1

چخوف به زبان گیلکی با حضور بازیگر فیلم توقیفی!!+عکس

سینماژورنال: محمدحسین معجونی بازیگر قدیمی تئاتر که در سالهای اخیر فعالیتهای سینمایی داشته و تقریبا تمام فیلمهایی هم که بازی کرده از “پاداش” گرفته تا “قصه ها” و “خیابانهای آرام” کوتاه یا دائم توقیف را تجربه کرده اند قصد اجرای گیلکی نمایشهای آنتوان چخوف را دارد.

به گزارش سینماژورنال معجونی که گروه تئاتر «لیو» را نیز سرپرستی می‌کند و به‌تازگی تندیس سیزدهمین «شب بازیگر تئاتر» را برای بازی در «اسم» لیلی رشیدی از آن خود کرد، این روزها در حال تمرین نمایش‌های «خرس» و «خواستگاری» آنتوان چخوف به زبان گیلکی در رشت است.

برگردان “خرس” و “خواستگاری” به گیلکی

معجونی در‌این‌باره به «شرق» می‌گوید: «متون «خرس» و «خواستگاری» چخوف را به گیلکی ترجمه کردیم و بعد از ماه رمضان از ٢١ تیر، آن را در سالن دوم مجتمع خاتم‌الانبیای رشت روی صحنه خواهیم برد».

معجونی از کارگردان‌هایی است که همواره با گروه خودش کار می‌کند؛ اما این‌بار با هنرمندان گیلانی در رشت، تیم تازه‌ای برای اجرای گیلکی متن چخوف تشکیل داده است.

تئاتر هم در تهران در حال اشباع است
اما دلیل معجونی برای کارگردانی در خارج از پایتخت چه بوده؟ «بخشی از دلایلم برای این تصمیم، مربوط به زندگی خودم می‌شود. آب‌وهوا و اوضاع تهران را دیگر دوست ندارم و به همین دلیل از تهران بیرون زده‌ام. تئاتر هم در تهران در حال اشباع است، ‌چه دلیلی دارد وقتی می‌توان در دیگر نقاط ایران هم تئاتر اجرا کرد، حتما بخواهیم در تهران کار کنیم و گریز از مرکز نداشته باشیم؟ دیگر اجرای تئاتر در تهران برایم زیاد مهم نیست. می‌خواهم از این به بعد روی شهرستان‌ها تمرکز کنم. این نمایش گیلکی را پس از رشت، ‌در دیگر شهرهای استان گیلان روی صحنه می‌برم. از این پس اگر در تهران پیش آمد و شد، کار اجرا می‌کنم، اگر هم نشد برایم مهم نیست».

تئاتر در سراسر ایران طرفدار دارد
اما با مهاجرت حسن معجونی به استان گیلان، سرنوشت گروه تئاتر «لیو» چه می‌شود؟ «گروه پابرجاست؛ هیچ‌چیز عوض نشده، فقط روال کار من عوض شده. کار را هرجا انجام دهیم، همان کار است، تهران و شهرستان ندارد. من پیشنهادی برای تمرکززدایی از تئاتر دارم. ببینید چقدر تماشاگر تئاتردوست از جاهای دیگر ایران به تهران می‌آیند تا آموزش تئاتر ببینند، درحالی‌که در شهرستان هم استعداد بالقوه برای شکل‌گیری گروه‌های تئاتر وجود دارد، صرفا باید اعتمادبه‌نفسی که در تئاتر شهرستان‌ها نیست، شکل بگیرد. اگر آمار بگیریم حدود یک‌سوم تماشاچیانی که در تهران تئاتر تماشا می‌کنند از خارج از تهران می‌آیند. این نشان می‌دهد تئاتر در سراسر ایران طرفدار دارد. حالا به‌جای اینکه از این به بعد ساکنان دیگر شهرها برای تماشای تئاتر به تهران بیایند، ما به شهرشان می‌رویم».

پیشنهاد به جامعه تئاتری
پیشنهادی که معجونی به جامعه تئاتر براي تمرکززدایی از اجرای تئاتر در تهران و متمرکزشدن روی شهرستان‌ها ارائه می‌کند، همراه با انتقاد از برخی گروه‌های حرفه‌ای است.

وی می گوید: «گروه‌های حرفه‌ای تئاتر اشتباهاتی دارند؛ بیشتر فکر و تلاششان این است که فروش خوبی در تهران داشته باشند و بعد اگر شد به بردن اجرایشان به شهرستان‌ها فکر کنند. درحالی‌که ابدا مبنا، تهران نیست. گروه‌ها می‌توانند از اساس به اجرا در جایی خارج از تهران فکر کنند. هدف من همین تمرکززدایی از تئاتر است. در شهرستان‌ها هم امکانات به اندازه تهران هست؛ اما همه در تهران جمع شده‌ایم و انرژی و سرمایه‌مان را فقط برای تهران گذاشته‌ایم و این به ‌نظرم تصمیم اشتباهي است و باید در آن تجدید نظر کنیم».

از گیلان به فارس

عوامل نمایش‌های «خرس» و «خواستگاری» که هر شب به طور متوالی رو صحنه خواهند رفت، شامل مهیار ندایی، مریم نژادمهدی‌پور، روشنک شعبانی، عارف گم‌زاد، برنوش پورغفار و برنا انصاری، گروه بازیگران، آرزو عادلی و شکوفه داوودی، دستیاران کارگردان و ترانه رمضانی و مهتاب محبوب، گروه کارگردانی هستند. 

برنامه بعدی معجونی پس از اجرای «خرس» و «خواستگاری» در شهرهای مختلف استان گیلان، اجرای یک اثر نمایشی با گروه لیو است که به ترتیب در شیراز، رشت و سپس تهران روی صحنه خواهد رفت.

خیابانهای آرام
نیکی کریمی و حسن معجونی در نمایی از فیلم توقیفی “خیابانهای آرام”



خودآگاهی بین‌الملل فجر از فقدان مخاطب خارجی

سینماژورنال: انگار دیگر برگزارکنندگان بین الملل فجر خودشان هم دریافته اند از مخاطب خارجی البته منهای برخی مجری های ماهواره ای(!) برای جشنواره شان خبری نیست.

به گزارش سینماژورنال در امتداد همین باخبری بوده که دیگر از نمایش زیرنویس انگلیسی برای فیلمها هم خبری نیست.

در روز چهارم فیلم فرانسوی “آنتوان چخوف” در حالی در بین الملل فجر به نمایش درآمد که علیرغم زبان فرانسه فیلم فقط زیرنویس فارسی برای آن قرار داده شده بود.

آیا این به معنای آن نیست که مدیران بین الملل فجر خودشان هم دریافته اند که ژست جهانی گرفتن نمی تواند برایشان مخاطب جهانی به ارمغان آورد؟