سینماروزان: محمود استادمحمد از جمله چهره‌های نمایشنامه‌نویسی و کارگردانی تئاتر ایران بود که هم پیش از انقلاب و هم بعد از انقلاب تجربه نویسندگی و کارگردانی داشت.

استادمحمد سوم مرداد 1392 بعد از مدتها ابتلا به سرطان در تهران درگذشت و حین و پس از مرگش شایعات فراوانی شکل گرفت درباره مرگ به دلیل نرسیدن دارو!!!

قطب الدین صادقی از نویسندگان و کارگردانان سرشناس تئاتر در یادداشتی که به بهانه پنجمین سال درگذشت این هنرمند نگاشته است با تکذیب این شایعات بر این امر تأکید کرده که استادمحمد نه تنها «قربانی» نبود بلکه بعد از انقلاب و بازگشت به وطن هم شرایط کار برایش مهیا گشت.

متن یادداشت قطب الدین صادقی را بخوانید:

استادمحمد شرف بزرگي داشت؛ او همواره از وطن مي‌نوشت. ايران و انسان ايراني در جامعه ايراني محور تمام نوشته‌هاي اين هنرمند است.

حتي زماني كه استادمحمد براي يك دوره نسبتا طولاني به كانادا براي زندگي رفت، ذهنش به اين كشور تبعيد نشد و راجع به ديگران سخني به ميان نياورد.

در كانادا او نمايشنامه‌هايي نوشت و به اجرا در آورد كه باز هم به مساله ايرانيان و زندگي ايراني مي‌پرداخت.

زبان استاد محمد از ديگر وي‍‍ژگي‌هاي ممتاز اين هنرمند است. زبان او از جنس شسته رفته ترجمه‌اي نبود بلكه استادمحمد زباني ايراني و تاليفي داشت.

بايد توجه داشت كه اين خصيصه‌ها وي‍ژگي‌هاي ارزشمندي در آثار اين هنرمند است كه او تلاش كرد در تمام آثار خود آنها را رعايت كرده و به جا بياورد.

پس از بازگشت به ايران در نيمه دوم دهه ٧٠، عرصه فعاليت براي استادمحمد كاملا فراهم بود و برخلاف برخي گفته‌ها، عرصه براي او تنگ نشد. مطبوعات و مركز هنرهاي نمايشي همواره با اين هنرمند با احترام رفتار كرده و به او امكان اجرا مي‌دادند و در همين دوره استاد محمد توانست نمايشنامه‌هاي خود را اجرا كند.

متاسفانه در ايران زماني كه قصد دارند فردي را بزرگ كنند بلافاصله از سانسور در آثار آن فرد نام برده و تلاش مي‌كنند او را قرباني جلوه دهند. اين در حالي است كه ما نبايد از لفظ قرباني و فردي كه امكان فعاليت هنري از او گرفته شده است، براي استاد محمد استفاده كنيم.

نوشته‌هاي اين هنرمند نمايشي نه تنها هيچگاه سانسور نشد بلكه شاهد بوديم كه او بارها به عنوان داور‌ و مهمان در جشنواره‌هاي تئاتر حضور پيدا كرد و همواره از احترام برخوردار بود.

در خصوص مرگ استادمحمد نيز شايعاتي مطرح شده است. برخي عنوان مي‌كنند در سال ٩٢ اين هنرمند به واسطه گراني و نرسيدن دارو در دوره تحريم‌ها درگذشته است.

اما اين شايعه‌ها نادرست بوده و بويي از حقيقت در آن نيست. استاد محمد به سينوس كبدي يا به عبارت ديگر سرطان كبد مبتلا شده بود و همين امر در نهايت به مرگ او منجر شد.

متاسفانه گروهي با دنبال كردن ايده قهرمان‌سازي چنين مطالبي را بيان مي‌كنند، ‌اما استادمحمد نيازي به اين شايعه‌ها براي بزرگ شدن ندارد.

بگذاريم اين هنرمند در كنار اكبر رادي، غلامحسين ساعدي و بهرام بيضايي آرام جريان خود را طي كند و آثار او در دل مردم و جامعه به زندگي خود ادامه داده و تداوم
يابد.

حاشيه‌هاي پوچ و بيهوده، فارغ از مثبت و منفي بودن آنها درباره هنرمندان هيچ فايده‌اي براي اين افراد ندارد و تنها سبب مي‌شود آنها از جريان خود خارج شوند.

سینماژورنال: آهو خردمند بازیگر زن پیشکسوت ایرانی که علاوه بر بازیگری دستی هم در ترجمه، دوبله و البته هنر نقاشی دارد از جمله هنرمندان ایرانی است که اعتقاد دارد تمامی هنرهای نمایشی از سینما گرفته تا تلویزیون و البته تئاتر به شدت می توانند در آگاه سازی پیرامون بیماران اچ.آی.وی کمک حال بیماران و خانواده هایشان باشند.

به گزارش سینماژورنال خردمند در گفتگو با کمپین “هنر+ایدز” با بیان اینکه مسأله ایدز از جمله سوژه هایی است که چه در ادبیات و چه در هنرهای نمایشی کشورهای اروپایی و آمریکایی بدان پرداخته می شود بیان داشت: در میان آثار نمایشی غربی که در سالهای اخیر دنبال کرده ام دیده ام که درباره بیماران اچ.آی.وی هم تصویرسازی می کنند و هم می کوشند شرایطی را فراهم آورند برای آگاهی بخشی از طریق هنر.

وی ادامه داد: خودم هم چند بار نمایشنامه هایی اروپایی و آمریکایی در این باره را خواندم و بدم نمی آمد آنها را ترجمه کنم تا منبعی باشد برای اجرای نمایش در داخل اما سابقه ذهنی ام این را به من می گفت که این نمایشنامه ها به دلیل سوژه هایشان اجازه چاپ نخواهند گرفت. این شد که آنها را آرشیو کردم تا در آینده روی آنها کار کنم.

صداوسیما باید زودتر از اینها در این مسأله ورود می کرد

بازیگر آثاری سینمایی نظیر “زخم شانه حوا” و “قصه پریا” درباره چرایی عدم تصویرسازی درست و حساب شده از وضعیت بیماران اچ.آی.وی در سینما و تلویزیون ایران اظهار داشت: از یک طرف خودسانسوری برخی از کارگردانان و تهیه کنندگان را داریم که به جای آن که پیشرو باشند سعی می کنند دنباله رو باشند و از آن طرف هم به هر حال هم صداوسیما و هم سازمان سینمایی چنان که باید به این سوژه ها روی خوش نشان نمی دهند.

آهو خردمند درباره نقش صداوسیما و سازمان سینمایی در ایجاد شرایط تولید آثاری مرتبط با دغدغه های بیماران ایدزی گفت: صداوسیما باید زودتر از اینها در این مسأله ورود می کرد و شرایط تولید محتوای نمایشی اعم از سریالهای تلویزیون یا فیلمهای تلویزیونی با محوریت اچ.آی.وی و بیماران آن را فراهم می کرد. به هر حال این رسانه اگر بخواهد بار آموزشی خود در قبال پیشگیری از این بیماری را هم فراهم کند قطعا باید سریعتر از اینها در این ماجرا ورود می کرد و از ایده های کارگردانان و نویسندگان با محوریت ایدز استقبال می کرد.

وی ادامه داد: از آن طرف وزارت ارشاد و سازمان سینمایی هم به صراحت حمایت خود را از تولید آثار آسیب شناسانه با محوریت پیشگیری از بیماریهای چون ایدز اعلام کنند تا کارگردانان هم از بلاتکلیفی و ترسی که به واسطه سانسور در این رابطه وجود دارد خارج شوند.

تابو کردن ایدز در سینما و تلویزیون درست نیست

بازیگر سریالهایی چون “یک مشت پر عقاب”، “به کجا چنین شتابان” و “مختارنامه” با بیان اینکه اینکه این درست نیست که ایدز و حرف زدن درباره آن را در رسانه ملی تابو کنیم درست نیست خاطرنشان ساخت: با گستردگی دنیای مجازی و در روزهایی که همگان با گوشی های همراه خود اخبار و اتفاقات را پیگیری می کنند نباید درباره پرداختن به مسأله ای چون ایدز در سینما و تلویزیون سختگیری کرد.

وی ادامه داد: به هر حال دنیای مجازی باعث شده جوانان ما در این باره بدانند اما از آنجا که ممکن است در این باره یک جور اطلاعات نادرست هم از این دنیای بدون مرز مجاری در اختیار مخاطبان قرار گیرد چه بهتر که ارگانهای متولی فرهنگی خودشان از طرحهای سینمایی و تلویزیونی و حتی تئاتری در زمینه اطلاع رسانی پیرامون ایدز استقبال کنند.

دغدغه های بیماران ایدزی به گوش مدیران فرهنگی برسد

آهو خردمند در پایان گفتگوی خود با اشاره به اینکه راه اندازی کمپین “هنر+ایدز” به اندازه خود می تواند مفیدفایده باشد اظهار داشت: باید دغدغه هایی که درباره ایدز و بیماران آن وجود دارد به گوش مدیران فرهنگی ما برسد تا آنها هم لزوم تولیدات در این باره را درک کنند.

وی تأکید کرد: تلویزیون درباره ایدز اطلاع رسانی کند و سعی کند در این زمینه دانش جامعه را بالا ببرد تا مخاطبان به مانند دو دهه قبل همچنان از بیماران ایدز نترسند.

گفتنی است کمپین “هنر+ایدز” که از ابتدای بهار ۹۵ آغاز به کار کرده، کمپینی مردم‌نهاد است که می‌کوشد به نوبه خود زمینه ارتباط بیشتر میان اهالی هنر و مردمان در زمینه آگاهی بخشی پیرامون این بیماری را فراهم کند. این کمپین به بررسی دلایل عدم استفاده کافی هنرهای نمایشی از سوژه های مرتبط با بیماران اچ.آی.وی می پردازد.

سینماژورنال: کمتر کسی فکر می‌کرد نخستین دوره یک جشنواره و آن هم جشنواره‌ای برای فیلمهای کوتاه قبل از برگزاری به رویدادی پرحاشیه برای اهالی سینما بدل شود.

به گزارش سینماژورنال با این حال نخستین جشنواره روح‌ا.. به دلیل انتصاب دبیرش قبل از برگزاری در کانون توجه رسانه ها قرار گرفت.

نخستین جشنواره فیلم کوتاه روح‌ا.. که قرار بود شاهد رقابت سازندگان فیلم‌های 60 ثانیه‌ای باشد، به‌واسطه انتخاب محمد آفریده در مقام دبیر جشنواره با واکنش‌های خبری مختلفی از سوی رسانه‌های اصولگرا مواجه شد.

سکوت رسانه های اصلاح طلب و ترکتازی اصولگرایان

این موضوع ازآن‌جهت برای رسانه‌های مذکور حساسیت‌برانگیز بود که آفریده به گفته آن‌ها سازنده «فیلم موهن “یک خانواده محترم” بود که در صحنه صحنه آن توهین آشکار به شهدا، خانواده ایثارگران و بنیان‌گذار کبیر انقلاب به تصویر کشیده شده بود»!!! این رسانه‌ها همچنین از آفریده به‌عنوان فیلم‌سازی یادکردند که در آثارش «همواره پنجه بر چهره انقلاب کشیده است»!!!

طرح این دیدگاه‌های انتقادی در حالی بود که رسانه‌های اصلاح‌طلب به‌جای دفاع از آفریده، کاملاً سکوت کردند.

 کنار گذاشتن محمد آفریده؟

حالا اما اتفاقات جدیدی در شرف روی دادن است. شنیده‌ها حاکی است پس از طرح انتقادهای شدید در برخی رسانه‌ها، مسئولان فرهنگی موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)، با برگزاری جلسات فوق‌العاده و همچنین رایزنی‌های مختلف، اقدام به تجدیدنظر در تصمیم‌گیری خود نموده اند.

یکی از خروجیهای این جلسات، تصمیم برای کنار گذاشتن محمد آفریده از دبیری جشنواره است.

رایزنی با چند فیلمساز اصولگرا برای پذیرفتن دبیری

مسئولان این موسسه در حال رایزنی با چند فیلم‌ساز متعهد و اصولگرا جهت پذیرش دبیری این جشنواره هم هستند تااین رایزنی‌ها در روزهای آینده به نتیجه رسیده و دبیر تازه جای دبیر قبلی را بگیرد.

دلیل سکوت رسانه‌ای مسئولان موسسه تنظیم و نشر در روزهای اخیر نیز همین قضیه بوده است.

موفقیتی دیگر برای رسانه های اصولگرا

اگر این تغییر رخ دهد، رسانه‌های اصولگرا به موفقیتی تازه در عرصه فرهنگی دست پیداکرده‌اند. پیش‌تر موضع‌گیری آن‌ها در خصوص آثاری همچون «عصبانی نیستم!»، «خانه پدری»، «خانه دختر» و… باعث عقب‌نشینی مسئولان سینمایی و ممانعت از نمایش این فیلم‌ها شده بود و حالا با تغییر دبیر یک جشنواره سینمایی، تازه‌ترین پیروزی و موفقیت اصولگرایان در این عرصه رقم خواهد خورد.

 جزئیاتی از جشنواره روح‌ا..

به گزارش سینماژورنال جشنواره روح‌ا.. در دو بخش «اصلی» و «ویژه» برگزار می‌شود. بخش اصلی به مسابقه فیلم‌های 60 ثانیه‌ای در قالب «داستانی، انیمیشن و نماهنگ» اختصاص دارد. در بخش ویژه نیز فیلم‌های 60 تا 180 ثانیه‌ای در قالب «داستانی، انیمیشن و نماهنگ» با یکدیگر رقابت خواهند کرد.

جهت مشارکت هرچه بیشتر شرکت‌کنندگان در این رویداد، فضایی نیز فراهم‌شده تا علاقه‌مندان در بخشی مجزا طرح، ایده و فیلم‌نامه با موضوع داستانی، انیمیشن و نماهنگ را جهت تولید در قالب فیلم‌های 60 تا 180 ثانیه‌ای ارسال نمایند. این آثار نیز در جشنواره با یکدیگر رقابت خواهند کرد.

بر اساس اعلام برگزارکنندگان، علت انتخاب قالب جدید فیلم‌های 60 تا 180 ثانیه‌ای، ایجاد زمینه مشارکت هرچه بیشتر علاقه‌مندان به فیلم‌سازی است. علاقه‌مندان به شرکت در این رویداد می‌توانند آثار ساخته‌شده با دوربین‌های حرفه‌ای، نیمه‌حرفه‌ای و موبایلی را در این جشنواره شرکت دهند.