تحلیل علی سرتیپی مدیر موسسه #فیلمیران از اوضاع و احوال سینما: هر اتفاق غیرمترقبه‌ای كه در كشور مي‌افتد، اولين آسيب آن متوجه سينماست/بيشترين لطمه را در ناآرامی‌های اخير سينما دید/اصلي‌ترين بحران سينما، هزينه‌هاي بسيار بالاي توليد فيلم است!/سرمايه‌گذار خصوصي به‌شدت در سينما كم شده!/ كسي ريسك سرمايه‌گذاري را قبول نمي‌كند/در هيچ زماني سينما را به لحاظ اقتصادي تا این حد تحت فشار نديده بودم!/اتفاقات كشور آن قدر زياد است كه مانع رشد فراگیر سينما شده/من هيچ تحريمي را قبول ندارم!/ اصلا متوجه نمي‌شوم چرا اهالي سينما نبايد كار كنند؟/اگر فرهنگ و هنر تعطيل شود، مشکلات کشور حل می‌گردد؟/افرادي كه شعار تحريم مي‌دهند، درآمدشان از کجاست؟ خودشان سر كار نمي‌روند؟شغل‌شان را رها كرده‌اند؟/باید سياست از سينما جدا شود!/ دعوت مردم به تفكر به مراتب بهتر از سياسي‌كاري است!/اکران سه فیلم بخارست، ملاقات خصوصی و چپ‌راست، گیشه‌ها را گرم کرده/اگر دوباره اتفاق خاصي نيفتد، اکران سينما رونق بیشتری مي‌گيرد!
سینماروزان/تینا جلالی: هر اتفاق غیرمترقبه‌ای كه در كشور مي‌افتد، اولين آسيب آن متوجه سينما و به‌طور كل هنر مي‌شود. به جرات مي‌توانم بگويم بيشترين لطمه را در ناآرامی‌های اخير در همه بخش‌هاي كشور متوجه سينما است.
علی سرتیپی مدیر موسسه فیلمیران با بیان مطلب فوق به روزنامه اعتماد گفت: وقتي هوا آلوده است، مردم با خودشان مي‌گويند «چه كار كنيم؟ پس سينما نمي‌رويم.» وقتي مردم در كشور اعتراض دارند و ناآرامي به وجود مي‌آيد، مردم مي‌گويند «چه كار كنيم؟ پس سينما نمي‌رويم.» وقتي هوا سرد و يخبندان است، مردم با خودشان مي‌گويند «چه كار كنيم؟ پس سينما نمي‌رويم.» وقتي مردم حال‌شان بد است با خودشان مي‌گويند «چه كار كنيم؟ پس سينما نمي‌رويم.» در حالي كه هيچ‌كس توجه نمي‌كند كه حضور در سالن سينما و فيلم مناسب با سليقه ديدن چقدر باعث روحيه‌بخشي و اميدواري مي‌شود. نمي‌گويم مردم هر فيلمي را تماشا كنند ولي تماشاي فيلمي متناسب با سليقه، قطعا باعث تمديد روحيه مي‌شود و ايجاد تفكر مي‌كند.
این تهیه‌کننده اظهار داشت: در چهل سال گذشته چنين بحراني را در سينما تجربه نكرديم يا حداقل من به خاطر ندارم. در زمان جنگ و مشكلات فراواني كه كشور داشت، سينما همچون ديگر بخش‌ها فعاليت داشت و كار خود را مي‌كرد. بمباران بود اما مردم به سينما مي‌رفتند. موشك به خيابان‌ها اصابت مي‌كرد ولي مردم جلوي سينماها صف مي‌بستند و از فيلم‌هاي «تاراج»، «عقاب‌ها»، «سناتور»، «گل‌هاي داوودي» و ده‌ها فيلم ديگر استقبال مي‌كردند. اين را همه مي‌دانيم كه در شرايط ملتهب جنگ «اجاره‌نشين‌ها» مخاطب زيادي را به سينما كشاند كه همان تعداد مخاطب با قيمت بليت امروز يك ركورد براي سينما به شمار مي‌آيد. در نتيجه خير. من هيچ زماني سينما و اساسا فرهنگ را به لحاظ اقتصادي تا این حد تحت فشار نديده بودم.
این تهیه‌کننده گفت: اغلب کشورها بحران كرونا را پشت سر گذاشتند و با اتفاقات ديگري در كشورشان مواجه نيستند اما در كشور ما اتفاقات مختلف پشت سر هم افتاده و حوادث مانعي شده براي اينكه روال طبيعي در فعاليت‌هاي فرهنگي طي شود. البته از پاييز پارسال اوضاع به سمت بهبود پيش رفت ولي متاسفانه اتفاقات كشور آنقدر زياد است كه مانع جذب مخاطب و رشد فراگیر سينماها مي‌شود.
سرتیپی با اشاره به رفع توقیف برخی آثار نظیر چپ‌راست و ملاقات خصوصی و اکران آنها بیان داشت: «ملاقات خصوصي» را مخاطبان خيلي دوست دارند و استقبال خوبي از اين فيلم شده. «چپ، راست» هم هفته اول اكران را پشت سر گذاشته، پيش‌بيني ما اين است استقبال زيادي از اين فيلم شود. فيلم مسعود اطيابي «بخارست» هم مخاطبانش بيشتر شده است. اگر دوباره اتفاق خاصي نيفتد، اکران سينما رونق بیشتری مي‌گيرد.
وی گفت: اصلي‌ترين بحران سينما در حال حاضر به نظر من بحران هزينه‌هاي بسيار بالاي توليد فيلم است كه اين به صورت زنجيره به همه بخش‌ها سرايت مي‌كند. يعني وقتي هزينه توليد بسيار بالا باشد، هزينه پس از توليد و در مرحله بعد پخش فيلم هم بالا مي‌رود. امروز هزينه سالن‌داري بسيار زياد است.
سرتیپی افزود: از طرفي به طرز عجيب و بسيار زيادي سينما با مسائل سياسي آغشته شده و اين باعث شده است كه سينما از دو جهت ضربه بخورد و آسيب ببيند كه اين در طول حيات سينما در ايران كم‌سابقه است. يعني سينما هم از سوي مردم تحريم شد كه به يكديگر تاكيد داشتند كه سينما و تئاتر و گالري و… نرويد و هم مسوولان كشور و نظام روي مساله سينما حساس و مانع فعاليت هنرمندان شدند و جلوي كارشان را مي‌گرفتند و كمك‌هايي را كه مي‌توانستند در اين شرايط به سينما داشته باشند، كم كردند و در كنار اين موضوع افزايش هزينه‌هاي توليد و سينماداري و… اقتصاد سينما را دچار بحران كرد..
این پخش‌کننده اظهار داشت: يكي از بحران‌هاي جدي در سينما همين موضوع است كه سرمايه‌گذار خصوصي به‌شدت در سينما كم شده. كسي ريسك سرمايه‌گذاري نمي‌كند از آن طرف هزينه‌هاي توليد و سينماداري افزايش پيدا كرده ؛خلاصه كنم با كلاف پيچيده‌اي در سينما مواجه‌ايم كه كار را براي همه بخش‌ها سخت كرده است. از طرفي نگراني‌اي كه وجود دارد براي سينماهاي تك‌سالنه كه بعضي تغيير كاربري مي‌دهند يا تعطيل مي‌كنند يا نيروهاي‌شان را مرخص مي‌كنند همين مي‌شود تعداد سالن‌هاي سينما كم مي‌شود.
علی سرتیپی خاطرنشان ساخت: من هيچ تحريمي را قبول ندارم. اصلا متوجه نمي‌شوم چرا اهالي سينما نبايد كار كنند؟ چرا فرهنگ و هنر را بايد تعطيل كرد؟ چرا بخش عظيمي از كساني كه در اين حرفه نان مي‌خورند، نبايد كار كنند؟ وقتي شعار تحريم مي‌دهيم، به آدم‌هايي كه امورات‌شان از طريق فرهنگ و هنر مي‌گذرد فكر نمي‌كنيم؟ افرادي كه شعار تحريم مي‌دهند، درآمدشان از کجاست؟ خودشان سر كار نمي‌روند؟ شغل‌شان را رها كرده‌اند؟ باور كنيد اين فقط حرف من نيست؛ همه عوامل سينما از اين تحريم‌ها ناراضي هستند كه جوي عليه‌شان به وجود آمده كه انگار هنر از فعاليت بايستد، مشكلات كشور حل مي‌شود. آخر اين چه تفكر اشتباهي است! اصلا كسي به اين فكر مي‌كند كه هنرمند بايد اجاره‌خانه بدهد؟ خودش هيچ، بايد خانواده‌اش را به لحاظ اقتصادي اداره كند. اين خرج از كجا تامين مي‌شود؟
سرتیپی درباره راهکار خود برای حل مشکلات گفت: باید سياست از سينما جدا شود. باور كنيد سينما هنرِ تفريح و تفكر است. دعوت مردم به تفكر به مراتب بهتر از سياسي‌كاري است.
