سینماروزان: نخستین پوستر فیلم «اکسیدان»حامد محمدی رونمایی شد؛ پوستری که در آن جواد عزتی با دو گریم متفاوت دیده می‌شود. یکی گریم یک کشیش و دیگری گریم جماعتی که از آنها با نام دگرباش یاد می‌شود.

«اکسیدان» را منوچهر محمدی تهیه کرده و پوستر فیلم با طرحی از روژان ایرجی رونمایی شده است و فیلم از طریق موسسه پخش رسانه فیلمسازان در آستانه اکران قرار دارد.

جواد عزتی،امیر جعفری، شبنم مقدمی، شقایق دهقانی، رضا بهبودی، لیندا کیانی و علی استادی ترکیب بازیگران اصلی این فیلم سینمایی را تشکیل می دهند.

در خلاصه داستان «اکسیدان» آمده است: اصلان اگر می دانست گرفتن ویزا اینهمه دردسر دارد، اصلا عاشق نمی شد.

عوامل این فیلم سینمایی عبارتند از:

نویسنده و کارگردان:حامد محمدی، مدیر فیلمبرداری:فرشاد محمدی، صداگذار:بهمن اردلان، صدابردار:سعید بجنوردی، دستیار اول کارگردان و برنامه ریز:علی صابری، طراح چهره پردازی:ایمان امیدواری، تدوین:حسن ایوبی، مدیر تولید:مجید کریمی،طراح صحنه و لباس:کامیاب امین عشایری، منشی صحنه:فاطمه سادات سیدی، جلوه های ویژه بصری:بهنام خاکسار، مدیر تدارکات:احمد عطایی، عکاس:مهدی دلخواسته، تبلیغات فضای مجازی:آریان امیرخان، مشاور رسانه ای:بهناز شیربانی، تهیه کننده:منوچهر محمدی، پخش:رسانه فیلمسازان

اکسیدان

سینماروزان: تا اینجای کار و با احتساب طرح تشویقی اکران رمضان که دو هفته نمایش فیلمها، یک هفته احتساب خواهد شد، آنچه مشخص است اینکه فیلمهای «مادر قلب اتمی»، «رگ خواب» و «زیر سقف دودی» که اولی از همین هفته روی پرده رفته و دو فیلم دیگر از هفته آینده، اکرانشان به عیدفطر می‌رسد.

به گزارش سینماروزان در کنار اینها «ساعت 5 عصر» و «پا تو کفش من نکن» هم از جمله فیلمهای قرارگرفته در مسیر اکران عیدفطر هستند.

رقابت در اکران عیدفطر با حضور «اکسیدان» جذابتر خواهد شد. «اکسیدان» یک کمدی موقعیت با بازی امیر جعفری-جواد عزتی در نقشهای اصلی است که حامد محمدی به تهیه کنندگی منوچهر محمدی آن را ساخته است.

«اکسیدان» روایتی است از تلاشهای دو شخصیت متناقض برای مهاجرت؛ تلاشهایی که حوزه هایی مختلف و کاملا خاص را دربرمی‌گیرد. موقعیتهایی که «اکسیدان» بر رویش دست گذاشته این قابلیت را برایش ایجاد می کند که بتواند در زمره آثار پرمخاطب سینماها جای گیرد البته اگر پروانه نمایش آن به موقع صادر شود…

برخی اشارات سیاسی-اجتماعی گزنده «اکسیدان» موجب آن شده که در مسیر صدور پروانه نمایش آن مقداری حرف و حدیث پیش آید و چندین نما و پاره ای دیالوگهای فیلم زیر تیغ ممیزی برود. دست اندرکاران «اکسیدان» در حال تعامل با اداره نظارت برای حل مشکل با کمترین تعدیل و روی پرده فرستادن نسخه ای هستند که بتواند مورد توجه مخاطب قرار گیرد.

شبنم مقدمی، شقایق دهقانی، رضا بهبودی، لیندا کیانی، علی استادی، وحید آقاپور دیگر بازیگران «اکسیدان» هستند و پخش این کمدی از طریق موسسه رسانه فیلمسازان به مدیریت حبیب اسماعیلی انجام خواهد شد.

برای دیدن تیزر «اکسیدان» اینجا را ببینید.

سینماروزان: جدایی بین الملل از فجر و تخصیص بودجه میلیاردی برای برگزاری آن در شرایطی که بخش عمده سینماگران ایرانی برای گرفتن یک وام حمایتی حداقلی باید مدتها در نوبت بمانند انتقادات فراوانی را موجب شده است؛

باز اگر خروجی این جشنواره که قاعدتا باید رونمایی از محصولات بکر و دست اول است به خوبی انجام می شد راحتتر می شد با صرف هزینه های میلیاردی برای جشنواره کنار آمد اما وقتی می بینیم جشنواره جهانی برگزار می شود اما صف غذای فودکورتش پرمخاطبتر از سالنهایش است(!) فقط افسوس است که بابت این روش برپایی رقم می خورد.

حامد محمدی نویسنده و کارگردان سینما که یک فیلم آماده اکران به نام «اکسیدان» با مضمونی درباره مهاجرت دارد و البته فرزند منوچهر محمدی تهیه کننده شناخته شده سینما و صاحب آثاری همچون «مارمولک» و «میم مثل مادر» است در گفتگویی با «فارس» انتقادات تند و تیزی را از جشنواره ای موسوم به جهانی فجر طرح کرده است.

محمدی با اشاره به سابقه برگزاری جشنواره فیلم فجر در بخش ملی و بین الملل گفت: مدیران برگزارکننده این جشنواره مدام این موضوع را مطرح می کنند که جشنواره جهانی دو – سه سال بیشتر عمر ندارد و هنوز نوپاست و نباید نقدش کرد، اما مانند سایر مدیرانی که در این سالها نمونه هایشان را زیاد دیده‌ایم با اینکه می دانند چرخ قبل از آنها اختراع شده  باز هم دوست دارند چرخ را از نو اختراع کنند. مدیرانی که علاقه دارند با تمام قوا تجربیات سی و چند دوره جشنواره بین المللی فجر را فراموش کنند، آن زمان که بخش ملی و بین‌الملل فجر همزمان برگزار می شد و اتفاقا به نظر می رسید دارد کار خودش را در همان حد و اندازه ای که توقعش می رود انجام می دهد.

 وی افزود: این همه اصرار دوستان را برای مستقل کردن جشن بین المللی فیلم فجر از بخش ملی با وجود مضاعف شدن بودجه‌هایی که همه می دانیم در این روزها چقدر سخت به دست می‌آید، هنوز کسی تشریح نکرده است. صرف هزینه برای رسیدن به مقصودی درست هیچ اشکالی ندارد، مثل اینکه بگوییم برای رسیدن به یک منبع بزرگ نفتی باید فلان رقم را هزینه کنیم اما اینکه آیا این چاه در جای درستی حفر می شود و بعد از این همه انرژی و هزینه آیا به اتفاق و نتیجه درستی می رسیم به گمانم بعد از سه سال باید زودتر به جواب برسیم.

نویسنده فیلمنامه «طلا و مس» ادامه داد: به هر حال هر مدیر و هر دولتی میراثی از خود به جای می گذارد و بعضی وقت ها این میراث ها کار مدیریت جدید را پیچیده تر می کند. همانطور که در دولت نهم بحث یارانه ها مطرح و اجرایی شد و دولت بعدی هم نتوانست به این راحتی موضوعی را که کارشناسان اقتصادی زیادی آن را از اصل اشتباه می دانند یک شبه حذف کنند.

وی افزود: در عرصه سینما هم همانطور که تبدیل معاونت سینمایی به سازمان سینمایی، میراث مدیریت مجموعه آقای شمقدری است٬ تنها میراث به جا مانده از آقای ایوبی هم همین استقلال بخش بین‌الملل فجر از بخش ملی است که اگر نتیجه ندهد تقریبا چیزی از او و مجموعه اش در سینما نمانده است. اما اگر این تصمیم با هدف مشخص و کارشناسی های درستی که ما از آنها چیزی مشاهده نکرده ایم، گرفته شده باشد و فقط برای منافع عده ای خاص طراحی نشده باشد در هر دولتی و با هر سلیقه ای ماندگار می شود و فقط باید ایراداتش را برطرف کرد تا دوره های بهتری برای سالهای آینده متصور باشد.

نویسنده فیلمنامه «حوض نقاشی» گفت: حتی بعد از یک دوره هم نباید نقد را فراموش کنیم. اتفاقا نقد درست و علمی همیشه سازنده است و نباید از آن ترسید. حتی از نقدهای مدل مسعود فراستی هم نباید فرار کرد و فقط باید اجازه داد فضای نقد و نظر برای همه به شکل عادلانه ای فراهم باشد. در ایران تا کسی موضوعی را نقد می کند به سرعت متهم به انواع و اقسام جرم ها می شود. در سیاست به براندازی و مخالفت با نظام متهم می شود و همین خصیصه در سینما هم به شکلی دیگر از طرف مدیران متهم به «خواب آلودگی» یا «کوته فکری» می شود.

وی ادامه داد: شاید قرار باشد همه  سینماگران و سایت ها و روزنامه ها پشت یک رویداد بایستند و از برگزاری اش به این شکل حمایت کنند اما اگر همه مردم در جشنواره های خارجی رده الف و ب و ج شرکت نکرده‌اند و احتمالا فقط بعضی عکس های فرش قرمزش را دیده اند اما خوشبختانه هم برگزار کنندگان جشنواره و هم سایر فیلمسازان معمولا در جشنواره های بین المللی بسیاری شرکت کرده اند و به راحتی می توانند بدون قصد و غرض٬ شکل برگزاری این جشنواره را با جشنواره های خارجی مقایسه و عادلانه قضاوت کنند.

کارگردان فیلم سینمایی «فرشته ها با هم می‌آیند» در ادامه به حضور تعدادی از فیلم های ایرانی در بخش جهانی فجر اشاره کرد و گفت: از همان سال اول که بخش ملی و بین الملل مستقل شدند، تعدادی فیلم داخلی که در بخش ملی پذیرفته نشدند،به بخش جهانی راه پیدا کردند که شاید بسیاری از آنها هیچ ربطی به جشنواره جهانی نداشتند و این شائبه یا شایعه دلجویی از فیلمسازانی که در بخش ملی حضور نداشتند مطرح شد و قطعا این موضوع با قواعد برگزاری جشنواره جهانی همخوانی ندارد. به نظرم جشنواره ای مثل «عمار» با شعار «استکبار ستیزی» هدف مشخص تری از جشنواره مستقل جهانی فجر دارد و از ابتدا این مسیر را برای خودش تعیین کرده است اما آیا واقعا هدف جشنواره جهانی ما تا همین اندازه هم مشخص و رسانه ای شده است؟

وی افزود: بحث شفافیت و پاکدستی از شعارهایی بود که دولت یازدهم با همین پاشنه آشیل موفق شد رأی بیاورد اما امروز مدیران جشنواره این حق را به مردم نمی دهند و این موضوع را به جای دیگری حواله می دهند. مگر گردش مالی یک ساله در سینما اصلا قابل مقایسه با صنایع دیگری مثل نفت و پتروشیمی و صنایع نظامی و یا حتی سیاست بین الملل است که سعی نمی کنیم در این مورد شفاف حرف بزنیم و افتخار کنیم که بودجه ای را به بهترین شکل صرف هنر و فرهنگ کشورمان کرده ایم؟ اتفاقا اگر جشنواره جهانی فجر بتواند هرسال تعدادی فیلمساز درجه یک تربیت یا شناسایی کند و افتخاری برای صنعت سینمای ایران باشد شاید باید بیشتر از این ارقام هم هزینه کند اما فعلا هیچ خبری از هیچ کدام از این موارد نیست و جشنواره ای مثل سایر جشنواره های پرتعدادی که هر ساله برگزار می شود شروع و تمام می شود.

کارگردان فیلم سینمایی «فرشته ها با هم می آیند» افزود: قطعا ممیزی و سانسور فیلم‌های حاضر در بخش جهانی فجر بیشترین تاثیر را در کیفیت و نوع آثار برگزاری جشنواره در سطح جهانی دارد و برای بسیاری از فیلمسازان موضوعی مثل سانسور فیلمشان پذیرفتنی نیست و همین نکته به ظاهر کوچک که برای ما نهادینه شده و به آن عادت کرده ایم٬ برای فیلمسازان خارجی خیلی عجیب است و طبیعتا شکل برگزاری جشنواره در سطح بین الملل را زیرسوال می‌برد. تعجبم وقتی بیشتر می شود که دوستانی که فیلم هایشان از این جشنواره به جشنواره ای دیگر دور دنیا می چرخد آیا حاضر هستند حتی یک پلان از فیلمشان با ممیزی جشنواره ای روبرو شود که حالا این جشنواره را با استانداردهای جشنواره های جهانی دنیا مقایسه می کنند؟

محمدی در پایان خاطرنشان کرد: به عنوان کسی که در عرصه سینما فعالیت می کند یقین دارم رضا میرکریمی قطعا فیلمساز خوب و درجه یکی است که در جشنواره های بین‌المللی زیاد شرکت کرده و جوایز زیادی هم گرفته ولی اینکه الزاما مدیر یک جشن بین‌المللی سینمایی مستقل هم بماند و این جشن هم به کار خودش ادامه بدهد یا نه، کسی از سینماگران تصمیم‌گیرنده نیست و در حیطه مسئولیت‌های مدیرانی است که او را منصوب کرده‌اند و هزینه های این جشنواره را می‌دهند.

سینماروزان: منوچهر محمدی از جمله تهیه کنندگان باسابقه سینمای ایران است که اخیرا با شراکت با تقی علیقلی زاده و احمدرضا درویش، پردیس سینمایی مگامال در اکباتان را هم در حال راه اندازی دارد.

به گزارش سینماروزان محمدی همواره در گفتگوهای مختلفی که داشته کوشیده زوایایی کمتردیده شده از اتفاقات را ببیند و شاید برای همین است این تهیه کننده در تازه ترین گفتگویش که با «شرق» انجام شده به صراحت از این گفته که هر فیلمی که تولید میشود لزوما نباید به نمایش عمومی گذاشته شود.

متن کامل تازه ترین گفتگوی منوچهر محمدی را بخوانید:

 در یک‌­سال گذشته حوزه فرهنگ خصوصا سینما بحران‌های بسیاری را تجربه کرد و دراین­‌ میان نهادهای صنفی مثل خانه سینما بیشتر زیر ذره­‌بین بودند، عملکرد خانه سینما طی یک‌سال گذشته را چطور ارزیابی می‌کنید؟
واقعه تلخ تعطیلی خانه سینما از آغاز تصمیم اشتباهی بود و طبیعتا پس‌لرزه‌های بعد از تعطیلی خانه سینما موجب شد  با بازگشایی خانه سینما دوستان این فرصت را پیدا کنند تا حدودی راجع به جایگاه خانه و موقعیت آن فکر کنند و با تشکیل جلسات کارشناسی به زوایای حقوقی خانه سینما بیشتر بپردازند. اینکه به هر صورت خانه سینما باید از جایگاه حقوقی محکم‌تری برخوردار باشد، چراکه به نظر می‌آید بخش‌هایی از قانون اساسی کشور در برخی موارد یا مغفول است یا اجرا نمی‌شود، طبعا یکی از آن موارد هم جایگاه نهادهای مدنی است که خانه سینما در این تعریف می‌گنجد. پیشنهادات زیادی درباره قانونمندشدن خانه سینما مطرح شد که یکی از این موارد ثبت قانونی صنوف در وزارت کار بود. تا جایی که خبر دارم بخش قابل‌توجهی از صنوف از این طریق اقدام کردند و ثبت قانونی شدند و برخی دیگر از صنوف در حال پیگیری این موضوع هستند. اما واقعیت مطلب این است که سینما برخلاف سایر صنوف، موجود زنده‌ای است، به این معنا که دائما در حال تغییر و تحول است و این تغییر و تحول به ذات سینما برمی‌گردد و آمیخته با مجموعه‌ای از بحران‌هاست؛ بحران‌هایی مثل بی­کاری، تأمین معیشت، رقابت با رسانه‌های دیگر، مخاطب و… بنابر این توصیه من به مدیرانی که در رأس نهادهای دولتی مرتبط به سینما و نهادهای صنفی سینمایی قرار دارند، این است که باور کنند سینما آمیخته با بحران است. هرچند  شاید بحران لغت صحیحی برای توضیح شرایطی که سینما به آن دچار است نباشد، اما حوزه سینما مثلا با کار یک کارخانه متفاوت است، در یک کارخانه وقتی یک خط تولید را تعریف می‌کنیم تا آمدن تکنولوژی جدید طبیعتا اتفاق تازه‌ای رخ نمی‌دهد، اما سینما هر فیلمش می‌تواند تبدیل به یک مسئله اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در ابعاد مختلف شود. بنابراین همیشه گرفتار مجموعه‌ای از چالش‌هاست و خوب است  مدیریت این دو حوزه صنفی و دولتی با این رویکرد به سینما نگاه کنند و تصمیماتشان را با توجه به این شرایط اتخاذ کنند، چراکه اگر فکر کنند سینما یک جزیره ثبات، سکون و آرامشی است و مثلا با صدور چند آیین‌نامه یا بخش نامه، سینما تا پنج سال آینده مسیر ثابتی را پیش خواهد گرفت، اشتباه است.
 فکر می‌کنید در سال پیش‌رو چه مواردی باید در اولویت کارهای خانه سینما قرار گیرد؟
چیزی که مشخص است و در این سال‌ها شاهدش بودیم این است که خانه سینما باید به برایند تولید، توزیع و نمایش توجه ویژه‌ای داشته باشد که این سه اصل درواقع، ذات صنعت سینما را تشکیل می‌دهد و البته یک بخش مسائل مربوط به صنوفی است که اصطلاحا در خدمت کارفرمایان (تهیه‌کنندگان) هستند. این صنوف مشکلاتی دارند که باید به آن توجه شود. سینما از حوزه‌هایی است که به شکل جبری نیروی جوان به آن وارد می‌شود و وقتی نیروی جوان وارد می‌شود، طبعا بخشی از نیروهای قدیمی‌تر ممکن است بازار کار قبل را نداشته باشند. در فضایی مثل فضای فرهنگی غرب خیلی راحت این موضوع پذیرفته می‌شود که مثلا وقتی فیلم‌برداری به آستانه ٦٠ یا ٧٠سالگی می‌رسد، طبیعی است تحمل کار طولانی­‌مدت را ندارد و باید کارش را نیروی جوان‌تری بر عهده گیرد  یا بازیگری که در دوره‌ای نقش جوان اول بازی می‌کرده و در یک میانگین سنی بالاتری تعداد نقش‌های کمتری به او پیشنهاد می‌شود و این طبیعی است. اما متأسفانه در جامعه ما خیلی راحت با این موضوع کنار نمی‌آیند و علت این موضوع نیز به برخی سازوکارهای اقتصادی سینما برمی‌گردد. اگر در فرایندهای تولید، سهمی برای این‌طور نیروها در نظر گرفته شود، وقتی به آستانه کم‌کاری یا بی­کاری نزدیک می‌شوند، خیلی نگران کم‌کار یا بی‌کارشدنشان نیستند. این موضوعی است که خانه سینما باید به آن فکر کرده و راهی برای آن پیدا کند. به نظر من بحث امنیت شغلی اگر جنبه دستوری داشته باشد با طبیعت سینما خیلی جور نیست. مثلا اگر خانه سینما در بخشنامه‌ای اعلام کند فقط با نیروهای عضو صنوف کار کنید و از آن­‌طرف صنوف اجازه ورود نیروهای جوان را ندهند یا سخت‌گیرانه برخورد کنند، وارد تضادی می‌شویم که قابل حل نیست. اما نکته‌ای  که برای من حائز اهمیت است و با مدیران خانه سینما چندین‌بار که طلب مشورت کردند در میان گذاشتم، این مورد است که خانه سینما باید جایگاه اجتماعی مستحکم‌تری پیدا کند. علتش هم به تفاوت خانه سینما با سایر اتحادیه‌هایی که در کشور وجود دارد، برمی‌گردد. خانه سینما از پتانسیل بیشتری برخوردار است. به این معنی که خانه سینما می‌تواند در بسیاری از مسائل اجتماعی و فرهنگی جامعه به دلیل نیروهای توانمندی که در آن وجود دارد نقش جدی‌تری ایفا کند. برای اینکه موضوع روشن‌تر شود مثال می‌زنم که در بحث محیط ‌زیست به‌عنوان یک مسئله خیلی غیرسیاسی  یا بسیاری از مسائلی از این دست، خانه سینما می‌تواند نقش فعال‌تری بازی کند و این کمک می‌کند که سینما نسبت به مسائل پیرامون خودش ادای تکلیف کند و هم از نیروهای کارآمدش بهره گیرد و به برخی مشکلاتی که دولت توان رسیدگی و حل آنها را ندارد سروسامان دهد. نیاز است خانه سینما به حوزه تولید، توزیع و نمایش وارد شود. به یک زبان روشن‌تر، این اراده نزد مدیران دولتی وجود دارد که بخشی از وظایفی که دولت تصدی‌گری می‌کند را به صنوف واگذار کنند. در دولت‌های پیشین، یکی، دو مرحله این اتفاق افتاد، ولی چیزی که برای مدیران دولتی نگرانی ایجاد می‌کند، خلأهای قانونی است که در خانه سینما وجود دارد. این تمایل از سمت دولت هست که بخشی از وظایفش را به جایی مثل خانه سیما واگذار کند اما از طرف دیگر احساس می‌کند سازوکار‌های حقوقی موجود ناقص است و اگر به نقطه‌ای برسند که پرسشی از طرف نهادهای قانونی مطرح شود، طبیعتا چون مسئولیت به صورت قانونی واگذار نشده مشخص نیست چه کسی متصدی این کار است. با تشکیل نظام سازمان هنری بسیاری از مشکلات برطرف خواهد شد، در این صورت دولت با خیال آسوده می‌تواند برخی از مسئولیت‌ها را بر عهده خانه سینما بگذارد و برخی وظایف به دوش اصناف گذاشته می‌شود.
 برخی از اتفاقات سال گذشته در حوزه سینما گله­‌مندی‌هایی را برای اهالی سینما ایجاد کرد و در بسیاری از مواقع مثل به‌وجودآمدن مشکلاتی برای فیلم، اهالی سینما انتظار بیشتری از خانه سینما به‌عنوان یک نهاد صنفی داشتند، با توجه به مسائل حقوقی­‌ای که درباره خانه سینما مطرح شد، تا چه اندازه توان یا اجازه ورود به برخی مسائل را دارد؟
وقتی وظایف روشن نیست طبعا تداخل به وجود می‌آید. به نظرم اشکالی ندارد یک فیلم توقیف شود، به این معنا که حتما نباید هر چیزی تولید می‌کنیم به نمایش عمومی گذاشته شود. اما از جایی کار غلط است که برخورد سلیقه‌ای مدیران دولتی باعث توقیف فیلمی شود، اما اگر برخورد قانونمند باشد جای گله و شکایتی نیست. زمانی من فیلم‌ساز تصمیم می‌گیرم پا را فراتر از قوانین مربوطه بگذارم و مثلا فیلمی بسازم که در آن قومیت‌های ایرانی به تمسخر گرفته می‌شوند، طبیعی است  جلوی این فیلم گرفته شود. نکته برمی‌گردد به اینکه اگر نظام هنری مشخصی داشته باشیم که تکالیف و وظایف مشخصی داشته باشد، این توقع می‌رود  اگر فیلمی با مشکل مواجه می‌شود خانه سینما وارد شود. درحال‌حاضر خانه سینما با چه ابزار حقوقی وارد شود؟ درنتیجه می‌شود همین که الان هستیم یعنی خانه سینما سعی می‌کند با روابط کدخدامنشی، که لزوما ممکن است همیشه جواب ندهد مشکلات را حل کند. طبیعی است که الان نمی‌شود توقع بیشتری از خانه سینما داشت. اگر فیلم‌های ما سند مالكیت داشته باشد و بنابر قوانین، نه برخوردهای سلیقه‌ای، فیلمی نمایش نداشته باشد و اگر بر حسب برخورد سلیقه‌ای مدیران توقیف شود، تکلیف روشن است، اشکالی ندارد که برحسب قوانین مشخص یک فیلم توقیف شود، اما باید دولت خسارت فیلم را بپردازد، مثل این است که شهرداری تصمیم می‌گیرد بخشی از خانه‌های یک منطقه را خراب کرده و پارک درست کند، طبعا هزینه‌ای پرداخت می‌کند و خانه‌ها را خریداری می‌کند و کار به شکل قانونی پیش می‌رود. در مورد سینما نیز همین‌طور است اگر به هر دلیلی برای فیلم مشکلی ایجاد شد، باید هزینه‌های صاحبان فیلم پرداخت شود که سازندگان اثر متوجه خسارت مالی نشوند. اگر این موضوع روشن شود، بسیاری از مسائل دیگر حل خواهد شد. متأسفانه شکل قانون کپی‌رایت در کشور شکل به­روز و کاملی ندارد و درست و منطقی اجرا نمی‌شود. بنابراین منافع گروهی از اهل سینما به‌این‌ترتیب از دست می‌رود و لطمه جدی اقتصادی به سینمای ایران وارد می‌شود. این موارد از موضوعات مهمی است که خانه سینما و دولت باید به آن بپردازند. قطعا نیاز است تا بسیاری از مشکلات را قبل از وقوع پیش­‌بینی کنیم و تأکید دوباره‌ای روی این جمله است که همیشه پیشگیری بهتر از درمان است، به نظر می‌رسد بسیاری از مسائل کشور ازجمله سینما در مرحله درمان است. اگر قانون کپی‌رایت را ٣٠ سال پیش جدی گرفته بودیم الان قطعا در این موقعیت نبودیم. اگر به فکر سالن‌سازی بودیم شرایط سینما بهتر بود، درحال‌حاضر ریشه بسیاری از اختلافات داخل سینما به این برمی‌گردد که سیستم نمایش و توزیع ما سیستم کوپنی است. کاملا سهمیه‌­بندی است و بازار طبیعی عرضه و تقاضا وجود ندارد. بسیاری از اختلافات داخل سینما ریشه در شکل اکران فیلم‌ها دارد، ما ورودی بزرگی به اسم تولید داریم و بعد از آن به دالان تنگی به اسم نمایش و توزیع می‌رسیم. طبیعی است اختلافاتی ایجاد می‌شود.  به نظرم با اندکی دوراندیشی می‌شود مشکلات را حل کرد. کمی دوراندیشی از سمت مدیران دولتی و همت از طرف مدیران صنفی نیاز است تا برخی مشکلات را برطرف کرد.

سینماروزان: حامد محمدی فرزند منوچهر محمدی به عنوان فیلمنامه نویس آثاری نظیر “طلا و مس” و “حوض نقاشی” به تهیه کنندگی پدر وارد سینما شد و البته خیلی زود هم توانست اولین فیلم بلندش “فرشته ها با هم می آیند” را باز هم به تهیه کنندگی پدر تولید کند.

به گزارش سینماروزان محمدی با کارگردانی همان یک فیلم سینمایی توانست سفارش کار ساخت مجموعه نوروز95 شبکه دو سیما با عنوان “زعفرونی” را هم بگیرد؛ با این تفاوت که در اینجا به جای پدرش این عمویش ایرج محمدی بود که تهیه کنندگی را برعهده داشت.

حالا این آقازاده سینمایی قصد دارد دومین فیلم سینمایی اش “اقامت دایم” را باز هم به تهیه کنندگی پدرش بسازد. منوچهر محمدی با اشاره به پروژه سینمایی “اقامت دایم” به “مهر” گفت: در حال حاضر در حال کار روی فیلمنامه این اثر سینمایی هستیم و تا پایان بازنویسی دوباره آن مدتی زمان لازم داریم.

وی ادامه داد: با توجه به اینکه نمی‌دانیم بازنویسی «اقامت دایم» چقدر طول می کشد به همین دلیل زمان دقیق آغاز فیلمبرداری این اثر سینمایی هم مشخص نیست.

این تهیه کننده سینما تاکید کرد: سعی می کنیم تا پایان سال جاری فیلمبرداری را آغاز کنیم، البته امیدوارم شرایط لازم برای این کار فراهم شود.

محمدی در پایان گفت: نام نهایی این پروژه بعد از پایان بازنویسی مشخص می شود.

سینماژورنال: انتقادات به مجموعه های تلویزیونی نوروز و البته سریالهایی که در یک سال گذشته از رسانه ملی روی آنتن رفته اند سبب ساز آن شده است که رحمان سیفی آزد رییس مرکز نمایش سیما در تازه ترین گفتگویش که با “شرق” انجام شده به صراحت به گلایه از برخی کارگردانان و نویسندگان بپردازد که کیفیت پایین آثار خویش را نمی‌پذیرند و آن را به گردن ممیزی های رسانه ملی یا کمبود وقت می اندازند.

به گزارش سینماژورنال سیفی آزاد که خود سابقه نگارش برخی از آثار شناخته شده سینمای ایران و از جمله ملودرامهای “قصه پریا” و “من مادر هستم” فریدون جیرانی را دارد با اشاره به سریالهایی چون “بیمار استاندارد”، “زعفرانی”، “قرعه” و البته “در حاشیه” مهران مدیری از این گفته که کم مخاطب بودن این سریالها متوجه سازندگان آنهاست و اینکه امثال مهران مدیری هم سانسور را دلیل کیفیت پایین آثارشان می دانند درست نیست.

البته که سیفی آزاد این را نگفته که مسئولیت سپردن تولید آثار کم مخاطب به چهره هایی که کیفیت پایین عملکرد خود را توجیه می کنند به چه دلیل است.

شکست خوردگان نوروز به جای فرافکتی، شکست را بپذیرند

سیفی آزاد می گوید: «بیمار استاندارد»، «زعفرانی» و «قرعه» هر سه وظیفه سرگرمی و ایجاد فضای شاد برای مخاطبانشان را داشته‌اند. هیچ‌کس بر سازندگان آنها چیزی تحمیل نکرد. اما وقتی سریال در بازخورد عمومی آن حدی که انتظار می‌رفت با اقبال روبه‌رو نشد، برخی‌شان تقصیر را به گردن تلویزیون انداختند و بهانه آوردند که زمان کم بود یا دچار سانسور شدیم و از این‌دست بهانه‌ها. بهتر است به جای فرافکنی برای درک و اصلاح خودمان و برای بهترشدن، حدود مسئولیت‌های خودمان را بشناسیم و به آنها قائل باشیم.

این مدیر سیما ادامه می دهد: مسئولیت‌پذیری، کار سختی است و به جای اینکه هنرمند ما مشکلات کارش را بپذیرد و ارزیابی کند که شاید در سو‌گیری یا پرداخت به درستی عمل نکرده است، همه مشکلات را بر گردن شخص دیگری می‌اندازد.

اکثر افرادی که آثار ضعیفی در تلویزیون تولید کرده‌اند بهانه‌تراشی می‌کنند

رحمان سیفی آزاد با اشاره به رفتار برخی از تهیه کنندگان و کارگردانان تلویزیون خاطرنشان می سازد: معتقدم تلویزیون با مخاطب معنی پیدا می‌کند. در تئاتر گروتسگی هم مخاطب را در نظر می‌گیریم. درحال‌حاضر اکثر افرادی که آثار ضعیفی در تلویزیون تولید کرده‌اند بهانه‌تراشی می‌کنند. هر چند ما دست آنها را برای کارکردن نبسته‌ایم اما برخی از آنها معتقدند فقط به واسطه نام و اعتبارشان باید سپاسگزار حضورشان در تلویزیون باشیم و مخاطب نمی‌تواند اولویتی برای انتخاب آثارشان باشد.

کسی مهران مدیری را سانسور نکرد

مدیر مرکز نمایش سیما در جایی از گفتگوی خود درباره مهران مدیری و کیفیت پایین “در حاشیه”اش بیان می دارد: درباره فصل دوم سریال «درحاشیه» می‌گویم مهران مدیری به هیچ‌وجه روی لبه تیغ نبود و با خیال راحت کار کرد. متأسفانه مهران مدیری در فصل دوم «در حاشیه» به‌عنوان بازیگر حضور نداشت و مسئول صفر تا صد فیلم‌نامه نیز گروه سازنده این سریال بود.

وی ادامه می دهد: کسی او{مدیری} را سانسور نکرد. جذابیت قصه فقط در گرو بازی با خطوط قرمز نیست. من هم انتظار نداشتم مخاطب با فصل دوم سریال «در حاشیه» ارتباط برقرار کند.

با وجود انتقادها به “دورهمی” باز هم تلویزیون از مدیری حمایت کرد

سیفی آزاد خاطرنشان می سازد: زمانی که ساخت سریال «در حاشیه» آغاز شد من در مرکز نمایشی سیما نبودم اما معاون محترم سیما و آقای تخشید حمایت کامل را از آقای مدیری به جا آوردند کمااینکه در «دور همی» هم این حکایت وجود دارد. با وجود انتقادهایی که به برنامه او شد اما تلویزیون به سرمایه خودش احترام می‌گذارد و از او حمایت کرد و می‌کند.

مهران مدیری است که باید دلش برای اثرش بسوزد

این مدیر تأکید می کند: به‌هرترتیب باید فاکتورهای موفق‌نبودن فصل دوم «در حاشیه» را از خود آقای مدیری بپرسید. اما به هیچ‌وجه سانسور و ممیزی در مسیر کاری او اتفاق نیفتاد. قطعا در پردازش قصه یا انتخاب و بازی بازیگران دچار مشکل شدند و شاید مهم‌ترین نکته نیز همین بود که آقای مدیری در فصل دوم این سریال بازی نکرد. طبعا اوست که باید دلش برای اثرش بسوزد.

چرا بابت دریافت دستمزد بالا برای حضور در یک کار عذرخواهی نمی کنید؟

سیفی آزاد با اشاره به فرافکنی های سازندگان محصولات بی مخاطب در رسانه ملی بیان می دارد: جریان عجیبی در هنر ما شکل گرفته است که بعد از اتمام کار، بازیگر یا کارگردانی به دلیل حضور در یک اثری از مردم عذرخواهی می‌کند. چطور به دلیل دریافت مبلغ بالا برای حضور در یک کار معذرت‌خواهی انجام نمی‌شود اما بابت انجام کار عذرخواهی می‌کنی؟ واقعیت این است که معذرت‌خواهی در چنین شرایطی دروغ است. باید پای انتخاب ایستاد. و باشجاعت اعلام کنی به‌خاطر پول کاری را قبول کردم نه به دلیل کیفیت. متأسفانه یک‌سری ژست‌ها به‌غلط در ایران مد شده است.

او تأکید می کند: در هیچ‌جای دنیا نمی‌بینید هنرمند وسط کار رها کند و برود. اما در ایران به‌راحتی از همه‌چیز می‌گذرد و ارزشی برای کارش قائل نیست و این خطرناک است و معنایش این است که اخلاق و مسئولیت‌پذیری در حال نابودی است و برخی رسانه‌ها به جای نقد رفتارهای غلط این هنرمندان و منکوب‌کردن‌شان، برعکس از آنها قهرمان‌های پوشالی می‌سازند و نمی‌دانند با این کارها چه بلایی بر سر فرهنگ و اخلاق این کشور می‌آورند.

سینماژورنال: در حالی که حدودا سه روز قبل خبری منتشر شد مبنی بر اینکه فاطمه معتمدآریا بعد از مدتها ممنوع الکاری در تلویزیون نوروز امسال با سریال “زعفرانی” به رسانه ملی بازخواهد گشت و در این سریال در برابر مهدی هاشمی ایفای نقش می کند(اینجا را بخوانید) اما گفته‌های تهیه‌کننده این سریال و کارگردانش در قبال این خبر کاملا متناقض است.

به گزارش سینماژورنال از یک طرف ایرج محمدی تهیه کننده “زعفرانی” در گفتگو با “باشگاه خبرنگاران جوان” از این گفته که این مسأله را تکذیب می‌کند و تا هفته آینده درباره تیم بازیگران این سریال توضیح می‌دهد.

از آن طرف حامد محمدی که قرار است کارگردان سریال باشد در گفتگو با “برنا” بیان داشته است: متاسفانه نمی‌توانم حضور فاطمه معتمد آریا و مهدی هاشمی در “زعفرانی” را تایید یا تکذیب کنم، فعلا هیچ چیز مشخص نیست.

اینکه تهیه کننده سریال ماجرا را تکذیب می کند و کارگردان، آن را نه تکذیب می کند و نه تأیید هم احتمالا از آن اتفاقاتی است که خروجی اش فقط یک چیز است؛ کنجکاوی بیشتر مخاطب نسبت به ماجرا و اینکه حقیقت واقعا چیست.

جالب است که تهیه کننده و کارگردان سریال عمو و برادرزاده هستند و این طور متناقض حرف می زنند!

حالا باید تا هفته بعد صبر کرد و دید ماجرا واقعا از چه قرار است…

سینماژورنال: بعد از حواشی انتخاباتی 88 فاطمه معتمدآریا در لیست سیاه رسانه ملی قرار گرفت و نه تنها اجازه بازی در سریالهای تلویزیونی به وی داده نشد که حتی پخش تصویرش در تیزر تبلیغاتی فیلمهای روی پرده نیز ممنوع شد.

به گزارش سینماژورنال حتی کار به جایی رسید که در بازپخش مجموعه خاطره انگیز “آرایشگاه زیبا” نام وی از تیتراژ حذف شد.

حالا اما یک اتفاق جالب افتاده و آن هم حضور این بازیگر در سریال نوروزی شبکه سوم سیما.

“هفت صبح” خبر داده که معتمدآریا در سریال “زعفرانی” به کارگردانی حامد محمدی و تهیه کنندگی ایرج محمدی که دارای بار طنز است ایفای نقش خواهد کرد.

گویا نقش مقابل معتمدآریا در “زعفرانی” هم توسط مهدی هاشمی ایفا خواهد شد؛ بازیگری که آخرین کار تلویزیونی اش سریال “دردسرهای عظیم” بود.

مهدی هاشمی و فاطمه معتمدآریا در اوایل دهه هفتاد در کمدی “همسر” ساخته مهدی فخیم زاده ایفای نقش کرده بودند.

سورپرایز در انتخاب خواننده

حامد محمدی به همراه سعید جلالی متن این سریال را می نویسند و کار پیش تولید نیز ظرف یک ماه آینده آغاز می شود.

ایرج محمدی تهیه کننده این کار برای انتخاب خواننده تیتراژ این مجموعه نیز یک سورپرایز برای مخاطبان خواهد داشت.