سینماروزان: انتخاب مجدد منوچهر شاهسواری به‌عنوان مدیرعامل خانه سینما این ظن را متبادر می‌کند که بخش عمده حرف‌هایی که درباره مخالفت بخشی از اعضای هیات مدیره با ایشان وجود داشته، توهم است.

منوچهر شاهسواری در انتخاباتی که با حضور تمام اعضای هیات مدیره خانه سینما و البته رمضانعلی حیدری خلیلی(نماینده ارشاد) برگزار گردید برای سومین بار به‌عنوان مدیرعامل خانه سینما انتخاب شد.

برخلاف تبصره ۳ ماده ۳۷ اساسنامه خانه سینما هیچ فردی نمی‌تواند بیش از دو دوره مدیرعامل خانه سینما شود ولی منوچهر شاهسواری، شد؛ در حالی که هیچ کدام از اعضای هیات مدیره چه قبل و چه بعد از انتخابات کلمه‌ای اظهارنظر رسمی درباره وجه قانونی این انتخاب نداشته‌اند!

نه محمدعلی نجفی رییس هیات مدیره، نه علیرضا نجف‌زاده نایب‌رییس و نه حتی علی قائم‌مقامی سخنگوی هیات مدیره خانه سینما که متصف است به سخنگویی، کلمه‌ای درباره کیفیت قانونی انتخاب سه‌باره شاهسواری به‌عنوان مدیرعامل سخن نمی‌گوید تا این گزاره به اذهان ورود یابد که همه شایعات مرتبط با دودستگی هیات مدیره بر سر این انتخاب، چیزی درحد توهمات فیلمهای سری “هنگ اُور” است؟

وقتی اعضای هیات مدیره خانه، کاملا خاموش صرفا نظاره‌گر پرسشی کلیدی درباره این انتخابات هستند چه انتظاری از نماینده ارشاد دارید که حرفی بزند؟
وقتی متولیان اصلی صنف سینمای ایران در اندازه یک توییت ده کلمه‌ای درباره وجه قانونی انتخابات موضع نمی‌گیرند چرا رمضان‌علی حیدری خلیلی باید موضع بگیرد؟

سینماروزان: گرفتاریهای معیشتی اهالی سینمای ایران با شیوع کرونا چندبرابر شده و متاسفانه مدیریت فرتوتی که گرفتار سیکل تکراری توجیه و اتلاف وقت هست نتوانسته ابتدایی‌ترین کار که مثلا توزیع ماهانه سبدکالا میان اهالی سینما است را به سرانجام برساند.

در این اوضاع اینکه یک بازیگر شناخته‌شده(مهوش وقاری) که همسر بازیگرش(محسن قاضی‌مرادی)مدتهاست گرفتار پارکینسون است به گلایه از این بپردازد که همان حداقل‌ها هم شامل حالش نشده واقعا برخورنده است!

مهوش وقاری با اشاره به کم‌کاری ماههای اخیرش به “صبح نو” گفت: به‌دلیل شرایط بیماری حاد همسرم (محسن قاضی‌مرادی) چند سالی از روند بازیگری دور شده‌ام و مجبور هستم از محسن پذیرایی کنم و البته شکایتی ندارم چون بیش از چهار دهه با ایشان زندگی کرده‌ام و فکر می‌کنم وظیفه زن و شوهر باشد که در این مواقع سخت کنار هم باشند ولی گله دارم از متولیان هنری کشور که تسهیلات را برای هنرمندان بیمار و گرفتار در انبوه مشکلات اقتصادی فراهم نمی‌کنند. واقعاً از این همه بودجه میلیاردی که صرف ارگان‌های هنری می‌شود نباید بخشی هم برای تأمین امنیت و آرامش جسمانی هنرمندان صرف گردد؟

این بازیگر باسابقه خاطرنشان ساخت: نکته قابل اشاره در این بحث نقش نهادهای ذیربط به سینما نظیر خانه سینما و وزارت ارشاد در جهت حمایت از هنرمندان پیشکسوت و بیمار است. چند ماه قبل که برای دریافت کارت یک میلیونی کمک‌هزینه کرونا و سبدکالا با ما تماس گرفته شد و به خانه سینما رفتم در کمال تعجب به من و همسرم(محسن قاضی مرادی) فقط یک سهمیه دادند! این در حالی است که هر کدام‌مان جداگانه، سالانه حق عضویت خودمان را پرداخت می‌کنیم. آخر این انصاف است؟

مهوش وقاری ادامه داد: موقعی که اعتراض کردم با جواب قانع‌کننده‌ای مواجه نشدم و مدام می‌گویند محدودیت منابع داریم. مگر چند سینماگر داریم که مدام از محدویت منابع می‌گویند؟ مگر سالی چند سبدکالا به اهالی سینما می‌دهید که مدام می‌گویید نمی‌شود به همه داد؟ یعنی حتی در دل کرونا هم نباید از مدیران انتظار داشت که دست از خودی و نخودی‌بازی بردارند و تسهیلات مصوب را به تمام اهالی هنر تخصیص دهند؟

بازیگر “تقاطع” و “زیر پوست شهر” خاطرنشان ساخت: متاسفانه در سال‌های اخیر مدیران فرهنگی برای گرفتن  ژست و عکس یادگاری به صورت تشریفاتی به عیادت برخی هنرمندان بیمار می‌روند که این هم بیشتر فقط تبلیغ برای خودشان است تا انجام کمک واقعی به هنرمندان بیمار وگرنه کمک واقعی این است که حداقل یک فروشگاه زنجیره‌ای یا یک کلینیک یا لااقل یک درمانگاه وجود داشته باشد که اهالی هنر بتوانند به صورت منصفانه و با حداقل قیمت، نیازهای‌شان را از آن طریق برآورده کنند.

سینماروزان: از همان زمان برگزاری انتخابات هیات مدیره خانه سینما در ۲۰ مرداد، کم نبودند صنوفی که به شرکت بدون شناسه صنف کارگردانان در این انتخابات، خرده گرفتند.

سران خانه سینما با حذف بیش از ده صنف خانه سینما به بهانه نداشتن شناسه، انتخاباتی اقلیتی برگزار کردند که شبهه وارد کردن بدون شناسه صنف کارگردانان در این انتخابات به شدت پرسش‌ساز شد.

هرچند اخیرا نماینده صنف کارگردانان در انتخابات، مدعی شناسه‌دار بودن صنف شده ولی تصویر آگهی روزنامه رسمی نشانگر آن است که تاریخ شناسه‌دار شدن صنف، پنجم شهریور بوده یعنی نزدیک به دو هفته بعد از انتخابات!

تاریخ آگهی روزنامه رسمی هم یازدهم شهریور ماه است یعنی بیش از بیست روز بعد از انتخابات! اینکه چگونه صنفی در روز انتخابات، شناسه‌ ندارد ولی صاحب صلاحیت شرکت در انتخابات میشود پرسش بسیاری از صنوفی است که به بهانه شناسه نداشتن از انتخابات حذف شدند؟؟

از تهیه‌کنندگان گرفته تا چهره‌پردازان و آهنگسازان ازجمله صنوفی بودند که به‌ روال برگزاری پرشبهه انتخابات معترض بوده‌اند و حالا با محرز شدن تاریخ صدور شناسه صنف کارگردانان باید منتظر ورود مقامات نظارتی برای راستی‌آزمایی انتخابات بود.

به‌دنبال برگزاری انتخابات، رمضانعلی حیدری خلیلی معاون منابع سازمان به صراحت بر شرط شناسه‌دار بودن برای حضور در انتخابات تاکید کرده بود. عین گفته‌های معاون توسعه منابع سازمان سینمایی در مصاحبه‌ با مهر چنین بوده است: بر اساس قانون تنها صنوفی می‌توانستند در انتخابات شرکت کنند که کد شناسه ملی داشته باشند و اگر صنفی این کد را نداشته و در انتخابات شرکت کرده باشد، این حضور تایید نمی‌شود و نماینده صنفی که کد شناسه نداشته است، از هیأت مدیره کنار گذاشته می‌شود!!

حالا که روزنامه رسمی گواه شناسه‌دار شدن کارگردانان دو هفته بعد از برگزاری انتخابات است اهالی سینما در انتظار واکنش معاون منابع سازمان هستند که تکلیف را روشن کند. بالاخره این انتخابات، قانونی بوده یا نه؟؟

سینماروزان: نزدیک به یک ماه بعد از برگزاری انتخابات خانه سینما همچنان پرسشهایی جدی وجود دارد درباره چرایی حذف بیش از ده صنف از انتخابات به بهانه نداشتن شناسه کارگری و درعین حال چگونگی ورود صنف کارگردانان به انتخابات بدون انتشار اسناد مبتنی بر شناسه دار بودن این صنف؟

بعد از برگزاری اولین جلسه هیات مدیره تازه خانه سینما و انتخاب نماینده صنف کارگردانان(محمدعلی نجفی) به عنوان رییس خانه سینما مجددا آن پرسشها مطرح شده تا جایی که نجفی را واداشته از شناسه دار شدن صنف کارگردانان بگوید و البته بی اشاره به تاریخ صدور شناسه!؟؟

محمدعلی نجفی که نماینده کانون کارگردانان در انتخابات دوره پانزدهم هیأت مدیره این نهاد صنفی بود، درباره ابهامات مطرح شده پیرامون دریافت کد شناسه ملی برای کانون کارگردانان سینمای ایران و برخی گمانه‌زنی‌ها مبنی‌بر غیرقانونی بودن حضور این صنف در انتخابات به مهر اظهار کرد: کد شناسه موردنظر برای کانون کارگردانان پیش از این صادر شده بود اما به دلیل مشکل اینترنتی این کد در موعد مقرر به دست ما نرسیده بود.
 

این کارگردان بی اشاره به تاریخ صدور شناسه تاکید کرد: کد شناسه ملی کانون کارگردانان در حال حاضر دریافت شده و این کد را به وزارت ارشاد و هیات مدیره قبلی خانه سینما ارائه کرده‌ایم. مطمئن باشید اگر این کد اعلام نمی‌شد، اولین جلسه هیات مدیره «خانه سینما» نیز برگزار نمی‌شد.

نجفی در حالی مدعی دریافت شناسه کانون کارگردانان شده که شرط داشتن شناسه ملی شرطی لازم برای تمام صنوف جهت شرکت در انتخابات هیات مدیره خانه سینما بود و بسیاری از صنوف بخاطر نداشتن شناسه نتوانستند در انتخابات شرکت کنند.
بعد از برگزاری انتخابات هیات مدیره هم رمضانعلی حیدری خلیلی معاون توسعه منابع سازمان سینمایی بر لزوم داشتن شناسه برای حضور در انتخابات تاکید کرده بود و حالا نزدیک یک ماه بعد از انتخابات تازه محمدعلی نجفی از صدور شناسه برای کانون کارگردانان سخن گفته است.

پرسش آنجاست که این شناسه دقیقا چه زمانی صادر شده چون اگر بعد از برگزاری انتخابات صادر شده باشد شرکت صنف کارگردانان در انتخابات زیر سوال میرود.

چرا روسای خانه سینما اسناد مرتبط با صدور شناسه ملی کانون کارگردانان را منتشر نمیکنند تا تاریخ شناسه مشخص گردد و شک و شبهه ها برطرف شود؟؟

سینماروزان: در نخستین نشست پانزدهمین هیات مدیره خانه سینما درحالی محمدعلی نجفی به‌عنوان رییس انتخاب شده که هنوز از شناسه ملی صنف کارگردانان که نجفی نماینده آن بوده، رونمایی نشده است!!

به گزارش سینماروزان به هنگام برگزاری انتخابات هیات مدیره بیش از ده صنف به خاطر نداشتن شناسه ملی از حضور در انتخابات جاماندند ولی صنف کارگردانان که هنوز شناسه‌اش رونمایی نشده در انتخابات شرکت کرد و محمدعلی نجفی را به هیات رییسه فرستاد‌.

متعاقب برگزاری انتخابات، رمضانعلی حیدری خلیلی معاون توسعه منابع سازمان بر لزوم ارائه شناسه برای حضور در انتخابات تاکید کرده و وعده داده بود راستی‌آزمایی انتخابات بعد از بررسی اسناد انتخابات اعلام خواهد شد ولی…

ولی حالا بدون آن که نظر معاون توسعه سازمان درباره صحت انتخابات، رسانه‌ای شود، انتخابات داخلی هیات رییسه خانه برگزار شده و نجفی رییس شده، علیرضا نجف‌زاده به عنوان نایب رییس، روانبخش صادقی به عنوان دبیر و علی قائم مقامی به عنوان سخنگوی هیات مدیره خانه سینما برگزیده شدند.

اینکه بالاخره شناسه کانون کارگردانان چه زمانی صادر شده و چرا از این شناسه رونمایی نمی‌شود مشخص نیست؟؟؟ بالاخره کانون کارگردانان حین برگزاری انتخابات، شناسه داشته یا نه و اگر شناسه موجود است چرا اسناد مرتبط با آن منتشر نمی‌گردد؟؟

سینماروزان: نزدیک به دو هفته پس از انتخابات هیات مدیره خانه سینما نه تنها درباره موارد مناقشه‌برانگیز این انتخابات از حذف بیش از ده صنف تا وارد کردن بدون شناسه یک صنف به انتخابات شفاف‌سازی نشده بلکه دو صنف کلیدی تهیه‌کنندگان و آهنگسازان نیز خواستار تجدید انتخابات شده‌اند.

به گزارش سینماروزان به تازگی نایب‌رییس صنف چهره‌پردازان هم شبهه‌هایی جدی بر انتخابات مذکور وارد کرده است.

محسن ملکی نایب رییس هیأت مدیره انجمن چهره‌پردازان خانه سینما درباره انتخابات هیات مدیره خانه سینما و دلیل شرکت نکردن انجمن چهره‌پردازان در این انتخابات به ایلنا گفت: در این انتخابات مقداری کم‌لطفی صورت گرفت. ما علی‌رغم اینکه ثبت وزارت کار شده هستیم و برای دریافت شناسه نیز اقدام کرده‌ایم، چون سایت بسته شده بود، شناسه به دستمان نرسید. بر همین اساس اول در مجمع عمومی که قبل از انتخابات انجام می‌شد گفته بودند آنهایی که ثبت هستند ولی شناسه ندارند، می‌توانند در انتخابات رای بدهند ولی حق معرفی کاندیدا نداشته و تنها صنف‌هایی که شناسه دارند، می‌توانند کاندیدا معرفی کنند. اینکه حال مجددا قوانین آنها بر چه اساس تغییر کرد، نمی‌دانم؛ ولی در نهایت گفتند که نه حق رای دارید و نه حق معرفی کاندیدا. به همین دلیل ما نتوانستیم رای بدهیم.

وی همچنین درباره اینکه چطور کانون کارگردانان بدون داشتن شناسه در انتخابات شرکت کرده است، اظهار داشت: کانون کارگردانان هم شناسه ارائه نکرده و دقیقا وضعیتی مشابه صنف ما داشته است اما کانون کارگردانان هم در انتخابات شرکت کرد و هم محمدعلی نجفی را به عنوان کاندیدا معرفی کرده بود که اتفاقا ایشان انتخاب هم شد.

ملکی در ادامه بیان کرد: حتی من در مجمع عمومی به سعید رجبی فروتن که نماینده وزارت ارشاد بود هم اعلام کردم که ما برای شناسه اقدام کرده‌ایم ولی باز هم اجازه شرکت ندادند درحالی که صنف کارگردانان بدون شناسه در انتخابات حاضر شد. هیات مدیره هم گفته بود بعد از انتخابات، اگر مشکلی باشد ۲۰ روز تا یک ماه فرصت دارند که شناسه را اعلام کنند. ما هم نهایت تا ۲۰ روز دیگر شناسه‌مان را اعلام می‌کردیم ولی متاسفانه دوستان قبول نکردند. عبدالله اسکندری روز انتخابات آمده بود تا رای بدهد؛ به هر حال ایشان  از پیشکسوت سینما هستند و احترامشان واجب است ولی متاسفانه مانع رای دادنشان شدند.

وی درباره اینکه آیا قصد معرفی کاندیدا برای انتخابات را داشتند، اظهار داشت: ما از ابتدا هم قصد نداشتیم که فردی را به عنوان کاندیدا معرفی کنیم ولی می‌خواستیم رای بدهیم و برای این موضوع من و آقای اسکندری از طرف هیات مدیره در روز انتخابات حاضر شدیم ولی اجازه ندادند که رای بدهیم. البته اشخاص پیشکسوت دیگری همچون غلامرضا موسوی از تهیه‌کنندگان سینما نیز در روز انتخابات حضور داشت ولی به ایشان هم اجازه رای ندادند!

نایب رییس هیأت مدیره انجمن چهره‌پردازان در ادامه بیان کرد: زمانی که متوجه شدم کانون کارگردانان شرایطی همچون ما داشته است، بیشتر از این موضوع ناراحت شدم چراکه باتوجه به اینکه آنها از این موضوع مطلع بودند، این سوال پیش آمد که چرا آنها رای دادند و کاندیدا داشتند و کاندیدایشان هم انتخاب شد؟

ملکی باتوجه به شرایط کانون کارگردانان درباره امکان ملغی شدن این انتخابات نیز گفت: چون اعضای علی‌البدل دارند؛ اگر کسی به دلیل نداشتن شناسه حذف شود، به صورت اتوماتیک‌وار عضو عدل بدل به جایشان به هیات مدیره اضافه می‌شود. در نتیجه تا جایی که من اطلاع دارم، برگزاری مجدد انتخابات معنی ندارد.

وی همچنین درباره اعتراض انجمن چهره‌پردازان به دلیل رای ندادن در انتخابات نیز بیان کرد: تا جایی که من می‌دانم ۱۱ صنف در انتخابات رای ندادند که از این میزان تعدادی ثبت نشده‌ و قانون می‌گوید که باید ثبت شوند. اما ۵ صنف از آنها ثبت هم شده‌اند ولی شناسه‌شان هنوز نیامده است. حتی برای شناسه اقدام هم کرده‌اند، ولی چون زمان زیادی می‌برد و یک‌سری از صنف‌ها مشکلات درون صنفی داشتند، برای گرفتن شناسه مقداری زمان صرف شد. واقعا نمی‌دانم در این اوضاع و احوال چه بگویم.

سینماروزان: عواقب حذف یازده صنف از انتخابات خانه سینما به بهانه نداشتن شناسه و وارد کردن کانون کارگردانان به انتخابات بدون ارائه شناسه ملی(!) همچنان ادامه دارد و بعد از شورایعالی تهیه‌کنندگان، کانون اهنگسازان هم با زیر سوال بردن انتخابات، خواستار تجدید برگزاری انتخابات شده است.

کارن همایونفر، سخنگوی کانون آهنگسازان سینمای ایران با انتشار نامه‌ای به رئیس سازمان سینمایی، گلایه‌های خود را از انتخابات خانه سینما بیان کرده و خواستار تجدید انتخابات شده است.

متن نامه کانون آهنگسازان را بخوانید:

ریاست محترم سازمان سینمایی!

با سلام،

در پی برگزاری غیرقانونی و خلاف اساسنامه انتخابات خانه سینما در تاریخ 20 مرداد 1399 توسط هیأت مدیره سابق، بدین‌ وسیله اعتراض شدید خود را اعلام داشته و خواستار رسیدگی فوری به این شکایت و ابطال انتخابات و تجدید آن به شکل قانونی از طرف آن سازمان به دلایل زیریم:

1. دعوتنامه از طرف هیأت ‌مدیره بر اساس ماده 19 و آخرین اساسنامه تصویب شده توسط صنوف و وزارت ارشاد بوده است و هر صنف می‌تواند حق رأی و معرفی کاندید برای هیأت مدیره داشته باشد که در هنگام برگزاری مجمع‌ عمومی و بر خلاف دعوت‌نامه و اساسنامه، با رفتاری توهین‌آمیز از انجام این وظیفه، ممانعت به عمل آمد.

2. طبق ماده یک اساسنامه، خانه سینما تحت نظارت وزارت ارشاد بوده و در تبصره این ماده، آن وزارتخانه محترم تعهد داده است که مراحل قانونی‌شدنِ صنوف را انجام دهد که تاکنون و پس از سال‌ها، هیچ اقدام عملی توسط مسئولین مربوطه صورت نگرفته است.

3. در اساسنامۀ خانه سینما هیچ‌گونه اشاره‌ای به لزوم ثبت صنوف در وزارت کار و دریافت شناسه از آن وزارتخانه  نشده است و تاکنون نامه رسمی از طرف وزارت ‌ارشاد یا شورای فرهنگ عمومی به صنوف خانه سینما ابلاغ نشده است و بیشتر دستورات شفاهی، غیرمستند و توسط عناصری از هیأت مدیره و مدیران اجرایی خانه سینما همراه با تهدید، آزار‌و‌اذیت و اختلاف‌افکنی در صنوف بوده است.

4. رفع هرگونه مشکل در اساسنامه خانه سینما و دریافت شناسه (براساس مصوبه هیأت دولت) یا هر معضل قانونیِ دیگری در رابطه با صنوف را فقط وظیفه وزارت ارشاد می‌دانیم که با دستورات کتبی، درج در اساسنامه  با طی مراحل قانونی و تصویب توسط شورای فرهنگ عمومی امکان‌پذیر است.

5. مشکلات بوجود آمده را ناشی از تصمیمات نادرست و تفسیرهای اشتباه از قوانین توسط عده‌ای خاص و دارای اهدافی نامشخص و مقصدی نامعلوم می‌دانیم و خواستار تشکیل کمیته‌ای حقیقت‌یاب در این زمینه‌ایم تا به‌درستی آسیب‌شناسی شود، چرا که عدم رسیدگی و سکوت مراجع ذیربط و نظارتی به عملکرد مسئولین و مدیران اجرایی خانه سینما، ادامه بحران در جامعه اصناف  را به دنبال خواهد داشت.

سینماروزان: شک و شبهه های وارده به انتخابات هیات مدیره خانه سینما از حذف بیشتر از ده صنف از انتخابات گرفته تا وارد کردن بدون شناسه کانون کارگردانان به انتخابات به شدت انتقادبرانگیز شده است.
شورایعالی تهیه کنندگان سینمای ایران ، با ذکر شبهه های انتخابات خانه سینما از عدم حضور یک سوم اعضا در تعیین سرنوشت خانه، اظهار نگرانی کرده و خواستار برگزاری مجدد انتخابات شد.
متن اطلاعیه شورایعالی تهیه کنندگان را بخوانید:

اگر اهالی سینما را اعضای یک خانواده بدانیم و اگر این خانواده صاحب یک کاشانه است که نامش را “خانه سینما” گذاشته ایم ، دراین صورت بیرون راندن اعضای این خانواده از خانه خودشان نمی تواند خردمندانه باشد.
هیچ سازه ای بخاطر درو دیوارش ، هویت خانه را پیدا نمی کند مگر با بودن اعضای خانواده در آن! عدم پذیرش یازده صنف از سی و یک صنف حاضر در خانه سینما در مجمع عمومی آن ، نه پشتوانه ای در اساسنامه اش دارد و نه سازگاری با اصل رواداری بین اعضای خانواده!
با چنین منطقی شورایعالی تهیه کنندگان سینمای ایران خواهان برگزاری مجمع عمومی فوق العاده و برگزاری مجدد انتخابات هیأت مدیره  با حضور تمام صنوف است تا به این ترتیب خانه سینما همچنان خانه ای باشد برای خانواده  بزرگ سینمای ایران.

سینماروزان: با برگزاری انتخابات عجیب و غریب هیات مدیره خانه سینما که با حذف چندین صنف مهم و از جمله تهیه‌کنندگان، آهنگسازان، چهره‌پردازان، طراحان جلوه‌های ویژه و دوبلورها انجام شد، هیات مدیره‌ای خنثی شکل گرفته که خروجی منطقی آن نیز انتخاب مدیرعاملی خنثی خواهد بود.

در این شرایط اینکه روزنامه اصولگرای کیهان هم از فردی با حداقل سابقه کار صنفی به‌عنوان گزینه مدیرعاملی نام ببرد چندان غیرمنطقی نیست.

کیهان از مهدی عظیمی میرآبادی -که در دل کرونا و روزگار تعطیلی جشنواره‌های مطرح دنیا، اصرار عجیبی دارد بر برگزاری جشنواره هزینه‌زای مقاومت – به‌عنوان گزینه اصلی مدیرعاملی خانه سینما نام برده؛ اتفاقی که چندان غیرمنطقی نیست ولی به‌هرشکل، طنزی غریب است برای اهالی سینما.

کیهان نوشت: پس از برگزاری انتخابات هیئت‌مدیره خانه سینما، به زودی شاهد برگزاری نشستی برای تعیین مدیرعامل جدید خانه سینما خواهیم بود. اسامی ‌متفاوتی به‌عنوان نامزدها و گزینه‌های احتمالی به عهده گرفتن مدیریت خانه سینما مطرح شده است. طی بیش از یک دهه اخیر، با حضور افرادی وابسته به باندها و جریان‌های خاص سیاسی در مدیریت خانه سینما شاهد آلودگی این مرکز به سیاست‌زدگی، باندگرایی و همچنین کاهش فعالیت صنفی در آن بوده‌ایم. هنوز فراموش نکردیم که برخی از مدیران خانه سینما در سال 88 چگونه سینماگران را بازیچه قرار دادند. به همین دلایل احتمال انتخاب یک چهره جدید و متفاوت با مدیران قبلی خانه سینما در رأس امور این نهاد دور از انتظار نیست.

کیهان مدعی شد: از «مهدی عظیمی ‌میرآبادی» به‌عنوان اصلی‌ترین گزینه‌ای یاد می‌شود که به‌عنوان مدیرعامل خانه سینما انتخاب خواهد شد. عظیمی‌میرآبادی، از فعالان متعهد و خوش نام سینماست. وی چندی پیش در واکنش به درگذشت یک هنرمند در انزوا، از جریان پول و قدرت در سینما و همچنین بی‌مسئولیتی مسئولان در مقابل هنرمندان، انتقاد کرده بود. از محمود رضوی، تهیه‌کننده سینما هم به‌عنوان یکی دیگر از گزینه‌های احتمالی مدیرعاملی خانه سینما می‌توان نام برد. تورج منصوری، ابراهیم داروغه‌زاده و… نیز از دیگر نامزدهای ریاست برخانه سینما هستند؛ چهره‌هایی نزدیک و شبیه به مدیرعاملان سال‌های اخیر خانه سینما که وضعیت این نهاد را به اینجا رسانده‌اند! در هر صورت باید منتظر ماند و دید که آیا هیئت‌مدیره جدید خانه سینما همچنان همان راهی که سال‌های اخیر رفته‌اند را خواهند رفت یا مدیریت این نهاد را به سود بدنه جامعه سینمایی کشورمان متحول خواهند ساخت؟

سینماروزان: عجله بیش از حد روسای خانه سینما برای برگزاری مجمع عمومی و انتخابات هیات مدیره که بیش از هر چیز تلاشی به نظر می‌رسد برای مهندسی هیات مدیره تا دو سال آینده و قرار دادن رییس سینمای دولت بعد در عمل انجام‌شده، به اتفاقاتی کاملا بدیع منجر شده.

پیشتر از مخالفت استانداری با برگزاری انتخابات در سالن اجتماعات فارابی خبر دادیم و از کوشش مدیرعامل خانه برای کشاندن انتخابات به حیاط فارایی گفتیم.

حالا تازه‌ترین خبر رسیده به سینماروزان حکایت از آن دارد که مجوز برگزاری انتخابات هیات مدیره خانه سینما فقط با حضور ده نفر صادر شده است. اشتباه نشود؛ منظور حضور ده صنف نیست بلکه انتخابات فقط مجوز برگزاری با حضور ده نفر را دارد!

فقط درنظر بگیرید که برای خانه سینمایی با بیش از سی صنف و حدود ۵هزار عضو، برگزاری مهمترین انتخابات آن با شرکت فقط ده نفر، چقدر تراژیک است!

سینماروزان: مخالفت استانداری با برگزاری مجمع عمومی خانه سینما در سالن اجتماعات فارابی به دلیل جلوگیری از افزایش شیوع کرونا، مواجه شده با تلاشهای مدیرعامل خانه برای برگزاری مجمع در حیاط فارابی.

به گزارش سینماروزان منوچهر شهسواری مدیرعامل خانه سینما با ارسال نامه‌ای به مدیرکل امنیتی-انتظامی استانداری درخواست صدور مجوز برگزاری مجمع در حیاط فارابی را ارائه داده است.

فارغ از آن که برای نهادی مثل خانه سینما که روسایش مدام مدعی استقلالش می‌شوند زیبنده نیست که انتخاباتش در زیرمجموعه اصلی و بودجه‌خوار سازمان سینمایی برگزار شود شگفتی اصلی در متن نامه شاهسواری به چشم می‌خورد.

شاهسواری در نامه خود تاکید کرده که کل شرکت‌کنندگان در رای‌گیری انتخاب مجمع شامل ۲۰ نفر(!!) می‌شود!!

تازه از بین این ۲۰ نفر هم یکی نماینده کانون کارگردانان است که هنوز شناسه ثبتش در وزارت کار رونمایی نشده!!

اینکه چرا به بسیاری از صنوف کلیدی خانه سینما اجازه شرکت در مجمع داده نشده فقط به دلیل نداشتن شناسه کارگری-کارفرمایی ولی برای صنف کارگردانان استثنا قائل نشده‌اند شگفتی دیگر است؟!

بماند که مشخص نیست دلیل اصرار مدیرعامل خانه برای برگزاری نشست فقط با حضور ۲۰ نفر چیست؟

خانه سینمای ایران بیش از سی صنف را شامل می‌شود و اینکه تلاشی وافر کرده‌اند برای برگزاری انتخاباتی حداقلی واقعا جز به ضرر صنفی نیست که در این سالها به دلیل عدم کارکرد صنفی روسا مدام با گلایه اعضا مواجه بوده است.

سینماروزان: در آستانه برگزاری انتخابات هیات مدیره خانه سینما، فهرست کاندیداهای حاضر در انتخابات در حالی به دست سینماروزان رسیده که آشکارا پانزده صنف مختلف از فهرست کاندیداتوری حذف شده‌اند.

به گزارش سینماروزان در میان صنوف محذوفه، صنوفی کلیدی همچون تهیه‌کنندگان، فیلمبرداران، تدوینگران، آهنگسازان، چهره‌پردازان، جلوه‌های ویژه و دوبلورها به چشم می‌خورد.

دلیل اصلی حذف این پانزده صنف، عدم ثبت در وزارت کار و نداشتن شناسه قانونی عنوان شده در حالی که صنف کارگردانان که آن هم هنوز شناسه قانونی ندارد، برای حضور در انتخابات کاندیدا دارد؛ آن هم بعد از اعتراضات شدید سه عضو مرکزی کانون کارگردانان به حذف بیش از سیصد کارگردان از صنف به بهانه کارگری کردن!!

…و اما فهرست کاندیداهای هیات مدیره

آتیلا پسیانی(بازیگران)، محمدرضا نیلی(بدلکاران)، بهمن اردلان(صنف صدا)، روانبخش صادقی(انیمیشن‌سازان)، علی نیک‌رفتار(عکاسان)، علی قائم‌مقامی(مدیران تولید)، پژمان مظاهری‌پور(کارگردانان مستند)، علیرضا نجف‌زاده(دستیاران)، امیرشهاب رضویان(کوتاه‌سازان)، مرتضی شایسته(پخش‌کنندگان)، مرتضی رزاق‌کریمی(تهیه‌کنندگان مستند)، محمدعلی نجفی(کارگردانان) و علی حسینی نقیبی(فیلمنامه نویسان) کاندیدای عضویت در هیات مدیره هستند.

کامران ملکی(منتقدان) و مسعود شرفی‌کیا(مدیران تدارکات) کاندیدای بازرسی هیات مدیره هستند.

سینماروزان: مشکلات اقتصادی و فقدان امنیت شغلی سینما در ماههای اخیر و به خاطر بروز کرونا چندبرابر شده و متاسفانه مدیران فرهنگی نیز به‌جای تعطیلی جشنواره‌ها و زیرمجموعه‌های بی‌فایده و سوق دادن بودجه‌ها به‌سمت ارتقای اقتصادی سینماگران، فقط نظاره‌گر نشیب اهالی سینمایند. از آن سو در خانه سینما هم مدیران علاقمندی که به سراغ رایزنی با نهادها و ارگانها جهت دریافت تسهیلات برای سینماگران بروند، به چشم نمی‌خورد!

به گزارش سینماروزان در این شرایط فرزاد موتمن کارگردان سینمای ایران در گفتگویی تفصیلی به‌زعم خود به انتقاد از ساختار سینمای ایران پرداخته است.

فرزاد موتمن با اشاره به انفعال تنها صنف سینمای ایران که مدام هم از دولت بودجه می‌گیرد به مجتبی اردشیری در فرهیختگان گفت: در شرایط فعلی که کرونا اقتصاد سینماگران را به استضعاف کشانده، شاید این توقع است که صنوف یا مثلا خانه سینما درکنار اهالی سینما باشد. اما درواقع خانه سینما در ایران هیچ محلی از اعراب و هیچ معنایی ندارد. این خانه زمانی معنا پیدا می‌کند که بتواند به فیلمساز خود در دوران بیکاری‌اش حمایت بدهد. سینمای ایران این اقتصاد را ندارد که بتواند این کار را انجام دهد، به همین خاطر خانه‌ای که نمی‌تواند در دوران کرونایی هم از سینماگران حمایت کند به درد نمی‌خورد و نبودش بهتر است چون لااقل آن زمان یک دفتر کمتر داریم. این دفاتر فقط بروکراتیک هستند، مثل فارابی!!

موتمن افزود: ما الان به بنیاد فارابی احتیاجی نداریم، فارابی به چه دردی می‌خورد؟ بنیاد فارابی تبدیل شده به جایی که برای یک عده از کسانی که پارتی دارند، شرایطی را فراهم می‌‌کند که فیلم بسازند و دیگران را ایزوله می‌کنند. ما چنین جایی را برای چه می‌خواهیم؟

فرزاد موتمن با اشاره به ضعف صنفی سینما تاکید کرد: خانه سینما را هم نمی‌خواهیم؛ این خانه به درد هیچ‌چیزی نمی‌خورد. خانه سینما باید بتواند وقتی که من بیکارم، ماهانه به من حمایت بدهد. نمی‌‌تواند بدهد پس به درد نمی‌خورد. سندیکا و تشکل صنفی، فرهنگ دارد که ما آن فرهنگ را نداریم. در فرانسه کارگرها از انقلاب فرانسه به بعد شوراهای کارگری داشتند، به‌همین‌خاطر سینمایش هم حالا سندیکا دارد و مشغول کار است. در کشوری که چنین سابقه سندیکایی وجود ندارد، شما هر دفتری به هر اسمی‌ که بگذارید، فقط یک تشکل بروکراتیک است برای بدبخت کردن همه. شورای داوری خانه سینما بزرگ‌ترین ظلم را به من کرده. این شورا چهار سال زندگی مرا از بین برده؛ دیوان بلخ است. چهار تهیه‌کننده که هیچ‌فیلمی نمی‌سازند، چهار فسیل برای ما تعیین تکلیف می‌کنند و قراردادهایی را که قانونی هستند، به‌رسمیت نمی‌شناسند.  ما به هیچکدام اینها احتیاجی نداریم.

موتمن ادامه داد: بعد از «آخرین‌بار کی سحر را دیدی» تا الان من هنوز حساب بانکی‌ام بسته است؛ به‌خاطر رای‌های خانه سینما چون رای فاجعه دادند. بازیگری که تولید فیلم را شانتاژ کرده، میلیون‌ها لطمه زده، روزها تولید فیلم را خوابانده، به او حق می‌دهند که پول بیشتری از دستمزدش را طلب کند و آن‌وقت تهیه‌کننده اصلی، آن پول را نمی‌دهد و چون پروانه‌ساخت به نام من بود، من گرفتار شدم و شورای داوری قرارداد مرا با آن تهیه‌کننده به‌رسمیت نشناخت. من هم این شورای داوری را به‌رسمیت نمی‌شناسم که به زندگی‌ام رحم نکرد. مخصوصا اینها را می‌گویم تا ببینید سیاست‌هایی که طی 13 سال اخیر به‌وجود آمده، چه‌اندازه ایجاد نفرت کرده!!

این کارگردان خاطرنشان ساخت: اینها پدر همه را درآورده‌اند. مهم‌ترین اشتباهی که سینمای ایران مرتکب شد، تاسیس خانه سینما بود. برای اینکه از همان ابتدا فقط تبدیل به یک مانع شد. من برای یک بیمه، چرا باید به خانه سینما مراجعه کنم؟ می‌روم در یکی از این دفاتر و بیمه می‌شوم. من بیمه شما را نمی‌خواهم هرچند با 64 سال هنوز بیمه نیستم. من نه بیمه هستم، نه زمینی گرفته‌ام، نه خانه‌ای گرفته‌ام، نه عیدی گرفته‌ام، نه سبد کالایی گرفته‌ام و… کلافه‌ام، کلافه.

این کارگردان با طرح ایرادات نظام تهیه‌کنندگی ایران بیان داشت: وقتی شرکت‌های فیلمسازی خودشان پول نمی‌گذارند و مثل معاملات ملکی دارند عمل می‌کنند، شرایط همین می‌شود. معاملات ملکی که خودش پول نمی‌دهد، بلکه به مشتری می‌گوید چهار خانه اینجا دارم و می‌رود نشان می‌دهد بعد قرارداد می‌بندد و پورسانتش را می‌گیرد. تهیه‌کنندگان ما الان همین کار را می‌کنند. می‌گویند پول بیاور که فیلم بسازیم. حالا 15 درصدش هم مال من است، چون من تهیه‌کننده‌ام. درآمد اینجاست و تازه وقتی پول می‌آید، آورنده را هم دور می‌زنند! چرا؟ چون درآمد در اکران نیست، درحالی‌که درآمد سینما باید در اکران باشد، این فساد می‌‌آورد، این باعث همه مشکلات شده، این باعث شده عده‌ای بیکار شوند، این باعث شده خانواده‌هایی متلاشی شوند، در سینمای ایران جنایت شده. این باعث شده عده‌ای بی‌دلیل خیلی باد کنند و این باعث شده برای فیلم‌های بعضی هر پارتی‌بازی ممکنی را انجام دهند و بعضی از فیلم‌ها را واقعا سرکوب کنند. اوضاع سینما خراب شده است خصوصا  طی 10 سال اخیر. ما الان در شرایط خیلی خیلی بدی هستیم، کرونا برای سینما موهبت بود، فقط سینما از آن درس نگرفت.

فرزاد موتمن با انتقاد از تبعیض در سینماماشین‌ها گفت: بدبختانه مافیا به سینماماشین هم راه یافته!! ما سه درایوین داریم که اغلب در جاهای پرت‌وپلا هستند و مردم حتی آدرس‌هایشان را هم نمی‌دانند و این خیلی دارد سختش می‌کند. درایوین راه انداختیم اما با همه قوا حمایتش نکردیم که بین مردم جا بیفتد. در این مدت فقط برای درایوین فیلم «خروج» تبلیغ شد و برای فیلم‌های دیگر هم اصلا هیچی؛ اکران در سکوت مطلق.

این کارگردان درباره اکران‌های محدود خارجی که اخیرا بدون رعایت کپی‌رایت راه افتاده، اظهار داشت: در شرایطی که ما داریم، نمایش فیلم خارجی بی‌معنی است. اکران فیلم خارجی موقعی معنا پیدا می‌کند که کمپانی‌ها بتوانند همزمان با اروپا، در اینجا دفتر داشته باشند و ما بتوانیم همزمان با آنها، فیلم‌ها را بدون سانسور نمایش دهیم. این اتفاق هم به‌لحاظ تحریم غیرممکن است و هم به‌لحاظ ممیزی، با این شرایط چرا باید نشان دهیم. درعین اینکه معتقدم باید فیلم خارجی نمایش داده شود و اصولا تماشای فیلم خارجی، حداقل برای کسی که می‌خواهد فیلمساز شود مهم‌تر از تماشای فیلم ایرانی است و درعین‌حال من مخالف نمایشش هم هستم! در شرایطی که مخاطب ایرانی، فیلم‌های خارجی را بدون سانسور و با قیمت‌ارزان، در فضای مجازی می‌تواند تهیه کند، آن‌وقت چرا باید برود در سینما و نسخه لت‌وپار آن فیلم را تماشا کند؟

فرزاد موتمن با گلایه از هزینه‌کرد بی‌حاصل برای برگزاری جشنواره‌های مختلف در ایران بیان داشت: من اصلا با جشنواره‌ها مخالفم. چرا در مملکتی که این همه مشکل دارد و سینماگرش حتی یک بیمه بیکاری ندارد، ۵۰ جشنواره ریزودرشت درست کرده‌اید و مدام میلیارد، میلیارد هزینه این جشنواره‌ها می‌کنید؟ چرا حتی با وجود تعطیلی جشنواره‌های جهانی به‌خاطر کرونا باز مدیران ایرانی به‌دنبال برگزاری جشنواره هستند؟؟ جشنواره‌ها به چه دردی می‌خورند و اصلا چه برآیندی داشته‌اند؟  جامعه ما جشنواره نمی‌خواهد، بگذارید اول صنعت داشته باشیم. ما ادا هستیم؛ فقط ادای همه‌چیز را در می‌آوریم و مدیران ما به جای صنعت سینما به فکر جشنواره‌اند!!

موتمن درباره پیشنهادش برای حل مشکلات سینمای ایران گفت: راهکار درست در ایران، تعطیلی سینماست. سینما را باید تعطیل کنند چون همه‌چیز درست می‌شود. بگویند سینما نمی‌خواهیم. حداقلش این است با این شرایط، نمی‌شود. مگر امارات سینما دارد؟ خیر؛ خب ما هم نداشته باشیم. چون از این چیزی که الان به اسم سینما داریم، بهتر است.

سینماروزان: پس از توییت پرویز فتاح رییس بنیاد مستضعفان درباره کمک به کولبران بود که برخی رسانه‌ها و سینماگران مستقل به روسای خانه سینما پیشنهاد دادند حالا که در جلب حمایت مکفی از مدیران فرهنگی عاجزند به سراغ رییس بنیاد رفته و از ایشان برای کمک به سینماگران استمداد جویند.

خوشبختانه مدیران خانه سینما این پیشنهاد را با گوش جان(!) شنیدند و بلافاصله به سراغ بنیاد رفتند و حدودا دومیلیاردی کارت هدیه بانک سینا گرفته و وعده توزیع آن میان سینماگران مستضعف را دادند.

در روزهای گذشته اخبار متناقضی درباره توزیع این کارت‌های هدیه شنیده شده و ازجمله اینکه شماری از روسای صنوف مختلف خانه سینما و شماری از سینماگران کارمند در مجموعه‌های دولتی هم از این کارت هدیه‌ها سهم داشته‌اند؟!

درستی این اخبار تایید نخواهد شد مگر آن که روسای خانه برای یک بار هم که شده شفاف‌سازی را پیشه کرده و فهرست کامل دریافت‌کنندگان کارت هدیه‌های بنیاد را منتشر کنند!

این بار با دفعات قبل تفاوت دارد و شفاف‌سازی باید حتما انجام شود چون این کارت‌های هدیه از بنیادی دریافت شده که پسوند “مستضعفان” را به‌دنبال خود دارد و حتی یک عدد از این کارت‌ها نباید به سینماگرانی برسد که در زمره مستضعفان نیستند!

البته که پرویز فتاح رییس بنیاد با نیت کمک به سینماگران مستضعف، شماری کارت هدیه دراختیار روسای خانه گذاشته ولی عدم شفاف‌سازی روسا درباره چگونگی توزیع این کارت‌ها ممکن است حسن نیت روسای نهادهایی نظیر بنیاد نسبت به کمک از طریق خانه سینما را از بین برده و در دفعات بعد حتی اگر بخواهند کمک کنند قید روسای خانه را زده و از مسیری دیگر وارد شوند.

پس روسای خانه برای حفظ اعتبار خود هم که شده هرچه زودتر شفاف‌سازی کنند که کارت‌های هدیه بنیاد را براساس چه مکانیزم و میان کدام دسته از سینماگران توزیع کرده‌اند؟

سینماروزان: افزایش دامنه شیوع کرونا در کشور سبب‌ساز تعطیلی سینماهای شهرستانها شده و رییس جمهور همین امروز به صراحت از مضر بودن برگزاری محافلی مثل جشنواره گفته است.

حسن روحانی گفت: تجمعات به طور کلی در وضعیت امروز غیرقابل قبول است. چه عزا چه عروسی، چه سمینار، چه جشنواره؛ همه اینها مضر است و حتی اگر برای کنکور هم وزارت بهداشت مشکلی داشته باشد برای آن تمهیدات بیشتری در نظر می‌گیرم!

در همین اوضاع منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما به دیدار دبیر جشنواره‌ای با نام مقاومت رفته که در همین دوران کرونازده، اصراری عجیب شکل گرفته برای برگزاری آن.

اینکه هدف اصلی از دیدار شاهسواری با دبیر جشنواره مقاومت درست در روزی که رییس جمهور برگزاری جشنواره را “مضر” دانسته، چه بوده نامعلوم است ولی ذکر سوابق کاری دبیر جشنواره مقاومت هم خالی از لطف نیست.

مهدی عظیمی میرآبادی، معاون‌ نظارت سازمان سینمایی ارشاد در دوران معاونت سینمایی جواد شمقدری بود؛ یعنی همان هنگام که خانه سینما بسته شد و کلی هم انتقاد بر سر بی‌تفاوتی مدیران سینمایی وقت ارشاد نسبت به این تعطیلی را شاهد بودیم.

در آن دوران هیچ اظهارنظری علیه تعطیلی خانه را از عظیمی میرآبادی ندیدیم و اینکه حالا میرآبادی با مدیرعامل خانه سینما دیدار می‌کند، واقعا مایه تعجب است!؟

سینماروزان: شدت اوضاع بغرنج مالی صنف سینمای ایران روزبروز بیشتر و بیشتر می‌شود و متاسفانه نهادها و زیرمجموعه‌های سازمان سینمایی هم هنوز آژیر خطر را نشنیده‌اند که همچنان فقط نظاره‌گر اوضاعند و لبخند می‌زنند و انگار نه انگار که کارد به استخوان رسیده…

به تازگی رسانه مستقل “ملانصرالدین” گزارشی تکان‌دهنده ارائه داده از کارتن‌خوابی یک سینماگر پیشکسوت که از بخت بد گرفتار کرونا هم شده.

متن گزارش این رسانه را بخوانید:

متاسفانه یکی دیگر از اهالی سینما که تجربه زیادی در سینمای ایران دارد، توسط صاحبخانه اسباب و اثاثیه‌اش به خیابان ریخته شد و مجبور شده به کارتن‌خوابی!!

این در حالی است که این سینماگر به شدت درگیر بیماری کروناست و به علت نبود تمکن مالی نتوانسته خویش را تقویت یا از داروهای لازم استفاده کند. برای همین بعد از گذشت مدتها هنوز بهبودی پیدا نکرده است و متاسفانه هیچ حمایتی هم از سوی ارگانهای سینمایی یا خانه سینما نصیبش نشده.

وی مدتهاست با بیماری و گرفتاری دست و پنجه نرم می کند، اما مدیران سینمایی حتی نیم نگاهی نیز به او و سینماگران دیگر نداشته و ندارند و معلوم نیست درشرایطی که میلیاردها تومان فقط خرج پشتیبانی زیرمجموعه‌های سینماست چرا باید یک سینماگر به چنین فلاکتی بیفتد؟؟

سینماروزان: خانه سینما به‌خاطر بی‌تفاوتی رئوس به کارکرد رفاهی صنف در یکی از نازل‌ترین ادوار خود به سر می‌برد و هرچند اقلیتی در هیات مدیره هستند که به دنبال اصلاح امورند ولی درنهایت به‌خاطر آن که هدف غایی رفع گرفتاری‌های رفاهی نیست، طرفی نمی‌بندند.

سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان در آستانه برگزاری مجمع عمومی خانه سینما، خواستار حذف حلقه تکراری بالادست خانه و ورود نیروهای مبدع و خلاق شده است.

سیدضیاء هاشمی با انتقاد از ثبت صنوف در وزارت کار به مهر گفت: خانه سینما هم اینک ۳۱ صنف عضو دارد که به دلیل همسو شدن با سیاست‌های دولت، صنوف را به عضویت در وزارت کار ترغیب کرده است اما نکته حایز اهمیت این است که صنوف هر کدام دارای تفاوت حقوقی و حتی تضاد منافع با یکدیگرند. به عنوان مثال صنف‌هایی چون کارگردانان و فیلمبرداران یا صنف‌های مشابه را که می‌توان کلاً نیروی کارگزار خواند، دستمزد بگیرند و تهیه‌کنندگان که سرمایه‌گذار یا نماینده سرمایه در عرصه سینما هستند، دستمزد دهنده‌اند.

وی ادامه داد: در این میان در یک گروه سینمایی دستمزدبگیران و دستمزددهندگان در کنار یکدیگر فیلم را تولید می‌کنند و مکمل یکدیگرند چگونه این صنوف بدون توجه به وضعیت آن‌ها می‌توانند در وزارت کار که اساساً سیستم آن به صورت کارفرما و کارگزار تعریف شده قرار بگیرند و به‌عنوان کارگران فصلی ثبت شوند.

این تهیه کننده سینما تاکید کرد: در دولت دهم وزیر علاقمند به سینما این پیشنهاد را به روسای سازمان سینمایی وقت و خانه سینما ارائه داد و این عزیزان هم برای اینکه هرچه سریع‌تر بتوانند در معادلات دولت قرار بگیرند آن را بی چون و چرا پذیرفتند.

وی بیان کرد: این در حالی است مرجع قانونی صنوف مرتبط با سینما و هنرهای نمایشی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که در مصوبه شورایعالی انقلاب فرهنگی به شماره ۵۲۰ و در مورخ ۱۳۸۲/۴/۱۰ به این مساله اشاره شده است. هیچ تردیدی نیست که وزارت ارشاد به عنوان مرجع فعالیت‌های فرهنگی و هنری در کشور می‌تواند مرجع اصلی فعالیت صنوف باشد. متاسفم که هیات مدیره خانه سینما صنوف را ترغیب به ثبت در وزارت کار کرد. حال دلیل این اصرار چه بود؟ دلیل این اصرار را مرور کنیم: سازمان ثبت شرکت‌ها مجمع عمومی خانه سینما را با اعضای حقوقی که شماره ثبت ندارند، ثبت نمی‌کند. در نتیجه انتخابات خانه سینما و مدیریت آن رسمیت پیدا نمی‌کند. با این اوصاف برخی از صنوف برای آنکه بتوانند در مجمع عمومی حاضر شوند به وزارت کار مراجعه کرده و ثبت شدند اما این کار کاملاً با خاستگاه صنوف و نوع فعالیت وزارت کار مغایرت دارد.

هاشمی درباره اینکه در حال حاضر چه می‌توان کرد گفت: راهکار اساسی در این خصوص این است که صنوف دوباره به وزارت ارشاد به استناد مفاد مصوب در شورایعالی انقلاب فرهنگی بازگردند و در اسرع وقت خود را در وزارت ارشاد که مرجعی فرهنگی و هنری کشور است، ثبت کنند.

رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان با اشاره به تشکیل مجمع عمومی خانه سینما و تغییرات احتمالی پیش‌نویس اساسنامه گفت: خانه سینما با هدف جمع شدن تمام صنوف سینمایی و ارائه خدمات رفاهی تاسیس شد، با تاسیس خانه سینما نیروهای علاقه‌مند به خدمات صنفی، توانستند از طریق این خانه امکاناتی برای اهالی سینما فراهم کنند اما خانه سینما نتوانست با اصلاح مناسبات درون صنفی، اصناف سینما را به یکی از ارکان سینمای ایران تبدیل کند و از ارتباط متقابل با دولت در عرصه سینما بازماند. خانه سینما هیچ گاه نتوانست با مجلس به‌عنوان قانون‌گذار ارتباط برقرار کند و موقعیت اصناف را مستحکم کند همچنین هیچ گاه حقی برای صنوف به دست نیاورد که بتواند طرحی برای احقاق آن به مجلس ارائه دهد.

وی با اشاره به رئوس خانه سینما تاکید کرد: متاسفانه هر بار تنها تلاش شد تا اوامر دولت را اجابت کرده تا بتواند به حیات خود ادامه دهد. در حالی که خانه سینما قدرت خود را از صنف می‌گیرد اما صنوف را به خواسته دولت ترغیب و مجاب به عضویت در وزارت کار کرد.

این تهیه‌کننده سینما توضیح داد: حال خانه سینما با همه فراز و نشیب‌ها مجمع عمومی را پیش رو دارد. که در این مجمع باید هیات مدیره و به تبع آن مدیرعامل خانه سینما تعیین شود. این مجمع نباید تحت تاثیر جوسازی‌ها قرار گیرد و باید به هر صورت که شده برگزار شود اما نکته حایز اهمیت این است که صنوف تلاش کنند تا برای رسیدن به اهداف صنفی از جوانان و افکار خلاق بهره ببرند تا عملکرد هیات مدیره خانه سینما را در دوره‌های پیشین مورد ارزیابی قرار دهند و تلاش کنند از نیروهای مبدع در ترکیب هیات مدیره بهره گیرند.

وی تاکید کرد: اگر روندی صعودی و موثر در امور صنفی خانه سینما دیده نمی‌شود به دلیل به مسند رساندن افرادی است که سال‌ها در این مناصب بوده و امتحان خود را پس داده‌اند. بهتر است نیروهای تازه نفس به هیات مدیره خانه سینما اضافه شوند تا امید فعالیت صنفی و رفاهی برای همه صنوف را شاهد باشیم.

هاشمی درباره تغییر احتمالی پیش‌نویس اساسنامه خانه سینما گفت: خانه سینما به دلیل دریافت بودجه از دولت، باید مدیرعامل آنکه در واقع کارگزار هیات مدیره است مانند رییس دولت ۲ دوره امکان ریاست داشته باشد اینکه با اضافه کردن تبصره به یکی از ماده‌های اساسنامه (ماده ۳۵) محدودیت انتخاب برای هر فرد در سمت مدیرعامل را برداریم کار پسندیده‌ای نیست اگر قرار است شاهد تحول و نوآوری در امور صنفی باشیم بهتر است از نیروهای کار آمد و خلاق بهره ببریم و راه را برای فعالیت آنها باز کنیم اینکه افراد توان دست‌یابی به یک پست به صورت مادام‌العمر داشته باشند دور از خرد است.

رئیس جامعه صنفی تهیه کنندگان در ادامه گفت: بندهای ۱۲، ۱۳ و ۱۴ از ماده ۳ اساسنامه که خانه سینما را مجاز به انعقاد قراردادهای مالی می‌کند در واقع خانه سینما را از مرکز فعالیت صنفی به یک بنگاه اقتصادی تبدیل می‌کند که برای امور صنفی کاملاً مضر بوده و بنگاه‌های اقتصادی با اصول صنفی مغایرت داشته و ایجاد پارادوکس می‌کند.

هاشمی در خاتمه تاکید کرد: بهتر است همه صنوف تلاش کنیم تا با حضور در مجمع عمومی و انتخاب افراد خلاق و کار بلد جان تازه‌ای به خانه سینما و به تبع آن سینما بدهیم و از بی تکلیفی در این امور فاصله بگیریم.

سینماروزان: اصرار حلقه بالادستی خانه سینما برای کارگری کردن صنوف بدون آن که این کارگری کردن حداقل باعث شود سینماگران بتوانند از تسهیلات ابتدایی کارگران که فی‌المثل بیمه بیکاری است برخوردار باشند مدتهاست با انتقادات مختلف روبروست و همچنان هستند صنوفی که دربرابر این کارگری شدن، مقاومت می‌کنند.

ابوالحسن داوودی کارگردان باتجربه سینما ازجمله سینماگران ایرانی است که کارگری کردن صنوف سینما را زیر سوال برده است.

ابوالحسن داودی با اشاره به دعواهای صنفی در راس خانه سینما و نبود مرجع قدرتمندی که همه از آن‌ تبعیت کنند، به باشگاه خبرنگاران جوان گفت: تحلیل‌های مختلفی برای راهکارهای حل این مسئله انجام شده و البته تاکنون اتفاق خاص و تعیین کننده‌ای نیفتاده است، اما به نظر من نبود قدرتی دلسوز و پیگیر در عرصه مدیریت کلان فرهنگی مشکل اصلی است. براساس تجربه شخصی ام در سه دهه فعالیت صنفی، به جد بر این باور هستم که زمینه و ریشه این نوع برخوردها قبل از هر دلیل دیگر به این ربط پیدا می‌کند که در میان صاحبان قدرت سیاسی، دولتی و مدیران صنفی هم هر کسی قصد دارد با نگاه و تحلیل شخصی کارهایش را پیش ببرد.

او افزود: به نظر من اینکه چرا صنف تاکنون موفق نشده قواعد اصلی و سازمانی اش را با شکل فراگیر قانونی و قاعده‌مند پیش ببرد، قبل از هر عامل دیگر به علت نبود متولی و یا متولیان دلسوز با نگاه فرهنگی کلان و درازمدت و رفتار و عملکردی پدرانه است. این فرد یا افراد باید زاویه دید سیاسی، عقیدتی و ایدئولوژیک نداشته باشند و مقتدر عمل کنند تا همه اهالی سینما خود را در منافع صنفی این تصمیم گیری‌ها سهیم بدانند.

این کارگردان بیان کرد: همه نظام‌های صنفی در دنیا یک ساز و کار و نظم و تعریف تخصصی قانونی دارند، اما سینمای ما بعد از شکل گیری دوباره اش بعد از انقلاب، بحث و مسئله اصلی همواره این بوده که نزدیک‌ترین متولی قانونی که بتواند ارتباطش را با قانون گذارهای کلان کشوری یا همان قوه مقننه، به درستی در راستای اهداف و تعاریف تخصصی این «هنر-صنعت» پیش ببرد، یا وجود ندارد و یا اگر هست حاضر نیست مداخله و همراهی پدرانه و مسئولانه‌ای انجام دهد. در نتیجه زمانی که چالش مدیران صنفی و دولتی شدت گرفت و به تعطیلی و قفل و لاک و مهر خانه سینما انجامید، مدیران بعد از بازگشایی مجبور شدند از سر ناچاری و برای یافتن محمل قانونی به وزیری در وزارتخانه‌ای دیگرمتوسل شوند که اصلی‌ترین مشخصه‌اش این است که البته سینما را دوست داشت، اما تعاریف مناسب و به‌روز و تخصصی برای مسیر قانونی شدن این حرفه بسیط و مرکب و پیچیده را در وزارتخانه اش نداشت؛ بنابراین قابل تصور بود که در این مسیر و با قوانین و تعاریف کهنه و کلیشه‌ای کارگری نمی‌توان اهداف هنر- صنعت سینما را در درازمدت پیش برد، در نتیجه وزیر هم که عوض می‌شود، چون حرفه ما را فاقد تعریف تخصصی و فراگیری برای ضرورت حضور این حرفه در وزارتخانه اش می‌بیند، طبعا اصل این حضور هم برایش سوال می‌شود!، بدین ترتیب سینما وارد چرخه معیوبی می‌شود که در آن قبل از اینکه این حرفه تعریف‌های تخصصی خودش را در سیر قانونی شدن داشته باشد و بتواند بر اساس آن – و نه بر مبنای دید سیاسی یا ایدئولوژیک و سلیقه‌ای – رده بندی شود و اهداف درازمدتش را عملی کند، از مسیر اصلی دور می‌افتد.

داودی عنوان کرد: براساس تجربه دوره‌های مختلف و ضرورت همراهی حرفه‌ای در میان سینما و دولت، به نظر می‌رسید نزدیک‌ترین جایی که وجود دارد و هم قادر است و هم وظیفه دارد بین تبیین قانونی حرفه سینما و قوه مقننه رابط صحیحی گردد، وزارت ارشاد است که البته در تمام این سه دهه گذشته که خودم هم در عرصه مسئولیت صنفی شاهد بودم هیچ گونه اراده‌ای در این زمینه وجود نداشت و هیچ مدیر، مسئول و معاون سینمایی و شورای عالی فرهنگ و یا وزیر ارشادی، نخواست وارد این عرصه شود و از وظیفه‌ای که دارد برای حل معضل قانونی شدن این حرفه پیچیده و چند وجهی و مطرح کردن مسیر آینده، به شکل تعریف تخصصی، با لایحه و یا مشخص شدن ردیف بودجه بهره ببرد و در کل شکل و تعریف قانونی درست و فراگیری را که باید از آن صورت بگیرد را در مرجع اصلی قانون گذاری مطرح کند و یکبار برای همیشه این پرونده را به درستی ببندد.

این کارگردان گفت: طبعا چنین کاری باید در قوه مقننه اتفاق می‌افتاد نه اینکه با تعاریف کارگری مربوط به هشتاد سال پیش و همراه با دیگر صنوف کارگری، حرفه سینما را تعریف کنیم خیلی از دوستان تحلیل کردند که کار، کار است و البته درست است، چون کارگری حرفه‌ای مقدس است و همه ما به آن افتخار می‌کنیم و خودمان نیز کارگریم، اما مانع از این نمی‌شود که تعریف درستی از حرفه مان داشته باشیم و یا نمیشود که بخواهید شعارهای مارکسیستی و حزب توده‌ای بدهید و از آنطرف در عمل فقط به نفع روسا و محافل کار کنید، طبعا این مسیر دردی از این حرفه را دوا نمی‌کند چراکه سینما یکی از گسترده‌ترین حرفه‌های جهان است، بنابراین تعریفش با تعاریف خشک و آن چیزهایی که در وزارت کار وجود دارد، همخوانی ندارد و این معضل بزرگ این حرفه است. از سویی هم وزارت ارشاد خودش را متولی این‌داستان نمی‌داند و البته الان هم که برخی از صنوف در وزارت کار ثبت شده اند، این بهانه برای ارشادی‌ها فراهم شده، جایی که دلشان بخواهد خودشان را متولی فرهنگ بدانند و آن جایی که واقعا لازم است بیایند آستین بالا بزنند و به اهالی سینما کمک کنند، می‌گویند در وزارت کار ثبت شده اید و می‌توانید آن جا بروید و مسائلتان را حل کنید!

او ادامه داد: مجموع این عارضه باعث شده اهالی سینما چه آن‌هایی که آگاهانه و بر اساس منافع حرفه‌ای خودشان پیش می‌روند و چه افرادی که از سرناچاری دنبال کننده هستند احساس بی پناهی کنند و هر کسی که آمده با زاویه نگاه و اهداف و گاهی احتمالاً-منفعت – خودش پیش رفته است.

داودی گفت: اگر بخواهیم یکدیگر را محکوم کنیم و به دنبال تلافی کردن باشیم به نتیجه‌ای نمی‌رسیم چنانچه بیش از سی سال است در این تنازع بجایی نرسیدیم و اگر به شکل ریشه‌ای به این دعواها رسیدگی نکنیم و شرایط و همکاری دلسوزانه و واسطه گری درست که بر اساس وظیفه از جانب جریان فرهنگی دولت است، فراهم نشود مشکلات ادامه دار می‌ماند و حل نشدنی خواهد بود.

سینماروزان: دوره تازه شفاف سازی مالی رییس سینما درباره زیرمجموعه ها به خانه سینما اختصاص دارد. نهادی صنفی که درگیریهای هیات مدیره اش باعث شده کار به متلک پرانی در لایوهای اینستاگرامی برسد و از این رهگذر اصلی ترین عامل راه اندازی خانه که ارتقای معیشت اعضاست به فراموشی سپرده شود.

خانه سینما دقیقا 5.5میلیارد بودجه داشته که بیش از یک میلیارد آن را صرف برگزاری جشن و محفل کرده!

سران خانه نیم میلیارد هزینه پشتیبانی گرفته اند و 1میلیارد و 200میلیون برای برگزاری جشن فاکتور کرده اند!!! کسی میداند چرا جشنهای پرچهره خانه همچنان به خودکفایی نرسیده اند و نمیتوانند از طریق جذب اسپانسر هزینه های خود را درآورند؟؟
در خانه سینما760میلیون فاکتور شده برای برگزاری نشست!!

خانه سینما180میلیون فاکتور کرده برای یک جایزه کتاب! واقعا اگر برگزاری چنین جایزه ای به یکی از ناشران خصوصی سپرده شود بجای این فاکتورهای هنگفت،  آورده مالی نخواهد داشت؟

در خانه سینما 134میلیون فاکتور شده برای برگزاری یک کانون فیلم که مشخص نیست اگر مخاطب دارد چرا بلیت فروشی نمیکند تا خرجش دربیاید و مدام باید از خانه بودجه بگیرد برای نمایش فیلم؟؟
در خانه 71.3میلیون فاکتور شده برای عضویت در مجامع بین المللی ولی مشخص نیست در کدام مجمع عضو شده اند و این عضویت چه سودی دارد؟
در خانه 184.4میلیون هزینه شده برای شورای داوری و 140.4میلیون هزینه شده برای برگزاری جلسات هیات مدیره!! واقعا برای برگزاری جلسات هیات مدیره باید هزینه ای چنین هنگفت شود؟؟

سران خانه سینما 58.7میلیون(نزدیک به 60میلیون) از سازمان گرفته اند به بهانه برگزاری جلسات شورای صنفی نمایش! این اتفاق در حالی رخ داده که سران خانه در همین هفته های اخیر بابت دخالت دولت در شورای صنفی نمایش گله کرده اند ولی درعین حال بابت برگزاری جلسات شورا از دولت پول میگیرند!!

خانه حتی برای سرویس پیامکی هم از سازمان 53.9میلیون پول گرفته. این همان سرویس پیامکی است که اغلب از آن برای ارسال پیامک ترحیم و تسلیت مرگ اعضا استفاده میشود.
در میان هزینه های فاکتورشده خانه رقم 196.8میلیون هم به چشم میخورد بابت سایر خدمات صنفی و ازجمله طرح ترافیک!!!!

فهرست کامل هزینه های مصروفه در خانه سینما را اینجا ببینید.

سینماروزان: یک ماه قبل بود که خبر انشعاب انجمن سینماداران از خانه سینما را منتشر کردیم و از تصمیم جدی این صنف برای مستقل بودن از خانه سینما خبر دادیم.(اینجا را بخوانید)

حالا به طور رسمی مشخص شده که انجمن سینماداران از خانه سینما انشعاب کرده تا به‌جای حلقه منفعل بالادست خانه سینما، این خودش باشد که برای خودش تصمیم‌گیری کند و در جهت حفظ حقوق اعضا گام بردارد.

متن نامه انجمن سینماداران به مدیرعامل خانه درجهت انشعاب را بخوانید:

جناب آقای منوچهر شاهسواری

مدیرعامل محترم خانه سینما

سلام علیکم

احتراماً در ابتدا فرا رسیدن عید سعید فطر را محضر حضرت عالی تبریک و تهنیت عرض نموده، ان شاءالله طاعات و عبادات در این ماه عزیز مورد پذیرش حضرت حق (جل و علا) قرار گیرد.

با عنایت به ضرورت بررسی عملکرد نهادهای صنفی و جایگاه واقعی صنوف فرهنگی و هنری، در چارچوب فعالیت خانه سینما و لزوم تحلیل و رویکردهای خانه سینما در دهه‌های گذشته و عدم تفکیک جایگاه‌های واقعی اصناف مهم و اساسی در طی این سال‌ها در پیشبرد سیاستگذاری‌ها و سیاست‌های سینمایی جامعه صنفی، به درستی همسو با اهداف عالیه و سیاست‌های تعیین شده برای انجمن سینماداران ایران در راستای حفظ منافع و صیانت از حقوق اعضا، تکوین و فعالیت و اقدامات مؤثری صورت نگرفته است و ایضاً با توجه به نوع ساختار جامعه صنفی و اصناف ۳۱ گانه عضو در آن در حوزه اقتصادی و سرمایه‌گذاری و آفرینش‌های هنری و تجاری فیمابین اصناف مهم و اساسی از جمله این انجمن که جنبه کارفرمایی دارد، با بقیه صنوف در آن دارای نوعی تضاد در منافع در حوزه‌های اقتصادی و سینمایی است که در کلیه تصمیمات و اتفاقات موجود در خانه سینما مشهود و ملموس است و تأثیرات بسیاری در معادلات صنفی فیمابین این انجمن با دیگر صنوف در ارتباط با خانه سینما گذاشته است.

جنس مطالبات و خواسته‌های به‌حق صنفی این انجمن با جنس مطالبات و صنوف دیگر از جایگاه خانه سینما فرق داشته و دست‌یافتنی نیست و اصولاً به جهت کارفرمایی بودن این انجمن و انجمن‌های مشابه آن قابل وصول نیستند و به همین جهت در همایش‌ها و انتخابات متعدد انجام شده و جلسات متشکله در امور صنفی، اغلب از سوی نمایندگان خانه سینما به ضرر منافع و حقوق صنفی بخش نمایش، موضع‌گیری خاصی تاکنون به عمل آمده و کمترین توجهی به اعضای این انجمن شده است.

به نظر این انجمن دو رکن مهم و اساسی در اساسنامه خانه سینما، یکی انجمن سینماداران و دیگری اتحادیه تهیه‌کنندگان هستند که می‌بایست به دنبال مطالبات صنفی خود، در جایگاه کارآفرینی دیگری به غیر از خانه سینما باشند، لذا بر همین اساس، انجمن سینماداران ایران به عنوان یکی از پرسابقه‌ترین صنوف سینمایی کشور که بالغ بر شش دهه فعالیت مستمر عالیه در بخش حوزه نمایش فیلم‌های سینمایی را بر عهده داشته و دارد و جزو بدنه اصلی سینما محسوب می‌شوند و اعضای فرهیخته و نجیبی در این صنف حضور دارند که اهل بلوا و غوغاسالاری نیستند که در این ارتباط ضمن تأکید بر اهمیت حفظ و استقلال خانه سینما و سپاس فراوان از کلیه متولیان این جامعه صنفی سینمایی طی این سه دهه اخیر، بر خود لازم می‌دانیم که با رعایت مصالح عالی سینمای ایران و تقویت و حمایت همه‌جانبه از اکران فیلم و بخش نمایش و اتخاذ تصمیمات مؤثر در راستای تحقق اهداف و مطالبات صنفی خود و نیز ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی و جلب حمایت‌های مستقل از طرق دیگر و حفظ صیانت از حقوق اعضای خود از تاریخ صدور این نامه به استناد مصوبه انجمن سینماداران ایران، به دلیل تأکید مجدد بر جایگاه واقعی انجمن سینماداران ایران در شاکله کل سینمای ایران، با عنایت به رویکردها و عملکرد سه دهه اخیر خانه سینما به عنوان یکی از انجمن‌های مهم باسابقه دیرینه، از خانه سینما جدا و خارج می‌شویم.

امید است انجمن سینماداران ایران خود را ملزم و موظف به اجرای سیاست‌های کلان سینمای ایران در راستای رشد و توسعه آن بداند.