این فیلم طرح کرده است.

به گزارش سینماژورنال این ادعا عبارت از آن است که اصغر فرهادی برای گذشتن از سد ممیزی دو سکانس را به نسخه اصلی فیلم اضافه کرده است!

متن ادعای این روزنامه درباره این دو سکانس اضافی را بخوانید:

 ظاهراً نسخه نمایش داده شده در کن با نسخه نمایش داده شده در سینماهای ایران اندکی تفاوت دارد. تا به حال از این تفاوت سخن به میان نیامده است و اینکه کجای فیلم در اکران‌های تهران و کن با یکدیگر متفاوت است. هرچند هنوز شخص فرهادی در این مورد حرفی نزده است اما برخی حرف و حدیث‌ها از آن می‌گویند که او برای کم شدن بار انتقادات مخاطب و رسانه‌های داخلی، سکانسهایی را به نسخه اکران داخل ایران اضافه کرده است.

سکانسی که گویا چندان به چشم نیامده است. کاراکتر مظنون به تعرض در پاسخ به شهاب حسینی که از او علت این کار را جویا می‌شود، پاسخ می‌دهد: «وسوسه شدم.» در نمایی دیگر از فیلم، حتی مبلغی را هم که همیشه پیرمرد در گوشه اتاق به عنوان حق‌الزحمه به روسپی سابق می‌داده، در گوشه یکی از اتاق‌ها گذاشته است.

⇓⇓⇓

این ادعا در گفتگوی علی معلم با سینماژورنال تکذیب شد.(اینجا را بخوانید)

سینماژورنال: تازه ترین ساخته رضا عطاران با عنوان “دراکولا” در حالی در برنامه اکران عیدفطر قرار گرفته است که بر سر دریافت پروانه نمایش این فیلم مشکلاتی پیش آمد.

به گزارش سینماژورنال برخی از این مشکلات به خاطر طرح برخی مباحث استراتژیک و از جمله اظهارنظر درباره داعش بود که البته به ممیزی این نماها انجامید.(اینجا را بخوانید)

حالا اما لوون هفتوان بازیگر نقش دراکولا در این فیلم ادعا کرده که نزدیک به 13 دقیقه از فیلم حذف شده است.

این بازیگر در خلال گفتگویی که با “شرق” داشته و در آن درباره وجوه مختلف بازیگریش سخن گفته، بیان داشته است: مدتی سر صداگذاری فیلم «دراکولا» رفتم. هرچند فیلم را کامل ندیدم، اما مطلع شدم فیلم ١٥ مورد اصلاحیه خورده و ١٣ دقیقه از فیلم حذف شده است.

وی ادامه داده است: به دلیل برخی از همین محدودیت‌ها هیچ‌وقت نمی‌توان کسی را به طور کامل آزمود. ما نمی‌دانیم کارگردان در آن ١٣ دقیقه چه چیزی را بیان کرده است؟ با این ذهنیت که عوامل فیلم آن‌قدر نگران سرمایه‌شان هستند که در زمان ساخت همه نکات را رعایت می‌کردند.

رضا عطاران و لوون هفتوان در “دراکولا”

سینماژورنال: عباس قادری خواننده کوچه بازاری موسیقی که شایعات مجاز شدنش از سوی رییس دفتر موسیقی ارشاد رد شده است در گفتگویی تفصیلی با “تماشاگران امروز” نکات جالبی را درباره پیشنهادات سینمایی اش و همچنین مردم داری همایون شجریان بیان کرده است.

به گزارش سینماژورنال قادری با مقایسه همایون و پدرش محمدرضا شجریان می گوید: همایون خان از نظر مردمداری و مرام اخلاقی از پدرش بهتر است. شجریان بزرگ کارش نامبروان و بیست است…اما برخوردها متفاوت است.

وی ادامه می دهد: من الان به شما می گویم سلام شما یک سلام میکنید و رد می شوید اما یک زمانی می گویم سلام طرف می آید دست می دهد و اجتماعی تر برخورد می کند.

قادری همچنین با اشاره به یک خواننده جوان دیگر بیان می دارد: احسان خواجه امیری هم خیلی خوب می خواند و با خود و پدرش رفیق هستیم. خانوادگی با هم رفت و آمد داریم ولی همایون گرمتر است…

چرا همکاری با ناصر ملک مطیعی را رد کرد؟
قادری با اشاره به علاقه علی عطشانی کارگردان سینمای ایران برای حضور در فیلمهایش می گوید: عطشانی چند بار به من پیشنهاد داد. خیلی دوست دارد من در فیلمهایش باشم.

وی با تایید اینکه عطشانی برای خواندن در “نقش نگار” که بازگشت به سینمای ناصر ملک مطیعی محسوب می شد به وی پیشنهاد داده درباره دلایل محقق نشدن این همکاری بیان می کند: گفتم اگر قرار است یک همکاری خوب داشته باشم باید همه چیز حساب شده باشد.

قادری ادامه می دهد: آقای بانکی هم دو سه بار ما را به دفترش دعوت کرده و پیشنهاد داده. تا ببینیم خدا چه می خواهد…

سینماژورنال/مارتا ثناوش: انگار این دیگر یک رسم برای آثار عبدالرضا کاهانی شده است که چه به هنگام اکران فیلمهایش در سینما چه به هنگام عرضه در شبکه خانگی همواره مقادیر متنابهی حاشیه در کنار آثار وجود داشته باشد.

به گزارش سینماژورنال در تازه ترین مورد عرضه نسخه ویدیویی “استراحت مطلق” در شبکه خانگی حاشیه ساز شده است.

حاشیه های اصلی هم بر سر میزان ممیزی مجددی است که بر سر نسخه سینمایی “استراحت مطلق” وارد شده است.

اصلی ترین ممیزی هایی که بر نسخه خانگی این فیلم اعمال شده شامل یک مورد تغییر دیالوگ به صدای سوت است و 4 مورد تغییر دیالوگ به beep یا همان صدای بوق!

سوت جایگزین دیالوگهای مربوط به ریش

تغییر دیالوگها به صدای سوت مربوط به جایی است که رضا عطاران و ترانه علیدوستی دو بازیگر اصلی کار در حال صحبت درباره ریش بلند عطاران هستند و عطاران در توجیه دلایل بلند بودن ریش اش از این می گوید که با ریش بلند بیشتر از وی حساب می برند!

موارد مربوط به استفاده از beep

اول. اولین مورد قرار دادن صدای beep به جای دیالوگ لحظه ورود کاراکتر ترانه علیدوستی به تهران است. در اینجا بابک حمیدیان خطاب به ترانه علیدوستی می گوید: آمده ای تهران چه … بخوری؟

به جای … صدای بوق آمده است!

دوم. مورد بعدی جایی است که کاراکتر بابک حمیدیان سوار بر موتور کنار کاراکتر فریده فرامرزی در حال حرکت است و او را تهدید می کند که همسرش را به شهرستان بفرستد و در دیالوگ شکل گرفته او شست خود را به طرف این زن می گیرد و می گوید:…

در اینجا هم نمای مربوط به شست سانسور شده و بحای دیالوگ هم beep آمده!

سوم. تبدیل بعدی دیالوگ به beep جایی است که کاراکترهای مجید صالحی و بابک حمیدیان در حال دیالوگ با یکدیگرند؛ در اینجا عبارت “عشق و حال” استفاده می شود که این عبارت هم به beep بدل شده است!

چهارم. آخرین تغییر دیالوگ به beep هم مربوط می شود به سکانسی که عطاران و فریده فرامرزی که در فیلم نقش زن و شوهر را بازی می کنند درباره مهمانشان ترانه که از شهرستان به تهران آمده صحبت می کنند. مسأله بر سر پولی است که ترانه به دست آورده. پرسش همسرعطاران درباره چگونگی به دست آوردن این پول است که عطاران در پاسخ می گوید: رفته جایی…

این سه نقطه هم به beep بدل شده است!

تغییر پوستر

در کنار این ممیزی تغییراتی هم در پوستر فیلم نسبت به پوستری که برای اکران درنظر گرفته شده بود وارد آمده است!

جالب است که همه این ممیزی ها با احتساب قرار دادن درجه 16+ روی فیلم صورت گرفته است یعنی در حالت عادی مخاطبان زیر 16 سال نمی توانند فیلم را ببینند.

آثار سینمایی که می خواهند مجوز ویدیویی بگیرند بعد از اینکه توسط هیأت بازبینی نمایش خانگی دیده شدند به اداره نظارت سازمان سینمایی ارجاع داده می شوند

این حجم از ممیزی که افزون بر ممیزیهایی است که در نسخه سینمایی اثر وجود داشته سبب ساز آن شده که برخی مخاطبان گلایه هایی را نسبت به موسسه گلرنگ رسانه که عرضه کننده محصول در شبکه خانگی است داشته باشند این شد که به سراغ مدیران این موسسه رفتیم و در چرایی این ممیزی ها پرسیدیم.

شهاب کاظمی مدیر طرح و برنامه و تأمین محتوای گلرنگ‌رسانه در گفتگو با سینماژورنال با اشاره به اینکه بسیاری از مخاطبان در تماس با شرکت متبوعش از این سانسورها گلایه داشته اند بیان می دارد: با احترام به نظرات مخاطبان که همواره خودم هم یکی از آنها بوده‌ام این را باید ذکر کنم که شرکت ما نیز به مانند تمامی شرکتهای فعال در شبکه خانگی تابع ممیزی ارشاد است و ما ملزم به رعایت ممیزی ارشاد هستیم.

کاظمی با اشاره به اینکه در مورد آثار سینمایی، ممیزی مجددی علاوه بر ممیزی نمایش خانگی بر آثار وارد می شود ادامه می دهد: آثار سینمایی که می خواهند مجوز ویدیوی بگیرند بعد از اینکه توسط هیأت بازبینی نمایش خانگی دیده شدند به اداره نظارت سازمان سینمایی ارجاع داده می شوند تا این مورد بررسی شود که همان نسخه سینمایی برای دریافت پروانه نمایش خانگی ارائه شده یا نسخه‌ای دیگر.

استراحت مطلق

نمایش خانگی، کار را تأیید کرد اما اداره نظارت سازمان سینمایی، نه

وی ادامه می دهد: در مورد “استراحت مطلق” یک اتفاق عجیب روی داد و آن هم اینکه بعد از تأیید نسخه خانگی توسط نمایش خانگی فیلم در ارجاع به اداره نظارت سینمایی دچار مشکل شدیم یعنی بسیاری از مواردی که به هنگام اکران فیلم در سینماها بی ایراد روی پرده رفته بود مشکل‌ساز شد و ممیزی های فعلی را ایجاد کرد.

شهاب کاظمی با اشاره به اینکه حجم ممیزی وارده به فیلم بیشتر از اینها بود و او و تهیه کننده با رایزنیهای مختلف توانسته اند آن را کاهش دهند خاطرنشان می سازد: اصلاحیه های وارده به “استراحت مطلق” حدودا 8 مورد و ما برای لطمه نخوردن به فیلم رایزنی های فراوانی کردیم تا حجم آن را به نصف کاهش دهیم.

قسمتهایی که beep آمده باید حذف می شد اما…

این مدیر نمایش خانگی درباره چرایی تبدیل برخی دیالوگها به صدای بوق به سینماژورنال می گوید: قسمتهایی از دیالوگها که صدای beep آمده با نظر ممیزی ارشاد باید حذف می‌شد اما برای حفظ مدت زمان طبیعی فیلم و احترام به شعور مخاطب، بالاجبار از صداهای مازاد استفاده کردیم تا مخاطب در درک مقصود کارگردان دچار مشکل نشود.

کاظمی یک نکته ابزورد را هم درباره نداشتن درجه کیفی “استراحت مطلق” بیان می دارد. وی می گوید: با سازوکار هیأت بازبینی نمایش خانگی این فیلم درجه کیفی “ج” میگرفت و از آنجا که این درجه کیفی درجه ای است که عموما به تله فیلمهای ضعیف و آثار زیر حد استاندارد ارائه می شود این شد که با ذکر عنوان “بدون درجه کیفی” به جای درجه “ج” موافقت کردیم!

حتی پوستر اکران سراسری فیلم هم مجوز نگرفت

مدیر طرح و برنامه و تأمین محتوای گلرنگ رسانه درباره تغییرات پوستر فیلم نسبت به پوستر سینمایی به سینماژورنال می گوید: ما برای پخش خانگی هم همان پوستری را درنظر گرفته بودیم که فیلم با آن اکران شده بود اما اتفاقی که افتاد این بود که پوستری که پیشتر بر سر در سینماها رفته بود ممیزی شد(!!!) و ما مجبور شدیم مقداری پوستر را تغییر دهیم.

ممیزی ها از دست ما خارج است

شهاب کاظمی در پایان گفتگوی خود با سینماژورنال با بیان اینکه همواره سعی کرده در شرکت متبوعش احترام به مخاطب را بر هر امر دیگری الویت قرار دهد بیان می دارد: واقعا دنبال این نبوده و نیستیم که مخاطبان را نسبت به عرضه ویدیویی محصولات دچار بدبینی کنیم اما این ممیزی ها هم از دست ما خارج است و باید نظرات ارشاد را اعمال کنیم در غیر این صورت حتی نسخه فعلی هم مجوز نمی گرفت.

سینماژورنال: بهمن فرمان آرا کارگردان و تهیه کننده قدیمی سینمای ایران این روزها بلحاظ جسمی وضعیت خوبی ندارد.

به گزارش سینماژورنال این کارگردان که یک فیلم به نام “دلم میخواد” را آماده اکران دارد به دلیل وضعیت جسمی نامناسبش روزهای اخیر را به استراحت گذارنده است.

شنیده های سینماژورنال حکایت از آن دارند که فرمان آرا دچار نوعی ضایعه مغزی شده است و پزشکان به او توصیه اکید کرده اند که درگیر فشارهای عصبی نشود.

با این حال دلمشغولی این روزهای فرمان آرا که تلاش برای فراهم آوردن موقعیتی مناسب برای اکران فیلمش است مانع این شده که بتواند راحت استراحت کند.

استرس ناشی از عدم اکران “دلم میخواد”

به گزارش سینماژورنال فرمان آرا تولید “دلم میخواد” را قبل از جشنواره فجر به پایان رساند و البته بدش هم نمی آمد فیلمش در جشنواره باشد اما به دلیل ممیزی وارده بر برخی نماها فیلم نتوانست به جشنواره سی و سوم راه یابد.

بعد از جشنواره نیز تلاشهای وی و علی تقی پور تهیه کننده “دلم میخواد” برای گرفتن پروانه نمایش فیلم ادامه داشت؛ تلاشهایی که هنوز به نتیجه ای قطعی نرسیده است.

امید که با حل مشکل پروانه نمایش “دلم میخواد” شرایط روحی فرمان آرا هم بهتر شده و او بتواند راحتتر مشکل جسمی اش را پشت سر بگذارد.

سینماژورنال: تازه ترین فیلم عبدالرضا کاهانی با نام “استراحت مطلق” هرچند نتوانست مجوز حضور در جشنواره را به دست آورد اما قراردادش برای اکران نوروزی ثبت شد و شورای صنفی نمایش نیز دیروز خبر از اکران نوروزی آن داد.

به گزارش سینماژورنال “استراحت مطلق” که به تهیه کنندگی سعید خانی مدیرعامل شرکت نسیم صبا تولید شده است بناست در گروه سینمایی قدس روی پرده برود اما نکته جالب درباره این فیلم ممیزی نسخه اصلی آن برای اکران عمومی بوده است.

اصلی ترین ممیزی وارد شده به “استراحت مطلق” مربوط است به نمایی که بابک حمیدیان بدون پیراهن و نیمه‌برهنه در حال بازی فوتبال است. به توصیه اداره نظارت این نما کاملا از فیلم حذف شده است.

حذف نمای حمام عطاران

به گزارش سینماژورنال دیگر ممیزی وارده بر فیلم نمایی است که رضا عطاران در حمام به سر می برد و گویا در بخشی از این نما بازیگر مقابلش در فیلم فریده فرامرزی نیز به حمام می آید. کاهانی در توجیه این نما گفته چون فرامرزی و عطاران در عالم واقع زن و شوهر هستند چنین استفاده ای ایرادی ندارد اما شورای صنفی نمایش زیربار نرفته است.

اتمام حجت شورای صنفی نمایش با کاهانی

البته از این نماهای روبروی زن و شوهری باز هم در “استراحت مطلق” وجود دارد و برای اینکه هر گونه شک و شبهه ای نسب به این نماها از بین برود شوررای صنفی نمایش با کاهانی اتمام حجت کرده که حتما در تیتراژ و به صورت برجسته قید کند که فریده فرامرزی و رضا عطاران زن و شوهر هستند.

حذف دیالوگهای اروتیک

به گزارش سینماژورنال کاهانی به مانند آثار سابقش “هیچ” و “اسب حیوان نجیبی است” علاقه زیادی به استفاده از تکه های اروتیک در دیالوگهای “استراحت مطلق” نشان داده بود که البته این مورد نیز با ممیزی اداره نظارت روبرو شده.

کاهانی به شورای صنفی نمایش قول داده که نسخه ای از فیلم را که دیالوگهای جنسی نداشته باشد، نماهای حمام و فوتبال بازی کردن را نداشته باشد و البته توضیحات کامل درباره رابطه زناشویی عطاران-فرامرزی در تیتراژش آمده را برای اکران آماده کند.

سینماژورنال: از جمله آثار اجتماعی گزنده جشنواره سی و سوم فیلم فجر “خانه دختر” بود؛ فیلمی که سوژه ملتهب خود را در لایه ای از اشارات غیرمستقیم و کنایات بیان می کرد.

با این حال همین کنایه گویی ها هم سبب ساز آن شد که یکی دو رسانه افراطی به شانتاژ علیه فیلم پرداخته و آن را اثری قلمداد کنند که خط قرمزها را رد کرده است.

همین شانتاژها بود که موجب شد این فیلم که در بسیاری از رشته ها و از جمله فیلمنامه، کارگردانی و بازیگر اول مرد جزو آثار متفاوت جشنواره بود راهی به فهرست کاندیداهای سیمرغ پیدا نکند و البته حرف و حدیثهایی هم پیرامون اکران رسمی آن شکل گیرد.

“خانه دختر” که فیلمنامه اش را پرویز شهبازی نوشته و کارگردانی آن را شهرام شاه حسینی انجام داده، داستان دختری را بیان می کند که تنها ساعاتی پیش از برگزاری مراسم ازدواجش از سوی والدین نامزدش متهم میشود به دوشیزه نبودن و همین است که سرنوشت تراژیک و مرگباری را برای وی رقم می زند.

پروانه نمایش منوط به تعدیل و حذف نماها

تازه ترین شنیده های سینماژورنال حکایت از آن دارند که تهیه کننده فیلم هنوز نتوانسته پروانه نمایش فیلم را بگیرد و مسئولان اداره نظارت به صراحت به وی اعلام کرده اند که صدور پروانه نمایش فیلم منوط است به انجام 4 مورد اصلاحیه.

گویا یکی از موارد اصلاحی مربوط به دیالوگهایی است که میان حامد بهداد و بابک کریمی که به ترتیب نقش داماد و پدرزن را در فیلم بازی میکنند در خانه پدرزن درمی گیرد؛ در این نما پسر جوان که داغدار از دست دادن نامزدش است پدرزن را تهدید میکند به اینکه نگذارد حرفهایی بزند که آبروی وی را زیر سوال می برد.

دیگر مورد اصلاحی مربوط به نمایی است که پدرزن، پسر خردسالش را به بهانه بازی کردن به بیرون از خانه فرستاده و در آن سو از دختر کوچکترش می خواهد حرف زیادی نزند.

نماهای مربوط به حضور مادر سنتگرای پسر جوان و اجباری که وی به دختر جوان برای حضور نزد پزشک می کند از دیگر مواردی است که گویا باید تعدیل شود.

به گزارش سینماژورنال شنیده شده یکی دیگر از نماهایی که باید تعدیل شود مربوط به حضور پدرزن و داماد در پزشکی قانونی است!

آیا حتی با داشتن پروانه نمایش شرایط اکران فراهم می شود؟

طبیعی است که تا این اصلاحات انجام نشود “خانه دختر” پروانه نمایش نمی گیرد و البته مشخص نیست که حتی با داشتن پروانه نمایش فیلم خواهد توانست اکران شود یا نه.

به هر حال تجربه ایجاد بحران بر سر اکران آثار مجوزداری چون “عصبانی نیستم” و “خانه دختر” این ظن را ایجاد می کند که حتی با وجود داشتن پروانه هم شاید فیلم نتواند اکران بی حاشیه ای را پشت سر بگذارد.

محمد شایسته یک کمدی-اجتماعی تهیه می کند

از اینها که بگذریم محمد شایسته تهیه کننده “خانه دختر” عزم خود را جزم کرده که فعالیت سینمایی خود را ادامه دهد.

بعد از بازخوردهای مثبت منتقدان نسبت به “خانه دختر” در جشنواره، چند فیلمنامه نویس متبحر داخلی فیلمنامه های تازه خود را برای تهیه در اختیار شایسته قرار داده اند.

یکی از این فیلمنامه ها که زمینه ای کمدی-اجتماعی دارد بیش از بقیه فیلمنامه ها مورد توجه محمد شایسته قرار گرفته و او نیمه ابتدایی سال آینده این کمدی-اجتماعی را تهیه خواهد کرد.