سینماروزان/رضا منتظری: یک تهیه‌کننده سینما گفت: امیدوارم سیدابراهیم رئیسی و دولتمردان ایشان ساختارهای سینمایی هزینه‌زا و بی‌فایده را برای همیشه حذف کنند.

به گزارش سینماروزان، سیدمحسن وزیری تهیه‌کننده به سینماپرس گفت: در زیرمجموعه دولتی سینما، نهادهایی هزینه‌زا هستند که نه تنها به درد اهالی سینما نمی خورد بلکه باعث ضرر و زیان شدید به سینما و سینماگران نیز می شود و قطعاً نبود آنها بهتر از بودنشان است.

وزیری ادامه داد: دولتمردان نباید اجازه بدهند دیگر در این گونه نهادها بریز و بپاش های آنچنانی با بودجه بیت المال شود و تنها عده ای خاص از مواهب آن بهره مند گردند.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «بادام های تلخ» و «ساعت شلوغی» افزود: زمانی در سینمای ایران وسایل برای تولید فیلم بسیار کم بود؛ در دوران آنالوگ سینما دیجیتال نشده بود و بنیاد سینمایی فارابی برای ساخت آثار سینمایی به نوبت به عوامل فیلم ها تجهیزات می‌داد اما حالا که سینما دیجیتال شده دیگر دلیلی برای وجود فیزیکی این بنیاد که سالانه بخش اعظمی از بودجه بیت المال را به خود اختصاص دهد، وجود ندارد.

این سینماگر سپس با تأکید بر اینکه بی شک موسسه رسانه های تصویری بسیار کمک کننده تر از فارابی است اظهار داشت: تعجب می‌کنم که در دوران رونق شبکه خانگی موسسه رسانه‌های تصویری را منحل کردند ولی فارابی همچنان به کار خود ادامه می‌دهد!؟

وزیری در همین راستا تصریح کرد: باعث شرم و تأسف است که مسئولان نه تنها هیچ کمکی به قاطبه اهالی سینما نمی‌کنند بلکه از اهالی سینما طلبکار هم می شوند. بنده از صمیم قلب می‌گویم که امیدوارم به حق خانم فاطمه زهرا (س) ریشه نهادهای سینمایی بی‌فایده برای همیشه کنده شود و شر آن از سر سینمای کشور کم گردد.

وی با بیان اینکه تنها کسانی از فارابی حمایت می کنند که وام های کلان از آن گرفته و پس نداده اند خاطرنشان کرد: من نمی دانم چرا آقایان در اعطای وام که با بودجه بیت المال هست هم خودی و ناخودی دارند؟ چرا به من نوعی وام نمی دهند اما یک عده خاصی را گرد خود جمع کرده اند و مرتب به آن ها وام اعطا می کنند؟

تهیه کننده فیلم های سینمایی «کالسکه» و «سایه های غم» متذکر شد: من متأسفم که مسئولان وزارت ارشاد می گویند ما ۲ هزار میلیارد وام به سینماگران دادیم ولی نمی‌گویند به چه کسانی وام داده‌اند؟ کدام وام؟ کدام سینماگران؟ چرا بدنه سینما جزو این سینماگران نیستند؟

وزیری در پایان این گفتگو تأکید کرد: نهادهای سینمایی بودجه‌خوار باید برای همیشه تعطیل شود؛ نهادی که متعلق به برخی سینماگران خاص است و هیچ دردی از سینمای ایران درمان نکرده و بودجه های کلان سینما را در قالب برگزاری برخی جشنواره های بی خاصیت و یا اعطای وام به دوستان و نزدیکان خود هدر می دهد بهتر است که دیگر هرگز وجود خارجی نداشته باشد.

سینماروزان: رابعه مدنی بازیگری که به‌واسطه فرزندش-امیرشهاب رضویان- وارد کار سینما و سپس تلویزیون شد، از وضوداری سرصحنه فیلمها می‌گوید.

به گزارش سینماروزان رابعه مدنی به خبرگزاری تسنیم گفت: من پرورش‌یافته این خاکم و آینده بسیار روشنی را برای ایران و جوانان‌مان می‌بینم!! فیلم‌های خارجی نگاه می‌کنم اما فیلم ایرانی برایم چیز دیگری است؛ چراکه توسط هموطن و هم‌زبانم ساخته شده است.

بازیگر “بوسیدن روی ماه” و “برف” ظهار کرد: من بی‌وضو سر صحنه حاضر نمی‌شوم. گاهی اوقات هنگام ظهر که می‌شود، تصمیم می‌گیرم تجدید وضو کنم اما ناگهان یادم می‌افتد که اگر وضو بگیرم،‌گریمم پاک می‌شود و خانم‌گریمور باید دست‌کم نیم ساعت وقت بگذارد تا بار دیگر مرا‌ گریم کند، به‌هرحال وسایل‌گریم هم جزو بیت‌المال است، بنابراین تیمم می‌کنم.

این بازیگر افزود: هرگاه سر کار می‌روم از خانه لباس می‌برم چراکه نمی‌خواهم سرمایه‌گذار هزینه‌ای را بابت تهیه لباس‌هایم بپردازد. گاهی بعضی لباس‌هایم باعث خنده عوامل می‌شود چراکه برای 30، 40 سال پیش است، امیدوارم این حرف‌هایم حمل بر ریا و خودستایی نشود.

رابعه مدنی در بخش پایانی سخنان خود خاطرنشان کرد: این روزها خنده و دل خوش از بین مردم رفته است و همه در خودشان‌اند. امیدوارم رییس جمهور جدید بتواند خنده و دل خوش را به مردم بازگرداند و به‌لطف خدا سایه ویروس شوم کرونا به‌زودی از سر کره زمین برداشته شود و همه مردم شاد باشند.

سینماروزان/حسام ناظری: محمد برسوزیان بازیگر سینما و تلویزیون درگذشت.

به گزارش سینماروزان محمد برسوزیان متولد ۱۳۲۴ تهران بود و کار حرفه‌ای بازیگری را از اواخر دهه پنجاه و با فیلم “کوچ”مهدی رییس‌فیروز شروع کرد.

برسوزیان کار بازیگری خود را بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داد و در دهه شصت و با حذف بسیاری از چهره‌های سینمای‌فارسی، توانست دوران پرکاری را تجربه کند.

“مردی که زیاد میدانست”، “مدرک جرم”، “لنگرگاه”، “ساوالان”، “معما”، “پوتین”، “بندر مه‌آلود”، “دمرل” و “شب روباه” ازجمله آثار کارنامه سینمایی برسوزیان هستند.

این بازیگر از اواخر دهه هفتاد در سینما کم‌کارتر شد ولی در عین حال و در تلویزیون و در سریالهایی مثل “سه در چهار”، “متهم گریخت” و “روزگار قریب” نقشهایی مکمل ولی مسلط ایفا کرد.

محمد برسوزیان سابقه فعالیتهای تولید هم داشت و ازجمله در فیلمهایی مثل “دمرل” و “مهریه بی بی” به‌عنوان مدیر تولید و تهیه‌کننده حاضر بود.

سینماروزان: دادگستری جغتای در خراسان رضوی، یک کارگردان را به‌دلیل شکار غیرمجاز ، ملزم به تهیه مستند ۳۰ دقیقه‌ای از حیات وحش کرد.

به گزارش سینماروزان و به نقل از خبرگزاری تسنیم، در سال‌های اخیر تلاش شده تا مجازات‌های جایگزین حبس برای متخلفان اعمال شود.

در استان خراسان رضوی نیز این مهم امری مسبوق به سابقه است و مجازات‌های جایگزین متعددی به ‌جای حبس اعمال‌ شده که برخی از آنها در نوع خود ابتکاری نیز بوده است.

برای مثال طبق گفته رئیس کل دادگستری جغتای، کارگردانی به‌دلیل شکار غیرمجاز ملزم به تهیه یک مستند ۳۰ دقیقه‌ای از حیات وحش جغتای شد که قابلیت پخش در شبکه استانی و صداوسیما داشته باشد که به نحو مطلوب اجرا شد.

همچنین متخلفی که به تهیه مقاله پژوهشی درباره گونه‌های وحشی و حیوانات در حال انقراض ملزم شد و یا مجرمی ‌ملزم به ۲۷۰ ساعت خیاطی رایگان برای مهدکودک‌های تحت پوشش بهزیستی شد و یا قنادی که مکلف شد برای نیازمندان کیک تهیه کند و مجرم جوانی که ملزم شد خطبه‌ها و کلمات قصار حضرت علی(ع) در نهج‌البلاغه را به مدت یک سال در شبکه‌های اجتماعی منتشر کند.

کمک به بیماران بی‌بضاعت نیز ابتکار دیگری بوده است که از سوی دادگستری در خراسان رضوی اعمال شده و نتایج مثبتی نیز به بار آورده است. تمام این سیاست‌ها با این نیت اعمال شده که از روانه شدن متخلفان به زندان جلوگیری شود و از سوی دیگر فعالیت‌های اجتماعی نیز صورت گیرد.

سینماروزان/کیوان بهارلویی: با وجود ورود به پیک تازه کرونا و قرمز شدن پایتخت ولی ستاد کرونا همچنان دستوری مبنی بر تعطیلی سینماهای پایتخت نداده و سینماها همچنان فعالند.

به گزارش سینماروزان مروری بر بلیت‌فروشی اینترنتی سینماهای پایتخت حاکیست که هم برای روز شنبه و هم روز یکشنبه دوازدهم و سیزدهم تیرماه، پردیس‌های مختلف از آزادی متعلق به حوزه تا ملت منسوب به شهرداری تا پردیسهایی مثل کوروش و ایران‌مال و… مشغول ادامه فعالیت هستند.

با توجه به رعایت فاصله‌گذاری و عمل به پروتکل‌های بهداشتی در سالنهای سینما اینکه سینماها می‌توانند به فعالیت خود ادامه دهند، تمهیدی منطقی است به خصوص که تعطیلی گاه و بیگاه سینماها در یک سال و نیم اخیر، ضررهای جبران‌ناپذیری را به اقتصاد فعالان سینما وارد کرده است.

ابتدای سال بود که با قرار گرفتن سالن‌های سینما در مشاغل گروه دوی کرونایی مقرر شد سینماها بتوانند در وضعیت نارنجی هم ادامه فعالیت دهند و حالا با عدم ممانعت از فعالیت سینماها در وضعیت قرمز می‌توان امید داشت به اینکه بالاخره ستاد کرونا، سالنهای سینما را به‌عنوان محیطی بهداشتی پذیرفته است.

سینماها در دوره جدید اکران خود کمدی “دینامیت” را روی پرده دارند که در دو روز ابتدایی بیش از ۳۰۰ میلیون فروخته و اگر جلوی سکته مجدد فعالیت سینماها گرفته شود، نویدی است برای بازگشت رونقی نسبی به گیشه‌ها‌.

سینماروزان/کیوان بهارلویی: اصغر ملت‌خواه معروف به شهاب ملت‌خواه نویسنده و کارگردان پیشکسوت مشهدی به‌علت ابتلا به کرونا درگذشت.

به گزارش سینماروزان مهم‌ترین فیلم او “شب حوراء” بود که با بازی فاطمه گودرزی، حدیث فولادوند و امیرمحمد زند تولید شد.

شهاب ملت‌خواه متولد ۱۳۳۱ و فارغ‌التحصیل صنایع دستی از دانشگاه هنر تهران بود. تولید بیش از ۸ ساعت فیلم ۸ میلیمتری از وقایع انقلاب و دفاع مقدس، نویسندگی بیش از ۲۵۰ نمایشنامه رادیویی برای صدای مرکز خراسان، نویسندگی و کارگردانی فیلم‌های “آتا”، “زیر آتش” و “دیوار” ازجمله فعالیتهای ملت‌خواه بود.

ملت‌خواه همچنین علاوه بر سینما و تئاتر در رشته‌های دیگری مانند نقاشی فعال و کتاب‌های شعری را هم منتشر کرده‌بود. “نور و نمایش”، “فریاد خون حبیب”، “پروانه‌ها و عروج” و “غزلنامه تابران” از جمله آثار مکتوب به جامانده از این هنرمند هستند.

سینماروزان/مهدی فلاح‌صابر: ورود کمدی “دینامیت” به اکران در روزهایی که بسیاری از سینماهای تک‌سالنه تعطیل هستند رونقی نسبی به اکران داده.

به گزارش سینماروزان “دینامیت” در دو ساعت اول اکران نزدیک به صدمیلیون فروخته است که در شرایط نیمه‌تعطیل سینماها، رقم بدی نیست.

در میان سایر فیلمهایی که از نوروز به این سو، روی پرده بوده‌اند فروش فیلم ارگانی “لاله” که با حمایت مرکز گسترش تولید شد از همه کمتر است و فیلم کمدی “تکخال” میلیاردی شده است.

آمار کامل فروش تا ابتدای جمعه یازدهم تیر ۱۴۰۰ به شرح زیر است:

(تمام ارقام به تومان است)

–هفته ای یک بار آدم باش ۱میلیارد و ۳۲۰میلیون(۱۰۰ روز/۲۵۰سالن)
–خورشید ۱میلیارد و ۳۰۰میلیون(۱۰۷روز/۲۴۰سالن)
–تکخال ۱میلیارد(۱۰۰روز/۲۰۰سالن)
–خون شد ۲۰۰ میلیون(۱۰۰روز/۱۵۰سالن)
–لاله ۱۰۰میلیون(۱۰۰روز/۱۲۰سالن)
–دینامیت ۶۰میلیون(۱روز/۷۰سالن)

سینماروزان/مسعود احمدی: برخلاف مخالفت اولیه، سازندگان کمدی “دینامیت” درنهایت تن به اکران دادند.

به گزارش سینماروزان عدم اعطای تسهیلات ۲.۵میلیاردی اکران به “دینامیت” از سوی سازمان سینمایی، در ابتدا با تردید اکران این فیلم مواجه شده بود ولی درنهایت این فیلم از پنجشنبه شب دهم تیرماه روی پرده رفت.

اکران کمدی “دینامیت” با نزدیک ۵۰ فیلم، استارت خورده است و از تهران تا مشهد، اصفهان، کرج، گرگان و کاشان، این فیلم روی پرده رفته است.

“دینامیت” که مسعود اطیابی آن را ساخته در ساختاری مشابه “اجاره‌نشینها”ی مهرجویی، روایت ماجراهای خانه‌ای است که افرادی مختلف در آن سکونت دارند.

دو دختر جوان، یک ساقی، دو طلبه و… ازجمله ساکنان خانه “دینامیت” هستند که تضادهای فکری آنها به سمت و سوی وقوع اتفاقات طنازانه می‌رود.

سینماروزان/حسام ناظری: شورای پروانه نمایش فیلمهای سینمایی با صدور پروانه نمایش یک فیلم موافقت کرد.

شورای پروانه نمایش فیلم های سینمایی در جلسه اخیر با صدور پروانه نمایش برای فیلم «صحنه زنی» به کارگردانی علیرضا صمدی موافقت کرد.

فیلم سینمایی «صحنه‌زنی» را مجید رضابالا از اعضای ادوار شوراهای نظارتی صدور پروانه ساخت و نمایش تولید کرده که البته سابقه فعالیت مدیریتی در فارابی، سیمافیلم و شبکه اول سیما را هم داشته است.

رضابالا پیشتر در همکاری با صمدی فیلمی با عنوان “بی نامی” را با بازی باران کوثری تولید کرده بود که گیشه موفقی نداشت.

مهتاب کرامتی، بهرام افشاری، پیام احمدی‌نیا، لیندا کیانی، محمد نادری، فرزانه سهیلی، غزاله جزایری و مجید صالحی به همراه امید روحانی، سیامک ادیب، حمیدرضا نعیمی و آتش تقی‌پور بازیگران “صحنه زنی” هستند.

این فیلم درباره شخصیتی به نام اسد است که همراه با گروهی صحنه‌های جعلی تصادف می‌سازد تا از بیمه خسارت بگیرد.

پخش فیلم “صحنه زنی” را بهمن سبز حوزه هنری برعهده دارد و با توجه به رکود کامل سینماها و واهمه اغلب تولیدکنندگان از اکران، باید دید رضابالا چه زمانی را برای اکران فیلمش انتخاب خواهد کرد؟

سینماروزان/مسعود احمدی: با عدم موافقت سازمان سینمایی با پرداخت تسهیلات ۵میلیاردی به صاحبان دو فیلم دوره تازه اکران، سازندگان دو فیلم “دینامیت” و “درخت گردو” قید اکران را زدند.

به گزارش سینماروزان پیش از این سازندگان این دو فیلم با شرط تضمین مالی به مبلغ حداقل ۲.۵ میلیارد تومان راضی به اکران فیلم‌های خود شده بودند ولی در جلسه تازه ستاد کرونایی سازمان سینمایی مقرر شد که فقط در صورت عبور مجموع فروش آن‌ها از ۵ میلیارد تومان می‌توانند از حمایت ۲.۵ میلیاردی سازمان سینمایی بهره‌مند شوند!!

ملغی شدن اکران دو فیلم “دینامیت” و “درخت گردو” با واکنش سخنگوی انجمن سینماداران مواجه شده است. محمدرضا صابری سخنگوی انجمن سینماداران که از اتفاق پیش آمده گله‌مند بود، به ایسنا گفت:‌ به زودی هیات مرکزی انجمن، جلسه‌ فوق‌العاده‌ای را در این باره تشکیل می‌دهد و واکنش جدی سینمادارها اعلام می‌شود و می‌بینید که یک انقلاب در این زمینه اتفاق خواهد افتاد!!!

سینماروزان: وضعیت معیشتی هنرمندان در سالهای اخیر و به‌ویژه پس از کرونا بدتر شده و متاسفانه علیرغم جامعه اندک هنرمندان که به صدهزارنفر هم نمی‌رسد، همچنان حمایت قابل توجهی از آنان صورت نمی‌گیرد.

به گزارش سینماروزان رضا ناجی بازیگر ایرانی که خرس نقره‌ای برلین را برای “آواز گنجشکها” در کارنامه دارد به خبرگزاری تسنیم گفت: من مدتها گرفتار بیماری سرطان روده بزرگ بودم و اخیرا برای دومین بار پس از انجام عمل و شیمی درمانی موفق به شکست آن شدم ولی اکنون قریب به دو سال است که بیکار و خانه‌نشین‌ام.

بازیگر “بید مجنون” و “باران” افزود: هیچ‌کس به هنرمندان بها نمی‌دهد. تاکنون موفق به دریافت چهار جایزه جهانی در حوزه بازیگری شده‌ام اما انگار اصلا برای کسی ارزش و اهمیتی ندارد. به همین خاطر است که من هم دیگر از هیچ احدی انتظار و توقعی از دولت و دیگران ندارم. این را هم بگویم که تا به حال نه احدی از من حمایت نکرده و نه امکاناتی را در اختیارم قرار داده است و این، وضعیت اغلب هنرمندان است که هیچ دریافتی ثابتی ندارند.

ناجی در پاسخ به این پرسش که در دوران بیکاری و خانه‌نشینی چگونه امرار معاش می‌کند، گفت: من بازنشسته ارتش هستم و با مستمری ماهانه‌ای که دریافت می‌کنم، روزگار خود را می‌گذرانم و اگر مستمری ارتش نبود، امکان زندگی نبود چراکه جز این چاره دیگری ندارم.  

سینماروزان/سمیرا افتخاری: تدوین مستند «از سروستان تا اقیانوس» با روایتی متفاوت از  زنان دریانورد از نیمه گذشت.

تدوین فیلم مستند «از سروستان تا اقیانوس» به کارگردانی تینا میرکریمی از نیمه گذشت.

این فیلم روایت‌گر زندگی راحله طهماسبی سروستانی نخستین بانوی دریانوردی است که درجه افسری کشتی‌های زیر سه هزار تن را کسب کرده و در سال ۱۳۹۶ به عنوان دریانورد نمونه استان هرمزگان انتخاب و مورد تقدیر قرار گرفته است.

فیلمبرداری این فیلم توسط علیرضا اسلامی و شاپور شیلاندری انجام شده و محدثه گلچین عارفی تدوین این فیلم را که برای حضور در پانزدهمین جشنواره سینما حقیقت آماده می‌شود، عهده دار است.
هم اکنون ۳۴۷ دریانورد زن در ایران فعال هستند که در بخش‌های مختلف مانند ملوان صیاد، ملوان عمومی و ملوان عرشه در بخش شناورهای مسافری فعالیت می‌کنند و تعداد اندکی از این افراد هم در رده افسری مشغول به فعالیتند.

این فیلم نخستین فیلمی ست که در راستای معرفی  تلاش‌های بانوان در حرفه ی دریانوردی ساخته شده است.

سینماروزان/مجتبی اردشیری: هم‌اکنون حدود یک‌سال از تولد «سمفا» می‌گذرد. سامانه‌ای که قرار بود شفاف‌ترین و اجرایی‌ترین عملکرد را در حوزه بلیت‌فروشی داشته باشد.

به گزارش سینماروزان و به نقل از روزنامه فرهیختگان، قرار بود تعداد مخاطبان روزانه هر فیلم و میزان فروش سینماها در سمفا مشخص شود و در پس این اتفاق، به یک‌سری تابوهایی که طی دهه اخیر بر فضای گیشه حاکم بود، پایان دهد. ازجمله آنها اینکه سهم سینمادار، پخش‌کننده و تهیه‌کننده را در همان لحظه خرید بلیت تقسیم کرده تا به همین سادگی، یک مشکل تاریخی بزرگ حل شود. ضمن آنکه در مسیر رفع‌تبعیض، قصد داشت سانس‌های هر فیلم را در مسیر عدالت، مهندسی کرده تا هر فیلم، سهم یکسانی از فرآیند توزیع سانس‌ها برده و از این طریق، شکایات بسیاری که عموما از زبان صاحبان آثار کم‌اقبال مطرح می‌شد، مرتفع شود.

سمفا با چنین رویکردهایی بر سرکار آمد و انتظارها و توقع‌ها را تا حدود بسیاری بالا برد. ضمن آنکه در این‌ یک‌سال پا را از این دایره انتظارات فراتر برد و در زمان جشنواره فیلم فجر به یگانه پایگاه فروش بلیت تبدیل شد که حاشیه‌های بسیاری را نیز رقم زد. تمام این کارکردها نشان داد سمفا، قرار است اتفاق‌های بزرگی را رقم بزند که حداقل روی کاغذ، خبر از یک انقلاب بزرگ می‌داد؛ انقلابی که به‌زعم بسیاری از تهیه‌کنندگان و کارشناسان سینما، بزرگ‌ترین عملکرد دوران انتظامی در سازمان سینمایی لقب گرفت.

اما حال در روزنامه فرهیختگان برآن شدیم در یک‌سالگی حیات اجرایی این سامانه نگاهی بیندازیم به نحوه عملکرد و کارکرد یک‌ساله آن تا ببینیم سمفا چه مسیرهایی را هموار کرد و در اجرای کدام بندها با انفعال همراه بود.

سایت سمفا هم‌اکنون در چه نقطه‌ای ایستاده است؟

پیش از آنکه سمفا روی کار بیاید، سایت «سینماشهر» آماری از میزان فروش و تعداد مخاطبان سینماها ارائه می‌داد. سایتی که حداقل‌های آمار فروش هفتگی سینما را اعلام می‌کرد و انتظار دیگری از آن نمی‌رفت.

با آمدن سمفا، اطلاعات به‌روزتر شد و مخاطب می‌توانست آمار به‌لحظه فروش فیلم‌ها و تعداد مخاطبان هر سینما و هر شهر را مشاهده کند؛ قطعا اتفاق بسیار خوبی در سینمای ایران‌ که می‌توانست در مسیر شفاف‌سازی موردتایید سازمان سینمایی، نمره قابل‌قبولی بگیرد. اما متاسفانه این اتفاق در ورژن بعدی سمفا که هم‌اکنون نیز دیده می‌شود، از میان رفت و برخی آیکون‌های آمار یا حذف شدند یا چندان به‌روز نیستند.

درحال حاضر سایت سمفا که برای عموم مردم در دسترس است، یک‌سری اطلاعات اولیه شامل فروش روزانه، هفتگی و ماهانه را نشان می‌دهد، حال آنکه پیش‌تر می‌شد از طریق سمفا از ریز جزئیات فروش یک‌بازه زمانی دلخواه مطلع شد. مثلا مخاطب می‌توانست از فروش 21 فروردین تا 18 اردیبهشت مطلع شود اما درحال حاضر، این امکان از میان رفته و اطلاعات مربوط به فروش تنها مختص به‌روز، هفته، ماه و سال است. ضمن آنکه فروش سالیان قبل را نیز پوشش نمی‌دهد و تنها برای سال‌های 99 و 1400 فعال است.

یک اتفاق ناخوشایند دیگر که در ورژن اولیه سایت سمفا موجود بود و هم‌اکنون وجود ندارد، اطلاعات مربوط به سینماهاست. بدین‌ترتیب که مخاطب، هیچ اطلاعاتی از فروش روزانه سینماها در سراسر کشور ندارد و این آیکون کاملا غیرفعال است. درحالی که پیش از این، چنین بخش‌هایی در سمفا وجود داشت که به‌لحظه آمار فروش فیلم‌ها و تعداد مخاطبان هر شهر را نشان می‌داد.

البته که این کمبودهای حاضر را نمی‌توان بی‌ارتباط با حواشی این سامانه در زمان جشنواره فجر دانست. اتفاقی که سبب شد در آخرین دقایق رای‌گیری مردمی، تعداد آرای مردمی چند فیلم با تغییراتی همراه شود که این تغییرات، رسانه‌ای شد و احتمالا سمفا از آن زمان به بعد تلاش کرد با تقویت زیرساخت‌ها، از بروز چنین اتفاق‌هایی ممانعت به عمل آورد. حال آنکه امروز، نبود این بخش‌ها، بسیار به چشم آمده و سبب شده سایت سمفا، از یک سایت مرجع و قانونی به سایتی تبدیل شود که تنها آمارهای کلی از میزان فروش و تعداد مخاطبان یک فیلم ارائه می‌دهد و ریزترین آمارهایش نیز به تعداد سانس‌ها و تعداد مخاطبان هر استان خلاصه شود که قطعا نمی‌تواند رضایت‌بخش باشد.

سایت سمفا درحالی چندین ماه است به چنین فعالیتی رو آورده که سایت «سینماشهر» در آخرین ماه‌های حیات خود، آمارهای به‌لحظه‌تر و دقیق‌تر از آنچه امروز از سمفا می‌دیدیم، به مخاطب ارائه می‌داد و همین اتفاق سبب شده سمفا، هم‌اکنون از این حیث، در جایگاه مطلوبی قرار نگرفته و بسیار قدیمی‌تر و عقب‌تر از نسخه قبلی خود و نسخه «سینماشهر» حرکت کند.

هرچند دیگر بخش‌های این سایت با انفعال مواجه است، مثلا در بخش آمارهای میله‌ای و تعدادی سینماها یا فروش هر سینما و… یا اطلاعاتی به مخاطب ارائه نمی‌شود یا با اختلال گسترده‌ای مواجه است که آن مرجع‌بودن را از سمفا ساقط کرده و چندان به کار مخاطب نمی‌آید.

تکلیف تقسیم سهم ذی نفعان چه شد؟

سمفا از همان ابتدا با دو وظیفه محوله، متولد شد. یکی از آن دو وظیفه، تقسیم آنی و لحظه‌ای سهم فروش بلیت فیلم، میان سینمادار، پخش‌کننده و تهیه‌کننده یک فیلم بود. تا پیش از آن، تمام پول بلیت نزد سینمادار می‌ماند و تسویه‌حساب‌ها با تهیه‌کننده و پخش‌کننده، عموما با چند ماه تاخیر همراه می‌شد. کرونا که آمد، این تسویه‌حساب‌ها یا طولانی‌تر شد یا اصلا صورت نگرفت. به همین دلیل بود که تسویه‌حساب برخی فیلم‌های منتهی به کرونا مانند «مطرب»، هنوز به‌صورت کامل انجام نشده است. اتفاقی که چندین‌بار توسط مصطفی کیایی مطرح شد، حال آنکه اگر هم تسویه‌حسابی صورت پذیرد ارزش پول پاییز 98 با تابستان 1400 قابل‌قیاس نیست و درواقع پول تهیه‌کننده آن فیلم سوخت شده است.

سمفا قرار بود در این مسیر، یک تحول بزرگ را رقم بزند. بدین‌ترتیب که در همان لحظه که مخاطب پول بلیت را واریز می‌کرد، پول میان سه ذینفع تقسیم می‌شد و این مشکل تاریخی برای همیشه رفع می‌شد. اما طی اطلاعاتی که به «فرهیختگان» رسیده، این اتفاق تا به امروز شکل اجرایی به خود ندیده است.

در همین رابطه با مرتضی شایسته به‌عنوان رئیس شورای صنفی نمایش، گفت‌وگو کرده‌ایم. شایسته در این‌باره به «فرهیختگان» اعلام کرد: «بله، از تولد سمفا یک‌سال گذشته است اما توجه داشته باشید در طول این یک‌سال، سینماها تعطیل بوده و فعالیت چندانی در سینماها رقم نخورده و در چنین شرایطی، کاملا طبیعی است که شاهد نظم خاصی در سامانه‌ای مانند سمفا نباشیم، چون این باز و بسته شدن‌های ناگهانی سبب شده برنامه‌ریزی‌ها کاملا به هم ریخته و سمفا نتواند بر پایه یک نظم اصولی به فعالیت خود ادامه دهد.»

هرچند صحبت‌ها و دلایل شایسته روی کاغذ، کاملا متقن و درست می‌نماید اما سوال اساسی که بدان پاسخ داده نشد، این است که در وضعیت کمبود مخاطب سینماها، طبیعتا سمفا می‌توانست دوره آزمایشی خود را در یک حاشیه امن درست و خوب به پایان رسانده و با باز شدن جدی سینماها، فعالیت حرفه‌ای خود را آغاز کند. ضمن آنکه هم‌اکنون یک سال از این وضعیت می‌گذرد و سمفا به‌خوبی می‌توانست دوران ‌گذار را سپری کرده و ضمن حرفه‌ای‌تر کردن زیرساخت‌های خود، برنامه‌هایش را وسعت بخشد. اتفاقی که متاسفانه نه‌تنها امروز مشاهده نمی‌شود بلکه در تعبیری اشتباه، توپ را به زمین سینماها و وضعیت حاکم برآنها می‌اندازد تا قاعده بازی را به‌نفع سمفا تغییر دهد.

سمفا قرار بود به‌ازای خرید حتی یک بلیت، نسبت به تقسیم سهم هریک از سه طرف اقدام کند و این اتفاق، ربطی به کم‌فروش یا پرفروش بودن سینماها ندارد. وقتی سمفا نتوانسته طی یک‌سال ابتدایی خود، نبض این وظیفه را در مشت خود بگیرد پس چه زمان خواهد توانست کنترل اوضاع را به دست بگیرد؟ به‌تعبیری وقتی با 500 مخاطب روزانه نتواند کارش را به درستی انجام دهد، آیا برای روزهایی که تعداد مخاطبان از 50هزار نفر هم فراتر می‌رود، خواهد توانست این وظیفه محوله را به سرمنزل مقصود برساند؟

بنابراین سمفا پس از پایان یک‌سالگی خود، در انجام این ماموریت خطیر شکست‌خورده و این‌گونه که از برآوردها پیداست، مشخص نیست تا چه زمان باید به این شیوه سنتی تسویه‌حساب سینماداران با تهیه‌کنندگان و پخش‌کنندگان تأسی کرد و روند مدرن را در پیش نگرفت.

مهندسی سانس‌ها در اکران

دومین وظیفه مهم سمفا، تغییر در چیدمان سانس‌ها بود. تا پیش از این، سینمادارها اقدام به مهندسی اکران می‌کرده و بدین‌ترتیب سانس‌های خوب و شلوغ، نصیب فیلم‌های قدرتمند شده و سانس‌های مرده صبح و ظهر به فیلم‌های ضعیف‌تر می‌رسید. سمفا قرار بود این قاعده را شکسته و عدالتی خوب را میان تمام فیلم‌های اکران برقرار کند.

اتفاقی که حداقل تاامروز رخ نداده است. البته که فیلم‌های چندانی طی یک‌سال اخیر روی پرده نبوده و در شلوغ‌ترین حالت ممکن، 10 فیلم قدیمی و جدید روی پرده موجود بود که پردیس‌ها به‌خوبی می‌توانستند این حجم فیلم را سروسامان داده و اعتراض چندانی از سوی صاحبان آثار به گوش نرسید.

اشکال اما زمانی خود را نشان می‌دهد که وضعیت، به شکل نرمال خود بازگردد و سانس‌های شبانه سینماها آغاز شوند. در حال حاضر، سانس‌ها همچنان توسط سینماداران بسته می‌شوند و به‌شکلی نیمه‌محسوس، یکی، دو فیلم قدرتمند، از شرایط بهتری به نسبت دیگر فیلم‌ها برخوردار هستند. درمورد فیلم‌های خارجی که طی یک‌سال اخیر با استقبال قابل‌توجهی از سوی سینماداران و مخاطبان مواجه شده‌اند نیز وضع به همین منوال است و سانس‌های این فیلم‌ها نیز توسط سینمادارها بسته می‌شود و سمفا، مانند وظیفه نخست خود، هیچ دخالت و دخل‌وتصرفی در این فرآیند ندارد.

بنابراین کاملا مشخص شد سمفا نه‌تنها اشکالات عدیده‌ای را در سایت طراحی خود می‌بیند، بلکه به هیچ‌ یک از دو وظیفه محوله خود که اساس شکل‌گیری‌اش روی آن استوار بود نیز عمل نکرد و بهتر است بگوییم تنها به‌عنوان یک ناظر، شاهد همان شکل سنتی بود و کوچک‌ترین تغییری را در شرایط قبلی سینماها و روابط میان سینمادار، تهیه‌کننده و پخش‌کننده به وجود نیاورد .

تکلیف بلیت‌فروشی سمفا به کجا رسید؟

یکی از اقداماتی که تا حدودی سینمادوستان را متعجب کرد، بلیت‌فروشی سمفا در روزگار جشنواره ملی فیلم فجر بود. اتفاقی که طی سالیان گذشته توسط سینماتیکت صورت می‌گرفت و حاشیه و مشکل چندانی هم در این مسیر به وجود نمی‌آمد. اما سال گذشته در یک تصمیم‌گیری عجیب و غافلگیرکننده، کلیه بلیت‌فروشی‌های جشنواره در سراسر ایران از طریق سمفا صورت گرفت؛ اتفاقی که با وجود استقبال کمرنگ‌تر مخاطبان به‌نسبت جشنواره‌های سالیان قبل، بازهم حاشیه‌ها و اتفاق‌هایی، سبب شد تا این وظیفه سمفا نیز با اعتراض‌هایی همراه باشد.

آنچه در همان زمان برای چرایی این اتفاق عنوان شد، پایان دادن به انحصار سینماتیکت بود، حال آنکه بلیت‌فروشی تنها از طریق سمفا، خود یک انحصار جدید را رقم می‌زد و اینکه آینده‌ای نیز برای این اتفاق اعلام نشد. به‌عنوان مثال این وظیفه تنها در زمان جشنواره ملی فجر به‌عهده سمفا گذاشته شد و برای بلیت‌های جشنواره جهانی فجر امسال، باز این سینماتیکت بود که بلیت‌فروشی کرد. بنابراین وزارت ارشاد و سازمان سینمایی که هم جشنواره ملی و هم جشنواره جهانی را برگزار کردند، چطور برای جشنواره ملی، بلیت‌فروشی را به سمفا سپردند اما برای جشنواره کم‌مخاطب‌تر جهانی، این وظیفه را به عهده سینماتیکت نهادند؟

این تعارض‌ها سبب می‌شود متوجه شویم برنامه‌ریزی مدون و طولانی‌مدتی برای سمفا وجود ندارد. اگر تقویت زیرساخت‌ها موردنظر بود، زمان پایان جشنواره ملی تا آغاز جشنواره جهانی بهترین زمان برای این مهم بود تا زیرساخت جدید در جشنواره جهانی که مخاطبان کمتری به‌نسبت جشنواره ملی دارد، محک جدی خورده و شرایط برای بلیت‌فروشی جشنواره فجر امسال، حرفه‌ای‌تر و بهتر شود.

مرتضی شایسته در همین رابطه به «فرهیختگان» گفت: «سمفا بلیت‌فروشی ندارد و این وظیفه به‌عهده پلتفرم‌هاست. سمفا تنها ترمینالی است که به این پلتفرم‌ها متصل است. البته که این وظیفه نیز جزء برنامه‌های سه‌، چهارماه آینده سمفا قرار دارد اما این سامانه در حال حاضر وظیفه دارد تا تمام سینماهای کشور را تحت‌پوشش خود قرار دهد که در این زمینه کارهای بسیار خوبی صورت گرفته و سینمادارها نیز خداراشکر، همکاری‌های بسیار خوبی با سمفا داشته‌اند.»

آنچه بدون پاسخ ماند آنکه اگر وظیفه سمفا بلیت‌فروشی نیست پس چرا این سامانه در طول برگزاری بزرگ‌ترین اتفاق سینمایی کشور، به‌صورت انحصاری اقدام به فروش بلیت کرد؟ ضمن اینکه در پایان یک‌سالگی سمفا عنوان می‌شود که این سامانه درحال حاضر درصدد تحت‌پوشش قرار دادن سینماهای کشور است. چیزی که یک‌سال پیش نیز عنوان و همان زمان نیز اعلام شد که سمفا درصدد آن است تا سینماهای کشور را تحت‌پوشش خود قرار دهد. در اینجا دو پرسش دیگر به ذهن متبادر می‌شود: نخست آنکه وقتی تمام سینماهای کشور به عضویت سامانه سمفا درنیامده‌اند بنابراین آماری که طی یک‌سال اخیر در سمفا به‌روز می‌شود، آمار دقیقی نبوده و تنها آمار سینماهای عضو است و دوم آنکه، چطور این سامانه در سال خلوت سینماها، هنوز نتوانسته سینماهای ایران را تحت‌پوشش خود قرار دهد؟ یعنی سمفا تا این میزان استیصال داشته که پس از یک‌سال هنوز نتوانسته سینماهای کشور را به پوشش خود درآورد تا در پایان یک‌سالگی همچنان وظیفه‌اش، تحت‌پوشش قراردادن سینماهای کشور باشد؟!

و باز هم حواله دادن به آینده

قدرمسلم آنکه سمفا که در دوران اعتدال کلید خورد، قطعا تا پایان ماموریت وی قادر نخواهد بود تا فرآیند حرفه‌ای خود را مشاهده کند. سامانه‌ای که با یک شلوغ‌کاری تبلیغاتی بر سرکار آمد اما حالا و پس از یک‌سال فعالیت مشاهده می‌کنیم که این سامانه در ابتدایی‌ترین وظایف خود نیز مستاصل مانده و اتفاق چندانی را در مسیر شفاف‌سازی و آسان‌سازی مشکلاتی که صاحبان آثار با آن دست‌به‌گریبان بودند، را رقم نزده است. همه‌چیز به آینده حواله داده می‌شود حال آن‌که طی یک‌سال خلوت گذشته، می‌شد کارکردهای سمفا را در شرایطی مطلوب، به بهترین شکل خود بازدهی کرد اما این فرصت طلایی متاسفانه به باد رفت تا هم‌اکنون همه چشم‌ها به آینده باشد که آیا تیم سینمایی جدید اصلا اعتقادی به ادامه این روند خواهد داشت یا به آن سرعت می‌بخشد.

حسین فرحبخش که در دوران کرونا، دو فیلم روی پرده داشت، شاید یکی از بهترین گزینه‌ها برای اظهارنظر در این‌باره است، چون هم در این دوران، فیلمی روی پرده داشته، هم سینمادار است و هم پخش‌کننده. این تهیه‌کننده پیشکسوت به «فرهیختگان» گفت: «سمفا اقدام بسیار خوبی است که طی 75 سال صنعت سینما در ایران، صورت گرفته است. تفکر و ایده جدیدی دارد که به‌خوبی مطرح شده اما زیرساخت‌هایش ضعیف است و ارشاد باید تلاش کند تا این زیرساخت‌ها تقویت و اجرایی شود. وگرنه نفس کار عالی است اینکه برای نخستین‌بار در سینمای ایران، فروش حتی یک بلیت برای یک فیلم مشخص می‌شود، بسیار خوب است چون ما هیچ‌گاه به‌صورت صددرصدی نمی‌توانستیم متوجه شویم که فیلم ما در سراسر کشور چه میزان فروخته است اما با روی کار آمدن سمفا، همه اطلاعات به این ترمینال مرکزی متصل است که به‌راحتی جلوی تخلفات این حوزه را می‌گیرد.»

تهیه‌کننده کمدی «تک‌خال» در ادامه افزود: «این اشکالاتی که در مسیر سمفا وجود داشته، علت‌هایی هم دارد. یک علتش به همین تعطیلات بازمی‌گردد که در همه کارها وقفه انداخته. تعطیلات سبب شده سینماها وضعیت باثباتی نداشته باشند به‌طوری‌که همچنان نمی‌توان ادعا کرد سینماها به شکلی جدی فعالیت دارند. ضعف‌های سمفا را نمی‌توان نادیده گرفت اما می‌توان امیدوار بود که با راه‌افتادن جدی سینماها، سمفا هم مجبور می‌شود تا ضعف‌های خود را خیلی زود مرتفع کند که اگر نسبت به این مشکلات قدمی برندارد، با مخاطبانش به مشکل خورده و اساس آن زیرسوال می‌رود. درحال‌حاضر اگر می‌بینید که سمفا مشکلاتی دارد و اتفاقی هم نمی‌افتد به این دلیل است که مخاطبان اندکی به سینما می‌روند که اگر شرایط نرمال شده و مخاطبان بیشتر شوند، قطعا در صورت بروز مشکل، آنها هم با سمفا به مشکل برمی‌خورند.»

فرحبخش در پایان یادآور شد: «نباید فراموش کنیم سینماتیکت هم در ابتدای فعالیتش و در یکی، دو سال ابتدایی حضورش، چنین مشکلاتی را داشت. خیلی به موفقیت سمفا امیدوار هستیم چون قرار است اتفاق‌های بسیار خوبی از این مسیر تعریف شود. یکی از آن اتفاق‌ها این است که اگر سینماها به این پایانه متصل نشوند، شورای صنفی هم فیلمی به آن سینما نمی‌دهد. بنابراین سینماها باید به پوشش سمفا متصل شوند تا بتوانند از حمایت‌ها برخوردار شوند. این تحت‌پوشش قرار گرفتن حداکثری سینماها نیز سبب می‌شود همه‌چیز در یک مسیر شفاف حرکت کرده و تخلفات، به حداقل ممکن برسد. »

هم‌اکنون و در یک‌سالگی سمفا می‌توان با اطمینان عنوان کرد که این سامانه، تابه‌امروز اتفاق اجرایی خاصی را نصیب سینماداران، تهیه‌کنندگان و پخش‌کنندگان نکرده است. ضمن اینکه آورده چندانی هم برای مخاطبانش به همراه نداشته. همچنان همه‌چیز به آینده این سامانه حواله داده می‌شود تا امروز و در تولد یک‌سالگی سمفا بگوییم که طی این یک‌سال، تجربه چندانی برای این سامانه رقم نخورده و بهتر است این‌گونه به خود بقبولانیم که گویا تازه امروز است که خبر ظهور این سامانه، رسانه‌ای شده و از امروز باید ببینیم سمفا چه کارهایی برای سینمای ایران، مخاطبان و مطالبه شفافیت و البته حرفه‌ای‌گری در سینمای ما انجام خواهد داد

سینماروزان: عدم صدور پروانه ساخت برای فیلمنامه “روسری قرمز”داوود توحیدپرست یا واکنش این کارگردان مواجه شد.

به گزارش سینماروزان داوود توحیدپرست به دنبال تولید فیلمی با عنوان “روسری قرمز” با محوریت مرور مشکلات جامعه از دریچه ازدواج موقت-صیغه- بود(اینجا را بخوانید) ولی فیلمنامه‌اش فعلا رد شده.

داوود توحیدپرست با گلایه از رد کردن فیلمنامه‌اش بیان داشت: شورای پروانه ساخت فیلمنامه “روسری قرمز” نوشته اینجانب داود توحیدپرست و خانم یاسمن کفایتی را به دلیل سیاه نمایی و فضای تلخ داستان و محتوای زشت(!) رد کرده است. بنده طبیعتاً به این موضوع اعتراض کرده و خواسته‌ام که علت‌های رد این فیلمنامه را نه به شکل کلی بلکه فنی و دقیق به من بگویند.

توحیدپرست ادامه داد: از مدیر محترم نظارت بر تولید خواسته‌ام که مستدل و فنی به من توضیح بدهند که چرا فیلمنامه “روسری قرمز” را که عین زندگی در این کشور است رد کرده و جلوی فعالیت گروهی صدنفره که آماده تولید است را گرفته‌اند؟ چرا به امثال ما که به شوراهای نظارتی احترام می‌گذاریم، اعتماد نمی‌شود؟ آیا ما هم باید به‌مانند داداش کوچیکه فلان بانک بی‌اعتنا به آقایان، بدون مجوز فیلم تولید کنیم و بدهیم آن طرف؟؟  از آقایان خواهش می‌کنم بگذارند فیلم را تولید کنیم و بعد به بهانه محتوای زشت(!) توقیفش کنند.

این کارگردان افزود: من مثل خیلی از هنرمندان کشور اعتقاد دارم که شورای پروانه ساخت و کلا ممیزی محصولی که تولید نشده، ماقبل تمدن است. مگر همین حالا در پلتفرم‌های آنلاین کاربرمحور، ممیزی بعد از انتشار نداریم؟ پس چرا در سینما اصرار داریم به سبک چهل سال قبل عمل کنیم؟

توحیدپرست خاطرنشان ساخت: آرزوی قلبی من به‌روز شدن ساختار دولتی سینمای کشور و رخت بربستن ممیزی‌های پیش از تولید است. امیدوارم در ساختار سینمایی دولت سیدابراهیم رییسی در کنار حل مشکلات فزاینده معیشتی هنرمندان، فکری کنند برای استفاده بهینه از بودجه‌هایی که صرف ممیزی پیش و پس از تولید محصول، می‌شود.

داوود توحیدپرست تاکید کرد: درباره فیلمنامه “روسری قرمز” حاضرم اصل متن را در هر فضای حقیقی یا مجازی و با حضور ممیزان و در عین حال اهل فن، به اشتراک گذارم تا قضاوت کنند که آیا هدف فیلمنامه “روسری قرمز” سیاه‌نمایی است یا واقع‌نمایی و ریشه کن کردن مشکلات مردم و جامعه ؟!

سینماروزان/کیوان بهارلویی: بعد از اعلام رسمی اکران کمدی “دینامیت” از چهارشنبه نهم تیرماه، شورای صنفی نمایش، دومین فیلم برای اکران از نهم تیرماه را اعلام کرد.

تراژدی “درخت گردو” که روایتی دردناک دارد از بمباران شیمیایی سردشت، فیلمی است که برای اکران کنار کمدی “دینامیت” انتخاب شده است.

کمدی “دینامیت” روایتی طنازانه است از طلبه‌هایی که با دختران مجرد، یک ساقی و… در یک مجتمع مسکونی زندگی می‌کنند و “درخت گردو” داستان جذاب مردی کرد است که بمباران شیمیایی عراق، زندگیش را وارونه می‌کند.

پیشتر شورای صنفی نمایش بر لزوم اعطای تسهیلات ۲.۵میلیاردی برای اکران دو فیلم تازه تاکید کرده بود و حالا صاحبان دو فیلم “دینامیت” و “درخت گردو” امیدوارند با تن دادن به اکران بتوانند این تسهیلات را دریافت کنند.

هنوز سازمان سینمایی درباره چگونگی پرداخت این تسهیلات و زمان واریز آن اطلاع‌رسانی نکرده است ولی این گمانه پیش‌روست که احتمالا تضمین‌های لازم به صاحبان این دو فیلم داده شده که راضی به اکران شده‌اند؟؟

سینماروزان/آرش فهیم: اصغر نقی‌زاده بازیگری که با فیلمهای حاتمی‌کیا، چهره شد به تازگی سریال “زیرخاکی۲” را روی آنتن داشت به گلایه از سیاسی‌بازی‌هایی پرداخته که بدنه سینمای ایران را تکه‌تکه کرده است.

به گزارش سینماروزان اصغر نقی‌زاده در چرایی فعالیت اندک در سینما و تلویزیون به روزنامه کیهان گفت: اهالی سینما مرا به عنوان بازیگری حکومتی می‌شناسند، درصورتی‌که من یک معلم بازنشسته هستم. زمان جنگ هم معلم بودم و برای مدتی به جبهه رفتم. در دوران پس از جنگ هم تئاتر و فیلم کار کردم.

نقی‌زاده‌ با نفی خط‌کشی‌های سیاسی گفت: هرچند بازیگرانی که مذهبی نیستند، توسط فیلمسازان مسلمان به کار گرفته می‌شوند، اما طرف مقابل که مدعی روشنفکری هم هست طیف بازیگران مذهبی را برای بازی در آثارشان دعوت نمی‌کنند.

این بازیگر ادامه داد: به یک عده‌ای از بازیگران مثل من برچسب «حکومتی بودن» زدند و در آثار جریان مقابل دعوتمان نمی‌کنند. پسر من مستندی درباره من ساخته است که هفته دفاع مقدس از تلویزیون پخش خواهد شد،اسم این مستند هست «اصغرآقا، اکتورسینما»؛ شمار فراوانی از همکاران سینمایی حاضر نشدند که درباره من و فعالیت‌هایم در این مستند جلوی دوربین بروند!! فرهاد توحیدی از معدود کسانی بود که با من رفیق است و حاضر شد در این مستندحضور پیدا کند.

بازیگر “از کرخه تا راین” و “معراجیها” گفت: مرزبندی‌های سیاسی را قبول ندارم. به نظر من مخالف نظام کسی است که اسلحه در دست دارد و سعی می‌کند از آن‌سوی مرزها با ما بجنگند، چنین افرادی مخالف هستند، هرکسی که در این مملکت زندگی می‌کند ایرانی و هموطن بنده است و ما حق نداریم مردم را قضاوت کنیم. اگر کسی مشکلی دارد، حتما مراجع ذی صلاحی برای رسیدگی هستند. مشکل من با آن وزیری است که اینجا شعار مرگ بر آمریکا می‌دهد اما فرزندانش در آمریکا دارند عشق و حال می‌کنند!!

نقی‌زاده تاکید کرد: در سی و چند سالی که من در حوزه سینما و تلویزیون کار می‌کنم چرا به ما نقش خوبهای زیادی ندادند، چون در چند سالی من مستمر کار می‌کردم تلقی‌شان این بوده که به اصغر نقی‌زاده (با ذهنیت خودشان) که حکومتیست کار ندهند یا اینکه بنده به خاطر فعالیت مستمر در سینمای جنگ را مناسب برخی نقش‌ها ندیدند.

اصغر نقی‌زاده درباره بازی در “زیرخاکی۲” اظهار داشت: من کمتر از سریال‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی فیدبک می‌گیرم، اما این‌بار احساس می‌کنم در این شرایطی که فوتبال، مناظره‌های انتخاباتی، مسابقات والیبال و… پخش می‌شد و مردم را درگیر کرده، سریال زیرخاکی را بیشتر تماشا کردند. نخستین واکنش مردم به متن سریال این است که از من می‌پرسند از این خانه‌های مصادره‌ای سراغ نداری که به ما هم بدهی؟!

سینماروزان/مسعود احمدی: در تازه‌ترین جلسه شورای صنفی نمایش مقرر شد کمدی «دینامیت» از نهم تیرماه روی پرده برود.

به گزارش سینماروزان “دینامیت” ازجمله آثاری بود که سازندگان برای اکرانش خواستار تضمین دریافت تسهیلات ۲.۵میلیاردی ارشاد بودند و حالا با دستور اکران کمدی، احتمالا ۲.۵میلیارد نصیب صاحبان آثار خواهد شد؟؟

“دینامیت” که مسعود اطیابی آن را ساخته در ساختاری مشابه “اجاره‌نشینها”ی مهرجویی، روایت ماجراهای خانه‌ای است که افرادی مختلف در آن سکونت دارند.

دو دختر جوان، یک ساقی، دو طلبه و… ازجمله ساکنان خانه “دینامیت” هستند که تضادهای فکری آنها به سمت و سوی وقوع اتفاقات طنازانه می‌رود.

پژمان جمشیدی، احمد مهرانفر، محسن کیایی، نازنین بیاتی، نادر سلیمانی، میرطاهر مظلومی، امید روحانی و زیبا کرمعلی بازیگران “دینامیت” هستند که پخش آن با خانه‌فیلم است.

به جز این شورای صنفی نمایش مقرر کرد از میان دو فیلم «درخت گردو» و «روز صفر» هم که هر دو برای اکران اعلام آمادگی کرده‌اند، یک فیلم انتخاب و برای آغاز اکران از این هفته یا هفته آینده تصمیم‌گیری خواهد شد.

سینماروزان/حسام ناظری: یک سال و نیم بعد از به محاق رفتن کرونایی سینماها و درحالی که در این یک سال و نیم حتی بیست فیلم تازه اکران نشده ولی تولید فیلم با شتاب بالایی ادامه دارد و به تازگی شورای صدور پروانه ساخت با تولید چهار فیلمنامه موافقت کرده است.

به گزارش سینماروزان نگار آذربایجانی که نزدیک به ده سال قبل در همکاری با فرشته طائرپور فیلم “آینه‌های روبرو” را با محوریت زندگی یک ترنس ساخته بود پروانه “نطق‌نویس” را گرفته.

بهنام بهزادی که “من می‌ترسم” از آثار قابل تامل جشنواره فجر۳۸ را درانتظار اکران دارد، پروانه “پرندگانی که خواب می‌بینند” را دریافت کرده با عنوانی یادآور “پرندگان”آلفرد هیچکاک.

فهرست پروانه‌های صادره به شرح زیر است:

–“نطق نویس” به تهیه کنندگی فرشته طائرپور ،کارگردانی نگار آذربایجانی و نویسندگی مشترک فرشته طائرپور و پویا مهدوی زاده

–“طپش دریا” به تهیه کنندگی محمدرضا محمدی،کارگردانی میرزا ابوالفضل عطار زورآبادی و نویسندگی جاوید سبحانی

–“پلی در غبار” به تهیه کنندگی سعید بشیری، کارگردانی مسعود مددی ونویسندگی مشترک مسعود مددی و میترا تیموریان

–” پرندگانی که خواب می‌بینند ” به تهیه کنندگی،کارگردانی و نویسندگی بهنام بهزادی

سینماروزان: در بحبوجه دوقطبی پیش آمده میان نوید محمدزاده-جواد عزتی در ماجرای سفارش نقد پولی، روزنامه کیهان به انتقاد از بازی جواد عزتی در فیلم “خورشید” پرداخت.

آرش فهیم منتقد و روزنامه‌نگار در روزنامه کیهان با مرور نقاط قوت و ضعف فیلم “خورشید”، بازی نابازیگران را بهتر از بازیگران حرفه‌ای دانسته و بازی جواد عزتی را هم از “ضعیف‌ترین بازیهایش” قلمداد کرده.

متن نقد آرش فهیم را به نقل از “کیهان” بخوانید:

«خورشید» را می‌توان بازگشت به خویشتن مجید مجیدی در سبک و سیاق کارگردانی دانست. مجیدی نشان داده که برخلاف بسیاری از سینماگران مطرح و نامی جهان، با بودجه هنگفت و سلبریتی‌ها و فن‌سالاران نخبه و بیگ پروداکشن نمی‌تواند فیلم خوب بسازد. او با فطرت و احساس کار می‌کند و با تکیه بر دنیای درونی خودش‌، شاهکار خلق می‌کند. مجیدی بیش از بودجه، با شور و عشق فیلم می‌ساخته و اتفاقا با نابازیگران بهتر از ستاره‌ها کار می‌کند؛ چون آنها هم با سرشت و طبیعت خودشان جلوی دوربین حاضر می‌شوند، نه به خاطر زد و بند و توقعات مالی و جایزه و… دقیقا مثل «بچه‌های آسمان» که بدون هزینه نجومی و بازیگر و پروداکشن اما با درد و حس و تلفیق ذوق و تکنیک، به شاهکاری بی‌بدیل تبدیل شد. همچنانکه «رنگ خدا»، «باران» و «پدر» ماحصل عرق‌ریزان روحی و فکری فیلمساز بودند. ازقضا کم‌اقبال‌ترین آثار مجیدی، آنهایی هستند که با بازیگران و عوامل مطرح داخلی و خارجی و یا پروداکشن عظیم ساخته شدند.

مجید مجیدی در دهمین فیلم خودش هم به محاکات و کشف گوهر وجود انسان پرداخته است. فیلمسازی که در همه آثارش روایتگر شکوفایی بشر از ورای رنج‌های جانکاه است، این بار هم شخصیت اصلی فیلمش را تا عمق سیاهی می‌برد اما در نهایت روشنایی را هویدا می‌کند. «خورشید» نیز راوی درخشش در دل تاریکی است.

یکی از ویژگی‌های خاص اغلب فیلم‌های مجیدی ازجمله «خورشید» این است که بدون اطوارهای معناگرایانه و در قالبی کاملا واقع‌گرا و در بستر کشمکش‌های اجتماعی، ترسیم‌کننده معنویت و اخلاق هستند. کودکان کار، سوژه این فیلم است؛ همان‌هایی که همه ما در گوشه و کنار یا وسط معابر عمومی هر روز می‌بینیم، اما در این فیلم، زندگی برخی از آنها واکاوی شده است. از طرفی، کوشش‌های خیرخواهانه برای رسیدگی به این قشر آسیب‌دیده هم در قالب یک مدرسه غیرانتفاعی برای کودکان کار، هدف فیلم قرار گرفته. در این بین، شخصت اصلی فیلم که پسری پرشر و شور است، از یک گنج پنهان در زیر ساختمان مدرسه خبردار می‌شود و هر روز به حفر تونلی برای یافتن گنج می‌پردازد و… هرچندکه این فیلم ازمسائل روز جامعه فاصله دارد؛ بازنمایی کودکان کار در «خورشید» بدون نگاه عمیق اجتماعی و توجه به مناسبات منجر به معضلات این بچه‌ها شده است. برخلاف فیلم «بچه‌های آسمان» که بدون شعارزدگی و در متن درام، به یک سند تصویری از تهران در اواسط دهه 70 تبدیل شده است. اما «خورشید» فاقد این مزیت است.

«خورشید» نیز همچون فیلم‌های قبلی مجیدی، پیوند‌دهنده باطن آدم با ظاهر عالم است. در این آثار، برخلاف فیلم‌های شبه روشنفکرانه، مسئله «تنهایی انسان معاصر»، بهانه‌ای برای سادیسم و مازوخیسم نیست، بلکه ابزاری برای عبور از خود و وصل شدن به ذات هستی و چشمه حقیقت است. در «خورشید» نیز مانند دیگر فیلم‌های مجیدی، ابتلائات مادی و روزمره انسان، آزمونی برای جلا یافتن قلب است. دنیای سیاه و دردناک فیلم، بستری برای رسیدن به درکی تازه از زندگی می‌شود؛ جهد و کوشش نوجوان محوری فیلم در حفاری تونل زیرزمینی به نیت یافتن گنج، استعاره‌ای از زندگی روزمره بسیاری از ماست که در شرایط امروز در تقلای رفع مایحتاج و بعضا زیاده‌خواهی‌هایمان، حقیقت زندگی را فراموش می‌کنیم و وقتی سرمان به سنگ می‌خورد که به هیچ می‌رسیم! «خورشید» واقعیت زندگی ما را روشن می‌کند و این فرصت را به ما می‌دهد تا خودمان را در پرتو این فیلم ببینیم.

آنچه به آثار مجیدی تشخص بخشیده این است که عرفان در فیلم‌های وی در عزلت گزینی و خاموشی نیست، بلکه با نقد اجتماعی نیز همراه است. اوج این رهیافت در «بچه‌های آسمان» پدیدار شد. در «خورشید» هم هر چند بخشی از داستان در دل زمین اتفاق می‌افتد اما فیلمی آسمانی است و از مسیر پرداختن به رنج‌های طبقات محروم و دردکشیده، راه رستگاری را می‌جوید. این فیلم، نه به بهانه پرداختن به معضلات اجتماعی، معنویت را فراموش می‌کند و نه به بهای معنا و معرفت، چشم بر کژتابی‌های اجتماعی می‌بندد. اساسا در جهان بینی انقلاب اسلامی، مبارزه اجتماعی و عدالتخواهی و هواداری از حقوق مظلومان و مستضعفان، خودش یک سلوک عرفانی محسوب می‌شود. سالکی می‌تواند ره به حقیقت ببرد که در متن جامعه و تضادهای اجتماعی هم حق را دریابد.نمود اصلی این مفهوم، فیلم‌هایی چون «خورشید» هستند.

خورشید، نمونه یک فیلم استاندارد است. فیلمی که هم قصه دارد، هم طراحی صحنه و موسیقی و هم دکوپاژی که درمجموع، موجب خوش ساخت به نظر رسیدن فیلم شده است و از همه مهم‌تر، نابازیگرانی که در فیلم می‌درخشند. نابازیگران حتی از بازیگران حرفه‌ای فیلم «خورشید» جلو زده‌اند. صفر محمدی و سایر بچه‌هایی که به عنوان کودکان کار و خیابان در فیلم به نمایش درآمده‌اند، از جواد عزتی و طناز طباطبایی بهتر نقش‌آفرینی می‌کنند؛ درواقع، به خوبی از آنها بازی گرفته شده است. جواد عزتی که در جشنواره سی و هشتم فجر، فیلم‌های متعددی را بازی کرده و لایق نامزدی هم بوده، یکی از ضعیف‌ترین بازی‌های خود را در این فیلم ارائه داده است! علی نصیریان اما همچنان خوب و تماشایی است و نشان می‌دهد که دود از کنده بلند می‌شود.

صحنه‌های حفر تونل زیرزمینی در فیلم «خورشید» استادانه طراحی و اجرا شده است و نشان از کارگردانی پخته فیلم دارد. قطعا به تصویر کشیدن چنین صحنه‌هایی کار دشواری است، اما در این فیلم، واقعی و باورپذیر است. به همین دلایل نیز با وجودی که «خورشید» داستان و حادثه کم دارد، نقاط عطف تأثیرگذاری هم ندارد، روایتش نیز یکدست و استخوان دار نیست، اما به خاطر همین استحکام در بازسازی صحنه‌ها و استفاده تمیز از نابازیگران، تا پایان قابل دیدن است و مخاطب را خسته و کسل نمی‌کند.

هر چند که «خورشید» همان‌طور که گفتیم، یک شاهکار نیست و در کارنامه کارکردانش یک متوسط محسوب می‌شود. بزرگ‌ترین مشکل فیلم، ضعف شخصیت پردازی قهرمان فیلم است. این نوجوان که فقط می‌دانیم کودک کار است، اما شناسنامه و هویت خاصی ندارد! برخلاف علی در «بچه‌های آسمان» که در قامت یک قهرمان ظاهر می‌شود و از اول تا آخر فیلم، دل مخاطب را با خودش می‌برد اما در این فیلم، قهرمان وجود ندارد؛ شخصیت محوری فیلم، آنچنانکه باید و شاید در دل تماشاگر فیلم جا نمی‌گیرد.

مسئله مهم‌تر، ضعف فیلمنامه است؛ هر چند که چارچوب اصلی داستان درست است و تقریبا منطق درام و روایت در آن جاری است. اما اتفاقات مهم و راهبردی فیلم باید بیشتر چکش‌کاری می‌شد. مثلا رفتن به زیرزمین و حفر زمین توسط نوجوان، باید ملتهب‌تر می‌شد. باید اضطراب لو رفتن ماجرا، حساسیت بیشتری در فیلم پیدا می‌کرد که نکرده. ماجرای مادر این نوجوان نیز در فیلم جا نیفتاده است. اینکه مادر پسر، به خاطر سوختن فرزند قبلی‌اش روانی شده و در تیمارستان بستری است، یک داستانک جدا از روایت اصلی فیلم است و در متن فیلم ننشسته است. اصلا به این پسر نمی‌آید که چنین مادری داشته باشد!

سینماروزان/حسام ناظری: بیست سال بعد از “فوتبالیستها”، علی پروین مجددا در یک فیلم در نقش خودش حاضر شد.

به گزارش سینماروزان تصویربرداری تله‌فیلم «بچه‌های دیروز» با بازی افتخاری علی پروین و محمد نصرتی به پایان رسید.

این تله‌فیلم درباره جانبازان اعصاب و روان است که برای دفاع از ارزش‌های اسلامی و آرمان‌های انقلاب و دفاع از ناموس و خاک کشور مجاهدت و فداکاری کردند.

“بچه‌های دیروز” درباره افرادی است که یک مرگ خاموش را چاشنی زندگی شان کرده اند؛ افرادی که برای دفاع از کشور و ناموس از جان خود گذشتند؛ جانبازان اعصاب و روانی که دل هر بیننده ای را به درد می آورند.

بازیگران «بچه‌های دیروز» علی پروین، محمد نصرتی، حمید کریمی، سرهنگ هدایت الله سجادی، حمیدرضا کردسیچانی، اندیشه یدی، علی گلزار، صبا فدایی، آدرینا وکیلی، بردیا کشاورز، متین گروسی، علیرضا محمدی، حمید حلمی پور، هستی حسینی کاخکی، فاطمه شهنهاد، محمد غفاری، احسان شریف کاظمی و اهورا دمنابی هستند.

علی پروین دو دهه قبل در فیلم “فوتبالیستها”ی اکبر ثقفی که فیلمی کودکانه بود در نقش خودش ظاهر شده بود و حالا در “بچه های دیروز” یک بار دیگر جلوی دوربین رفته است.