سینماروزان: حجت ا.. ایوبی که بعد از عزل از سینما نتوانسته بود منصب مدیریتی تازه ای پیدا کند هفته قبل و بعد از خبر سینماروزان مبنی بر استقرارش در ستاد انتخاباتی حسن روحانی و تلاش برای جلب نظر سینماگران، مجبور شد پست تازه خود که ریاست بر بخش هنرمندان ستاد روحانی است را به طور رسمی اعلام کند.

ریاست بر این ستاد دوباره شرایطی را فراهم آورده که ایوبی به اظهارنظراتی غریب بپردازد که پیشتر و به هنگام حضور در مدیریت سینما کم از او نشنیده ایم.

او در گفتگویی با «شرق» که به بهانه پست جدیدش انجام شده باز هم ادعاهایی را درباره مدیریت هنری در دولت یازدهم بیان کرده و از جمله اینکه جلوی ویژه خواری گرفته شده است. رییس معزول سینما با طعنه به دولت دهم که البته خودش در آن دولت رییس سازمان اکو بود بیان داشت: اگر دولتی به مردم و جامعه هنری بی‌اعتماد باشد هر چقدر هم پول و امکانات به این عرصه تزریق کند، نتیجه‌اش ایجاد تفرقه در میان اهالی هنر می‌شود. نتیجه‌اش بسته‌شدن «خانه سینما» می‌شود. نتیجه‌اش هنر گلخانه‌ای و سفارشی می‌شود. نتیجه‌اش می‌شود شهروند درجه‌یک و دو! نتیجه‌اش می‌شود تبعیض! البته در این دوره مهم‌ترین اقدام انجام‌شده مردمی‌کردن هنر بود. ویژه‌خواری حذف شد. خلاصه این اقدام‌ها عده‌ای را هم ناخرسند خواهد کرد‌. ولی بااین‌حال باید مسیر درست را ادامه دهیم.

ویژه خواری از تأسیس مدرسه تا راه اندازی جشنواره میلیاردی

اینکه در روزگار نضج یافتن جریانی که با فیلمسازی نه از یک ارگان و نهاد که از چندین ارگان و البته صرف هزینه های چندمیلیاردی فیلمهایی تولید میکند که حتی قادر به بازگرداندن یک سوم هزینه های تولید هم نیستند ایوبی از حذف ویژه خواری می گوید از آن حرفهاست.

اینکه در روزگار موازی کاری‌های هزینه‌زای فراوانی در سینما انجام شد که سود آنها هم مشخص نیست ایشان از حذف ویژه خواری بگوید عجیب است. آیا راه اندازی مدرسه ای به نام مدرسه عالی سینما با وجود کلی مرکز آموزشی دولتی و غیردولتی که برای سینما وجود دارد معنای اتلاف بودجه در مسیری بیهوده و بدون بازده نیست؟

آیا جدایی میلیاردی بین‌الملل از فجر به بهانه برگزاری جشنواره جهانی(!؟) در شرایطی که در تمام روزهای برگزاری فودکورت جشنواره پرمخاطب تر از سالنهای نمایش اش بود ویژه خواری برای دست اندرکاران برگزاری جشنواره نیست؟

آیا راه اندازی یک گروه سینمایی ایزوله که به دلیل قلت مخاطب مجبور است دست به دامن اکران فیلمهایی شود که با سرگروه روی پرده رفته اند، ویژه خواری برای دست اندرکاران این گروه محسوب نمی شود؟ خنده دار آن که رشد سینمای گلخانه ای که اولین و آخرین محصول همین گروه سینمایی می باشد توسط ایوبی به مدیران سابق فرهنگی نسبت داده شده است!!!

سینماروزان: محمدمهدی حیدریان رئیس تازه سازمان سینمایی در اولین اظهار نظر خود درباره اوضاع سینما و برنامه های پیش رو در برنامه زنده «شهرفرنگ» کوشید درباره برخی از موضوعات پرسش برانگیز و از جمله وضعیت گروه دولتی هنروتجربه، مدرسه دولتی عالی سینما، تغییر مدیران میانی سازمان و تعدد برگزاری جشنواره ها در کشور سخن گوید.

او افزود: تمامی اجزاء در سازمان سینمایی به معنی کلمه باید با یکدیگر تعامل کنند و یک هدف مشترک را دنبال کنند و برای محقق شدن این موضوع همه دست اندرکاران باید از اهداف سازمان سینمایی مطلع باشند.

او گفت: سیاست ها در حوزه های مختلف فرهنگی و سینمایی باید باهم نوشته شود تا همه در تصمیم گیری شریک باشند و سینما را از خود بدانند؛ همچنین باید سازمان نظام هنری تشکیل شود، مانند سازمان نظام رسانه ای که در دست اقدام و دستور کار مجلس است.

او افزود: برای چابک سازی دولت نیز اقدام می کنیم شرط مدیریت قسمت های مختلف تعامل آن مسئول و مدیر با مجموعه است و در این راه ممکن است مدیران مجموعه تغییر پیدا کنند.

حیدریان نسبت به اکران فیلم «رستاخیز» گفت: هرکس از خطوط قرمز نظام جمهوری اسلامی عدول نکرده باشد به فعالیت خود ادامه می دهد. «رستاخیز» با رضایت کارشناسان مذهبی می تواند قابل پخش باشد، فیلمی که با سرمایه بخش خصوصی تهیه شده است.

حیدریان درباره برخی فیلمهای که در زمان ایوبی امکان نمایش نداشتند مانند «کاناپه» کیانوش عیاری گفت: تمامی آثار توقیفی بازنگری میشوند و با صاحبان آنها گفتگو می شود و اگر فیلمی از خط قرمز ها عبور نکرده باشد  باید بررسی شود  و مشخص شود امکان نمایش دارد یا خیر. ما معتقیدم باید از  فیلمها و محصولاتی که ارتقا فرهنگی ایجاد می کند حمایت کنیم و دغدغه های فرهنگی براساس منشور انقلاب و اعتقادات ماست.

محمد مهدی حیدریان با انتقاد از شیوه نادرست برگزاری جشنواره های متعدد و لزوم اصلاح آنها افزود: اجزا به یکدیگر وابسته و پیوسته نیست و در حال حاضر تولید، جشنواره، سینما، فیلم و قسمت های مختلف باید در یک مسیر باشد که تاکنون هیچ جشنواره ای به این شکل نبوده و چنین هدفی نداشته است.

حیدریان درباره مدرسه عالی سینما که با بودجه دولتی توسط ایوبی راه اندازی شد گفت: اگر چه زود است که نظری در این خصوص  ارائه شود اما آموزش و تکنولوژی و به روز نگه داشتن از جمله اقدامات جدی ماست اما شیوه ورود به آن مشخص خواهد شد. اگر امروز آموزش های خصوصی داریم این خوب است اما مدرسه ملی سطوح عالی را مدنظر دارد.

حیدریان درباره گروه دولتی هنر و تجربه و لزوم بازنگری در تعریف این گروه گفت: هنر و تجربه جایگاه خود را دارد و باید تقویت شود، راهی است که باید مسیر جدید را کشف کند؛ همه فرصت تجربه ندارند. تعریف ها در هنروتجربه باید بازنگری، تقویت و حفظ شود.

او با اشاره به خاطرات 30 سال پیش گفت: امروزه با تصاویر موبایل و تلفن می توان فیلم سینمایی ساخت. جامعه فرهنگی باید در راستای نظام جمهوری اسلامی باشد. دولت های سینمایی عوض شدند اما ایده های سینمایی گذشته هنوز اجرا می شود.

سینماروزان: اعطای سیمرغ فیلمنامه به کامبوزیا پرتوی و اعطای جایزه ویژه کارگردانی جشنواره سی و پنجم به علیرضا داوودنژاد که هر دو جزو اساتید مدرسه ملی سینمایی هستند که حجت ا.. ایوبی راه انداخته در زمان برگزاری اختتامیه مورد توجه سینماروزان قرار گرفت.

به گزارش سینماروزان به تازگی رسانه مستقل «کافه سینما» نیز با ارائه گزارشی که از یکی مخاطبانش رسیده است به نقش مدرسه ملی سینما در پشت پرده جوایز جشنواره امسال اشاره کرده است.

متن گزارش را بخوانید:

کامنتی از قول یک «مطلع ناشناس» رسیده. بر اساس نام فهرستی که در مدرسه ملی سینما وابسته به سازمان سینمایی، حضور دارند و برنده جایزه شده اند، یا از برندگان حمایت کرده اند:

مطلع ناشناس: «چقدر شما ها ساده هستید؟؟

یه نگاه بندازید به سیمرغ ها و جوابیه ها

بذار تئوری شون بگم

مدرسه ملی سینما شکل میگیره اما برای داشتن اعتبار در سطح بین الملل نیاز هست که اساتید آپدیت بشن.

یعنی اگر امور بین الملل مدرسه ملی نامه فرستاد برای آلمان و ایتالیا و … گفتن اساتید هنوز در حال… بگن بله بله … آخرین دوره جز بهترین های جشنواره ملی سینمای ایران بودن

به این ترتیب اعتبار بین المللی شکل میگیره برای مدرسه و حتی اعتبار بخشی برای انجام کارها در داخل کشور.

حال نگاه کنید:

دپارتمان فیلمنامه: کامپوزیا پرتوی = سیمرغ فیلمنامه

دپارتمان کارگردانی : داوود نژاد = جایزه ویژه کارگردانی

دپارتمان صدا = علویان و آبنار سیمرغ های صدا و صداگذاری

دپارتمان فیلمبرداری = هومن بهمنش سیمرغ فیلمبرداری

و البته فیلم بد خانوم درخشنده که میره دو سیمرغ میگیره که ایشون هم جز دپارتمان کارگردانی هستن؛

حال کیا مدافع این داوری شدن؟؟ به کانال رسمی جشنواره فیلم فجر نگاه کنید ..بیانیه ها صادر میشه

نفر اول : رسول صدر عاملی

نفر دوم: ابوالحسن داوودی

نفر سوم : فرزاد موتمن

تنها کیومزث پور احمد باقی مونده از دپارتمان کارگردانی شروع به بیانیه بده

حال هیات داوران:

تخت کشیان و رامین فر از اعضای مدرسه ملی و دپارتمان تهیه کنندگی

اکبر نبوی منتقد همیشه حاضر در پژوهش های امسال مدرسه

زیر نظر ایوبی

دوستان عزیز … این جشنواره از قبل نفرات برگزیده انتخاب شده بود .

اگر جیرانی، کیمیایی و دیگر عزیران فیلمساز هم به این مدرسه بپیوندد در جشنواره موفق ترین خواهند بود حتی اگر فیلم ضعبف مثل زیر سقف دودی بسازند.

این فرضیه رفاقت های شکل گرفته در مدرسه فضای سینمای ایران را دچار آسیب بیشتری خواهد کرد.

سینماروزان: شورای مرکزی انجمن تهیه کنندگان مستقل با تبریک انتخاب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ،از ایشان خواست تا مسائلی همچون کاهش تصدیگری دولت ، شفاف بودن عملیات مالی با اشخاص و امکان اکران  فیلم های دارای پروانه نمایش را مشخص کند.

به گزارش سینماروزان و به نقل از “سینماپرس” سید غلامرضا موسوی رئیس انجمن تهیه کنندگان مستقل ضمن اعلام خبر بالا افزود: نشست این هفته شورای مرکزی انجمن با توجه به انتخاب دکتر رضا صالحی امیری و رأی قاطع مجلس شورای اسلامی به این انتخاب و انتظارات تهیه کنندگان مستقل از وی اختصاصی داشت.

موسوی اضافه کرد: اعضای شورای مرکزی اعلام داشتند که آنچه وزیر در برنامه ها و سخنان خود در مجلس شورای اسلامی  اعلام داشت اگر اجرایی شود ، می تواند تحولی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باشد. طبیعتأ سر لوحه تمام این برنامه ها کاهش تصدیگری دولت و واگذاری مسئولیت های این چنینی به اصناف است. در همین زمینه با توجه به نظر وزیر ،انجمن تهیه کنندگان مستقل تعیین یک کمیته برای حذف ادارات فاقد کارایی و حذف بودجه جاری این مراکز برای ساخت زیربناها را خواستار شد . شورای مرکزی انجمن اعتقاد دارد که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در بخش سازمان سینمایی کشور باید تغییرات  اساسی به وجود آورد. بخصوص که علیرغم نظر ریاست جمهوری ، سازمان سینمایی در دولت یازدهم  نه تنها کوچک نشده ، بلکه دو مرکز{مدرسه عالی سینما+هنروتجربه؟} به آن اضافه شده است.

وی ادامه داد: در یک مورد که از عجایب تصمیم گیری است ، یک گروه سینمایی{هنروتجربه؟} به شکل موسسه ثبت شده که همانند این است که مثلا شورای صنفی نمایش به موسسه تبدیل گردد و در نتیجه کلی بودجه جاری و غیر ضروری بدلایلی که توجیه ندارد به آن اختصاص یابد. آنهم در شرایطی که چنین گروه اکرانی را می توان به خانه سینما و یا شورای صنفی نمایش احاله داد و از صرف بودجه های غیر ضروری خودداری کرد.

رئیس انجمن تهیه کنندگان مستقل اضافه کرد: خوشبختانه وزیر منتخب به شفاف بودن عملیات مالی بخصوص وام ها و شراکت ها اعتقاد راسخ دارد طبیعتأ ما در این زمینه خواستار اقدام فوری ایشان هستیم. انجمن می ‌خواهد دلایل واگذاری پروژها به برخی افراد و یا مشارکت ها و یا وام های بی بهره مشخص باشد چرا که در این زمینه بدلیل کمبود بودجه بعضی روابط و گاهأ مسائلی که دلایل تصمیم گیری آنها مشخص نیست ، حرف و حدیث هایی به وجود آورده که باید روشن و به اصطلاح همچون اتاق شیشه ای قابل رویت باشد.

عضو هیات رئیسه شورایعالی تهیه کنندگان اضافه کرد: یکی دیگر از درخواست های همکاران شورای مرکزی روشن شدن وضعیت فیلم هایی است که داری پروانه نمایش از دولت یازدهم هستند ، اما اجازه نمایش به آنها داده نمی شود. نمونه این فیلم ها “رستاخیز” ساخته احمدرضا درویش، “خانه پدری” کار کیانوش عیاری و “عصبانی نیستم” ساخته رضا درمیشیان است. انجمن انتظار دارد که این فیلم ها که پروانه نمایش دارند، امکان نمایش هم پیدا کنند وگرنه توضیح داده شود که چرا این اجازه علیرغم داشتن پروانه نمایش صادر نمی شود. واگذاری پست های سینمایی به افراد کارشناس و متخصص از دیگر مباحثی بود که مطرح شد.از جناب وزیر خواسته شد تا در این زمینه بخصوص در سینما اقدامات بر اساس تخصص سالاری و ضوابط باشد و نه روابط.

موسوی در پایان گفت : شورای مرکزی انجمن تهیه کنندگان مستقل سینمای ایران آمادگی همه گونه همکاری با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در جهت پیش برد برنامه های ایشان  را دارد  و قطعأ سعی خواهد کرد تا در جهت بهبود ساختاری سازمان سینمایی پیشنهاد های خود را به ایشان ارائه کند.

سینماروزان: بزرگمهر رفیعا سینماگر و مدرس سینمای ایران که دو دهه بعد از ساخت درام ماجرایی «دادستان» بیشتر وقتش را صرف تدریس جوانترها کرده است با اشاره به راه اندازی مدرسه عالی سینما و تبلیغاتی که برای این راه اندازی از سوی مدیران سینمایی دولت یازدهم به راه افتاد به “نسیم آنلاین” گفت: اینکه اخیرا هم یک مدرسه سینمایی کاملا دولتی راه انداخته اند ایرادی ندارد اما آیا واقعا مشکل سینمای ما نداشتن مدرسه و دانشگاه و دانشکده بود؟ مشکل ما نبودن پل ارتباطی میان مدارس سینمایی و صنعت سینما بود که هنوز هم این مشکل وجود دارد.

به گزارش سینماروزان وی ادامه داد: سوال اینجاست آنهایی که دور و بر این مدرسه جدید جمع شده اند چه کسانی هستند؟ خروجی کارشان چه بوده؟ حرف زدن از اهمیت مدرسه زمانی مهم است که نتیجه اش هم اهمیت داشته باشد اما وقتی نتیجه گرایی فدای راه اندازی یک مدرسه تازه شده معلوم است که مشکلی حل نمی شود.

کار تدریس را کنار گذاشتم چون…

این کارگردان با اشاره به تجربیات تدریس خود ادامه داد: یک دلیل اینکه کار فیلمسازی را کنار گذاشتم و به سراغ آموزش به جوانترها آمدم این بود که بتوانم برخی از تجربه های تدریسم آن هم به صورت کارگاهی و نه صرفا تئوریک را در اختیار جوانان قرار دهم اما مشکل آنجا بود که در ورود به سینما رابطه به جای ضابطه حکمفرما بود و بسیاری از این جوانان مستعد سرخورده می شدند. این شد که کار تدریس در ایران را کنار گذاشتم چون مدام با جوانانی روبرو می شدم که گلایه می کردند علیرغم توانایی چرا نمی توانند فیلم بسازند.

بزرگمهر رفیعا خاطرنشان ساخت: یادم می آید زمانی که می خواستند همین مدرسه عالی سینما را راه بیندازند سراغ من هم آمدند و در مسیر طراحی تا توانستم درباره همین خلأ موجود میان آموزشگاهها و بدنه سینما بهشان مشاوره دادم و گفتم تا این خلأ حل نشود هیچ آموزشگاهی نمی تواند مفیدفایده باشد اما به ناگاه دیدیم مدرسه را با کلی دبدبه و کبکبه راه انداختند و احتمالا باز آش همان آش است و کاسه همان کاسه ای که بود.

بهتر بود آموزشگاههای موجود را تقویت می کردند
رفیعا با اشاره به اینکه مدیریت سینمایی به ظاهر علاقمند است که از تجربیات پیشکسوتان استفاده کند اما در عمل ایده های خویش را بی توجه به مشاوره ها استفاده می کند خاطرنشان ساخت: اینکه سالانه در سینمای مان مواجه می شویم با حجم انبوهی از فیلمهای تکراری که بعضا لوکیشنهای شان هم اشتراک دارند چه سنخیتی دارد با این همه آموزشگاهی که در کشور هست و باز هم راه می افتد. باورتان نمی شود در همین جشنواره سال قبل که نمادی است از ظرفیت اکران امسال بخش عمده فیلمها را از نیمه به بعد رها می کردم چون می دانستم حرف خاصی برای گفتن نیست و در حال تماشای نسخه ای تازه از ایده ای هستم که ده یا بیست سال قبلتر دیده بودم.

این سینماگر پیشکسوت تأکید کرد: اگر واقعا مدیران ما برای بهبود اوضاع مدارس سینمایی برنامه ای دارند همین برنامه را برای ارتقای اوضاع همین مدارس موجود به کار می بردند و آن دسته از مدارس سینمایی که پیشکسوتان در بخش خصوصی راه انداخته اند را تقویت می کردند نه اینکه یک مدرسه سینمایی تازه آن هم با آبشخور کاملا دولتی راه بیندازند.

وی ادامه داد: مگر نه اینکه مرتب می گوییم باید تصدی گری دولت در سینما را کم کنیم و اجازه رشد بخش خصوصی را دهیم پس چطور است که مرتب در حال افزایش سیطره دولت هستیم.

جوانان ما بسیار مستعدتر از بچه های آن طرف هستند
بزرگمهر رفیعا با اشاره به وجود فراوان استعدادهای هنری و به ویژه سینمایی در کشور اظهار داشت: بچه های عشق سینمای باذوق و دردکشیده در نقاط مختلف ایران کم نیستند. این را به عنوان کسی می گویم که سابقه تدریس در دانشگاههای آمریکا را هم داشته ام؛ به جرأت می گویم جوانان ما بسیار باهوش تر و بااستعدادتر از بچه های آن طرف هستند و خیلی هم خوب از نظر آکادمیک بالا می آیند ولی به مرحله تجربه گرایی که می رسند به حال خود رها می شوند و همین می شود که سالها می گذرد تا یک نخبه وارد سیکل سینمایی شود.

رفیعا ادامه داد: هنوز هم دیر نشده؛ اگر واقعا مدیران سینمایی به فکر پرورش استعداد هستند این همه بودجه ای را که صرف موازی کاری ها و راه اندازی مدارس و جشنواره های مختلف می شود در خدمت نخبگان دانشکده های سینمایی بگذارند تا بتوانند ایده هایشان را عملیاتی کنند. شک نکنید که این مسیر، بهترین مسیر برای تربیت فیلمساز است.

سینماژورنال: مدرسه عالی سینما یکی از تازه ترین نهادهای دولتی شکل گرفته در سازمان سینمایی است.

به گزارش سینماژورنال این مدرسه دولتی هرچند با حرف و حدیثهای فراوان درباره کارکردش راه اندازی شد و درباره هدف گذاری اش جز توضیحات کلی، تحلیل دیگری ارائه نشده است اما این روزها چینش نیروهای این مدرسه ادامه دارد.

جالب است که در احکامی که برای نیروهای مدرسه عالی سینما صادر شده از یک طرف نام علیرضا داوودنژاد دیده می‌شود و از طرف دیگر نام کامبوزیا پرتوی سناریست “فراری” که داوودنژاد آن را در مرحله تولید دارد. علی واجدسمیعی شوهرخواهر داوودنژاد هم در مدرسه عالی سینما رییس گروه تولید شده است.

به گزارش سینماژورنال رییس سازمان سینمایی به تازگی در احکامی جداگانه به ترتیب علیرضا داوودنژاد را به عنوان معاون آموزش، دکتر عبدالله گیوان به سمت معاون پژوهش، مسعود رایگان به عنوان معاون بین الملل و سعید پوراسماعیلی را در سمت معاون اجرایی مدرسه ملی سینما انتصاب کرد.

همچنین رییس سازمان سینمایی در احکامی دیگر، مجتبی راعی به عنوان رییس گروه کارگردانی، بهرام دهقانی به سمت رییس گروه تدوین، پرویز آبنار به عنوان رییس گروه صدا، علی واجدسمیعی(شوهرخواهر علیرضا داوودنژاد) به عنوان رییس گروه تهیه و تولید، محمود کلاری رییس گروه فیلمبرداری،  رییس گروه فیلمنامه نویسی و لیلا حاتمی را در سمت مشاور منصوب کرد.

علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، حجت الله ایوبی رییس سازمان سینمایی و مجید مجیدی کارگردان سینما هیات موسس مدرسه ملی سینما هستند. پس از انجام تشریفات قانونی دکتر سید روح الله حسینی از سوی حجت الله ایوبی که ریاست هیات امنای مدرسه را بر عهده دارد به عنوان مدیر مدرسه منصوب شد.

شورای علمی مدرسه در ماه های گذشته با برگزاری جلسات مختلف برنامه های مدرسه را تدوین و نهایی کرد. برگزاری نشست سه روزه با حضور صاحب نظران درباره مدرسه ملی سینما، ترجمه وپژوهش بیش از ۲۰ اثر که یکشنبه ۶ دی ماه رونمایی خواهد شد، اعزام گروهی از جوانان سینماگر به مدرسه ملی لهستان از جمله اقدام های مدرسه ملی در ماه های اخیر است. برگزاری کارگاه استاد خسرو سینایی، برگزاری نشست های سینما دانشگاه در دانشگاه تهران، برگزاری نشست های فیلمنامه نویسی با همکاری خانه سینما از دیگر فعالیت های انجام شده در مدرسه ملی سینما است.

سینماژورنال: حدودا یک ماه قبل بود که سینماژورنال درباره دلایل ضروری نبودن تأسیس مدرسه عالی سینما گزارش مبسوطی ارائه داد(اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماژورنال در آن گزارش سعی شده بود با اشاره به برخی از مهمترین مشکلات معیشتی جامعه سینمایی ایران پیشنهاداتی برای حل این مشکلات به جای تمرکز بر تأسیس مدرسه عالی سینما ارائه شود.

حالا رضا کیانیان نیز در تازه ترین گفتگوی تفصیلی خود که با “شرق” انجام شده بر بی فایده بودن تأسیس مدرسه عالی سینما در ایران تأکید کرده و از این گفته که در ایران به اندازه کافی مدرسه سینمایی وجود دارد.

مگر در ایران مدرسه سینمایی کم داریم که قرار است یکی دیگر اضافه شود؟

کیانیان می گوید: آقای ایوبی می‌خواهد مدرسه ملی سینما ایجاد کند… شما می‌دانید مدرسه ملی سینما چیست؟ مگر ما در ایران مدرسه سینمایی کم داریم که قرار است یکی دیگر اضافه شود؟ ما چند تا مدرسه سینمایی در ایران داریم؟

کمک کنند مراکز آموزشی فعلی تاثیرات لازم را داشته باشند

این بازیگر در پاسخ به اینکه شاید فکر کرده‌اند مراکز فعلی تأثیرهای لازم را ندارند و برای همین به فکر تأسیس مدرسه ای جدید افتاده اند بیان می دارد:
خوب کمک کنند تا تأثیرهای لازم را داشته باشند. آیا پژوهش و آسیب‌شناسی کرده‌اند که ضعف آنها چیست؟ و چرا نتوانسته‌اند خوب آموزش بدهند؟ بدون اینکه درباره سطح آموزشی مدرسه‌های ملی و دولتی سینما پژوهشی کرده باشند! فقط می‌خواهند یک مدرسه جدید ایجاد کنند. به چه حقی می‌خواهند از بودجه بیت‌المال مدر سه ملی سینما را ایجاد کنند؟ که چه بشود؟ من که بازیگرم هدف این مدرسه ملی سینما را نمی‌دانم شما که روزنامه‌نگارید نمی‌دانید، پس چه کسی می‌داند؟

برخی به ایوبی گفته اند این کار را نکنید چون فایده ای ندارد

وی ادامه می دهد: می‌دانم آقای ایوبی با افرادی از داخل سینمای ایران مشورت کرده و تعدادی از آنها به او گفته‌اند این کار را نکنید. چون فایده‌ای ندارد، ولی آقای ایوبی همچنان دارد ادامه می‌دهد! درست مثل ماجرای سازمان سینمایی. آقای ایوبی باید بیاید دقیقا توضیح دهد که مدرسه ملی سینما برای چه ایجاد شده است؟

چرا باید یک تشکیلات موازی ایجاد کنیم؟ تشکیلانی که کارش خوردن وقت و هزینه کردن بودجه کشور است

بازیگر “خانه ای روی آب” با اشاره به اینکه خودش هم در نشست مشورتی تأسیس مدرسه سینمایی حضور داشته می افزاید: از من دعوت کردند که بروم آنجا و نظرهای کمکی بدهم، من اصلا با جبهه‌گیری نرفتم. من اصلا نسبت به هیچ موضوعی جبهه‌گیری ندارم، مگر اینکه خلافش ثابت شود. آنها گفتند ما در وهله اول می‌خواهیم وُرکشاپ‌هایی برای صنوف مختلف سینما بگذاریم که سطح دانش آنها بالا برود و از استادهایی استفاده کنیم که خارج از کشور هستند و در سطح جهانی کار می‌کنند که بیایند به صنوف آموزش بدهند تا سینمای ما با سینمای جهان وارد تعامل شود. حرف بسیار خوبی است؛ اما فقط در ظاهر. من گفتم این کار که وظیفه خانه سینماست و وظیفه مدرسه عالی سینما نیست، چه لزومی دارد مدرسه عالی سینما به وجود بیاید، که چنین کاری را انجام دهد؟ خانه سینما هست. به آنجا کمک کنید و این ورک‌شاپ‌ها را راه بیندازید! چرا باید یک تشکیلات موازی ایجاد کنیم؟ تشکیلاتی که کارش خوردن وقت و هزینه‌کردن بودجه کشور است. بهتر است اول پژوهش شود!

اینکه فقط با برخی افراد مشورت کرده‌اند که اسمش پژوهش نیست
این بازیگر پیشکسوت با تأیید اینکه برای راه اندازی این مدرسه با برخی چهره ها مشورت شده بیان می دارد: مشورت بله ولی مشورت با پژوهش فرق دارد… پژوهش یک علم است؛ یعنی سیر تا پیاز مدارس سینمایی را می‌ریزند روی میز و متخصصان این حوزه را دعوت می‌کنند. چارت‌های آموزشی را مشاهده می‌کنند، تحقیقات میدانی و اسنادی می‌کنند. اینکه فقط با برخی افراد مشورت کرده‌اند که اسمش پژوهش نیست. الان این سؤال مطرح است که پژوهشکده سینمای ایران کجاست؟ آیا سینمای ایران به پژوهش احتیاج دارد یا نه؟ نمی‌توانیم بگوییم احتیاج ندارد. امروز در جهان همه‌چیز براساس پژوهش پیش می‌رود! عجیب است که ما پژوهشکده نداریم! پژوهشکده موسیقی و تئاتر ایران کجاست؟

به جای مدرسه ملی سینما، پژوهشکده سینمای ایران را تأسیس کنید

وی خاطرنشان می سازد: من به دوستان گفتم به جای مدرسه ملی سینما، پژوهشکده سینمای ایران را تأسیس کنید که جزء وظایف ملی شما هم است. سالیان سال است می‌گویند ضعف سینمای ایران در فیلم‌نامه است. برخلاف آنکه گفته می‌شود ما در زمینه فیلم‌نامه مشکل داریم، به نظرم ما بهترین فیلم‌نامه‌نویسان را داریم؛ ولی فیلم‌نامه‌های آنان در شوراهای مختلف نابود می‌شود…؛ اما کسی حق ندارد درباره این شوراها حرف بزند. در این شوراها چه کسانی هستند؟ پژوهشکده سینمای ایران باید به این مسائل بپردازد. سینمای ایران بعضی مواقع فروش می‌کند، بعضی مواقع فروش نمی‌کند، چرا این‌گونه است؟

چرا علنی نمیشود که چه کسی گفته مدرسه عالی سینما خوب است؟

رضا کیانیان تاکید می کند: پژوهشکده سینمای ایران باید به این موضوعات بپردازد. چرا یک کارگردان سینمای ایران در یک سال فیلم درجه یک می‌سازد و بعد دیگر نمی‌تواند فیلم خوب بسازد؟ در مدرسه ملی سینما و سازمان سینمایی به این سؤالات جواب داده نمی‌شود. درباره مدرسه عالی سینما، از میان افرادی که به آقای ایوبی مشاوره داده‌اند، چه کسانی گفته‌اند مدرسه ملی سینما خوب است و چه کسانی گفته‌اند مدرسه ملی بد است! چرا این بحث‌ها علنی نمی‌شوند؟

سینماژورنال: یکی از طرحهایی که رییس سازمان سینمایی دولت یازدهم به انجام آن همت گماشته تاسیس مدرسه عالی سینما است.
مدرسه در معنای کلی محلی است برای آموزش و تربیت نیروی کارآمد برای ورود به اجتماع و مدرسه عالی هم طبیعیست که باید فضایی را فراهم کند برای تربیت نیروهایی که بناست در سطوح عالي آموزش دیده و در اين سطح در جامعه به فعالیت بپردازند.
به گزارش سینماژورنال حجت ا.. ایوبی در حکمی که زمستان سال قبل برای اعضای هیات امنای این مدرسه صادر کرد “نهادینه کردن تجربه گرانسنگ سینمای ایران و انتقال آن به نسل آینده” را اصلی ترین هدف این مدرسه عالی دانسته بود.
البته که چنین هدفی نیز میتواند هدفی زیبنده برای یک مدرسه عالی باشد اما…

آموزش متولیان خاص خود را دارد
اما مساله بر سر فلسفه تاسیس چنین مدرسه ای توسط سازمان سینمایی است. مطابق آنچه در قانون اساسی ما آمده این دو وزارتخانه آموزش و پرورش و علوم و تحقیقات و فناوری هستند که وظیفه آموزش و شکوفایی استعدادهای کشور و جهت دهی به آنها را برعهده دارند.
دقیقا در همین راستا بوده که از یک سو در هنرستانهای ما آموزش هنرهای نمایشی جایگاه یافته و از آن سو دانشگاههای مختلف کشور از دانشگاههای دولتی گرفته تا آزاد، پیام نور و علمی-کاربردی نیز در همه این سالها تلاش کرده اند به تربیت نیرو برای هنر کشور بپردازند.
بررسی اینکه خروجی این سیستم آموزشی چقدر منطبق بوده با نیازهای هنری کشور به جای خود می تواند مفیدفایده باشد اما بحث بر سر متولی تربیت نیروی کارآمد هنری است که مطمئنا این متولی نمی تواند وزارت ارشاد باشد.

وظیفه شما تربیت نیرو نیست

همان طور که وزارت صنعت و معدن تربیت نیروهای متخصص عرصه صنعت از مهندسان رده بالا تا تکنسینهای رده میانی و حتی نیروهای کارگری را برعهده وزارتخانه های آموزش و پرورش و علوم و تحقیقات  گذاشته تربیت نیروی کارآمد عرصه سینما را هم باید از همین دو وزارتخانه خواست.
اینکه سازمان سینمایی خودش شخصا وارد فاز تربیت نیروی ماهر سینمایی شود درست مانند آن است که مثلا وزارت جهاد کشاورزی به تربیت کشاورز یا مهندسین کشاورزی بپردازد یا وزارت راه و شهرسازی به تربیت مهندسین عمران بپردازد.

سازمان سینمایی کمک کند به ارگانهای متولی آموزش
البته که سازمان سینمایی می تواند تعاملی سازنده را با وزارتخانه های متولی آموزش و در نگاهی جزیی تر دانشگاههای هنر و دانشکده های سینمایی داشته باشد و  درباره نیازمندیهای صنعت سینمای مملکت به آنها مشاوره دهد.
از آن طرف میتوان تسهیلات ویژه ای را برای پیشکسوتان ایجاد کرد تا بتوانند با راه اندازی آموزشگاههای آزاد و کارگاههای کوتاه یا بلندمدت به تربیت نیروی مفید برای سینما بپردازند. البته که در این حالت کمکی هم شده است به رشد و توسعه بخش خصوصی در کشور.
اما اینکه سازمان سینمایی در کنار این همه گرفتاری که با آن روبروست بخواهد وارد حوزه آموزش سینما هم بشود فقط و فقط افزودن بر دامنه وظایف و البته در نهایت به کمال نرساندن اهداف اصلی سازمان است.

طبیعیست که وقتی مدرسه عالی سینما راه اندازی میشود بودجه ویژه ای هم برای اجرای آن درنظر گرفته میشود؛ بودجه ای که میتوان آن را صرف بسیاری از امور مغفول مانده سینما از سالن سازی در نقاط دور از مرکز تا شرایطی برای پخش فراگیر آثار ایرانی در کشورهای منطقه کرد.

از این راه میان بر استفاده کنید

اگر بناست کمبودهای سیستم آموزشی سینما را برطرف کنید راه ميانبري بسيار كم هزينه تر يعني تشكيل يك كمسيون مشترك از همين هيئت امناي پيشنهادي شما و هيئتي كه وزارت آموزش عالي برمي گزيند هم وجود دارد. با کمک این کمیسیون به آسيب شناسي علل ناكارآمدي هاي احتمالي تعليم و تعلم در اين رشته خاص يعني سينما پرداخته و آن را رفع كنید.

يك كمسيون كم خرج بدون بودجه هاي آنچناني ميتواند از دانشكده هاي قديمي دولتي تا دانشكده هايي چون سوره وابسته به حوزه هنري را به آن مقصودي رهنمون كند كه  در نظر است با صرف بودجه هاي گزاف در اين مدرسه عالي محقق شود.

حتي اگر عنوان شود بودجه چندان زيادي هم به اين امر اختصاص نخواهد يافت، باز هم اين مورد به واسطه دوباره كاري يا در حال حاضر چند باره كاري بي فايده است و بهتر آنكه در اين اوضاع و احوال كار بيهوده نكنيم و حداقل در اين يك مورد ميتوان به گذشته نگاهي عبرت آموز كرد ، زماني كه حوزه هنري  با همين هدف كه در تاسيس مدرسه عالي سينما عنوان ميشود ، مجتمع آموزشي سوره را بنا نهاد.

آن زمان دلسوزاني پیدا نشدند كه بگویند به جاي تأسیس نهادی هزینه بر، سراغ برگرداندن استادهايي چون بهرام بيضايي به دانشكده هنر دانشگاه تهران رفته و در آيين نامه گزينش دانشجويان رشته هاي هنري بازنگری کنید و نتیجه اش را هم که دیدیم چه شد؟

آن زمان تب دانشگاه و مجتمع آموزشي ساختن داغ بود ، پرديس هاي پولي دانشكده هاي دولتي هم به رقابت با دانشگاه آزاد وارد شده بودند و “هر جوان ايراني يك مدرك” شعار ناگفته مسئولينی بود كه بدشان نمي آمد حداقل چند سالي ورود جوانها به بازار كم توان و بي رونق اشتغال به تاخير بيفتد، اما حالا چه ؟

با وجود اين همه دانشكده مجازي بين المللي، ورك شاپهاي چند روزه فيلمسازاني همسنگ امثال هيئت امناي شما در موسسات خصوصي ، چه نيازي واقعاً به اين مدرسه عالي است كه خارج از ضوابط بقيه موسسات دولتي آموزشي هم نمي تواند فعاليت كند ، مگر آنكه ادعا داشته باشيد مواد درسي شما ويژه و خارج از دستور شوراي عالي انقلاب فرهنگي است و يا قوانين نامكتوب حاكميتي كه در دانشكده هاي هنر اجرا مي شوند، اينجا اجرا نخواهند شد که البته این امر هم بعید به نظر می رسد.

به داد اکران فیلمهای مجوزدار برسید

جناب ايوبي! مشكل سينماي ايراني كه بزرگانش يا مهاجرت كرده يا بيكارند و يا فيلمشان مورد لطف شوراي صنفي قرار نگرفته و هر آن منتظرند طلبكارها به در خانه شان بريزند ، فراتر از اين حرفهاست كه در پشت  نبود مدرسه عالي سينما این مشکلات را پوشاند.

مشكل جوانهاي مستعد در دنياي ارتباطات كنوني و با وجود اين همه موسسات آموزشي از نوع مجازي و حقيقي اش، تعليم ديدن نيست ، يأس و سرخوردگي از وضعي است كه بر سر فيلم ها در اكران مي آيد ، از كمبود سالن است ، كه اين همه فيلم چند سالن معدود در كل كشور داشته باشند و راس هرم منزلتي سينماي  جريان اصلي را تعداد سانس هاي یک پردیس سینمایی تازه تأسیس مشخص كند و مافياي سانس جايگزين كلمه مافياي پخش شود آن هم با اين هزينه هاي بالا و اين فروش هاي نازل كه كل فروش سالانه اين سینما با اين همه معاون و مدير كل و … به اندازه قيمت يك مجتمع مسكوني چند طبقه در محله اي نه چندان گران قيمت نيست.

هیأت امنای تان را به هیأت امنای سینمای جوان منتقل کنید

آقاي ايوبي! دفاتر سينماي جوانان استانها بخصوص استانهاي محروم را تجهيز كنيد و در همه جاي ايران استعداديابي كنيد، دفاتر سينماي جوان كه در چند دهه از آزمون استعداديابي سربلند بيرون آمده بودند اينك در فقر مادي و امكانات، نيمه تعطيل هستند.

اين بودجه را به آنها بدهيد و هيأت امناي تان را با همان حقوق ماهيانه به هيأت امناي انجمن سينماي جوان انتقال دهيد ، هر چه اين دفاتر را كه وظيفه آموزش سينما به جوانهاي ايراني در همه جاي كشور را برعهده دارند پرتوان سازيد و آنها پرتلاش ظاهر شوند، استعداد هاي ناب بومي مناطق مختلف را با فرديت هاي گوناگون و  متنوعي كه بر گرفته از زبان و جغرافياي محل سكناي آنهاست، به دست خواهيد آورد.

آقای ایوبی! بیمارستان جامع سینماگران راه اندازی کنید

اصلا چرا راه دور برویم؛ سینماگران ایرانی سالهاست که در حسرت یک نظام بیمه درمانی درجه اول به سر می برند؛ بیمه ای که آنها را بی نیاز کند از خرجهای فراوانی که به هنگام بروز بیماری سراغشان می آید.
آیا نمی شود بودجه ای که بناست صرف راه اندازی مدرسه عالی سینما شود را برای ساخت یک کلینیک درمانی چندمنظوره برای سینماگران صرف کرد؟
کلینیکی که اهالی سینما بتوانند با احترام کامل در آن ویزیت شده و با حداقل هزینه درمان شوند.
به دور و برمان نگاه که کنیم می بینیم کارمندان ارگانهایی مانند بانکها، وزارت نفت و حتی این اواخر وزارت آموزش و پرورش از چنین امکاناتی برخوردارند اما دریغ که برای اهالی سینمایی که بیشتر از یک قرن از عمرش می گذرد هنوز چنین امکانی ایجاد نشده است.
جناب ایوبی! این یک پیشنهاد مفید و خداپسندانه است؛ کار آموزش را به وزارتخانه های متبوعش سپرده و بودجه مدرسه عالی سینما را صرف راه اندازی بیمارستان جامع سینماگران کنید.  اهالی شریف صنف سینما و بخصوص کف صنف که بهره ای از میلیاردهای ردوبدل شده در پروژه های بالاییان نمی برند حق شان است حداقل در زمانی که خود یا بستگانشان بیمارند به جز رنج بیماری، رنج دیگری را متحمل نشوند.

جناب ایوبی! اگر این کار را بکنید و این بیمارستان را راه اندازی کنید، ثوابی می برید ده ها برابر تأسیس مراکزی موازی با دانشکده های وزارت علوم.