1

چرا داوودنژاد نتوانست زندگی شهیدی که رتبه نخست کنکور بود را سینمایی کند؟

سینماژورنال: علیرضا داوودنژاد سال قبل بنا داشت یک فیلم دفاع مقدسی با نام “چشمه” را به تولید برساند.

به گزارش سینماژورنال داوودنژاد فیلمنامه این اثر را با نگاهی به کتاب “حرمان هور” و زندگی شهید احمدرضا احدی نگاشته بود و رایزنیهایی را با فارابی داشت برای تولید این فیلم.

با این حال در نهایت این رایزنیها به جایی نرسید و “چشمه” به تولید نرسید.

داوودنژاد: از تولید حمایت نشد

داوودنژاد درباره اینکه چرا نتوانست این پروژه ارزشی را به تولید برساند به سینماژورنال می گوید: تلاشهای لازم برای تولید را انجام دادم اما وقتی از تولید حمایت نمی شود چه می توان کرد.

وی با اشاره به سابقه نگارش این فیلمنامه ادامه می دهد: فیلمنامه “چشمه” را حدودا هشت سال قبل نوشته بودم و البته در این سالها به دنبال تولید آن بودم که به نتیجه ای نرسید.

داوودنژاد در توصیف فضای کلی “چشمه” بیان می دارد: روایت در دل جنگ ارائه می شد و تلاش این بود که تصویری واقعگرایانه از شخصیت اصلی فیلم به مخاطبان ارائه شود.

به گزارش سینماژورنال اینکه برای تولید فیلمی مرتبط با زندگی یک شهید نخبه حمایت صورت نمی گیرد جای سوال دارد.

در شرایطی که احمدرضا احدی شهیدی بود که تحصیل در رشته پزشکی و البته آینده درخشانی که بلحاظ مادی در انتظارش بود را رها کرده و به جبهه می رود سوژه ایست که مطمئنا بار دراماتیک فراوانی دارد اما متاسفانه از تولید چنین فیلمهایی حمایت نمیشود.

شهیدی که رتبه اول کنکور سراسری و دانشجوی رشته پزشکی بود

احمدرضا احدی در آبان سال 1345 در اهواز متولد شد و همزمان با آغاز جنگ تحمیلی ، به عنوان مهاجر جنگی همراه خانواده به ملایر بازگشت و در رشته علوم تجربی در دبیرستان دکتر شریعتی به ادامه تحصیل پرداخت.

 وی در سال 63 موفق به کسب دیپلم گردید و در سال 64 در کنکور سراسری تجربی رتبه اول را کسب کرده و در رشته پزشکی در دانشگاه شهید بهشتی تهران پذیرفته شد و در آن جا به ادامه  تحصیل پرداخت.

احمدرضا احدی
احمدرضا احدی(سمت چپ) در کنار یکی از همرزمانش

وی نخستین بار بار در سال 61 به جبهه رفت و در عملیات رمضان شرکت کرد و در همین عملیات مجروح شد .

احمدرضا احدی در سالهای بعد به طور متناوب در جبهه ها حضور داشت و سر انجام در شب دوازدهم بهمن ماه سال 65 به شهادت رسید و پس از پانزده روز پیکرش به شهرستان ملایر بازگردانیده شد و در آرامگاه عاشورای ملایر به خاک سپرده شد.