سینماروزان: ادامه تولید برخی فیلمها و سریالها علیرغم توصیه به تعطیلی توسط فرماندهان مبارزه با کرونا با تعجب مخاطبان مواجه شده؛ به‌خصوص که کارگروه کرونایی خانه سینما هم در گزارشهایی به‌طور دقیق نام این پروژ‌ه‌ها و عوامل آنها را ذکر کرده ولی همچنان فیلمبرداری برخی از این پروژه‌ها و ازجمله “پایتخت۶” ادامه داشته.

محسن تنابنده بازیگر اصلی و سرپرست نویسندگان در چرایی اصرار بر ادامه تولید “پایتخت6” همزمان با بالا رفتن موج شیوع کرونا به همشهری گفت: طبیعی است که در شرایط شیوع کرونا ادامه تولید سریال خارج از عقل و منطق به نظر میرسد و خیلیها ممکن است با استناد به ما به تولید ادامه دهند ولی ما کار را متوقف نکردیم فقط برای اینکه قول داده بودند سریال باید نوروز99 پخش شود.

محسن تنابنده مدعی شد: کار همکاران ما در سریال “پایتخت6” کمتر از کار کسانی نیست که این روزها از جان گذشته اند(!!) تا به مردم خدمت و با این ویروس مقابله کنند و باید از تک تک عوامل سریال تشکر کنم که در این شرایط کرونایی پای کار ایستادند!!

محسن تنابنده درباره کیفیت داستانی فصل ششم اظهار داشت: فصل ششم “پایتخت” بلحاظ شکل و فرم در تداوم فصول قبل است با این تفاوت که داستان امسال بیشتر مبتنی بر خانواده و شیرین کردن کام مردم است.

تنابنده ادامه داد: فصل ششم شاید مثل فصول قبل زیاد حادثه محور نباشد ولی اتفاقات نرمتر و جذابتری دارد که شیرینی بیشتری برای مردم دارد.

محسن تنابنده درباره احتمال پایان کلی کار “پایتخت” در نوروز99 بیان داشت: اگر با افول اقبال عمومی روبرو باشیم و بفهمیم مردم دوستش ندارند در آن صورت ساخت ادامه سریال لزومی ندارد. به جز این اینکه بتوانیم گروهمان را هم همیشه خوب و باانگیزه و سرحال نگه داریم نیز مهم است. ضمنا پیدا کردن سوژه و ایده های بکر نیز لازم است.

تنابنده تاکید کرد: درنهایت اگر اقبال عمومی باشد سریال را ادامه میدهیم و اگر مردم دوستش داشته باشند ما نیز انرژی میگیریم برای ادامه کار.

سینماروزان/حامد مظفری: در روزگاری که ده‌ها روایت رسمی و نیمه‌رسمی و غیررسمی درباره چگونگی ورود کرونا به ایران و آمار مبتلایان، نقل محافل است و یک نفر هم پیدا نمیشود که بگوید بالاخره کدام راست است و کدام کج، جماعتی پیدا شده‌اند و گله می‌کنند از ساسی مانکن که چرا در قطعه تازه اش “دکتر”، کتاب‌نخوانی را توصیه میکند یا اینکه چرا اندی و رفقای لس‌آنجلسی در عربستان سعودی کنسرت می‌گذارند؟؟

به گزارش سینماروزان چرا توصیه‌های ساسی به شات زدن و آواز خوانی اندی و ابی و شادمهر در عربستان، به مساله این جماعت بدل شده؟

مگر ساسی مانکن، مجری برنامه “کتاب باز”رسانه ملی است که از او انتظار دارند کتاب نخوانی را جار نزند ؟ و مگر اندی و ابی و لیلا و بقیه خوانندگان لوس‌آنجلسی، عوامل فلان پروژه ارگانی‌اند که انتظار دارند در عربستان نخوانند؟؟

وقتی لو رفتن(؟!) چت خصوصی یک مجری زن آن طرفی، مشخص می‌سازد که بازیگر ارگانی پروژه‌های متصل به بیت المال، در تمام روزهایی که برای هموطن بخت برگشته، ژست ارزشی گرفته به صورت پنهانی مشغول لیسیدن پاچه این مجری زن بوده، اینکه ساسی خودش را جار میزند و ابی و شهرام شب پره کاری را میکنند که به نفع خودشان است، محل مناقشه نیست!

مگر آن که مناقشه سازی بر سر ساسی و اندی و شهرام بخشی از مسیری انحرافی باشد که برای کاستن از موج خبرسازی مرتبط با کرونا راه افتاده! بخصوص که هم رپر مطبوع راستیها و هم یک مدیر حامی ارگان مطبوع(!) راست نیز خیلی زود وارد این مناقشه شده اند ولی مشکل آنجاست که تلورانس انحراف این مسیر از کرونا، زیر ده درجه است و زودتر از حد تصور باز کرونا و کرونا و کرونا ست که از چشم تا گوش و دست و پای ملت را نشانه می‌رود. پس لطف کنید و این یک بار را بی‌خیال انحراف اذهان شوید تا بی‌لاپوشانی بفهمیم کرونا چه بر سرمان آورده؟

سینماروزان: تعطیلی سینماها و پروژه‌های سینمایی به دلیل شیوع کرونا، از منظر اقتصادی، روزهای سخت و دشواری را پیش‌روی اهالی سینما قرار داده و این درحالی است که در آستانه نوروز حتی یک عیدی جزیی یا یک سبدکالا دراختیار سینماگران قرار نگرفته است.

در این شرایط محمود اربابی از مدیران سازمان سینمایی که عضو کارگروه بررسی آسیبهای سینمایی کرونا هم شده، وعده رایگان شدن خدمات بیمه‌ای اعضای خانه سینما در ماههای آتی را داده.

محمود اربابی به اعتماد گفت: در سازمان سينمايي به چند راهكار اوليه رسيديم و در روزهاي جاري روي پنج يا شش محور كار مي‌كنيم. اول اينكه تمام اعضا و خانواده سينما كه از صندوق اعتباري هنر و هر جايي كه سازمان سينمايي، وزارت ارشاد و خانه سينما با منابع مالي آن در ارتباط است وام دريافت كرده‌اند، پرداخت وام‌هاي‌شان به تعويق افتد و ديركرد پرداخت وام‌شان جزو جريمه به حساب نيايد تا شرايط و اوضاع سينما به حالت عادي برگردد.

اربابی ادامه داد: نكته دوم بحث هزينه‌هاي بيمه تامين اجتماعي اهالي سينما پرداخت شود. سازمان سينمايي هزينه خدمات بيمه‌اي اعضاي خانه سينما را متقبل میشود تا فشار بر افراد وارد نشود.

اربابی افزود: همچنين براي صاحبان فيلم‌ها و سينماها نكته‌اي كه درنظر گرفتيم اين است كه وقتي سينماها باز شد زمان سانس‌هاي فيلم‌ها افزايش پيدا كند. بحث سانس شبانه فيلم‌ها پيشنهاد شده كه با آغاز ماه رمضان سانس فيلم‌ها افزايش پيدا كند، بايد ببينيم اجرايي شدن آن چقدر با موفقيت همراه خواهد بود. فعلا در فاز اول اين برنامه‌ها را براي عبور از بحران درنظر داريم، ولي نكته مهمي كه مي‌خواستم اشاره كنم اينكه صاحبان فيلم‌ها هم از حق و حقوقي برخوردار هستند بايد ببينيم آنها نظرشان براي چگونگي اكران فيلم‌شان چيست. صاحبان فيلم و سينماداران در اين مسير بايد با هم به توافق برسند چون آنها هستند كه در اين بحران آسيب‌ديده و متضرر شده‌اند.

سینماروزان: تعطیلی دامنه‌دار سینماها به‌خاطر شیوع کرونا حالا حالاها ادامه دارد و بعید است که به این زودی‌ها هم سینماها باز شوند.

تعطیلی سینماها باعث شده شوراهای پروانه ساخت هم تعطیل شده و تا اطلاع ثانوی هیچ پروانه ساختی صادر نشود ضمن اینکه فرمانده مدیریت کرونا هم توصیه اکید کرده به تعطیلی پروژه‌های سینمایی.

در این اوضاع هنوز مشخص نیست که چرا زیرمجموعه‌های دولتی سینما که اغلب خروجی مشهودی ندارند جز توزیع پول برای تولید همچنان باید برقرار باشند؟؟

از بنیاد سینمایی فارابی تا مرکز گسترش و انجمن سینما جوانان از جمله زیرمجموعه‌های سازمان سینمایی هستند که بخش عمده فعالیت‌شان یا برگزاری جشنواره است یا توزیع بودجه برای تولید فیلم بلند، مستند و کوتاه.

وقتی سینماها تعطیلند و شورای پروانه ساخت هم معلق شده امکان تولید فیلم مجوزدار وجود ندارد و وقتی مجوز برای تولید فیلمی وجود نداشته باشد که فارابی، مرکز و انجمن سینمای جوانان هم نمیتوانند بودجه‌ای توزیع کنند برای توزیع. بماند که بخاطر شیوع کرونا تا اطلاع ثانوی برگزاری هرگونه جشنواره هم غیرممکن است.

در این شرایط بهتر نیست این ارگانها هم تا اطلاع ثانوی تعطیل شوند تا هم در چرخه انتقال کرونا، اختلال ایجاد شود و هم در هزینه آب و برق و گاز و صرف غذا و چای صرفه‌جویی شود؟؟؟

سینماروزان: هرچقدر هم که فرمانده مدیریت کرونا و کارگروه مدیریت کرونا در سینما و تلویزیون از لزوم تعطیلی پروژه‌های درحال تولید بگویند ولی نه مدیران ارشاد و نه روسای تلویزیون، حکمی ضربتی برای تعطیلی پروژه‌های در حال تولید نمی‌دهند و کار به جایی رسیده که کارگروه مدیریت کرونای خانه سینما به ادعایی درباره ابتلای عوامل یک سریال در حال تولید به کرونا پرداخته است.

متن اطلاعیه کارگروه مدیریت کرونای خانه سینما که ناظر بر این ادعا است را بخوانید:

متأسفانه به رغم اقدامات فردی و اجتماعی بسیاری از هم‌میهنانمان، انتشار ویروس کرونا همچنان در ابعادی گسترده‌تر و روزافزون ادامه دارد و بسیج امکانات و زحمات و فداکاری‌های شبانه‌روزی کارکنان مراکز درمانی به قدر کافی حریف این بیماری مهلک نشده است.

چاره‌ای نیست جز رعایت جدیِ نکاتی که در سطح ملی و جهانی توصیه می‌شود؛ از جمله، پرهیز از تجمع در محیط‌ها و شرایطی که مستعد انتقال این ویروس هستند.
پیش از این نیز مصرانه درخواست کرده‌بودیم تا با توقف تمامی پروژه‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی از خطر ابتلای همکارانمان و به تبع آن، خانواده‌ها‌یشان و افراد دیگر به این بیمار ی بکاهیم.

برخلاف این ادعا که مراقبت‌های ویژهٔ بهداشتی و اقدامات معمول، تضمینی برای رفع این خطر است و می‌توان محیط های فیلمسازی و تولید سریال را تحت کنترل داشت، معتقدیم هشدارهای جناب آقای دکتر زالی، فرمانده عملیات مدیریت بیماری کرونا در تهران، مبنی بر خطرناک بودن چنین شرایط و محیط‌هایی، کاملاً به‌جا، ضروری و لازم‌الاجراست.

ضمن اظهار نگرانی دوباره از خطر انتشار این بیماری در میان همکاران حاضر در پروژه‌های متعددی که همچنان به کار خود ادامه می‌دهند، به منظور آگاهی افکار عمومی، خود را موظف دانستیم نمونه‌هایی از بروز این بیماری و احتمال شیوع آن در میان اهالی شاغل در این عرصه را به صورت مستند گزارش کنیم. با این امید که شاهد موارد حادتری نباشیم که حاصلش افسوس و دریغ باشد و بس.

«گزارش اول»
در جریان تولید یک سریال تلویزیونی، یکی از اعضای گروه که موظف بود هر روز در صحنه حاضر باشد از تاریخ ۷ اسفند احساس بیماری می‌کند.
پس از مراجعه به پزشک و تشخیص مشکلات گوارشی ناشی از یک‌ نوع ویروس، تحت درمان قرار می‌گیرد و از این به بعد یک روز در میان به محل فیلمبرداری می‌رود.
۱۴ اسفند بیماری شدت می‌گیرد و ناگزیر از استراحت در خانه می‌شود.
۱۶ اسفندبه دلیل سرفه‌های شدید دوباره به بیمارستان مراجعه می‌کند و پس از انجام سی‌تی‌اسکن ریه و اعلام ابتلا به بیماری کرونا بستری می‌شود.
پس از دو روز به خانه منتقل می‌شود و در قرنطینهٔ خانگی درمان ادامه می‌یابد.
تهیه‌کننده همزمان با بستری شدن او در بیمارستان از بیماری او مطلع می‌شود. فیلمبرداری بدون وقفه ادامه پیدا می‌کند، درعین حال ضدعفونی کردن لوکیشن ومعاینهٔ روزانهٔ افراد نیز انجام می‌گردد که گویا محدود است به سنجش حرارت بدن و بررسی نشانه‌های بالینی.
با توجه به اینکه ویروس کرونا در صورت انتقال ممکن است تا حدود دو هفته به صورت نهان در بدن افراد باقی بماند و سپس آشکار شود، این احتمال وجود دارد که به رغم اقداماتِ مراقبتی، بیماری کرونا از طریق همکاری که قبلاً مبتلا به بیماری شده است و یا حتی از سوی افراد دیگری خارج از گروه، برخی از عوامل را گرفتار سازد.

در این گزارش به درخواست همکاری که شرح مختصر ابتلایش به بیماری کرونا داده شد نام او و سریالی که در تولید آن حضور داشت ذکر نشده است. اسناد و مدارک مرتبط با این گزارش در ستاد موجود است و در صورت لزوم منتشر خواهد شد.

سینماروزان: پنج سال پس از جدایی هزینه‌زای بخش بین‌الملل از جشنواره اصلی فجر توسط رییس معزول سینما و درحالی‌که برگزاری دوره جدید این بخش جداشده به‌خاطر شیوع کرونا، در هاله‌ای از ابهام قرار دارد همچنان کم نیستند سینماگران و کارشناسانی که خواستار بازگشت بخش بین‌الملل به جای اصلی خود یعنی جشنواره اصلی فجرند ولی در این بین شایعاتی هم درباره حمایت برخی از سینماگران قدیمی از این جدایی مطرح شده بود و ازجمله حمایت مجید مجیدی از این جدایی.

مجید مجیدی کارگردانی که امسال با فیلم “خورشید” در جشنواره اصلی فجر حضور داشت در خلال گفتگویی تفصیلی با “اندیشه پویا” به انتقاد از جدایی بین‌الملل از فجر پرداخته است تا ردی باشد بر شایعات حمایت از جدایی بین الملل از فجر.

مجیدی با اشاره به تجربیات خودش از پرزنت محصول در جشنواره فجر بیان داشت: آن زمان که پیر هانری دولو در جشنواره فجر “بدوک” را دید و آن را به کن فرستاد مثل حالا نبود که برای رسیدن فیلم به جشنواره، نیاز به لابی‌گری داشته باشی! شرایط طوری بود که من خودم از دوستان حوزه شنیدم که فیلمم به کن رفته!

مجید مجیدی با انتقاد از جدایی بین‌الملل از جشنواره اصلی فجر گفت: یکی از دلایلی که فضای ناسالم امروز ایجاد شده، جدا کردن بخش بین‌الملل از جشنواره فجر است که اصلا اصل فلسفه جشنواره فجر را زیر سوال برده. در آن سالهایی که این جدایی صورت نگرفته بود، روسای جشنواره‌های مطرح خارجی موقع برگزاری جشنواره به ایران می‌آمدند و در کنار مخاطبان ایرانی، فیلمهای ایرانی را می‌دیدند و برای جشنواره‌های خود گزینش می‌کردند.

مجیدی افزود: فیلم “بچه‌های آسمان” در جشنواره فجر بود که توسط نماینده جشنواره مونترال انتخاب شد و کم‌کم به سمت دیگر جشنواره‌ها رفت و بزرگ شد. آن زمان باربارا مدیر جشنواره ونیز خودش هر سال مهمان فجر بود و بادقت فیلمها را می‌دید و فیلم انتخاب میکرد.

مجید مجیدی با اشاره به سطح پایین مهمانان حاضر در جشنواره جهانی(؟) فجر گفت: این چهره‌های درجه سه و چهاری که از توی کافه‌های اروپا پیدا می‌کنند و به بین‌الملل جداشده از فجر می‌آورند خیلی توفیر دارند با آن آدمهای درجه یکی که قبل از جدایی بین‌الملل، به جشنواره فجر می‌آمدند و فیلمهای ایرانی را می‌دیدند.

سینماروزان: حضور مدیرعامل خانه سینما به‌نمایندگی از نزدیک به ۵هزار عضو خانه سینما در شوراها و کارگروههای مختلف مدتهاست محل پرسش است و یک نفر هم پیدا نمی‌شود که بگوید محاسن جمع کردن کل خانه سینما در یک نفر چه می‌تواند باشد جز سوق دادن تمام ایرادات و مشکلات به سوی همین یک نفر و آیا بهتر نیست به‌جای مدیریت فردگرایانه، این بدنه متخصص سینما باشند که در شوراهای مختلف حاضر شوند؟؟

سیدضیا هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان با انتقاد از حذف جایگاه تهیه‌کنندگی در تصمیم‌گیری‌های مدیریت دولتی به مهر گفت: نبود یکپارچگی و وحدت میان تهیه‌کنندگان و انفعال شورایعالی تهیه‌کنندگان باعث شده سازمان سینمایی همه کارهای صنفی را به خانه سینما بسپارد در حالی که فعالیت تهیه‌کنندگان (کارفرما) با توجه به نوع عملکردشان به خانه سینما که کارگری تعریف شده ارتباطی ندارد!!

هاشمی تاکید کرد: فعالیت تهیه‌کنندگی به طور موضوعی به مدیرعامل خانه مرتبط نمی‌شود. حضور برخی مدعیان تهیه‌کنندگی در خانه سینما باعث شده فعالیت تهیه‌کنندگی به عنوان صنف و مرجعیت آن مختل شود.

رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان با اشاره به روند غلط یکپارچگی و تصمیماتی که تحت‌تأثیر این ناهماهنگی‌ها قرار می‌گیرد گفت: برای روشن شدن موضوع مثالی می‌زنم، امسال برای تعیین تکلیف برنامه‌های نوروزی جلسه‌ای تشکیل شد. در این جلسه مدیرعامل خانه سینما و مدیران سازمان سینمایی حضور داشتند که البته جای ذی‌نفعان سینما که تهیه‌کنندگان و سینماداران هستند، خالی بود. دلیل این اتفاق نبود یکپارچگی تهیه‌کنندگان است که باعث این نوع تصمیم‌گیری‌های دولت و برگزاری جلسات مهم بدون حضور ذی‌نفعان از جمله تهیه‌کنندگان است، باید این روند اصلاح شود و ما با این یکسونگری دولت مخالفیم.

هاشمی در ادامه گفت: این روزها شاهد انفعال در شورایعالی تهیه‌کنندگان هستیم و همین امر موجب شده در مورد آئین‌نامه اکران نظرات مختلف و مغایر با منفعت سینما عنوان می‌شود.

وی در ادامه تاکید کرد: در آئین‌نامه سال ۹۹ موارد خوبی تعبیه شده و برخی موارد هم اشکالاتی دارد که شورایعالی باید در خصوص آئین‌نامه وارد عمل شده و نظر خود را بیان کند، اما به دلیل انفعال وارد چنین مسائل مهمی نمی‌شوند. در واقع می‌توان گفت شورایعالی به دلیل منافع غیرمشترک تشکل‌های این شورا هماهنگی در عملکرد ندارند.

هاشمی در پایان گفت: با توجه به نبود یکپارچگی، دولت باید از مجموعه فعالیت سینما برآورد داشته باشد و فعالیت صنوف نسبت به انجام تکالیف قانونی را زیر ذره‌بین قرار داده و در نهایت با این صنوف در امور صنفی تهیه‌کنندگی به جای خانه سینما تعامل داشته باشد.

سینماروزان: راه‌اندازی کارگروه و شورا در ساختار دولتی سینمای ایران، سنتی دیرینه است و هرچقدر هم که در ریاست سینما تغییر ایجاد می‌شود ولی نه تنها از راه‌اندازی کارگروه دست نمی‌کشند که باز کارگروه تازه‌ای راه می‌اندازند.

به‌تازگی و تازه سه هفته بعد از تعطیلی سینماها به‌خاطر کرونا، کارگروهی تازه توسط حسین انتظامی راه افتاده؛ این بار به بهانه بررسی آسیب‌های کرونا!!

فارغ از اینکه در دوران شیوع کرونا اغلب شهروندان دعوت می‌شوند به دوری از اجتماعات، ولی سازمان سینمایی به‌جای نظرسنجی الکترونیک از سینماگران مجرب برای حل زیان‌های وارده به سینما، باز محفلی برای اجتماع افراد راه می‌اندازد جای پرسش است.

باز اگر در همین کارگروه تازه هم بدنه سینما بودند که دعوت به همفکری می‌شدند جای امیدواری بود ولی وقتی بخش عمده کارگروه سینمایی کرونا هم از مدیران و کارمندان ارشاد و سازمان سینمایی هستند و فقط یک سینماگر در کارگروه حضور دارد، مشخص است که نمی‌توان امیدواری چندانی هم به خروجی چنین شوراهایی داشت.

از سوی رییس سازمان سینمایی، سید محمدمهدی طباطبایی نژاد، محمود اربابی و رمضانعلی حیدری خلیلی معاونان سازمان ، منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما، سید حسین سیدزاده مدیرعامل صندق اعتباری هنر و سید غلامرضا موسوی تهیه کننده به عنوان اعضای «کارگروه بررسی آسیب های کرونا در سینما» معرفی شدند که بخش عمده آنها نیروهای متبوع ارشاد و سازمان هستند که در همان حیطه مدیریتی خویش هم عملکردشان مناقشه‌برانگیز بوده است.

فقط درنظر بگیرید مدیران خانه سینما و صندوق اعتباری هنر که یکی بخاطر عدم شفافیت در چگونگی توزیع عیدی میلیاردی۹۸ ارشاد میان سینماگران و دیگری بخاطر بی‌کفایتی شرکتی که برای بیمه تکمیلی درمان سینماگران انتخاب شده در همه ماههای گذشته مدام با انتقاد روبرو بوده‌اند، وارد کارگروه بررسی آسیبهای کرونا هم شده‌اند!!

این پرسش هم به‌مانند تمام کارگروههای دیگر سازمان به قوت خود باقیست که چرا یک بار درباره حق‌جلسه اعضای این گونه کارگروهها هیچ شفاف‌سازی صورت نمی‌گیرد؟؟

سینماروزان: تعطیلی کرونایی سینماها که به‌نظر میرسد حالا حالاها هم ادامه داشته باشد ضرر و زیانی را به سینماداران وارد کرده که برای جبرانش، پیشنهاداتی مختلف طرح شده. از جمله این پیشنهادات، تعطیلی محافل بودجه‌خوار دولتی و کاستن از بودجه‌های هنگفت پشتیبانی زیرمجموعه‌های دولتی سینما و صرف هزینه بجامانده، برای کمک به سینماداران آسیب‌دیده است.

منوچهر محمدی تهیه‌کننده سینما به تازگی به مدیران سینما پیشنهاد داد برای یک سال هم که شده جشنواره موسوم به جهانی فجر را تعطیل کنند و بودجه‌اش را صرف جبران خسارت سینماداران کنند.(اینجا را بخوانید)

حالا محمدمهدی عسکرپور که اخیرا دبیر جشنواره جهانی فجر هم شده در اظهاراتی برای ایسنا، پیشنهاد تعطیلی چنین محافلی را عوامفریبانه خوانده و مدعی شده این پایگاههای مقاومت فرهنگی نباید از میان بروند!

عسکرپور البته توضیح نداده پیشنهاد خودش برای جبران ضرر و زیان سینماداران چیست؟ و البته محافل بودجه‌خواری که حتی در داخل هم بلیت‌فروشی، چندانی ندارند چگونه به “پایگاه مقاومت فرهنگی” بدل شده‌اند؟؟؟ و اگر واقعا برمبنای فلسفه مقاومت فرهنگی اداره می‌شوند چرا گرفتار یک دیوان‌سالاری پرمدیر و پرمشاور و پرکارمند شده‌اند؟؟ مگر نمی‌توان مقاومت فرهنگی را با یک گروه چابک‌ کم‌تعداد ولی متخصص پیش برد؟؟

عسکرپور نوشته است: به نظرم طرح تعطیلی رویدادهای سینمایی با بیان بی‌فایده بودنشان به نفع تعدادی مجموعه‌دار که اتفاقاً از جهت تعداد، بسیار کم و از جهت مال و اموال بسیار پرقدرتند، باظاهر تا حدی عوام فریبانه‌اش یک تیر است بادو نشان: جذب مالی بودجه(هرچه قدر که امکان دارد) برای کسانی که سودهای چند ساله‌شان کاملا به خودشان مربوط بوده و ضرر اخیر را به حساب بیت‌المال می گذارند و  از سر راه برداشتن باقیمانده “پایگاه‌های مقاومت فرهنگی” سینما، به نفع سیطره کامل سینمای سطحی و فاقد استاندارد که دیر زمانی است با سرمایه‌گذاری همین دوستان سینمادار همانند ویروسی واگیردار به جان سینمای ملی افتاده است!

سینماروزان: همزمان با شیوع کرونا در ایران شبکه‌های مختلف رادیویی و تلویزیون به‌طور مدام به مردم تاکید کرده‌اند که جز در مواقع ضروری و آن هم به صورت محافظت‌شده از خانه خارج نشوند ولی در عین حال این توصیه، تناقضاتی هم داشته که رسانه اصلاح‌طلب “اعتماد” آنها را برشمرده است.

متن شواهد “اعتماد” بر تناقضات کرونایی تلویزیون را بخوانید:

صداوسيما همين لحظه مي‌تواند آمار دهد كه روزانه ده‌ها ساعت برنامه‌سازي درباره اطلاع‌رساني و خبررساني نسبت به ويروس كرونا داشته است؛ از بخش‌هاي مختلف خبري و گزارش‌هاي متعدد گرفته تا برنامه‌هاي خانوادگي، پزشكي، صبحگاهي، شبانگاهي و حتي علمي و… كه هر روز به نوعي به ويروس كرونا مي‌پردازند، اما چرا هنوز جاده شمال شلوغ‌ترين مسير جاده‌اي است يا چرا هنوز مردم در خيابان‌ها و فروشگاه‌ها به ‌شدت در حال خريد و تردد هستند. چرا عمق فاجعه صرفا براي درصد كمي از مردم كه آنها هم حتي ممكن است اخبار را از شبكه‌هاي مجازي دريافت كنند بيشتر آشكار شده است؟ با سه نمونه از نحوه عملكرد صداوسيما درباره ويروس كرونا مي‌توان گفت كه چرا سياستگذاري صداوسيما در اين باره نافذ و موثر واقع نمي‌شود!

1-اولين و مهم‌ترين ويژگي ويروس كرونا قدرت شيوع آن است. اين روزها همه پزشكان و مشاوران حوزه بهداشت در ايران و جهان مردم را به ماندن در منازل خود توصيه مي‌كنند. خود تلويزيون هم بارها در برنامه‌ها اعلام مي‌كند كه مردم از منازل خود تا حد امكان و جز به ضرورت خارج نشوند. اما درست در كنار همه اينها يك برنامه رپرتاژي در تلويزيون كه تقريبا به‌طور شبانه چند دقيقه‌اي روي آنتن است مردم را به خريد رفتن از يك فروشگاه تشويق مي‌كند، چراكه جنس‌هاي آن تخفيف‌هاي خوبي براي مردم دارد.

مجري اين برنامه در يكي از قسمت‌ها در حالي كه همان ابتدا مردم را از رفتن به سفر پرهيز مي‌دارد درست دقايقي بعد آنها را به خريد از فروشگاه مورد نظر تشويق مي‌كند و گويي منافع صداوسيما در اينجا نسبت به منافع مردمي به گونه‌اي ارجحيت پيدا مي‌كند كه همه توصيه‌هاي قبلي را كنار مي‌زند. مخاطب هم با ديدن اين برنامه به راحتي همه توصيه‌هاي مربوطه نسبت به خروج از منزل و قرنطينه را به فراموشي مي‌سپارد و مي‌بيند كه چطور شهروندان با در نظر گرفتن مراتب بهداشتي كه اينجا بيشتر مي‌تواند ويتريني به نظر برسد وارد فروشگاه شده و خريد مي‌كنند. بحث «تعارض منافع» يكي از همان نقاط كوري است كه به راحتي مي‌تواند پشتوانه يك حركت جمعي و سياستگذاري‌هاي رسانه‌اي را بر باد دهد و اينجا تعارض منافع عمومي مردم با منافع صداوسيما مانع از اين نشده است كه اين سازمان كلان حداقل در اين چند روز كه كشور با بحران كرونا مواجه است و تنها در شهر تهران بيش از هزار نفر مبتلا شده‌اند از منافع مادي خود چشم‌پوشي كند.

2-از اولين اقدامات تلويزيون براي حضور مردم در خانه‌ها و توجه به قرنطينه‌هاي خانگي اعلام پخش چند سريال تلويزيوني از شبكه‌هاي مختلف سيما بود؛ سريال‌هاي مرد «هزار چهره»، «خانه به دوش»، بازپخش «خندوانه» و پخش فيلم‌هاي سينمايي، مهم‌ترين آثار در نظر گرفته شده براي اين ايام تا پايان سال بود كه سريال‌ها به دهه 80 و عمده آثار جزو تكراري‌هاي 10 بار بازپخش شده تلويزيون در شبكه‌هاي مختلف بوده‌اند. اين رويكرد چه با هدف ماندن مردم در منازل و چه با هدف روحيه‌بخشي و سرگرمي‌سازي صورت گرفته باشد، نتوانست در اين مدت به خروجي مناسبي برسد. از اساس هم نشان داد تلويزيون با پخش تكراري‌هايي كه بارها سراغ آنها رفته است ماجرا را نه تنها جدي نگرفته، بلكه مثل خيلي از مناسبت‌هاي ديگر كه به پخش فيلم و سريال اقدام مي‌كند سياستي عادي در زماني عادي است.

3- گفته‌اند كه «دوصد گفته چون نيم كردار نيست» حالا هر قدر هم كه تلويزيون در برنامه‌هاي مختلف به مردم بگويد از اجتماعات بپرهيزيد، فاصله يك و نيم تا دو متري را حفظ كنيد، هر يك نفر ناقل كرونا مي‌تواند تا 11 نفر را مبتلا كند و چه و چه… وقتي خود تلويزيون در برنامه‌اي مثل «دورهمي» حداقل‌هايي مثل فاصله و كمتر كردن جمعيت را رعايت نكند مخاطب هم اين توصيه‌ها را جدي نمي‌گيرد. صد البته كه ضبط «دورهمي» كه يكي از برنامه‌هاي پرطرفدار است، اقدام خوبي در روزهاي بي‌محتوايي سيماست و قطعا همه ويديوي پشت صحنه برنامه در ضدعفوني كردن استوديو را ديده‌اند اما براي راحت شدن خيال‌شان همين كافي بود؟ آيا بهتر نبود به جاي نشاندن مردم يك صندلي در ميان فاصله بيشتري ميان افراد حفظ مي‌شد؟ يا از ورود برخي ميانسالان به برنامه جلوگيري مي‌شد؟ يا قوانيني براي استفاده اجباري همگان از دستكش لحاظ مي‌شد؟ اتفاقاتي كه باعث شود زنجيره انتقال بيماري كرونا در يك اجتماع مردمي به صفر برسد!

همه اين موارد نشان مي‌دهد تلويزيون در جدي گرفتن اپيدمي كرونا كه اين روزها در همه جهان همه‌گير شده است، متناقض عمل مي‌كند! تناقضي كه خروجي آن مانع خواهد شد مخاطب هم جدي‌اش بگيرد و گويي بيشتر از اينكه مخاطب بايد كرونا را جدي بگيرد اين خود تلويزيون است كه بايد اين ويروس منتشر شده در جهان را جدي بگيرد.

سینماروزان: بالاخره بعد از هشدارهای مختلف برخی از سینماداران و پخش‌کنندگان درباره زیان‌های وارده در نتیجه تعطیلی کرونایی سینماها، سازمان سینمایی از تنظیم پیش‌نویس بسته‌ای حمایتی برای جبران ضرر و زیان سینما خبر داد.

پیش‌نویس بسته حمایتی سازمان در بیست بند تنظیم شده و طبق اعلام روابط عمومی سازمان، اهم این بسته، حیطه‌های زیر را دربرمی‌گیرد:

–تخصیص نوبت‌های نمایش فیلم به صورت شبانه

— افزایش زمان نمایش فیلم‌های پرفروش

–افزایش روز‌های نیم بها با هدف رشد ضریب اشغال

— تغییر بازپرداخت وام سینماگران و بخشودگی جرایم دیرکرد از سوی صندوق اعتباری هنر

هرچند فعلا فقط با پیش‌نویس بسته حمایتی روبروییم ولی از همین پیش‌نویس هم کاملا مشخص است که سازمان برای جبران مستقیم ضرر و زیان وارده به سینماداران، پخش‌کنندگان و صاحبان آثاری که به‌خاطر کرونا، فرصت اکران را از دست داده‌اند، هیچ برنامه‌ای ندارد.

آنچه تاکنون از فحوای کلام تمامی سینماداران و پخش‌کنندگان متبادر شده، انتظار آنها از ارشاد برای جبران مستقیم زیانهای مالی ناشی از کرونا است و نه حمایت‌هایی کاملا غیرمستقیم که به این سادگیها، زیان‌های آنان را جبران نخواهد کرد.

چرا سازمان سینمایی به جای کاستن از تلفات بودجه در زیرمجموعه‌های متعددش و کمک مستقیم به سینماداران، در مسیری کاملا غیرمستقیم پا گذاشته؟؟

اینکه وعده اکران شبانه به سینماداران را در روزهای بعد از بازگشایی می‌دهند می‌تواند جبران خسارت هنگفتی باشد که در شب عید به آنها وارد آمده؟؟؟ یا‌ افزایش زمان اکران فیلمهای پرفروش که پیشتر نیز وجود داشته چه فایده‌ای دارد به حال سینمادار بخش خصوصی که در آخرین ماه سال باید به پرسنلش هم حقوق بدهد و هم عیدی و هم سنوات؟؟

عین این پرسش درباره افزایش زمان عرضه بلیتهای نیم‌بها هم وجود دارد؛ مساله آنجاست که تعطیلی دامنه‌دار سینماها به‌خاطر کرونا، رغبت مخاطب به سینما رفتن حتی بعد از بازگشایی را هم به شدت کاهش می‌دهد و این یعنی ضرر پشت ضرر و با افزایش روزهای بلیت نیم‌بها هم جز افزودن بر دامنه ضرر سینمادار-پخش‌کننده-صاحب اثر ، اتفاقی دیگر نخواهد افتاد.

خواسته سینماداران-پخشکنندگان-صاحبان آثار از حسین انتظامی واضح است؛ آنها جبران مستقیم ضرر مالی را انتظار دارند! چرا انتظامی کاملا مستقیم به فکر جبران زیان‌های آنها نیست؟؟

آیا این سینماداران حتی به‌اندازه صاحبان برخی نشریات کاغذی که اثری از آنها در کیوسک نیست و باز یارانه کاغذ می‌گیرند هم کارکرد فرهنگی ندارند که جبران مستقیم ضرر و زیان مالی هم از آنها دریغ می‌شود؟؟

سینماروزان: تعطیلی ادامه‌دار سینماها به‌دلیل شیوع کرونا، مدیران فرهنگی را بیش از قبل متوجه ظرفیت‌های شبکه خانگی کرده ولی چه فایده که این توجه بعد از بی‌توجهی کامل سالهای اخیر به فعالان شبکه خانگی روی داده است.

اخیرا عباس صالحی وزیر ارشاد از عرضه روزانه یک فیلم در شبکه خانگی برای سرگرم‌سازی مخاطبان گرفتار قرنطینه گفت و همین ادعا، واکنش یک فعال شبکه خانگی را موجب شده.

شهاب کاظمی مدیرعامل موسسه گلرنگ‌رسانه که در ماههای اخیر چندین عنوان فیلم را به شبکه خانگی ارائه داده با تعریض به ادعاهای وزیر اظهار داشت: هر روز شاهد پخش مکرر تازه‌ترین عناوین خانگی به‌صورت قاچاق از شبکه‌های قارچ‌گونه ماهواره‌ای و کانالهای معلوم‌الحال و منفعت‌طلب تلگرامی هستیم. صرف نظر از زیانهای مالی این‌چنینی، در شرایط بحرانی و رکود اقتصادی صنف ویدیورسانه، الان بحث صیانت از جان و سلامتِ پرسنل زحمتکش این صنف مهجور در مقابله با کرونا هم میان است.

شهاب کاظمی ادامه داد: واقعا جای تاسف دارد که در این شرایط سخت و به بهانه حفظ نشاط اجتماعی(؟!) پرسنل موسسات ویدئورسانه، شرکتهای پخش و دست اندرکاران عرضه باید در معرض خطر و بیماری قرار بگیرند تا مدیران پز “هر روز یک فیلم” را دهند؟؟

مدیرعامل گلرنگ‌رسانه تاکید کرد: چنانچه این شرایط پرخطر در روزهای آتی نیز ادامه پیدا کند، قطعا توزیع عناوین نمایش خانگی متوقف و به بعد از شرایط اضطراری موکول خواهد شد ولی پرسش آنجاست که آیا جناب وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی که خواستار فعالیت و توزیع روزمره شبکه نمایش خانگی است، از زیرساختها، موانع و زیانهای کرونایی که فعالان تولید و توزیع شبکه خانگی را تهدید می‌کند، آگاهی دارند؟! اگر هم که مقصودشان پخش آنلاین است که باید بدانند به‌واسطه کم‌کاری در صیانت، سود اصلی این پخش به جیب قاچاقچیان مجازی میرود.

کاظمی یادآور شد: مدیرانی که در بحران تعطیلی کرونایی سینما، تازه یادشان افتاده که میتوانند به شبکه خانگی تکیه کنند چرا در تمام این سالها و با وجود دریافت کلی بودجه به بهانه صیانت ، در ریشه‌کن کردن قاچاق مجازی محصولات خانگی که نفس موسسات خانگی را گرفته، ناکام ماندند؟؟؟ آیا اگر زودتر از اینها به داد موسسات خانگی می‌رسیدند حالا پزشان در تکیه به شبکه خانگی، منطقی‌تر نبود؟؟

سینماروزان: در روزهای تعطیلی سینما و کساد سینماتیکت، مالک آپارات و فیلیمو، سینماتیکت سامانه منسوب به مدیرعامل سینماشهر را مالک شد.

هلدینگ صباایده مالک برندهای آپارات، فیلیمو و صباویژن که تا پیش از این بخشی از سهام سینماتیکت را در اختیار داشت، با کامل کردن سبد سهام خود از این پلتفرم فروش آنلاین بلیط سینما، مالک صددرصدی آن شد.

این هلدینگ با سابقه ۱۵ سال فعالیت در کسب و کارهای فناورانه و با فعالیت تخصصی در دو حوزه VOD(ویدیوی درخواستی) و UGC(کاربرمحور) یکی از قدیمی‌ترین فعالان صنعت محتوا با تمرکز بر فضای آنلاین محسوب می‌شود.

صباایده که تا پیش از این ۴۵ درصد از سهام سینماتیکت را در اختیار داشت، با ادعای حمایت بیشتر از کسب و کارهای مرتبط با زمینه فعالیت‌اش، اقدام به خرید باقی مانده سهام سینماتیکت کرده است.

صباایده هدف خود از این سرمایه‌گذاری را تحول در حوزه بلیط فروشی آنلاین سینما، ایجاد رونق در بازار بلیط فروشی آنلاین با هدف حمایت از سینماها و سینماداران، توسعه دانش فنی و زیرساختی سامانه بلیط فروشی در حوزه فرهنگ و هنر، نزدیک‌ کردن بیشتر فضای آفلاین و آنلاین سینما و نیز رقم زدن چشم اندازهایی برای بهبود خدمات محتوایی در آینده سینمای ایران دانسته است.

سینماتیکت پلتفرمی با سابقه هشت سال حضور در صنعت سینمای ایران است که به عنوان قدیمی‌ترین و اولین سامانه فروش آنلاین بلیط سینما شناخته می‌شود و صباایده امیدوار است با حمایت‌های مالی و معنوی از استارتاپ در حال رشد سینماتیکت و با اشتراک گذاری دانش تخصصی که در طول سال‌ها کسب‌وکار فناورانه به دست آورده، در ادامه این همکاری، نوآوری‌هایی را در صنعت سینما ایران و به ویژه فضای آنلاین رقم بزند.

سینماتیکت پیش از این منسوب به مجید مسچی مدیر موسسه سینماشهر از زیرمجموعه‌های سازمان سینمایی بود و با تغییر اخیر، حضور مسچی و نزدیکانش در این سامانه به حداقل رسید!

سینماروزان: منوچهر محمدی تهیه کننده پیشکسوت سینما با انتقاد از انفعال در ارشاد در مساله زیان وارده به سینماداران در نتیجه تعطیلی کرونایی سینماها، پیشنهاد تعطیلی جشنواره موسوم به جهانی فجر و استفاده از منابع میلیاردیش جهت جبران خسارت هنگفت سینماداران را داد.

تهیه‌کننده فیلم‌های «مارمولک»، «ارتفاع پست» و «طلا و مس» درباره ضررهای وارد شده به مشاغل به طور اختصاصی درباره سینماها به ایسنا گفت:  سال ۹۸، از جنبه‌های مختلف سال خیلی خوبی برای سینمای ایران نبود و اهالی سینما بویژه کسانی که صاحب سالن هستند به امید سال ۹۹ و نوروز بودند که متاسفانه با این اتفاق روبرو شدند. اگر بخواهیم روی اعداد و ارقام صحبت کنیم باید بگویم فارغ از اینکه سینماها دایر باشند یا تعطیل، هر صندلی به طور متوسط بین ۲ هزار تا ۲۵۰۰ تومان برای صاحب سالن هزینه می‌برد که شامل هزینه‌های مربوط به پرسنل، حقوق، بیمه، شارژ و سایر هزینه‌هاست. چنین عددی را اگر در تعداد صندلی‌های مجموعه ضرب کنیم به راحتی متوجه می‌شویم که حتی اگر نخواهیم دست به تعدیل نیرو بزنیم، با چه رقم‌هایی مواجه هستیم. البته تا جایی که من خبر دارم اکثر سینماداران نه تنها تعدیل نیرو نکردند، بلکه حقوق اسفند را به‌رغم مضیقه شدیدی که وجود داشته پرداخت می‌کنند، آن هم در شرایطی که این حقوق اسفند شامل عیدی و پاداش سنوات و در واقع معادل چهار ماه حقوق است و فشار سنگین به صاحبان سینماها وارد می‌کند.

این سینمادار یادآور شد: در سال‌های گذشته وقتی حوادث و بلایای طبیعی نازل شدند، دولت بلافاصله در حوزه‌های مختلف وارد عمل شد و حداقل یک کمیته ویژه تشکیل می‌داد تا بر اساس آن ضرر و زیانی که مثلا به بخش‌های کشاورزی و صنعت وارد شده را جبران کند؛ بخشی از این کمک به شکل پرداخت نقدی بود، بخشی به شکل پرداخت وام با سود بانکی اندک و بخشی هم کمک‌های دیگر. در این اتفاق اخیر آن‌طور که از شواهد و قراین برمی‌آید به احتمال بسیار زیاد تا اواخر فروردین همچنان ماجرا ادامه‌دار است  و این دو ماه که برای صاحبان سینماها محل تامین کسری هزینه‌های ماه‌های آینده مثل محرم و صفر و ماه رمضان هم بود، از دست می‌رود. این شرایط یکی از اتفاقات نادر و سخت سینماست و اگر دولت به کمک سینماداران نیاید مشکلات عدیده‌ای را می‌توان پیش‌بینی کرد از جمله اینکه برخی سالن‌ها تصمیم بگیرند طور کامل تعطیل شوند که با توجه به ناوگان کوچک سینمای ایران ضرر بزرگی به صنعت سینمای کشور وارد خواهد شد.

او گفت:  اتفاق دیگر ممکن است تعدیل نیرو باشد و در شرایطی که کشور ما هم با تورم بالا و هم رکود سنگین و بیکاری فزاینده مواجه است، اقدام خوبی نخواهد بود پس لازم است دولت چاره‌اندیشی کند. توصیه من این است که دولت بخصوص وزارت ارشاد هر چه سریعتر در روزهای باقیمانده سال تصمیم جدی بگیرد. یکی از کارهایی که می‌تواند انجام دهد حداقل این است که با توجه به تاخیر در تغییر زمان جشنواره جهانی فیلم فجر، منابع میلیاردی که برای آن جشنواره بوده را به جبران ضرر و زیان این بخش اختصاص دهند. چه اشکالی دارد یک سال جشنواره را با توجه به این شرایط برگزار نکنیم و منابعش را به “اساس” سینما و حفظ آن اختصاص دهیم؟
 

منوچهر محمدی گفت: نکته بعدی این است که اکران زمستان که شامل بهمن و اسفند می‌شد عملاً از بین رفته و اکران عید هم به طریق اولی از بین می‌رود. اگر این ماجرا ادامه پیدا کند احتیاج است که حداقل با صنف‌های مرتبط مثل تهیه‌کنندگان، پخش کنندگان و سینماداران جلساتی برگزار شود تا چاره اندیشی صورت گیرد وگرنه با یک آشفتگی در این زمینه مواجه خواهیم شد و مشکلاتی بروز خواهد کرد که حل آن به نظرم پیچیده خواهد بود. اصلا برای من اسباب تعجب است که در این روزها ارشاد در یک سکوت و سکون به سر می‌برد و انگار هیچ فعالیتی در آن نیست. در حالی که قاعدتا می‌توانستند در این مورد جلساتی را تشکیل دهد که لزوما به این معنا نیست به شکل فیزیکی باشد ولی باید زودتر چاره‌اندیشی شود.
او با اشاره به تعدد آراء و سلایق در سینما تاکید کرد: فکر می‌کنم دوران پساکرونا، مجموعه‌ای از اختلافات و مشکلات را در سینما به وجود آورد که خودش داستان مفصلی خواهد بود.

محمدی در بخشی دیگر از صحبت‌های خود ادامه داد: نکته مهم دیگر این است که بالاخره این ویروس از ایران خواهد رفت و اعلام می‌کنند بازگشایی سینماها اشکالی ندارد، ولی چگونه باید اعتمادی را برای مخاطب ایجاد کرد که مجدداً به سینماها برگردد؟ چون مطمئنا تا وقتی مردم به درجه‌ای از اعتماد روحی و روانی نرسند، سینماها باید با حداقل ظرفیت شروع به کار کنند و این باز هم خودش یک ضرر است، براین اساس دامنه این ضرر و زیان را باید تقسیم بندی کنیم و برای هر دوره‌ای از این تقسیم بندی هم برنامه، هم راهکار و هم روش‌های خاصی طراحی کنیم. مثلاً اگر وظایفی برعهده سالن‌دارهاست از نظر ایمنی و مسائل بهداشتی اقدام شود اما به نظرم همه چیز  در یک سکوت و سکون غیرقابل باور رفته و این‌ها چیزی نیست که برعهده وزارت بهداشت بگذاریم، اساساً حوزه تخصصی وزارت بهداشت نیست که برای سینما و وضعیت اکران آینده تصمیم بگیرد بلکه باید در یک ترکیب صنفی و دولتی بررسی شود.

وی در پاسخ به اینکه آیا مانند آنچه در ایتالیا در پیش گرفته شده و سینماها با رعایت تمهیداتی مثل کم کردن مخاطب همچنان باز هستند، نمی‌شد در ایران هم اینطور عمل کرد؟ گفت: مسئله اینجاست که اگر ما سینماها را با یک سوم مخاطب باز کنیم، سوی دیگر ماجرا به تهیه کننده برمی‌گردد که آیا راضی می‌شود فیلمش را در این شرایط اکران کند؟ چون تفاوت کشور ما با جایی مثل ایتالیا این است که در ایتالیا بیش از ۷۰ درصد فیلم هایی که روی پرده می‌روند محصول آمریکا هستند و با قیمت نازلی تهیه می‌شوند ولی در اینجا تهیه‌کننده حساب می‌کند که اگر فیلمش را در زمانی مثل نوروز با حداکثر ظرفیت اکران کند، احتمال اینکه سرمایه‌اش برگردد باز هم کمتر از ۵۰ درصد است.

او افزود: همه این‌ها را می‌گوییم اما متاسفانه علائم و نشانه‌هایی مبنی بر ایجاد کارگروه یا تصمیم گیری در این باره دیده نمی‌شود و انگار همه چیز در کماست، چون اگر هم کاری انجام شده حداقل خبری به ما نرسیده است. بنابراین دوستان بدانند این دوران سپری می‌شود و در نهایت ما می‌مانیم و حجم زیادی مشکل که اگر فکری نشود، به جز اینکه رابطه جامعه سینمایی و دولت تیره‌تر از قبل شود نتیجه دیگری باقی نمی‌ماند.

سینماروزان: نبود آینده‌ای روشن برای جوانان و نوجوانان ایرانی بسیاری از خانواده‌ها را واداشته که به‌دنبال مجالی برای فرستادن فرزندان به آن سوی آبها باشند تا لااقل اگر فرزندان‌شان درس‌خوان و اهل تحصیل هستند، در کشوری تحصیل کنند که آینده‌ای روشن حداقل برای افراد تحصیلکرده وجود دارد.

آتیلا پسیانی بازیگر توانای ایرانی که دو فرزند با نامهای ستاره و خسرو دارد با تعریض به فقدان امید به آینده در ایران به ایسنا گفت: نمی‌توانید عشق و لذتی را که به واسطه داشتن فرزند دارید، از دیگران کسب کنید. هر کسی باید خود این لذت را تجربه کند مگر این‌که اصولا علاقه‌ای به این تجربه نداشته باشد.

پسیانی ادامه داد: من تمایل داشتم و دو بار پدر شدم؛ شاید اگر در کشوری زندگی می‌کردیم که امید به زندگی بیشتر و شرایط برای جوانان آسان‌تر بود، حتی بچه‌های بیشتری داشتم.

آتیلا پسیانی با ذکر خاطره‌ای از مادر هنرمندش جمیله شیخی که معتقد بوده آینده‌ای برای هنرمندان موجود نیست، بیان داشت: مادرم نه تنها هیچ اشتیاقی برای حضور من در فضای هنری نداشت، بلکه به دلایلی نامعلوم با این موضوع کاملا مخالف بود و نمی‌دانم چرا دلش می‌خواست من حقوق سیاسی بخوانم؛ رشته‌ای که خیلی از آن بدم می‌آمد!

پسیانی افزود: مادرم تمام تلاشش را به کار گرفت که من به این سمت نیایم، ولی هر چه بیشتر مرا منع می‌کرد، حریص‌تر می‌شدم و در نهایت در نوجوانی وارد فضای تئاتر شدم، هرچند زمینه کارهای من با فعالیت‌های مادرم کاملا متفاوت و گاه متضاد بود.

سینماروزان/کیوان بهارلویی: علیرغم همه شایعات مرتبط با تعطیلی پروژه های سینمایی و تلویزیونی بخاطر کرونا ولی همچنان چندین و چند پروژه سینمایی و تلویزیون حتی با ابتلای برخی عوامل به کرونا، کار خود را ادامه می‌دهند و جالب که مقامات تلویزیون هم از برخی پروژه‌ها حمایت کرده‌اند!!!

به تازگی کارگروهی برای مدیریت کرونا در پروژه‌های تصویری راه افتاده و این کارگروه نیز با رد شایعات تعطیلی، آمار تکان‌دهنده‌ای هم از بی‌توجهی پروژه‌ها به هشدارهای کرونایی ارائه داده.

دانش اقباشاوی رییس صنف دستیاران کارگردان که سخنگویی کارگروه مدیریت بحران کرونا را برعهده گرفته گفت: روز اول اسفند که درباره ویروس کرونا اعلام عمومی انجام شد، انجمن برنامه‌ریزان و دستیاران کارگردان سینما اولین اطلاعیه خود را همراه با توصیه‌های وزارت بهداشت به تمام اصناف سینمایی ابلاغ کرد. در ادامه با همکاری هیات‌مدیره خانه سینما و همراهی همایون اسعدیان به عنوان رییس هیات‌مدیره این تشکل، اطلاعیه اول منتشر شد که طی آن پیشنهاد تعطیلی پروژه‌های تصویری برای رعایت نکات ایمنی و حفظ سلامت افراد حاضر در آن پروژه‌ها مطرح شد. سپس ۲۳ صنف سینمای ایران در نامه‌ای از هیات‌مدیره خانه سینما خواستار توقف پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی با همکاری وزارتخانه‌های بهداشت، کار و ارشاد (سازمان سینمایی) و صدا و سیما شدند.

او در ادامه گفت: در این اثنا ما به عنوان چند صنف خانه سینما به شکل خودجوش پروژه‌های مختلف را که در حال فیلمبرداری هستند، رصد کردیم و به جمع‌آوری اطلاعات آن‌ها پرداختیم و متوجه شدیم در حال حاضر ۲۷ پروژه در اقصی نقاط ایران در حال فیلم‌برداری هستند که سه پروژه به شکل داوطلبانه، فیلم‌برداری خود را لغو کردند ولی ۲۴ پروژه به شکل قطعی در حال کار هستند. پیگیری‌های ما نشان می‌دهد برخی از پروژه‌ها نکات بهداشتی را رعایت می‌کنند که جای خوشحالی دارد، ولی در این میان متاسفانه دو پروژه به لحاظ امنیت بهداشتی، به شدت وضعیت نگران‌کننده‌ای دارند و ما در هفته گذشته از طرف غلامرضا موسوی، رییس شورای‌عالی تهیه‌کنندگان سینما و همچنین از طریق هیات‌مدیره خانه سینما به این پروژه‌ها تذکر جدی دادیم.

او با ابراز نگرانی از وضعیت این دو پروژه تاکید کرد: این پروژه‌ها شرایط خطرناکی دارند و این وضعیت خطرناک تنها به اعضای خانه سینما که درگیر آن‌ها هستند، محدود نمی‌شود، چراکه در این پروژه‌ها افراد دیگری نیز حضور دارند و علاوه بر این‌ها هر یک از این افراد با خانواده خود نیز در ارتباط هستند و رفت و آمدهای دیگری هم دارند و می‌بیینم که به‌راحتی می‌توانند ناقل ویروس باشند.

سخنگوی کارگروه مدیریت بحران کرونا در سینما از پراکندگی پروژه‌های تصویری در سراسر کشور به عنوان دیگر عامل نگران‌کننده یاد کرد و افزود: اگر تمام این پروژه‌ها در تهران مستقر بودند، راحت‌تر می‌شد کنترل کرد، ولی این پراکندگی هم به‌شدت نگران‌کننده و خطرناک است.

سینماروزان: از همان اولین روزهای تعطیلی سینماها به‌خاطر جلوگیری از شیوع کرونا بر ضرر و زیان وارده به سینماها و صاحبان آثار درنتیجه این تعطیلی اشاره کردیم و وقتی این تعطیلی امتداد یافت، افزایش ضرر و زیان را گوشزد کردیم.

به‌دنبال هشدارهای سینماروزان هم رییس انجمن سینماداران و هم سخنگوی شورایعالی اکران بر از دست رفتن اقتصاد سینما در نتیجه این تعطیلی تاکید کردند و از مدیران بالادستی خواستار تصمیم‌گیری برای جبران ضرر و زیان وارده شدند.

واقعیت هم همین است که به‌هرحال بخشی از سالنهای سینمای ایران دراختیار بخش خصوصی است و تعطیلی سینماها، مشکلات بخش خصوصی لاغر سینما را بیشتر و بیشتر خواهد کرد. یعنی برخلاف بخش دولتی چاق سینمای ایران که این تعطیلی‌ها کمترین تاثیری به‌حالش ندارد، بخش خصوصی سینما و سینماداران درنتیجه این تعطیلی به سمت لهیدگی کامل می‌روند.

این هشدارها به گوش حسین انتظامی رییس سینما هم رسیده که در توییتی از ضرر تعطیلی سینماهای خصوصی درنتیجه کرونا گفته و خواستار طرح پیشنهاد برای جبران این ضرر شده.

پیشنهاد سینماروزان به رییس سینما این نیست که برای جبران ضرر و زیان کرونایی سینماداران، باری تازه بر دوش دولت گذاشته و به‌دنبال دریافت ردیف بودجه‌ای تازه باشد بلکه انتظامی باید بانی یک جراحی بر پیکر ساختار دولتی زیرمجموعه‌ها برای جبران ضرر وارده به بخش خصوصی باشد.

حسین انتظامی همان رییسی است که در دوران حضورش در سینما، شفاف‌سازی مالی در ارگانهای زیرمجموعه از فارابی گرفته تا مرکز گسترش و موزه سینما، هنروتجربه، سینماشهر، انجمن سینمای جوان و خانه سینما را در دستور کار قرار داده و از این حیث، موجب نوعی شفاف‌سازی درباره بریز و بپاش‌های این زیرمجموعه‌ها شده.

ساختار دولتی زیرمجموعه‌های سینما، چهار دهه است که بودجه‌هایی ویژه را به‌بهانه پشتیبانی از دولت دریافت می‌کنند؛ بودجه‌هایی که شفاف‌سازی انتظامی موجبات افشای ارقام هنگفت آنها شده.
در نتیجه آخرین شفاف‌سازی مشخص شده که فقط در سه زیرمجموعه دولتی سینمایی یعنی فارابی، انجمن سینمای جوان و مرکز گسترش به‌ترتیب بودجه‌‌های ۸.۵میلیاردی، ۹میلیاردی و ۴میلیاردی به‌نام پشتیبانی صرف شده!!

بودجه پشتیبانی همین سه زیرمجموعه رویهم بیش از ۲۰میلیارد میشود که فقط با نیمی از آن میتوان لااقل بخشی از ضرر کرونایی سینماداران را جبران کرد؛ این همان جراحی است که باید انتظامی عهده‌دارش شود. البته که این جراحی یک جراحی نرم است چون می‌توان کاملا منطبق بر چشم‌اندازهای دولت الکترونیک آن را پیش برد.

مگر نه اینکه در سایه دولت الکترونیک باید دیوان‌سالاری هزینه‌زا و گاه مفسده‌زا را ریشه‌کن کرد پس چه بهتر حالا که تنفس اصلی‌ترین پل ارتباطی سینما و مخاطبان که همان سینماداران باشند دچار خلل شده، از دیوان‌سالاری دولتی کاست و مابه‌التفاوتش را صرف کمک به جبران زیان کرونایی سینماداران کرد.

اصلی‌ترین فعالیت ارگانهای زیرمجموعه سینما جز توزیع پول برای تولید فیلم یا برگزاری محفل است؟؟ چرا باید برای توزیع بودجه‌ای چندمیلیاردی، چندمیلیارد صرف پشتیبانی کرد؟؟ میتوان بخش عمده این روند را به‌صورت الکترونیک درآورده و جلوی بریز و بپاش‌ها را گرفت.

پیشنهاد سینماروزان به حسین انتظامی آن است که بی‌تعارف از زیردستانی که مدعی خدمت به سینما هستند بخواهد در سال کرونایی سینمای ایران قید دریافت تمام یا لااقل نیمی از هزینه هنگفت پشتیبانی را بزنند تا این بودجه صرف جبران ضرر کرونایی سینماداران شود. در این صورت یقینا هم بخشی از مشکلات بخش خصوصی حل خواهد شد و هم بخش خصوصی کم‌توان سینمای ایران بعد از مدتها درک خواهد کرد که مدیرانی حامی آنها در ساختار حاکمه بر سر کارند.

سینماروزان: شورای پروانه نمایش فیلم های سینمایی برای دو فیلم مجوز نمایش صادر کرد.

شورای پروانه نمایش فیلم های سینمایی در جلسه اخیر که با حضور اکثریت اعضا برگزار شد، مجوز نمایش “درخت گردو” که داستانی تراژیک درباره بمباران شیمیایی سردشت دارد را صادر کرد.

“مردن در آب مطهر” ساخته برادران محمودی افغان دیگر فیلم پروانه‌گرفته است.

فهرست کامل پروانه‌های صادره به شرح ذیل است:

— “درخت گردو” به تهیه کنندگی سید مصطفی حاجی‌احمدی، کارگردانی محمد حسین مهدویان و نویسندگی مشترک ابراهیم امینی و حسین حسنی

— “مردن در آب مطهر” به تهیه کنندگی جمشید  محمودی، کارگردانی و نویسندگی نوید محمودی

سینماروزان: انتقاد از سینمای کمدی ایران و پسرفتی که در سالهای اخیر داشته و در عین حال اقبال مخاطبان به این نوع سینما ادامه دارد. برای مخاطب مهم نیست فلان به‌اصطلاح کارشناس در بهمان برنامه تلویزیون چگونه سینمای کمدی را می‌نوازد؛ او همچنان علاقه دارد به تماشای محصولات پاپ‌کورنی چه در سینما چه در شبکه خانگی و چه در سامانه‌های ویدیوی درخواستی.

بهمن فرمان‌آرا کارگردان باسابقه سینما که در این سالها همچنان با عطشی بالا به فیلمسازی ادامه داده جزو تازه‌ترین منتقدان سینمای کمدی است.

بهمن فرمان‌آرا با انتقاد از رواج نوعی ابتذال در سینمای کمدی به شرق اظهار داشت: وقتی درباره کمدی‌های رایج حرف می‌زنیم از فيلم‌هايي صحبت مي‌كنيم که به‌مراتب بدتر از «گنج قارون» هستند. به نظرم در مقايسه با فيلم‌هايي که امروز به اسم فيلم کمدي مي‌بينيم، «گنج قارون» شرافت داشت، چراکه به هر صورت قصه‌اي تعريف مي‌كرد. امروز مي‌بينيم که جواد عزتي و رضا عطاران با هم مي‌رقصند! در واقع بار ديگر به زمان فيلمفارسي برگشته‌ايم! براي من عجيب است. چطور در کشوري که استعدادهاي فراواني وجود دارد و بخشي از آنها را در جريان فيلم‌سازي مي‌بينيم، استعدادها اين‌قدر راحت از دست مي‌روند! قطعا سينما، هنري است که به نيروي تازه‌نفس نياز دارد و مي‌بينيم که بسياري از نيروهاي تازه‌نفس مسير درستي نمي‌روند.

فرمان‌آرا درباره قدمت سانسور در سینمای ایران گفت: وقتي از سانسور حرف مي‌زنيم، اين نکته را هم بايد در نظر داشته باشيم که پيش از انقلاب نيز با چنين مواردي روبه‌رو بوده‌ايم. پيش از انقلاب براي نمايش فيلم «شازده احتجاب» با ماجراي سانسور مواجه شديم. زماني که قرار بود فيلم نمايش داده شود، به‌صراحت به من گفته شد شانس آوردي که در جشنواره فيلم تهران جايزه بهترين فيلم را گرفتي؛ در غير اين صورت هرگز فيلم نمايش داده نمي‌شد. مقصودم اين است که سانسور آزاردهنده‌اي که از آن حرف مي‌زنيم، در دوره قبل نيز وجود داشت. غم‌انگيز است که بسياري از استعدادهاي خوب فيلم‌سازي آماده ورود به اين عرصه هستند، اما موانعي مانع از ورود آنها به جريان فيلم‌سازي حرفه‌اي مي‌شود. من، مهرجويي يا کيميايي اگر يک يا دو فيلم ديگر بسازيم، تأثيري در جايگاهمان در سينما ندارد؛ صحبت‌هاي من درباره کارگردانان جوان سينماست، کساني که قرار است سينما را سر پا نگه دارند. سينماي ما تا پيش از انقلاب در کنار فيلم‌هاي خارجي نمايش داده مي‌شد، بعد از انقلاب نمايش فيلم‌هاي خارجي را هم حذف کرديم؛ بنابراين رقابتي که در گذشته با اکران فيلم‌هاي خارجي داشتيم، الان وجود ندارد؛ يعني بار ديگر در همان چاله گير افتاده‌ايم. امروز فيلم‌ها براي فروش بيشتر بايد مبتذل باشند! درجه ابتذالي که باورکردني نيست. در فيلم «هزارپا» آدم‌هايي که در جنگ آسيب ديده‌اند، با پاي مصنوعي بولينگ بازي مي‌كنند! متأسفم که به همه چيزهايي که برايمان ارزشمند است، اين‌طور دهن‌کجي مي‌كنيم.

بهمن فرمان‌آرا با گلایه از کیفیت پایین فیلمهای کمدی اظهار داشت: قرار شد فيلم‌هاي خارجي اکران نشود تا سينمايمان قوت بگيرد؛ اما مي‌بينيم اتفاقاتي در سينماي ما رخ مي‌دهد که مي‌گوييم صد رحمت به فيلمفارسي‌ها. 40 سال به ناصر ملک‌مطيعي اجازه کارکردن داده نشد، جرم او فقط اين بود که تيپ جاهل را بازي مي‌كرد که در آن سال‌ها مخاطب، چنين شمايلي را مي‌پسنديد. الان در سينما چه مي‌بينيم؟ برخي فيلم‌هاي کمدي حال حاضر را نمي‌توان با خانواده ديد. شخصيت‌هايي که حرکات زشت انجام مي‌دهند و حرف‌هاي دوپهلو، سه‌پهلو درباره مسائل جنسي مي‌زنند و دوستاني که در شوراي پروانه ساخت و نمايش حضور دارند و برخي نيز با داشتن سالن سينما و دفتر پخش که توان تهيه‌کنندگي هم دارند، اين جريان را کنترل مي‌كنند.

این کارگردان با اشاره به سوابقش در تهیه‌کنندگی آثاری در گونه‌های مختلف گفت: هيچ‌کس از پول بدش نمي‌آيد، من هم از اين قاعده مستثنا نيستم و هيچ مخالفتي هم با پول‌ساز‌بودن فيلم ندارم، اما نبايد همه‌چيز را فداي درآمدزايي بيشتر کرد. من تهيه‌کننده فيلم «در امتداد شب» هستم که با وجود همه صحبت‌هايي که درباره آن مي‌شود، هنوز هم پرفروش‌ترين فيلم تاريخ سينماي ايران است. بليت اين فيلم دو تا تک توماني و سه توماني بود که فقط در اکران تهران 15 ميليون فروش کرد. حالا اين ميزان فروش را  ضرب ‌در مقدار بليت اين روزهاي سينما بکنيد و ببينيد چه رقمي خواهد شد. مقصودم اين است که اين حرفه را بلدم. از آن طرف فيلم‌هايي مثل «گزارش»، اولين فيلم بلند عباس کيارستمي را هم تهيه کرده‌ام.

فرمان‌آرا با نقد رسانه ملی گفت: تماشاچي رسانه ملي به 10، 15 درصد رسيده و جاي رسانه ملي را سريال‌هاي ترکي و رسانه‌هاي خارجي گرفته، به اين دليل است که از روز اول اشتباه کرديم و هر وقت تلويزيون را تماشا کرديم، فقط دو تا آدم نشسته‌اند و با هم حرف می‌زنند؛ اينکه به تلويزيون نياز ندارد، اين راديو است. درنظرنگرفتن سليقه ميليون‌ها تماشاگر نتيجه‌اش مي‌شود ريزش هرروزه اين رسانه و جذب‌شدن آنها به شبکه‌ها و رسانه‌هاي بيگانه. تلويزيون در تمام اين سال‌ها نشان داده است که رقيب نمي‌خواهد و هميشه به‌دنبال حفظ انحصارش است. مدتي قبل از همين رسانه ملي آقايي شروع به فحاشي به هنرمندان اين کشور کرد. مشخص است که با اين فرايند هر‌روز از تعداد مخاطبان رسانه ملي کم خواهد شد!

سینماروزان/محمد شاکری: به سال ۹۹ نزدیک میشویم ولی هنوز لیست اهالی سینمای برخوردار از عیدی میلیاردی۹۸ ارشاد، منتشر نشده و همچنان این پرسش پیش‌روی بدنه سینما باقیست که عیدی میلیاردی۹۸ ارشاد دقیقا به چه کسانی رسیده؟

در اغلب سازمان‌های دولتی یا غیردولتی وقتی می‌خواهند به زیردستان، عیدی یا پاداش دهند مستقیم به حساب شخص واریز می‌کنند نه آن که عیدی را دراختیار یک حلقه چندنفره قرار دهند که درباره توزیع آن تصمیم‌گیری کند.

عیدی۹۸ ارشاد به‌جای آن که مستقیم به حساب تک‌تک اعضای خانه سینما برود دراختیار حلقه بالادستی خانه سینما واگذار شد و این حلقه هم بنا به مصلحت خود، عیدی را میان روسای صنوف توزیع کرد که خود برای تقسیم آن تصمیم‌گیری کنند. همین واسطه‌تراشی بود که باعث شد دقیقا از فروردین۹۸ تا همین امروز کلی پرسش و سوءتفاهم درباره برخورداران از این عیدی شکل گیرد و کلی از سینماگران معترض باشند که چرا هیچ سهمی از عیدی نداشته‌اند؟

تعطیلی سینماها و پروژه‌های سینمایی به‌خاطر کرونا موجب شده پیش‌بینی شود به‌لحاظ اقتصادی، نوروز۹۹، نوروزی پرفشار برای بدنه سینما باشد و این وظیفه مدیران فرهنگی است که از بار این فشار بکاهند.

در این شرایط وزیر ارشاد اگر بناست به اعضای نزدیک به ۵هزارنفره خانه سینما، عیدی دهد بهترین و منطقی‌ترین روش آن است که با دریافت بانک اطلاعاتی سینماگران، این عیدی را به‌طور مستقیم به حسای تک‌تک اعضا واریز کند.

در سال ۹۸ حدود ۱میلیارد و ۴۰۰میلیون تومان عیدی از سوی ارشاد به سینماگران اختصاص داده شد ولی واسطه‌تراشی بر سر توزیع عیدی موجب شد بسیاری از اعضای خانه سینما، حتی یک ریال عیدی بهشان نرسد درصورتی که اگر همان ۱.۴میلیارد به‌طور مساوی و مستقیم میان ۵هزارعضو خانه توزیع می‌شد باید به هر نفر حداقل ۲۸۰هزار تومان عیدی برسد.

آزموده را آزمودن خطاست پس وزیر ارشاد اگر می‌خواهد با اعطای عیدی، نوروز۹۹ را برای تمامی سینماگران، شیرین کند، مبلغ‌ درنظرگرفته برای عیدی را به‌طور مستقیم و بی‌واسطه میان تمام اعضا تقسیم‌ کند.