آقایان سازنده “دلبری” و “جشن تولد”! بروید و تصویرسازی را از برادر مهدویان بیاموزید/برادر مهدویان! ای کاش به دنبال یک طراح دیالوگ برای فیلمت باشی
سینماژورنال: نخستین ساخته بلند سینمایی محمدحسین مهدویان یعنی “ایستاده در غبار” اولین محصول سازمان اوج بود که در کاخ جشنواره سی و چهارم به نمایش درآمد.
به گزارش سینماژورنال این ساخته بلحاظ تصویر و قابلیتهای بصری در حد بالایی از استانداردهای یک درام زندگینامه ای-جنگی-تاریخی قرار دارد.
مهدویان که توانایی بالای خود در بازسازی نماهای جنگی را در سریال مستند “آخرین روزهای زمستان” نشان داده بود در “ایستاده در غبار” هم بشدت موثر و موجز تصویرسازی زندگی احمد متوسلیان را انجام داده است.
وی از کودکی احمد آغاز کرده و با مرور نوجوانی و جوانی وی به حضور احمد در سپاه پاسداران و رشد او در این ارگان تا لحظه ربوده شدن پرداخته است.
“ایستاده در غبار” بلحاظ بازسازی تصویری زندگی متوسلیان اثریست که حتی اگر بیش از یک بار هم آن را ببینیم باز هم ریزه کاری های تازه و جزییات بیشتری در تصاویر یافت می شوند.
البته که فیلم در تصویرسازی کاراکترهایی که معادل حقیقی دارند هم کوشیده با انعطاف کامل عمل کرده و از کلیشه پردازی غالب سینمای جنگ ما پرهیز کند.همین شکستن کلیشه ها و توسل به واقعگرایی برای تصویرسازی احمد متوسلیان و تاکید بر زمینی بودن این آدم است که خیلی زود با مخاطب سمپاتی ایجاد می کند و او را به خود متمایل می کند.
تصویرسازی بدون دراماتورژی
اما مشکل آنجاست که مهدویان برای این تصویرسازیهای جانانه، دراماتورژی ایجاد نکرده به عبارت بهتر دیالوگ در 99 درصد فیلم جایی ندارد و صدای نزدیکان و رفقای احمد است که برای شرح سکانسهای مختلف “ایستاده در غبار” به کار رفته است.
این اتفاق کار را بیش از حد به مستندهای بیوگرافیک شبیه کرده و باعث شده مخاطب عامی که برای تماشای یک محصول سینمایی متعارف به سینما آمده کمی نسبت به اثر دافعه پیدا کند.
اینکه مدیوم سینما برای مهدویان مجالی شده است برای تولید یک سری تصاویر بکر و قرین واقعیت از زندگی یک ایرانی جان بر کف، شایسته تحسین است بخصوص در جشنواره ای که آثار باصطلاح ارزشی چون “دلبری” و “جشن تولد” که بودجه های خوبی هم صرف تولید آنها شده نتوانسته اند در جلب مخاطب موفق باشند با این حال…
برای افزودن بر دامنه مخاطبان باید در کنار تصویر از دیالوگ هم بهره جست
با این حال باید قبول کرد اگر بناست گستره مخاطب محصولی استراتژیک چون “ایستاده در غبار” فراتر از محفلهای ارزشی و در چند گام بالاتر، بیرون از مرزها باشد بهترین راه آن است که در کنار تصاویر بکر، درامی مبتنی بر دیالوگ هم در فیلم قرار داده می شد.
اینکه از مخاطب عام بخواهیم مرتب شنونده خاطرات و نقل قولهایی باشد که درباره احمد طرح میشود خواسته ای غیرمنطقی است آن هم وقتی که تصویرسازی بکر و دست اولی از زندگی وی را داریم.
دوبله نسخه فعلی انجام شود
هنوز هم دیر نشده! مهدویان و ارگان حامی اش با استخدام یک سناریست متبحر، برای فیلم دیالوگ طراحی کند و متعاقب آن نسخه ای دوبله شده از فیلم را هم آماده کنند و برای اکران عمومی از این نسخه دوبله شده استفاده کنند؛
شک هم نداشته باشند که یک دوبله درست و البته با حضور دوبلوری که بتواند صدای واقعی احمد را به خوبی خلق کند ماندگاری “ایستاده در غبار” را بعنوان محصولی که بخشهایی تکان دهنده از تاریخ کشور ما را نشان می دهد بیشتر خواهد کرد.
