سینماروزان/محمدصادق عابدینی: زني كه جايزه صلح نوبل را برده است و در سينما از وي با عنوان «بانو» نام برده مي‌شود و كارگردان فرانسوي تلاش كرده وي را نلسون ماندلاي آسيا نشان دهد، در مقابل كشتار مسلمانان روهينگيا سكوت كرده و اين موضوع خشم افكار عمومي را در پي داشته است.
به گزارش سینماروزان و به نقل از «جوان» در روزهاي اخير اعتراضات زيادي در شبكه‌هاي اجتماعي درباره سكوت آنگ سان سوچي و عدم محكوميت كشتار مسلمانان مطرح مي‌شود و كاربران شبكه‌هايي مانند توئيتر خواستار لغو جايزه نوبل اين زن ميانماري هستند.
زماني كه لوك بسون، كارگردان سرشناس سينماي فرانسه، در حال كارگرداني فيلم «بانو/The Lady» بود، كسي فكرش را نمي‌كرد كه زني كه چهره‌اش در اين فيلم به عنوان يك قهرمان انساندوست و مبارز راه آزادي معرفي مي‌شود، چهره غيرانساني‌اش را چند سال بعد نشان خواهد داد. در روزهايي كه مردم مسلمان روهينگيا در كشور ميانمار از خانه‌هاي‌شان رانده شده و قتل عام مي‌شوند، آنگ سان سوچي، زن ميانماري كه جايزه صلح نوبل را برده است، اين روزها به خاطر سكوت معنادارش در قبال نسل‌كشي مسلمانان و همراهي با ارتش و بوداييان تندرو در كشتار مردم روهينگيا، از سوي افكار عمومي جهان تحت فشار قرار گرفته است. درخواست براي بازپس گرفتن جايزه نوبل آنگ سان سوچي يكي از درخواست‌هايي است كه اين روزها در توئيتر بسيار به چشم مي‌آيد.
در فيلم «The Lady» كه تلاش شده اتفاق‌ها مستندگونه بازسازي نيز شود، شاهد آن هستيم كه آنگ سان سوچي زني مبارز نشان داده مي‌شود؛ زني كه براي احقاق حقوق مردم كشورش دست به مبارزه‌اي طولاني مي‌زند، جانش به خطر مي‌افتد و در نهايت راهي را كه پيش گرفته است با پيروزي پشت سر مي‌گذارد.
مجله ديپلمات كه به وقايع بين‌المللي در منطقه آسياپاسيفيك مي‌پردازد، در مقاله‌اي با عنوان «بدبختي‌هاي آنگ سان سوچي» اين سؤال را مطرح كرده است كه آيا بانو (عنواني كه لوك بسون به آنگ سان سوچي داد) هنوز قهرمان حقوق بشر و دموكراسي است؟ ديويد هوت، نويسنده اين مقاله با كنايه از فيلم «The Lady»ياد مي‌كند و مي‌گويد لوك بسون در اين فيلم تلاش كرده است آنگ سان سوچي را به عنوان نلسون ماندلاي آسيا معرفي كند. اما در عمل آنچه رخ مي‌دهد، چيز ديگري است. اقليت روهينگيايي كه صرفاً 4 درصد از جمعيت ميانمار را تشكيل مي‌دهند، سال‌ها است كه از سوي اكثريت بودايي دچار آپارتايد شده و در سال‌هاي اخير خشونت گسترده‌اي براي پاكسازي نژادي اين اقليت به راه افتاده است. مسلمانان روهينگيايي كشته مي‌شدند كه آنگ سان سوچي، در سال 1991 به عنوان برنده جايزه صلح نوبل معرفي شد و باز هم مسلمانان كشته مي‌شدند كه در سال 2011، لوك بسون كارگردان فرانسوي زندگي اين زن ميانماري را در قالب فيلمي سينمايي به تصوير كشيد؛ فيلمي كه در آن اگرچه از ظلم و ستم بر آنگ سان سوچي و مشقت‌هاي وي در زندان و بازداشت خانگي صحبت مي‌شود اما هيچ اشاره‌اي به نسل‌كشي و خشونت‌هاي نژادي عليه مردم بي‌دفاع روهينگيا نمي‌شود.
سكوت آنگ و بيداري وجدان‌ها
نسل‌كشي مردم مسلمان در ميانمار، واكنش‌هاي زيادي را در شبكه‌هاي اجتماعي داشته است. پست‌هاي با هشتك «»يا «» توجه و همدري خود را با مردم مسلمان ميانمار ابراز مي‌كنند. در عوض اين ابراز همدردي‌ها، توجه‌ها به سمت آنگ سان سوچي معطوف شده است. زني كه روزي به خاطر مقاومت در برابر ديكتاتوري نظامي در ميانمار تحسين شده بود، اين روزها با در دست داشتن سمت مشاور دولت ميانمار و در حالي كه رسانه‌ها وي را «رهبر واقعي» اين كشور معرفي مي‌كنند، نه تنها تلاشي براي محكوميت نسل‌كشي انجام نداده بلكه در برابر فشار رسانه‌ها و افكار عمومي براي تقبيح كشتار مردم بي‌دفاع روهينگيا، مقاومت مي‌كند. او سال گذشته در واكنش به پرسش ميشل حسين، مجري بي‌بي‌سي جهاني درباره خشونت‌ها عليه مسلمانان ميانمار گفته بود: «كسي نگفته بود قرار است يك مسلمان با من مصاحبه كند.»
دولت ميانمار براي جلوگيري از انتشار اخبار كشتار مردم روهينگيا، از حضور رسانه‌هاي بين‌المللي و ناظران سازمان ملل در مناطق مسلمان‌نشين خودداري مي‌كند و اين موضوع بر دامنه جنايات رخ داده مي‌افزايد.
نيويورك‌تايمز در گزارشي با عنوان «چرا جايزه صلح نوبل آنگ سان سوچي لغو نخواهد شد» به درخواست‌ها براي لغو و ابطال جايزه صلح نوبلي كه به آنگ سان سوچي داده شده، اشاره كرده است. درخواست‌هايي كه در توئيتر و ديگر شبكه‌هاي اجتماعي دنبال مي‌شود. در اين گزارش اما با اشاره به اعتراض‌هاي متعددي كه به اعطاي جايزه صلح نوبل به افرادي مانند هنري كسينجر، شيمون پرز و اسحاق رابين شده، نقل قولي از اعضاي كميته نوبل آورده است كه در آن تصريح شده كميته نوبل جايزه‌اش را هرگز لغو نخواهد كرد حتي اگر برنده جايزه محكوم شود!
يورونيوز در گزارشي درباره رفتار عجيب آنگ‌سان‌سوچي مي‌نويسد: بي‌اعتنايي آنگ‌سان‌سوچي نسبت به بحران اقليت روهينگيا، در شبكه‌هاي اجتماعي و رسانه‌ها از ماه‌ها قبل جنجالي شده است. خانم آنگ، برنده جايزۀ نوبل صلح به دليل فعاليت‌هايش در راه دموكراسي ۱۵ سال را در بازداشت خانگي گذرانده است. فشار‌ها براي اينكه حداقل يك محكوميت زباني از طرف خانم سوچي بيان شود، زياد شده است، ملاله يوسف، دختر پاكستاني برنده جايزه صلح نوبل در توئيترش نوشته است: «جهان منتظر است تا خانم سوچي به سكوت خود در قبال آنچه بر مسلمانان در استان راخين اتفاق مي‌افتد، پايان دهد.»
آيا زن ميانماري كه زماني عنوان بانو را از سوي سينماي فرانسه گرفته بود و سينما وي را در قامت يك قهرمان به تصوير كشيده بود، سكوتش را خواهد شكست يا با ادامه همراهي‌اش با كشتار مسلمانان، باعث خواهد شد بيش از پيش در افكار عمومي جهان و در ميان كاربران شبكه‌هاي اجتماعي به چهره‌اي منفور تبديل شود؟!