1

رمز و راز زندگی زناشویی پایدار تهمینه میلانی علیرغم دوری ۳ ساله از فرزند!

سینماروزان: تهمینه میلانی جزو نسل اول فیلمسازان زن بعد از انقلاب است و جزو معدود فیلمسازان آن نسل که همچنان می‌کوشد دغدغه های زنانه خود را به سینمایی ترین شکل ممکن با مخاطبان در میان بگذارد.

به گزارش سینماروزان میلانی که سالهاست همسر خود محمد نیک‌بین را به عنوان تهیه‌کننده آثارش کنار خود دارد درباره رمز و راز زندگی زناشویی پایدار با نیک‌بین به ماهنامه «دنیای زنان» گفت: شاید برایتان جالب باشد روزی که به خانه رفتم و از تصمیم به ازدواج با محمد گفتم، اشک در چشم مادرم حلقه زد و پرسید: حالا چه عجله‌ای داری؟؟ از این حرفها گذشته، رمزی وجود ندارد جز تربیت درست.

میلانی ادامه دارد: هم من و هم همسرم خود را روشنفکر می دانیم و لابد روشن فکر می کنیم!!! به حقوق فردی یکدیگر احترام می گذاریم، در مسائل متنوع همفکری می کنیم و مهمتر اینکه، یکدیگر را انتخاب کرده ایم و مسئولیت انتخابمان را از همان شروع زندگی پذیرفته ایم.

میلانی که دختری جوان به نام «ژینا» هم دارد درباره رابطه با فرزند بیان داشت: طبعا مادر فرزندم هستم و سعی کردم و می کنم که مادر خوبی برای دخترم باشم. در خانه ما هیچ نشانی از تهمینه میلانی کارگردان نیست و من در خانه همسر و مادر هستم. خوشبختانه همیشه رابطه سالمی بین ما سه نفر حاکم بوده است. به همدیگر احترام می گذاریم و سعی می کنیم به دموکراسی حاکم در خانه ،  خللی وارد نشود.

میلانی درباره شباهت دخترش با کاراکتر اصلی فیلم آخرش «ملی…» گفت:  دختر من سه سال است که  دور از ما زندگی می‌کند و در کشور دیگری به تحصیل مشغول است  و خیلی شبیه دختران ایران نیست بنابراین اطلاعات کافی از مسائل دخترانی شبیه «ملی» ندارد ، اما در مورد فیلم و سینما صاحب نظر است؛  فیلمنامه «ملی و راههای نرفته» را خواند و پیشنهاد و انتقادات خوبی کرد و مرا تشویق کرد که حتما فیلم را بسازم.

 




بعد از انتقادات مهدی فخیم‌زاده و کیومرث پوراحمد از فارابی⇐محمد نیک‌بین: مشخص نیست فارابی چرا به فیلمی ۵۰میلیون می‌دهد و به فیلمی دیگر ۵۰۰میلیون؟!/نبود ضابطه و قانون‌مندی آسیبهای فراوانی را وارد کرده!

سینماروزان: سیاست تازه ای که در فارابی برای حمایت از تولید صورت گرفته و در این مسیر به جای اعطای وام، نوعی مشارکت در تولید البته در قبال گرفتن وثیقه صورت می گیرد با انتقادات مهدی فخیم زاده و کیومرث پوراحمد مواجه شد.

به گزارش سینماروزان فخیم زاده با ارائه روایتی از تلاشهایش برای دریافت حمایت از فاربی، رویه جدید را همچون قرارداد ترکمانچای دانسته بود و پوراحمد به گلایه از این پرداخته بود که چرا فارابی فقط از نورچشمیها حمایت می کند.(اینجا و اینجا را بخوانید)

به تازگی محمد نیک بین تهیه کننده محجوب سینمای ایران که همچنان «ملی…» را روی پرده دارد درباره وضعیت حمایت فارابی از فیلمسازان به «شرق» گفت: یکی از مسائلی که این روزها در سینمای ایران مطرح شده، ‌بحث چگونگی عملکرد بنیاد سینمایی فارابی درباره اعطای وام به تهیه‌کنندگان در چرخه تولید فیلم‌‌های سینمایی است. قبل از هر چیزی، ‌واقعیت این است که اصلا نمی‌دانیم سیاست‌های جدید بنیاد دقیقا چیست! چندان مشخص نیست که می‌خواهند به چه نوع فیلم‌هایی وام بدهند و این وام‌ها قرار است مشمول چه نوع فیلم‌هایی شود!

این تهیه کننده ادامه داد: آیا قرار است به فیلم‌های دفاع مقدس توجه شود، ‌یا فیلم‌اولی‌ها یا ژانر کودک و… . از همه مهم‌تر، نحوه تقسیم وام‌هاست؛ مثلا می‌خواهند به فیلمی ٥٠ میلیون تومان وام بدهند یا به فیلم دیگر ٥٠٠ میلیون تومان! اصلا مبنای انتخاب فیلم‌ها بر اساس چه معیاری خواهد بود. به ‌همین ‌دلیل وقتی سیاست‌ها ‌شفاف بیان نمی‌شود، در نتیجه معیاری دیگر وجود ندارد و فقط سلیقه‌ها اعمال خواهند شد!

نیک بین خاطرنشان ساخت: اصلا حسن اینکه سیاست‌ها شفاف بیان شود، ‌این است که هر کسی در جایگاه خودش قرار می‌گیرد و دست آخر انتظارات بی‌جا از بنیاد سینمایی فارابی نخواهیم داشت. نکته مهم بعدی این است که اصولا اعطای وام برای تداوم فعالیت سینمای مستقل امری ضروری است؛ چون سال‌هاست بنیاد سینمایی فارابی به چنین کاری مشغول بوده و با زیروبم‌های کار تولید فیلم کاملا آشناست؛ وگرنه غیر از فارابی هیچ جای دیگری وجود ندارد که چنین کاری انجام دهد. از آن گذشته، ‌گرفتن وام از بانک‌ها و بازگشت آنها با سود‌های ٢٠ درصد، کمر بخش خصوص را می‌شکند و در درازمدت هم با توجه به بالارفتن هزینه‌های تولید، به‌صرفه نخواهد بود.

این تهیه کننده تأکید کرد: باید بپذیریم در همه این سال‌ها مشکلات مهم در بخش فرهنگ و هنر، نبود قانون‌مندی و ضابطه‌مندی است که آسیب‌های فراوانی وارد کرده است؛ چون اصولا در ایران هیچ نهادی از کسانی که کارآفرین هستند و اصولا سودآوری می‌کند، حمایت نمی‌کند. اغلب هم دولت‌ها به دلیل اینکه از موضع قدرت هستند، کمتر به سرمایه این بخش از جامعه توجه می‌کنند و به دلیل حمایت‌نکردن و نبود امنیت اقتصادی این بخش رها می‌شود و طبیعتا کسی در این بخش نمی‌تواند ریسک کند. به ‌همین ‌دلیل بی‌‌دلیل نیست که این روزها صدای برخی از تهیه‌کنندگان سینمای ایران درآمده است.




علیرغم انتقادات محمد نیک‌بین، علیرضا داوودنژاد، منصور لشکری‌قوچانی، محمد احمدی، حسین فرحبخش و مهدی صباغ‌زاده از «فیلم سوزی» پاییزی⇐غلامرضا موسوی: فیلم‌سوزی دروغ است!⇔پرسش اول: آیا معنای همراهی صنفی این است؟/پرسش دوم: اگر موسوی عضو شورای صنفی نمایش نبود باز هم این گونه سخن می‌گفت؟/هشدار: وای به آن روزی که یکی از آثار موسوی گرفتار تراکم اکران شود!

سینماروزان: باز کردن ورودی اکران در نیمه دوم توسط شورای صنفی نمایش، تراکمی بالا را به اکران پاییزی داده و موجب شده همین حالا همزمان با هم نزدیک به 20 فیلم روی پرده باشند.

به گزارش سینماروزان این شلوغی روندی را رقم زده که در نتیجه آن به برخی از فیلمها سالن و سانس کافی نمیرسد و نمیتوانند فروشی منطقی داشته باشند؛ اگر آمار سینماهایی که در اختیار فیلمهای مختلف روی پرده است را هم مرور کنیم به اختلافی بالغ بر 100 سالن بین بالا و پایین می‌رسیم که خود گواه تراکم اکران و پدیده ایست به نام «فیلم سوزی».

در یک ماه گذشته سینماگرانی مختلف از رویه شورای صنفی نمایش در ایجاد فیلم سوزی انتقاد کرده بودند؛ از محمد نیک‌بین، علیرضا داوودنژاد، منصور لشکری قوچانی گرفته تا محمد احمدی، حسین فرحبخش و مهدی صباغ‌زاده این وضعیت را نقد کردند.(اینجا و اینجا و اینجا و اینجا و اینجا را بخوانید)

 در این شرایط غلامرضا موسوی از شرکای فیلمیران که صاحب تجربیاتی در تهیه کنندگی هم هست در گفتگویی با «ایلنا» با تیتر  «فیلمسوزی دروغ است» اساسا فیلم‌سوزی را زیر سوال برده و بیان داشته است: اعتقادی به فیلم‌سوزی ندارم. هم‌اکنون که بحث‌هایی همچون فیلم‌سوزی مطرح شده 16 فیلم به صورت همزمان اکران هستند. آیا این تعداد فیلم با توجه به تعداد سالن‌های سینما زیاد است؟! دو گروه بحث فیلم‌سوزی را راه‌اندازی کردند. گروهی که می‌خواهند آثارشان را در آینده اکران کنند و قصد دارند با راه‌اندازی چنین مباحثی در رسانه‌ها مطرح شوند و گروه دیگر کسانی هستند که تلاش کردند فیلم‌هایشان به فروش خوبی برسند اما مخاطبان از آنها استقبال نکردند و برای توجیه سرمایه‌گذاران خود بحث فیلم‌سوزی را راه‌اندازی کردند.

اینکه تهیه کننده ای به نام غلامرضا موسوی بیش از آن که با همکاران تهیه‌کننده‌اش سمپاتی داشته باشد، همراه با شورای صنفی نمایش از عدم وجود فیلم سوزی بگوید عجیب به نظر می‌رسد!

البته که ایشان به غیر از حضور در فیلمیران در شورای صنفی نمایش هم حاضر است و شاید به همین خاطر اساسا فیلم‌سوزی را قبول ندارد اما وای به حال آن روزی که در اثر گردش زمین، موسوی خود تهیه کننده فیلمی باشد که در آشفتگیهای اکران حتی ده سالن هم به آن نرسد. آیا در آن روز موسوی می‌تواند از همکارانش انتظار همراهی صنفی را داشته باشد؟




ادامه انتقادات به شورای صنفی نمایش به‌خاطر تراکم اکران پاییز و شائبه تبعیض برای روی پرده فرستادن «آینه بغل»⇐محمد نیک‌بین: شورای صنفی نمایش باید به فیلمسازانی که گرفتار فیلم‌سوزی شده‌اند پاسخگو باشد/چرا شورای صنفی نمایش فکر می‌کند این سیستم درست است؟/این سوال را از شورای صنفی نمایش پرسیدم اما پاسخ‌شان قانع کننده نبود!/سیاستها را طوری تنظیم کنید که سینماگران قانع شوند!

سینماروزان: سیاست سختگیرانه شورای صنفی نمایش در پایین نگه داشتن کمیت آثار روی پرده در نیمه اول سال که منجر شد بخشی از آثار گردانندگان شورای صنفی نمایش و از جمله رییس این شورا در بهترین زمانهای ممکن و با بهترین شرایط روی پرده برود، در نیمه دوم سال بدل شده است به باز کردن ورودی اکران و روی پرده رفتن حجمی انبوه از فیلمها!!

به گزارش سینماروزان همین حالا بیش از 20 فیلم مختلف روی پرده هستند و تا آخر هفته شمار فیلمهای گروه آزاد که باید محدود باشد به 4 فیلم خواهد رسید! در این اوضاع پرسشهایی هم طرح شده درباره لابیگری برای روی پرده رفتن یک کمدی با نام «آینه بغل»؛ فیلمی که در فاصله ای کوتاه از پایان فیلمبرداری پروانه نمایش گرفت و در حداقل بازه زمانی از پروانه نمایش هم بناست در گروه استقلال اکران شود تا لذتی دوچندان به پخش کننده متنفذش که نماینده موثری هم در شورا دارد برسد.(اینجا را بخوانید)

بعد از انتقادات تند و تیز منصور لشکری قوچانی تهیه کننده «قاتل اهلی» به این تراکم اکران و تبعیض شکل گرفته در روی پرده فرستادن «آینه بغل» در شرایطی که بسیاری از فیلمهای تحسین برانگیز جشنواره هنوز مجال اکران نیافته اند(اینجا را بخوانید) حالا محمد نیک‌بین تهیه کننده محجوب سینمای ایران هم به گلایه از این مسأله پرداخته است.

نیک‌بین که تازه ترین فیلمش «ملی و راههای نرفته…» به خاطر تراکم اکران نتوانسته چنان که باید فروش داشته باشد به «سینما» گفت: این روزها با پدیده فیلم‌سوزی در اکران روبرو هستیم؛ اینکه چرا فیلمها در زمانی میتوانند روالی معمولی طی کنند و در زمانی دیگر تن به اکرانی فشرده دهند یک سوال جدی است. ما باید از شورای صنفی نمایش دلایل و طرز فکرشان را بپرسیم که چرا فکر میکنند این سیستم درست است. یعنی من و شما می دانیم که فیلم‌سوزی میشود و ممکن است خیلی از صاحبان فیلمها هم از این روند ناراضی باشند. کسانی هم که در جریان این فرایند نیستند آنهایی هستند که زمان اکران بسیار خوبی نصیب شان شده است.

این تهیه کننده با اشاره به لزوم پاسخگویی شورای صنفی نمایش درباره حجم بالای فیلمهای روی پرده در اکران پاییزی اظهار داشت:  شورای صنفی نمایش باید به فیلمسازانی که به دلیل این مسائل آسیب می بینند پاسخ دهد و پاسخها باید برای آنها قانع کننده باشد. از آنجا که کسی درباره این مسائل پاسخگو نیست همیشه سوال به وجود می آید که چرا چنین اتفاقاتی را شاهد هستیم. من هم چنین سوالاتی را از شورای صنفی نمایش داشتم اما پاسخهایشان قانع کننده نبود.

نیک‌بین تأکید کرد: من نباید راهکاری درباره حل مشکل فیلم‌سوزی پاییزی ارائه کنم و این شورای صنفی نمایش است که باید این کار را انجام دهد و اگر نمی توان پاسخی دهد باید سیاستهایش را طوری تنظیم کند که ما قانع شویم. تا زمانی هم که پاسخ درستی پیدا نکنیم فکر میکنیم به عده ای ظلم شده و تعدادی دیگر سود می برند.




این دو فیلمنامه اشک میلانی را درآورد⇔یکی محصول اصلاحات و دیگری محصول اعتدال!+فیلم

سینماروزان: تهمینه میلانی کارگردان زن سینمای ایران که در آثارش هم اغلب زنان هستند که محور درام قرار میگیرند با تازه ترین فیلمش «ملی و راههای نرفته» جشنواره سلامت را افتتاح کرد و حین این حضور حرفهایی زد درباره رابطه با همسرش محمد نیک‌بین که تهیه کننده فیلمهایش است و البته رنجی که شوهرش از رنج او می برد. او همچنین از دو فیلمنامه ای گفت که اشکش را درآورده اند.

تهمینه میلانی گفت: همسرم را رنج میدهم چون احساساتی هستم و نمیتوانم نسبت به رنج آدمهایی که سراغم میآیند بی تفاوت باشم.

وی ادامه داد: ولی در مقابل رابطه خیلی مهربانانه ای با همسرم دارم و خیلی روی پخت غذا برایشان تاکید دارم به گونه ای که هر روز صبح قبل از اینکه سر کار رود از او میپرسم امروز چه دوست داری بخوری تا همان را آماده کنم.

میلانی افزود: اینها کمک میکند به رابطه احساسی ما چون شوهرم از رنج من رنج میبرد و من هم احساسم را بر نوشته هایم میگذارم. بر سر نوشتن «دو زن» و «ملی…» مدام گریه میکردم و مینوشتم و حضور همسرم بود که تسکینم میداد.

جالب است که «دو زن» میلانی در دولت اول اصلاحات تولید شد و روی پرده رفت و البته جزو آثار بحث برانگیز کارنامه وی بود و «ملی…» در دولت اول اعتدال تولید شد و در دولت دوم اعتدال روی پرده خواهد رفت.

برای دیدن فیلم گفته های میلانی اینجا را ببینید.