سینماروزان: اغلب تصاویر رسمی که رسانه‌های حاکمیت همچون صداوسیما از دوران جنگ و تاریخ هنر در ادوار مختلف ارائه می‌دهند، گاهی خیلی متفاوت است از آنچه در واقع روی داده است؛ فی‌المثل رسانه‌های رسمی مدام می‌خواهند رزمندگان را افرادی معناگرا معرفی کنند که هیچ گونه علقه هالیوودی هم نداشته‌اند ولی واقع امر چنین نیست.

منوچهر محمدی که سابقه تولید آثاری ماندگار همچون “مارمولک” و “میم مثل مادر” را در کارنامه دارد، با اشاره به خاطراتش از روزگار جنگ به “دنیای تصویر” گفت: با خانواده‌ام زمان جنگ در آبادان بودم و جالب اینجا که در جریان عملیات بیت‌المقدس و در فواصلی که عملیات نیست و رزمندگان کار خاصی نداشتند، گروهی بودند که برای تزریق روحیه به رزمندگان برایشان فیلم نشان میدادند و از جمله این فیلمها “اولین خون” با بازی سیلوستر استالونه در نقش جان رمبو بود!!

محمدی درباره انسان‌گرایی شرقی نضج‌یافته در سینمای ابتدای انقلاب ادامه داد: در آن دوران بصورت غریزی یا فکرشده فهمیدند اگر بخواهند پایه‌های تمدن اسلامی را وارد سینما کنند یک نمونه‌اش انسان‌گرایی شرقی-اسلامی است و برای همین بود که آن فیلمها به دنیا دعوت شد. مثلا در “مهاجر” یک ارتباط عارفانه با شیء پرنده روایت میشود یا در آثار عباس کیارستمی همین انسان‌گرایی به‌گونه‌ای دیگر ارائه شد ولی این انسان‌گرایی شرقی سرکوب شد و دریچه‌ها بسته شد.

منوچهر محمدی با ذکر مثال از تجربه‌ای که خودش در تولید “بازمانده” از سر گذرانده، بیان داشت: “بازمانده” یکی از فیلمهای شاخص سینمای ایران در رابطه با اشغالگری اسرائیل است که سال۷۴ تولید شد ولی توقیف شد! چرا؟ دلیلش این بود که فیلم، بی‌حجابی دارد! بی‌حجاب‌ها در این فیلم چه کسانی هستند؟ زن‌های ارتش اسرائیل یعنی من باید سر زن اسرائیلی که با اسلحه آمده دارد فلسطینی‌ها را می‌کشد، حجاب می‌کردم؟؟؟! درنهایت “بازمانده” سال ۷۴ توقیف شد و سال ۷۵ بعد از اینکه تعدادی از آقایان فیلم را دیدند، مجوز گرفت.

سینماروزان: سینماگران فعال در دهه‌های اخیر، حتما یادشان است که در اوایل دهه هشتاد فردی به نام مجید باقرنژاد به عنوان مدیرکل نظارت و ارزشیابی سینما منصوب شد؛ برخی مدعی بودند ایشان پزشک است و برخی نیز او را سرباز امریه‌دار در ارشاد میدانستند!!

اینکه چطور شد باقرنژاد سر از معاون نظارت درآورد به وقوع دوم خرداد و حضور سران موسسه سینافیلم در حلقه بالادستی معاون سینما بازمیگشت؛ عطاءالله مهاجرانی وزیر شد، سیف الله داد معاون سینمایی شد و منوچهر محمدی هم مدیر نظارت!!! این مترادف تملک کل سینما توسط سینافیلم بود. البته از میان سینافیلمی‌ها فقط منوچهر عسکری نسب بود که همچنان در سینافیلم ماند.

عسکری نسب در سینافیلم باقی ماند و مابقی سینافیلمیها آمدند در سینما و طرحهای ذهنیشان را تا حد توان اجرا کردند ولی حضور در حلقه مدیریتی هنری آن قدرها هم برایشان جذاب نبود چون سودی که در تولید برای سینماگران متنفذ وجود دارد هیچ جای دیگر نیست حتی در رأس هرم سینمایی!! شما درنظر بگیرید زمانی سینافیلمیها آثاری همچون «بازمانده» و «از کرخه تا راین» را با بودجه های هنگفت تولید میکردند و حالا در معاونت سینمایی جز حقوق دولتی چیزی نصیبشان نمیشد.

این شد که به بهانه های مختلف و از جمله فشارهای مخالفان و گرفتاریهای جسمی هم سیف‌الله داد و هم منوچهر محمدی قید حضور در حلقه مدیریتی سینما را زدند و به ناگاه یکی به نام مجید باقرنژاد سروکله اش پیدا شد و مدیریت اداره نظارت را برعهده گرفت؛ البته که در آن روزگار هم رسانه‌های مستقل قدرتمندی وجود نداشتند که این حضورهای بی‌پیشینه را کالبدشکافی کنند.

مرجان شیخ الاسلامی آل‌آقا که اخیرا نامش به عنوان اخلالگر اقتصادی در پرونده رسیدگی به اتهامات مدیر عامل سابق شرکت بازرگانی پتروشیمی مطرح شده، همسر همان باقرنژاد بود!!

شیخ الاسلامی به واسطه باقرنژاد و فقط بعد از چند سال خبرنگاری(!!) ابتدا به مدیرعاملی خبرگزاری میراث فرهنگی منصوب شد و سپس به مدیرعاملی صوری شرکتی در حیطه پتروشیمی رسید! و در حین دور زدن تحریم ها، به واسطه مدیر عاملی همین شرکت، همسر خویش را هم دور زد و با انتقال پولهای عایدی به خارج از کشور، خود هم به آن سو گریخت و همسر مهدی خلجی شد.

تا همین روزهای اخیر که به ناگاه نام شیخ‌الاسلامی به عنوان یکی از متهمان دادگاه شرکت بازرگانی پتروشیمی مطرح شد کمتر کسی تصور میکرد همسر اول مدیرکل نظارت ارشاد-که لابد باید مراقب عدم آغشتگی ناسره با سره شود- خود گرفتار در سلسله‌ای از افعال ناسره شده!!!

شیخ الاسلامی که ماههاست به کانادا رفته،  متهم به مشارکت در اخلال در نظام اقتصادی کشور و تحصیل مال نامشروع به مبلغ ۷ میلیون و ۶۵ هزار و ۵۲۹ یورو و ۸ میلیون و ۷۱۰ هزار و ۳۸۴ دلار است؛ این موضوعیست که قاضی مسعودی به تازگی در شعبه سوم دادگاه ویژه رسیدگی به جرائم اخلالگران و مفسدان اقتصادی به صراحت آن را بیان کرد!!

سینماروزان: منوچهر عسگری نسب کارگردان و تهیه کننده سینما درگذشت.

به گزارش سینماروزان منوچهر عسگری نسب متولد 1315 کرمان، دارای مدرک کارشناسی سینما و تلویزیون از دانشکده هنرهای دراماتیک و کارشناسی ارشد سینما از دانشگاه ایالتی میشیگان (MSU) بود.

وی فعالیت سینمایی را سال 1345 با کارگردانی فیلم‌های مستند تلویزیونی آغاز کرد. از فعالیت های جنبی او می توان به تهیه فیلم های سینمایی و مجموعه های تلویزیونی، تدریس کارگردانی و اقتصاد سینما در مرکز اسلامی آموزش فیلمسازی، دانشکده سینما و تئاتر، دانشکده صدا و سیما و مدرسه عالی سوره اشاره کرد.

منوچهر عسگری نسب که با عطاءالله مهاجرانی و منوچهر محمدی در موسسه «سینافیلم» شراکت داشت، کارگردانی فیلم های «آن سوی مه»، «خانه در انتظار»، «هی جو»، «پاییز بلند» و تهیه کنندگی فیلم های «چمدان»، «هی جو»، «همسر» و «بازمانده» را در کارنامه خود داشته است.

عسکری نسب به عنوان تهیه کننده برخی مستندهایی که احمد شاملو ساخته بود هم شناخته میشود.

سینماژورنال: “شیدا”ی کمال تبریزی جزو معدود آثار دفاع مقدس سینمای ایران است که ماهیتی کاملا عاشقانه دارد.

به گزارش سینماژورنال داستان عشق یک رزمنده مجروح به پرستاری که برای کاهش دردش قرآن می خواند نه تنها در زمان تولید خود که اواخر دهه هفتاد است تابوشکن بود بلکه هنوز هم پرداختن به چنین سوژه هایی به گونه ای که کل فیلم را به خود اختصاص دهد با اما و اگرهایی همراه است.

رضا مقصودی سناریست “شیدا” که تجربه نگارش “لیلی با من است” و “از رییس جمهور پاداش نگیرید” را نیز برای تبریزی دارد در گفتگویی با “هفت صبح” از بی علاقگی اش به ساخت این فیلم توسط کمال تبریزی سخن گفته است.

مقصودی گفته است: یک شب سیف ا.. داد به من زنگ زد و گفت فیلمنامه “شیدا” را شما نوشته اید؟ گفتم بله. گفت میخواهی چکارش کنی. گفتم خب دوست دارم ساخته شود شما میخواهی بسازی؟
گفت دوست دارم بسازم کس دیگری مدنظرت نبوده؟ گفتم صحبتهایی با حوزه هنری کرده ایم و محمدعلی نجفی قرارشده بسازد. گفتند پس اگر قرار است آقای نجفی بسازد من دیگر پیگیر نیستم.

این نویسنده ادامه داده است: شخصا دنبال این بودم که نجفی نسازد و سیف ا.. داد کارگردان “شیدا” شود که خب مرحوم داد کنار کشید. از طرفی چون نجفی در سبحان فیلم کار می کرد و با تبریزی همکار بود وقتی حوزه حاضر نشد با نجفی هم کار کند تبریزی جلو آمد.

وی خاطرنشان ساخته است: با تمام ارادتی که به تبریزی دارم تمایل نداشتم “شیدا” را بسازد. دوست داشتم سیف ا.. داد بسازد که نشد.

مقصودی از نسخه نهایی که تبریزی ساخته هم با عبارت “ناراضی نیستم!” یاد کرده است.