یک رسانه اصولگرا⇐فیلم کاهانی از “خانه دختر” هم جلو زده!
سینماژورنال: “ارادتمند نازنین بهاره تینا” تازه ترین فیلم عبدالرضا کاهانی با توقیف از سوی اداره نظارت مواجه شده است.
به گزارش سینماژورنال “ارادتمند…” در دریافت پروانه ساخت هم با مشکل مواجه بوده است و گویا این رییس سازمان سینمایی بوده که دستور به صدور پروانه ساخت آن داده است و حالا بعد از ساخت نیز این بار شورای صدور پروانه نمایش آن را غیرقابل نمایش دانسته است.
روزنامه “صبح نو” که خود را روزنامه نسل سوم اصولگرایان می‌داند در گزارشی با مرور تمامی حاشیه‌های این فیلم با ذکر خلاصه داستانی از “ارادتمند…” از این گفته که این فیلم از “خانه دختر” دیگر فیلم توقیفی در دولت یازدهم هم جلو زده است.
شرح این رسانه از محتوای داستانی “ارادتمند…” را بخوانید:
تفاوت با دیگر فیلمهای کاهانی
«ارادتمند…» یک تفاوت با دیگر ساخته‌های کاهانی دارد و آن هم اینکه فیلمهای قبلی کاهانی اگر مشکل پیدا می‌کردند با اعمال برخی ممیزی‌ها امکان صدور پروانه نمایش آنها وجود داشت اما شورای پروانه نمایش امکان اکران «ارادتمند…»، حتی با اعمال اصلاحات را هم رد کرده است.
اما این فیلم از چه می‌گوید که حتی امکان اکران آن با اعمال اصلاحات وجود ندارد؟ نخستین گمانه‌زنی‌ها حکایت از این داشت که مانند آثار قبلی کاهانی در اینجا نیز حجم بالای دیالوگ‌های اروتیک بوده که باعث ایجاد مشکل شده با این حال وقتی کارگردانی مانند لطیفی تأکید می‌کند که از ابتدا تا انتهای فیلم مشکل دارد گمانه‌زنی‌های تازه‌ای مطرح شدند.
پیشکش کردن دختران
یکی از جدی‌ترین گمانه‌زنی‌ها تصویر نادرستی است که از یک پدر ایرانی در فیلم ارائه می‌شود. گویا «ارادتمند…» داستان زندگی پدری فاسد را روایت می‌کند که از پیشکش کردن دخترانش کسب درآمد می‌کند! حتی خواندن این تصویرسازی هم آن‌قدر شرمناک است که بتواند توجیهی منطقی در توقیف فیلم برای مخاطب باشد.
کاهانی گویا در «ارادتمند…» کاملاً در همان مسیر غلطی حرکت کرده که پیش‌تر آقای پرویز شهبازی در فیلمنامه «خانه دختر» که توسط آقای شهرام شاه‌حسینی ساخته شد آن را پیموده بود. در «خانه دختر» با پدری روبه‌رو بودیم که خالق اثر از یک سو می‌خواست تعلق‌خاطر او به ساحت سنتی خانواده را به نمایش بگذارد و از طرف دیگر او را به‌عنوان پدری معرفی می‌کرد که به دختر خود تجاوز کرده است. همین زیرپا گذاشتن حرمت‌ها در تصویرسازی یک پدر ایرانی بود که باعث شد «خانه دختر» در آستانه اکران توقیف شده و هیچ‌وقت هم رنگ پرده نبیند.
از «خانه دختر» هم جلو زده
اما «ارادتمند…» در پرده‌دری از «خانه دختر» هم جلو زده چون در فیلمنامه شهبازی سعی زیادی شده بود که با توسل به‌نوعی نمادگرایی و پرهیز از حرف زدن مستقیم و صرفاً با تمرکز بر میمیک چهره پدر و به‌ویژه حالت چشمانش مخاطب پی به ماهیت وی ببرد با این حال در «ارادتمند…» همه چیز کاملاً رو و با شفافیت کامل به مخاطب عرضه می‌شود.