سینماروزان: خروجی نخستین نشست مشترک محمدمهدی حیدریان رییس تازه سازمان سینمایی با معاونان-البته معاونانی که همه را ایوبی تعیین کرده بود- بیشتر حول طرح و صحبت درباره نقشه راه این رییس برای «تحول سریع در سینما» گذشت.
به گزارش سینماروزان حیدریان در این نشست در کنار طرح این نقشه‌راه، شمول کلی آن را هم به شرح زیر اعلام کرد:
– نظارت مستمر بر عملکرد خودمان و دیگران
– سبک سازی سازمان و رفتن به سمت تحقق نظام صنفی هنری و واگذاری بیشتر مسئولیتها به فعالان
_ افزایش سهم بیشتر فرهنگی و اقتصادی در سینمای جهان
_ زمینه سازی برای طراحی و تحقق نهضت تولید محتوی
_ همسویی آیین ها و جشنواره ها در سطح منطقه ای- ملی و جهانی با اهداف و برنامه های سینمای کشور
_ همسویی نگاه حمایتی و تشویقی در همه سطوح با اهداف برنامه سینمای کشور
_ تحقق هماهنگی میان ارشاد و سایر سازمان های موثر و فعال در حوزه فرهنگ با تمرکز مسئولیتهای ارشاد به عنوان متولی فرهنگ عمومی و رفع ناهماهنگی های قبلی.
_ گسترش بازار محصولات سینما اعم از اکران، نمایش خانگی و داستانی، مستند و فیلم کوتاه و همزمان گسترش بازار فعالیت و رشد کیفی آنها و در نتیجه رونق صنعت سینما با این الگو که منجر به کاهش دغدغه اشتغال سینماگران کشور خواهد شد.
_ رونق بخشی به بازار تولید و مصرف محصولات سینمایی در کشور که لازمه آن تحقق زیر ساخت ها است.
بند دوم این شمول رفتن به سمت صنف است که البته با سخنان صریح رییس جدید سینما درباره لزوم تعامل مستقیم با خانه سینما و حضور مدیرعامل این نهاد در نشستهای بعدی با معاونان بر آن تأکید شد.
این سخنان خواسته یا ناخواسته در امتداد انتخابات اخیر هیأت مدیره خانه سینما قرار می‌گیرد؛ انتخاباتی که علیرغم برخی لابیها جریانی که در ابتدای دهه 90 و در کوران توقیف فیلمهای مجوزدار توسط حوزه هنری، فیلمسازی برای حوزه هنری را به حمایت از صنف ترجیح داده بود نتوانست در آن پایگاه محکمی داشته باشد و در مقابل برخی سینماگران که بیشتر به دنبال ارتقای وضعیت بدنه صنف هستند وارد هیأت مدیره شدند.
ایجاد نسبی یک فضای تازه در هیأت مدیره خانه سینما در کنار اهمیتی که حیدریان از روز ابتدای مسئولیتش برای صنف قائل شده می‌تواند اوضاع سینما را ولو در حد یک اپسیلون بهتر از قبل کند.
واقعیت این است که در سالهای اخیر مدیریت در سینما بیش از حد متکی شده بود بر نیروهایی کاملا غیرسینمایی! منشی دفتری که سابقه خویشاوندی با یک شخصیت سیاسی ولو اصلاح طلب دارد چرا باید به مدیریت در سینما برسد؟ یک کارمند روابط عمومی سابق با چه توجیهی باید پستی حساس در سینما داشته باشد؟ یک رییس دفتر چرا باید به ریاست مهمترین کانال ارتباطی سازمان سینمایی با جوانان برسد؟ اینها را که بگذارید کنار انبوه نیروهای تئاتری که وارد مدیریتی سینمایی شدند حقارتی که بدنه سینما از بالادستیان دولتی تجربه کرد را کاملا حس می‌کنید.
اینکه حیدریان از همان نخستین گام از اهمیت صنف می‌گوید معنایی ندارد جز تغییر آن مسیر حقارت‌بار.
حیدریان چراغ سبز را به صنف نشان داده و اگر بتواند برخلاف سلف خود که مدیریت سینما را به نیروهای تئاتری و روابط عمومیان سپرده بود با استفاده از بخشی از صنف سینمای ایران که هم دلسوز بدنه سینما هستند و هم پالوده از سیاسی‌بازی، به اصلاح تیم مدیریتی زیردست خود بپردازد قطعا اوضاع سینما بهتر از اینی خواهد شد که می‌بینیم.