سینماروزان: بالاخره و بعد از مدتها انتقاداتی که به سیاستگذاریهای گروه دولتی هنروتجربه می شد امیرحسین علم‌الهدی از ریاست این گروه حذف شد.

علم‌الهدی که خواهرزاده محمد آفریده از مدیران سینمایی سالیان ایرانی است چنان که خودش در گفتگویی اعتراف کرده بود کارش را با سیاهی لشکری فیلمهای دایی اش آغاز کرد و تا قبل از آن که در دوران رییس معزول سینما به مدیریت هنروتجربه برسد مهمترین منصبش مدیریت پخش حوزه هنری بود آن هم در سالهایی که حوزه هنری تعداد بالایی از فیلمهای مجوزگرفته از ارشاد را توقیف کرده بود!!

اینکه چطور علم‌الهدی با سابقه مدیریت پخش نهاد توقیف کننده کلی فیلم مجاز از مدیریت در گروهی به نام «هنروتجربه» سر درآورد را رییس معزول سینما باید پاسخ دهد اما خروجی حضور علم الهدی در این گروه که استخدام کلی کارمند و انتشار مجله و راه اندازی سایت با پول دولت ولی در نهایت نمایش فیلم در سالنهایی با حداقل مخاطب است، یادگاریست که از او برای تاریخ سینمای ایران باقی خواهد ماند.

به جای علم الهدی این جعفر صانعی مقدم است که به عنوان مدیر هنروتجربه معرفی شده است. صانعی مقدم که از بدو تأسیس هنروتجربه در شورای سیاستگزاری آن بود بیش از همه به واسطه ریاست اداره نظارت در زمان معاونت سینمایی محمدحسن پزشک در ابتدای دهه هشتاد شناخته میشود.

اینکه صانعی مقدم خواهد توانست گروه هنروتجربه را از رخوتی که گریبانش را گرفته جدا سازد یا نه را آینده است که مشخص میدارد ولی آنچه هویدا است اینکه استخدام کارمند و منتقد و انتشار مجله و راه اندازی سایت در این پنج سال، کمترین کمکی به جلب مخاطب برای این گروه نکرده و صانعی مقدم اگر میخواهد سیستمی چابک را شکل دهد قدم اول رهایی از این وزنه های سنگینی است که جز تخصیص ردیف بودجه، فایده ای برای سینمای آلترناتیو ایران نداشته اند.

 سینماروزان: راه اندازی گروه ایزوله و کم مخاطب «هنروتجربه» در دوران رییس معزول سینما از همان آغاز به کار با انتقاد رسانه‌های مستقل مواجه شد؛ مسأله آنجا بود که رییس معزول به جای استفاده از تجربه سالیان نزدیک به سی دفتر پخش داخلی و کمک به آنها برای روی پرده فرستادن آثار پشت خط اکران مانده به سراغ راه اندازی گروهی تازه با حضور افرادی رفت که کمترین تجربه پخش در بخش خصوصی نداشتند و نگاهشان بیشتر کارمندی برای این گروه بود

سینماروزان: دستور شورای صنفی نمایش مبنی بر ممانعت از نمایش فیلمهای گروه دار در هنروتجربه با ادبیات خاص متصدی این گروه و “غیرقانونی” خواندن رفتار شورا مواجه شد؛ ادبیاتی که نه فقط واکنش صریح سخنگو و تاکید بر وجه قانونی شورا مواجه شد بلکه واکنش رییس شورای صنفی نمایش را به دنبال داشت و حتی منتقدانی همچون جبار آذین نیز درباره آن موضع گرفتند.

به تازگی سیروس الوند کارگردان سینمای ایران نیز در گفتگویی با “شرق” از نمایش فیلمهای بی ربط در هنروتجربه انتقاد کرده است.

سبروس الوند بیان داشت: نفس وجود گروه سینمایی هنر و تجربه خوب است. این گروه سینمایی زمانی به‌وجود آمد که برخی فیلم‌ها نیاز به نمایش داشتند و در چرخه حرفه‌ای نمایش هم جایی نداشتند و هنر و تجربه به کمک این فیلم‌ها آمد.

او ادامه می‌دهد: در این میان برخی فیلم‌ها در این گروه سینمایی به نمایش گذاشته شد که خیلی ارتباطی با هنر و تجربه نداشت و الان این گروه سینمایی به جایی رسیده است که باید درباره ادامه مسیرش برنامه‌ریزی کرد. این موضوع ارتباطی هم با مدیریت یک نفر ندارد و نمی‌توان به علم الهدی انتقاد کرد.

این کارگردان افزود: مقصودم این است که باید برای ادامه مسیر فکری کرد که هر فیلمی در این گروه سینمایی نمایش داده نشود، مثلا فیلم “فروشنده” فیلمی نیست که بتوان در اکران‌های گروه هنر و تجربه جای داد و نفس حضور هنر و تجربه برای فیلم‌هایی است که حقیقتا نیاز به فضایی برای دیده‌شدن دارند.

سینماروزان: در روزهایی که بحث درباره هنروتجربه به واسطه ادبیات متصدی این گروه در «غیرقانونی» خواندن رفتار شورای صنفی نمایش پررنگتر شده و پس از غلامرضا فرجی که این ادبیات را زیر سوال برد، جبار آذین که مشکل اصلی این گروه را گردانندگان آن دانست و همایون اسعدیان که این گروه را محفلی شامل آدمهای حقوق بگیر خطاب کرد حالا علیرضا رضاداد در میانه یک گفتگوی تفصیلی درباره جشنواره کودک که با «ایسنا» انجام شده این گروه را الگویی خوب برای راه اندازی اکران کودک ندانسته است و راه حل اکران کودک را استفاده از ظرفیت رسمی اکران دانسته است.

به گزارش سینماروزان علیرضا رضاداد که خود یک مدیر رشد یافته در سیکلهای دولتی است درباره احتمال راه اندازی یک گروه سینمایی ویژه کودک گفت:  شاید تشکیل گروه سینمای کودک بهترین راه حل برای حل مشکل اکران نباشد. من به همه فعالان سینمای کودک در نشست‌های شبانه‌ای که آقای نیکخواه در جشنواره برگزار می‌کردند و مساله نمایش را در آن مطرح می‌کردند، گفتم که رویکرد خودشان را تغییر بدهند و بیایند فکر دیگری بکنند.

وی با تأکید بر اینکه با روشهای دولت مآبانه برای اکران موفق نیست ادامه داد: درست است که مسیر فعلی مسیر درستی نیست که اگر فیلمی توانست جایش را در اکران باز کند به نمایش دربیاید و اگر نتوانست فراموش شود اما شاید راه حل مشکل اکران، تشکیل یک گروه محدود مثل «هنر و تجربه» نباشد و یا روش‌های دستوری و دولت مآبانه را بهتر است، جستجو نکنیم.

او با تاکید بر اینکه “اگر بر ایجاد تنوع در اکران متمرکز شویم، قطعا فرصت نمایش فیلم‌های کودک نیز فراهم می‌شود.” تصریح کرد: اصل این است که فعالان صنفی به راه حلی برسند که سهم مخاطبان مختلف و موضوعات متنوع در اکران پیش بینی شود و آن هیات امنای نمایش که خوشبختانه در آیین نامه امسال شورای صنفی تاسیس شده بتواند این برنامه‌ریزی را برای جذب مخاطب بیشتر به سینما بکند و به رونق بیشتر سینما کمک کند.

رضاداد با اشاره به استفاده از چرخه رسمی اکران برای آثار کودک گفت: ما شاهدیم گاهی همزمان پنج فیلم اجتماعی با هم به نمایش درمی‌آمد یا در یک مقطع دیگر تعدادی فیلم کمدی و طنز. خوب است در یک راه کار صنفی به تنوع در سبد اکران فکر کنیم که به نظر می‌رسد شورای صنفی نمایش در حال تلاش برای رسیدن به این هدف است بنابراین اگر این مسئله حل شود خود به خود مسئله اکران سینمای کودک نیز حل خواهد شد. همچنین در کنار این دولت باید به سراغ ظرفیت‌های معطل و مرتبط با کودکان در آموزش و پرورش، کانون، شهرداری وسازمان‌های مرتبط برود.

سینماروزان: ادبیات متصدی هنروتجربه در غیرقانونی خواندن دستورالعمل شورای صنفی نمایش مبنی بر ممانعت از اکران فیلمهای گروه دار در هنروتجربه(اینجا را بخوانید) ابتدا واکنش صریح سخنگوی این شورا را موجب شد(اینجا را بخوانید) و بعد از واکنش جبار آذین منتقد پیشکسوت(اینجا را بخوانید) حالا همایون اسعدیان رییس شورای صنفی نمایش هم در گفتگو با «ایسنا» پاسخهایی تند و تیز به ادبیات این متصدی داده است.

همایون اسعدیان گفت: این بار اولی نیست که آقای علم‌الهدی و دوستانشان ما را مخاطب قرار می‌دهند؛ البته ما بنا به پاسخگویی نداشتیم اما مطالبی هست که احساس می‌کنیم سکوت در مقابل آنها خطاست.

او خاطرنشان کرد: ابتدا باید بگویم شورای صنفی نمایش و تک تک اعضایش مخالفتی با ذات «هنر و تجربه» ندارند و نه تنها مخالف آن نیستند بلکه برخی از اعضای شورا، طرح‌های مبنی بر راه‌اندازی چنین گروهی را هفت‌، هشت سال پیش خودشان به وزارت ارشاد داده‌اند و حالا آقای علم‌الهدی مدیریت آن را بر عهده دارند و تصور می‌کنند مالکیت‌اش مال ایشان است.

اسعدیان با اشاره به نامه اخیر رئیس گروه «هنر و تجربه» گفت: طرح مسئله به این شکل که یک عده کمر به قتل گروه «هنر و تجربه» بسته‌اند، صرفا برای آدرس غلط دادن و ایجاد یک هیاهوی مطبوعاتی و صنفی و پنهان کردن اصل قضیه است. آقای علم‌الهدی می‌گویند بیش از یک سال است که ما (شورای صنفی نمایش) چوب لای چرخ «هنر و تجربه» می‌گذاریم. من به صراحت می‌گویم ایشان خلاف واقع می‌گویند و حقیقت را پنهان می‌کنند.

او ادامه داد: در یک سال گذشته به درخواست آقای علم‌الهدی از شورای صنفی اکران؛ ما موافقت کردیم تا فیلم‌هایی چون «فروشنده»، «لانتوری» بتوانند در سینماهای گروه «هنر و تجربه» هم در شکل محدودی اکران شوند و هر سالن سینمای «هنر وتجربه» 15 سانس در ماه برای این فیلم‌ها داشته باشد.

اسعدیان یادآور شد: اکثریت اعضای شورای صنفی نمایش با درخواست ایشان مخالف بودند و صرفا به اصرار شخص بنده با ایشان موافقت کردند؛ دلیل مخالفت دوستان ما به درست این بود که این 15 سانس دارد از فیلم‌های «هنر و تجربه» گرفته می‌شود و به فیلمی داده می‌شود که نیازی ندارد و فقط این درخواست برای بالا بردن آمار مخاطب برای ارائه به مدیران بالادستی است.

رییس شورای صنفی نمایش تصریح کرد: قطعا آقای علم‌الهدی می‌دانند که فیلم‌های اینچنینی همچون «فروشنده» و «لانتوری» احتیاجی به این 15 سانس ندارند اما ظاهرا ایشان با آمار مخاطبان این فیلم‌ها می‌خواستند میزانی از عدم موفقیت‌شان را جبران کنند و نیازی به این چنین فیلم‌هایی داشتند.

او گفت: من همین جا اعلام می‌کنم، شخص من همایون اسعدیان اشتباه کردم و از دوستان سازنده فیلم‌های «هنر و تجربه» عذرخواهی می‌کنم که سانس‌های فیلم‌هایشان را گرفتم و به این فیلم‌ها داده‌ام، نمی‌دانم آقای علم‌الهدی پاسخی به این دوستان دارند بدهند یا نه؟!

اسعدیان با اشاره به اینکه آقای علم‌الهدی مدعی هستند دعوا بین سینمای اندیشه و بدنه است، ادامه داد: لابد به تعبیر ایشان سینمای اندیشه یعنی گروه «هنر و تجربه» و بقیه فیلم‌ها مقابل آن هستند، به نظر جدا از اینکه ایشان دارند به تمام فیلم‌های سینمای ایران توهین می‌کنند و سینمای بدنه را خالی از اندیشه می‌دانند به شخصه هم چنین جایگاهی برای ایشان قائل نیستم که اجازه داشته باشند، چنین تقسیم‌بندی انجام دهند.

رییس شورای صنفی نمایش با اشاره به اظهارات دیگر مدیر گروه «هنر و تجربه» اذعان داشت: آقای علم‌الهدی می‌فرمایند، معضل بی‌تدبیری است. من به شخصه بی‌تدبیری شخص خودم را در رابطه با پذیرش درخواست ایشان که فیلم‌های مثل «لانتوری» و «فروشنده» در این گروه اکران شود را می‌پذیرم.

او ادامه داد: خیلی متأسفم که باید بگویم چیزی به نام گروه «هنر و تجربه» دیگر وجود ندارد و مدت‌هاست به یک محفل با تمام خصوصیات محفلی آن تبدیل شده است که اگر محفل نبود ایشان هر وقت تمایل داشتند، تهدید به متوقف کردن فیلم‌های این گروه نمی‌کردند، ظاهرا آنجا به ملک شخصی‌شان تبدیل شده است.

او ادامه داد: یکی از ویژگی‌های محفل بودن داشتن تیمی است که از شما حقوق بگیرد تا چشم بسته هر آنچه انجام می‌دهید را تأیید کند و واقعا باعث تأسف است که در حمایت از این گروه می‌نویسند “درستی مسیر مدیریتی آن حتی از دلیل و سند بی نیاز است”و من یاد فیلم «خوب، بد، جلف» افتادم و در جای دیگری برخی اعضای شورای صنفی نمایش را باقی مانده دلواپسان دولت دهم می‌دانند، کاش این دوستان از شیوه‌های جدیدتری برای منکوب رقیب استفاده می‌کردند.

اسعدیان با بیان اینکه “دعوا بر سر گروه هنر و تجربه نیست” یادآور شد: رئیس سابق سازمان سینمایی بدون هیچ پژوهشی و کارشناسی سینما فرهنگ را در اختیار این گروه قرار داده است. اگر آقای علم‌الهدی جرأت ندارند آمار فروش و مخاطبانشان را در این سالن‌ اعلام کنند، هر وقت ضروری باشد قطعا ما آن را اعلام می‌کنیم.

رییس شورای صنفی نمایش در پایان گفت: به شخصه از طرف شورای صنفی اکران برای هرگونه همکاری در جهت تخصیص سینماهایی به این گروه اعلام آمادگی می‌کنم و از هر کمکی که در جهت حمایت از این نوع فیلم‌ها باشد، دریغ نمی‌کنم به هرحال ما از هر اقدامی که صدمه‌ای به کلان سینمای ایران وارد نکند، حمایت می‌کنیم. در انتها صمیمانه و عاجزانه از آقای علم الهدی خواهش می‌کنم به جای جوسازی و هیاهوهای مطبوعاتی لطف کنند، دستاوردهای مدیریتی‌شان را در گروه «هنر و تجربه» در جهت رشد و جذب مخاطب بیشتر برای این نوع فیلم‌ها به اطلاع اهالی سینما برسانند.

اسعدیان در پاسخ به اینکه آیا حیدریان رییس سازمان سینمایی در این وسط میانجی‌گری نخواهد کرد؟ گفت: به هر حال طبق نامه‌هایی که به ایشان زدیم شرایط را توضیح داده‌ایم و در عین حال با توجه به اینکه سازمان سینمایی این گروه را تأسیس کرده است، تصمیم‌گیرنده نهایی آنها هستند.

سینماروزان: اظهارات اخیر متصدی گروه دولتی هنروتجربه که در آن با غیرقانونی خواندن دستورالعمل شورای صنفی نمایش در ممانعت از اکران آثار گروه‌دار در این گروه، آن را عاملی دانسته بود در مسیر تعطیلی این گروه، زودتر از همه با واکنش غلامرضا فرجی سخنگوی شورای صنفی نمایش مواجه شد.(اینجا را بخوانید)

غلامرضا فرجی در گفتگو با سینماروزان با بیان اینکه تنها مرجع قانونی تصمیم گیری درباره اکران شورای صنفی نمایش است از امتداد دستورالعمل شورا مبنی بر ممانعت از آثار گروه دار در هنروتجربه سخن گفت.(اینجا را بخوانید)

به تازگی جبار آذین منتقد و مدرس پیشکسوت سینما نیز با نگارش یادداشتی با برشمردن برخی از ایرادات هنروتجربه مشکل اصلی این گروه را نه در دایره بیرونی که سیاستهای نادرست دست اندرکارانش دانسته است.

متن یادداشت جبار آذین را بخوانید:

هنروتجربه؛ مغفول و مردود یا مظلوم و مطرود!؟                                         

در میان اهالی سینما و نقد و رسانه کمتر کسی است که نداند من مخالف سرسخت هنر و تجربه هستم و چندین یادداشت تند دراین ارتباط نوشته و در مصاحبه ها و نشستهای مختلف سینمایی،به اشکالات،انحرافات و کجروی های آن پرداخته ام.

انتقادها و اعتراضهای کارشناسانه من به گروه هنر وتجربه، هرگز به معنای مخالفت با جوانگرایی و خلاقیت و نوآوری در سینما و بویژه بعضی آثار خوب سینماگران جوان و امکان نمایش  فیلمهای خاص دراین گروه نبوده است.

این روزها هجمه‌هایی تند و مستمر ضد گروه یاد شده و دست اندرکاران آن صورت گرفته که برخی از آنها، بیش از تکیه بر دانش سینمایی وتجربه و نگاه تخصصی ،متکی بر نظریه های سطحی و احساسی و در مواردی صرفا شخصی و سلیقه ای و حتی سیاسی است.

نقد من به این گروه بر حیات و یا اصلاح‌ناپذیری آن نبوده و نیست چراکه معتقدم تولد هنر و تجربه، همراه با دانش سینمایی و خصوصیات حرفه ای چنین گروهی که مشابه حرفه ای هم در جهان سینما دارد ،نبوده و نوزادی که باید در آغوش سینمای ملی ایران و همراه با جریان رسمی اکران و نه منفک از آن زندگی و رشد می کرد، به دلیل غلط کاری‌های عوامل آن و روشن و شفاف نبون حد و مرز هنری و تجربی و سینمایی و قانونی و جایگاه واقعی آن در سینما و جامعه، به جای قرارگرفتن در کنار سینمای مادر،کودکانه در مقابل سینما قد علم کرد و با این اقدام و صرف هزینه ها و امکانات سینمایی، افزون بر لطمه به سینمای کشور،خود را هم به انحراف و استهزا کشاند.

در واقع گروهی که می توانست برای سینماگران نوآور و نسل جوان، امیدآفرین باشد با آشفته کاری و قبله قراردادن فیلم های جشنواره‌ای‌نمای مثلا خارجی‌پسند، باعث کج‌روی و بیراه رفتن جماعتی از فیلمسازان کشور شد.

با این همه پیوسته گفته ونوشته ام،که گروه مذکور عیب و ایراد فراوان دارد ولی هرگز عنوان نکرده ام وجودش نالازم و اصلاح ناپذیر است. درست است که امروزه این گروه حال و وضع درست و مناسب ندارد و دراغمای سینمایی خزیده، ولی هنوز زنده است.

یکی ازدست اندرکاران هنروتجربه در جایی به مخالفان خود،گفته است: چرا کمربه قتل هنر وتجربه بسته اید؟ باید خطاب به ایشان و دیگر متولیان و مجریان و کارمندان و حقوق بگیران هنر وتجربه یادآورشد،اغمای امروز این گروه که آن را در آستانه موت قرار داده، حاصل غلط ها و اشتباه های شما است و به علاوه، کسی برای یک موجود در معرض فوت که کمر قتل نمی بندد.

اگر واقعا روزی هنروتجربه فوت شود، قاتلان واقعی آن، شما هستید که آن را بد تغذیه و هدایت کرده و از مسیر سلامت و موفقیت دور ساخته‌اید و نتوانستید حمایتهای دولتی را زمینه ای کنید برای شکل گیری جریانی که بتواند با تکیه بر مخاطب حتی با قطع کمکهای دولتی به حیات خود ادامه دهد! چرا بعد از بیش از سه سال دست اندرکاران این گروه همچنان محتاج کامل بودجه دولتی هستند و نتوانسته‌اند حتی نیمی از هزینه های خود را با تکیه بر عنصر اصلی دخل و خرج در سینما که حضور مخاطب در سالنهاست استوار کنند؟ چون فارغ از بی تجربگی در مقوله اکران، هدفشان نه تکیه بر گیشه و کشف مخاطبانی که سالهاست دور سینما را خط کشیده اند بلکه احتمالا چیدن روالی کارمندی برای اکران تعدادی فیلم و در قبالش دریافت بودجه بوده است.

لطفا مخالفان هنر وتجربه هم به جای اندیشه درباره مراسم ختم، در فکر اصلاح و احیاء و هدایت آن باشند.

جبار آذین

سینماروزان: اظهارات متصدی گروه دولتی هنروتجربه که از غیرقانونی بودن دستورالعمل شورای صنفی نمایش در ممنوعیت اکران آثار گروه‌دار در هنروتجربه سخن گفته است(اینجا را بخوانید) با واکنش سخنگوی شورای صنفی نمایش مواجه شد.

غلامرضا فرجی سخنگوی شورای صنفی نمایش با اشاره به شمول قانونی تصمیمات شورای صنفی نمایش به سینماروزان گفت: مصوبه ممنوعیت اکران آثار گروه دار در هنروتجربه، در شورای صنفی نمایش بررسی شده و به تصویب رسیده است و بر همین اساس ضمانت قانونی دارد.

وی ادامه داد: دستورالعمل ممانعت از اکران آثار گروه‌دار در هنروتجربه بعد از تصویب در مسیر اجرایی شدن قرار گرفت و با جدیت در حال پیگیری و اجرایی شدن است و پس از آن هم هیچ فیلم گروه‌داری در این گروه روی پرده نرفته است.

فرجی با انتقاد از غیرقانونی قلمداد شدن شورای نمایش توسط متصدی هنروتجربه گفت: در حال حاضر تنها مرجع قانونی تصمیم گیری درباره اکران، شورای صنفی نمایش است و بس!

فرجی پیرامون دیگر مصوبه شورای صنفی نمایش مبنی بر ممانعت از اکران آثار هنروتجربه در سینما فرهنگ بیان داشت: به غیر از آثاری که قبل از این مصوبه قرارداد اکرانشان در سینما فرهنگ منعقد شده بود از این به بعد این سینما هیچ فیلم هنروتجربه تازه ای را ثبت قرارداد نخواهد کرد.

سینماروزان: دستورالعمل شورای صنفی نمایش مبنی بر آن که آثار چرخه رسمی اکران چه آثار سرگروه دار و چه آثار اکران شده در گروه آزاد نباید از ظرفیت سینماهای هنروتجربه هم استفاده کنند(اینجا را بخوانید) هرچند همان چیزی است که اغلب فیلمسازان هنروتجربه ای خواستار آن هستند اما این دستورالعمل به مزاج متصدی هنروتجربه خوش نیامده است.

به گزارش سینماروزان امیرحسین علم الهدی متصدی این گروه که در بیش از سه سال راه اندازی و علیرغم حمایتهای میلیاردی دولت همواره با مشکل کمبود مخاطب روبرو بوده است با غیرقانونی خواندن دستورالعمل شورا(!!!) از تعطیلی هنروتجربه در صورت اصرار شورای صنفی نمایش بر اجرای دستورالعملش سخن گفته است.

جالب است که این متصدی گروه کم مخاطبش را مهمترین دستاورد فرهنگی دولت یازدهم خوانده است!!!

متصدی هنروتجربه نوشته است: بیش از یک سال است که شورای محترم صنفی نمایش خانه سینما با دلایل واهی در حال چوب لای چرخ گذاشتن مهمترین دستاورد دولت یازدهم در حوزه فرهنگ و هنر است! تعجب نمی‌کنم از این اقدام، چون دعوای سینمای بدنه با سینمای اندیشه از زمان دعوای قابیل و هابیل قابل ردیابی است … عزیزان شورا، در انتهای نامه رئیس محترم آن شورا ذکر شده است که به نحوی معضل حل شود! معضلی نیست بجز بی‌تدبیری که سالیان است گریبان‌گیر عده‌ایی قلیل از اعضای محترم آن شورا است که بجای هم‌افزایی به دنبال مسائلی است که از همان دعوای معروف تاریخ بشریت همچنان حکمفرما است… عزیزان با این شعر حافظ شیرین سخن (مباش در پی آزار و هرچه خواهی کن/ که در شریعت ما غیر از این گناهی نباشد) کام‌تان را شیرین می‌کنم. القصه، باز منتظر جلوگیری از رفتارهای غیر قانونی و محفلی آن شورا در این خصوص توسط شورای عالی اکران و سازمان سینمایی کشور هستیم و درصورت اجرایی شدن تهدیدات ، کلیه فعالیت های هنر و تجربه متوقف و براساس مصالح این سینمای نجیب و همراهی خیل دست اندکاران آن و اطلاع از تصمیم نهایی رئیس محترم سازمان سینمایی اتخاذ تصمیم‌خواهد شد.

سینماروزان: ادعای امیرحسین علم الهدی دبیر گروه دولتی هنروتجربه درباره دارا بودن مدرک دیپلمی که طبق ارزیابی وزارت ارشاد هم ارز “لیسانس” است(اینجا را بخوانید) پرسشهای بسیاری را نزد مخاطبان به وجود آورده است.

پرسشهایی درباره روند ارزیابی هنری ارشاد که باعث میشود فردی بدون رزومه شفاف در حیطه هنر مدرکش را معادل لیسانس بداند.

این پرسش را با علیرضا رییسیان کارگردان شناخته شده سینما و عضو شورای ارزشیابی درجه هنری مطرح کردیم.

رییسیان با تخلف آشکار خواندن هم ارزی دیپلم دبیر این گروه دولتی با لیسانس به سینماروزان گفت: مدرك تحصيلى تخصصى يكى از فاكتورهاى ارزيابى است و اين ارزشيابى تنها براى هنرمندانی است كه كار هنرى ميكنند و ارزيابى مديران جزو شرح وظايف شورای ارزشیابی نيست.

سینماروزان: گروه سینمایی هنروتجربه از همان آغازین ماههای فعالیتش به دلیل وابستگی تمام و کمال به بودجه های دولتی و البته پرهیز از رقابت آزادانه با فیلمهای جریان اصلی اکران با انتقاداتی مواجه شد که بیش از همه ضعف مدیریت و عدم آگاهی آنها از مناسبات روز سینما را هشدار می داد.

به گزارش سینماروزان این هشدارها که یکی از دلایل آن کارنامه تهی مدیریت این گروه بود همچنان ادامه دارد تا حالا که دبیر این گروه در گفتگویی به صراحت از سطح پایین تحصیلات و و البته ورودش به سینما به واسطه خویشاوند نزدیک پرده برداشته است.

امیرحسین علم الهدی متصدی گروه میلیاردی و کاملا وابسته به بودجه های دولتی هنروتجربه اخیرا در گفتگو با مجله «فیلم» که دبیر نویسندگانش یکی از کارمندان هنروتجربه است گفته است: دیپلم اقتصاد اجتماعی دارم که در ارزشیابی وزارت ارشاد معادل درجه سه هنری و هم ارز لیسانس است!

ایشان که به واسطه تصدی گری همین گروه و بدون کمترین تحصیلات آکادمیک یا تجریبات شفاف، خود را با نام کارشناس سینما معرفی میکند درباره شروع کار خود گفته است: دایی من محمد آفریده در سینما فعال بود و گاهی که فیلم میساخت ما سیاهی لشکر میشدیم و جلوی دوربین می رفتیم!

این متصدی درباره عقبه فیلم دیدنش هم گفته است: قبل از انقلاب یکی دو فیلم بیشتر ندیدم که فقط «شیرفروش» نورمن ویزدام یادم مانده…

جالب است که امتداد حضور وی در سینما باز هم به واسطه دایی اش بوده و این بار به عنوان پژوهشگر!. علم الهدی گفته است: بعد از سربازی حدود دو سالی با آفریده به عنوان پژوهشگر کار کرد و برای فارابی منابع درباره علامه مجلسی و دانشمندان اسلامی را بررسی می کردم.

ایشان تا سال 76 به عنوان صدابردار و فیلمبردار با ریاست جمهوری کار میکرده اما این کار هم اقناعش نمیکرده تا ناگاه فیلمنامه نویس و بعد مدیر داخلی یک نشریه شده؛ با کدام عقبه؟ باز هم معلوم نیست.

علم الهدی اظهار داشته است: در فضای سیاسی آنجا{ریاست جمهوری} کار اداری مطابق میلم نبود و خلاقیتی نداشت. مستندهای گزارشی می ساختم. این کار هم متوقف ماند. تا سال 76 که به محمود اربابی رییس مدرسه کارگاهی فیلمنامه نویسی معرفی شدم و آنجا علاوه بر پژوهش فیلمنامه هم می‌نوشتم اما باز هم دلخواهم نبود! رفتم پیش جعفر صانعی مقدم و مدیر داخلی نشریه انجمن سینمای جوان شدم!

جالب است همان جعفر صانعی مقدم حالا در شورای سیاستگذاری هنروتجربه ایست که علم الهدی دبیر آن است!!!

سینماروزان: بهمن فرمان آرا که یک فیلم آماده اکران به نام «دلم میخواد» دارد و به تازگی نیز فیلمی دیگر به نام «دل دیوانه» را تولید کرده است در یادداشتی برای «شرق» به گلایه از آنهایی پرداخته که نهال گیلاس کاشته شده بر مزار عباس کیارستمی را از جادرآورده اند.

به گزارش سینماروزان دو نکته جالب درباره یادداشت فرمان آرا وجود دارد؛ یکی اینکه ایشان بر تصویربرداری لابد مشکوک یک جوان از مراسم کاشت نهال و سپس تحویل نوار(!) آن به یک پژو آر.دی خبر داده! ماجرایی که بیش از آن که ظن را به سمت اتفاقی غریب ببرد توهمات ذهنی را برملا میکند که همچنان با حال و هوای سه دهه قبل زیست میکند و بناست یک تصویربرداری را هم لابد دارای اشارات سیاسی بداند.

فرمان آرا که در سالهای اخیر به یکی از پیشانیهای هنری جریان اصلاحات بدل شده باید بداند که در روزگار ما دیگر برای انتقال فایلهای تصویری از نوار استفاده نمیکنند آن هم اگر به ظن ایشان بنا باشد این تصویربرداری براساس اهدافی خاص(!) صورت گیرد.

دومین نکته یادداشت فرمان آرا آن است که بر از جادرآوردن این نهال به همراه «پیت حلبی»اش تأکید کرده است؛ «پیت حلبی» همان است که متصدی یک گروه ایزوله کاملا دولتی، یکی از چهره‌های سیاسی را به خاطر کاشت درخت به خاطر آن تمسخر کرده بود!! متصدی گروه ایزوله یکی از همان کسانی است که در جریان تشییع کیارستمی سعی زیادی کرد که با تابوت وی عکس بگیرد و حالا احتمالا باید منتظر تکمله ایشان درباره چرایی کاشت نهال با پیت حلبی بر مزار کیارستمی باشیم.

از همه اینها گذشته فرمان آرا که سن و سالی ازش گذشته باید بداند کیارستمی به عنوان موجودی که انتهای زندگی را کاملا «زمینی» درک کرده بود بعید است برایش تفاوتی داشته باشد که بر سر مزارش نهال باشد یا نباشد؛ او نهالهای فراوانی را در سینما کاشت که تک تک آنها تا ابدیت بار خواهند داد.

متن یادداشت فرمان آرا را بخوانید:

حتى یک درخت گیلاس را به عباس روا نداشتند

سینماروزان: بلیت فروشی جشنواره سی و پنجم فجر به واسطه ناکارآمدی سامانه بلیت فروشی آنلاین به یکی از وجوه منفی این جشنواره منجر شد.

به گزارش سینماروزان داون شدن سایت فروشی آنلاین بلیت از همان ثانیه های آغازین بلیت فروشی و امتداد این روند تا 48 ساعت آینده شرایط را در جهت عذرخواهی دبیر جشنواره و در نهایت فروش حضوری بلیت در پردیس ملت به سبک دو دهه قبل پیش برد.

فروش حضوری بلیت هم خاطره ای خوش را برای مخاطبان رقم نزد چون بخش عمده بلیتهای پردیسهای پرمخاطب موجود نبود و مخاطبانی که برای خرید حضوری بلیت حاضر شده بودند چاره ای نداشتند جز بسنده کردن به بلیت پردیسهای دورافتاده.

حالا و بعد از پایان جشنواره فیلم فجر محمد حیدری دبیر جشنواره در اظهارنظری که پیرامون حمایت دبیرخانه از جشن مستقل «هنروتجربه» کرده است اظهار داشته: آقای امیرحسین علم‌الهدی دبیر شورای سیاستگذاری هنر وتجربه در روزهای سخت پیش‌فروش بلیت های جشنواره فجر که منجر به بروز حاشیه‌هایی شده بود، همراهی زیادی داشتند. ضمن تشکر مجدد از ایشان، امیدوارم که گروه هنر و تجربه به عنوان جریان تجربه‌گرای سینمای ایران، سال به سال موفق‌تر ظاهر شود.

پرسش اینجاست که به جز حضور ایشان به عنوان متصدی فروش بلیت در پردیس ملت کدام همراهی ویژه با مخاطبان جشنواره از سوی ایشان صورت گرفته که حالا به صورت ویژه و با ذکر «همراهی در بلیت فروشی» از ایشان تشکر می شود.

از آن گذشته مدیریت یک گروه سینمایی کاملا دولتی چه ارتباطی دارد با بلیت فروشی مهمترین جشنواره فیلم فجر که از ایشان برای همراهی با بلیت فروشی در جشنواره دعوت شده است؟ مگر ایشان سوابق خاصی در بلیت فروشی آنلاین یا حضوری داشته اند که از وی برای بلیت فروشی حضوری در پردیس ملت استفاده و حالا هم از ایشان تشکر شده است؟

سینماروزان: ناکارآمدی سامانه سینوگرام در فروش آنلاین بلیت سبب ساز آن شد که اولین روز اعلام شده برای تحویل حضوری بلیت در پردیس ملت، هرج و مرج و شلوغی و نارضایتی مخاطبان باشد که بیش از هر چیز به چشم بخورد.

به گزارش سینماروزان حجم بالای مخاطبان باعث شده فقط آنهایی را وارد محوطه بلیت فروشی کنند که علاوه بر پیامک ثبت نام، پیامک خرید بلیت هم برایشان آمده است و همین باعث شده بسیاری از مخاطبان مجبور باشند بیرون پردیس و در سرمای روز برفی پنجم بهمن بمانند!!!

پر شدن ظرفیت اغلب سالنهای مهم از آزادی گرفته تا فرهنگ و کوروش و ملت هم موجب شده بسیاری از مخاطبان نتوانند براساس الویتهای تعیین شده بلیت بگیرند و همین امر سبب ساز درگیری لفظی فراوان میان متصدیان فروش بلیت و مخاطبانی شده که از همان ساعات ابتدایی روز جمعه در سایت ناکارآمد سینوگرام ثبت نام کرده بودند.

در برابر نارضایتی مخاطبان نه تنها پاسخی منطقی به آنها داده نمی شود که فقط از مخاطبان خواسته می شود در صورت عدم تمایل به خرید بلیت در سینماهای پرت و دورافتاده، پردیس ملت را ترک کنند.

مدیر گروه دولتی هنروتجربه نیز به واسطه فروش حضوری بلیتی، پستی تازه یافته و به عنوان متصدی تاییدیه بلیتهای مخاطبان مشغول به کار است.

صدالبته که خالی بودن سالنهای هنروتجربه از مخاطب باعث شده ایشان هم تجربه مدیریت برخورد با مخاطب انبوه و ناراضی را نداشته باشد و نتواند کمترین برنامه ای برای قانع کردن مخاطبانی داشته باشد که یکی از بدترین شرایط فروش بلیت را امسال تجربه کردند.

علم الهدی در پردیس ملت/خسته از ناتوانی در اقناع مخاطبان ناراضی؟!

سینماروزان: کاملا قابل پیش بینی بود سیاستگذاران یک گروه کاملا دولتی به نام «هنروتجربه» که در طی سه سال حتی با وجود تزریق بودجه های میلیاردی نتوانستند روی پای خود بایستد در آستانه تغییر دولت چاره ای نداشته باشند جز آن که برای جلوگیری از خطر تعطیلی در دولت بعد به سمت ثبت شرکتی به‌ظاهر خصوصی و در باطن باز هم وابسته به دولت بروند.

به گزارش سینماروزان به تازگی آگهی ثبت موسسه غیرتجاری «هنر و تجربه سینمای ایرانیان» با مدیرعاملی امیرحسین علم الهدی در روزنامه ها اطلاع رسانی و از چهره هایی چون هوشنگ گلمکانی، جعفر صانعی مقدم، شهرام مکری و ایرج تقی پور به عنوان اعضای هیات مدیره نام برده شده است!!!

در این آگهی می خوانیم: «موضوع موسسه: عقد قرارداد با مالکان فیلم ها، آماده سازی، پخش و نمایش فیلم های هنری و تجربی در سینماهای داخل و خارج از کشور- راه اندازی سایت تخصصی، خبری و تحلیلی با موضوع فعالیت موسسه و حضور جدی در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی- خرید، بهره وری و اجاره سالن های سینمایی در داخل و خارج از کشور- تالیف و چاپ نشریات و کتاب های مربوط به اهداف موسسه- خرید، آماده سازی و پخش فیلم های هنر و تجربه در حوزه نمایش خانگی، درگاه های فضای اینترنتی در داخل و خارج کشور- برگزاری مستقل و مشارکتی جشنواره ها و همایش های ملی و بین المللی در داخل و خارج از کشور با اهداف موسسه- عقد قرارداد با دفاتر پخش و نمایش فیلم های سینمایی در حوزه بین المللی برای خرید و تهاتر فیلم های ایرانی و خارجی- برگزاری جلسات نقد و بررسی و ورک شاپ های تخصصی داخلی و خارجی- اخذ و اعطای نمایندگی و تأسیس و انحلال شعب در داخل و خارج از کشور موسسه پس از اخذ مجوز فعالیت های خاص مصوب از مراجع ذیربط و رعایت ضوابط هیئت رسیدگی مجاز به انجام فعالیت های مزبور می باشد».

این موسسه در تاریخ ۲۰ مرداد امسال به ثبت سازمان اسناد و املاک کشور رسیده است و گویا دفتر اصلی آن در منطقه دکترفاطمی است.

نه فقط راه و روشی که این وابستگان به سازمان سینمایی دولت یازدهم برای امتداد بقا پیموده اند بلکه حتی پسوند ایرانیان که آنها برای ثبت شرکت خود درنظر گرفته اند، سالهای انتهایی دولت دهم و تلاش برای راه اندازی دانشگاهی به نام «ایرانیان» توسط محمود احمدی نژاد را تداعی می‌کند؛ ماجرایی که البته در نهایت رنگ تحقق نگرفت.

فارغ از آن اینکه یک فیلمساز جوان به نام شهرام مکری و یک روزنامه نگار پیشکسوت به نام هوشنگ گلمکانی با ویژگی مشترک دم زدن مدام از استقلال و پرهیز ظاهری از وابستگی به دولت و نهادهای دولتی، کنار مدیران کاملا دولتی سالیان سینمای ایران قرار گرفته اند برای حرکت بر متدی که احمدی نژاد سعی در انجام آن داشت و به نتیجه نرسید مایه‌های ابزورد دارد.

امیرحسین علم الهدی مدیر گروه دولتی هنروتجربه که مدیرعامل موسسه «هنروتجربه سینمای ایرانیان» هم معرفی شده درباره چرایی راه اندازی این شرکت جدید همان واهمه از تعطیلی گروه فعلی در دولت بعد را مطرح کرده اما تناقض بزرگ ایشان آنجاست که در ابتدا می گوید با تأسیس این شرکت فضا به سمت خصوصی سازی و کاهش تصدی گری دولت می رود اما در میانه گفتگو می گوید همچنان شرکت جدید هم به بودجه دولتی وابسته است!!!

متن گفته های علم الهدی را به نقل از «بانی فیلم» بخوانید:

هدف کسب درآمد نداریم

دبیر گروه هنر و تجربه که هم اکنون مدیرعامل موسسه هنر و تجربه سینمای ایرانیان است،گفت: «همانطور که می دانید، شرکت های دولتی امکان ثبت شدن ندارند و ما از ابتدا در نظر داشتیم برای بقا و تداوم فعالیت های گروه هنر و تجربه حتی در صورت تغییر و تحول در دولت ها و وزارتخانه ها چاره ای بیندیشیم که بهترین راهکار، تبدیل این گروه به یک موسسه خصوصی برای ثبت قانونی بود. ضمن اینکه این موسسه اصلاً هدف کسب درآمد و فعالیت اقتصادی به آن صورت ندارد و غیرانتفاعی محسوب می شود. موسسه فرهنگی هنری و غیرانتفاعی هنر و تجربه سینمای ایرانیان در تلاش است تا مسوولیت اکران و پخش فیلم های گروه هنر و تجربه را با تمرکز بیشتر و بهتری به روال قبل و البته منسجم تر پی بگیرد».

زیر نظر سازمان سینمایی و ارشاد هستیم
وی با بیان اینکه این موسسه همچنان زیر نظر سازمان سینمایی و وزارت ارشاد فعالیت خواهد کرد، گفت: «تجربه سی سال گذشته و نیز مروری بر تاریخ معاصر ما نشان می دهد تا هر دولتی در صورت تغییر، ممکن است تصمیماتی را اتخاذ کند که در نهایت منجر به حذف و اضافه هایی شود که حوزه فرهنگ و هنر هم از آن مصون نبوده و به هر حال چالش هایی ایجاد می شود. ما با نظر به این قضیه و تلاش برای کوچک ماندن دولت و جلوگیری از حجیم شدن آن و سیاست کاهش تصدیگری دولت، ایده خصوصی شدن هنر و تجربه را مطرح کردیم که در رایزنی با مدیران سینمایی به چنین نتیجه ای رسیدیم. در هر حال این موسسه همچنان زیر نظر وزارت ارشاد و سازمان سینمایی خواهد بود».

به بودجه دولتی وابسته هستیم
علم الهدی درباره کم و کیف بودجه این موسسه که با سرمایه اولیه ۱۰ میلیون تومان ثبت شده، توضیح داد: «بودجه سینمای هنر و تجربه به دلیل ذات کم بنیه آن تا اطلاع ثانوی به بودجه و حمایت دولتی وابسته است و همچنان حیات و ممات آن منوط به عنایت دولت است. اصولاً در سایر کشورها نیز سینمایی از جنس هنر و تجربه برای ادامه حیات و کسب امکان نمایش به حمایت دولت وابسته است. ضمن اینکه ما در طی این دو- سه سال ثابت کردیم حتی سینمایی مثل هنر و تجربه می تواند در بحث رونق دهی به کسب و کارهای خُرد، وظیفه مهمی را به دوش بگیرد و از عهده آن برآید. حتماً شما هم شنیده اید در این مدت که از عمر هنر و تجربه می گذرد، خیلی از سینماگران که امکان نمایش فیلم هایشان را نداشته اند، به این گروه مراجعه کرده و دلگرم شده اند».

این موسسه تقریباً خصوصی است
وی با اشاره به اینکه هنر و تجربه سینمای ایرانیان تقریباً خصوصی و البته کاملاً غیرانتفاعی است، درباره اینکه مسائل مالی چطور در این موسسه مطرح و حسابرسی می شوند، گفت: «تمام اموال منقول و غیرمنقول این موسسه تحت نظارت سازمان سینمایی است و حسابرسی ها هم با رصد این سازمان صورت می گیرد که هیچ شبهه ای وجود نداشته باشد. حتی اگر بحث انحلال نیز پیش بیاید، باز این روند زیر نظر سازمان سینمایی خواهد بود. هزینه سالانه هنر و تجربه دو و نیم میلیارد تومان است و قرار شده تغییری در تزریق این بودجه صورت نگیرد».

توزیع و تولید نداریم، فقط پخش
علم الهدی گفت: «این موسسه در امر توزیع و تولید فعالیتی نخواهد داشت و مانند قبل، فقط پخش فیلم ها را مدیریت می کنیم. باز هم تأکید می کنم حمایت از کسب و کار خُرد، مهمترین دستاورد سینمای هنر و تجربه است و دستاورد مذکور قطعاً باید در ایران نهادینه شود و استمرار یابد. این روند منجر به افزایش امید در میان فیلمسازان هنر و تجربه و هنرمندان مستعد می شود. ضمن اینکه در آدرس دهی درست به تماشاگران علاقمند هم موثر خواهد بود. ما همچنان ضریب ۲۰ درصد اشغال صندلی ها برای هنر و تجربه را خواهیم داشت. از سویی هنر و تجربه موجب شد تا فیلم هایی با مخاطبان کمتر، از کانالی صحیح و فکر شده وارد چرخه نمایش شوند و آسیبی از حیث رکود به سینمای ایران نزنند».

هر تحولی ممکن است
این کارشناس سینما در پاسخ به اینکه آیا امکان دارد در آینده موسسه مذکور وارد حوزه تولید نیز شود، افزود: «تمام این تغییرات به اراده دولت بستگی دارد. ما بدمان نمی آید اسپانسری قوی داشته باشیم تا این در اقلیت بودن تماشاگران هنر و تجربه را جبران کنیم. با این وجود، بسته به نظر و خواست دولت، هر تغییر و تحولی در کارکرد موسسه هنر و تجربه ایرانیان امکانپذیر است».

پنهانکاری نکردیم!
وی با رد هرگونه پنهانکاری در ماجرای خصوصی شدن گروه هنر و تجربه در قالب موسسه مذکور گفت: «به هیچ وجه بحث مخفی کاری نبوده و مدتها بود که در تدارک اجرایی کردن این ایده بودیم. هنر و تجربه باید به سمت استقلال برود و دولت بی مورد حجیم نشود. این گروه هنر و تجربه هم با نگاه معمولی کارمندی فاصله دارد و موسسه مذکور نوعی گام برداشتن در راه استقلال طلبی و تمرکز بهتر بود. در حال حاضر البته به صورت کامل تحت نظارت وزارت ارشاد و سازمان سینمایی هستیم و با کمک و حمایت دولت با اهداف بلند مدت و وسیع تری می اندیشیم».

به دنبال مجتمع سه سالنه هستیم
مدیرعامل هنر و تجربه ایرانیان با اعلام اینکه برای تخصیص بهتر سالن های نمایش به فیلم های هنر و تجربه به دنبال یک مجتمع سینمایی سه سالنه هستیم، گفت: «در صورت اختصاص چنین سالنی، نظم در نمایش این فیلم ها هم بهتر می شود و آدرس دهی شفافی هم به مخاطب صورت می گیرد. فعلاً به دنبال یافتن جایی آماده برای این منظور هستیم. البته فرصت های نمایشی قبلی هنر و تجربه در سایر سینماها همچنان برقرار است. مدیریت نیروی انسانی هم در مرکز تخصصی هنر و تجربه بهتر صورت می گیرد».

سینماروزان: گروه سینمایی هنروتجربه از همان روزهای ابتدایی آغاز به کار به دلیل ماهیت انحصاری و گریز از فضای رقابتی اکران با انتقاد رسانه های مستقل و از جمله سینماروزان مواجه شد.

به گزارش سینماروزان با این حال بسیاری از سینماگران و البته اهالی رسانه به یک دلیل مهم و آن هم ذینفع بودن در سیاستگذاری یا اکران یا حتی کارمندی برای این گروه زیربار انتقادات سازنده به گروه نرفتند ولی از آنجا که مشوقهای مالی فقط در کوتاه مدت است که می تواند جلوی انتقادات را بگیرد به تدریج برخی از همان سینماگرانی که آثارشان را به این گروه داده بودند به مخالفان آن بدل شدند.

از جمله این سینماگران خسرو معصومی و مصطفی آل احمد بوده اند که به انتقاد از سازوکار حاکم بر این گروه پرداختند و در تازه ترین مورد جواد نوروزبیگی تهیه کننده ای که سال گذشته فیلم “من دیه گو مارادونا هستم” را علاوه بر شکست در اکران در سرگروه با حمایت مدیران هنروتجربه در این گروه هم اکران کرده بود به انتقاد از وضعیت اکران در این گروه پرداخته است.

جواد نوروزبیگی که به تازگی فیلمی با نام «جاودانگی» به کارگردانی مهدی فردقادری را در هنروتجربه اکران کرده با انتقاد از در اختیار گذاشتن ظرفیت محدود اکران این گروه به فیلمهایی که سرگروه سینمایی دارند به “باشگاه خبرنگاران” گفت: هنروتجربه مگر چقدر سانس دارد که بهترین ساعت‌ها را هم به فیلم‌های خارج از این گروه می دهد؟

این تهیه کننده افزود: فیلم‌هایی با این طرح فضای هنروتجربه را پر می‌کنند که در سالن‌های دیگر جای کافی برای نمایش دارند. مخاطب سینمای هنر و تجربه که محدود به صندلی‌های این گروه نیست و می‌تواند در سینماهای دیگر هم این فیلم‌ها را ببیند.

نورزبیگی ادامه داد: مخاطب هنروتجربه برای دیدن «فروشنده» و «لانتوری»، می‌تواند به سینماهای دیگر برود. اما این فیلم‌ها که فروش خودشان را دارند و فرصت دیده شدن را از فیلم‌های کوچک‌تر در هنروتجربه می‌گیرند.

وی در پایان گفت: اکران فیلم های دیگر در این گروه اقدام مناسبی نیست.

سینماژورنال: عدم راهیابی آثاری فاقد پروانه نمایش سینمایی به داوری جشن خانه سینما باعث نوعی تقابل میان مدیران گروه دولتی هنروتجربه با مدیران برگزاری جشن خانه سینما شده است.

به گزارش سینماژورنال امیرحسین علم الهدی رییس گروه دولتی هنروتجربه بی توجه به اینکه بخشی از آثار این گروه با پروانه ویدیویی ساخته شده و بدین لحاظ می توانند در جشنواره فیلمهای ویدیویی یاس داوری شوند به گلایه از بی توجهی جشن خانه سینما به این فیلمهای ویدیویی پرداخته است!

این گلایه با واکنش غلامرضا موسوی از تهیه کنندگان سینمای ایران که سابقه سالها فعالیت روزنامه نگاری هم داشته است مواجه شده است که در گفتگو با “اعتماد” با طعنه ای به مدیران هنروتجربه آنها را شبیه به کسانی دانسته است که می خواهند با حرفهای عوامانه نقش منجی سینما را بازی کنند!

بايد تفاوتي ميان سينماگران حرفه‌اي و غيرحرفه‌اي وجود داشته باشد

موسوی که یکی از اعضای شورای سیاستگذاری جشن خانه سینماست ارزيابي فيلم‌هاي داراي پروانه نمايش عمومي در جشن خانه سينما را يك سنت مي‌داند و معتقد است اين تصميم مربوط به امسال نيست و اگر سال‌هاي گذشته اين قانون رعايت نمي‌شده، اشتباه بوده است.

او با اشاره به اعتراض علم‌الهدي به اين تصميم گفت: «بايد تفاوتي ميان سينماگران حرفه‌اي و غيرحرفه‌اي وجود داشته باشد. سينماگراني كه مي‌توانند پروانه نمايش عمومي بگيرند و آنهايي كه پروانه نمايش آثارشان محدود است.»

اگر به فکر هنروتجربه هستند فیلمهای سرگروه دار را مجددا اکران نکنند
موسوي اين اتفاق را مساله عجيبي نمي‌داند و تلاش مي‌كند گروه هنر و تجربه و دبير آن را متوجه نواقص موجود در اين گروه سينمايي كند. مشكلاتي كه اين روزها به چشم برخي از سينماگران نيز آمده است و اكران همزمان برخي فيلم‌هاي روي پرده در سالن‌هاي محدود اين گروه سينمايي چندان به مذاق‌شان خوش نيامده است: «آقاي علم الهدي اگر به فكر فيلم‌هاي گروه هنر و تجربه هستند، لطف كنند فيلم‌هايي كه به صورت گسترده در سينماها اكران مي‌شوند، در اين گروه اكران نكنند. با اين كار به فيلم‌هاي هنر و تجربه ظلم مي‌شود. مثلا همين حالا فيلم سينمايي «لانتوري» كه هم تجربي و هم هنري و فيلم بسيار خوبي است، با وجود داشتن ٢٦ سالن براي اكران چرا بايد در سالن‌هاي محدود گروه هنر و تجربه هم اكران شود؟»

بعضي آدم‌ها مي‌خواهند نقش منجي را در سينماي ايران بازي كنند
موسوي در پايان به اين مساله اشاره كرد كه گروه هنر و تجربه يك گروه سينمايي كاملا تخصصي است كه همه مسائل مربوط به آن بايد به صورت تخصصي دنبال شود. او همچنين تاكيد كرد: «بعضي آدم‌ها مي‌خواهند نقش منجي را در سينماي ايران بازي كنند اما برخي حرف‌ها عوامانه است و گفتنش سبب راه افتادن بحث‌هاي عوامانه مي‌شود.

سینماژورنال: در فاصله کمتر از یک سال مانده تا انتخابات ریاست جمهوری 96 دست اندرکاران گروه سینمایی هنروتجربه بیش از پیش این حس بهشان دست داده که ممکن است بعد از تغییر دولت این گروه کاملا دولتی دچار انحلال شود و برای همین است که مدیر این گروه در تازه ترین گفتگویش که با “مهر” انجام شده از لزوم داشتن یک آدرس و مکان اختصاصی برای این گروه حرف زده است.

در حسرت آدرس؟

به گزارش سینماژورنال امیرحسین علم الهدی گفته است: به هرحال ما باید دارای یک آدرس مشخص سینمایی شویم که برای مثال بگوییم سینمای ایکس مربوط به «هنر و تجربه» است به طوری که با تغییر ترکیب شورای موجود باز هم فیلمسازان بتوانند فیلم‌های خود را به نمایش بگذارند. شما توجه داشته باشید کارکرد خانه هنرمندان با رفتن مجید سرسنگی و روی کار آمدن مجید رجبی معمار تغییری نمی‌کند.

وی ادامه داده است: ما نیز به دنبال این هستیم که با رفتن افرادی همچون من، ایوبی و یا هر کدام از متولیان، گروه سینمایی «هنر و تجربه» دچار اتفاقات ناخوشایندی نشود و دوستان فیلمساز بتوانند به کار خود ادامه دهند. البته لازمه این امر این است که ما یک مکانی را به صورت اختصاصی در اختیار داشته باشیم، زیرا در این صورت مسیر رو به رشد گروه سینمایی «هنر و تجربه» بسیار جذاب‌تر خواهد شد و دیگر مزاحمتی برای سالن‌های دیگر نخواهیم داشت.

دست به دامان شهرداری

البته که این مدیر نیز به مانند تمام مدیران دولتی دیگر برای پیدا کردن مکان اختصاصی هم دست به دامان مدیران دولتی است و صراحتا از شهرداری و سازمان سینمایی خواسته به آنها پردیس بدهد. علم الهدی بیان داشته است: یکی از اولویت‌های ما این است که امسال با حمایت و همکاری سازمان سینمایی و شهرداری تهران بتوانیم جایگاه جغرافیایی و مکان اختصاصی خودمان را به دست آوریم. ما یک پردیس سه سالنه می‌خواهیم که تابلوی «هنر و تجربه» را بر فراز آن نصب کنیم و به عبارتی از مستاجری در بیاییم. ما در آن زمان می توانیم ادبیات هنر وتجربه را در همه ابعاد از نوع طراحی نمای بیرونی سالن گرفته تا برخورد نیروی انسانی و طراحی داخلی تعریف کنیم. به طوری که تمام استانداردهای این فضای فرهنگی را داشته باشد و آن پاتوقی که عرض کردم، ایجاد شود.

3 پرسش دیگر

به گزارش سینماژورنال اینکه چقدر خروجی یک گروه سینمایی سست بوده که برای ماندگاری آن باید ساختمان و مکان اختصاصی برایش پیدا کرد تا مبادا با تغییر دولتها ماندگاری گروه تغییر نکند را که کنار بگذاریم مرور بخشهایی دیگر از گفتگوی علم الهدی سوالات تازه تری را هم پیش رو می گذارد. شمه ای از این بخشها را مرور کنید:

–مدیر هنروتجربه گفته است: ما مکانیزم را به شکلی طراحی کرده‌ایم که هر کس به اندازه حق خود از بلیت فروشی، درآمد کسب کند، زیرا ما پولی به کسی نمی‌دهیم. برای مثال اگر یک فیلم ۱۵۰ هزار بلیت و یا تنها یک بلیت بفروشد همان‌قدر سهم می‌برد. در واقع یک مکانیزم رقابتی درست در جریان است.

این چگونه مکانیزم رقابتی است که در آن یک فیلم با یک بلیت و فیلمی دیگر با 150 هزار بلیت به یک اندازه سهم می برند؟

–مدیر هنروتجربه گفته است:  ما سال گذشته نزدیک به ۲۷ فیلم سینمایی دارای پروانه ساخت را اکران کردیم.

یعنی بقیه فیلمهای اکران شده در این گروه بدون پروانه ساخت بوده اند؟ طبق آخرین آمار در یک بازه زمانی حدودا یک ساله(خرداد 93 تا اردیبهشت 94) در این گروه بیشتر از 600 فیلم اکران شده است. آیا این معنایی دارد جز آن که کمتر از 5 درصد آثار این گروه پروانه ساخت سینمایی داشته اند؟

–مدیر هنروتجربه گفته است: به هر حال به نظر من برای ارزیابی درست گروه سینمایی «هنر و تجربه» و شناسایی کارکردهای مثبت و منفی آن هفت سال زمان نیاز است تا این گروه سینمایی بتواند خدمات خود را به جریان اصلی سینمای ایران ارائه دهد و در مقابل خدماتی از آن دریافت کند.

در شرایطی که در نظام جمهوری اسلامی دولتها براساس برنامه هایی که در چهار سال ریاست جمهوری ارائه می دهند مورد ارزیابی قرار می گیرند و همین چهار سال ابتدایی است که باعث می شود شهروندان درباره امتداد حیات آنها برای چهار سال بعد هم تصمیم گیری کنند چگونه است که مدیر یک گروه سینمایی زمان مورد نیاز برای ارزیابی درست فعالیتهایش را هفت سال می‌داند؟

البته که نه تنها این مدیر که هر مدیر دیگری هم می تواند در بخش خصوصی و با سرمایه شخصی گروه سینمایی یا غیرسینمایی راه اندازی کند و نه هفت سال که هفتاد سال منتظر بماند تا گروهش به بار بنشیند اما  در گروهی که در بخش دولتی و با سرمایه کامل بخش دولتی راه اندازی شده است و به بیان بهتر از صدر تا ذیل وابستگی کامل دارد به دولتی که خود آرای لازم برای چهار سال فعالیت را به دست آورده است این طور زمان خواستن غریب به نظر می رسد.

سینماژورنال: حدودا  5 سال بعد از زمانی که مسعود فراستی با استفاده از واژه “استمناء” در توصیف “جرم” مسعود کیمیایی در “هفت”ی که جیرانی روی آنتن می فرستاد کلی حاشیه ساز شد، حالا فراستی باز هم با به کار بردن واژه ای دیگر در کانون حاشیه قرار گرفته است.

به گزارش سینماژورنال واژه جدید فراستی “دیاثت” نام دارد که البته برخلاف استمناء ریشه ادبی هم ندارد و در هیچ فرهنگ لغتی موجود نیست. فراستی در برنامه “هفت” در نقد فیلم “دونده زمین” کمال تبریزی که در گروه “هنروتجربه” روی پرده است این واژه را به کار برده است و همین باعث بروز حواشی فراوانی شده است.

از یک طرف چهره ای که سالهاست در حلقه بالایی صنفی موسوم به منتقدان و نویسندگان خانه سینما حضور دارد و البته به کارمندی برای هنروتجربه هم مشغول است، مجازات فراستی را به خاطر این تعبیر 74 ضربه شلاق دانسته است؛

این عنصر بالادستی آن حلقه که به نظر می‌رسد اطلاعات حقوقی مرتبط با این ماجرا را از یکی دیگر از حاضران در حلقه که سالها به کار وکالت مشغول است و قاضی تحقیق بوده، گرفته، در اقدامی محافظه‌کارانه خبر این مجازات را از سایت رسمی‌اش منتشر نکرده و به انتشار آن در کانال شخصی اش بسنده کرده است!

از آن طرف خبرگزاری اصولگرای “فارس” هم در گزارشی که بر این ماجرا رفته این پرسش را طرح کرده که امیرحسین علم الهدی مدیر گروه هنروتجربه بخاطر فیلمهای توهین آمیز مانند “دونده” چند ضربه شلاق باید بخورد؟

سینماژورنال گزاش “فارس” در این باره را ارائه می دهد:

فراستی و فیلمی که مصداق «دیاثت هنری» است

مسعود فراستی که به تنهایی و در سالن خالی «دونده زمین» کمال تبریزی را دیده بود در “هفت” گفت: «کارگردان و تهیه کننده محترم در جایی گفته‌اند این فیلم نقدی بر وضعیت دولت قبل است. فیلم ابدا علیه دولت قبل نیست. فیلم علیه مردم است. فیلم به شدت بی غیرت است. همان بی غیرتی که اخیرا آقای جوادی آملی بر آن اشاره کردند که فروش خانه و مملکت به بیگانه مصداق کامل بی غیرتی است. ما دیاثت فرهنگی و هنری هم داریم که متاسفانه فیلم، چنین دیاثت و فروش غیرتی در آن است».

همین جملات کافی بود تا با خلق عبارت «دیاثت هنری» در ادامه عبارت های مشابهی چون دیاثت فرهنگی و دیاثت سیاسی مخالفان «هفت جدید» با انواع و اقسام نظرات، نگاه و تحلیل ها به سراغ فراستی بروند و بگویند فراستی به تبریزی توهین کرده و خیلی سریع کار به مرور قانون رسید و ماده 608 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1375 در شبکه مجازی دست به دست می شد که در آن آمده است : « توهین به افراد از قبیل فحاشی و استعمال الفاظ رکیک، چنانچه موجب حد قذف(متهم کردن فرد به زنا و لواط) نباشد،  به مجازات شلاق تا 74 ضربه و یا پنجاه هزار تا یک میلیون ریال جزای نقدی خواهد بود.» و گفتند فراستی برای استفاده از این عبارت باید 74 ضربه شلاق بخورد، از سوی دیگر موافقان نیز بیکار نبودند و این عبارت را توهین آمیز نداستند بلکه نقدی در رابطه با ساخته تبریزی می‌دانستند.

آخرین اثر کمال تبریزی چه کرده است؟

فارغ از همه حاشیه‌های «هفت» اخیر، هیچ‌کس به سراغ «دونده زمین» نرفت و نگفت آخرین اثر کمال تبریزی چه کرده است که منتقد آن را مصداق دیاثت هنری دانسته و توهین به شعور مردم می‌داند؟ چگونه آثاری در تحقیر فرهنگ ایرانی و ارج نهادن به یک خارجی، با افتخار ساخته می‌شوند و برای جذب مخاطب آن را سیاسی جلوه می‌دهند؟ و سوال اصلی این است که بر اساس کدام معیار و ملاک این آثار اکران می شوند؟

برای دور زدن اداره نظارت چند ضربه شلاق باید خورد؟

اگر تصور کنیم که فراستی با گفتن این عبارت که نمی دانیم از منظر قانون مصداق الفاظ رکیک هست یا خیر به تحمل شلاق محکوم می‌شود با کارگردانی که در اثرش در 90 دقیقه نه به یک نفر  بلکه به جامعه ایرانی توهین می‌کند چه باید کرد؟ یا جناب علم‌الهدی که به نظر می‌رسد با دور زدن نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی این آثار را در گروه «هنر و تجربه» اکران می‌کند چند ضربه شلاق را باید متحمل شود؟

سحر دولتشاهی در نمایی از “دونده زمین”

سینماژورنال: در حالی که چند ماهی می‌شود پخش تیزر آثار سینمایی از شبکه های ماهواره ای ادامه داد و این پخش تیزر که به بهانه اکران آثار در خارج از ایران صورت می‌گیرد، عاملی شده است برای کمک به رونق فروش فیلمها اما کمتر مقام مسئولی است که با دیدی جانبدارانه به این پخش تیزر بنگرد.

به گزارش سینماژورنال در نوروز امسال نیز این پخش تیزرها به شدت ادامه داشت و اغلب آثار روی پرده ترجیح دادند آثارشان را از این شبکه ها تبلیغ کنند. با این حال موضع اداره نظارت در برابر این اتفاق همچنان موضعی محافظه کارانه و البته با دیدی منفی نسبت به این شبکه ها بود.

حاالا اما امیرحسین علم الهدی که در جریان توقیف فله‌ای فیلمها توسط حوزه هنری مدیر پخش این ارگان بود و در سالهای اخیر رئیس گروهی شده است به نام “هنروتجربه” در یادداشتی که برای “اعتماد” نوشته به صراحت تبلیغات ماهواره ای را مهمترین عامل رونق سینماها در نوروز دانسته است.

ایشان البته انفعال تلویزیون خودمان را هم دلیلی بر این رونق بیان کرده اما از این نگفته چرا آن فیلم محبوب منتقدان سیاستگذار ایشان که اتفاقا صداوسیما هم موضعی فعال نسبت به آن داشت بعد از ده روز پخش پیاپی تیزرهایش از رسانه ملی، به ناگاه ترجیح داد با یک تیزر شوخ و شنگ به سراغ “جم” برود.

جالب است معرفی تیزرهای ماهواره ای به عنوان اصلی ترین دلیل رونق سینماها در اکران نوروز در حالی از سوی علم الهدی بیان شده که ایشان در  این سالها مرتب بر پخش فیلم خارجی به عنوان یکی از اصلی ترین دلایل رونق سینمای ایران تأکید داشت؛ بدون مختصات درنظرگرفتن چگونگی اکران خارجی با وجود سانسور و ممیزی. البته این مورد در انتهای یادداشت اخیرشان هم تکرار شده!

نکته دیگری در یادداشت علم‌الهدی وجود دارد آن هم اینکه ایشان از این گفته‌اند که از سال 88 به بعد سینماها با کاهش مخاطب مواجه بود‌ه‌اند اما این را نگفته‌اند که یکی از دلایل کاهش مخاطب در آن دوران ماجرای توقیف بیشتر از 10 فیلم ایرانی توسط حوزه هنری بود؛ آن هم در شرایطی که جناب علم‌الهدی مدیر پخش حوزه بودند!!!

متن کامل یادداشت علم الهدی که برای “اعتماد” نگاشته شده را در ادامه بخوانید:

همچنان سینمای کمدی دارای مخاطب است

طبيعي است وقتي سينماي ايران مي‌تواند از طريق شبكه‌هاي ماهواره‌اي توليدات خود را به درستي معرفي كند و آن شبكه‌ها هم به خاطر انفعال بيش از اندازه رسانه ملي داراي مخاطب ميليوني دور ايران باشند، چرا نبايد سينما در ايام عيد داراي مخاطب باشد.

طبق سنت دهه اخير همچنان سينماي كمدي داراي مخاطب است و اين ژانر توانسته است همچنان سينماي ايران را در حوزه اقتصاد به پيش برد و سنت هرساله را زنده نگهدارد.

تبلیغات مداوم شبکه های ماهواره ای و انفعال بیش از اندازه شبکه های داخلی؛ مهمترین دلایل رونق سینما

تبليغات مداوم شبكه‌هاي ماهواره‌اي براي فيلم‌هاي “من سالوادور نيستم” و “پنجاه كيلو آلبالو” و انفعال بيش از اندازه شبكه‌هاي داخلي مهم‌ترين دلايل رونق سينما در ايام عيد بوده است و بازهم اين اتفاق به مسوولان فرهنگي كشور يادآوري كرد كه سينماي ايران نياز به تنفس در فضاي تبليغاتي كشور دارد و انفعال يا عدم انفعال تلويزيون هم نمي‌تواند خيلي در رفتن يا نرفتن مردم به سينما تاثيرگذار باشد و چنانچه سينما بتواند توليدات خود را به درستي به مردم معرفي كند تلويزيون حتي با توليدات خوب خود هم نمي‌تواند مزاحمت جدي براي سينماي ايران ايجاد كند.

تجربه بدیع

يكي ديگر از دلايل اكران موفق عيد نوروز انتخاب مناسب سينماداران در رابطه با مضامين متفاوت فيلم‌هاست كه براي سلايق مختلف مردم ساخته شده و توانسته‌اند سفره متنوعي تدارك ببينند. اين امر در كنار فيلم‌هاي سينماي هنر و تجربه، تجربه بديعي را در اكران عيد امسال به ارمغان آورد. فيلم‌هايي با مضامين سياسي، اجتماعي، هنري و تجربي در كنار دو فيلم كمدي توانست يك بهار رويايي را براي سينماي ايران رقم زند و بازهم به متوليان سينماي دولتي و صنفي ايران يادآوري كند كه حيات سينما به تنوع مضامين فيلم‌ها بستگي دارد.

کار سختی پیش رو دارد

سينماي ايران اگر بتواند با برنامه‌ريزي مناسب استقبال از فيلم‌ها را تا پايان سال به همين منوال ادامه دهد (البته با توجه به فيلم‌هاي در راه اكران، كار سختي پيش رو دارد) مي‌توان اميدوار بود كه بعد از سال ١٣٨٨ كه مخاطب سينما به ١٨ ميليون نفر بليت رسيد، امسال نيز بعد ٦ سال به مخاطب بيش از ١٥ ميليون نفر سينماي ايران برسد. در سال ١٣٩٠ سينماي ايران توانست مخاطب ١٤ ميليون نفر را تجربه كند و در سال ٩١ با مخاطب ٦ ميليون نفر و سال ٩٢ با حدود ٨ ميليون نفر و سال ٩٣ با حدود ١٢ ميليون و ٥٠٠ ميليون نفر و سال ٩٤ با حدود ١٣ ميليون نفر عملكرد سينماي ايران طي اين سال‌ها بوده است.

همچنان باید برای اکران فیلم خارجی استراتژی داشت
در پايان همچنان اعتقاد دارم كه سينماي ايران براي رسيدن به رشد معنادار مخاطب بايد نسبت به نمايش فيلم خارجي استراتژي خود را مشخص كند و اگر مي‌خواهد سينما را به‌صورت جدي وارد سبد هزينه فرهنگي خانوار كند بايد هرچه زودتر به تصميم عاجلي دست پيدا كند.

سینماژورنال: شب گذشته برنامه سینمایی “هفت” تحلیلی داشت بر گروه سینمایی “هنروتجربه” که در آن مدیر این گروه در برابر علی معلم تهیه‌کننده سینما و روزنامه نگار قدیمی به مناظره درباره این گروه پرداختند.

به گزارش سینماژورنال در بخشی از این تحلیل جبار آذین منتقد پیشکسوت سینمای ایران نیز به صورت تلفنی روی خط برنامه آمد و سعی کرد نظر صریحش نسبت به این گروه سینمایی را بیان کند.

وله گل و بلبلی به جای نقد

با این حال جبار آذین هنوز چند جمله ای بیشتر حرف نزده بود که به ناگاه صحبتهای وی قطع شد و به جای “هفت” وُله‌ای گل و بلبلی(!) روی آنتن رفت!

این اتفاق در شرایطی رخ داد که آذین سعی کرده بود با بیانی محترمانه آغاز بحث خود را مرتبط کند به برخی سیاستهای نادرست سازمان سینمایی و از جمله راه اندازی هنروتجربه و اینکه هنوز مشخص نیست ملاک انتخاب فیلم برای این گروه چیست که هم فیلمهای بیضایی و کیارستمی برای کسب اعتبار در آن به نمایش درمی آید و هم یک فیلم ویدیویی که پروانه نمایش سینمایی ندارد.

گلایه از ادبیات انتقادی آذین

با این حال این ادبیات صریح تاب نیاورد و خیلی زود ادامه سخنان آذین قطع شد و البته بهروز افخمی مجری “هفت” نیز بعد از روی آنتن آمدن با گلایه از  ادبیات انتقادی آذین، از حاضران در استودیو خواست بحث را امتداد دهند.

یادمان می آید افخمی بعد از نمایش پرحاشیه و سراسر انتقاد “فرزند صبح” در جشنواره بیست و نهم فیلم فجر سعی زیادی کرد که حتی تندترین انتقادات را نیز با سعه صدر پاسخ دهد حالا چطور شده که او تاب تحمل یک انتقاد ساده نسبت به گروهی تازه تأسیس چون هنروتجربه را ندارد جای تعجب دارد بخصوص که به طور رسمی وی هیچ ارتباطی با این گروه ندارد و احتمالا اگر هم کسی بناست از انتقاد ناراحت شود نه وی که دست اندرکاران هنروتجربه هستند.

آیا مجری “هفت” قصد دریافت حمایت از سازمان را دارد؟

اینکه مجری برنامه ای که خود تندترین انتقادات را به رییس سازمان سینمایی انجام می‌دهد و البته منتقد متبوع برنامه اش نیز حین جشنواره فیلم فجر آثار سینمایی ایران را با تندترین ادبیات می کوبد چنین جانبدارانه در کنار هنروتجربه می ایستد و تاب تحمل انتقادی حداقلی به آن را ندارد جای تعجب دارد.

شاید هم مجری “هفت” قصد دارد در آینده نزدیک با همراهی سازمان سینمایی پروژه سینمایی جدیدی را کلید بزند که ترجیح داده در این مقطع انتقادات جدی نسبت به سیاستهای سازمان را سانسور کند. برای دریافتن چند و چون ماجرا باید چند ماهی صبر کرد…