سینماژورنال: موضوع پخش تیزر آثار سینمایی از شبکه های ماهواره ای همچنان بحثی داغ در میان مخاطبان است.

به گزارش سینماژورنال بعد از حضور سه تهیه کننده در دادسرای فرهنگ و رسانه بر التهاب این موضوع افزوده شده است.(اینجا را بخوانید)

محسن امیریوسفی کارگردان جوان سینمای ایران که فیلم “خواب تلخ” را در گروه هنروتجربه روی پرده دارد در گفتگویی که به همین بهانه با “شرق” انجام داده تمسخر سالیان دراز شبکه های ماهواره ای توسط تلویزیون را در نهایت باعث باخت تلویزیون به این شبکه ها دانسته است.

تلویزیون وارد بازیهایی شد که دلخواه مردم نبود

محسن امیریوسفی در پاسخ به این پرسش که تعامل با صداوسیما در ارتباط با پخش تیزر فیلم‌های سینمایی می‌تواند رونق حال‌ حاضر سینما را در پی داشته باشد، گفت: صداوسیما در چند سال اخیر و در بازه‌های زمانی مختلف، متأسفانه وارد بازی‌های سیاسی و مسائلی که دلخواه مردم نیست، شده است و درحال‌حاضر اقبال چندانی نسبت به صداوسیما در مردم وجود ندارد و عملا موضوع سرگرمی‌سازی در تلویزیون بر دوش معدود برنامه‌های خاص مثل برنامه «نود» یا حضور بازیگران شناخته‌شده در کسوت مجری‌های سرگرم‌کننده است.

رسانه ملی با تولید تله‌فیلم شأن سینما را پایین آورد

او ادامه داد: اینکه چرا تلویزیون ما به‌جای سریال‌ها و فیلم‌های سرگرم‌کننده صرفا مجری‌محور شده است، هم خود جای بحث دارد. نظر شخصی من این است که در چند سال اخیر، سریال‌ها و تله‌فیلم‌های ضعیف باعث شدند تلویزیون از سریال‌ها و فیلم‌های تلویزیونی خوب تهی شود و این موضوع از جایی آغاز شد که تلویزیون ما به سمت ساخت تله‌فیلم گرایش پیدا کرد و شأن سینما را پایین آورد. تله‌فیلم‌هایی که نه سینما بود نه تلویزیون و این امر، اول به سینما و بعد به تلویزیون ضربه زد و به این دلیل به نظر می‌رسد صداوسیما متأسفانه کمتر از قبل می‌تواند در بین مردم تأثیر‌گذار باشد.

تلویزیون سالها شبکه های ماهواره ای را تمسخر کرد

امیریوسفی در بخش دیگری از صحبت‌هایش افزود: از طرف دیگر تلویزیون سال‌ها با تمسخر به شبکه‌های ماهواره‌ای نگاه می‌کرد ولی در کمال ناباوری مسابقه را به این شبکه‌ها باخت و این جای تأسف دارد که هم‌اکنون پخش تیزر فیلم‌های سینمایی از این شبکه‌های ماهواره‌ای تأثیر بیشتری در اقبال مردم به سینما داشته است. باعث تأسف است فیلم‌هایی که در داخل ایران مجوز ساخت و نمایش دارند و به اکران در می‌آیند، در صداوسیما با مشکلات پخش تیزر مواجه می‌شوند و مجبورند تبلیغاتشان از شبکه‌های ماهواره‌ای پخش شود ولی طبعا همیشه راه برای بازگشت هست و صداوسیما می‌تواند رویه خود را عوض کند.

نگاه گزینشی در برخورد با آثار سینمایی تأسف بار است

او ادامه داد: البته بحث شما درباره همکاران تهیه‌کننده است که در این مدت تیزر فیلم‌هایشان هم از صداوسیما و هم از شبکه‌های ماهواره‌ای پخش شد و این در حالی است که فیلم من «خواب تلخ» بعد از ١٢ سال به‌صورت محدود در هنر و تجربه اکران شد ولی صداوسیما حتی اجازه نداد تیزر این فیلم از تلویزیون پخش شود! و حتی اجازه نقد و بررسی این فیلم را در هیچ‌کدام از دو برنامه سینمایی آخر هفته هم ندادند! این نگاه گزینشی در انتخاب فیلم‌ها هم نکته قابل‌توجه و تأسف‌باری است، آن‌هم برای فیلمی مثل «خواب تلخ» که افتخارات بین‌المللی زیادی برای سینمای ایران به ارمغان آورده و بعد از ۱۲ سال و با وجود نداشتن تیزر تلویزیونی، در اکران هنر و تجربه فروش بالایی داشت. امیدوارم صداوسیما از خواب ده‌هاساله بیدار شود و با سینما مهربان‌تر باشد‌.

سینماژورنال: نمايش «قاطيغورياس» به نویسندگی و کارگردانی امير گيل از روز يكشنبه ١٢ ارديبهشت در خانه هنرمندان به روى صحنه رفته است.

به گزارش سینماژورنال این نمایش جمعه 17 اردیبهشت میهمان فیلمبردار خوش‌ذوق سینمای ایران تورج اصلانی بود.

اصلانی که سابقه تصویربرداری آثاری نظیر “سن پطرزبورگ”، “بدرود بغداد”، “آشغالهای دوست داشتنی” و “بغض” را دارد در متن یادداشت خود پس از اجرای این نمایش نوشت: «غالبا ترس مانع هر مسیر تازه‌ایست. دست‌مریزاد که از مسیرهای تازه نمی‌هراسید گروه جسور و جوان قاطیغوریاس. مانا باشید»

در نمايش «قاطیغوریاس» نويد هدايت‌پور، مهرداد مصطفوى، غزل نعيمى و محسن رستگار به ایفای نقش می‌پردازند. همچنين سها پورحاتمى، دستيار كارگردان؛ آيدا صادقى، طراح لباس؛ اشکان فرامرزى و آسوکهزادى، موسیقى و طراحى صدا؛ مهشيد كشكولى، طراح پوستر و بروشور؛ مهدى پارسى، عكاس؛ مريم شريعتى، روابط عمومى و گروه هنرى پژواك در تبليغات اين نمايش را همراهي مي‌كنند.

«قاطيغورياس» از ١٢ الى ٣٠ ارديبهشت هر شب ساعت ٢١ در خانه هنرمندان ايران، سالن انتظامى براى مخاطبان به روى صحنه می‌رود.

تورج اصلانی در حال نگارش یادداشت برای عوامل نمایش “قاطیغوریاس”

سینماژورنال: بعد از گذشت دو سال و اندی از عمر ریاست حجت ا.. ایوبی بر سازمان سینمایی همچنان شنیدن نظرات جواد شمقدری سلف او در دولت دهم کنجکاوی برانگیز و بعضا عجیب است.

به گزارش سینماژورنال امیر آقایی بازیگر سینمای ایران که این روزها فیلم میلیاردی “کوچه بی نام” را روی پرده دارد چندی قبل از ممنوع الکاری خود بخاطر عدم حضور در فیلم “پایان نامه” محصول جنجالی که در دولت دهم تولید شده بود سخن گفت.

آقایی قرارداد بسته، قسط اول را گرفت و چند سکانس هم بازی کرد

جواد شمقدری در گفتگو با “تماشاگران امروز” با رد ادعای این بازیگر بیان داشته است: آقای بازیگر{امیر آقایی برای بازی در “پایان نامه”} قرارداد بسته، قسط اول را گرفته، چند سکانس هم بازی کرده و بعد در میانه کار غیرحرفه ای ترین رفتار از او سر زده و کار را ترک کرده  است. تهیه کننده از این بازیگر شکایت کرده است.

وی ادامه داد: در چنین شرایطی یکی از احکامی که صادر میشود این است که اگر بازیگر نتواند شاکی خصوصی را راضی کند اجازه کار بعدی به او داده نمی شود…اما تهیه کننده متانت از خود نشان داد و هیچ گاه چنین تقاضایی{ممنوع الکاری} نکرد.

اگر قرار بود  ممنوع الکار باشد حداقل در “پایان نامه” نباید بازی می کرد

شمقدری با اشاره به فیلمهایی که آقایی بعد از “پایان نامه” بازی کرده بیان داشت: ایشان بعد از “پایان نامه” دو سه فیلم دیگر کار کرده که در همان مدت دو سال و نیمی بوده که ادعا کرده ممنوع الکار است.

جواد شمقدری ادامه داد: حتی یکی از این فیلمها “هیس دخترها فریاد نمی زنند” است که تهیه کننده آن فارابی است یعنی بنیادی که وابسته به سازمان سینمایی است و رییس هیات مدیره آن، رییس سازمان سینمایی است. اگر قرار بود  ممنوع الکار باشد حداقل در این فیلم نباید بازی می کرد.

گفته های بهاره افشاری و پیوستن چکامه چمن‌ماه  به GEM ریشه در ارعاب شاه‌نشین‌های سینما دارد

جواد شمقدری با اشاره به فشارهای وارده بر بازیگران “پایان نامه” و البته گفته های بازیگرانی چون بهاره افشاری بیان داشت: من می دانم بازیگران این فیلم چه فضای سنگین و غیرانسانی را از سوی برخی مدعیان آزادی متحمل شدند و اظهارات غیرواقع {این بازیگران} را هم ناشی از همین جو مسموم می دانم و حرکت آنها{بازیگران} را واکنشی برای رهایی از این نامردمی ها تلقی می کنم.

شمقدری خاطرنشان ساخت: حتی خروج یکی از بازیگران “پایان نامه”{ یعنی چکامه چمن ماه که اخیرا به ترکیه رفته و به جم پیوسته} متاسفانه ریشه در همین ارعاب و تهدیدات شاه نشین های سینما دارد و هیچ نهاد امنیتی یا نظارتی دولتی ای در این مهاجرت نامیمون نقشی ندارند.

“آشغالهای دوست داشتنی” توانسته موقعیتی را ایجاد کند که مصداق کرسیهای ازاداندیشی مطالبه رهبر باشد

جواد شمقدری در بخشی از گفتگوی خود درباره فیلم توقیفی “آشغالهای دوست داشتنی” که پروانه ساخت آن در زمان مدیریت وی صادر شد اما مدیریت ایوبی به آن پروانه نمایش نداد نکته جالبی را طرح کرد. به گزارش سینماژورنال وی با اشاره به ویژگیهای مثبت فیلم بیان داشت: “آشغالهای دوست داشتنی” یک خلاقیت و هنرنمایی استثنایی دارد. بارها گفته ام این فیلم توانسته موقعیتی را ایجاد کند که روند قصه فیلم مصداقی برای کرسی های آزاداندیشی که رهبری معظم انقلاب آن را مطالبه کرده بودند، باشد.

وی ادامه داد: ما در این فیلم پای گفتگوهای گرایشهای مختلف سیاسی و حتی ضدانقلاب می نشینیم.خطایی که فیلمساز مرتکب شده در جاهایی با ظرافت از جریان خاصی حمایت خود را به زبان سینمایی حقنه می کند…

سینماژورنال/مهدی فلاح‌صابر: حضور محمد حیدری دبیر جشنواره سی و چهارم فیلم فجر در برنامه سینمایی شبکه چهارم سیما همراه بود با پذیرفتن برخی انتقادات حاشیه‌برانگیز معطوف به جشنواره از سوی این مدیر.

به گزارش سینماژورنال یکی از مهمترین حواشی پیش آمده برای مدیریت حیدری استفاده از صفت “معضل” برای فیلم “آشغالهای دوست داشتنی” محسن امیریوسفی بود که در متن استعفانامه شهاب حسینی از مشاوره جشنواره نیز به آن به عنوان مصداقی مبنی بر اینکه در این دوره هم بنا نیست اتفاق تازه ای بیفتد اشاره شده بود.

چه خوب که گفته قبلی‌تان را اصلاح کردید

دبیر جشنواره سی و چهارم فیلم فجر روی آنتن زنده با عذرخواهی از به کار بردن این صفت بیان کرد: من در نشست خبری اعلام کردم که “آشغال‌های دوست داشتنی” معضل شده است و منظورم این بود که این فیلم هر دوره به جشنواره ارائه می‌شود و نتوانسته وارد جشنواره شود. اگر آقای امیریوسفی از این صحبت من دلگیری پیدا کرده‌اند، عذرخواهی می‌کنم.

عذرخواهی یک مدیر از فیلمساز به خاطر استفاده از یک واژه دارای بار منفی بالا نشان از آن دارد که حیدری آدم انتقادپذیری است و دلش نمی‌خواهد طوری گفتگو کند که مخاطبانش ناراحت شوند. این یک نکته مثبت برای این دبیر است.

چه خوب که به ایرادات پوستر واقفید

دومین مورد حاشیه برانگیز جشنواره سی و چهارم ماجرای طراحی پوستر آن و انتقاداتهای بسیار به شکل و شمایل این پوستر بود. حیدری با پذیرفتن این ایرادها اظهار داشت: به نحوه اجرای پوستر ایرادهایی گرفته شده و قرار است اجرای نهایی‌تری روی آن انجام شود تا برای روزهای جشنواره حاضر شود.

هرچند در اداوار مختلف جشنواره سابقه نداشته که پوستری یک بار طراحی شود و به دلیل مشکلات، مجددا مورد بازبینی قرار گیرد اما به هر حال همین که دبیر جشنواره متوجه مشکلات طراحی یک تیم سه‌نفره-که دو نفر هم تجربه ای در طراحی ندارند- شده و از اجرای نهایی‌تر آن در روزهای آتی خبر داده است مایه امیدواری است و یک نکته مثبت دیگر در کارنامه مدیریتی حیدری ولی…

ولی این را هم نباید از نظر دور داشت که برای جشنواره ای سی و چهار ساله مانند فجر اصلا زیبنده نیست که فارغ از ایرادات زیبایی‌شناسانه، گافهایی بزرگ مثلا در ثبت نادرست تاریخ میلادی روی پوستر رخ دهد آن هم با حضور نه یک نفر که سه نفر در تیم طراحی!

به هر حال جشنواره فجر جشنواره‌ای است که زمانی پوستر آن را چهره‌هایی چون عباس کیارستمی، ابراهیم حقیقی و مرتضی ممیز طراحی کرده‌اند و با این عقبه اینکه حالا و بعد از نزدیک به سه دهه و نیم، تازه بعد از رونمایی به فکر رفع اشکالات پوستر بیفتیم خیلی هم برخورنده است.

بهتر بود این ایرادات در همان اتودهای ابتدایی گرفته می‌شد و لازم نبود که دبیر جشنواره مجبور به رفع ایراد در مراحل بعد از رسانه‌ای شدن انتقادات باشد به بیان بهتر و با اجازه حضرت حافظ “گاف بد، مصلحت آن است که مطلق ندهیم”…

از آن گذشته بد نبود که دبیر جشنواره درباره آنچه با عبارت “اجرای نهایی‎‌تر” پوستر از آن یاد کرده‌اند هم توضیحی می‌دادند تا مشخص شود که این اجرای نهایی‌تر مبتنی بر رفع کدام ایرادات این پوستر است؟ ایرادات استتیک یا زیبایی‌شناسانه بناست رفع شود یا ایرادات موجود در کمپوزیسیون اثر؟ و آیا برای رفع این ایرادات هم دوباره از همان تیم سه‌نفره قبلی بهره خواهند گرفت یا این بار به سراغ چهره‌هایی شناخته‌شده‌تر خواهند رفت؟

آقای دبیر! یک مدیر سینمایی موفق است که می‌تواند موفقیت در فیلمسازی را هم تجربه کند

این دو نکته مرتبط با واژه “معضل” و مشکلات پوستر را که کنار بگذاریم می‌رسیم به نگاه دبیر به جایگاه مدیریتی که در آن قرار گرفته است. حیدری با اشاره به اینکه ترجیح می‌داد با فیلمسازی وارد سینما شود و نه با مدیریت سینمایی اما بخاطر حضور حجت‌ا.. ایوبی وارد سیکل مدیریتی جشنواره شد بیان داشت: حضور من در مدیریت سینما تا زمانی که اهالی سینما بخواهند ادامه خواهد داشت و اگر قرار باشد نباشم، سراغ فیلم‌سازی می‌روم.

اینکه دبیر جشنواره خواسته اهالی سینما را شرط حضورش در دبیرخانه جشنواره فیلم فجر بداند خیلی هم خوب است اما اینکه اگر روزی برسد که نقض این گفته به اثبات برسد یعنی اهالی سینما، او را نخواهند، وی به سراغ فیلمسازی می‌رود چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.

دلیل اصلی این امر نوعی بی‌اعتمادی است که در این گفته نسبت به فیلمسازان وجود دارد؛ صریحش این می شود مدیرانی که نمی‌توانند کارنامه مدیریتی ایده‌آلی از خود به جای بگذارند راحت می‌توانند وارد وادی فیلمسازی شده و تهیه کنندگی یا کارگردانی کنند.

فیلمسازی به اله‌مانهایی نیاز دارد که نیاز مدیران موفق است

 هر دو حرفه تهیه‌کنندگی یا کارگردانی بیش از هر چیز به توانایی به کارگیری موثر و کارآمد منابع مادی و انسانی در برنامه‌ریزی، سازماندهی، هدایت و کنترل نیاز دارند که این نیز خود از اله‌مان‌های اصلی مدیریت است در نتیجه آنها که توانایی مدیریت‌های سینمایی را ندارند نخواهند توانست فیلمسازانی موفق شوند.

اینکه دبیر جشنواره، فیلمسازی را آلترناتیوی می‌داند برای زمانی که باید دبیرخانه جشنواره را ترک کند خیلی هم خوب است اما ایشان این را هم باید بداند که یک مدیر سینمایی ناموفق نخواهد توانست یک فیلمساز موفق شود و البته که یک مدیر موفق قطعا فیلمساز موفق‌تری خواهد شد.

سینماژورنال/ورتا چمانی: در حالی که شگفتی سه شنبه 15 دی ماه جشنواره فیلم فجر مربوط می‌شد به استعفای شهاب حسینی از جشنواره فیلم فجر، بنگاه خبرپراکنی بریتانیا هم به گونه ای خاص به مخابره خبر این استعفا پرداخت.

به گزارش سینماژورنال ساعاتی بعد از انتشار گزارشی مبنی بر حذف سه فیلم “آشغالهای دوست داشتنی”، “سایه های موازی” و “امتحان نهایی” از آثار شهاب حسینی از جشنواره امسال از طریق سینماژورنال(اینجا را بخوانید) متن استعفای این بازیگر سینمای ایران منتشر شد.

شهاب حسینی دلیل اصلی استعفایش را اطلاق معضل به فیلم “آشغالهای دوست داشتنی” توسط دبیر جشنواره فیلم فجر عنوان کرده بود.(اینجا را بخوانید)

بازتاب استعفا در رسانه های جهانی

این استعفا بازخورد فراوانی در رسانه های ایران داشت و عصر سه‌شنبه نیز بی.بی.سی که عموما در انتشار اخبار سعی زیادی در جهت‌گيري هاي خاص خود دارد، خبر استعفا را از منظر خود بازتاب داد.

فارغ از سیاستهای خاص اين رسانه، شاید یکی از دلایلی که باعث سوءاستفاده بی.بی.سی از این ماجرا شده، نبودن شفافیت در آیین نامه دوره  های مختلف جشنواره فجر است.

در این مسأله شکی وجود ندارد که طبق آیین نامه جشنواره سی و چهارم “آشغالهای دوست داشتنی” به دلیل آن که در یکی از دوره های جشنواره رد شده بود نمی‌توانست مجددا توسط هیأت انتخاب بازبینی شود اما مسأله اینجاست که طی این سالها آیین‌نامه‌های جشنواره های مختلف فجر با تغییر دبیران خود مرتب دستخوش تغییر شده اند و همین امر بوده که اسباب گلایه فیلمسازان و حتی استعفای مشاوری چون شهاب حسینی را فراهم آورده است.

“همه چیز برای فروش” هم یک سال رد شد و سال بعد در بخش مسابقه بود

برای اینکه قضیه شفافتر شود فقط یک مثال از سالیان اخیر کافیست.

دومین فیلم بلند امیرحسین ثقفی با عنوان “همه چیز برای فروش” جزو آثاری بود که در هیأت انتخاب جشنواره سی و یکم فیلم فجر یعنی آخرین جشنواره ای که در دولت احمدی نژاد برگزار شد، دیده شد و البته رد شد اما همین فیلم در جشنواره سی و دوم فیلم فجر که اولین جشنواره دولت اعتدال بود، مجددا دیده شد و البته وارد بخش مسابقه شد و در چهار رشته فیلمبرداری، موسیقی، صدابرداری و چهره پردازی کاندیدای دریافت سیمرغ شد.

همین یک مثال کافی است تا ایمان بیاوریم به اینکه بخش عمده‌ای از مشکلات جشنواره سی و چهار ساله فیلم فجر ناشی از عدم ثبات آیین نامه آن است.

هرچه زودتر آیین نامه را به ثبات برسانید

همین عدم ثبات است که باعث می شود فیلمی که به زعم دبیرخانه جشنواره یک بار رد شده این حق را به خود بدهد که مجددا وارد جشنواره شود و وقتی این اتفاق نمی افتد مشاور جشنواره استعفا دهد.

سینماژورنال پیشنهاد می دهد که هر چه زودتر برای تثبیت آیین نامه جشنواره فکری شود. حتی اگر تثبیت بلندمدت این جشنواره به دلیل تغییر دولتها امکان پذیر نباشد، میتوان برای هر چهار سالی که یک دولت روی کار می آید آیین نامه را به ثبات رساند.

سینماژورنال: با اعلام اسامی فیلمهای دو بخش اصلی سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر مشخص گشت سه عنوان از فیلمهایی که شهاب حسینی مشاور جشنواره امسال در آنها بازی داشته از جشنواره کنار گذاشته شده‌اند.

به گزارش سینماژورنال یکی از این فیلمها اثر پرحاشیه “آشغالهای دوست داشتنی” ساخته محسن امیریوسفی است که به دلیل حضور در دو جشنواره سی و دوم و سی و سوم منطبق با آیین نامه نمی‌توانست در جشنواره باشد و اصلا به هیأت انتخاب ارائه نشد.

“امتحان نهایی” ساخته عادل یراقی دیگر فیلم آقای مشاور بود که از جشنواره کنار گذاشته شد. این فیلم در بخش فیلم اولیهای جشنواره حضور داشت و طبق اظهارنظر کارگردانش فیلمش در لیست فیلمهای جشنواره بوده است و حتی از وی خواسته بودند 2 دقیقه از فیلمش را برای تیزر “نگاه نو” به جشنواره ارائه دهد و او نیز این کار را کرده است اما در نهایت نام فیلمش در فهرست نهایی نیامده است.

“سایه های موازی” اصغر نعیمی دیگر فیلم شهاب حسینی است که از جشنواره کنار گذاشته شده است. این فیلم که البته شهاب در آن نقش کوتاهی بازی کرده، از حضور ابوالفضل پورعرب بازیگر سالهای دور سینما هم بهره جسته است.

بلاتکلیفی سه ساله فیلم

درباره عدم حضور “آشغالهای دوست داشتنی” که به جز شهاب حسینی از صابر ابر، شیرین یزدان بخش، نگار جواهریان، حبیب رضایی و هدیه تهرانی سود می‌برد همه چیز به اشارات اثر به انتخابات 88 بازمیگردد که باعث شده فیلم 3 سال بعد از تولید همچنان بلاتکلیف بماند و احتمالا به همین دلیل حتی اگر حضور فیلم تعارضی با آیین نامه هم نداشت بعید بود بتواند در جشنواره باشد.

شهاب حسینی در نمایی از “آشغالهای دوست داشتنی”

شبهات درباره ارتباط میان معلم و ولیّ دانش آموز

اما درباره “امتحان نهایی” گویا مضمون فیلم بوده که دردسرساز شده است.

لیلا زاع بازیگر مقابل شهاب حسینی در این فیلم است و این فیلم درباره آشنایی یک معلم با مادر یکی از دانش آموزانش است. شنیده‌های سینماژورنال حکایت از آن دارند بروز پاره‌ای شبهات درباره ارتباطی که میان این معلم و مادر دانش آموز پیش می‌آید باعث شده در آخرین لحظات فیلم از جشنواره کنار گذاشته شود.

شهاب حسینی و لیلا زارع در نمایی از “امتحان نهایی”

دولت دهم مجوز کارگردانی نداد/دولت یازدهم به جشنواره راه نداد

“سایه های موازی” اصغر نعیمی اقتباسی است از “جنایت و مکافات” داستایوفسکی و آن طور که شنیده شده شهاب حسینی به احترام حضور ابوالفضل پورعرب در نقش اصلی فیلم، بازی در نقش مکمل آن را پذیرفته است.

اصغر نعیمی کارگردان “سایه‌های موازی” پیش از این و به عنوان فیلمنامه‌نویس در “خصوصی” برخی اشارات اجتماعی-سیاسی را طرح کرده بود؛ همان اشارات بود که باعث شد در دولت دهم به وی مجوز کارگردانی “خصوصی” داده نشود و در نهایت حسین فرحبخش آن فیلم را بسازد. البته حتی با کارگردانی فرحبخش نیز فیلم دردسرهای زیادی را متحمل شد.

شهاب حسینی در نمایی از “سایه های موازی”

حذف فیلمی که سرمایه گذارش مهتاب کرامتی است

به گزارش سینماژورنال به جز این دو فیلم، فیلم “آه ای عبدالحلیم” ساخته احسان عبدی‌پور که دیگر مشاور جشنواره یعنی مهتاب کرامتی سرمایه گذار آن بود نیز از جشنواره کنار گذاشته شده است.

این فیلم از حضور بازیگرانی چون مصطفی زمانی، سوگل قلاتیان و رضا یزدانی سود می‌برد و داستانی درباره یک گروه موسیقی بوشهری روایت می‌کند.

کرامتی پیشتر در مصاحبه ای درباره حضور همزمانش به عنوان سرمایه گذار این فیلم و مشاور جشنواره گفته بود که این دو مسئولیت تعارضی با هم ندارند و او کارش به عنوان مشاور فقط تا زمان افتتاحیه جشنواره است و پس از آن وقتش را برای فیلمش خواهد گذاشت.(اینجا را بخوانید)

بدیهی است حالا و با حذف “آه ای عبدالحلیم” از جشنواره، مهتاب کرامتی خواهد توانست حتی حین برگزاری جشنواره نیز نظرات مشورتی‌اش را در اختیار دبیرخانه قرار دهد.

آه ای عبدالحلیم

سینماژورنال: محسن امیریوسفی کارگردان جوانی که سابقه طولانی در توقیف آثارش دارد و تقریبا هر فیلمی که ساخته دچار مشکل توقیف شده است این روزها بعد از یک دهه و خرده‌ای اولین فیلمش “خواب تلخ” را روی پرده می‌بیند.

به گزارش سینماژورنال امیریوسفی در گفتگویی تفصیلی که به بهانه اکران این فیلم با “شرق” انجام داده به بخشی از مشکلاتی که برای ساخت و اکران این فیلم داشته اشاره کرده است.

نکته جالب گفته های امیریوسفی جایی است که به توقیف اولیه فیلم در دوران وزارت ارشاد احمد مسجدجامعی در روزگار اصلاحات اشاره می‌کند.

بخشهایی از گفته های امیریوسفی که درباره توقیف این فیلم و حل نشدن مشکل آن در ادوار مختلف است را در ادامه می‌خوانید:

ماجراهاي  “خواب تلخ”  چگونه رخ داد؟
این را باید از مدیران قدیمی بپرسید! سال ٨٢ پروانه ساخت این فیلم گرفته شد. البته یک مقدار طول کشید، چون فیلم اولم بود و شرایطی بود که برای ساخت فیلم اول قوانین دست‌وپاگیر بیشتری بود. یکی از مشکلاتم این بود که سابقه دستیار کارگردانی در سینما نداشتم! البته فیلم کوتاه می‌ساختم. بعد از گرفتن پروانه آبان ٨٢ فیلم کلید خورد و دی‌ماه نسخه اولیه فیلم آماده بود که در جشنواره فیلم فجر در هیأت انتخاب رد شد!
چرا؟
شاید مسئله این بود که موضوع این فیلم برای آن زمان عجیب بود و البته هیأت انتخاب از نظر ساخت هم فیلم را ضعیف دانستند! بعد از ١٢ سال برای اولین‌بار اینها را می‌گویم نه به واسطه خودم چون فکر می‌کنم شان خودم و فیلم بالاتر از این حرف‌هاست ولی گفتن این حرف‌ها برای تاریخ سینما ضروری است. یادم هست حتی کار به جایی رسید که پیشنهاد دادند «خواب تلخ» آرشیو شود! می‌گفتند خیلی‌ها فیلم اولی ساخته‌اند که موفق نبوده و تو هم ناراحت نباش با انرژی شروع به ساخت فیلم دومت کن!
آن زمان رئیس سازمان سینمایی چه کسی بود؟
فکر کنم آقای حیدریان معاون وزیر و آقای مسجدجامعی وزیر بودند. البته این بحث‌ها در اداره نظارت و مرکز گسترش آن زمان پیش آمد.
تا اینکه فیلم در جشنواره کن پذیرفته شد؟
بله، فیلم را برای جشنواره کن آماده کردیم که اتفاقات خوبی هم افتاد. جایزه ویژه بخش دوربین طلایی را گرفت و یک جایزه نگاه جوان هم دریافت کرد. نقدهای مثبتی هم گرفت که می‌گفتند فیلم متفاوتی از سینمای ایران آمده و اولین فیلم ایرانی بود که طنز را برای تماشاگر خارجی شناسانده بود. البته غیر از طنز فیلم، سکانس‌های ترسناک و تلخی هم در فیلم هست که ترکیب این طنز و ترس و تلخی در کنار شخصیت‌های کمتر دیده شده از سینمای ایران «خواب تلخ» را ساخت. وقتی هم با دست پر از جشنواره کن برگشتم اولین مسئله‌ام این بود که دوباره به حس‌وحال قبل از کن برگردم و برای همین نمایشی در سینما سپیده گذاشتم که البته خیلی‌ها اصرار داشتند فیلم بکر بماند و در جشنواره فجر دیده شود. ولی همه طیف‌های سینما آمدند و فیلم را دیدند. آقای رضاداد، دبیر جشنواره فیلم را برای جشنواره سال ٨٣ در خارج از مسابقه دعوت کرد که فیلم دیده شد.
تلاش کردید که فیلم اکران شود؟
چندین‌بار تلاش کردم.
دوره آقای جلوه ؟
بله، زمان آقای جعفری جلوه و آقای شمقدری بود و در اواخر دولت اصلاحات هم برای اکران تلاش کردم که گفتند صبر کنید. ولی چشم به هم زدیم از تولید فیلم ١٢ سال گذشت!
اما هیچ‌وقت نگفتند چرا فیلم توقیف شده؟
خیر نگفتند. اگر هم مصادیقی وجود داشته باشد باید از فیلم حذف شده باشد. این سؤال برای خودم هم مطرح است که چرا ١٢ سال فیلم محروم از اکران بود.
در دوره آقای ايوبي  مشکلی برای اکران نبود؟
خیر، ولی الان درگیر حل مشکل فیلم جدیدم و منتظر اکران «آشغال‌های دوست‌داشتنی»هستم .
شما سه دوره سازمان سینمایی را طی کردید؟
با این دوره چهار دوره وسابقه توقف من در ارشاد از خیلی مدیران سینما بیشتر است!

سینماژورنال: در روزهای اخیر بحثهایی شکل گرفته مبنی بر انتقال شورای صنفی نمایش به خانه سینما و فعالیت این نهاد تحت نظر خانه سینما.

به گزارش سینماژورنال محسن امیریوسفی کارگردان جوان سینمای ایران که به تازگی اولین فیلمش را در گروه “هنروتجربه” روی پرده فرستاده است در گفتگویی درباره این نقل و انتقال نظر منفی خود را ابراز کرده است.

خانه سینما کمتر به صیانت از پروانه نمایش توجه دارد

محسن امیریوسفی، کارگردانی که “آشغال‌های دوست‌داشتنی”اش مدت‌هاست در توقیف مانده به “شرق” می‌گوید: مسلما اگر صنف، کنترل و اداره اوضاع نمایش را زیرنظر داشته باشد، خیلی بهتر است و مسلما در سرنوشت اکران و چگونگی آن، صنف باید نظر بدهد؛ اما مشکل اساسی این است که «خانه سینما» کمتر به صیانت از پروانه نمایش توجه دارد.

وقتی خانه سینما از پروانه ساخت یک فیلم هم نمی تواند دفاع کند چه فرقی دارد که شورای نمایش کجا باشد

وی ادامه می دهد: وقتی فیلمی قانونی ساخته شده و بعد مجوز اکران نمی‌گیرد، خانه سینما، نه می‌تواند کاری بکند و نه اساسا کاری انجام می‌دهد! وقتی مجموعه صنفی‌ای این‌قدر ناتوان است و حتی از پروانه ساخت یک فیلم هم نمی‌تواند دفاع کند، دیگر چندان فرقی ندارد که شورای صنفی نمایش را دولت میزبانی می‌کند یا خانه سینما!

شاهد انفعال این نهاد صنفی هستیم

کارگردان “آتشکار” می افزاید: زمانی ما باید توقع داشته باشیم که خانه سینما بابت همه این مسائل پیش‌قدم شود و تعیین‌کننده باشد، که اساسا زور و قدرتی هم داشته باشد برای تغییر سرنوشت فیلم‌ها. درحالی‌که عملا ما شاهد انفعال این نهاد صنفی هستیم. واقعیت این است که مسئولیت شورای صنفی نمایش، شورای پروانه نمایش و… باید بر عهده کسانی باشد که قدرتمندانه از مواضع سینما دفاع کنند و اساسا چنین قدرتی دارند!

سینماژورنال: در ماههای ابتدایی روی کار آمدن دولت یازدهم بودند مخالفان سیاسی این دولت که سعی کردند کشمکشهای سیاسی خود با دولتمردان را وارد عرصه سینما کرده و به انتقاد از رویکرد سینمایی دولت بپردازند.

به گزارش سینماژورنال با این حال بعد از جلوگیری از اکران چند فیلم مجوزدار و حواشی های عجیبی که در دو جشنواره فجر گذشته رخ داد آرام آرام رسانه های دولتی هم به انتقاد از مشی سینمایی دولت می پردازند.

در تازه ترین مورد روزنامه “شهروند” که ارگان جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی بوده و از رسانه های وابسته به دولت به شمار می رود به انتقاد صریح از تازه ترین سخنان رییس سازمان سینمایی پرداخته است.

سینماژورنال متن کامل این یادداشت را که محمدصادق شایسته با عنوان “آقای ایوبی خطرناک صحبت می کنید” نگاشته است ارائه می دهد:

آقای ایوبی!خطرناک صحبت می کنید

«حرف غیرقابل قبولی است که توقع داشته باشیم هر فیلمی ساخته می‌شود، حتما باید اکران بگیریم. ما محکوم نیستیم تمام فیلم‌ها را اکران کنیم، البته شورای پروانه ساخت تلاش می‌کند به فیلمسازان مشاوره بدهد تا فیلم‌هایی بسازند که قابلیت اکران را داشته باشد و از ساخت فیلم‌هایی که شانسی برای اکران ندارد، پیشگیری کند.»
این جملات بر زبان حجت‌الله ایوبی، رئیس سازمان سینمایی در گفت‌وگو با ایسنا جاری شده است. مدیر خوش اخلاق و محجوب سینمای ایران که در دو‌سال فعالیت خود در رأس سازمان سینمایی تلاش کرده اول از همه آرامش را به بدنه سینما بازگرداند با گفتن این جملات خواسته یا ناخواسته درحال مشروعیت‌بخشی به قانون‌گریزی گروه‌های افراطی از سویی و از سوی دیگر دلواپسان سینما است. رئیس سازمان سینمایی به این نکته اشاره کرده که سازمان سینمایی محکوم به اکران همه فیلم‌هایی که مجوز می‌دهد، نیست آن هم در شرایطی که این روزها گروه‌های فشار بر سینما به نحو احسن توانسته‌اند وظیفه خود را که همان بی‌ارزش جلوه دادن مجوزهای سازمان سینمایی و وزارت ارشاد است، به خوبی انجام دهند.

فعالیتهایی که علیه سینمای ایران صورت گرفته
جلوگیری از اکران فیلم‌هایی چون «عصبانی نیستم» و «خانه دختر»، پایین کشیدن فیلم‌هایی چون «رستاخیز» و «خانه پدری» و لیست سیاه دوباره حوزه هنری درخصوص برخی فیلم‌ها ازجمله «از رئیس‌جمهور پاداش نگیرید» فعالیت‌هایی است که در یک‌سال و نیم گذشته علیه سینمای ایران صورت گرفته و هر بار موضع سازمان سینمایی و ارشاد موضع عقب‌نشینی و منفعلانه بوده است. درست است که این روزها خانه سینما باز است یا سینماگران کمتر با هم درگیر می‌شوند، اما آیا سازمان سینمایی به این نکته پی نبرده که هر روز ارزش مجوزهایی که می‌دهد کمتر و کمتر می‌شود؟

آیا مدیریت سازمان سینمایی نگران بی اعتماد شدن سینماگران نیست؟

آیا مدیریت سازمان سینمایی که مدام در مقابل فشارها به هر دلیلی کوتاه آمده نگران بی‌اعتماد شدن سینماگران به بدنه مدیریتی سینمای کشور نیست؟ اگر سازمان سینمایی هیچ تضمینی برای اکران فیلم‌ها نمی‌دهد پس چرا مجوز و پروانه ساخت برای آن صادر می‌کند؟ آیا سینماگر ایرانی توان و مهم‌تر از آن اجازه این را دارد که به شکل شخصی و خصوصی و بدون نیاز به مجوزهای دولتی فیلم خود را بسازد و اکران کند و نیازی هم به حمایت ارشاد از مجوزهایی که می‌دهد، نداشته باشد؟ این نکته واضحی است که سینماگر ایرانی بدون پروانه ساخت قانونا نمی‌تواند فیلم خود را بسازد و بدون پروانه نمایش هم قانونا نمی‌تواند در اندیشه اکران آن باشد.

اگر مجوز بی اعتبار شود فیلمساز با چه انگیزه ای فیلم بسازد؟
پس در هر حال سینماگر ایرانی برای انجام فعالیت قانونی نیازمند مجوزهای دولتی است. حالا اگر قرار باشد ارشاد مجوز ساخت صادر کند اما هیچ تضمینی برای اکران شدن آن ندهد فیلمساز با چه انگیزه‌ای فیلم بسازد؟ آقای ایوبی خودشان راهکار جالبی در این خصوص پیشنهاد می‌دهد: « اگر فیلمی به هر دلیلی دچار مشکل اکران شود، ما آن را می‌خریم تا سرمایه مادی‌ سازندگانش برگردد و در کنار آن به آن فیلمساز کمک می‌کنیم تا فیلم بعدی‌اش راحت‌تر ساخته شود. هرچند فیلم سرمایه آن فیلمساز است اما از دیدگاه ما سرمایه اصلی خود فیلمساز است که نباید خلاقیتش در یک فیلم مشکل‌دار متوقف شود.»

آیا متوجه خطر گفتن چنین جملاتی نیستید؟

اما آیا رئیس سازمان سینمایی متوجه خطر گفتن چنین جملاتی نیستند؟ این‌که از این پس هر طیفی از هر فیلمی خوشش نیامد ٤٠٠ یا ٥٠٠ نفر را صدا کند، آنها را روانه در ورودی وزارت ارشاد کند و تنها چند ساعت بعد ارشاد و سازمان سینمایی را مجبور به عقب‌نشینی از همه مواضع قانونی‌اش {تاکید می‌کنیم مواضع قانونی‌اش} کند. سینماگر و فیلمساز در هیچ کجای جهان فیلمش را نمی‌سازد که یکی آن را بخرد و بگذارد داخل کمد. این همان روشی نیست که در مدیریت قبلی سینماگران شاهدش بودند و کلی هم به آن اعتراض کردند؟ این‌که چون فیلم فیلمسازی ممکن است پایه‌های مدیریتی ما را بلغزاند پس خودمان بخریم تا هم فیلمساز ضرر مالی نکند و هم تسامح.

در کنار تساهل، قاطعیت هم لازم است

آقای ایوبی تساهل و تسامح امر پسندیده‌ای است، صبوری از واجبات اخلاقیات انسانی و دینی است اما در کنار تساهل و تسامح قاطعیت هم وجود دارد، در کنار صبوری، مدیریت بحران هم واجب است و در هیچ کتاب موفق مدیریتی نوشته نشده که برای جلوگیری از حاشیه مدام باید عقب نشینی کرد. بزرگترین کابوس سینماگران پس از دوران تلخ مدیریت قبلی سینما این بود که روزی حسرت برخی سیاست‌های آن دوره را بخورند، آقای ایوبی نشانه‌های این کابوس درحال دیده شدن است.

سینماژورنال: فیلمهای گروه سینمایی “هنروتجربه” علیرغم محدودیت سانس و کم مخاطب بودن این شانس را دارند که تیزرهای گسترده ای برایشان روی آنتن می رود.

به گزارش سینماژورنال در تازه ترین مورد این روزها تیزر “روز مبادا” ساخته فائزه عزیزخانی از این گروه سینمایی روی آنتن می رود.

این فیلم که ساختاری کاملا تجربی دارد و به سبک آثاری چون “فعالیت مافوق طبیعی” و “پروژه بلرویچ” با حضور اعضای خانواده کارگردان و آشنایان او ساخته شده یک سورپرایز هم دارد؛ این سورپرایز حضور هدیه تهرانی بازیگر شناخته شده سینمای ایران در بخشی از فیلم است

حضور هدیه تهرانی در نقش واقعی خودش

تهرانی در بخشی از فیلم در نقش واقعی خودش یعنی بازیگر سینما در “روز مبادا” حاضر شده است؛ در سیر روایی “روز مبادا” با کارگردانی روبرو هستیم که بناست فیلم اولش را بسازد و بعد از مدتی تست کردن نقش اول با مادرش به پیشنهاد مادر تصمیم می گیرد سراغ بازیگر حرفه ای برود. این میشود که هدیه تهرانی به کار دعوت میشود اما بعد از خواندن فیلمنامه و گپ و گفت با عوامل در نهایت همکاری میسر نمیشود.

این حضور کوتاه هدیه تهرانی در این فیلم که تنها حضور سینمایی سالهای اخیر این بازیگر بوده باعث شد هنگام تولید و پیش از اکران فیلم در جشنواره کنجکاویهایی درباره “روز مبادا” به وجود آید.

هدیه تهرانی در نمایی از “روز مبادا”/برای وضوح، کیک چپ کنید

غیبت تصویری هدیه تهرانی در تیزرها

به گزارش سینماژورنال البته که این حضور بار تبلیغی خوبی را هم برای فیلم فراهم آورده بود اما عجیب آنکه تیزرهای فیلم این روزها در حالی روی آنتن میرود که هیچ تصویری از هدیه تهرانی در تیزرها نمی بینیم و تنها گوینده تیزر است که از حضور افتخاری این بازیگر در فیلم حرف می زند.

این غیبت تصویری تهرانی این شائبه را ایجاد میکند که مبادا هدیه تهرانی هم در زمره بازیگران ممنوع التصویر در تلویزیون قرار گرفته است.

یک فیلم توقیفی

به گزارش سینماژورنال هدیه تهرانی یک فیلم توقیفی به نام “آشغالهای دوست داشتنی” و یک فیلم اکران نشده به نام “یک روز دیگر” را در کارنامه دارد. آخرین فیلم اکران شده وی “پل چوبی” بوده است.

سینماژورنال: اكران مستند ٥٠ دقيقه‌اي «خانه من» روز ١٢ اسفند ماه در پرديس هنرهاي زيباي دانشگاه تهران با حضور محسن اميريوسفي، كارگردان اين مستند همراه شد.

به گزارش سینماژورنال پس از اكران فيلم، محسن اميريوسفي با توضيحاتي در رابطه با فيلمش يادآور شد: اين فيلم كه در طي سال‌هاي ٨٨ تا ٩٠ ساخته شده، در مورد خانه خريدن خود من در زمان توقيف شدن فيلم «آتشكار» است.

علیرغم داشتن دو فیلم توقیفی خانه خریدم

وی ادامه داد: همان‌طور كه در خود فيلم هم نهايتا نشان داده شد، خوشبختانه موفق به خريد خانه شدم، آن موقع دو فيلم توقيفي داشتم و البته هنوز فيلم «آشغالهاي دوست داشتني» را نساخته بودم!

هنرهایمان ایرانی شدند اما آپارتمانها، نه

او با تمجيد از معماري سنتي ايراني، ادامه داد: آن چيزي كه در معماري گذشته ما ايراني‌ها بوده، در اين مدل معماري جديد وارداتي هيچ‌وقت وجود ندارد، انگار ما از ارايه مدل جديد خانه شهري در زندگي عادي خود ناتوان بوده‌ايم و صرفا در آپارتمان‌هايي خود را اسير كرديم كه مانند قوطي‌كبريت‌هايي هستند كه حتي از نظر ظاهري هم هيچ سر و شكل ايراني‌اي ندارد. درست است كه كلمه آپارتمان و معماري و محدوديت مساحت آن لازمه زندگي شهري است ولي فكر مي‌كنم همان‌طور كه خانه‌هاي ايراني در گذشته با نداشتن نگراني از محدويت زمين همه سليقه و حس و حال ايراني را قرن‌ها در خود داشتند حال كه از نيمه دوم قرن بيستم محدوديت حاد مساحت زمين شهري به وجود آمد متاسفانه به شكل عجولانه‌اي واژه آپارتمان و مدل تحميلي نقشه و معماري آن وارد مملكت ما شد و ما نتوانستيم آن را در سطح عمومي و وسيع ايراني كنيم، اتفاقي كه براي هنرهاي وارداتي مثل سينما، گرافيك، نمايشنامه‌نويسي، سازهاي غربي و… تا حد زيادي افتاد و در حد لزوم ايراني شدند ولي درمورد آپارتمان‌سازي به وجود نيامد.

“خانه من” هم طنز تلح است

كارگردان فيلم «خواب تلخ» اضافه كرد: مستند «خانه من» در زمان ساخت به علت چند پلان جزئي دچار سوءتفاهم‌هايي شد و موفق به كسب مجوز نمايش شد و تا حال فقط چند اجراي محدود داشته است.

اميريوسفي با توضيحاتي در مورد اين مستند، ادامه داد: «خانه من» هم مانند كارهاي قبلي من طنز و همچنان تلخ است. طنز شرايط غريبي كه براي من وجود داشت و تلخ از جهت نشان دادن اجبارهايي كه در خريد خانه برايم به وجود آمد.

مشکلات “خانه من” برای اکران حل شد
به گزارش سینماژورنال اين نويسنده و كارگردان در رابطه با مشكلات اكران عمومي فيلمش، گفت: اين مستند تا حالا اكران عمومي نداشته است ولي در حال آماده‌سازي‌ها و انجام اقداماتي براي اكرانش هستيم. مسائل و مشكلاتي هم براي اكرانش وجود داشت كه ترجيح مي‌دهم درموردش صحبتي نكنم و الان كه اين مشكلات حل شده اميدوارم به شرايط اكران عمومي برسد.

به دنبال تقدیس گذشته نیستم

كارگردان «آتشكار» در پاسخ به سوال يكي از بينندگان در مورد حس نوستالژيك فيلم، گفت: در اين فيلم حس مثبتي به گذشته وجود دارد ولي من به دنبال تقديس گذشته نيستم. ما هميشه در مورد گذشته خيلي احساساتي رفتار مي‌كنيم و هيچ‌وقت حد معقولي براي نگاه به گذشته نداشته‌ايم و اينكه اين حس نوستالژيك براي ما جذاب و با حسرت همراه است كمي گول‌زننده به نظر مي‌آيد زيرا كه فقط ظاهر متفاوت آن زمان را با امروز مقايسه مي‌كنيم كه با اغراق هم همراه است.

چرا در ایران مدرنیسم مساوی شده با بریدن از گذشته؟

به گزارش سینماژورنال وی ادامه داد: همان‌طور كه گفته‌اند گذشته، چراغ آينده است و ما بايد از گذشته‌مان استفاده كنيم ولي تمام كشورهاي مدرن جهان، زماني قدم به مدرنيسم گذاشتند كه گذشته و سنت‌هاي خود را به خوبي شناختند و از آن ابزاري مدرن ساختند ولي متاسفانه در ذهن اكثريت جامعه ايراني مدرنيسم به معناي بريدن از گذشته است كه اين را در نوع معماري شهري به وضوح مي‌بينيم. اصل مهم مدرنيسم شناخت كامل و دقيق گذشته و سنت‌هاست كه در مورد معماري عمومي شهرها و خانه‌هاي ما اصلا اتفاق نيفتاده است و قطع كامل ارتباط با معماري گذشته است.

خانه های قدیمی صفا و صمیمیت داشت اما محدودیتهای غیرفردی هم داشت

اميريوسفي در مورد نوع زندگي پرجمعيت در خانه‌هاي قديمي تصريح كرد: امروزه كمتر كسي حاضر مي‌شود، زندگي در خانه‌هاي قديمي ايراني با آن محدوديت‌هاي غيرفردي را بپذيرد حالا هرقدر كه آن خانه‌ها صفا و صميميت داشته باشد. در حقيقت اين خانه‌ها نيست كه عوض شده، بلكه خود ما هستيم كه عوض شده‌ايم و اين اصلا چيز بدي نيست. ولي بايد ابزار اين عوض شدن و تغيير هم فراهم شود كه در زمينه معماري شكل و نقشه بومي ايراني در سطح كلان بهترين راه‌حل است.