#حمزه_صالحی نویسنده نسخه نهایی #فسیل بیان داشت: کمدی نوشتن آدم را پیر میکند/ایده اصلی #دینامیت برای یک فیلم هالیوودی بود/ایده #بخارست برای همسرم بود!/مشکل اساسی سینمای موسوم به اجتماعی آن است که همه چیز را به‌هم‌ریخته نشان می‌دهد!!/فراستی فرد باسوادی است!/اقبال به #فسیل نشان داد که نیاز داریم به قصه‌های بهتر!/بهرام افشاری بسیار خوش‌فکر است و به‌زودی فیلم خودش را می‌سازد!/رضا عطاران و پژمان جمشیدی، کیفیت فیلمنامه را بالا می‌برند
سینماروزان: به طور کلی خنداندن مردم ایران که خودشان به شدت طناز هستند، کار سختی است و از طرف دیگر برای نوشتن فیلمنامه کمدی محدودیت داریم و جنس شوخی‌هایی را که در سینمای هالیوود و یا حتی ترکیه وجود دارد، در سینمای ما جایی ندارد. بنابراین زمانی که کمدی می‌نویسیم علاوه بر محدودیت‌های بسیار زیاد در نوشتن، باید بتوانیم مردمی را بخندانیم که سلیقه سختی در کمدی دارند. به همین دلیل کمدی نوشتن آدم را پیر میکند تا در نهایت همه چیزش درست در جای خود باشد.
حمزه صالحی نویسنده نهایی فیلم #فسیل با بیان مطلب فوق به خبرگزاری ایلنا گفت: ایده اصلی فیلم «دینامیت» از فیلم «همسایه‌ها» که فیلم باکیفیتی در سینمای هالیوود نیست، گرفته شد و تبدیل به اثر دیگری شد. کسانی که فیلم «همسایه‌ها» را دیده بودند خیلی تعجب می‌کردند وقتی می‌گفتم که ایده اصلی «دینامیت» بر اساس آن شکل گرفته است چرا که ارتباطی میان این دو فیلم نمی‌دیدند.
وی ادامه داد: گاهی برخی ایده‌ها را از خلال گفتگوهایی که با همسرم دارم پیدا می‌کنم مثل همین «بخارست». معمولا اولین کسی که فیلمنامه‌هایم را می‌خواند و نظر می‌دهد همسرم است که گاهی بنا به نظراتش، تغییراتی را در فیلمنامه‌هایم دارم. ایده‌ای داشتم درباره اتفاقی که برای یک آقازاده می‌افتد و همسرم این ایده را مطرح کرد که این آقازاده تصادفا در سونای بخار اتفاقی برایش می‌افتد که این ایده را گسترش دادیم و در ابتدا به قصه سونای بخار و بعد بخارست رسیدیم.
صالحی افزود: مشکل اساسی در سینمای موسوم به اجتماعی ما این است که تصور می‌شود باید حتما فقر، شرایط بد و اوضاع به هم ریخته را نشان داد و زمانی که جامعه‌ای خودش گرفتار بسیاری از این مسائل است و مردم ذهنشان درگیر این موضوعات است، شاید دلش نخواهد در سینما هم چنین آثاری را ببیند. همان طور که در سینمای هند هم رویای مردم را به آنها می‌فروشند.
او پیرامون نقدهای مختلف به آثار کمدی اعتقاد دارد: یکی مثل مسعود فراستی اگرچه فرد بسیار باسوادی است که فضای نقد را می‌شناسد ولی شیوه نقد کردن او و مدل مواجه‌اش با فیلم‌ها عجیب است و بدتر اینکه بعد از حضور او در تلویزیون، دسته‌ای از منتقدان سعی کردند ادای او را دربیاورند! برخی نقدها تخریبگرند و برخی از نقدها را هم دیده‌ام که نکات مثبت یک فیلم کمدی در آنها برجسته شده است و به آنچه در فیلمنامه قابل ارزش است، پرداخته شده که به شکل منصفانه ایرادات را گفته.
حمزه صالحی با اشاره به بداهه‌پردازی های بازیگران مختلف کمدی گفت: از بهرام افشاری یاد می‌کنم که به نظرم بسیار انسان خوش‌فکری است و مطمئن هستم که باید به زودی فیلمنامه خودش را بنویسد و کارگردانی کند. وقتی او فیلمنامه را می‌خواند بدون اغراق نکاتی که مطرح می‌کرد بیست تا سی درصد یا حتی بیشتر کیفیت فیلمنامه را بالاتر می‌برد و این موضوع درباره رضا عطاران و پژمان جمشیدی هم صدق میکند. این بازیگران نظرات موثری دارند و به خصوص به این فکر می‌کنند که دامنه بازی خودشان چطور وسیع‌تر می‌شود و به این ترتیب هم به فیلمنامه و هم به بازی خودشان کمک می‌کنند.
این نویسنده یا تاکید بر اینکه باید در کمدی سازی هم جلو رفت، اظهار داشت: گاهی بخشی از نظارت‌ها ممکن است باعث شود که برخی قصه‌ها هیچ وقت نتوانند تبدیل به فیلم بشوند اما با این حال ما این موافقت‌ها و مخالفت‌ها را پذیرفته‌ایم و اعتراضی هم نداریم و تلاش می‌کنیم که قصه‌های بهتری را تولید کنیم. همان طور که اقبال چندبرابری به فیلم «فسیل» نشان داد که قصه‌های بهتر و باکیفیت‌تر مخاطبان پرشمارتری دارد و اینکه نیاز داریم به قصه‌های بهتر.
