#قربان_نجفی کارگردان فیلم #فصل_ماهی_سفید اظهار داشت: از شالیزارهای شمال به باغ آلبالوی چخوف رسیدم!/چگونه می‌توان تبدیل شالیزار به ویلا را دید و متاثر نشد؟/چرخ‌های گذار برخی افراد را لِه می‌کند و برخی را به سود می‌رساند!/نابودی سینمای اجتماعی کلیت سینمای ایران را به نابودی می‌کشاند!
سینماروزان: درباره تغییر کاربری‌های شالیزارهای شمال قصه‌ای داشتم و به قطعه قطعه شدن زمین‌ها، تغییر کاربری، از بین بردن زمین‌ها که دامنه‌اش به جنگل‌ها رسیده، پرداختم. به دلیل اینکه به ادبیات نمایشی آشنا هستم و تئاتر خوانده‌ام و خودم هم در «باغ آلبالو» بازی کرده‌ام، به ذهنم رسید که چقدر قصه من می‌تواند در قالب «باغ آلبالو» قرار بگیرد.
قربان نجفی کارگردان فیلم فصل ماهی سفید که با پخش #رسانه‌فیلمسازان اکران شده، با بیان مطلب فوق به ایلنا گفت: در واقع رسیدن به این نمایشنامه بالعکس بود، من قصه را داشتم و فکر کردم می‌توانم قالب قصه‌ام را از «باغ آلبالو» بگیرم و فکر می‌کنم واقعاً انتخاب خوبی بود و قصه با قالب این نمایشنامه هماهنگ است.
وی ادامه داد: نسبت من با طبیعت یک نسبت فامیلی است. کسی که در طبیعت زندگی کرده باشد می‌تواند نسبتی ملموس با طبیعت داشته باشد و وقتی درخت‌ها، زمین‌های شالیزار، کوه و دشتی که مورد تجاوز قرار می‌گیرند دل هر کسی به درد می‌آید و در کنار این، اتفاقات عجیبی رخ می‌دهد و فاجعه‌ای به بار می‌آید؛ خاطرات و نسل‌هایی را از بین می‌روند اصالت‌هایی نابود می‌شوند و از بین می‌روند و انسان‌های بی‌ریشه‌ای می‌آیند و چنین فجایعی در جامعه رقم می‌زنند.چگونه می‌توان تبدیل شالیزار به ویلا را دید و متاثر نشد؟ در کنار این اتفاق متأسفانه دست‌های آلوده‌ای هم هستند که از این جریان‌ها و اتفاقات حمایت می‌کنند و واقعاً نقش تأثیرگذاری در این نابودی دارند.
این بازیگر افزود: همیشه در حال گذار هستیم و جامعه نمی‌تواند متوقف شود، اگر ایستایی ایجاد شود جامعه شکست خورده است؛ عوض شدن شرایط یک جامعه با جامعه‌ای دیگر متفاوت است. آنچه که در «باغ آلبالو» می‌بینیم روایت یک شرایط جهانی است. انسان‌ها در حال انفعال نشسته‌اند و این حالت گذار را از فئودالیته به سرمایه‌داری یا جهان صنعتی را نگاه می‌کنند، در آنچه که تعریف می‌شود کارگر تا امروز در مزرعه ارباب کار می‌کرده و از فردا باید در کارخانه کارگر باشد و جایگاهش تغییری نکرده و فقط شکل قالبش متفاوت است. چرخ‌های گذار برخی افراد را لِه می‌کند و برخی را به سود می‌رساند و برخی را هم در همان حالت ثابت نگه می‌دارد که این شرایط را هر زمان در هر جامعه‌ای که دچار ایستایی نیست، می‌توان دید.
قربان نجفی درباره محدودیت های سرراه آثار جدی برای اکران گفت: شخصا با نگاهی به یک اثر کلاسیک سعی کردم جامعه امروز خودم را تعریف کنم و در کنار آن یک نمایشنامه را که آغازگر سبک ناتورالیسم است را ایرانی کرده و به جامعه معرفی کرده‌ام. این کار می‌تواند مفید باشد و به نظر من هر کس که می‌خواهد فیلم اجتماعی بسازد باید مطالعه داشته باشد تا بتواند به جامعه محصولی ارزشمند ارائه دهد، نابودی سینمای اجتماعی کلیت سینمای ایران را به نابودی می‌کشاند و اگر شرایط امروز و تب کمدی سازی ادامه داشته باشد مطمئن باشید همه ضرر می‌کنیم. باید شرایط، منصفانه باشد برای اکران آثاری از گونه‌های مختلف.