سینماروزان: شورای صدور پروانه ساخت در جلسه اخیر با تولید چهار فیلمنامه موافقت کرد.

به گزارش سینماروزان سیدضیاء هاشمی تهیه‌کننده آثاری همچون “عروس” و “شوکران” پروانه تولید “موافقت اصولی” را گرفته به کارگردانی امیر پورکیان. سیدضیاء-پورکیان یک فیلم آماده اکران با عنوان “آینده” را نیز در کارنامه همکاری دارند.

احسان آقازاده جلال رسول‌اف مدیر بانک آینده هم پروانه تولید “زن مرد و بچه” را گرفته به کارگردانی درنا حاجیها.

فهرست کامل پروانه های صادره به شرح ذیل است:

–“خورشید همچنان می‌درخشد” به تهیه‌کنندگی حسن کلامی ، کارگردانی ابراهیم شیبانی و نویسندگی ساناز بیات

–“موافقت اصولی” به تهیه‌کنندگی سید ضیاء هاشمی، کارگردانی و نویسندگی امیر پور کیان

— “آرزوی زیبا” به تهیه‌کنندگی ، کارگردانی و نویسندگی علی قوی تن

— ” زن ، مرد و بچه” به تهیه‌کنندگی احسان رسول‌اف ، کارگردانی و نویسندگی درنا حاجیها 

سینماروزان: اینکه در روزهای سرد گیشه‌ها در دوران قطعی اینترنت همچنان این کمدی خالتوری “مطرب” بوده که مخاطبان را به خود جلب کرده چندان عجیب نیست! چرا؟ چون مخاطب خسته از اتفاقات بیرونی وقتی به سینما می‌رود دوست دارد گرفتار تخدیری شود که او را از خستگیها برهاند و چه تخدیری بهتر از تماشای یک کمدی-موزیکال.

این رخداد کاملا بدیهی با استنتاج واپسگرای رسانه اصلاح‌طلب “اعتماد” مواجه شده که همدلی مخاطب با “مطرب” را تلویحا در تناقض با مطالبه‌جویی وی دانسته است.

“اعتماد” نوشت: در سالن شلوغ يكي از سينماهاي مركزي تهران شاهد شور و نشاط و كف زدن جماعت در حين تماشاي فيلم «مطرب» مصطفي كيايي بودیم. آن‌ موقع از اين ابراز احساسات مردم براي فيلمي كه در دل قصه عامه‌پسند و لود‌گي‌ها و شوخي‌هايش به شكل منفعلانه‌اي با «تحقير ملي» كنار مي‌آيد و ذره‌اي عرق وطن‌پرستي در آدم‌هايش موج نمي‌زند بسيار متاسف و اندوهگين شدم. هر قدر توده مردم در يك فطرت فرهنگي و اوضاع بد اقتصادي نياز به دوپينگ و تخليه شدن داشته باشند، باز اين دليلي براي وادادگي و پس‌رفت تاريخي (در همين حوزه فيلمسازي تجاري) نيست.

این رسانه ادامه داد: اگر بخواهیم مصداقي سخن بگویيم، آيا ما بعد از فيلم‌هاي نصرت‌الله وحدت و رضا بيك‌ايمانوردي و امان منطقي (بابا نان داد و مي‌رم بابا بخرم) و… بايد به فيلمي در حد و اندازه «مطرب» برسيم؟ چه مي‌شود كه مصطفي كيايي سازنده «ضدگلوله»، «خط‌ويژه» و «عصريخبندان» در سير نزولي‌اش تن به ساخت چنين فيلمي مي‌دهد كه بهره‌برداري از رگ خواب تماشاگر متفنن و به پوچي رسيده و بي‌دل و دماغ اين زمانه (به هر شكل ممكن و با هر ترفندي)، اصل است؟ نكته غم‌انگيزتر آنكه فضاي بي‌رونق حاكم بر اكران تابستانه فيلم‌هاي ايراني مستمسكي براي دفاع از فيلمي با ارزش‌هاي كيفي نازل «مطرب» از سوي پخش‌كننده، سينمادار و تهيه‌كننده بخش خصوصي شده است. رونق گيشه و راه افتادن دوباره چرخ اقتصاد سينما يك اصل ضروري و واقعيت انكارناپذير براي حيات ‌بخش خصوصي است؛ اما به چه قيمتي و با چه خوراكي؟ آيا ساخت فيلمي با قصه‌اي و قالب آتراكسيوني «مطرب» كه كلاژي از فيلم‌هاي سطحي و بازاري دهه چهل و پنجاه است و گوشه چشمي هم به «مكث» و «نهنگ عنبر» سامان مقدم دارد و استقبال تماشاچي سخت‌پسند از آن، نشانه بارز انحطاط فرهنگي نيست؟

“اعتماد” افزود: در شرايطي كه حوادث يك هفته اخير در كاهش فروش اوليه «مطرب» بسيار نقش موثر داشته و در يكي، دو روز اخير اين فروش رو به افزايش بوده است…به گذشته و حال كارگردان و بازيگري فكر مي‌كنم كه به ‌هر حال كارهاي آبرومندانه و قابل دفاعي در سوابق خود داشته‌اند و نقطه انتخاب، احترام به شعور مخاطب و توجه به ضرورت‌هاي اجتماعي براي‌شان مهم بود. تصور مي‌كنم از يك‌ جا به‌ بعد وقتي تهيه و سرمايه‌گذاري و شراكت در چرخه توليد اصل مي‌شود و تخصص و حرفه اصلي را تحت‌الشعاع قرار مي‌دهد، مشكل آغاز مي‌شود. بايد اين واقعيت را بپذيريم كه در جوامع پركش و قوسي مثل ما «رفاه» با هنرمندانه زيستن و كار كردن، قابل جمع نيستند.

این رسانه تاکید کرد: به اين نكته مهم نيز بايد توجه داشت كه آيا تماشاگري كه به‌طور مداوم با نسخه‌هاي ژنريك فيلم «مطرب» همدل و همراه باشد و غرق در بي‌خبري و بشكن و بالا بنداز شود، آيا مي‌تواند در مقاطع حساس مطالبات بحق -و در عين حال روشن‌بينانه- اجتماعي داشته باشد؟

سینماروزان: رسانه‌های اصولگرا بعد از تدبیر رییس دستگاه قضا درباره “خانه پدری” در یک هفته گذشته حملات خود را بر سیبل “سمفونی نهم” تنظیم کرده بودند و تا توانستند به انتقاد از این فانتزی مرگبار(!) پرداختند.

این حملات زودتر از حد تصور نتیجه خود را نشان داده چون سینماداران قم به سرعت فیلم را از پرده پایین کشیدند و بسیاری از شهرستانها هم سالنهای فیلم را کم کرده‌اند.

این توقیف در شرایطی رخ داده که برخی دلیل آن را نمایش ناتمام یک بوسه فرانسوی در فیلم دانسته‌اند و برخی نیز از تفاسیری گفته‌اند که از نمادهای ضددیکتاتوری فیلم متبادر شده.

محمدرضا هنرمند کارگردان “سمفونی نهم” در انتقاد از توقیف فیلمش در قم اظهار داشت: بعداز اینکه با تصمیم غیرقابل توجیه شورای صنفی نمایش، فیلم “سمفونی نهم” را با دو فیلم کمدی پر مخاطب “مطرب” و “چشم و گوش بسته” که اولی یک توقیف یک هفته ای هم داشت به نمایش گذاشتند ، تکلیف فیلم “سمفونی نهم” پیشاپیش معلوم شد. یک هفته بعد، درحالی‌که فیلم “سمفونی نهم” در زیر دست و پای این دو فیلم کمدی داشت به سختی نفس می کشید، خبر خوش از توقیف بیرون آمدن فیلم “خانه پدری” هم تیتر همه خبرگزاری ها شد و یک رقیب تازه نفس و تازه آزاد شده هم به جمع ما پیوست تا سهمی از ظرفیت محدود و نا چیز مخاطب سینما داشته باشد. حالا خبردار شدم به دلایلی که هنوز برایم روشن نیست فیلم “سمفونی نهم” را در شهر قم از پرده نمایش پایین کشیده اند. هردم از این سو و از آن سو بری می رسد !!

سینماروزان: پروانه معصومی که زمانی از طریق بازی در تیزرهای تبلیغاتی مورد توجه بهرام بیضایی قرار گرفت و ایفای نقش در آثاری همچون “رگبار”، “غریبه و مه” و “کلاغ” را برعهده گرفت به‌عنوان یکی از بازیگران اصلی سریال “موسی(ع)” انتخاب شد.

پروانه معصومی با اشاره به حضورش در سریال “موسی (ع)” به “میزان” گفت: طبق صحبتی که با جمال شورجه کارگردان سریال “موسی (ع)” داشته‌ام، قرار است در این سریال تلویزیونی نقش «آسیه» همسر فرعون را بازی کنم.

معصومی که سابقه ایفای نقش در آثار تاریخی-مذهبی مختلف از “مسافر ری” تا “یوسف پیامبر” را در کارنامه دارد خاطرنشان ساخت: در سریال “موسی(ع)” دوران جوانی آسیه را بازیگری جوان بازی می‌کند اما ايفاى نقش میانسالی به بعد این شخصیت برعهده من است.

سینماروزان: در روزهایی که مسعود کیمیایی فیلمبرداری تازه ترین فیلمش “خون شد” را با حمایت سرمایه‌گذار چندفیلمه پشت سر گذاشته است، یک بازیگر قدیمی ادعایی را طرح کرده درباره تلاشهای ناکام کیمیایی برای تولید یک فیلم دفاع مقدسی.

رسول توکلی ایفاگر نقش شهید مطهری در سریال “معمای شاه” با اشاره به نگارش طرح فیلم “به شرط عشق” برای کیمیایی به “تسنیم” گفت: مسعود کیمیایی طرحی به‌نام «به‌شرط عشق» را قرار بود قبل از «خون شد» کار کند اما به‌خاطر عدم حمایت، بستر ساخت و تولید «به‌شرط عشق» فراهم نشد.

ایفاگر کاراکتر خبرنگار در “تاراج” ادامه داد: «به‌شرط عشق» به جنگ تحمیلی و حمله عراق در سال ۶۲ به چاه نوروز شماره ۳ برمی‌گردد. مسعود کیمیایی این طرح را با اشتیاق توسعه داد ولی نگذاشتند کار به تولید برسد.

این بازیگر با اشاره به علاقه کیمیایی برای ساخت این فیلم جنگی افزود: جالب است بدانید که وقتی با کیمیایی درباره ایجاد شرایط تولید فیلم صحبت کردم فکر نمی‌کردم رغبتی نشان دهد، اما نه‌ تنها استقبال کرد بلکه خودش گفت «این صریح‌ترین سناریویی بود که با من ارتباط برقرار کرد.» می‌دانید که کیمیایی کارگردانی است که طرح دیگران را نمی‌سازد، افسوس وزارت نفت و مافیایش نگذاشتند به هر دلیلی این کار محقق نشد ولی دست‌بردار نیستیم و دنبال این هستیم که نهاد‌هایی که در این زمینه وظیفه دارند اسپانسر شوند.

سینماروزان: مهناز افشار که چندی قبل اخباری پیرامون جدایی‌اش از یاسین آقازاده محمدعلی رامین منتشر شده بود به همکاری با یک برنامه استعدادیابی ماهواره‌ای می‌پردازد.

در این برنامه استعدادیابی با نام‌ “پرشین گات تلنت” که ساختاری شبیه استیج دارد و از شبکه سعودی “ام.بی.سی پرشیا” روی آنتن خواهد رفت، به جز مهناز افشار، ابراهیم حامدی خواننده مقیم لس‌آنجلس و آرش لباف خواننده و موزیسین مقیم سوئد نیز به‌عنوان داور حضور دارند.

عدم بازگشت مهناز افشار به ایران پس از ماجرای شکایت طلبه مازندرانی از وی به دلیل انتشار یک محتوای مناقشه‌برانگیز که متصل شد به خبر جداییش از یاسین رامین حالا با حضور افشار در یک برنامه ماهواره‌ای، ادامه‌دار شده است و به نظر می‌رسد با روند فعلی حالا حالاها افشار به وطن بازنخواهد گشت.

در این بین تکلیف فیلمهای اکران نشده مهناز افشار و از جمله “آشفتگی”، “ناگهان درخت”، “ارادتمند…” و “گیلدا” هم مشخص نیست.

در این میان “ارادتمند” که مدتهاست توقیف شده و “ناگهان درخت” و “گیلدا” هم خبری از اکرانشان نیست ولی قرارداد اکران “آشفتگی” در گروه زندگی ثبت شده و دست‌اندرکارانش به‌دنبال ایجاد شرایط مناسب برای نمایش‌‌ فیلم هستند.

آیا ماهواره‌ای شدن افشار به‌ ممنوع‌التصویری کامل او منجر شده و مانع اکران “آشفتگی” خواهد شد؟

سینماروزان: برخلاف وعده‌های مکرر مدیران، خسرو معصومی کارگردان سینما بسان بسیاری از مردم اعتقاد دارد گرانی بنزین، گرانی بسیاری از اقلام دیگر و در نهایت گرانی تولید فیلم و سریال را رقم خواهد زد.

خسرو معصومی کارگردان پیشکسوت سینما درباره اثرات گرانی بنزین بر تولید به سینماروزان گفت: معلوم است که وقتی بنزین گران می‌شود بر همه هزینه‌ها و قیمت همه چیز تاثیر میگذارد. وقتی بنزین گران شود اجناس و حمل و نقل و همه چیز گران میشود و معلوم است که هزینه تولید در سینما هم بالاتر خواهد رفت.

کارگردان “رسم عاشق‌کشی” ادامه داد: گرانی ۳۰۰درصدی بنزین، شوکی بود که به ناگاه بر پیکره جامعه وارد شد و برخی مراجع هم با آن مخالف بودند ولی در نهایت اجرایی شد و اینکه می‌گویند در نتیجه این ماجرا هیچ کالایی، گران نخواهد شد باورپذیر نیست. چگونه چنین ادعایی می‌کنند وقتی بلافاصله بعد از این ماجرا به ناگاه قیمت گوجه فرنگی بالا می‌کشد یا هزینه پیک موتوری بالا میرود؟؟

این کارگردان ۶۴ساله در پاسخ به این پرسش سینماروزان که آیا با افزایش مجدد هزینه‌های تولید فیلم، شاهد گسترش حضور سرمایه‌های آلوده در سینما خواهیم بود، اظهار داشت: مگر آن موقع که بنزین گران نشده بود، سرمایه‌های آلوده وارد سینما نمی‌شد؟! سرمایه‌های آلوده همیشه بوده و هست و احتمالا خواهد بود و تفاوتش این است که وقتی هزینه تولید به واسطه افزایش قیمت سوخت، بالاتر می‌رود طبیعتا افزایش ورود سرمایه‌های مشکوک به سینما را شاهد خواهیم بود.

معصومی درباره واکنش احتمالی مدیران سینمایی به این ماجرا بیان داشت: تجربه نشان داده مدیران سینمایی دربرابر افزایش ورود سرمایه‌های آلوده به سینما کاری نمی‌توانند بکنند یا شاید هم نمیخواهند کاری کنند چون مساله‌شان نیست.

کارگردان “باد در علفزار می‌پیچد” و “کار کثیف” خاطرنشان ساخت: وقتی میتوان امید به حل یک مشکل داشت که آن مشکل به مساله مدیران بدل شده باشد ولی وقتی می‌بینیم مدیران سینمایی بیشتر به‌دنبال آماردهی هستند تا حل مشکل نمیتوان امید داشت به پاک کردن سینما از جولان سرمایه‌های مشکوک به‌خصوص که اوضاع اقتصادی سینماگران مستقل به‌دلیل عدم تقسیم منصفانه حمایت‌های دولتی، تعریفی ندارد و در چنین گذرگاهی بیش از کیفیت هویت سرمایه‌گذار این کمیت سرمایه است که اهمیت پیدا کرده!

سینماروزان: شورای پروانه نمایش فیلمهای سینمایی برای دو فیلم مجوز نمایش صادر کرد.

به گزارش سینماروزان قسمت دوم کمدی “خوب بد جلف” با نام “ارتش سری” که تبلیغاتش در برخی سینماها شروع شده، از جمله فیلمهای پروانه گرفته است.

قربان نجفی بازیگر قدیمی سینما و تلویزیون که اخیرا در “ستایش۳” نیز حضور داشت هم به‌عنوان کارگردان، پروانه “فصل ماهی سفید” را گرفته است.

فهرست کامل پروانه‌های صادره به شرح ذیل است:

–“خوب بد جلف۲-ارتش سری” به تهیه کنندگی محسن چگینی ،نویسندگی و کارگردانی پیمان قاسم خانی

–“فصل ماهی سفید” به تهیه کنندگی مشترک علی گلبهاران و آرش سجادی حسینی ، نویسندگی و کارگردانی قربان نجفی

سینماروزان: بیژن بنفشه‌خواه بازیگر طنازی که در شبهای قطعی اینترنت، سریال «فوق لیسانسه ها» را روی آنتن دارد به هنگام حضور در یک برنامه زنده وقتی صحبت به مهران مدیری رسید، مکثی کرد به شدت مشکوک.

به گزارش سینماروزان بنفشه خواه در برنامه «زنده رود» درباره برخی از طنزپیشگان همکار خود حرف زد و از جمله به ذکر خیر رضا عطاران و صمیمت و خوش مشربی اش پرداخت ولی وقتی مجری برنامه نام مهران مدیری را برد ابتدا مکث کرد.

مکث بنفشه خواه چند ثانیه ای طول کشید و او نفسی تازه کرد و سپس با واژگان «کاربلد» و «کاریزماتیک»، از کنار نام مهران مدیری گذشت.

بیژن بنفشه خواه از جمله بازیگرانی است که در برخی از سریالهای مهران مدیری و از جمله  «مرد دوهزارچهره» و «قهوه تلخ» به عنوان بازیگر حضور داشته است ولی اینکه چرا بلافاصله وقتی نام عطاران آمد درباره‌اش حرف زد ولی در برابر نام مهران مدیری مکث کرد به شدت مشکوک بود؟؟

سینماروزان: توسعه‌ کمی شبکه‌های مختلف رادیو و تلویزیون بدون آن که خوراکی مطلوب، متنوع و تازه برایشان تدارک دیده شود شرایطی فراهم آورده که مخاطبان حس کنند بسیاری از این شبکه‌ها بیش از آن که به فکر جلب تماشاگر باشند به‌دنبال پر کردن آنتن برای توجیه دریافتی ماهانه خویش هستند.

پرویز شیخ طادی کارگردانی که اخیرا سریال «بانوی سردار» را ساخته با اشاره به این مشکل به “ایسنا” می‌گوید: تلویزیون در دهه‌هایی که کشور به لحاظ مالی در شرایط خوبی بود، شروع به ایجاد شبکه‌های متنوع کرد و این شبکه‌ها کارمند و تشکیلات، نیرو و مدیر پیدا کردند و وظایفی هم برایشان تعیین شد. شبکه‌ها ساعات پخش و اهدافشان هم مشخص شد و این روند ادامه پیدا کرد. حالا وضعیت ارزی کشور مثل سابق نیست و شرایط مالی خوبی ندارد اما تعداد شبکه‌ها ثابت مانده است؛ وظایف و شرح وظایفشان همچنان هست و پابرجاست. شبکه‌ها مدیر دارند نیروی انسانی دارند. تولید دارند و باید پخش کنند و از سویی باید رقابت هم داشته باشند. این اتفاق مدیران شبکه‌ها را مجبور می‌کند که به هر قیمتی آنتنشان را پر کنند. به همین دلیل مرتب این مجموعه‌ها و آثار را پخش می‌کنند.

شیخ طادی ادامه می‌دهد: به ترتیب در شبکه‌های مختلف این آثار مرور می‌شوند. کلیپ می‌سازند، موسیقی فیلم درمی‌آورند، به بهانه‌های مختلف و به ترفندهای مختلف این مجموعه‌ها را می‌چلانند. برای اینکه شبکه‌ها سرپا بمانند و رقابت جریان داشته باشد. در حالی که برخی شبکه‌ها را باید جمع یا تجمیع و ادغام کنند، هیچ اشکالی هم ندارد. وقتی هزینه‌ها بالاست چیزی برای تولید وجود ندارد چه اشکالی دارد برخی شبکه‌ها را یکی و ادغام کنند تا به این میزان محصولاتشان را تکرار نکنند. از آن طرف هم خساراتی که به محصولات وارد می‌شود به این شکل است که به عنوان مثال مجموعه «مختارنامه» به قدری پخش شده است که برای مخاطب غیرقابل تحمل شده است و حتی برخی می‌گویند که ما چرا اینقدر باید سریال عربی ببینیم. پس بزرگان کشور خودمان کجایند؟ دانشمندان بزرگی که هم در طب و هم در نجوم سرآمد بودند، کجای این آثار هستند؟ بروز این موارد نشأت گرفته از تکرار آثار است. وقتی کاری مدام تکرار می‌شود، آن هم در زمان درگیری پایتخت‌های جهان اسلام، مشکل‌ساز می‌شود و این یعنی ابتذال.

وی در ادامه درباره‌ پیشنهادش به تلویزیون برای پیشگیری از اتفاقاتی از این دست، اظهار می‌کند: تلویزیون ابتدا باید بودجه‌اش را از دولت جدا کند. دولت‌ها همواره با تلویزیون زاویه داشته‌اند. به دلیل اینکه باید ملی باشد به همین دلیل همیشه مقابل دولت‌هاست و اشتباهات دولت را مدام می‌گوید. به همین دلیل معمولا دولت‌ها از تلویزیون عصبانی هستند. این عصبانیت باعث می‌شود در بودجه‌ای که به تلویزیون اختصاص پیدا می‌کند تاخیر ایجاد کند. بودجه‌ی تلویزیون دست قوه‌ی مجریه است، یعنی افکار رسانه ملی و بار هدایت آن خود به خود به دست قوه مجریه خواهد بود. سال‌ها پیش اقدامی را هم به مجلس بردیم و هم به ریاست وقت آقای ضرغامی مطرح کردیم که چگونه بودجه‌ی صدا و سیما را مستقل کنیم. طرح‌های اقتصادی که سازمان به راحتی می‌توانست اقدام کند و حتی دولت بودجه‌اش را قطع کند. بدون اینکه حتی بخواهد تبلیغ برود، تلویزیون به راحتی می‌تواند بودجه‌اش را مستقل کند و هیچ راهی غیر از این ندارد؛ چرا که همیشه دست مستمندی و گدایی‌اش به سمت دولت دراز بوده است به همین دلیل باید مدارا کند. مجبور است شبکه‌هایش را با برنامه‌های لوس و در عین حال کپی، پر کند و هیچ هویت ملی نداشته باشد و تن به هر چیزی دهد.

شیخ‌طادی تصریح می‌کند: وقتی مجموعه تلویزیون و استان‌هایش فقیر می‌شوند، هیچ فرقی با یک آدم فقیر در گوشه‌ی خیابان ندارد که ایمانش را از دست می‌دهد. تلویزیون کم ایمان با بنیه‌ ضعیف داریم که به لحاظ مذهبی هیچ آورده‌ای ندارد و تعطیل است. هیچ سریال درست و درمانی که مخاطب از آن لذت ببرد و حتی تاثیرگذار باشد، نمی‌بینیم. برای اینکه فقیر نباشد، روی پای خوش بایستد و سربلند باشد باید بودجه و معاشش را خودش به دست بگیرد. پیشنهاد من این است که تلویزیون هر چه‌ سریعتر معاشش را خودش به دست بگیرد.

این کارگردان سپس درباره‌ آثاری که با این اقدام تلویزیون هدر می‌شوند، اظهار می‌کند: ابتذال همیشه باعث ضربه‌ زدن و سوختن می‌شود و آسیب جدی به سلیقه مخاطب وارد می‌کند و مدتی جامعه آن را طرد می‌کند. وقتی تلویزیون شروع به پخش آثاری چون «مختارنامه»، آثار قدیمی و کهنه و حتی به مرور آثار کهنه کشورهای مختلف تحت عناوین مختلف اقدام می‌کند، نشان از فقر اوست که گوشه‌ی خیابان افتاده است و هر کسی به آن یک ریال می‌دهد.

سینماروزان: نمایش فیلم “اتوبوس”یدالله صمدی در خانه سینما هرچند به‌خاطر تکرار مکررات موجود در نقدها، حرف تازه‌ای برای مخاطبان نداشت ولی حضور آقازاده هادی اسلامی در این نمایش و خاطره‌نگاری وی از حضور در پشت صحنه فیلم اندکی جذابیت تزریق کرد به این محفل.

آرش اسلامی، فرزند زنده‌یاد هادی اسلامی که همراه تعدادی از بستگان خود در نمایش «اتوبوس» حضور داشت گفت: زمانی که این فیلم ساخته شد من چهار سالم بود و دل‌تنگی برای پدر باعث شد همراه مادرم چند روز به محل فیلم‌برداری این فیلم سفر کنیم.

اسلامی که در دوران کودکی در فیلم‌های «بهار در پاییز»، «خواستگاری» و «سرب» حضور داشته هم‌چنین گفت: یکی از خاطرات جالب من از تولید این فیلم، هم‌صحبتی با زنده‌یاد مرتضی احمدی است که از طرفداران پر و پا قرص تیم پرسپولیس بود و من بی آن که قصد ناراحت کردن او را داشته باشم، از تیم رقیب او حمایت می‌کردم! و همین نکته گاهی باعث می‌شد او تذکرهای محترمانه‌ای به من بدهد که تا پایان حضور ما سر صحنه‌ این فیلم ادامه داشت.

وی گفت: با وجود این که هنوز و با گذشت سال‌ها بخش‌هایی از «اتوبوس» را دوست ندارم اما تولید این فیلم برای من سراسر خاطره است. خاطره‌ی شیرین و لذت‌بخشی که بیش از هر چیز یادآور حضور گرم و دل‌نشین پدرم، زنده‌یاد هادی اسلامی است.

سینماروزان: در جلسه اخیر شورای پروانه ساخت، با ساخت سه فیلمنامه موافقت شد.

تیم تولید کمدیهای “تگزاس” یعنی ابراهیم عامریان-مسعود اطیابی، بدون اکران دو فیلم قبلی خود “دینامیت” و “انفرادی” باز پروانه ساخت گرفته‌اند؛ پروانه ساخت تازه برای فیلمنامه‌ای به نام “نارگیل” صادر شده که میوه‌ایست یادآور سواحل برزیل. برزیل همان کشوریست که تولید “تگزاس” هم در آن انجام شده بود یعنی همان کشوری که تهیه‌کننده فیلم هم در آن فعالیت‌های تجاری دارد. البته که داوود داداش کوچیکه مسعود اطیابی هم به عنوان کارگردان در این پروژه، حاضر است.

علی درخشنده برادرزاده پوران درخشنده هم پروانه “دشمنان” را گرفته به تهیه کنندگی مجید برزگر!

فهرست کامل پروانه‌های صادره به شرح ذیل است:

–«هشت در گرو نه» به تهیه‌کنندگی جعفر آقاباباییان و کارگردانی و نویسندگی شهرام میراب اقدم

–«دشمنان» به تهیه‌کنندگی مجید برزگر ، کارگردانی علی درخشنده و نویسندگی پیمان یادگاری

–«نارگیل» به تهیه‌کنندگی سیدابراهیم عامریان، کارگردانی سید داوود اطیابی و سیدمسعود اطیابی و نویسندگی حمزه صالحی

سینماروزان: “سمفونی نهم” تازه‌ترین فیلم محمدرضا هنرمند در حالی روی پرده رفت که از همان روزهای ابتدایی اکران، انتشار یکی از سکانسهای دوپهلوی فیلم با محوریت یک بوسه فرانسوی(!) شایعاتی درباره توقیف فیلم را شکل داد و به‌دنبال آن نیز حجم سانس‌های فیلم کاهش یافت.

به تازگی روزنامه اصولگرای “فرهیختگان” در تحلیلی بر کارنامه کارگردان “سمفونی نهم” به شدت بر این فیلم تاخته و هیچ بعید نیست این حمله، محدودیت بیشتر فیلم در اکران را موجب شود.

“فرهیختگان” نوشت: به‌مانند فیلم اول هنرمند با نام “گورکن”، کلیدواژه روایت جدیدش، «مرگ» بوده تا جایی که نام فیلم را هم از سمفونی شماره 9 بتهوون که «سمفونی مرگ» نامیده می‌شد، برداشت. به مانند سینمای پس از “دزد عروسک‌ها” از فانتزی به‌عنوان نمک کار استفاده کرد و به مانند چهار ساخته آخر سینمایی‌اش، تم غالب را کمدی قرار داد. روح مطالبه‌گری را از فیلمش حذف کرد و به‌مانند تمام کارهای سینمایی و تلویزیونی‌اش از ابتدا تا امروز، جمعی از شناخته‌شده‌ترین بازیگران را در فیلمش به‌خط کرد تا شکوه بازگشت او به سینما، پس از 17 سال، پرصلابت‌تر باشد.«سمفونی نهم» اما فارغ از تمام این خط‌‌‌ و ربط‌های آشنا، یک فانتری کسل‌کننده از آب درآمده است.

این روزنامه اصولگرا ادامه داد: فیلم انگار در خلسه‌ای بلاتکلیف میان لحن جدی و کمدی سپری می‌شود. اگرچه پختگی کارگردان در سروسامان دادن به خلاقیت‌های متکثر او در فرم، آن‌هم در سکانس‌های پرشمار بیرونی، قابل‌تحسین است، اما تشتت و پراکنده‌گویی‌های غیرالزامی روایت، حجمی از کسالت را برای مخاطب به همراه می‌آورد که حتی رژه این همه چهره آشنا نیز نمی‌تواند آنها را به تماشای دوباره اثر ترغیب کند.

سینماروزان: اولین فیلم پولاد کیمیایی در مقام کارگردان با عنوان “معکوس” بنا بود از ۲۹ آبان روی پرده برود ولی به دلیل اغتشاشات منتج از گرانی بنزین، هنوز این فیلم روی پرده نرفته است.

پولاد کیمیایی که در فیلم تازه پدر “خون شد” که با حمایت یک سرمایه‌گذار چندفیلمه تولید می‌شود هم حضور ندارد با گلایه از اینکه همچنان برخی هویت مستقل او را باور ندارند به “شرق” گفت: بعد از 25 سال حضور در سينما برخي هنوز من را نپذيرفته‌اند. هنوز گاهي اولين سؤالي که از من پرسيده مي‌شود اين است که اگر پدرت نبود چه‌کاره مي‌شدي؟

پولاد کیمیایی ادامه داد: وقتي پدر ساخت «خون شد» را آغاز کرد، بسياري از اينکه من در اين فيلم حضور ندارم، تعجب کردند. هرچند تقدير اين‌گونه پيش رفت که من در اين فيلم حضور نداشته باشم. اما خودم از اين موضوع ناراضي نيستم. بسياري از دوستان پدر که در اين فيلم باز با او همکاري مي‌کنند، از اينکه من در فيلم حضور ندارم، ناراحت‌اند. برخي هم دوست داشتند مثل سابق من هم نقشي در فيلم پدر داشته باشم. اما الان به اين فکر مي‌کنم بسياري از موضوعات را مي‌توان ناديده گرفت و با انرژي بيشتري به هدف فکر و تلاش کرد.

آقازاده کیمیایی با نقد تناقضات جامعه گفت: جامعه ما عصبي است. کسي تو را به انجام کاري تشويق نمي‌کند! چرا هميشه نکات منفي يک کار را پررنگ مي‌کنيم؟ اگر کاري انجام داده باشي که محسنات و مضراتي داشته باشد، برخي درست روي نقاط ضعف دست مي‌گذارند. عجيب است همه ما که سال‌ها تلاش کرديم به جايگاهي که دوست داريم برسيم، هميشه با موانعي روبه‌رو هستيم. بخشي از اين مسير صرف تلاشت مي‌شود و بخشي ديگر مبارزه با انرژي‌هاي منفي که اطرافت هست. دعوا در سينما واقعا سر چيست؟

پولاد با اشاره به ماجرای برگزاری کنسرت گلزار در یک سالن مجلل در آمریکا بیان داشت: آدمي مثل محمدرضا گلزار گناهي ندارد. او در خارج از ايران در سالني کنسرت اجرا مي‌کند که اگر کسي لايق حضور در آنجا باشد، قطعا شخصي در قامت محمد‌رضا شجريان است. از طرفي، مخاطب هم متوجه نيست به چه دليل براي اين کنسرت بليت خريده است؟ براي صداي او؟ ديدن چهره او يا لذت‌بردن از موسيقي؟ از همه بدتر مردم براي اين اشتباه، پول خرج مي‌کنند. به‌مرور اين سليقه در جامعه تزريق مي‌شود و عام‌گرايي بسط بيشتري پيدا مي‌کند. متأسفانه اینجا به محض قد علم‌‌کردن بيشتر دشمن پيدا مي‌کني و دامنه تخريب‌کردنت بيشتر مي‌شود. جنگيدن با اين موانع روز‌به‌روز بيشتر خسته‌ات مي‌کند.

سینماروزان: اوضاع تراژیک فروش سینماها که منتج است از ماجراهای ناشی از افزایش سیصددرصدی قیمت بنزین، سبب ساز آن شده که شورای عالی اکران بعد از مدتها جلسه‌ای برگزار کرده و تصمیماتی برای بهبود اکران بگیرد.

در جلسه اخیر شورای عالی اکران تصمیم گرفته شد تا با توجه به شرایط موجود در سطح کشور و کاهش مخاطبان سینما به دلیل فضای حاکم، یک هفته به اکران فیلم‌های روی پرده اضافه شود. شرایط حساس جامعه موجب شده شورا مقرر کند سانس فوق‌العاده فیلم‌ها که پیشتر ساعت ۲۲ بود نیز به ساعت ۲۱ منتقل شود.

مصوبه دیگر شورای عالی اکران این بود که از این پس پردیس‌هایی که بیشتر از هفت سالن سینمایی دارند می‌توانند با هماهنگی پخش‌کننده یک سالن خود را به نمایش فیلم‌هایی که دو هفته از اکران آن‌ها گذشته در هر سانسی که می‌خواهند، اختصاص بدهند.

سینماروزان: “خانه پدری” در حالی بعد از توقیف‌های چندباره مجددا روی پرده رفته که همزمانی اکرانش با ماجراهای برآمده از گرانی بنزین به‌شدت به اکرانش ضربه زده با این حال همچنان جزو آثار پرمخاطب سینماهاست.

کیانوش عیاری از همان اولین رونمایی “خانه پدری” مدام با پرسشهایی درباره مابه‌ازای بیرونی ماجرای دخترکشی در فیلمش روبرو بود و حالا در گفتگو با “ایلنا” در این باره به تفصیل حرف زده است.

عیاری گفت: فیلم “خانه پدری” در ایران ساخته شده و داستان آن در ایران رخ داده است و پنهان کردن اتفاقاتی که در این فیلم رخ داده به صورت واقعی امکانپذیر نیست. حدود سالهای 1353 و 1354 در یکی از شهرهای جنوبی کشور یک دختر زندانی قرار است بعد از پایان محکومیتش از زندان آزاد شود اما به زندانبان التماس می‌کند که او را در زندان نگه دارد زیرا معتقد بوده است که پدر و برادرش، عمو و خانواده او قصد کشتن وی را دارند. زندانبان به او می‌گوید که نمی‌تواند او را در زندان نگه دارد و براساس قانون او را آزاد می‌کند. خانواده وی نیز به استقبال او می‌آیند و ابتدا با او خوب برخورد می‌کنند اما چند روز بعد جنازه وی در یکی از رودها پیدا می‌شود.

عیاری ادامه داد: مورد دوم اینکه چند سال بعد از پایان فیلمبرداری خانه پدری در شهرک غرب کاملا اتفاقی مشابه در آنچه در فیلم خانه پدری بود، رخ داد. پدر خانواده‌ای متمول همه اعضای فامیل و خانواده را جمع می‌کند که حدود 17 نفر می‌شوند. پدر در جمع اعضای فامیل اعلام می‌کند که دختر جوانش که تازه نیز طلاق گرفته است، کارهای نامربوط زیادی انجام می‌دهد و آبروی خانواده را برده است و با او باید چکار کنیم و در آن جمع تصمیم می‌گیرند که برای حفظ آبروی خانواده، دختر باید کشته شود و مجری قتل نیز پسرعموی دختر می‌شود.

کیانوش عیاری تاکید کرد: چه ما فیلمی مانند “خانه پدری” بسازیم و چه نسازیم این اتفاقات در جامعه وجود دارد اما فیلم می‌تواند جامعه را آگاه کند در جهت جلوگیری از این دست اتفاقات.

سینماروزان: در روزهایی که بیش از هر زمان دیگری پرسشهایی جدی درباره تغییر و تحول مدیریتی در شبکه دوم سیما به گوش می‌رسد، اینکه یک نیروی سالیان جعفری‌جلوه با یادآوری خاطرات سابق از مدیریت وی به‌دنبال توجیه نقدهای وارده به این شبکه است، اسباب شگفتی نیست؟؟

حمیدرضا دیبایی که معلوم نیست چرا در سالهای اخیر هرجا که جلوه، مدیر بوده وی نیز، پست گرفته و حالا هم قائم مقام جلوه در شبکه دوم است در پاسخ به انتقادات روزنامه “فرهیختگان” به مدیریت شبکه دوم گفت: مهم‌ترین‌ سریالهای شبکه دو مربوط به زمان مدیریت آقای جلوه در 20 سال پیش(!) است که در همین شبکه اتفاق افتاد؛ مثلا “همسران”، “خانه سبز”، “در پناه تو”، “مزد ترس و به‌ویژه “پهلوانان نمی‌میرند” از جمله سریال‌هایی هستند که مردم فراموش نمی‌کنند. اینها عملکرد جعفری جلوه در همین شبکه است.

دیبایی ادامه داد: در ۵،۶ سالی که آقای جعفری جلوه رئیس شبکه بودند، شبکه2 یا آمار دوم یا نهایتا آمار سوم میزان مخاطب را داشته است. ایشان هفت سال رئیس شبکه یک سیما بودند که اگر به آن زمان برگردید، هنوز آن دوره پرشکوه(!) تکرار نشده است. سریال “کیف انگلیسی”، “در چشم باد”، “مدار صفر درجه”، “شب دهم” و… را داشتیم!!

قائم‌مقام جلوه درباره دستاوردهای اخیر جلوه هم فرمود: در 6-5 سال اخیر سریال “پدر” را پخش کردیم که سریال بسیار پرمخاطبی بود. سریال “بچه‌مهندس”، “هشت‌ونیم دقیقه”، “نوار زرد” و “کیمیا” را پخش کردیم که پرمخاطب بودند. اینها سریال‌هایی هستند که در 6-5 سال گذشته تولید و پخش شده‌اند.

سینماروزان: هارون یشایایی تهیه‌کننده‌ای که تولید آثاری همچون “هامون”، “ناخدا خورشید”، “ای ایران” و “دیوار” را برعهده داشته در یادداشتی به حمایت از مواضع اخیر رهبر انقلاب پرداخت.

یشایایی که از جمله یهودیان ایران به شمار میرود از اینکه رهبر انقلاب حساب یهودیان از صهیونیست‌ها را جدا کرده قدردانی نموده و آن را موضع دائمی نظام در تمام چهل سال اخیر دانسته است.

متن یادداشت هارون یشایایی را بخوانید:

سخنان حضرت آيت‌الله خامنه‌اي، رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران در حضور نمايندگان كشورهاي مسلمان به مناسبت هفته وحدت و ولادت پيامبر گرامي اسلام، با آنكه تأكيد بر مواضع جمهوري اسلامي ايران از نخستين روزهاي موجوديت آن بوده است، باوجود‌این در شرايطي كه باندهای امپرياليستي و نوچه‌هاي آنها در منطقه سعي مي‌كنند با نمايش معكوس عقايد و مواضع ملت و دولت ايران در مسائل و موارد مختلف و تخطئه امنيت آنها، چهره حق‌به‌جانب به خود بگيرند و در ثبات و اعتماد‌به‌نفس مردم سنگ‌اندازي كنند و به‌طور معمول هروقت در بيان نظر و تبليغات خود كم مي‌آورند، موضوع تبعيض عليه اقليت‌هاي ديني و مخصوصا يهوديان ايران و جهان را دستمايه هياهوي روزانه خود مي‌كنند، موضع‌گيري رهبر معظم انقلاب از اهميت بيشتري برخوردار است، ايشان در سخنراني مذكور فرمودند «از ابتداي انقلاب اسلامي تا امروز همچنان بر اين موضع باقي هستيم؛ يعني بدون ملاحظه و رودربايستي به فلسطيني‌ها كمك كرده و خواهيم كرد و اين كار را وظيفه دنياي اسلام مي‌دانيم. ما طرفدار فلسطین، استقلال و نجات آن هستیم. محو اسرائیل به معنی محو مردم یهودی نیست؛ چراکه با آنها هیچ کاری نداریم، همچنان که در کشور ما جمعی از یهودیان در کمال امنیت زندگی می‌کنند». در ادامه نیز فرمودند «مردم فلسطين چه مسلمان چه مسيحي و چه يهودي كه صاحبان اصلي آن سرزمين هستند، بايد بتوانند خودشان دولت خود را انتخاب كنند و بيگانه‌ها و اراذل‌واوباشی مانند نتانياهو را بيرون و كشورشان را اداره كنند كه البته اين اتفاق خواهد افتاد».

بنده به‌عنوان نويسنده اين مختصر كه يهودي هستم و در جريان انقلاب اسلامي و موجوديت جمهوري اسلامي ايران حضور و مشاركت داشته‌ام، لازم مي‌دانم حقايقي مربوط به رابطه ملت ايران و جمهوري اسلامي ايران و مديران آن با اقليت‌هاي ديني خصوصا يهوديان ايران را با خوانندگان عزيز در ميان بگذارم.‌فارغ از مواضع سياسي و بيان حوادث مربوط به آن گفتني است قبل از جنگ دوم جهاني تقريبا در تمام كشورهاي مسلمان از آسيا تا شمال آفريقا يهوديان زندگي مي‌كردند و از شرايط رعايت حقوق شهروندي و انجام فرایض مذهبي خود برخوردار بودند.

با پايان جنگ دوم و تشكيل اسرائيل، در تمام كشورهاي مذكور تحولات مهم سياسي و اجتماعي اتفاق افتاد و نظاميان مسلط بر اوضاع آن كشورها شدند. يكي، دو سال بعد از اين تحولات تمام يهوديان اين كشورها به آمريكا و بعضي به اسرائيل مهاجرت كردند و تمام نهادهاي مربوط به امور شرعي آنها تعطيل شد. گو اینکه گوشه‌و‌كنار اين كشورها بعضی يهوديان به‌صورت انفرادي زندگي مي‌كردند ولي زندگي اجتماعي آنها از ميان رفته بود و اينك نيز شرايط چنين است كه بيان كردم. در ايران، انقلاب اسلامي در سال 1357 در اوج تحولات پي‌در‌پي در منطقه به پيروزي رسيد و رهبر انقلاب، روحاني مسلمان شناخته‌شده‌‌اي بود. در آن روزهاي انقلاب بلندگوهاي خارجي كه در اختيار منابع صهيونيستي بودند، لحظه‌اي از ترساندن يهوديان ايران و واداركردن آنها به فرار از كشورشان دريغ نداشتند، با اين‌همه هرچند تعداد يهوديان ايران به لحاظ عددي كمتر شده ولي نهادهاي مذهبي آنها از گذشته استوارتر است و يهوديان در شهرهاي يهودي‌نشين تهران، شيراز، اصفهان، كرمانشاه، يزد، كرمان و رفسنجان انجمن‌هاي مخصوص به خود را دارند و در ارتباط دوستانه با ساير هم‌وطنان خود هستند. براي اهميت حضور يهوديان در ايران بعد از استقرار جمهوري اسلامي ايران ذكر خاطره‌اي بي‌مناسبت نيست.

در ارديبهشت‌ماه 1358 بروز يك واقعه يهوديان ايران را سخت نگران و دلواپس كرده بود. روحانيون و بزرگان جامعه يهودي ايران از طريق آيت‌الله امامی‌كاشاني تقاضاي ملاقات با حضرت امام (راحل) را کردند. ايشان در قم اقامت داشتند. آيت‌الله امامي‌كاشاني خبر دادند كه حضرت امام با ملاقات نمايندگان كليميان ايران موافقت کردند و روز بعد 24 ارديبهشت 1358 حضرت امام در منزل مسكوني خود در شهر قم ما را پذيرفتند. دو نفر روحاني يهودي، نماينده يهوديان كه بعدها به‌عنوان نماينده كليميان در مجلس خبرگان انتخاب شد و مهندس عزيزالله دانش، رئيس بيمارستان دكتر سپیر نماينده كليساهاي تهران و بنده در اين ملاقات حضور داشتیم. اصل اين ملاقات همان شب از سيماي جمهوري اسلامي پخش شد. در اهميت اين ملاقات فقط به قسمتي از آنچه امام راحل فرمودند، اكتفا مي‌كنم. اصل فرمايش امام: «يهوديان شهروندان ايراني هستند و با رعايت قوانين جمهوري اسلامي در ايران زندگي خواهند كرد. ما حساب جامعه يهود را از حساب صهيونيست‌ها جدا مي‌دانيم».

سینماروزان: پخش تلویزیونی فیلم سیاسی “آقای رییس جمهور” حدود بیست سال بعد از تولید و البته توقیف(!) حرف و حدیث‌های متعددی را در میان مخاطبان ایجاد کرده و اغلب هم از تلویزیون به‌خاطر رفع توقیف از فیلم به نیکی یاد کرده‌اند. یوسف مرادیان بازیگر اصلی این فیلم درباره بازتاب رفع توقیف تلویزیونی فیلم و روند ایفای نقش در آن حرف زده است.

*آیا فکر می کردید که “آقای رییس جمهور” به طور غیررسمی نزدیک بیست سال توقیف شود و در نهایت تلویزیون نسبت به عرضه گسترده آن اقدام کند؟

**همان زمان که قرار بود کار کلید بخورد طبیعتا صحبت‌هایی حول و حوش فیلمنامه و متن داستان وجود داشت ولی بی‌توجه به این حواشی چون متن کار را متفاوت دیدم بازی در فیلم را پذیرفتم. وقتی فیلمنامه به من پیشنهاد شد یک بار به‌طور کامل آن را خواندم و گفتم من نقش این خبرنگار را بازی خواهم کرد که بسیار ملموس مصور شده و هرچند فراز و نشیب‌هایی را متحمل می شود ولی در نهایت سعی می‌کند که به اصل خودش برگردد. این اتفاقی است که مطمئنا در جامعه، مشابه دارد و جزو حقایق جامعه است ولی بعد از ساخته شدن فیلم دیدیم که همچنان حق‌گویی تبعات دارد و فیلم در هاله.ای از ابهام سالها مسکوت ماند تا پخش تلویزیونی اخیر.

*خبرنگاری شغلی است که به معنای واقعی کلمه در سینما و تلویزیون حقش ادا نشده. برای ایفای خبرنگار همذات پندارانه “آقای رییس جمهور” از خبرنگار خاصی الهام گرفته بودید؟
** من همیشه در طول فعالیت بازیگری با بچه‌های مطبوعات، همکاری نزدیک داشته‌ام و به خاطر اینکه رابطه تنگاتنگی با این دوستان داشته‌ام، فضای جدی کار رسانه‌ای خیلی برایم بیگانه نبود. ضمن اینکه کسی داشت کار را می‌ساخت که خودش اهل رسانه بود و درک درستی از کاراکتر داشت. من با چشم و گوش باز نقش را بازی کردم و فکر می‌کنم مطلوب هم واقع شده.

*به خاطر بازی در این فیلم اصلاح‌طلب‌ها و یا اصولگراها برخورد خاصی با شما نداشتند؟

**چرا اتفاقا با تهدیدات برخی تندروها مواجه شدم و حتی بارها بهم گفتند ترورت می‌کنیم و تهدید به مرگ شدم!!! من هم گفتم من فقط بازیگر هستم و یکی از الگوهای من خدا بیامرز مهدی فتحی بوده است که حتی در منتهی‌الیه مشکلات هم کمر خم نکرد و بنده هیچ کس نبود.

*دقیقا از سوی چه کسانی تهدید شدید؟
**ببینید دقیقا مشخص نبود کدام طرفی بودند و فقط می‌توانم بگویم تندروهایی بودند که به‌جای دیالوگ به دنبال حذف صدای مخالف بوده و هستند. علیرغم این تهدیدات همان موقع هم مثال آقای فتحی را زدم که بازیگر باید بازی کند و در برابر هیچ زورگویی سر خم نکند.

*پس خودت به مفاهیم “آقای رییس جمهور” اعتقاد کامل داشته‌ای؟

**اگر زمانی بخواهیم درباره بعضی از مسایل خیلی تخصصی و خیلی ریزبینانه برخورد کنیم، باید سراغ آن نویسنده و آن کارگردان و آن تفکر برویم که وقتی اینها را آوردی چه چیزی را می خواستی در آن زمان بگویی و منظور و نظرت چه بوده است؟ من فکر می‌کنم این منطقی‌تر است که به طور نسبی به فیلمنامه باور داشته باشیم. حرفه من ایجاب می‌کند هر شخص و شخصیتی را به درستی ایفا کنم. باید به کاراکتر نزدیک بود ولی این دلیل نمی شود من شخصی برخورد کنم و دارای یک تفکری باشم و صرفا از آن تبعیت کنم و تفکر شخصیم را کاملا وارد کار کنم. من یک بازیگرم و باید در نقش خود فرو روم. من خاطرم است که فیلمی به من پیشنهاد شد به اسم “ترمینال غرب” که در آن نقش شهیدمصطفی احمدی روشن را بازی کردم و برای آن کار از جشنواره عمار، جایزه نقش یک را گرفتم و خیلیها از کنار آن نقش گذشتند ولی خودم وقتی نقش را در فیلم نامه خواندم، دیدم چقدر نقش این آدم زیباست و این آدم تمام حرف و صحبتش در طول قصه، تکیه بر علم است. یعنی این بچه متکی به علم است و معتقد است یکی از جبهه‌هایی که می‌شود در آن جنگید، جبهه علم است و این برایم قشنگ بود. شخصیت این آدم از دنیایی صحبت می کند که چند قدم جلوتر است و به همین خاطر نقش را پذیرفتم. شخصیت اصلی “آقای رییس جمهور” هم ویژگیش این بود که به‌مانند همه آدم‌ها هم کار درست انجام می‌داد و هم کار نادرست و فی‌الواقع، تخت نبود.

*به نظر خودتان چرا آثار سیاسی صریح کمتر ساخته می‌شود؟

** فکر می کنم به خاطر همان جناح‌بندی‌های بی‌فایده است. ما به مرحله ای رسیده‌ایم که به جای اینکه بیاییم با هم تعامل کنیم و با هم بیندیشیم و با هم همفکری کنیم تا اهداف کشور محقق شود، نسبت به هم گارد داریم و حتی یک توییت انتقادی را برنمی‌تابیم چه برسد نقد در قالب فیلم و سریال. البته چه خوب شد که تلویزیون پیشقدم شد در رفع توقیف از یک فیلم سیاسی تمام‌عیار و یقین بدانید اگر تلویزیون با همین دست‌فرمان پیش برود یعنی در کنار عرضه فیلمهای سیاسی مهجور ثابت‌قدم باشد و کنارش از تهیه‌کنندگانی که به‌دنبال تولید چنین آثاری هستند حمایت کند، دیری نمی‌گذرد که ژانر سیاسی دوباره در این کشور پا می‌گیرد.

*…البته اگر افراطیون بگذارند؟

**ببینید، همین “آقای رییس جمهور” از تلویزیون پخش شد و کلی حرف و سخن طرح کرد که یکی هم بوده که در دو دهه قبل، مفاسد اقتصادی امروز را پیش‌بینی کرده. طبیعی است که باید اجازه داد که مخالفان چنین فیلمی هم حرف خود را بزنند و حتی فیلم و سریال خود را بسازند و اجازه پخش بگیرند. افراطیون هم باید قاعده بازی را بشناسند و به‌جای تلاش برای حذف فیلم و سریال مخالف، بکوشند با زبان هنر پاسخ دهند.

*حرف آخر؟

**گاهی در محیط های عمومی از من می پرسند که چرا کم کار می کنم؟ و چرا نیستم؟ من از تریبون شما به این عزیزان می گویم که من هر کاری که کار خوبی باشد را که با قلبم و روح و تفکراتم ارتباط برقرار کند، حتما انجام خواهم داد و کارهایی را که دوست ندارم و کارهایی را که احساس می کنم پیامی ندارند و حرفی برای گفتن ندارند و حتی سرگرم کننده هم نیستند، رد خواهم کرد. اینکه کاری در زمان خود توقیف شود و بیست سال بعد جریان ایجاد کند را ترجیح می‌دهم به کارهای سطحی و فاقد اثرگذاری. آهسته و پیوسته جلو می‌روم و مطمئنم خداوند برای من هم برنامه‌هایی دارد.

سینماروزان: تراکم فیلمهای روی پرده در اکران پاییز یک آشفتگی عظیم را رقم زده که نتیجه اش فروش بالای یکی دو فیلم و ضرر و زیان تعدادی بالا از آثار است. در روزهای اخیر و با ناراحتی مخاطبان از گرانی قیمت بنزین اوضاع گیشه شرایط وخیمتری را هم تجربه کرده.

سعید خانی مدیر پخش خانه فیلم با انتقاد از اوضاع اکران به “ایلنا” گفت: بعضی از سینماها جنبه فیلم پرفروش و کمدی ندارند و شاهد بیشترین تخلفات اکران توسط برخی از همین سینماها هستیم. وقتی بعضی سینماهای تهران که باید الگو باشند تخلفات وحشتناکی را انجام می‌دهند، دیگر به عنوان مثال از سالن سینمایی در شهرستان که ۲ هفته‌ است افتتاح شده، گله‌ای نیست که به فیلم دفتر ما فقط یک سانس آن هم ۱۲ ظهر اختصاص داده است!
این پخش کننده ادامه داد: وقتی سینمایی تصمیم می‌گیرد روز سه‌شنبه فیلم را تعویض کند یعنی حداقل‌های سینماداری را بلد نیست! فروش ضعیف شهریور و مهر ثابت کرد که باید در هر ماه حداقل یک فیلم پرفروش در سینماها اکران شود تا به رونق گیشه و حتی گرم کردن سایر فیلم‌ها کمک کند ولی اکران فیلم پرفروش دلیلی بر بی‌ثباتی سانس‌ها و عدم نظارت کمیته تخلفات نیست (اصلا کمیته ای برای رسیدگی به تخلفات اکران وجود دارد؟؟)
خانی افزود: این میزان تخلفی که شاهد آن هستیم بسیار مشکوک است؛ وقتی حتی شورای صنفی نمایش برای اینکه سه فیلم کودک هم‌زمان اکران نشود هیچگونه برنامه‌ریزی‌ ندارد قطعاً با این نوع ساختار شورای صنفی نمی‌شود جلوی تخلفات برخی از سینماها را گرفت. متاسفانه شاهد یکی از ضعیف‌ترین ادوار شوراهای صنفی نمایش هستیم و به شدت موافق ورود دولت برای سامان دهی اکران هستیم.