سینماروزان: حسین فرحبخش از معدود چهره های باقیمانده بخش خصوصی سینمای بعد از انقلاب اسلامی است که کوشیده در دوران سیطره پولهای مشکوک و سرمایه های ارگانی همچنان فعالیت مستقل سینمایی خود را با تولید آثار تجاری مبتنی بر بازگشت سرمایه ادامه دهد.

حسین فرحبخش که کمدی-موزیکال-فانتزی «ایکس لارج» را روی پرده دارد پروانه ساخت یک کمدی با نام «کافه عشق» را هم گرفته و به نظر میرسد همچنان قصد دارد فعالیت خود به عنوان یک تجاری ساز را ادامه دهد.

حسین فرحبخش که بعد از سالها مدیریت پویافیلم اخیرا موسسه پخشی تازه با نام پارسافیلم را تأسیس کرده در تازه ترین گفتگوی تفصیلی خود که با نیوشا روزبان در «مهر» انجام شده هم درباره رشد خود در سینما حرف زده و هم درباره حال و روز سینمای ایران در این سالها.

متن گفتگوی فرحبخش را بخوانید:

*شما امروز به‌عنوان یکی از تهیه‌کنندگان و کارگردانان باسابقه سینمای ایران به شمار می‌روید بد نیست این گفتگو را از نقطه آغاز مسیر ورود شما به سینما شروع کنیم؟

در واقع بهمن ماه ۱۳۶۱ بود که به‌عنوان تهیه‌کننده وارد سینما شدم، البته پیش از پیروزی انقلاب اسلامی برای خودم فیلم‌های ۸ میلیمتری می‌ساختم و تاکید می‌کنم که تا پیش از آن در حوزه سینمای حرفه‌ای هیچ فعالیتی نداشتم. اولین اثری که به‌عنوان تهیه‌کننده در آن حضور پیدا کردم، فیلم «ریشه در خون» به کارگردانی سیروس الوند در سال ۱۳۶۱ بود.

البته این را باید بگویم که درباره سینمای قبل از انقلاب کاملا شناخت داشتم و زمانی که سیروس الوند را به‌عنوان همکار انتخاب کردم به این دلیل بود که این کارگردان جزو کارگردانان موج نو سینمای ایران قبل از انقلاب به شمار می‌رفت. در آن زمان من یک جوان ۲۳ ساله بودم و یکی از مهمترین شروطی که برای همکاری با سیروس الوند و دیگر کارگردانان داشتم این بود که به عنوان دستیار کارگردان فعالیت کنم. البته آن زمان هرکس که به عنوان سرمایه گذار به سینما ورود پیدا می‌کرد به دنبال این بود که بازیگر شود و من بازیگری را نه بلد بودم و نه دوست داشتم.

به خاطر دارم که در سال ۶۱ برای تولید «ریشه در خون» ۲ میلیون تومان هزینه کردم که در آن زمان با این پول می‌توانستم ۴ آپارتمان در میدان ونک خریداری کنم، حال تصور کنید امروز هزینه خرید ۴ آپارتمان در ونک چقدر می‌شود.

* ساخت فیلم در ابتدای دهه ۶۰ بی‌شک با سختی‌هایی همراه بوده و این سرمایه‌گذاری می‌توانست به معنای شکست اقتصادی شما در سینما باشد.

دقیقاً، در آن دوران تنها سالی ۴ یا ۵ فیلم سینمایی تولید می‌شد و آقای (مهدی) کلهر به عنوان معاون سینمایی فعالیت می‌کرد. جالب اینجاست که از این تعداد، حداقل ۳ فیلم نیز توقیف می‌شد! چرا که فیلمسازان نمی‌دانستند چه باید بسازند که تایید شود و کسانی هم که مجوز می‌دادند از این می‌ترسیدند که به هر فیلمی اجازه نمایش بدهند! در واقع می‌توان گفت هیچ معیاری برای ارائه پروانه نمایش وجود نداشت و همه در یک بلاتکلیفی قرار داشتند، به همین دلیل در چنین شرایطی ساخت فیلم یک ریسک بزرگ به‌شمار می‌رفت.

بعد از همکاری با سیروس الوند، با کارگردانان دیگری از جمله کامران قدکچیان، حسین زندباف، محمدعلی سجادی، مجید جوانمرد و تهمینه میلانی همکاری داشتم. در تمام این آثار هم به‌عنوان تهیه‌کننده و هم به‌عنوان مدیر تولید کار می‌کردم.

البته در برخی از فیلم‌ها اسم خود را به عنوان تهیه‌کننده ذکر نکرده‌ام. تصور کنید در آن دوره کل اکیپ فیلمبرداری بیشتر از ۷ نفر نمی‌شد و بسیاری از رشته‌های مختلف وجود نداشت.

* شکل‌گیری «پویا فیلم» برچه اساس بود؟

در همان سال‌ها با آقای (عبدالله) علیخانی آشنا شدم که یکی از پخش‌کننده‌های فیلم‌های خارجی در ایران بود. بعد از مدتی مشارکت خود در حوزه فیلمسازی را آغاز کردیم. در سال ۶۸ که دیگر پخش فیلم‌های خارجی در ایران با موانع بسیاری همراه شد، تصمیم گرفتیم تا شرکت تولیدی «پویافیلم» را تاسیس کنیم. اولین فیلم محصول «پویا فیلم»، فیلم «تیغ آفتاب» به کارگردانی احمد هاشمی بود. با همکاری علیخانی در «پویافیلم» نزدیک به ۴۰ فیلم تولید کردیم و تا امروز همچنان با یکدیگر همکاری خود را ادامه داده‌ایم.

* «پویا فیلم» به عنوان یک شرکت تولید در بخش خصوصی، تا اوایل دهه ۸۰، آثار اجتماعی قابل توجهی در کنار کارگردانان شناخته‌شده در سینما تولید می‌کرد، اما از جایی به بعد این شرکت سیاست خود را تغییر داد…

بهتر است اینگونه توضیح دهم، در سال ۸۰ فیلم‌هایی مانند «آواز قو» به کارگردانی سعید اسدی، «شب‌های تهران» به کارگردانی داریوش فرهنگ و یا در سال ۸۱ «عطش» به کارگردانی خودم، «رز زرد» به کارگردانی داریوش فرهنگ و بسیاری از فیلم‌های ماندگار در سینمای ایران را تولید کردیم. در چنین شرایطی بسیاری از کارگردانان تمایل بسیاری برای همکاری با «پویافیلم» داشتند، شهرام شاه‌حسینی چندین فیلم با «پویا فیلم» کار کرد که از این تعداد «آقای هفت‌رنگ» و یا «زن‌ها فرشته‌اند» را بیش از دیگر آثارش دوست دارم.

مساله این است که در دهه ۷۰ و ۸۰ تهیه‌کنندگان فعالی در حوزه بخش خصوصی بودند که امروز دیگر هیچ فعالیت سینمایی نمی‌کنند و یا فعالیت آن‌ها محدود به پخش شده است. باید دید چرا این تهیه‌کنندگان دیگر فعالیت نمی‌کنند، جواب این است که این تهیه‌کنندگان به خوبی می‌دانند که تولید فیلم دیگر صرف ندارد و سرمایه گذاری در سینما می‌تواند به نابودی منجر شود.

از سال‌های ۸۵ به بعد بخش خصوصی از گردونه سینمای ایران خارج می‌شود و در چنین شرایطی فیلم‌های دولتی روی کار آمد که بخش خصوصی نمی‌توانست با این فیلم‌ها و البته بودجه‌ای که برای تولید آن صرف می‌شد، رقابت کند. در واقع بخش دولتی توسط بنیاد سینمایی فارابی با بریز و بپاش بر سر تولید فیلمهای حاکمیتی بخش خصوصی در سینما را به زمین زد.

تاکید می‌کنم بخش خصوصی برای تولید یک فیلم سرمایه‌گذاری می‌کند و این یعنی برای ادامه فعالیت باید بازگشت سرمایه داشته باشد، این درحالی است که بنیاد سینمایی فارابی به‌عنوان بخش دولتی، اصلاً نگاه اقتصادی به سرمایه‌گذاری در این عرصه ندارد، تنها هزینه می‌کند و به فکر بازگشت سرمایه نیست، چرا که برای بقا نیازی به چنین چرخه اقتصادی ندارد.

به‌عنوان مثال در سال ۹۱ یک فیلم مانند «دربند» به کارگردانی پرویز شهبازی ساخته می‌شود که نزدیک به ۹۰۰ میلیون تومان در آن سال فروش داشت، این فیلم توسط بنیاد سینمایی فارابی حمایت مالی در تولید شد، هرچند فروش قابل توجهی در گیشه داشت اما من می‌گویم این فیلم صد در صد ضرر کرد، در واقع در آن سال بنیاد سینمایی فارابی ۲۰۰ میلیون تومان خرج بیلبورد تبلیغات شهری برای این فیلم کرد و براساس هزینه‌ای که برای تولید و تبلیغ فیلم شد، بی شک ۹۰۰ میلیون تومان فروش چندان مناسبی نبود.

تصور کنید به‌عنوان مثال سالانه بودجه‌ای برابر با ۵۰ میلیارد تومان در اختیار بنیاد سینمایی فارابی قرار می‌دهند و این بودجه برای تولید برخی از فیلم‌ها هزینه می‌شود و نگرانی برای  بازگشت این سرمایه و بودجه وجود ندارد. در واقع می‌توان گفت معمولا فیلم‌هایی که توسط دولت ساخته می‌شود بازگشت سرمایه ندارد چرا که نگرانی برای این امر وجود ندارد.

همین سال گذشته با بودجه دولتی فیلمی حاکمیتی با هزینه ۱۰ میلیارد تومان ساخته شد که امکان اکران برای آن وجود ندارد! چرا که نمی‌تواند در جذب مخاطب موفق باشد، اما آیا چنین مساله‌ای برای سرمایه‌گذار بخش دولتی مهم است؟ این درحالی است که بخش خصوصی اگر برای یک فیلم ۱۰ میلیارد تومان هم هزینه کند، باید شرایطی را فراهم کند که این پول بازگردد در غیر این صورت نابود است. اینجاست که بخش خصوصی از رقابت باز می‌ماند چرا که بودجه‌ای که دولت صرف ساخت یک فیلم می‌کند را بخش خصوصی نمی‌تواند پرداخت کند.

* پس شما معتقدید بخش دولتی با سرمایه‌گذاری‌های نجومی در سینما، انتظار عوامل سینمایی را نسبت به دستمزدها بالا برده است، به گونه‌ای که بخش خصوصی توان پرداخت چنین دستمزدهایی را ندارد؟

بله، بخش دولتی با پرداخت دستمزدهای بالا به عوامل سینمایی شرایطی را فراهم می‌کند که بخش خصوصی دیگر نتواند از پس هزینه دستمزدهای عوامل فیلم برآید. به همین دلیل تهیه‌کننده بخش خصوصی مجبور است با همان موجودی که دارد فیلم تولید کند و در چنین شرایطی حتما مجبور به استفاده از عواملی با دستمزد پایین تر است.

تاکید می‌کنم که در دهه ۸۰ تاثیر بخش دولتی در تولیدات سینمایی بیشتر شد و همین مساله سبب شد که از نیمه دهه ۸۰ سطح توقع‌ها از دستمزدها افزایش پیدا کند و بخش خصوصی دیگر توان رقابت با بخش دولتی را نداشته باشد. در این شرایط حتی حوزه هنری هم در زمینه تولید فیلم چندان ورود پیدا نمی‌کند. چرا که می‌داند سرمایه‌گذاری در سینما بازگشت اقتصادی ندارد، این درحالی است که حوزه هنری فیلم‌های برجسته‌ای چون «آدم برفی» به کارگردانی داود میرباقری، «دیدار» به کارگردانی محمدرضا هنرمند  را در کارنامه کاری خود دارد. این نهاد در گذشته سالی ۵ فیلم تولید می‌کرد اما حالا کجاست؟ شاید سالی یک فیلم معمولی بسازد، چرا؟ چون می‌داند که بازگشت سرمایه‌ای وجود ندارد.

* اما این روزها همه آثاری که با بودجه‌های میلیاردی ساخته می‌شود، صرفا توسط بخش دولتی تولید نمی‌شود.

در دهه ۹۰ این افزایش دستمزدها به اوج خود رسید که می‌توان سریال «شهرزاد» را نمونه بارز آن دانست، سریالی که هرچند فروش خوبی داشت اما باز هم نسبت به هزینه‌ای که برای ساخت آن شده بود، صد در صد با ضرر مالی همراه بود.

مثالی دیگر بخواهم بیاورم می‌توانم به فیلم سینمایی «ما همه با هم هستیم» به کارگردانی کمال تبریزی اشاره کنم، رضا میرکریمی تهیه‌کننده این اثر سینمایی در مصاحبه‌ای گفته است که بیش از ۱۰ میلیارد تومان هزینه تولید این فیلم شده است، فیلمی که چه چنین هزینه‌ای برای تولید داشته است حداقل باید در گیشه بیش از ۳۰ میلیارد تومان فروش داشته باشد تا بتواند بازگشت سرمایه داشته باشد.

در چنین شرایطی که سینمای ما در آن قرار دارد، چنین سرمایه‌گذاری که نمی‌توان امیدی به بازگشت مالی آن داشت، چگونه صورت می‌گیرد، به همین دلیل معتقدم این نوع از سرمایه‌گذاری‌ها بی‌شک اشکالی در آن وجود دارد. اینکه پول تولید چنین فیلم‌هایی درست یا غلط است را من نمی‌توانم بگویم و البته بررسی چنین مسائلی وظیفه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که در این زمینه شانه خالی می‌کند. چنین سرمایه‌گذاری‌هایی بی شک با افزایش دستمزد عوامل همراه است، یعنی بازیگری که در کار قبلی خود ۳۵ میلیون تومان دستمزد گرفته است در چنین فیلمی برای ۳ روز کار ۱۹۰ میلیون تومان دستمزد می‌گیرد که دیگر نمی‌توان با آن کار کرد.

در چنین شرایطی بخش خصوصی که دستش در جیب خود است، باید به این فکر کند که چقدر سرمایه دارد تا براساس آن فیلم خود را بسازد. من به عنوان تهیه‌کننده بخش خصوصی از حداکثر سرمایه‌ای که دارم بهترین بهره‌برداری را برای تولید یک فیلم می‌کنم. حتی در فیلم‌های معمولی من نیز با هزینه مشخص خود بهترین کار ارائه شده است. به عنوان مثال در فیلم «مستانه» که در اسفندماه سال ۹۲ ساخته شد، فرشاد محمدی فیلمبردار این فیلم به من گفت فکر می‌کنید چقدر طول می‌کشد تا فیلم ساخته شود و من گفتم در نهایت یک ماه زمان می‌خواهیم، وی گفت بهتر است سر صبر این فیلم را بسازیم، از او پرسیدم که فیلمی که به تازگی کار کرده بود فیلمبرداری اش چند روز طول کشید و او گفت ۶۴ روز، گفتم قبول داری که ۴۰ درصد از این فیلم اضافه است و باید حذف می‌شد و او گفت تازه ۴۰ دقیقه از فیلم اضافه بود و حذف کردیم! به او گفتم پس در ۶۴ روز تقریبا ۲ فیلم را تولید کرده‌اید که یکی از این فیلم‌ها قابل استفاده بوده است، تاکید کردم که من می‌خواهم یک فیلم بسازم پس زمان تولید لازم را برای یک فیلم صرف می‌کنم. در همین راستا فیلمبرداری این فیلم ۲۵ روز طول کشید چرا که با برنامه ریزی درست و حضور به موقع عوامل این کار تولید شد.

البته در میان فیلم‌هایی که ساخته‌ام آثاری نیز بود که بیش از ۵۰ روز فیلمبرداری آن طول کشید که از آن جمله می‌توان به «عقرب» به کارگردانی ناصر شاملو و یا «عطش» اشاره کرد چرا که فیلم‌های سخت بود که در شهرستان‌های مختلف فیلمبرداری شده است.

زمانی که سطح دستمزدها بالا برود بخش خصوصی دیگر نمی‌تواند چنین دستمزدهایی پرداخت کند. تاکید می‌کنم که من مسئول فرهنگی این کشور نیستم، مسئول فرهنگی کشور وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. من مسئول این هستم که خوراک فرهنگی تمیز در اختیار مخاطب سینما قرار دهم، خوشبختانه طی سال‌ها فعالیت خود در حوزه سینما آثاری را چه به عنوان تهیه‌کننده و چه به عنوان کارگردان تولید کرده ام که همچنان در خاطر مردم باقی مانده است.

* اما «پویافیلم» چند سالی است به سمت ساخت کمدی‌هایی رفته که از آن سینمای گذشته نشانی ندارد…

زمانی که می‌خواهیم یک پروژه را آغاز کنیم من و آقای علیخانی با یکدیگر برای تولید آن تصمیم می‌گیریم، در حال حاضر تشخیص ما این است که ساخت چنین کمدی‌هایی در سینما می‌تواند مورد توجه و استقبال مخاطب قرار گیرد و اکثر آثاری که در این حوزه ساخته شده است توانسته نسبت به هزینه خود فروش خوبی نیز داشته باشد.

در واقع مردم و مخاطبان سینما این روزها کمدی‌هایی از این دست را می‌خواهند و ما نیز تابع مردم و و طبق ضوابط شرع هستیم، یعنی باید آثاری تولید کنیم که هم مخاطب را جذب کند و هم خلاف شرع نباشد.

*   به‌رغم این نگاه اما بازهم طیفی از آثار پویافیلم همواره با اتهام «ابتذال» مواجه بوده است!

باید یادآور شوم که مبتذل دارای معنا و مفهوم خاصی است و من اعتقاد دارم که در جمهوری اسلامی ایران چیزی به عنوان سینمای ابتذل وجود ندارد، این یک سوء برداشتی است که متاسفانه از آن استفاده می‌شود. با صراحت می‌گویم که ۹۰ درصد از منتقدان ما بی‌سواد هستند و نمی‌توان نام منتقد را روی آن‌ها گذاشت و کلمه «مبتذل» را تنها از همین ۹۰ درصد می‌شنویم. در صورتی که ۱۰ درصد باقی مانده که منتقدان واقعی هستند، به ندرت از این کلمه استفاده می‌کنند و یک اثر را از نظر فنی تحلیل می‌کنند.

البته این را باید بگویم کمدی‌هایی مانند «آس و پاس» به کارگردانی آرش معیریان جزو آثاری نیست که نقد شود و وقتی فردی چنین فیلمی را نقد می‌کند، یعنی آن آدم مریض است و به دنبال هرچیزی به غیر از نقد فیلم است، در سینمای جهان نیز برخی از آثار قابل نقد نیست و تنها برای تفریح و سرگرمی ساخته شده است. البته در این میان فیلم‌هایی نیز تولید می‌شود که مخاطب آن را می‌بیند و ناراضی از سینما خارج می‌شود و تا سال‌ها به سینما نمی‌رود.

به عنوان مثال «ما همه با هم هستیم» را اگر مخاطب ببیند حداقل ۵ سال با سینما نمی‌رود، در واقع چنین فیلمی با این همه بازیگر ستاره، مخاطب سینما را گول می‌زند و به سینما خسارت وارد می‌کند. غیر از اینکه با چنین سرمایه گذاری عظیمی سطح توقع عوامل سینما را از نظر دستمزد بالا برده اند، اعتماد مخاطب را به سینما از می‌برد. این نوع از پول‌ها که در سینما سرمایه‌گذاری می‌شود، یا پول بیت المال، یا رانت و یا از جایی که من نمی‌دانم آمده است.

البته در مورد کمال تبریزی که از اول انقلاب تا به امروز او را می‌شناسم، باید بگویم که فیلم‌های بسیار ارزشمندی ساخته است که از آن جمله می‌توان به «عبور» اشاره کرد که از نظر من بهترین فیلم جنگی تاریخ کشور است. جنگ بین ایران و عراق یک جنگ بسیار متفاوت بود، در واقع جنگ ما جنگ عقیده بود نه جنگ خاک و جنگ عقیده بسیار مهم است. در فیلم «عبور» جنگ عقیده به خوبی نشان داده شده است. می‌توان گفت در بین فیلم‌هایی که از جنگ ایران و عراق ساخته شده است شاید تنها در ۵ فیلم جنگ عقیده به خوبی نشان داده شده است که یکی از آنها «عبور» است. از دیگر کارهای تبریزی می‌توان به «مارمولک» اشاره کرد که همچنان برای من تازگی دارد.

اما تبریزی از یک جایی به بعد دیگر تبریزی نیست و معقتدم که نباید دیگر فیلم بسازد. آثاری که طی ۱۰ سال اخیر ساخته است که دیگر قابل دیدن نیست. همین فیلم‌هایی مانند «آس و پاس» و یا «خالتور» را جماعتی می‌بینند و از آن خوششان می‌آید و همه افراد یک خانواده می‌توانند آن را ببینند، اما فیلمی مانند «طعم شیرین خیال» یا «ما همه با هم هستیم» را کسی نمی‌بیند. در حالی که «آس و پاس» و یا «خالتور» که به آن سینمای مبتذل می‌گویند در خانه همه مردم هست و همه افراد خانواده آن را کنار هم می‌بینند. من کمال تبریزی را دوست دارم اما آثار اخیرش چندان قابل قبول نیست.

* زمانی شما به‌عنوان کارگردان فیلم‌های اجتماعی مانند «خصوصی» می‌ساختید که بسیار مورد توجه قرار گرفت. آیا تصمیم به ساخت آثار اجتماعی از این دست ندارید؟

به یاد حرفی از زنده‌یاد رسول ملاقلی پور افتادم در سال ۷۶ یا ۷۷ بود که به من گفت دیگر طاقت این را ندارم که برای ساخت یک فیلم بروم چکمه سردار یا سرتیپ را ببوسم تا امکانات ساخت یک فیلم جنگی را به من بدهند. من نیز دیگر حال این را ندارم که آثاری مانند «خصوصی» را بسازم، البته مجوز یک فیلم را در همین نوع از سینمای اجتماعی دریافت کرده ام اما حال این را ندارم که آدم‌های بیرون از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جلوی آن را بگیرند؛ برای «مستانه» چقدر من را اذیت کردند؟ تلویزیون که تبلیغ نداد، اجازه نصب بیلبورد در سطح شهر را به من ندادند. در چنین شرایطی چرا باید فیلم اجتماعی بسازم وقتی حمایتی از من نمی‌شود.

زمانی که می‌خواستم «خصوصی» را بسازم فیلمنامه را به جواد شمقدری معاون سینمایی وقت ارائه کردم و گفتم می‌خواهم آن را بسازم، تاکید می‌کنم که آدم خطی نیستم و اصلاح‌طلب و یا اصول‌گرا را قبول ندارم و معتقدم هر دو طرف حقه‌باز هستند، اما برای اولین بار فیلمنامه را به معاون سینمایی ارائه کردم و او هم گفت که فیلم مشکلی ندارد و می‌توانم بسازم، اما در زمان اکران، از خارج از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فشار آوردند و فیلم را از پرده پایین کشیدند.

این فیلم تنها ۱۰ روز اکران شد اما در همین زمان کم در تهران ۳۰۰ میلیون تومان فروش داشت و می‌توان ادعا کرد که همه این فیلم را دیدند. درست است که به خاطر این فیلم خسارت مالی دیدم اما از اینکه همه مردم در شرایط مختلف توانستند این فیلم را ببینند خوشحالم و از اینکه عقیده خود را در این فیلم به نمایش گذاشتم لذت می‌برم که توانستم بحث افراط و تفریط را نشان دادم. بسیاری از افراد این فیلم را درک نکردند و حتی به شوخی می‌گفتند که قطام این فیلم زیاد است. به خاطر دارم این اثر را بعد از ساخت به یکی مجتهدها که نظر خوبی نسبت به سینما نداشت نشان دادم و از وی خواستم که هرجای فیلم خلاف شرع است به من بگوید تا آن را حذف کنم و او گفت که خلاف شرع نیست. یک بار یک منتقد در برنامه زنده تلویزیونی به من گفت ضددینی‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران «مستانه» است، به او گفتم آیا فقه خوانده‌ای گفت نه و من به او گفتم که من فقه خوانده‌ام به خوبی آن را می‌دانم، چرا وقتی سواد نداری به یک فیلم می‌گویی ضددین.

تاکید می‌کنم که هر فیلمی که تا امروز کارگردانی یا تهیه‌کنندگی کرده ام برای سرگرمی بوده است چرا که معتقدم سینما سرگرمی است و بعد از سرگرمی به حرفی که باید زده شود توجه می‌کنم. اگر یک کارگردان یک فیلم سرگرم‌کننده ساخت که حرفی هم برای گفتن داشت باید دست آن کارگردان را بوسید. اگر هم حرفی نداشت ایرادی ندارد، این خیلی مهم است که در سرگرمی حرفی هم برای گفتن داشته باشیم.

* «پویافیلم» زمانی بازیگرانی را به سینما معرفی می‌کرد که در سینمای ایران ماندند و جزو سوپراستارهای سینمای ایران شدند، از این جمله می‌توان به بازیگرهایی چون مهناز افشار، امین حیایی، بهرام رادان و رضا گلزار اشاره کرد، اما دیگر چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد، هرچند سال‌ها است که با سحر قریشی همکاری می‌کنید اما این بازیگر نتوانست جایگاه مناسبی در سینما بدست آورد.

درباره سحر قریشی با شما موافق نیستم، ممکن است که این بازیگر اشتباه‌هایی کرده باشد و در برخی از فیلم‌ها نباید بازی می‌کرده است، چرا که بازی در این فیلم‌ها او را زمین زد، این درحالی است که این بازیگر در «آب نبات چوبی» نشان داد که پتانسیل بالایی دارد. مساله دیگر این است که قرار نیست همه شبیه هم باشند و بتوانند پرش خوبی داشته باشند. یک بازیگر وقتی نمی‌تواند رقابت کند، بستر مناسبی هم برای موفقیت وی وجود دارد.

به خاطر دارم در فیلم «آواز قو» بهرام رادان و ساره آرین را برای بازی در نقش‌های اصلی انتخاب کردم، سعید اسدی با آن‌ها تمرین می‌کرد و من فیلم تمرین آن‌ها را می‌دیدم، در فیلم تمرین‌ها متوجه شدم که بهرام رادان اصلا بازی بلد نیست و هر چقدر هم تمرین می‌کنند، وضعیت بدتر می‌شود. همین مساله سبب شد تا از آتیلا پسیانی بخواهم که بازیگردان این ۲ بازیگر باشد، پسیانی تنها یک هفته وقت داشت تا این ۲ نفر را آماده کند و من معتقدم بهرام رادان هرچه امروز دارد مدیون آتیلا پسیانی است و معتقدم رادان بهترین بازی خود را در «آواز قو» داشته است. در واقع در ابتدا کارگردان حاضر نبود با این بازیگر کار کند، اما معتقد بودم رادان از پس این نقش بربیاید و من پای انتخاب بهرام رادان ماندم.

مثال دیگر، پیمان معادی است، آن زمان که من با این نویسنده کار کردم کسی او را نمی‌شناخت، من پتانسیل لازم ر در این فرد دیدم و در همان «آواز قو» این هنرمند نه تنها به‌عنوان نویسنده، بلکه به‌عنوان طراحی لباس با وی کار کردم. بعد از آن با این نویسنده در سه پروژه دیگر از جمله «عطش»، «کما» را کار کردم و این هنرمند اینگونه وارد سینما شد.

تاکید می‌کنم این شرایط است که باعث موفقیت افراد می‌شود، اگر بخش خصوصی وارد کار شود، اتفاقات خوبی در سینما رخ می‌دهد. اما به دلیل ورود پول‌ها و قدرت‌هایی که از بیرون تزریق می‌شود شرایط برای فعالیت بخش خصوصی بسیار کم شده است.

* شما از جمله تهیه‌کنندگانی هستید که هرچند در بخش خصوصی کار می‌کنید، اما هیچ‌گاه درباره چگونگی تامین هزینه فیلم‌های‌تان حاشیه‌ای بوجود نیامده‌است، رمز این بی‌حاشیه بودن آن هم در شرایطی که بحث شک و تردید نسبت به سرمایه‌های موجود در سینما حسابی داغ است، چیست؟

پیش از هرچیز باید بگویم که قدیمی‌ها هرچه گفته‌اند طلا است، می‌گویند تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها. زمانی که وارد سینما شدم همه می‌دانستند از کجا آمده‌ام، بارها در جلسه‌هایی که با سینماگران داشتم  پیش آمده که به یک تهیه‌کننده و یا کارگردان گفته‌ام که تو ماهی ۵ هزار تومان از تلویزیون حقوق می‌گرفتی، اما من سال ۶۱ وارد سینما شدم و هیچ وابستگی به جایی نداشتم، اولین فیلم خود را با ۲ میلیون تومان ساختم. مساله دیگر این است که پدر و مادر من کاملا معلوم است که چه کسانی هستند و سابقه و موقعیت اجتماعی خانواده‌ام قبل و بعد از انقلاب کاملا مشخص است.

پدر من یکی از متشخص‌ترین آدم‌هایی بوده است که بزرگان نظام حتی پیش از انقلاب همیشه به وی عرض ادب می‌کردند، تاکید می‌کنم که پدرم به شدت مخالف سینما بود و هیچ سرمایه‌ای برای ساخت فیلم در اختیار من قرار نداد، من برای ساخت اولین فیلمم یک مقدار سرمایه خودم داشتم و یک مقدار نیز قرض کردم، اما آن که ماهی ۵ هزار تومان حقوق می‌گرفت این ثروت را از کجا آورده است که البته این امر کاملا مشخص است این ثروت و هزینه‌ها از دولت و رانت‌هایی که دارند به دست آمده است.

مدتی پیش بنیاد سینمایی فارابی لیست حمایت‌هایی که از کارگردانان داشته است را منتشر کرد، در آن لیست مشخص شد که به من پول داده‌اند که ۷ میلیون ۵۰۰ هزار تومان برای رایت فیلمم بوده است. حال تصور کنید که من مثلا ۲۰ فیلم ساخته‌ام و در طول این سال‌ها چنین رایتی به من پرداخت شده است، اما ناگهان در همین لیست می‌بینید که به یک نفر بیش از یک میلیارد تومان پول داده‌اند.

این را هم باید بگویم که اگر هم برای فیلمی به من وام داده‌اند تا قران آخر آن را گرفته‌اند به عنوان مثال روی هم رفته برای ۲ فیلم «شب‌های تهران» و «آواز قو» ۴۵ میلیون تومان وام دادند و ۵۴ میلیون تومان از من پس گرفتند، یعنی ۹ میلیون تومان بهره وام را هم گرفتند!

سینماروزان: شش سال بعد از زمانی که حسین فرحبخش در واکنش به توقیف فیلم «زندگی خصوصی» در نامه ای به احمد خاتمی امام جمعه تهران، موضع گیری تند وی درباره فیلمش را ناشی از داده های نادرست دانست، حالا رضا کیانیان بازیگر ایرانی نامه ای به احمد خاتمی نوشته است.

به گزارش سینماروزان بهانه رضا کیانیان برای نامه نگاری به احمد خاتمی، موضع گیری خاتمی پیرامون مقاله‌ای به قلم عباس عبدی منتشره در روزنامه دولتی ایران است. خاتمی گفته بود: در روزنامه‌ای که از بودجه بیت‌المال تغذیه می‌کند می‌نویسند، چون این مشروبات الکلی قلابی بلای جان مردم شده، پس شما بیایید مانند زمان طاغوت مشروبات الکلی را آزاد کنید؛ این یعنی عبور از اسلام!

کیانیان با تأکید بر اینکه خودش مخالف مصرف مشروبات الکلی است نوشت: آقای خاتمی امام جمعه تهران! آیا خبر دارید ایران یکی از کشور هاییست که بالاترین مصرف سرانه مشروبات الکلی را دارد؟ آیا میدانید این همه مشروب الکلی از کجا تأمین می شود؟ در ایران فقط مشروبات الکلی دست ساز مصرف نمی شود، بلکه حجم بالایی از مصرف داخلی از خارج وارد میشود و این واردات آنقدر زیاد است که در اکثر نقاط ایران ، هر کجا و هر لحظه ای که اراده کنید در اختیارتان قرار می گیرد؟ فقط کافی است تلفن کنید و برایتان بیاورند درب خانه! آیا می دانید این مشروبات الکلی خارجی، در این حجم زیاد چگونه وارد ایران می شود؟ ‌آیا می دانید چون این مشروبات قاچاق هستند، سوءاستفاده کنندگان زیادی مشروبات تقلبی می سازند و در اختیار مصرف کننده قرار می دهند؟ و همین مشروبات تقلبی ، باعث کوری و مرگ و میر های فراوانی می شود؟

این بازیگر ادامه داد: آیا می دانید مصرف سرانه مخدر های طبیعی و شیمیایی آنقدر بالاست که حتی به دبستان ها هم رسیده است؟ آیا می دانید این همه مواد مخدر از کجا تامین می شود؟ آیا به نظر شما مصرف مواد مخدر مثل شیشه و هرویین و گل و ال اس دی و کوکایین و… خانمان برانداز ترند یا مشروبات الکلی؟ من از مصرف الکل حمایت نمی کنم اما با مصرف مواد مخدر با تمام وجود مخالفم. شما حتما به فیلم هایی که وزارت کشور و وزارت اطلاعات از بلاهایی که مصرف مواد مخدر به سر این مردم مظلوم آورده و میاورد در اختیار دارند دسترسی دارید. اگر ندیده اید خواهش می کنم حتما ببینید.آیا تا به حال در نماز جمعه ازین معضلات بحثی به میان آورده اید؟ آیا تا به حال به آسیب شناسی این معضلات کمک کرده اید؟

رضا کیانیان خاطرنشان ساخت: شما به گونه ای در مورد کشور ایران صحبت می کنید که انگار یک کشور خیالی ست! در ایران واقعی مثل همه کشور های دیگر جهان، چه بخواهید و چه نخواهید این مواد مصرف می شوند اما کشور های دیگر صورت مسأله را پاک نمی کنند. بلکه با واقعیات کشور به شکل واقعی رو برو می شوند. آسیب شناسی می کنند و راه حل پیدا می کنند. موضوع مشروبات الکلی هم مثل همه مشکلات فقط با ندیده گرفتن حل نمی شود. فرض کنیم روزنامه ایران هم به این موضوع اشاره نکرد. و هیأت نظارت بر مطبوعات روزنامه ایران را توقیف کرد، آیا مشکل حل می شود؟ دیگر کسی مشروب نمی خورد؟ دیگر مشروب قاچاق در آن حجم زیاد وارد کشور نمی شود؟ دیگر مشروب تقلبی ساخته نمی شود و مصرف کنندگان این محصولات تقلبی کور نمی شوند و نمی میرند؟ یا این که بر عکس واردات بیشتر میشود و محصولات تقلبی فراوان تر می شود و کوری و مرگ و میر فرا گیر تر می شود؟

سینماروزان: رسانه های منسوب به کاندیدای شکست خورده انتخابات96 که در ماههای اخیر و در اوج ریاضت اقتصادی جامعه، درباره بریز و بپاشهای بدون خروجی در محافل و ارگانهای مختلف موضعی کاملا انفعالی داشته اند و دربرابر حضور برخی آقازادگان و ژنهای خوب در عرصه سرمایه گزاری سینمایی کاملا سکوت اختیار کرده اند(!!) این روزها شاید به جبران شکست در انتخابات مشغول حمله به وزارت ارشاد دولت هستند آن هم نه به خاطر یک محصول سینمایی خط قرمزی که به خاطر یک سریال خانگی ملودرام و کاملا روتین به نام «ممنوعه»!

این حملات در یک عنصر مشترکند و آن هم بی‌مغزی چون اساس‌شان بر قرار دادن سکانسی خیالی درون سریال است! سکانسی که در عالم واقع وجود ندارد اما افراطیون سعی زیادی دارند با تأکید بر وجود این سکانس، سریال و ارشاد و دولت را بزنند!! این روند با انتقاد حسین فرحبخش تهیه کننده باسابقه و از شرکای موسسه پویافیلم مواجه شده است.

حسین فرحبخش با بیان اینکه ممیزیهای لازم برای محصولات از طریق ارشاد اعمال میشود و نیازی به موازی کاری نیست اظهار داشت: دخالتهای بیجا در ارکان نظام غلط است؛ در مقوله سینما و شبکه خانگی به اندازه کافی در ارشاد ممیزی داریم و ممیزان ارشاد که مجری قوانین نظام هستند وقتی پروانه نمایش صادر می‌کنند دیگر نباید به واسطه تخیل‌نگاری برخی رسانه‌های افراطی، مجوزها زیر سوال برود.

فرحبخش با اشاره به حواشی پیش‌آمده پیش‌روی سریال «ممنوعه» ادامه داد: الان نمی‌شود درباره سریال اظهارنظر کنیم چون فقط سه قسمت از سریال عرضه شده و تعجبم از آنهایی است که تنها بعد از عرضه یک قسمت سریال با دروغ‌پردازی درباره اش حکم صادر کردند. به عنوان مخاطب در این سه قسمت سریال چیز بدی ندیدم. اینکه بعضی سریال را نامناسب برای فرزندان شان دانسته اند هم تناقض است چون نه تنها سریال درجه 16+ دارد بلکه فرزندان ما این روزها در اینستاگرام که اتفاقا فیلتر هم نیست(!) مشغول تماشای افعال و رفتاری هستند هزاران فرسنگ جلوتر از حتی محتواهای ارائه شده در محصولات غربی.

این تهیه کننده باسابقه با نقد موازی کاری فرهنگی ادامه داد: اگر مقام معظم رهبری را قبول داریم باید بیانات ایشان فصل الخطابمان باشد. مگر نه اینکه رهبری تأکید کرده‌اند از موازی‌کاری در دستگاههای مختلف پرهیز شود پس چگونه است که حتی مجوزهای ارشاد به رسمیت شناخته نمی‌شود و گروهی تندرو مدام اصرار دارند همه چیز و همه کس را دور بزنند؟ مگر نه اینکه رهبری بر پیشبرد امور از مسیر قانونی تأکید کرده‌اند پس چرا دوستان افراطی به مجوزهای قانونی ارشاد محل نمی‌گذارند؟ فضاسازی گروهی تندرو حول شبکه خانگی و محصولات آن عین موازی کاری است و سازمان سینمایی باید پای تصمیماتش بایستد چون خواسته بدنه جامعه هنری هم تمکین همگان به قانون است.

حسین فرحبخش با اشاره به دیداری که به همراه برخی دیگر از سینماگران با علی شمخانی داشته، بیان داشت: چندی پیش با جمعی از تهیه‌کنندگان نزد سردار علی شمخانی رفتیم و اعتراض شدید خود را نسبت به برخی موازی کاریهای فرهنگی به ایشان اعلام کردیم و ایشان هم به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی تأکید کرد که هیچ کس حق دخالت در ارشاد ندارد و این گونه دخالتها غیرقانونی است.

فرحبخش ادامه داد: اینکه فلان رسانه افراطی و خالی از نیروهای حرفه‌ای، بدون دیدن فیلم یا سریال درباره آن به فانتزی‌سازی و اظهارنظر روی می‌آورد مصداق بارز نشر اکاذیب است. رسانه وقتی ادعایی مطرح میکند باید سندش را هم ارائه کند وگرنه نمی‌شود که مدعی وجود فلان نما در بهمان فیلم شویم و بعد مخاطب هرچه در فیلم موردنظر میگردد چنین نمایی را نمی‌بیند!! این مصداق بارز دروغ‌پردازی است که فقط ناشی است از متحجرینی که برای جبران شکستهای سیاسی، ارشاد را می‌زنند!!

کارگردان آثاری نظیر «خصوصی» و «مستانه» تأکید کرد: به تمام رفقای متحجر(!) توصیه میکنم ابتدا فیلمها و سریالها را ببینند و بعد برایش فضاسازی کنند. به محمدمهدی حیدریان رییس سازمان سینمایی هم توصیه میکنم که تسلیم فشارهای مخالفان نشود و پای مجوزهای صادره برای محصولات بایستد و خاطرجمع باشد که هم بدنه سینماگران و هم بدنه مخاطبان پشتش هستند.

سینماروزان: تبعیضهای فراوان در اکران که اغلب به ضرر سینماگران مستقل تمام میشود بالاخره سبب ساز آن شد که کانون پخش کنندگان سینمای ایران برای مقابله با این تبعیضها ترکیب تازه ای را در هیأت رییسه خود ببیند.

به گزارش سینماروزان هرچند مافیای اکران و منسوبینش همچنان در تلاش بودند که انتخابات تازه کانون پخش کنندگان را از رسمیت بیندازند اما کنار هم قرارگیری بدنه مستقل کانون، سبب ساز ابتر ماندن تاکتیک قدیمی مافیا شد و نتیجه آن که هم انتخابات برگزار شد و هم ترکیبی نسبتا غیرمافیایی برای هیأت رییسه انتخاب شدند.

با برگزاری انتخابات کانون پخش کنندگان، حبیب اسماعیلی، محمدحسین فرحبخش، اصغر بانکی، ناصر شعبانی و داریوش باباییان به عنوان اعضای جدید کانون و محسن مسافرچی به عنوان بازرس کانون پخش کنندگان انتخاب شد.

حضور چهره هایی همچون اسماعیلی، فرحبخش و حتی باباییان در هیأت مرکزی کانون پخش کنندگان و ثبات قدمی که اینها پیش از این برای مقابله با انحصار در اکران داشته‌اند میتواند امیدواریهای سینماگران مستقل که در این سالها ضربات سختی از مافیا خورده اند را بیشتر کند؛ منوط به آن که کانون پخش کنندگان به دنبال طرح و تصویب قوانین قابل اجرا برای محدود کردن مافیا باشد.

سینماروزان: حسین فرحبخش از شرکای موسسه پویافیلم که در سالهای اخیر کمدیهای مخاطب پسند «آس و پاس»، «خالتور» و «دشمن زن» را تولید کرده پروانه ساخت تازه‌ترین فیلمش «ایکس لارج» را به کارگردانی محسن توکلی گرفته است.

فرحبخش درباره فیلم سینمایی «ایکس لارج» به کارگردانی محسن توکلی که به تازگی پروانه ساخت دریافت کرده است به «مهر» گفت: این فیلمنامه نیاز به یک بازنویسی اساسی دارد چرا که ما باید یک سری موارد را در فیلمنامه حل کنیم و به یک اثر کامل برسیم از همین رو فکر می‌کنم این کار ۲ ماه طول بکشد. ضمن اینکه تا زمان کامل نشدن فیلمنامه هیچ کاری نمی توانیم انجام بدهیم.

فرحبخش با بیان اینکه «ایکس لارج» در مهر ماه ساخته می‌شود، اظهار کرد: ما باید تلاش کنیم با رفع مشکلات فیلمنامه به آنچه که مد نظرمان است برسیم تا بتوانیم این اثر را در مهرماه جلوی دوربین ببریم و با توجه به اینکه مهر ماه زمان خوبی برای ساخت فیلم است می توانیم «ایکس لارج» را برای حضور در سی و هفتمین جشنواره ملی فیلم فجر آماده کنیم.

تهیه کننده «دشمن زن» با اشاره به اینکه همه سکانس های این فیلم در تهران فیلمبرداری می‌شود، عنوان کرد: «ایکس لارج» یک طنز اجتماعی است که در آن مسایل اجتماعی-اقتصادی به صورت طنز روایت می شود.

وی در پایان درباره همکاری با محسن توکلی در مقام کارگردان بیان کرد: توکلی سال ها به عنوان تدوینگر در سینمای ایران فعالیت است داشته و یکی دو فیلم دیگر را هم کارگردانی کرده به همین دلیل با توجه به اینکه او یکی از فنی های سینما است، باید بستر برای فعالیت های این کارگردان فراهم شود تا اثری درخور تولید کند.

سینماروزان: راه‌اندازی اکران نسخه های مثله شده فیلمهای خارجی در ایران با حضور مستقیم موسسه رسانه های تصویری که از زیرشاخه‌های بخش دولتی سینماست و مدیرش در وظایف اصلی خود که یکی‌اش کنترل قاچاق محصولات خانگی در فضای مجازی است مانده، بیش از آن که به افزایش مخاطبان سینما کمک کند کمکی است به افزایش درآمد آنها که درگیر این ماجرا شده‌اند!

حسین فرحبخش تهیه کننده قدیمی سینمای ایران با اشاره به اینکه در کشوری که بیش از هزار شهرش سینما ندارند راه اندازی اکران خارجی بی فایده است به «جوان» گفت: باید اکران فیلم خارجی در سینمای ایران ممنوع شود. هم اکنون هر‌کس که فیلم خارجی بخواهد می‌تواند آن را در شبکه نمایش خانگی یا تلویزیون ببیند. نسخه های اچ.دی بی سانسور همه فیلم‌هایی هم که می‌خواهند در ایران اکران کنند، در اینترنت موجود است یا در کنار خیابان به صورت «دی وی دی» فروخته می‌شود. 

فرحبخش با اشاره به خنده دار بودن اکران خارجی در شرایطی که بسیاری از شهرهای ایران سینما ندارند، ادامه می‌دهد: اگر در ایران ۲ هزار سالن سینما داشتیم، می‌شد قبول کرد بخشی از این سالن‌ها به اکران فیلم خارجی اختصاص پیدا کند، اما الان بیش از هزار شهر داریم که اصلاً سالن سینما ندارند. 

این تهیه کننده می‌گوید: یکی از دلایلی که بعد از انقلاب اسلامی، سینمای ایران توانست روی پای خودش بایستد و تولید داشته باشد، این است که اکران فیلم خارجی در ایران ممنوع شد، الان هم باید آن ممنوعیت ادامه پیدا کند تا فیلم‌های ایرانی امکان اکران در سینما‌ها پیدا کنند.

سینماروزان: در هفته‌هایی که تقابل مدیرعامل تصویرشهر با مجوزهای صادره از سوی ارشاد وارد فاز تازه‌ای شده و اعتراضات مختلف سینماگران از جامعه صنفی تهیه کنندگان تا کانون پخش کنندگان را به دنبال داشته است روزنامه «کیهان» به حمایت از مدیرعامل تصویرشهر پرداخته است.

مدیر تصویرشهر که از بازماندگان روزگار قالیباف است در یک ماه اخیر کمدی پرمخاطب «دشمن زن» که کاملا مجاز تولید و اکران شده است را در سینماهای شهرداری نمایش نمیدهد و همین امر با تجمع اعتراضی عوامل این فیلم مقابل سازمان فرهنگی-هنری شهرداری مواجه شد.

روزنامه «کیهان» در پوشش خبری این تجمع به حمایت تام از مدیر تصویرشهر پرداخت و نوشت: در ادامه تقابل محمدحسین فرحبخش تهیه‌کننده با علی احمدی مدیرعامل موسسه تصویر شهر، این تهیه‌کننده، بازیگران و عوامل فیلم خود را به مقابل سازمان فرهنگی هنری شهرداری برد.  دلیل این اقدام، عدم نمایش فیلم فرحبخش در سینماهای شهرداری تهران است. شهرداری تهران و حوزه هنری طی سال‌های اخیر برخی از فیلم‌ها را که در تعارض با ارزش‌های فرهنگی و خانوادگی هستند نمایش نداده‌اند اما اقدام عوامل این فیلم، تلاشی جهت فشار به شهرداری تهران برای تغییر در مدیریت موسسه تصویرشهر است. مدیریتی که به رغم برخی انتقادات اما از معدود مراکز شهرداری تهران است که همچنان برمداری متعهدانه و انقلابی حرکت می‌کند.

حمایت «کیهان» از این مدیر شهری در شرایطی است که حوزه هنری که روندی سختگیرانه در صدور مجوز نمایش فیلمها برای سینماهایش داشته هم کمدی «دشمن زن» را در برنامه نمایش سینماهای تهران و شهرستانش قرار داده است. در این شرایط اینکه «کیهان» عدم نمایش «دشمن زن» در سینماهای شهرداری را به دلیل حرکت بر مدار متعهدانه بداند پرسش برانگیز است. آیا حوزه هنری که «دشمن زن» را روی پرده فرستاده بر چنین مداری حرکت نمی کند؟

 سینماروزان: بعد از تحصن عوامل کمدی «دشمن زن» در برابر سازمان فرهنگی-هنری شهرداری تهران و در اعتراض به توقیف این فیلم توسط تصویرشهر نشستی میان مدیران فرهنگی شهرداری و عوامل این فیلم برگزار شد.

به گزارش سینماروزان در این نشست عبدالله علیخانی از شرکای موسسه پویافیلم که با همراهی حسین فرحبخش تهیه کنندگی «دشمن زن» را برعهده داشته است  با اشاره به توقیف خودسرانه «دشمن زن» توسط مدیر تصویرشهر بیان داشت: سینماهای شهرداری ملک پدری هیچ کسی نیست و متعلق به مردم است. ما بخش خصوصی هستیم، بخشی خصوصی زمانی که 8 سال استانهای مختلف این کشور درگیر جنگ بود کارش را تعطیل نکرد و اجازه نداد سینماها تعطیل شوند حتی در بدترین شرایط هم فیلمش را ساخت. اما امروز وضعیت کمی فرق کرده است و برخی از ارگانها نمیخواهند بخش خصوصی نفس بکشد.

علیخانی ادامه داد: اهالی سینما اعتراض‌های زیادی دارند هرچند باید در پرانتز بگویم به قول شاعر «گوش اگر گوش من و ناله اگر ناله توست آنچه البته به جایی نرسد فریاد است». من می‌دانم اعتراض‌ها  و فریادمان به جایی نخواهد رسید، اما باز هم کارمان را انجام می‌دهیم. باید به شما بگویم بخش خصوصی دارد نابود می‌شود و علتش آن است که مسئولین ارگانی به این بخش توجه نمی‌کنند.

این تهیه کننده تأکید کرد: در مورد این فیلم هم باید بگویم تمام این مسائل از جایی شروع شد که علی احمدی رئیس موسسه تصویرشهر با محمدحسین فرحبخش در یک جلسه‌ای با هم بحث می‌کردند و اختلاف نظر پیدا کردند؛ بعد از آن درگیری مدیر تصویرشهر دیگر فیلمهای پویافیلم را در سینماهای شهرداری اکران نکرد!!! آیا مدیر تصویرشهر از اموال بیت‌المال برای تسویه حساب شخصی استفاده می‌کند؟؟؟

وی افزود: مدیر تصویرشهر برود با پول جیبش سینما بزند و در سینمای شخصی اش هر طور دلش خواست رفتار کند ولی الان سالن سینمایی بخش دولتی در اختیار ایشان است و باید وظایفش را به درستی انجام دهد و این امکانات را به مساوات در اختیار همه قرار دهد. «دشمن زن» متعلق به اسرائیل نیست و برای هنرمندان همین کشور است. چرا کسی برایش مهم نیست چه بلایی دارد سر این فیلم می‌آید!؟؟ سینماهای شهرداری برای همه سینماگرانی ایرانی است و نه برای دوست و رفیق یک مدیر واپسگرا!

سینماروزان: نزدیک به یک ماه بعد از توقیف خودسرانه کمدی «دشمن زن» توسط مدیر بازمانده از روزگار قالیباف موسسه تصویرشهر عوامل این کمدی در برابر سازمان فرهنگی-هنری شهرداری تحصن کرده و مراتب اعتراض خود را به مدیران شهری اعلام نمودند.

به گزارش سینماروزان محمدحسين فرحبخش و عبدالله عليخاني تهیه کنندگان «دشمن زن» به همراه  كريم اميني كارگردان این فیلم و همچنین برخی از بازیگرانش و از جمله سام درخشانی، امیرحسین آرمان، هاوار قاسمی و مونا شناس با تحصن در برابر سازمان فرهنگی-هنری شهرداری خواستار رسیدگی به خودسریهای تصویرشهر شدند.

ساعاتی بعد از این تحصن، مدیران سازمان فرهنگی-هنری شهرداری، عوامل «دشمن زن» را دعوت کردند به حضور در نشستی با مدیران این سازمان.

در جریان این نشست دست اندرکاران تولید «دشمن زن» با اشاره به روال قانونی صورت گرفته برای ساخت این کمدی و سپس دریافت پروانه نمایش آن از مدیران فرهنگی شهرداری خواستند به اقدام خودسرانه تصویرشهر در توقیف این فیلم پایان دهند.

تجمع عوامل «دشمن زن» در برابر سازمان فرهنگی-هنری شهرداری

تجمع عوامل «دشمن زن» در برابر سازمان فرهنگی-هنری شهرداری

تجمع عوامل «دشمن زن» در برابر سازمان فرهنگی-هنری شهرداری

سینماروزان: حسین فرحبخش تهیه کننده قدیمی سینمای ایران در روزهای اخیر به واسطه توقیف تازه ترین فیلمش «دشمن زن» توسط شهرداری و انتقاداتی که به مدیر بازمانده از دوران قالیباف تصویرشهر داشته در کانون توجه قرار گرفته است.

توقیف «دشمن زن» توسط شهرداری فارغ از انتقادات بدنه سینما با بیانیه‌های جامعه صنفی تهیه کنندگان و کانون پخش کنندگان و محکومیت این رفتار مواجه شد و به دنبال آن نیز فرحبخش با مرور عقبه مدیر تصویرشهر به طرح این پرسش پرداخت که چرا فردی که به روضه خوانی افتخار می‌کند روضه خوانی را رها کرده و چسبیده به مدیریت در یک ارگان شهری!؟

عدم وجود پاسخی منطقی برای این پرسش از سوی مدیر تصویرشهر سبب ساز آن شد که برخی از منسوبین این مدیر با عوض کردن صورت مسأله مدعی توهین فرحبخش به روضه خوانان شوند؛ اتفاقی که با تجلیل جامعه مداحان از حسین فرحبخش که همواره خود را برآمده از تکایا دانسته پاسخ داده شد.

حسین فرحبخش چهارشنبه 20تیرماه در خانه مداحان حاضر شد و ضمن گپ و گفت با جامعه مداحان مورد تقدیر آنها قرار گرفت و تندیسی از سوی خانه مداحان به وی اهدا شد.

فرحبخش در مراسم تجلیل خویش بیان داشت: من هرگز از تشکیلات اهل بیت (ع) جدا نبوده و نمی‌شوم و مخلص همه مداحان اهل بیت (ع) هستم. شخصاً خود را نوکر دستگاه امام حسین (ع) می‌دانم. من غلام پسر فاطمه (س) هستم و این همه افتخار زندگی حسین فرحبخش است و جز آن چیزی ندارد.

وی خاطرنشان کرد: در تمام طول زندگی‌ام، آنقدر که با مداحین اهل بیت (ع) سروکار داشته‌ام، با سینما و سینماگران سروکار نداشته‌ام. به نظرم تمام علوم دنیا در دستگاه اهل بیت (ع) خلاصه می‌شود. من از این دستگاه همواره آموخته‌ام. پدرم می‌گفت که هر چه داریم باید در راه اهل بیت (ع) بدهیم.

فرحبخش با تأکید بر انتقادات خود به افرادی که مداحی را پله میکنند برای امور دنیوی بیان داشت: مشکلم با شخصی است که از این دستگاه دور بوده و حال می‌خواهد با دستگاه اهل بیت (ع) برای خود آبرو به دست آورد. باید این افراد را نهی از منکر کرد مبادا جامعه مداحان را بدنام کنند.

تجلیل از حسین فرحبخش در خانه مداحان

سینماروزان: ماجرای توقیف دامنه‌دار برخی فیلمهای مجوزدار توسط مدیرعامل تصویرشهر و ممانعت از نمایش آنها در سینماهای شهرداری مدتهاست که جریان دارد. بعد از کمدی پرفروش «خالتور»، به تازگی فیلم پرمخاطب «دشمن زن» هم با ممنوعیت نمایش در سینماهای شهرداری مواجه شده است.

این توقیف خودسرانه با انتقاد حسین فرحبخش تهیه کننده «دشمن زن» مواجه شد و این تهیه کننده به صراحت از مدیریت علی احمدی بازمانده از روزگار قالیباف در تصویرشهر گلایه کرد و به طرح این پرسش پرداخت فردی که به سابقه روضه خوانی افتخار میکند چرا باید روضه خوانی را رها کرده و به سراغ مدیریت در شهرداری برود؟؟

توقیف خودسرانه «دشمن زن» توسط تصویرشهر، محکومیت جامعه صنفی تهیه کنندگان و کانون پخش کنندگان سینمای ایران را به دنبال داشت و این دو صنف فعال سینمای ایران از شهردار تهران خواستند شرایط حل مشکل پیش آمده را فراهم آورد و بسیاری از سینماگران ایرانی نیز به انتقاد از این تبعیضها پرداختند.

روند مدیریت تصویرشهر فقط حمایت یک نفر را در سینمای ایران به دنبال داشته است که او هم محمود رضوی تهیه کننده فیلم 3ارگانی «ماجرای نیمروز» است. این تهیه کننده که اخیرا و به عنوان نماینده شورایعالی تهیه کنندگان از شورای صنفی نمایش سربرآورده و به نایب رییسی شورا هم رسیده به جای آن که در غائله پیش آمده طرف بدنه صنف سینما را بگیرد و شرایط رفع تبعیض در سینماهای شهرداری را فراهم آورد به حمایت و تعریف و تمجید از خدماتی پرداخته که مدیر تصویرشهر داشته است!!!

این تهیه‌کننده لابد از خدمات مدیر تصویرشهر خاطرات خوشی دارد که این چنین به حمایت از او پرداخته و نمیتوان بر او خرده گرفت. خرده اصلی را باید از منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما گرفت که به عنوان رییس موقت(؟!) شورایعالی تهیه کنندگان، تهیه کننده فیلم 3ارگانی را به عنوان نماینده تهیه کنندگان به شورای اکران معرفی کرد!

آقای شاهسواری! آیا فردی که نماینده صنف تهیه کنندگان در شورای اکران است باید حامی تهیه کنندگان باشد یا حامی ارگانهایی که علیرغم داشتن مجوز به توقیف محصولات سینمایی می پردازند؟

سینماروزان: توقیف برخی محصولات سینمایی مجوزدار توسط تصویرشهر که به کمدی پرمخاطب «دشمن زن» رسیده از یک طرف با واکنش تهیه‌کننده این فیلم حسین فرحبخش مواجه شد و از طرف دیگر با واکنش جامعه صنفی تهیه کنندگان و کانون پخش کنندگان سینمای ایران که با محکوم کردن توقیف محصولات مجاز، خواستار ورود شهردار تهران به حل مشکل زیرمجموعه سینمایی خود شدند.

متعاقب این اتفاقات حسین فرحبخش از شرکای موسسه پویافیلم با انتقاد از مدیر موسسه تصویرشهر که بی اعتنا به مجوزهای ارشاد فیلمهایی مجوزدار مانند «خالتور» و «دشمن زن» را توقیف میکند و با مرور عقبه او به طرح سوال در این باره پرداخت که چگونه میشود فردی بدون عقبه سینمایی به ناگاه از روضه خوانی به مدیریت فرهنگی در یک ارگان شهری میرسد؟

این طرح پرسش با حمله معدودی از افراطیون به فرحبخش مواجه شد و آنها کار را تا تهدید به مرگ این تهیه کننده قدیمی سینما پیش بردند؛ تهدیداتی که با اظهارنظر صریحتر فرحبخش روبرو گردید.

حسین فرحبخش در واکنش به این حملات گفت: مداحان و ستایشگران اهل بیت(ع) بر چشمان ما جا دارند! هیچ مشکلی با مداحان اهل بیت نداریم و خیلی هم دوست دارم از وعاظ باسواد بیاموزم. مشکلم با اوست که از روضه خوانی سوءاستفاده میکند. مشکل ما فردی است که به روضه خوانی افتخار میکند اما به ناگاه سابقه روضه خوانی را پله میکند برای گرفتن مدیریت فرهنگی!!چرا؟؟ اگر روضه خوانی مایه افتخار شماست چرا به واسطه آن پست مدیریتی گرفتید؟

فرحبخش ادامه داد: من پیشتر هم از قول شهیدمطهری گفتم که روضه خوانی به شکل و شیوه کنونی تا قبل از امام حسن عسکری(ع) نبوده! شهیدمطهری قائل است به اینکه تا قبل از امام یازدهم در عزاداریها از شعرا دعوت می شده برای حماسه خوانی و وقتی امام خمینی(ره) و مقام رهبری از شهیدمطهری به عنوان ایدئولوگ انقلاب نام میبرند، حجت تمام است.

این تهیه کننده افزود: ابدا علاقه ای به ریاکاری ندارم و در خانه ام هم بیشتر از خیلی از این جماعت افراطی ظاهرالصلاح، مجلس عزاداری امامان شیعه را برگزار میکنم و اصلا ریزه خوار امام حسین(ع) هستم و شخصا معتقدم با مدیریت فشل فعلی فقط اعتقاد به اهل بیت است که مملکت را نگه داشته!

حسین فرحبخش با اشاره به افراطیونی که او را تهدید کرده اند به مرگ و ترور بیان داشت: به آنها که مرا تهدید کرده اند به مرگ و اینکه تصمیم دارند مثل حجاریان مرا ترور کنند، میگویم جز خدا از هیچ کس باکی ندارم و تا زنده ام جلوی تندروهایی که آبروی کشور و اسلام را برده اند می‌ایستم.

سینماروزان: هرقدر که حوزه هنری در ماه‌های اخیر کوشیده با احترام به قواعد ارشاد و فراهم آوردن زمینه اکران تمامی فیلمهای مجاز و حتی «خانه دختر» و «عصبانی نیستم» در سینماهایش، قضاوت درباره محصولات را به مخاطبان بسپارد، تصویرشهر وابسته به شهرداری همچنان اصرار دارد که به مانند سنوات پیش، بعضی از فیلمهای پروانه نمایش گرفته را در سینماهای خود نشان ندهد.

سال گذشته این کمدی پرفروش «خالتور» بود که در سینماهای شهرداری ممنوع‌التصویر شد و حالا نیز پرمخاطب‌ترین فیلم اکران عیدفطر یعنی «دشمن زن» با ممنوعیت نمایش در سینماهای شهرداری مواجه شده است و کار به جایی رسیده که حسین فرحبخش تهیه‌کننده این فیلم به دنبال احقاق قضایی برآمده است.

جامعه صنفی تهیه‌کنندگان به عنوان یکی از قدیمی‌ترین و کنشگراترین صنف سینمای ایران اولین صنفی بود که با محکومیت رفتار تصویرشهر از شهردار تهران خواست به فکر حل مشکل پیش آمده باشد.(اینجا را بخوانید) و حالا کانون پخش کنندگان سینمای ایران نیز رفتار تصویرشهر را محکوم کرده است.

علی سرتیپی مدیر فیلمیران و رییس کانون پخش‌کنندگان با محکومیت رویه در پیش گرفته شده توسط تصویرشهر به سینماروزان گفت: در تازه‌ترین جلسه کانون پخش، رفتار خودسرانه ارگان‌هایی که نمایش فیلمهای مجاز را ممنوع می‌کنند مورد بررسی قرار گرفت و قاطبه همکاران این رفتار را محکوم کردند و بر این امر تأکید داشتند که وقتی شورای پروانه نمایش ارشاد مجوز فیلم را صادر کرده، دلیلی ندارد که یک ارگان و نهاد دیگر بخواهد نمایش آن فیلم را ممنوع کند.

سرتیپی با اشاره به تصمیم کانون پخش‌کنندگان در این باره ادامه داد: اعضای کانون پخش‌کنندگان مصوبه‌ای را به تأیید رساندند که بر طبق آن هر ارگانی که به مجوزهای ارشاد محل نگذارد و فیلمهای مجاز را در سینماهایش نمایش ندهد با بایکوت کانون پخش‌کنندگان مواجه خواهد شد و پخش‌کنندگان عضو کانون هیچ فیلم تازه‌ای را در اختیار این ارگان قرار نخواهد داد. بر این اساس اگر رفتار تصویرشهر اصلاح نشود هیچ فیلم تازه‌ای در اختیار سینماهای این ارگان قرار نخواهد گرفت.

رییس کانون پخش‌کنندگان خاطرنشان ساخت: این وظیفه همه نهادها و ارگانهای سینمایی است که به مجوزهای ارشاد احترام بگذارند. همین نهادها وقتی بناست فیلم تولید کنند با مجوز ارشاد فیلم را تولید می‌کنند و وقتی فیلمهایشان به اکران میرسد با مجوز نمایش ارشاد به سراغ اکران فیلمها میروند پس چه بهتر است که به پروانه نمایش ارشاد احترام بگذارند و شرایط نمایش تمامی فیلمهای پروانه‌دار را در سینماهایشان فراهم کنند تا صنوف سینمای ایران هم در تعامل با آنها حرکت کنند.

سینماروزان: علیرغم تغییر و تحول در شورای شهر تهران و حضور اکثریت اصلاح طلبان در شورا و حتی تغییر شهردار تهران و تغییر رییس سازمان فرهنگی-هنری شهرداری، همچنان فردی بازمانده از روزگار محمدباقر قالیباف به نام علی احمدی مدیریت موسسه تصویرشهر را برعهده دارد.

به گزارش سینماروزان علی احمدی حین مدیریتش در تصویرشهر هرازگاه اجازه نمایش برخی فیلمها در سینماهای زیرمجموعه تصویرشهر را صادر نکرد و همین امر گلایه سینماگران را موجب شده است؛ گلایه هایی که زمزمه هایی مبنی بر تغییر و تحول در تصویرشهر را هم موجب شده.

حسین فرحبخش از شرکای موسسه پویافیلم که آخرین محصولات پرمخاطب موسسه اش «خالتور» و «دشمن زن» با ممنوعیت نمایش در سینماهای شهرداری مواجه شده است بعد از مدتها رایزنی برای حل مشکل در نهایت تصمیم گرفته تا به صورت قضایی علیه توقیف نمایش فیلمش در سینماهای شهرداری احقاق حق کند.

فرحبخش با انتقاد از روند نامنصفانه حاکم بر مدیریت سینمایی شهرداری به «فارس» اظهار داشت: وقتی یک فرد، سینمایی شخصی دارد می‌تواند بنا به سلیقه‌ای که دارد، یک فیلم را نمایش بدهد یا ندهد ولی وقتی سینمایی با هزینه بیت‌المال ساخته می‌شود داستانش تفاوت دارد.

این تهیه کننده باسابقه افزود: سینماهای شهرداری تهران از پولی ساخته شده است که مردم تحت عنوان مالیات به شهرداری پرداخت کرده‌اند و سینماهای شهرداری باید در اختیار همه سینماگران باشد و نه اقلیتی خاص! کسی که مسئولیت موسسه تصویر شهر را بر عهده می‌گیرد باید به این موضوع واقف باشد. علی احمدی رئیس موسسه تصویرشهر حدود 3 سال است که فیلم‌های ما را در سینماهای شهرداری نمایش نمی‌دهد. من به صورت حضوری با او صحبت کردم که نتیجه‌ای نداشت.

وی ادامه داد: برای فیلم سینمایی «خالتور» ما از مؤسسه تصویر شهر درخواست کردیم که سینما در اختیارمان بگذارد اما با اینکه سالن‌های خالی داشتند، گفتند نمی‌توانیم فیلم شما را اکران کنیم و حالا نیز «دشمن زن» را در سینماهای شهرداری نشان نمیدهند.

فرح‌بخش با اشاره به اجحافی که به واسطه عدم نمایش محصولات پویافیلم نصیب این موسسه مستقل شده تصریح کرد: به تازگی شکایت‌نامه‌ای از علی احمدی در قوه قضاییه به ثبت رسانده‌ام و این پرونده در حال پیگیری است و بسیاری از اعضای صنوف خانه سینما به عنوان شاهد در دادگاه علیه آقای احمدی شهادت خواهند داد.

سینماروزان: حسین فرح‌بخش از معدود تهیه‌کنندگان بخش خصوصی سینمای ایران که این روزها فیلم «دشمن زن» را روی پرده سینماها دارد، از اجحاف موسسه تصویر شهر شهرداری تهران در حق این فیلم و البته شهروندان تهرانی برخی مناطق خبر داد.

به گزارش سینماروزان و به نقل از «ستاره سینما» براساس گفته فرحبخش کمدی «دشمن زن» که پرفروشترین فیلم اکران عیدفطر است، در هیچ‌یک از پردیس‌های سینمایی شهرداری تهران روی پرده نرفته است و از سینماهای مهمی همچون پردیس گالری ملت، پردیس رازی، راگا، تماشا و … محروم است و البته شهروندان مناطقی هم که این پردیس‌ها با عوارض شهرداری از آنها بنا شده‌اند، برای تماشای این فیلم مجبور به افزودن به بار ترافیکی شهر و سفر درون شهری به سایر مناطق هستند.

این روند سبب ساز آن شده است که عوامل فیلم سینمایی «دشمن زن» تصمیم گیرند در روزهای آینده در اعتراض به عملکرد مدیرعامل به‌جامانده از دوران قالیباف تصویرشهر در برابر سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران تحصن کنند!

سال گذشته نیز فیلم «خالتور» دیگر تولید موسسه پویافیلم به مدیریت حسین فرح‌بخش و عبدالله علیخانی با ممانعت علی احمدی مدیر موسسه تصویر شهر که مدیریت سینماهای شهرداری تهران را بر عهده دارد، راهی به پرده سینماهای این نهاد شهری و خدماتی مردم تهران پیدا نکرد.

اما قانون چه می‌گوید؟ طبق قوانین موجود، هر فیلمی که موفق به اخذ پروانه نمایش از سازمان سینمایی وزارت ارشاد می‌شود، قابل نمایش در سینماهای کشور است و هیچ مقامی به غیر از مقام قضایی و یا شخص وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی آن هم در شرایط خاص و اضطراری حق جلوگیری از نمایش آن را ندارد و در صورت جلوگیری از نمایش فیلم مجوزدار، می‌بایست نسبت به جبران ضرر و زیان وارد و پرداخت خسارت اقدام لازم صورت پذیرد.

مردم تهران در انتخابات سال ۹۶ به تمام لیست اصلاح‌طلبان شورای شهر تهران رای دادند تا بلکه با تغییر مدیریت شهری، شاهد پایان اقدامات غیرقانونی و فراقانونی و رانتخواری و حیف و میل بودجه و عوارض شهر باشند اما در عمل می‌بینیم که همچنان بعد از یک سال و اندی از این انتخابات، در موسسه تصویرشهر بر روال سابق می چرخد و با سرمایه فرهنگی فیلمسازان بر اساس خوداجتهادی و تسویه‌حساب شخصی بازی می‌کند و البته مردم مناطقی از تهران را هم برای تماشای فیلم مورد علاقه خود در پردیس‌هایی که از عوارض پرداختی آنها ساخته شده است محروم می‌کند و مشخص نیست شهردار تهران و اعضای اصلاح‌طلب شورای شهر با آن همه تَکرار و البته وعده و شعار، چرا نسبت به این حکومت ملوک‌الطوایفی بی‌تفاوت هستند و کار را به جایی کشانده‌اند که برخی هنرمندان در اعتراض قرار است در برابر سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران تحصن کنند.

اقدامات علی احمدی، مدیر موسسه تصویر شهر علاوه بر اینکه در تضاد با مدعای سعید اوحدی رییس سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران مبنی بر احترام به مجوزهای صادره سازمان سینمایی وزارت ارشاد و رعایت قانون است، از طرف دیگر این سوال را ایجاد می‌کند که آیا پردیس‌های سینمایی شهرداری بیت‌المال است یا ارثیه پدری و بخش خصوصی این مدیر شهری که محصولات مجاز هم اجازه نمایش در آنها را پیدا نمی کنند؟

سینماروزان: بالاخره یک بار هم ییش از آن که فرشته مرگ سربرسد، مجوز بازگشت رسمی یک هنرمند قدیمی صادر شد و جواد یساری خواننده قدیمی موسیقی مردمی ایران با فیلم «دشمن زن» به عرصه فعالیت مجاز بازگشت.

بازگشت جواد یساری به عرصه مجاز با سکانسی از «دشمن زن» صورت می گیرد که او در شمایل شخصیت حقیقی خودش که یک آوازه‌خوان باشد به یک رستوران سنتی رفته و همراه با گروهش به آوازخوانی می پردازد آن هم در حالی که سام درخشانی و بهرنگ علوی بازیگران اصلی «دشمن زن» به عنوان مشتری به رستوران آمده اند.

«دشمن زن» ساخته کریم امینی، یک کمدی-موزیکال-رمانتیک و تازه ترین محصول موسسه سینمایی پویافیلم است که داستانی مفرح درباره به چالش کشیده شدن افکار آدمهایی را بیان میکند که در ظاهر ضدّزن به نظر میرسند.

این کمدی پربازیگر از حضور چهره‌هایی نظیر سام درخشاني، گوهر خيرانديش، بهاره كيان‌افشار، الناز حبيبي، بهرنگ علوي، مريم سعادت، مونا شناس، سيروس همتي، هاوار قاسمي، سپيده مراد‌پور و با هنرمندي اميرحسين آرمان سود می‌برد.

 حسین فرحبخش و عبدالله علیخانی تهیه‌کنندگی فیلم را برعهده داشته‌اند و فیلم که با پخش «پویافیلم» روی پرده رفته در کمتر از یک هفته در مرز نیم میلیارد فروش است.

برای تماشای بخشی از حضور جواد یساری در «دشمن زن» اینجا را ببینید.

سینماروزان: اولین اکران مردمی «دشمن زن» همزمان با آغاز اکران در پردیس آزادی برگزار خواهد شد.

به گزارش سینماروزان اکران رسمی کمدی «دشمن زن» ساخته کریم امینی از چهارشنبه 23خردادماه در سراسر کشور آغاز خواهد شد و اولین اکران مردمی فیلم در همین روز انجام می گیرد.

سام درخشانی و بهاره کیان افشار بازیگرانی که شخصیتهایی خاص در «دشمن زن» ایفا کرده‌اند به همراه کریم امینی کارگردان این کمدی، چهارشنبه 23خردادماه حوالی ساعت 22.30 در پردیس آزادی حاضر خواهند شد و هم با مخاطبان گپ زده و هم به همراه آنها به تماشای «دشمن زن» می نشینند.

علاقمندان به حضور در اکران مردمی «دشمن زن» و دیدار با بهاره کیان‌افشار و سام درخشانی می‌توانند از طریق سایت سینماتیکت نسبت به رزرو حضور اقدام کنند.

«دشمن زن» تازه‌ترین محصول موسسه پویافیلم یک کمدی-رمانتیک-موزیکال است که اسرار پشت پرده زندگی آنها که مدام ژست ضدّزن می‌گیرند را برملا میکند.

تهیه‌کنندگی «دشمن زن» را حسین فرحبخش و عبدالله علیخانی برعهده داشته‌اند. سام درخشاني، گوهر خيرانديش، بهاره كيان‌افشار، الناز حبيبي، بهرنگ علوي، مريم سعادت، مونا شناس، سيروس همتي، هاوار قاسمي، سپيده مراد‌پور و با هنرمندي اميرحسين آرمان بازیگران این فیلم هستند.

سینماروزان: «دشمن زن» به عنوان اولین فیلم اکران عیدفطر از چهارشنبه 23 خردادماه روی پرده می‌رود.

در فاصله ای کوتاه تا اکران این کمدی-رمانتیک تازه ترین پوستر این فیلم که بهزاد خورشیدی آن را طراحی کرده، رونمایی شد.

«دشمن زن» تازه ترین محصول موسسه سینمایی پویافیلم و اولین فیلم بلند کریم امینی است که داستانی سرخوشانه درباره جماعتی دارد که در ظاهر آنتی-زن یا ضدزن به نظر می‌رسند اما کافیست فقط چند قدم به سمت رویاهایشان بردارند تا همه تصوراتشان دگرگون شود…

این کمدی-رمانتیک پربازیگر از حضور چهره‌هایی نظیر سام درخشاني، گوهر خيرانديش، بهاره كيان‌افشار، الناز حبيبي، بهرنگ علوي، مريم سعادت، مونا شناس، سيروس همتي، هاوار قاسمي، سپيده مراد‌پور و با هنرمندي اميرحسين آرمان سود می‌برد.

 حسین فرحبخش و عبدالله علیخانی تهیه‌کنندگی فیلم را برعهده داشته‌اند.

در خلاصه داستان «دشمن زن» آمده: چرا هرچي دشمن زنه بعد از يه مدت توزرد از آب در مياد و ميشه مدافع سرسخت حقوق زنان؟؟!!

دشمن زن

سینماروزان: از تازه‌ترین پوستر و مجموعه تصاویر کمدی-رمانتیک «دشمن زن» رونمایی شد.

به گزارش سینماروزان «دشمن زن» تازه‌ترین محصول پویافیلم است و به زودی در گروه سینمایی ماندانا روی پرده خواهد رفت.

«دشمن زن» را کریم امینی براساس فیلمنامه‌ای از اميرحسين نجف پور و بهنام ساعد، کارگردانی کرده است.

این کمدی-رمانتیک پربازیگر از حضور چهره‌هایی نظیر سام درخشاني، گوهر خيرانديش، بهاره كيان‌افشار، الناز حبيبي، بهرنگ علوي، مريم سعادت، مونا شناس، سيروس همتي، هاوار قاسمي، سپيده مراد‌پور و با هنرمندي اميرحسين آرمان سود می‌برد.

 حسین فرحبخش و عبدالله علیخانی تهیه‌کنندگی فیلم را برعهده داشته‌اند.

در خلاصه داستان «دشمن زن» آمده: چرا هرچي دشمن زنه بعد از يه مدت توزرد از آب در مياد و ميشه مدافع سرسخت حقوق زنان؟؟!!

دشمن زن

دشمن زن

دشمن زن

دشمن زن

دشمن زن