سینماروزان: شیوع کرونا در ایران نه تنها بسیاری از صنوف را تحت‌الشعاع قرار داد بلکه اسباب تعطیلی برخی جشن‌ها و جشنواره‌ها همچون جشن‌های مختلف خانه سینما و جشنواره جهانی(؟) فجر را رقم زد با این حال دبیر جشنواره مقاومت اصرار زیادی دارد که حتما جشنواره مقاومت را امسال برگزار کند.

عظیمی میرآبادی که بعد از حضورش به عنوان مدیر انجمن سینمای مقاومت، خودش هم دبیری جشنواره مقاومت را برعهده گرفته(!) نه تنها بنا دارد که جشنواره را برگزار کند بلکه از دوتکه(!) شدن جشنواره خبر داده.

دبیر جشنواره مقاومت به ایسنا گفت: با توجه به بحران کرونا تصمیم گرفتیم جشنواره را در دو مقطع برگزار کنیم؛ یکی در هفته دفاع مقدس و دیگری هم در هفته بسیج. اولی در تهران و بخشی از آن در چند استان خواهد بود و دومی هم در کرمان کنار آرامگاه شهید سلیمانی برگزار خواهد شد.

جالب اینجاست که دبیر جشنواره مقاومت وقتی دربرابر پرسشی پیرامون فلسفه برگزاری جشنواره در دورانی که حتی فیلم سینمایی بلند تازه‌ای با مضمون مقاومت تولید نشده قرار می‌گیرد به‌راحتی می‌گوید از همان آثاری که در جشنواره‌های فجر اخیر نمایش داده شده‌اند برای جشنواره‌اش، فیلم انتخاب میکند.

میرآبادی گفت: این را می‌توانم بگویم که جشنواره فجر سال قبل و سال قبل‌تر از آن را مرور کنید. بخشی از آثار مرتبط در بخش مسابقه بودند و بخشی هم نبودند. از بین همین‌ها می‌تواند فیلم‌ها را پیدا کنید.

اینکه چرا با وجود اینکه دبیر معترف است به انتخاب آثار از میان آثاری که در فجر دیده‌ شده‌اند ولی باز اصرار دارد به برگزاری جشنواره آن هم در دل کرونا هم ربط داده شده به آیه‌ای از قرآن!!

عظیمی میرآبادی در چرایی برگزاری جشنواره در دل شیوع کرونا مدعی شد: ما مصداق آن آیه‌ای هستیم که می‌گوید “چه بسا تعداد نیروی کم بر نیروی بسیار فائق می‌شود” و می‌توانیم در زمینه کار ارزشی که نیت خیر و قربة الی‌الله ما است تاثیرگذاری بیشتری از رقمی که هزینه می‌شود داشته باشیم.

سینماروزان امیدوار است دبیر جشنواره مقاومت که در توجیه برگزاری جشنواره خود از یک آیه قرآن مصداق آورده، حواسش به آیاتی از قرآن که در مذمت اسراف هم هست، باشد و فی‌المثل آیه۳۱ سوره اعراف که می‌فرماید: «يَا بَنِي آدَمَ خُذُواْ زِينَتَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وكُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ؛ اى فرزندان آدم جامه خود را در هر نمازى برگيريد و بخوريد و بياشاميد و[لى] زياده‌‏روى مكنيد كه او اسرافكاران را دوست نمی‎‏دارد».  

بریز و بپاش برای برگزاری جشن و جشنواره در دوران گرفتاری بدنه سینما در انبوه مشکلات اقتصادی می‌تواند مصداق اسراف باشد و امیدواریم نه تنها اسرافی در جشنواره مقاومت صورت نگیرد که ریزهزینه‌های برگزاری جشنواره نیز با شفافیت کامل منتشر شود تا توجیهات دبیر جشنواره در چرایی برگزاریش منطق‌پذیر باشد.

سینماروزان/احمد محمداسماعیل: شیوع کرونا و تعطیلی بسیاری از پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی، اقتصاد زندگی هنرمندان را بدجوری به هم زد؛ هنرمندان در حالت عادی هم حتی یک بیمه بیکاری برایشان تعریف نشده و حالا هم که کرونا آمده و بیکاری چندبرابر شده هیچ کمک قابل توجهی نثارشان نشده.

رضا رویگری بازیگر پیشکسوت با گلایه از اوضاع اقتصادیش گفت: نمی‌شود که بازیگر و عوامل کار کنند و مزایای مالی‌اش به شخص دیگری برسد. بازیگر هم در همین جامعه زندگی می‌کند. من الان ماهی پنج میلیون و سیصد هزار تومان اجاره می‌دهم چطور باید این مبلغ را پرداخت کنم؟ طلب‌هایم را نمی‌توانم بگیرم.

این بازیگر با یادآوری اینکه چند سالی می‌شود که بیمار است و هر نقشی را نمی‌تواند بپذیرد و کرونا هم دردسرها را بیشتر کرده اظهار کرد: نزدیک به ۵۰۰ میلیون تومان از این و آن و از کارهای تلویزیونی و سینمایی طلب دارم که وصول نمیشود و نمی‌توانم بگیرم. کار کرده‌ام و پولم را نداده‌اند. درست نیست من با این شرایط بروم کار کنم و پولم را هم ندهند.

رویگری درباره شرایط حال حاضر و حال‌وهوای این ‌روزهایش توضیح داد: آجرهای دیوار روبه‌رویم را می‌شمارم تا ببینم کم نشده باشد! من بعد از «مختارنامه» از طرف دوستان تلویزیونی چهار سال ممنوع‌الکار شدم. علتش را نپرسید چون خودم هم نمی‌دانم. شش ـ هفت سال هم می‌شود که بیمار هستم برای همین چند سالی می‌شود که کار درست و حسابی نکرده‌ام. کاری که به دل خودم بچسبد نکردم. گاهی کارهایی پیشنهاد می‌شود اما مثل هنرور با ما برخورد می‌کنند. من پنجاه و هفت سال کار نکردم که روزی چندر غاز دستمزد بگیرم. نمی‌شود که بازیگر و عوامل کار کنند و مزایای مالی‌اش به  شخص دیگری برسد. بازیگر هم در همین جامعه زندگی می‌کند.

او با عنوان اینکه پیشنهادی از ابوالقاسم طالبی برای سریال “طلاق” داشته که به دلیل مسائل مالی به نتیجه نرسیده است، گفت: پیشنهادی برای یک سریال به کارگردانی ابوالقاسم طالبی داشتم که سر مسائل مالی به توافق نرسیدیم و نشد. من قبلا سریال «به کجا چنین شتابان» را با طالبی کار کرده بودم خودش گفته بود رضا رویگری کار مرا زنده کرد. در این کار هم می‌توانستم یک نقش خوب دیگر برای ایشان بازی کنم. گفتم مبلغی به عنوان پیش پرداخت بدهند تا مطمئن شوم پولم را می‌دهند اما نپذیرفتند. من الان بیمار هستم. کارهایی هم هست که پیشنهاد می‌شود و خودم نمی‌پسندم.

رضا رویگری با لحنی آمیخته به طنز اما تلخ درباره اوضاع این روزهایش گفت: من بعضی وقت‌ها آن قدر خسته و گرفتار میشوم که از کرونا خواهش می‌کنم تشریف بیاورند منزل ما و کار را تمام کند! واقعا خسته شدم، زیاد هم از کرونا نمی‌ترسم. ما زندگی نمی‌کنیم. یک هنرمند به چه چیزی زنده است؟ به این که کار بکند و از کاری که می‌کند لذت ببرد ولی وقتی کار نیست و حمایتی وجود ندارد چه کنیم جز استقبال از کرونا؟؟

سینماروزان: همزمان با روز دختر، غلام کویتی‌پور حماسی‌خوان شناخته‌شده ایرانی با انتشار فایلی ویدئویی از همخوانی خود با یک دختر رپر سیزده ساله به نام پریچهر خبر داد؛ آن هم همخوانی قطعه‌ای با ترجیع‌بند “حیف که ورق برگشت/دیگه نمیشه عقب برگشت”.(اینجا را ببینید)

انتشار این ویدیو، بخش عمده رسانه‌های اصولگرا را به حمله علیه کویتی‌پور واداشت با این حال در یک خرق عادت، روزنامه اصولگرای جوان در گزارشی در عین نقد کویتی‌پور، حق او را در تعیین سرنوشت خویش، محترم شمرده است.

متن گزارش روزنامه جوان به قلم جواد محرمی را بخوانید:

چند سال پیش برای نوشتن گزارشی درباره آسیب‌های نوحه‌خوانی با غلام کویتی‌پور تماس تلفنی گرفتم. با اینکه مرا نمی‌شناخت خوش‌رو و خاکی پاسخ داد و از هر دری باهم سخن گفتیم. از صداقت و صفا و یکرنگی و البته تواضعش لذت بردم، اما حین مصاحبه هر قدر که جلو می‌رفتیم احساس می‌کردم از حرف‌هایش چیز دندان‌گیری برای پیاده کردن و استفاده در گزارش عایدم نخواهد شد و نشد. بخشی از حرف‌هایش درباره بهروز وثوقی و اگر اشتباه نکنم رضا بیگ‌ایمان‌وردی و داریوش بود و اینکه چرا این آدم‌ها الان خارج هستند و جمهوری اسلامی اجازه نمی‌دهد این‌ها به ایران بازگردند. این‌ها البته برایم تازه نبود. پیشتر همین حرف‌ها را جای دیگری گفته بود و خوانده بودم. از اینکه نتوانستم یا نشد پس از نزدیک ۴۵ دقیقه گفتگو چند جمله درباره آسیب‌های مداحی و نوحه‌خوانی از زیر زبانش بیرون بکشم، سرخورده شدم. او کسی بود که از کودکی با صدایش بزرگ شده بودم و سبک منحصربه‌فردش را در خواندن اشعار حماسی به شدت می‌پسندیدم و نغمه‌های عاشورایی و ترانه‌های حماسی‌اش درباره جبهه و جنگ هیچ‌گاه از خاطرم پاک نمی‌شود.

آثار کویتی‌پور در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ آنقدر تأثیرگذار بود که بسیاری از جوانانی را که خیلی هم مذهبی نبودند، جذب می‌کرد. صدای کویتی‌پور مانند آهنگران آن سا‌ل‌ها تبدیل به برند موسیقی جبهه و جنگ شده بود، هنوز هم شهرت او وامدار همان ترانه‌هایی است که در فضا و حال و هوای جبهه و انقلاب خوانده است. جالب است که هر قدر در مقطعی کوشید با وارد کردن آلات موسیقی به آثارش به‌روزتر شود، تأثیرگذاری‌اش کمتر شد. درباره این عدم‌موفقیت هم باید کارشناسان این عرصه نظر بدهند. اما آن روز پس از آن گپ و گفت نسبتاً طولانی احساسم این بود که جبهه فرهنگی انقلاب یک هنرمند تأثیرگذار را از دست داده است چراکه کویتی‌پور در میان حرف‌هایش از هر دری سخن گفت جز موضوعی که من فکر می‌کردم تخصصش است و باید درباره آن، نظرات راهگشا و مهمی از زبان او شنید. همین ماجرا باعث شد وقتی ترانه‌خوانی اخیر او را در فضای مجازی دیدم اصلاً تعجب نکنم. او در آن ویدئو همان آدم ساده و صادق و بی‌شیله پیله و البته حیران و سرگشته و پریشانی است که در مصاحبه چند سال پیشم او را شناخته بودم؛ آدمی که گویی دوست ندارد او را به نام و عنوان و هویتی که داشته و دارد، بشناسند و ترجیح می‌دهد آدم دیگری باشد، اما واقعیتی که او توجهی به آن ندارد این است که شهرت و محبوبیت او صرفاً به حنجره‌ای برمی‌گردد که زمانی از آن ترانه‌های حماسی بروز کرده و در دل مخاطبان نشسته است. مردم کویتی‌پور را به خاطر اظهارنظراتش درباره موضوعات احیاناً سیاسی دوست ندارند و نخواهند داشت، تجربه هم همین را نشان می‌دهد. تقریباً هیچ هنرمندی را نمی‌توان مثال زد که در برهه‌ای از دل انقلاب و کار برای انقلاب به شهرت رسیده باشد و توفیقاتش با پشت کردن به انقلاب و ارزش‌های آن ادامه پیدا کرده باشد.

عاقبت محسن مخملباف شاید بهترین مثال باشد. مخملباف البته آنطور که اطرافیانش بار‌ها گفته‌اند، چوب غرور و خودشیفتگی‌اش را و اینکه احساس کرد برای خودش کسی است، خورد. آن‌ها که در مقطعی فکر کردند توفیقاتشان صرفاً متکی بر استعداد‌های فردی و ذاتی خودشان بوده است و چیزی به انقلاب اضافه کرده‌اند، چرخش دوران اثبات کرده که اشتباه کرده‌اند. گویا هنرمند انقلابی و توفیق از این گذر زکاتی دارد و اگر فرد از درک جایگاهی که در آن ایستاده غافل شود و به یک معنا زکات کارش را نپردازد، از بازیابی و خلاقیت و جوشش هنری باز می‌ایستد و آن استعداد درونی و خدادادی دیگر نه دنیا برایش می‌سازد و نه آخرتش را آباد می‌کند. درباره غلام کویتی‌پور و هنرمندانی، چون او باید عاقبت بخیری خواست وگرنه انقلاب اسلامی تا به حال و در این ۴۰ سال بسیار چهره‌ها و شخصیت‌های بزرگ و کوچک به خود دیده و آمد و شد‌های زیادی را تجربه کرده است.

کویتی‌پور هم یکی از آن همه است که روزی آمده و با صدایش بر دل‌های عاشق خیمه زده و روزگاری نیز با خواست و اراده خود جایش را با خواسته‌ها و دغدغه‌های دیگری عوض کرده و بر خاستگاهی دیگر گام زده است. هر انسانی خودش سرنوشتش را انتخاب می‌کند و این حق تعیین سرنوشت است که مسئولیت پاسخگویی به سرنوشتی را که برای خود رقم زده‌ای، ایجاد می‌کند.

سینماروزان: ساخت فیلم «ودا» با بازی محمدحسین لطیفی کارگردان “صاحبدلان” و حمیدرضا نعیمی بازیگر “مکبث” به پایان رسید.

فیلم کوتاه «ودا» به نویسندگی و کارگردانی داریوش جعفری و با بازی محمدحسین لطیفی، نازنین کیوانی ، حمیدرضا نعیمی، مریم بوبانی، آویشن بیکایی ، علیرضا درویش نژاد ، امین زارع ، نیلوفر بیرامی ، کارن علیپور به پایان رسید.

داریوش جعفری که سالها تجربه دستیاری کارگردانان بزرگی همچون داریوش مهرجویی ، محمدحسین لطیفی ، رضا درمیشیان و حجت الله سیفی را در کارنامه خود دارد در اولین تجربه کارگردانی فیلم کوتاه خود سراغ «ودا» رفته است.

در خلاصه فیلم کوتاه «ودا» که فیلمنامه پیچیده‌ای دارد که در یک فضای کاملا سوررئال اتفاق افتاده آمده است: مرد گاهی چیزهایی که تو واقعیت می بینم وحشتناک تر از اون کابوس هایی هستن که تو خواب می بینم.

دیگرعوامل این فیلم کوتاه عبارتند از:
تهیه کنندگان : مهدی ایل بیگی، مجید نیک نفس و داریوش جعفری ، مدیر فیلمبرداری : مهدی ایل بیگی ، استدی کم : شاهین شیرزادی ، دستیار یک فیلمبردار : ستار گودرزی ، صدابردار : آرش برومند طراح لباس و صحنه : فرهاد عزیزی ، مجری طراح صحنه و لباس : کیوان حمزلو ، طراح گریم : علی بهرامی فر ، مجری گریم : بهار تاج ور، مدیر تولید و تدارکات : اسماعیل حسنی ، برنامه ریز و دستیار اول کارگردان : امین علیپور ، منشی صحنه : یاسمین پدری ، عکاس : مجید نیک نفس ، فیلمبردار پشت صحنه : جلال زرگانی، جلوه‌های ویژه کامپیوتری: علی سجادی ، اصلاح رنگ : فربدجلالی ، صداگذار: سامان شهامت ، آهنگ ساز : شهریار صیقلانی ، مشاور رسانه و روابط عمومی: رضا پورزارعی

سینماروزان: سینماتیکت که به تازگی و بعد از راه‌ افتادن چهار سامانه‌ تازه خرید آنلاین بلیت، از انحصار خارج شده در حال بلیت‌فروشی با افزایش قیمتی محسوس نسبت به دیگر سامانه‌هاست.

هرچند هم سینماتیکت و هم دیگر سامانه‌های بلیت‌فروشی، در ورودیه اعلام سانس‌ها، قیمت ۲۰هزار تومان را برای هر بلیت درنظر گرفته‌اند ولی…

سینماتیکت بلیت‌هایش را به بهای ۲۲هزار و ۶۰۰ تومان می‌فروشد…

در حالی که ایران‌تیک رقم ۲۱هزار و ۸۰۰ تومان را برای عرضه بلیت درنظر گرفته…

سامانه گیشه۷ حوزه هنری هم از همه ارزان‌تر و به همان قیمت ۲۰هزار تومان بلیت می‌فروشد!

اما دلیل این افزایش قیمت سینماتیکت چیست؟

سامانه‌ای مثل ایران‌نیک به دریافت ۹ درصد از حق‌السهم بلیت‌فروشی آنلاین راضی بوده و سامانه گیشه۷ حوزه حق‌السهم را به صفر رسانده ولی سامانه سینماتیکت حق‌السهم ۱۳درصدی را خواستار شده!

اینکه چرا سینماتیکت به‌جای آن برای حفظ‌ مشتریان قدیمی خود، قید حق‌السهم بالا را نزده مشخص نیست اما واضح است که برنده این رقابت سامانه‌هایی نظیر گیشه۷ حوزه و ایران‌تیک هستند که قید حق‌السهم را زده‌اند یا به حداقل حق‌السهم رضایت داده‌اند.

به این ترتیب مخاطب سینمای ایران خیلی زود درخواهد یافت که بهتر است برای خرید آنلاین بلیت به سراغ سامانه‌هایی برود که بیشتر هوای جیبش را دارند و کمتر جیبش را خالی می‌کنند!

سینماروزان: در حالی که سازمان سینمایی آمار مخاطبان سینماها در سه روز ابتدایی پس از بازگشایی را بیش از ۴۰ هزار نفر اعلام کرده ولی علی سرتیپی پخش‌کننده سینما، اعتقاد دارد آمار مخاطبان بیش از اعداد اعلام شده است.

سرتیپی با اشاره به آمار ۴۴ هزار نفری استقبال مردم از سینماها پس از بازگشایی به ایسنا گفت: ظرفیت ۵۰ درصدی سالن‌ها بخاطر شرایط کرونا بویژه در ساعت‌های پیک مشکلاتی به همراه دارد، چون ظرفیت سالن‌ها بخصوص اگر سالن کوچک باشد زود پر می‌شود و مخاطب نمی‌تواند بلیت تهیه‌ کند. ضمن اینکه هنوز تعدادی از سالن‌ها به سامانه سمفا وصل نشده‌اند و بر همین اساس به نظرم آمار اعلام شده پایین‌تر از رقمی است که در واقعیت وجود دارد.

سرتیپی درباره برخی اعتراض‌ها به رعایت نشدن موارد بهداشتی از جمله زدن ماسک توسط تماشاگران بیان کرد: به نظرم یک جریانی هست که اصلا علاقه ندارد سینماها راه بیفتند. این در حالی است که آمار رسمی نشان می دهد حدود ۸۰ درصد مردم دیگر مثل قبل نکات بهداشتی را رعایت نمی‌کنند پس باید به مردم آموزش داد که از ماسک استفاده کنند نه اینکه سینما را ببندیم.

سینماروزان: در دوران بی‌پولی تلویزیون که حتی وضعیت تولید سریالهایی نظیر “موسی(ع)” بعد از مدتها پیگیری به جایی نرسیده اینکه خبر برسد احمدرضا درویش بناست یک سریال تاریخی صدوچند قسمتی برای تلویزیون بسازد، واقعا پرسش‌برانگیز است.

خبرگزاری اصولگرای فارس مدعی شده درویش بناست سریال تاریخی ۱۰۴ قسمتی “فصل قلندران” که وقایعش در دوره صفویه می‌گذرد را برای رسانه ملی بسازد. این خبرگزاری درباره چگونگی تامین منابع تولید این سریال، اطلاعاتی ارائه نکرده!؟؟

متن گزارش خبرگزاری فارس درباره سریال سازی درویش را بخوانید:

«فصل قلندران» که احمدرضا درویش قصد دارد آن را کارگردانی کند، قصه ای در عصر صفویه دارد که در جنوب کشور و حاشیه خلیج فارس می‌گذرد.

این سریال داستانی و تاریخی در ۸ فصل ۱۳ قسمتی که هر قسمت ۶۰ دقیقه زمان دارد ساخته خواهد شد و برای نگارش فیلمنامه این اثر ۶ ماه تحقیق شده است. همچنین مدت نگارش فیلمنامه ۱۸ ماه بوده و ۴ نویسنده فیلمنامه این اثر را به نگارش درآورده اند.

در سال ۱۰۳۱ هجری قمری «خالو حسین دادور»، کهن سالترین ساکن جزیره هرمز همراه با فرزندان، نوه ها، نبیره ها و اقوام خود در یک سفر جمعی عازم دریا شده اند. همراهان خالو حسین همه ماهیگیر و صیاد مروارید هستند. خالو حسین بر روی عرشه کشتی بادبانی، در بستر دراز کشیده و کودکان صیاد مروازدی، دور او حلقه زده اند. خالو حسین با سیمایی حاکی از یکصد و بیست و پنج سال تجربه های تلخ و شیرینی، خاطرات گذشته را مرور می کند.

نوه ها، نتیجه ها و نبیره های خالو حسین، مبهوت، به سخنان خالو حسین گوش می دهند. صدای خالو حسین، در پیچ و تاب بادبان ها می پیچد. خالو حسین دادور، به یکصد و بیست سال قبل اشاره می کند، به دوران پس از استیلای مغولان و تیموریان و آنچه بر ایرانیان گذشته است.

همه رویدادهای فیلمنامه «فصل قلندران» از زبان خالو حسین دلاور روایت می شود. «خالو حسین دادور»، فرزندان ابراهیم پیک دادور است که در کودکی تحت تعالیم پدر خود در دسته صیادان مروارید فعال بوده است. ابراهیم بیک دادور، پدر خالو حسین، تاجر جواهر و مروارید در خطه جنوب بوده که همه اموال و گنجینه جواهراتش توسط پرتغالی ها در هرمز مصادره و به یغما رفته است. خالو حسین با همان سن اندکف صندوقچه حاوی مروارید سفید (مرجانه) یادگار پدرش را در قعر دریا و در لابلای بدنه یک کشتی غرق شده پنهان کرده است.

کشتی مسافری غرق شده، قبل از اشغال هرمز و هنگام بازگشت از سفر حج، توسط کشتی های توپدار پرتغالی به آتش کشیده شده و با مسافرانش که از حج باز می گردند، غرق شده است. حالو حسین اکنون در جوانی در راس گروهی مخفی از مبارزان به کشتی های تدارکاتی پرتغالی شبیخون می زنند و پهنه خلیج فارس را برای آنان نا امن کرده اند.

سینماروزان: صداگذاری فیلم «تکثیرشده» به کارگردانی عادل زمانی و تهیه کنندگی مهدی قلی پور به پایان رسید.

به گزارش سینماروزان فیلم «تکثیرشده» در ژانر تریلر با مضمون متافیزیک است که نگارش آن توسط عادل زمانی انجام شده و طراحی پوستر جدید آن بر عهده رضا احمدزاده بوده است.

گیتا وفایی، مهدی شاهپیری، غزاله مهربان یکتا، ارسام غریب، سیما منصوری و سپیده آرمان بازیگران فیلم هستند.

در خلاصه داستان فیلم آمده است: فرشته زنی است که در یک جریان عجیب و غریب ذهنی قرار گرفته و در نقطه ای از داستان، نسخه دیگری از او منتشر می شود، تا جایی که همسر و اطرافیانش نمی توانند بفهمند که فرشته واقعی کدام است.

سایرعوامل فیلم عبارتند از: مدیرتولید: فرشاد آرین، فیلمبردار: آرش صادقی، صدابردار: امین جعفری، طراح گریم: مهدی صیاد، دستیار کارگردان: علی شاهینی.

گفتنی است این فیلم با پایان مرحله صداگذاری برای اکران آماده می شود.

سینماروزان: تغییر و تحول در حوزه هنری، جدایی محسن مومنی‌شریف و سپردن ریاست حوزه هنری به آقازاده یک وزیر دولت اول اصلاحات با واکنش‌ها و اظهارنظرات مختلفی روبرو شده؛ برخی این تغییرات را مثبت دیده‌اند و برخی نیز خواستار تغییر کارکرد حوزه هنری در روزگار جدید شده‌اند.

انسیه شاه‌حسینی کارگردان سینما با اشاره به زوال حوزه هنری به فرهیختگان گفت: در حال حاضر از حوزه هنری تنها یک تابلو مانده که اگر همان تابلو را هم برداری، هیچ‌گاه متوجه نمی‌شوی که این شکل مدیریت و مسیر، در امتداد آن حوزه هنری آرمانی بود.

شاه‌حسینی با اشاره به بلاتکلیفی فیلم ضدملکه حوزه گفت: من دو سال پیش یک فیلم خوب از حوزه هنری دیدم به اسم «دیدن این فیلم جرم نیست». فیلم خیلی خوبی بود که هنوز هم از خاطره تماشای آن کیف می‌کنم، چون اندیشه‌ داشت، ولی در کمال تاسف، حوزه هنری حتی پشت فیلم ضدملکه خودش نایستاد و به آن هم رحم نکرد.

این کارگردان تاکید کرد: اول که فیلم مذکور را دیدم کمی امیدوار شدم که اتفاقاتی مثبت در حوزه رخ داده اما بعد که بی تفاوتی به اکران فیلم را دیدم حس کردم که تولید فیلم، اتفاقی بوده. حوزه‌ای که در این مقطع باید از این دست فیلم‌ها بسازد، ببینید تا چه اندازه منفعل است و حتی فیلم خوبش را اکران نکرده‌!

سینماروزان: شورای پروانه نمایش فیلم های سینمایی برای یک فیلم مجوز نمایش صادر کرد.

شورای پروانه نمایش فیلم های سینمایی در جلسه اخیر که با حضور اکثریت اعضا برگزار شد، با مجوز نمایش برای فیلم «تومان» به تهیه کنندگی سعید سعدی،کارگردانی و نویسندگی مرتضی فرشباف با درجه بندی سنی 12+ موافقت کرد.

سینماروزان: شبکه اول تلویزیون بعد از سه سریال طنز که از ابتدای سال روی آنتن فرستاده بود، در چندهفته اخیر سریال ملودرام “پرگار” را روی آنتن فرستاده که کارگردانیش را شهرام شاه‌حسینی سازنده فیلم ملتهب “خانه دختر” برعهده داشته است.

مرجان گلچین بازیگر تیپیکال طنزهای روتین سالهای اخیر در این سریال نقشی جدی ایفا کرده. گلچین با انتقاد از سریال اخیرش به ایسنا گفت: به سریال “پرگار” نقد وارد است؛ از طراحی صحنه گرفته تا آخر. در این مجموعه از اول تا ۳۰ قسمت سریال من را با یک پانچوی سیاه رنگ می‌بینید و نقشم خانمی است که از اروپا آمده است.

گلچین ادامه داد: جذابیت تصویری بخشی از زیبایی کار است. گریم خوب و متعادل‌سازی صورت مهم است. نمی‌گویم صرفا بر زیبا کردن بازیگر تاکید کنید، اما تو را به خدا این قدر بازیگران را زشت و تصنعی نکنید. ما را در خیابان می‌بینند می‌گویند شما که این شکلی نیستید چرا شما را در تصویر آنقدر بد ترکیب می‌کنند. در همه‌ جای دنیا تمام ترفندها را به کار می‌گیرند تا قهرمان داستان را به بهترین شکل ممکن به نمایش بگذارند اما اینجا برعکس عمل می‌شود.

این بازیگر افزود: من هنوز به این فکر می‌کنم که در سریال «پرگار» چطور می‌شود خانمی که از اروپا برگشته ۳۰ قسمت با یک لباس باشد؟؟ کاش می‌گفتند خودم چند دست لباس می‌بردم و آن وقت می‌نوشتند طراح لباس خود مرجانه گلچین!! اکثر فیلم‌هایی هم که می‌بینید خوش آب و رنگ است، بچه‌ها خودشان لباس می‌برند.

این هنرپیشه با اشاره به رنگ و لعاب سریال‌های ماهواره‌ای گفت: من سریال‌های ماهواره‌ای را هم می‌بینم اصلا خط قصه ندارند. ۳۰ قسمت می‌گذرد و هیچ اتفاقی نمی‌افتد و همچنان در مورد خیانت به یکدیگر حرف می‌زنند و هیچ جذابیت دراماتیکی اتفاق نمی‌افتد اما رنگ و لعاب و سکانس و صحنه و نورپردازی مخاطب را جذب می‌کند ولی اینجا داستان داریم و به رنگ بندی بی توجهیم.

سینماروزان: در دورانی که همچنان رانت‌خواران کوتاه‌قامت به‌جای پاسخگویی به نقدهای رسانه‌ای، از در تهدید و ارعاب وارد می‌شوند رییس دستگاه قضا آشکارا به صراحت به حمایت از رسانه‌های شفاف‌گو پرداخت.

آیت‌الله رئیسی، رئیس قوه قضائیه در گفت‌وگویی تلویزیونی با مرتضی حیدری درباره مسائل مختلف قوه قضائیه سخن گفت و ازجمله درباره حمایت از رسانه‌های شفاف‌گو سخن گفت.

آیت‌الله رئیسی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا از خبرنگاران و اصحاب رسانه که معضلات را می‌بینند و آنها را گزارش می‌کنند، حمایت می‌شود، گفت: در قوانین بعضی از کشور‌ها این قضیه وجود دارد که مخبرین و کسانی که خلاف و فسادی را خبر می‌دهند، مورد حمایت و تشویق قرار گیرند؛ این موضوع یک اصل اسلامی است و در فقه و قانون ما وجود دارد که رسانه‌هایی که فسادی را به مسئولان مربوطه اعلام کنند، حتما باید مورد تشویق قرار گیرند.

آیت‌الله رئیسی افزود: من اینجا اعلام می‌کنم آن دسته از خبرنگاران، اصحاب رسانه یا هر فرد مسئولی که نارسایی یا فسادی را به مسئول یا مسئولان مربوطه اعلام کرده، حتما بداند که در امان است.

رییس دستگاه قضا تاکید کرد: اگر کسی از فسادی مطلع شده است که در حال اتفاق است و آن را به مسئول مربوطه اطلاع دهد، این فرد به هیچ عنوان نه‌تنها نباید تحت تعقیب قرار گیرد، بلکه باید مورد تشویق هم قرار بگیرد.

سینماروزان: منصور لشکری‌قوچانی تهیه‌کننده‌ای که آثاری همچون “خط ویژه”، “عصر یخبندان” و “هفت ماهگی” را در کارنامه دارد دو سال بعد از تولید و اکران “قاتل اهلی” هنوز فیلم تازه‌ای را تولید نکرده؛ اتفاقی که به اقتصاد شکننده سینما به‌خصوص برای تولیدکنندگان فیلمهای غیرکمدی بازمی‌گردد.

منصور لشکری‌قوچانی در پاسخ به این سؤال که آیا قصد ندارد تغییر ژانر داده و مانند سایر تهیه‌کنندگان به تولید یا پخش آثار طنز بپردازد به هنرآنلاین گفت: به نظرم اگر کسی به خاطر پول سبک و سیاقش را جابه‌جا کند و برای سودآوری به سراغ تولید یا پخش کمدی‌های سبک برود، اشتباه کرده است. هنرمند جایگاه اجتماعی دارد که مهم‌تر از اقتصاد است. در چنین شرایطی اگر کلاً شغل را عوض کند و مثلا آشکارا صرافی بزند، خیلی بهتر است. این فیلم‌هایی که به روی پرده سینماها رفتند کمدی نیستند چرا که ساخت فیلم کمدی کار بسیار سختی است. ما امروز یکسری ناهنجاری را به تصویر می‌کشیم و نام آن را کمدی گذاشته‌ایم در حالی که این‌گونه نیست.

تهیه‌کننده فیلم “خط ویژه” در ادامه به اکران آنلاین اشاره کرد و بیان کرد: از نظر من نمایش یک فیلم، سبک خاصی ندارد. یکی دوست دارد فیلم را در سالن سینما ببیند و دیگری دوست دارد آن را در خانه ببیند. نمایش فیلم در هرجایی خوب است چون دیده می‌شود. در شرایطی که امروز درگیر آن شدیم مجبور بودیم که به شیوه آنلاین فیلم‌ها را در معرض دید عموم قرار دهیم، اما اکران آنلاین اتفاق جهانی نیست که بخواهد جای سینما را بگیرد، همان‌طور که در دنیا این اتفاق نیفتاده است. کجای دنیا اکران آنلاین جای سینما را گرفته که اینجا بگیرد؟

این تهیه‌کننده ادامه داد: اکران آنلاین نمی‌تواند به‌تنهایی مخاطب کلی فیلم را پیدا کند و به درآمد برسد، ضمن این که زیرساخت‌های آن در کشور ما هنوز وجود ندارد. ما 12- 13 پلتفرم داریم که مخاطبان آن در خوش‌بینانه‌ترین حالت ممکن 500 هزار کاربر خواهند شد و با این میزان کاربری و قاچاق لحظه‌ای که نمیتوان سود کرد. سینما هم حداکثر دو میلیون مخاطب دارد و هرچند در مقابل جمعیت 85 میلیون نفری این رقم بسیار اندک است ولی در اکران آنلاین این میزان مخاطب باز هم کاسته می‌شود و این شیوه اکران به‌تنهایی نمی‌تواند به سینما کمک کند. باید زندگی با کرونا را یاد گرفت چون تجربه جدیدی در جهان است و به این زودی از بین نمی‌رود، سینماها نیز باید باز شوند و به کار خود ادامه دهند. اما با شیوه مدیریت مناسب سینما پربارتر می‌بود و زندگی در آن جاری می‌شد که متأسفانه این اتفاق رخ نداده است. ما نیازمند نیروهای متخصص هستیم که در این زمینه دانش کافی داشته باشند اگر می‌خواهیم هنر در کشور ما جاری شود، سرمایه‌داران و نیروهای متخصص باید وارد این عرصه شوند.

او افزود: بزرگ‌ترین مشکل ما همان‌طور که اشاره کردم اهمیت ندادن به نخبگان است، سینماها باید باز شوند اما نه با این شیوه؛ مدیران سینمایی ما مقصر هستند که در طی این مدت برنامه‌ریزی درستی انجام ندادند و اگر حمایت درستی می‌شد و تبلیغات خوبی برای آثار صورت می‌گرفت، امروز شاهد این نبودیم که در آستانه اکران تهیه‌کنندگان از اکران انصراف دهند و بعد با هزار منت به سمت اکران بیایند. بها ندادن به تخصص و سرمایه، بزرگ‌ترین مشکل ما در این جامعه است.

لشکری قوچانی با بیان این که ما در سینما به سرمایه‌دار و نخبه نیاز داریم، افزود: ما نیازمند حضور سرمایه‌داران علاقه‌مند به سینما هستیم تا به کمک سینما بیایند. در شرایطی که دولت پول ندارد تا از هنرمندان حمایت کند، افراد دلسوزی حضور دارند که می‌توانند وارد این جریان شوند، در امریکا و اکثر کشورها نیز دولت حمایتی جدی از هنر ندارد و سرمایه‌داران علاقه‌مند به این عرصه از راه‌های مختلف این حمایت‌ها را انجام می‌دهند. ما سرمایه‌دارانی داریم که عاشق سینما هستند و می‌توانند به این عرصه کمک کنند چون به دنبال افزایش سرمایه نیستند، بلکه به دنبال توسعه هنر هستند. به عبارتی اولویت اصلی آن‌ها کمک مالی به هنر است.

تهیه‌کننده “کوچه بی‌نام” متذکر شد: اگر سرمایه‌ای به بخش ابتذال هنر تزریق شود، قطعاً مشکوک است؛ اما سرمایه‌گذار متخصص کمک به فرهنگ ناب ایرانی را می‌شناسد و در راستای توسعه این فرهنگ نیز گام برمی‌دارد. از نظر من کمک به هنر حتی از کمک به آموزش و ساختن مدرسه نیز ارزش بالاتری دارد، چون هنر در تاریخ اعتبار مملکت را زنده نگه می‌دارد. امیدوارم در کشور ما روزی به آدم‌های متخصص و سرمایه‌دار بها داده شود و به کمک تخصص و سرمایه پاک، سینما و بخش‌های دیگر مملکت سر و سامان بگیرد.

سینماروزان: هادی حجازی‌فر همیشه و از همان روزهایی که به عنوان بازیگر نامش سر زبان ها افتاد، در مصاحبه هایش دائم تاکید می کرد که قصدش از حضور در سینما کارگردانی است و بازیگری برایش چندان دغدغه نیست.

به گزارش سینماروزان و به نقل از “سازندگی” او سرانجام قرار است به زودی به این خواسته اش جامه عمل بپوشاند و پشت دوربین برود و به عنوان اولین تجربه کارگردانی فیلم-مجموعه زندگی شهید باکری رابسازد.

اما او برای نخستین گام با چالش هایی روبه روست که اگر به سلامت از آنها عبور نکند، شاید در همین ابتدا به نقطه ای برسد که این فیلم-مجموعه اولین و آخرین کارش در عرصه کارگردانی شود، البته با توجه به هوش و استعدادی که او در این سال ها از خودش نشان داده، قطعا می تواند از پس این چالش ها بربیاد.

چالش اول / همزمانی بازی و کارگردانی

مثل خیلی از بازیگر-کارگردان ها حجازی فر هم قرار است نقش اول فیلمش را خودش بازی کند. او با وجود اینکه می گوید بازیگری دغدغه اش نیست، اما نقش «شهید باکری» آنقدر برایش وسوسه کننده بوده که نتوانسته برآن فائق شود و و اینطور که در خبرها آمده می خواهد نقش این سردار شهید را خودش بازی کند. این اولین و بزرگترین چالش پیش روی حجازی فر است. بازی وکارگردانی آن هم در گام اول به خودی خود سخت و سنگین است، حالا وقتی قرار باشد کارگردان ایفاگر نقش حساسی چون «شهید باکری» باشد ؛ چالش ها شروع می‌شود. گذشته از سنگین بودن نقش، ماجرای گریم خودش حکایتی دارد. به دلیل دور بودن چهره حجازی فر از شهید باکری، گریم او نیازمند زمان زیادی است. حالا در نظر بگیرید او بازیگرنقش اصلی است و در اکثر سکانس ها حضور دارد و برای حضور جلوی دوربین باید چندین ساعت زیر گریم باشد. زمان صرف شده برای گریم، تحمل آن حجم از گریم روی صورت و تمرکز برای درآوردن نقش جلوی دوربین آیا زمانی برای تامل و تمرکز روی کارگردانی می گذارد؟ حالا باید دید حجازی فر از پس این چالش برمی آید؛ یا در نهایت مجبور به انتخاب می شود.

چالش دوم / مشاوری که شاید نباشد

با توجه به دوستی و صمیمیت محمدحسین مهدویان با هادی حجازی فر این احتمال وجود دارد که او به عنوان مشاور در این پروژه حضور داشته باشد. شاید حضور پر رنگ مهدویان بتواند حجازی فر را کمک کند تا با خیالی آسوده در کنار کارگردانی جلوی دوربین هم برود، اما در صورتی که پروژه شهید باکری امسال جلوی دوربین برود امکان حضور مهدویان به شکل تمام قد عملا میسر نیست. او قرار است تا چند روز دیگر فیلم «شیشلیک» را جلوی دربین ببرد و تقریبا تا پایان تابستان درگیر تولید و آماده سازی آن خواهد بود. مهدویان قرار است امسال فیلم دیگری را هم جلوی دوربین ببرد. یک فیلم اجتماعی که از اوایل پاییز پیش تولیدش شروع می شود و تا جشنواره او را مشغول می کند. بنابراین حجازی فر نمی تواند در صورت دعوت از مهدویان به عنوان مشاور روی او به شکل صددرصدی حساب کند.

چالش سوم / بی پولی تلویزیون

حجازی فر هم قرار است مثل فریبرز عرب نیا کارگردانی را با یک مینی سریال با سرمایه‌گذاری مرکز «سیما فیلم» شروع کند. این مرکز و در کل تلویزیون در حال حاضر به شدت با بحران مالی روبه رو هستند. در چنین اوضاع و احوالی سیما فیلم تولید یک ابر پروژه به نام «سلمان فارسی» را در مرحله تصویربرداری دارد و چند سریال دیگر هم در حال آماده سازی، بنابراین تامین بودجه آنها برایش در اولویت است، از همین رو در صورت شروع تولید فیلم-سریال شهید باکری قطعا با مشکل تامین بودجه روبه رو خواهد شد.«سیما فیلم» در وهله اول برایش مهم است که برندی چون حجازی فر را پای کار بیاورد و پروژه ای در اندازه شهید باکری را به جریان بیاندازد تا روی موج خبری اش سوار شود ؛ همین . بنابراین ادامه ماجرا که همان تولید اثر است در اولویت بعدی اش قرار می گیرد . «عرب نیا» هم دقیقا در همین گودال گرفتار شد. سریالش در میانه تولید به دلیل نرسیدن پول متوقف شد و او در نهایت مجبور شد سریال را جمع کند. سریالی که سرآخر آورده ای هم برای او نداشت.

چالش چهارم / پدیده ناقص الخلقه فیلم-سریال

«سیمافیلم» اواسط دهه هفتاد و در زمان مدیریت محمد مهدی حیدریان پروژه‌ فیلم -سریال را استارت زد. برای شروع کارگردانان صاحبنامی را هم پای کار آورد؛ کمال تبریزی، زنده یاد رسول ملاقلی پور، جمال شورجه، داریوش مهرجویی‌ و … ماحصل حضور آنرها تولید فیلم سریال های «لیلی با من است»، «سفر به چزابه»، «خلبان» و «مهمان مامان » بود. آثاری که فقط نسخه سینمایی آن ها کار موفقی از آب در آمد و نسخه سریالی یا همان تلویزیونی شان کارهای متوسط رو به ضعیفی شدند که تقریبا هیچکس چیزی از آن‌ها به خاطر ندارد. تازه این آثار جز کارهای موفق فیلم-سریال ها بودند ؛ تعداد زیادی کار با این فرمت ساخته شد که اکثرا جز کارهای ضعیف سینما و تلویزیون هستند. پرونده این سبک کار با توجه به شکست آنها در یک جبهه یا هر دو جبهه همان اواخر دهه هفتاد بسته شد. حالا گفته می‌شود حجازی فر قصد دارد پروژه شهید باکری را در قالب فیلم -سریال بسازد. فرمتی شکست خورده که کارگردان های معتبری چون کمال تبریزی، رسول ملاقلی پور و… را به لبه پرتگاه برد . فیلم-سریال برای حجازی فر تازه کار یک خطر بزرگ است . او برای گریز از این مهلکه باید در همین ابتدا تکلیفش را مشخص کند که می خواهد فیلم بسازد یا سریال. آیا می خواهد واقعا نخستین تجربه کارگردانی اش در سینما نسخه کوتاه شده یک مینی سریال باشد یا یک فیلم مستقل . البته هر چقدر فرمت فیلم_سریال برای کارگردان پر ضرر است اما در عوض برای تهیه کننده پر سود و فایده است. او با هزینه یک سریال صاحب یک فیلم هم می‌شود و به راحتی می تواند مسیرش را برای ورود به سینما هموار کند و تبدیل به یک تهیه‌کننده سینمایی شود.

چالش پنجم / هزارتوی تصویب فیلمنامه

به سرانجام رسیدن فیلمنامه در تلویزیون هم برای خودش حکایتی دارد. الان که طرح فیلم_سریال «شهید باکری»تصویب شده و کد تولید گرفته گروهی هفت نفره تحت عنوان شورای تصویب طرح فیلمنامه روی آن بحث کرده و نظر داده اند. یعنی طرح اولیه با نظر مشورتی یک تیم هفت نفره به سرانجام رسیده. حالا طرح مصوب در اختیار نویسنده قرار میگیرد تا زیر نظر ناظری که توسط آن تیم تعیین شده فیلمنامه رابنویسد. در این مرحله حجازی فر به اتفاق نویسنده باید داستان را مطابق با معیارهای که ناظر مشخص می کند بنویسد. پس از مدتی که بخشی از فیلمنامه آماده شد ، نوبت به ارسال آن به شورای فیلمنامه سیما فیلم میرسد. اعضای این شورا به شکل مستقیم توسط ریس سازمان انتخاب شده اند. تعدادی از اعضا همان اعضای شورای طرح فیلمنامه سیما فیلم متشکل از حسن اسلامی مهر (رئیس سابق سیما فیلم)، اکبر نبوی ( کارشناس سینما) ،حجت الاسلام و المسلمین حسین رحیم زاده ، جواد آقازاده ( مدیر طرح و برنامه مرکز سیمافیلم)، ابوطالبی (نماینده رئیس سازمان در شورا) هستند .علاوه بر آن چند نفر دیگر در این شورا حضور دارندمسعود ترقي جاه ( معاون اسبق فرهنگی سیما فیلم ) ، دکتر محسن مهاجرانی و مجید رضا بالا (مشاور فیلم وسریال ها) . وظیفه این شورا نظارت محتوایی است نه توصیه های دراماتیک. به این معنا که داستان فیلمنامه تعریف می شود و اعضا گوش می دهند و پرسش های احتمالی را مطرح می کنند. طبعا به دلیل حجم بالای صفحات فیلمنامه و نیز تعداد زیاد فیلمنامه ها و البته مشغله های این افراد، آن ها فرصت خواندن کامل را ندارند و به شنیدن کلیات اکتفا می کنند. البته هر کدام از این اعضا مشاوری دارند که خواندن فیلمنامه به آنها محول می شود. در این مرحله است که اعضای شورای فیلمنامه سیما فیلم توصیه ها را مطرح می کنند. در واقع فیلمنامه با عبور از این مسیرها و اعمال نظرات محتوایی این افراد در نهایت به حجازی فر میرسد تا آن را جلوی دوربین ببرد.

چالش آخر/ تهیه کننده

تولید این فیلم-مجموعه نیازمند این است که تهیه کننده پروژه نگاهی سینمایی به آن داشته باشد، تهیه کننده تلویزیونی با نگاه تلویزیونی آفت این کار است. تهیه کننده ای که سریال هایش را با مقایس های تلویزیونی بسته و عوامل همه مجموعه های تلویزیونی‌اش از کارگردان تا بازیگر و عوامل فنی اکثرا تلویزیونی بوده اند، قطعا برای تولید این کار دچار چالش می شود، چراکه برای به سرانجام رساندن آن می‌بایست عوامل حرفه ای سینمایی را پای کار بیاورد، عواملی که قطعا دستمزدشان با عوامل تلویزیونی تفاوت های اساسی دارد. تفکر تلویزیونی تهیه کننده آفت دیگری هم دارد و آن توقع بالابودن تایم مفیدگرفته شده در هر جلسه کاری است. معمولا در تلویزیون اگر کارگردان زیر هفت دقیقه بگیرد مواخذه می شود و چالش هایش با تهیه کننده استارت می خورد. با توجه به تجربه اول حجازی فر، حضور توامان جلوی دوربین و البته حساسیت کار تایم مفید فاصله زیادی با تایم مفید یک اثر تلویزیونی خواهد داشت. در صورتی که تفکر تهیه کننده ، حرفه ای و سینمایی نباشد بزرگترین چالش حجازی فر همین خواهد بود.

سینماروزان: با شکستن انحصار سینماتیکت متعاقب فروش این سامانه به مالک فیلیمو(!) و آپارات(!) رفته‌رفته آمار سامانه‌های بلیت‌فروشی آنلاین بیشتر و بیشتر می‌شود.

پیش از این سه سامانه آپ، ایران‌تیک و سینمابلیت به‌عنوان فروشندگان آنلاین بلیت معرفی شده بودند و حالا بهمن سبز حوزه هنری هم سامانه گیشه۷ را برای بلیت‌فروشی آنلاین رو کرده است.

گیشه۷ در کنار پوشش ۱۵۰ سالن سینمای حوزه هنری در سراسر کشور، با بسیاری از سینماها نیز قرارداد فروش اینترنتی دارد.

بهمن سبز حوزه تمهیداتی تدارک دیده که همه سینماهای سراسر کشور بتوانند به‌صورت کاملاً رایگان به «گیشه ۷» اضافه شوند و از طریق این سامانه به بلیت‌فروشی بپردازند.

سینماروزان: در دل بی‌مخاطبی سریالهای روز تلویزیون، بازپخش سه فصل کامل سریال “ستایش” از شبکه آیفیلم با اقبال نسبی مخاطبان روبرو شده و مجددا بحث و تبادل نظر درباره واقعی یا غیرواقعی بودن کاراکترهایی که سعید مطلبی پرورده شکل داده است.

به گزارش سینماروزان داریوش ارجمند بازیگر اصلی سریال در اظهارنظری جالب درباره حشمت فردوس از وجهه جامعه‌شناسانه او سخن گفته است.

ارجمند در خلال گفتگویی تفصیلی به جام‌جم گفت: تقریبا در همه فصول “ستایش” با عشق به کاراکتر جان دادم. حشمت فردوس آدم فرودستی بوده که با تلاشش به جایی رسیده و به همین دلیل توقعش از آدمهای دور و اطرافش زیاد است و آدمی است که شناخت و اشراف زیادی از جامعه دارد و به تعبیری یک جامعه‌شناس عام است که نوعی جامعه‌شناسی به زبان ساده ارائه می‌دهد.

ارجمند ادامه داد: در جایی از مجموعه در فلاش‌بکی که در قهوه خانه اکبر بلنده وجود دارد حشمت فردوس درباره دوران کودکیش حرف می‌زند و در جایی دیگر حشمت فردوس در زیرزمین متروکه کفشی را نشان می‌دهد که ده بار به آن نیم تخت زده و پوشیده است و یا از حسرت های دوران جوانیش از نرفتن به سینما و نخوردن غذای درست و حسابی می‌گوید.

ارجمند درباره مادی‌گرا بودن حشمت فردوس گفت: حشمت نه تنها قدر پول را می‌داند بلکه یکی از نقاط ضعفش این است که خیال می‌کند با پول می تواند در این دنیا هر کاری را انجام بدهد. جامعه و زمانه به او یاد داده که روزگار، روزگار کمیت است و نه کیفیت و می‌داند هر چقدر پول بیشتری داشته باشد در جامعه مورد تکریم بیشتری قرار می گیرد.

ارجمند با نقد این رویه گفت: متاسفانه هرچه حساب بانکی شما صفرهای بیشتری داشته باشد در جامعه آدم مهم و منتفذی محسوب می‌شوید؛ در همین جامعه خودمان فوتبالیست و یا بازیگری که ماشین دومیلیاردی زیر پایش باشد مورد احترام و توجه بیشتری قرار می گیرد. البته همین صاحب ماشین دومیلیاردی موقعی که کنار خیابان نگه می‌دارد و از ماشینش خارج می شود تا کاری انجام بدهد مثل یک آدم عادی بنظر می رسد اما دوباره موقعی که ماسماسک ماشینش (دزدگیر) را می‌زند همه سرها به طرف او و ماشین فراری، مازارتی و یا بنزش برمی گردد. حشمت فردوس این قضایا را می‌داند اما هرگز از آن سوء استفاده نمی کند.

سینماروزان: خانه سینما به‌خاطر بی‌تفاوتی رئوس به کارکرد رفاهی صنف در یکی از نازل‌ترین ادوار خود به سر می‌برد و هرچند اقلیتی در هیات مدیره هستند که به دنبال اصلاح امورند ولی درنهایت به‌خاطر آن که هدف غایی رفع گرفتاری‌های رفاهی نیست، طرفی نمی‌بندند.

سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان در آستانه برگزاری مجمع عمومی خانه سینما، خواستار حذف حلقه تکراری بالادست خانه و ورود نیروهای مبدع و خلاق شده است.

سیدضیاء هاشمی با انتقاد از ثبت صنوف در وزارت کار به مهر گفت: خانه سینما هم اینک ۳۱ صنف عضو دارد که به دلیل همسو شدن با سیاست‌های دولت، صنوف را به عضویت در وزارت کار ترغیب کرده است اما نکته حایز اهمیت این است که صنوف هر کدام دارای تفاوت حقوقی و حتی تضاد منافع با یکدیگرند. به عنوان مثال صنف‌هایی چون کارگردانان و فیلمبرداران یا صنف‌های مشابه را که می‌توان کلاً نیروی کارگزار خواند، دستمزد بگیرند و تهیه‌کنندگان که سرمایه‌گذار یا نماینده سرمایه در عرصه سینما هستند، دستمزد دهنده‌اند.

وی ادامه داد: در این میان در یک گروه سینمایی دستمزدبگیران و دستمزددهندگان در کنار یکدیگر فیلم را تولید می‌کنند و مکمل یکدیگرند چگونه این صنوف بدون توجه به وضعیت آن‌ها می‌توانند در وزارت کار که اساساً سیستم آن به صورت کارفرما و کارگزار تعریف شده قرار بگیرند و به‌عنوان کارگران فصلی ثبت شوند.

این تهیه کننده سینما تاکید کرد: در دولت دهم وزیر علاقمند به سینما این پیشنهاد را به روسای سازمان سینمایی وقت و خانه سینما ارائه داد و این عزیزان هم برای اینکه هرچه سریع‌تر بتوانند در معادلات دولت قرار بگیرند آن را بی چون و چرا پذیرفتند.

وی بیان کرد: این در حالی است مرجع قانونی صنوف مرتبط با سینما و هنرهای نمایشی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که در مصوبه شورایعالی انقلاب فرهنگی به شماره ۵۲۰ و در مورخ ۱۳۸۲/۴/۱۰ به این مساله اشاره شده است. هیچ تردیدی نیست که وزارت ارشاد به عنوان مرجع فعالیت‌های فرهنگی و هنری در کشور می‌تواند مرجع اصلی فعالیت صنوف باشد. متاسفم که هیات مدیره خانه سینما صنوف را ترغیب به ثبت در وزارت کار کرد. حال دلیل این اصرار چه بود؟ دلیل این اصرار را مرور کنیم: سازمان ثبت شرکت‌ها مجمع عمومی خانه سینما را با اعضای حقوقی که شماره ثبت ندارند، ثبت نمی‌کند. در نتیجه انتخابات خانه سینما و مدیریت آن رسمیت پیدا نمی‌کند. با این اوصاف برخی از صنوف برای آنکه بتوانند در مجمع عمومی حاضر شوند به وزارت کار مراجعه کرده و ثبت شدند اما این کار کاملاً با خاستگاه صنوف و نوع فعالیت وزارت کار مغایرت دارد.

هاشمی درباره اینکه در حال حاضر چه می‌توان کرد گفت: راهکار اساسی در این خصوص این است که صنوف دوباره به وزارت ارشاد به استناد مفاد مصوب در شورایعالی انقلاب فرهنگی بازگردند و در اسرع وقت خود را در وزارت ارشاد که مرجعی فرهنگی و هنری کشور است، ثبت کنند.

رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان با اشاره به تشکیل مجمع عمومی خانه سینما و تغییرات احتمالی پیش‌نویس اساسنامه گفت: خانه سینما با هدف جمع شدن تمام صنوف سینمایی و ارائه خدمات رفاهی تاسیس شد، با تاسیس خانه سینما نیروهای علاقه‌مند به خدمات صنفی، توانستند از طریق این خانه امکاناتی برای اهالی سینما فراهم کنند اما خانه سینما نتوانست با اصلاح مناسبات درون صنفی، اصناف سینما را به یکی از ارکان سینمای ایران تبدیل کند و از ارتباط متقابل با دولت در عرصه سینما بازماند. خانه سینما هیچ گاه نتوانست با مجلس به‌عنوان قانون‌گذار ارتباط برقرار کند و موقعیت اصناف را مستحکم کند همچنین هیچ گاه حقی برای صنوف به دست نیاورد که بتواند طرحی برای احقاق آن به مجلس ارائه دهد.

وی با اشاره به رئوس خانه سینما تاکید کرد: متاسفانه هر بار تنها تلاش شد تا اوامر دولت را اجابت کرده تا بتواند به حیات خود ادامه دهد. در حالی که خانه سینما قدرت خود را از صنف می‌گیرد اما صنوف را به خواسته دولت ترغیب و مجاب به عضویت در وزارت کار کرد.

این تهیه‌کننده سینما توضیح داد: حال خانه سینما با همه فراز و نشیب‌ها مجمع عمومی را پیش رو دارد. که در این مجمع باید هیات مدیره و به تبع آن مدیرعامل خانه سینما تعیین شود. این مجمع نباید تحت تاثیر جوسازی‌ها قرار گیرد و باید به هر صورت که شده برگزار شود اما نکته حایز اهمیت این است که صنوف تلاش کنند تا برای رسیدن به اهداف صنفی از جوانان و افکار خلاق بهره ببرند تا عملکرد هیات مدیره خانه سینما را در دوره‌های پیشین مورد ارزیابی قرار دهند و تلاش کنند از نیروهای مبدع در ترکیب هیات مدیره بهره گیرند.

وی تاکید کرد: اگر روندی صعودی و موثر در امور صنفی خانه سینما دیده نمی‌شود به دلیل به مسند رساندن افرادی است که سال‌ها در این مناصب بوده و امتحان خود را پس داده‌اند. بهتر است نیروهای تازه نفس به هیات مدیره خانه سینما اضافه شوند تا امید فعالیت صنفی و رفاهی برای همه صنوف را شاهد باشیم.

هاشمی درباره تغییر احتمالی پیش‌نویس اساسنامه خانه سینما گفت: خانه سینما به دلیل دریافت بودجه از دولت، باید مدیرعامل آنکه در واقع کارگزار هیات مدیره است مانند رییس دولت ۲ دوره امکان ریاست داشته باشد اینکه با اضافه کردن تبصره به یکی از ماده‌های اساسنامه (ماده ۳۵) محدودیت انتخاب برای هر فرد در سمت مدیرعامل را برداریم کار پسندیده‌ای نیست اگر قرار است شاهد تحول و نوآوری در امور صنفی باشیم بهتر است از نیروهای کار آمد و خلاق بهره ببریم و راه را برای فعالیت آنها باز کنیم اینکه افراد توان دست‌یابی به یک پست به صورت مادام‌العمر داشته باشند دور از خرد است.

رئیس جامعه صنفی تهیه کنندگان در ادامه گفت: بندهای ۱۲، ۱۳ و ۱۴ از ماده ۳ اساسنامه که خانه سینما را مجاز به انعقاد قراردادهای مالی می‌کند در واقع خانه سینما را از مرکز فعالیت صنفی به یک بنگاه اقتصادی تبدیل می‌کند که برای امور صنفی کاملاً مضر بوده و بنگاه‌های اقتصادی با اصول صنفی مغایرت داشته و ایجاد پارادوکس می‌کند.

هاشمی در خاتمه تاکید کرد: بهتر است همه صنوف تلاش کنیم تا با حضور در مجمع عمومی و انتخاب افراد خلاق و کار بلد جان تازه‌ای به خانه سینما و به تبع آن سینما بدهیم و از بی تکلیفی در این امور فاصله بگیریم.

سینماروزان: شورایعالی تهیه کنندگان با تجلیل از راه‌اندازی سمفا به عنوان یکی از مهمترین دستاوردهای سینمای ایران، از رییس سازمان سینمایی تشکر کرد.

به گزارش سینماروزان شورایعالی تهیه‌کنندگان در نامه‌ای به رییس سینما، با اشاره به حل مساله بازگشت سرمایه صاحبان آثار بلافاصله بعد از فروش بلیت درلوای سمفا، حمایت خود از این سامانه را اعلام کرد.

متن نامه بشرح زیر است:

رییس سازمان سینمایی

با سلام

بی شک تاسیس «سامانه مرکزی فروش آنلاین» ( سمفا ) یکی از مهمترین دستاوردهای سینما در دوران پس از انقلاب اسلامی است. این دستاورد مهم که می‌تواند چرخه اقتصادی سینما در دوره توزیع و نمایش را از آفات سنتی و قدیمی خود رها کند ، قطعاً آثار مبارک خود را از نظر کیفیت و کمیت در تولیدات سینمایی نیز خواهد گذاشت. از همین رو شورایعالی تهیه کنندگان سینمای ایران بر خود فرض می‌داند ، تا مراتب سپاس و تشکر خود را به آن جناب اعلان کند و توفیقات بیشتر را از خداوند تبارک و تعالی برای شما خواستار شود.
امید است ، با اضافه شدن مرحله تقسیم منافع از مبداء توسط این سامانه، این خدمت تاریخی به اکمال و اتمام رسد.

سینماروزان: ورود بی‌رویه سرمایه‌های مشکوک به عرصه فرهنگ بارها و بارها با انتقادات سینماگران مختلف مواجه شده ولی هنوز برای علاج آن، چاره‌ای اندیشیده نشده است؛ در این شرایط یک روزنامه‌نگار از لزوم رایزنی ارشاد و دستگاه قضا برای حل این مساله، سخن گفته است.

مرتضی رنجبران روزنامه‌نگار با اشاره به اتفاقات اخیر حول ورود پولشویان به عرصه هنر در هفت گفت: در این چند ماه اخیر برخی رایزنی زیادی کرده‌اند برای کمرنگ‌تر کردن نقش یک متهم بانکی در پولشویی‌های هنری و حتی برای آزادیش، نامه حمایت داده‌اند؛ روندی که واقعا جای سوال دارد.

مرتضی رنجبران ادامه داد: باید یک رایزنی بین وزارت ارشاد و قوه قضاییه انجام شود که هرکس که علاقمند به حوزه فرهنگ است برای سرمایه گذاری، اول یک تاییدیه از نهادهای بالادستی بگیرد مثلا باید تحقیقات لازم صورت گیرد که یک فرد ۲۵ ساله که وارد سینما شده، این حجم پول را از کجا آورده و تازه بعد از تاییدیه‌ها باید سرمایه‌گذار را واداشت که در چارچوب خاصی و مطابق با مقررات تدوین‌شده عمل کند.

این روزنامه‌نگار با انتقاد از بالا رفتن بی‌رویه دستمزد عوامل تولید پروژه‌های متصل به سرمایه‌گذاران مشکوک گفت: در بالارفتن دستمزدهای عوامل و بخصوص بازیگران، سرمایه‌گذاران مشکوک و تهیه‌کنندگان همکار آنها، مقصر هستند. تولید همیشه در فضای فرهنگی کار خوبی است ولی به شرط اینکه تولید، فراگیر باشد و با سرمایه‌های پاک. اینکه به تولید انبوه با سرمایه‌های مشکوک ببالیم کاری غیرمنطقی است.

رنجبران تاکید کرد: برخی در رد پولشویی حرف می‌زنند ولی نمی‌گویند چطور است کلی هزینه صرف تولید سریالها و فیلمهایی میشود که در مدتی کوتاه بعد از عرضه، قاچاق می‌شوند؟؟ سرمایه‌گذاری نیاز به منطق دارد و نمی‌شود سرمایه‌گذاری مرتب آثار شکست‌خورده بسازد و در چرایی رفتارش، شک و شبهه وارد نشود.

سینماروزان: نزدیک به دو سال بعد از تغییر و تحول در ریاست سازمان تبلیغات اسلامی، رییس حوزه هنری هم تغییر کرد.

به گزارش سینماروزان محمدمهدی دادمان فرزند رحمان دادمان- وزیر راه دولت اول محمد خاتمی که در اردیبهشت۸۰ در سانحه هوایی به شهادت رسید- به‌عنوان رییس جدید حوزه هنری منصوب شده است.

با حضور حجت‌الاسلام محمد قمی در راس سازمان تبلیغات، محمدمهدی دادمان به قائم مقامی سازمان رسید و حالا نیز به ریاست حوزه هنری منصوب شده است.

محمدمهدی دادمان متولد ۱۳۶۷ در تهران است. او فارغ‌التحصیل مهندسی صنایع از دانشگاه صنعتی شریف است و مشغول به تحصیل دروس حوزوی در حوزه علمیه علی بن موسی‌الرضا (مشکات) است.

باید منتظر ماند و دید تغییر رییس حوزه هنری به تغییر و تحول در زیرمجموعه‌های حوزه و ازجمله تغییر رییس سازمان سینمایی حوزه هم منجر خواهد شد یا نه؟؟