«حکایت های کمال2» برتر از «حکایت های کمال1»/وقتی تولید، ارتقا می‌یابد
سینماروزان/سیدرضا اورنگ: قدرت الله صلح میرزایی کارگردانی باتجربه در سینمای ایران است که فیلم های بسیاری را کارگردانی کرده و روی پرده برده.
هرچند سریال سازی تفاوت های چشمگیری با ساخت فیلم سینمایی دارد،اما صلح میرزایی با توجه به تجربه اش توانسته در این عرصه نیز توانایی های خود را نشان دهد.
«حکایت های کمال2» سریالی است که در بستر تاریخ معاصر ایران روایت می شود و ضمن پرداختن به حکایت های مختلف در هر قسمت،چاشنی کمدی نیز ضمیمه آن شده تا مخاطب، بیشتر و بهتر با آن همراه شود.
مطمئنا هر اثری ضعف های خود را دارد که «حکایت های کمال2» نیز از آن مستثنی نیست.منتهی ایرادات وارد شده به این مجموعه بیشتر حول و حوش فیلمنامه و پروداکشن آن است که روی روند کار تاثیر منفی گذاشته اند.
کمتر دیده یا شنیده شده که از کارگردانی این سریال ایراد گرفته شده باشد،زیرا فردی با تجربه پشت دوربین قرار داشته است.
«حکایت های کمال2» مانند فصل اول بسیار پر بازیگر است،از محمود پاک نیت پیشکسوت گرفته تا استاد رضا خانلری و دیگر بازیگران مطرح یا کم نام و نشان.بعضی از این بازیگران در فصل اول هم حضور داشته اند.
مطمئنا هدایت و مدیریت این تعداد از بازیگران بسیار مشکل است که صلح میرزایی و گروه کارگردانی از عهده آن بر آمده اند.
«حکایت های کمال2» به صورت اپیزودیک تولید و پخش می شود که قرار بود یک نوجوان،یعنی کمال نقش محوری را داشته باشد،اما در بسیاری از صحنه ها،نه تنها تقش کلیدی ندارد،بلکه اصلا به چشم نمی آید که به ضعف فیلمنامه برمی گردد،نه کارگردانی.
با وجود برخی از ضعف های آشکار و نهان در سریال «حکایت های کمال2»،فصل دو بسیار بهتر و حرفه ای تر از فصل اول از کار درآمده است.
شکی وجود ندارد که اگر امکانات و شرایط بهتری برای تولید این سریال در اختیار قدرت الله صلح میرزایی قرار می گرفت،وی اثری شایسته تر را تقدیم مخاطبان می کرد.
تحت شرایط سخت،فیلم و سریال ساختن بسیار مشکل است،اما گاهی چاره ای وجود ندارد و کارگردان باید تمهیداتی را بیندیشد تا با حداقل امکانات تا آنجا که در توان دارد کاری شایسته را تولید کند.
«حکایت های کمال2» با کارگردانی قدرت الله صلح میرزایی توانسته مخاطبان بسیاری را جذب و پای گیرنده ها بنشاند که در شرایط کنونی تلویزیون قابل توجه است.
مطمئنا اگر صلح میرزایی سواد و تجربه سینمایی نداشت و مانند تازه به دوران رسیده ها،بدون فکر و اندیشه پشت دوربین قرار می گرفت، حداقل مخاطب را نیز نمی توانست پای گیرنده ها بکشاند.
مدیران ریز و درشت صداوسیما باید به کارگردانان باتجربه ای مانند صلح میرزایی بیشتر فرصت داده و امکانات بهتری در اختیارشان بگذارند تا آنان با تولید مجموعه های جذاب،تماشاگران قهر کرده را دوباره با تلویزیون آشتی دهند.