سینماروزان: بعد از ارائه لایحه بودجه 97 از سوی دولت دوازدهم به مجلس، نه فقط کارشناسان اقتصادی که بدنه جامعه هم از اثرات سوء بالا رفتن قیمت حاملهای انرژی و یا حذف احتمالی یارانه 30 میلیون ایرانی سخن می‌گویند.

به گزارش سینماروزان در این اوضاع فرهاد توحیدی نویسنده آثاری همچون «بی وفا»، «دنیا» و «مجردها» که زمانی از منتقدان سرسخت دولت محمود احمدی‌نژاد بود در گفتگویی با «شرق» که بهانه‌اش ماجرای حواشی پیش از اکران «عصبانی نیستم» بوده از این گفته که همّ  و غم دولت روحانی سیاست خارجی و اقتصاد است!!

فرهاد توحیدی بیان داشت: متأسفانه تصورم این است که در دولت آقای روحانی به فرهنگ توجه کافی نمی‌شود و این حوزه به امان خدا رها شده است و هم‌وغم دولت متوجه سیاست خارجی و اقتصاد است و اگر به این منوال ادامه داشته باشد غیرقابل‌جبران خواهد بود.

سینماروزان: اصغر نعیمی فیلمنامه نویس و کارگردان مستقل سینما که پاییز امسال عاشقانه «سایه های موازی» را روی پرده داشت و علیرغم محدودیت کامل و داشتن فقط 5 سالن مفید، فیلمش نیم میلیارد فروش را رد کرد در تازه ترین گفتگویش که با «سینماپرس» داشته به انتقاد از مدیران سینمایی پرداخته که به جای توسعه زیرساختهای سینما به تولید فیلم روی آورده اند!

به گزارش سینماروزان اصغر نعیمی که سابقه سالها نقدنویسی هم داشته است ضمن انتقاد از عملکرد دولت برای دخالت در حوزه تولید سینما گفت: دولت باید تصدی گری در امر تولید و اکران فیلم را کاهش دهد و به جای رقابت با جریان سینمای مستقل کاری کند که سینمای مستقل بتواند نفس تازه کند.

سینماروزان: اصغر نعیمی کارگردانی که چندی پیش درام عاشقانه “سایه های موازی” را روی پرده داشت و فیلمش علیرغم دارا بودن حداقل سینما توانست رقم فروش نیم میلیارد را رد کند علاوه بر عقبه روزنامه نگاری دارای سوابق نویسندگی هم هست و ابایی هم از این ندارد که هم سناریوی آثاری تجاری مانند «آس و پاس» را بنویسد و هم سناریوی یک درام سیاسی خوش ساخت به نام «زندگی خصوصی»  یا یک درام اجتماعی به نام «مستانه» را.

به گزارش سینماروزان نعیمی در تازه ترین گفتگویش که با “تسنیم” انجام شده مهمترین عارضه سینمای ایران را تولید فیلم توسط دولت دانسته و گفته است:  به نظرم باید تصدی‌گیری دولت بر سینما کاهش یابد. عارضه ای که متأسفانه در سینماهای کشور اتفاق می‌افتد این است که خود دولت تولید فیلم می‌کند در حالی که تولید فیلم کاری خلاقانه است و نمی‌تواند توسط دولت صورت بگیرد.

وی ادامه داد: نهادهای فرهنگی در حد خودشان می‌توانند سیاست گذاری کنند. این که دولت، وزارت ارشاد و بنیاد فارابی تولید فیلم کنند این خود یک صدمه است به سینمای ایران. به نظرم تولید فیلم باید در اختیار بخش خصوصی باشد؛ تا روزی که دولت دست از تولید فیلم برندارد، مشکلات سینما حل نخواهد شد. سینمای دولتی در هیچ جای دنیا نتوانسته نتیجه‌ای بدهد؛ فیلم باید سفارش خود را از هنرمند بگیرد نه از سفارش دهنده دولتی.

اصغر نعیمی خاطرنشان ساخت: وقتی دولت وارد جریان تولید فیلم می‌شود این مشکل به وجود می‌آید که هنرمند به جای اینکه بر کار خودش تمرکز کند به خواسته‌های سفارش دهنده توجه دارد. ما تا به حال دولتهای بسیاری با سیاستهای مختلف داشته‌ایم، آیا هر دولتی می‌آید باید با سیاستها و طرز تفکر خودش فیلم بسازد؟ اینکه می‌شود یک هنر سفارشی و به نظرم هنر سفارشی هیچ خواهانی ندارد. دولت باید زیر ساختهای فیلمسازی را برای هنرمندان به وجود بیاورد؛ دولت باید با بودجه‌ای که صرف ساخت فیلم می‌کند، سالن سینمایی بسازد.

سینماژورنال: فرهاد توحیدی سناریستی که در سالیان اخیر آن قدر درگیر صنف(!) شده بود که خروجی اش به عنوان فیلمنامه نویس چندان جلب توجه نمی کرد به تازگی در گفتگو با “فارس” نکته جالب و البته پرسش برانگیزی را درباره کمبود منابع مالی در کشور بیان کرده است.

به گزارش سینماژورنال در جایی از این گفتگو که بهانه اش چرایی عدم ساخت فیلم درباره ماجرای حمله ناو آمریکایی به ایرباس بوده توحیدی گفته است: مملکت در شرایط اقتصادی مطلوبی به سر نمی برد؛ زمانی که پول نفت گزاف بود و فیلم «لاله» ساخته می شد باید چنین سوژه هایی مورد توجه قرار می گرفت.

شما راست می گویید اما…

به اعتقاد سینماژورنال البته که درباره اوضاع اقتصادی مملکت نویسنده “بی وفا” و “مجردها” که یکی از نویسندگان کمدی پرحاشیه “50 کیلو آلبالو” هم بوده اند، کاملا درست گفته اند.

این اوضاع اقتصادی نامطلوب گریبان کف جامعه و از جمله کف صنف سینما را گرفته است ولی مساله اینجاست که این نگرانیهای اقتصادی به امروز و دیروز مربوط نمی شود و سالهاست بدنه جامعه از آن رنج می برد و هیچ گاه هم این طور نبوده که نداشتن بنیه اقتصادی قوی در کف جامعه باعث نچرخیدن چرخ سینمای متکی به منابع عمومی شود.
حالا هم چنین است؛ درست است که چهره های مستقل عرصه سینما برای دریافت یک وام حداقلی باید مدتها در نوبت باشند اما برای نورچشمی ها همواره بودجه هست.

هر که نداند شما خوب می دانید
هر کس که نداند جناب توحیدی دیگر خودش خوب می داند برای تولید یکی از فیلمنامه های اخیرشان به نام “امکان مینا” هم فارابی و هم یکی از وزارتخانه ها ورود کردند و بودجه خوبی را هم برای تولید فراهم نمودند.
باز هم ایشان بهتر از هر کس می داند در همین اوضاع اقتصادی بودجه های پر و پیمانی صرف برگزاری جشنواره هایی بی مخاطب، بی هدف و بی چشم انداز می شود.

اگر پول نیست پس چرا جشنواره برای سالنهای خالی برگزار می کنید؟
جالب است که دبیر یکی از همین جشنواره ها خود جناب توحیدی بوده است.
سوال اینجاست ایشان که از اوضاع اقتصادی نامطلوب مملکت آگاهند چرا خود درگیر جشنواره هایی هزینه زا و بی کارکرد مطلوب می شوند؟
آیا حسن نیت ایشان زمانی به اثبات نمی رسید که به صراحت و به دلیل پرهیز از افزایش درصد وضعیت نامطلوب اقتصادی، به برگزارکنندگان این جشنواره توصیه می کردند قید برگزاری آن را بزنند؟

این تناقضات را حل کنید
چطور می شود کسی از اوضاع بغرنج اقتصادی مملکتش باخبر باشد اما از آن سو درگیر فعالیت نویسندگی در فیلمی کاملا دولتی شود که البته نمایش اش در جشنواره جز انتقاد مخاطبان را به دنبال ندارد؟
آقای توحیدی! اگر واقعا به دنبال ارائه تصویری صادقانه از خود هستید این تناقضات را برای مخاطبان حل کنید.