1

روسیاهی ماند برای بدهکار بیت‌المال و رفقا؟⇐تثبیت حسین فرحبخش در شورای صنفی نمایش با رای قاطع صنف واحد تهیه‌کنندگان+یک کارگردان میانه‌رو هم وارد شورا شد

سینماروزان: مدتی کوتاه بعد از اتحاد صنوف تهیه‌کنندگی، مجددا حسین فرحبخش از جانب صنف واحد تهیه‌کنندگی به عنوان نماینده تهیه‌کنندگان به شورای صنفی نمایش معرفی شد تا روسیاهی بماند برای یک بدهکار بیت‌المال و رفقایش؟!

پیشتر و در زمان تشتت تهیه‌کنندگان، حسین فرحبخش از جانب سازمان سینمایی وارد شورای صنفی نمایش شده بود که همین امر جوسازی‌هایی را از سوی برخی بدهکاران فارابی موجب شده بود.

حالا با تثبیت فرحبخش در شورا از سوی صنف واحد تهیه‌کنندگی مشخص شده آن جوسازی‌ها نه در جهت منویات صنفی که بیشتر ناشی از تمامیت‌خواهی بدهکاری بوده که علاقه داشته با حاشیه‌سازی حول شورا، گریزی بیابد برای پس ندادن بدهیش به بیت‌المال.

به جز حسین فرحبخش، یک کارگردان میانه‌رو و بااخلاق به نام وحید موساییان نیز از سوی صنف کارگردانان به‌عنوان نماینده صنفی وارد شورا شده است و در نهایت ریاست مرتضی شایسته پخش‌کننده باسابقه هم بر شورا تمدید شده است.

اتفاقات اخیر شورای صنفی نمایش ثابت کرد که برخلاف گمانه‌های پیشین، اتحاد تهیه‌کنندگان کاملا در خدمت تهیه‌کنندگان اصیل و استخوان خردکرده سینما خواهد بود که این خود می‌تواند عاملی باشد در جهت جلوگیری از رفتارهای افراطی در شوراهایی از سینما که با حضور نماینده تهیه‌کنندگان به رسمیت می‌رسد.

 




نسخه کامل ملودرام آرامش‌بخش «وقتی برگشتم…» در شبکه خانگی+عکس

سینماروزان: ملودرام-عاشقانه «وقتی برگشتم…»ساخته وحید موساییان از طریق موسسه «گلرنگ رسانه» به شبکه خانگی عرضه شد.

«وقتی برگشتم…» از جمله ملودرامهای پربازیگر سالیان اخیر است که طیف متنوعی از بازیگران در آن ایفای نقش کرده‌اند؛ از پیشکسوتانی نظیر احترام برومند و منظر لشکری تا بازیگران میانسالی مثل رضا کیانیان، بیتا فرهی، حسین محب‌اهری و امید روحانی و جوانترهایی مانند افشین هاشمی، رعنا آزادی‌ور، لادن مستوفی و سروش صحت.

در مرکزیت «وقتی برگشتم…» یک خانواده ایرانی قرار دارد و این ملودرام داستانی از گذشته تا حال پیرامون عشق را روایت می‌کند؛ عشقی که هر یک از اعضای این خانواده ایرانی مواجهه شخصی خود را با آن دارد.

فضای مفرح «وقتی برگشتم…» و تلاشی که در آن برای تصویرسازی ویژگیهای شخصیتی ایرانیان شده به همراه موسیقی آرامش‌بخشی که فریدون شهبازیان برای فیلم ساخته از جمله عناصر تأثیرگذار فیلم است.

نسخه کامل «وقتی برگشتم…» از طریق موسسه «گلرنگ رسانه» با پخش «دنیای هنر» به شبکه خانگی ارائه شده است.

وقتی برگشتم
وقتی برگشتم




انتقادات دامنه‌دار به آشفتگی اکران، وارد سومین ماه خود شد⇐کارگردان کم‌حرف «وقتی برگشتم» هم زبان به گلایه گشود⇔ تعداد سالنهای «وقتی برگشتم» علیرغم داشتن سرگروه، کمتر از برخی آثار متعلق به پخش حوزه است که مدتهاست سرگروه خود را از دست داده‌اند!!!

سینماروزان: هرچه به روزهای انتهایی فصل پاییز نزدیک می‌شویم انتقاداتی که به واسطه تراکم اکران پاییز در نیمه اول این فصل سرد و خشک از سال شکل گرفت بیشتر و بیشتر می‌شود و تقریبا دیگر کمتر فیلمسازی را سراغ داریم که فیلمش در این موعد روی پرده رفته باشد اما از اوضاع اکران رضایت داشته باشد.

به گزارش سینماروزان وحید موساییان که بعد از دو سال پشت خط اکران ماندن آخرین فیلمش «وقتی برگشتم» را در گروه کوروش روی پرده فرستاده با اتفاقات عجیبی روبرو شده است چون از یک طرف بیش از 20 فیلم دیگر همزمان با فیلمش روی پرده‌اند و از طرف دیگر برخی فیلمهای همراهش مانند «قهرمانان کوچک» علیرغم آن که مدتهاست سرگروه خود را واگذار کرده اند اما همچنان تعداد سینماهایشان بیشتر از فیلمهایی مانند «وقتی برگشتم» است که به تازگی روی پرده رفته‌اند.

وحید موساییان کارگردان «وقتی برگشتم» با انتقاد از شرایط پیش آمده در اکران پاییزی که باعث ضرر آثار مستقل است به «باشگاه خبرنگاران» گفت: با توجه به تراکم فیلم‌ها در این فصل که مقوله‌ای بی‌سابقه به حساب می‌آید، مسلماً شرایط اکران دشوارتر می‌شود. با این اوصاف، فیلمهای سینمایی با سانس و سالن کم مواجه می‌شوند و انتخاب بینندگان نیز به مشکل برمی‌خورد و درنهایت ضربه اصلی به آثار سینمایی وارد می شود.

کارگردان «وقتی برگشتم» با اشاره به ضربه خوردن بخش خصوصی در نتیجه تراکم اکران ادامه داد: با توجه به تعدد فیلمهای در نوبت اکران، اکران هر فیلم سینمایی به حداقل زمان ممکن رسیده و  به این ترتیب آثار از فرصت کافی برای معرفی و دیده شدن بهره‌مند نمی‌شوند. این یعنی به حداقل رسیدن فروش آثار و ضربه خوردن صاحبان فیلم و در نهایت سینما.

موساییان با بیان اینکه چرا نباید تمام فیلمها فرصت کافی برای اکران داشته باشند، خاطرنشان کرد: سینما و فیلم‌های آن، ابزار هنری هستند که برای معرفی، خودنمایی و در نهایت جذب مخاطب، مدت زمان کافی را در شرایط مناسب اکران داشته باشند. در غیر این صورت خروجی خوب و مثبتی نخواهند داشت.




گردهمایی هنرمندان برای تماشای عاشقانه گرم«وقتی برگشتم»⇐از علیرضا افتخاری و فریدون شهبازیان تا احترام برومند و افشین هاشمی

سینماروزان: دومین اکران مردمی فیلم «وقتی برگشتم» به کارگردانی وحید موسائیان شنبه ۱۱آذر در پردیس سینمای کوروش برگزار می شود.

به گزارش سینماروزان  در دومین اکران مردمی که از ساعت ۱۹:۳۰ در پردیس سینمایی کوروش برگزار می شود، فریدون شهبازیان آهنگساز فیلم «وقتی برگشتم» و رهبر ارکستر ملی ایران، علیرضا افتخاری خواننده سرشناس افشین هاشمی و احترام برومند بازیگران فیلم، حضور دارند.

علاقمندان به حضور در این اکران مردمی و دیدار با این هنرمندان میتوانند از اینجا نسبت به رزرو بلیت اقدام کنند.

 «وقتی برگشتم…» فیلم پربازیگری است که در عین داستانگویی گرم خود کوشیده از موسیقی و موزونی حرکات متعاقب آن(!!!) به عنوان عناصری برای سرگرم کردن مخاطب استفاده کند.

رضا کیانیان، افشین هاشمی، لادن مستوفی، بیتا فرهی، رعنا آزادی ور، سروش صحت، منظر لشگری، امید روحانی، حسین محب اهری، نورالدین جوادیان، سحر آربین و  احترام برومند همسر زنده یاد داود رشیدی از جمله بازیگران «وقتی برگشتم…» هستند.

«وقتی برگشتم…» عاشقانه ای موزیکال است که در ایران، دبی و پاریس فیلمبرداری شده است.

«وقتی برگشتم..» را وحید موسائیان ساخته و با پخش موسسه رسانه فیلمسازان به مدیریت حبیب اسماعیلی در گروه کورش روی پرده خواهد رفت.




«وقتی برگشتم…» با داستانی گرم و موزون(!!!) به گروه کورش می‌آید+عکس

سینماروزان: در تراکم اکران پاییزی و در حالی که معدود فیلمهای مفرح روی پرده‌اند، یک فیلم گرم و داستانگو با نام «وقتی برگشتم…» به زودی در گروه کورش روی پرده خواهد رفت.

به گزارش سینماروزان «وقتی برگشتم…» فیلم پربازیگری است که در عین داستانگویی گرم خود کوشیده از موسیقی و موزونی حرکات متعاقب آن(!!!) به عنوان عناصری برای سرگرم کردن مخاطب استفاده کند.

رضا کیانیان، افشین هاشمی، لادن مستوفی، بیتا فرهی، رعنا آزادی ور، سروش صحت، منظر لشگری، امید روحانی، حسین محب اهری، نورالدین جوادیان، سحر آربین و  احترام برومند همسر زنده یاد داود رشیدی از جمله بازیگران «وقتی برگشتم…» هستند.

«وقتی برگشتم…» عاشقانه ای موزیکال است که در ایران، دبی و پاریس فیلمبرداری شده است.

«وقتی برگشتم..» را وحید موسائیان ساخته و با پخش موسسه رسانه فیلمسازان به مدیریت حبیب اسماعیلی در گروه کورش روی پرده خواهد رفت.

فهرست کامل عوامل «وقتی برگشتم…» عبارتند از:

نویسنده، تهیه‌کننده و کارگردان: وحید موسائیان، مجری طرح و مدیر تولید: آزیتا موگویی، سرمایه‌گذار: محمد پورراد، مدیر فیلمبرداری: محمدرضا سکوت، تدوین: حسن حسندوست، آهنگساز: فریدون شهبازیان، صداگذار:محسن روشن، مدیرهنری، طراح صحنه و لباس: بهزاد آدینه، صدابردار: محمد شاهوردی، چهره‌پرداز: علیرضا خورشیدی، دستیار اول کارگردان و برنامه‌ریز: مسعود میمی،عکاس: ماهور موسائیان، روابط‌عمومی: علی زادمهر.

وقتی برگشتم...
وقتی برگشتم…
وقتی برگشتم...
وقتی برگشتم…
وقتی برگشتم...
وقتی برگشتم…




صدور چهار پروانه ساخت تازه⇐ آقازاده مدیرعامل اسبق بنیاد فارابی هم تهیه‌کننده سینما شد⇔این آقازاده تجربه خوانندگی هم دارد!!!+فهرست کامل پروانه‌های صادر شده

سینماروزان: شورای صدور پروانه ساخت با ساخت چهار فیلمنامه در جلسه 20 آذر موافقت کرد.

به گزارش سینماروزان در میان پروانه ساخت های صادر شده بیش از همه نام پروژه ای با عنوان “پنج سی سی لالایی” جلب نظر می کند؛ پروژه ای که نام سیدعلی میرعلایی آقازاده احمد میرعلایی مدیرعامل فارابی در دولت دوم محمود احمدی نژاد به عنوان تهیه کننده آن آمده است. سیدعلی میرعلایی پیشتر سابقه خوانندگی هم داشته است و مشخص نیست با کدام عقبه سینمایی توانسته مجوز تهیه کنندگی سینمایی بگیرد!؟

جالب است کارگردانی “پنج سی سی…” را جوانی به نام حمید سلیمیان برعهده دارد که در دولت سابق و با حمایت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به مدیریت شفیع آقامحمدیان فیلمی به نام “بهشت اینجاست” را با فیلمنامه ای از حمید سلیمی‌خواهرزاده احمد میرعلایی ساخت که کیفیت پایین فیلم سبب ساز آن شد که هیچ گاه حتی در هنروتجربه هم رنگ پرده را نبیند!!!

به جز آقازاده میرعلایی، وحید موساییان، محمدعلی نجفی کارگردان “سربداران” و محسن محسنی نسب هم پروانه ساخت گرفته اند.

فهرست کامل پروانه ساختهای صادر شده به شرح زیر است:

–“مومه ” به تهیه کنندگی، کارگردانی و نویسندگی وحید موساییان در ژانر درام

–“گرگ بازی” به تهیه کنندگی محمد علی نجفی ،کارگردانی عباس نظام دوست و نویسندگی مشترک مجید اسلامی/علی نعمت اللهی/ عباس نظام دوست در ژانر پلیسی معمایی

— “حسادت” به تهیه کنندگی و نویسندگی محسن محسنی نسب و کارگردانی  امیر سائلی در ژانر ملودرام

–“پنج سی سی لالایی” به تهیه کنندگی سیدعلی میرعلایی، کارگردانی حمید سلیمیان و نویسندگی مشترک احمد کیا/محمد علیزاده/ حمید سلیمیان در ژانر درام اجتماعی




رضا کیانیان: زیر بار حرف زور نمی‌روم مگر زور “پرزور” باشد!!!

سینماژورنال: ‌رضا کیانیان فقط خود را به بازیگری در سینما محدود نکرده. سعی می‌کند تا آنجا که می‌تواند، در گسترش فرهنگ نمایشی و تصویری و البته اجتماعی مؤثر واقع شود.

به گزارش سینماژورنال در گفت‌وگوهایی که اخیرا انجام داده، ردپای چنین دغدغه‌هایی را می‌بینیم. وی در تازه ترین گفتگویش که با “شرق” انجام شده نیز سعی کرده باز هم بخشی از دغدغه های خود را بیان کند.

یکی از نکات جالب این گفتگو جایی است که وی در فضایی مابین طنز و جدیت از این می گوید که زیربار حرف زود نمی رود مگر آن که زور پرزور باشد!

سینماژورنال متن کامل گفتگوی کیانیان را ارائه می کند.

درحال‌حاضر مشغول چه‌کاری هستید؟
در حال بازی در آخرین فیلم وحید موسائیان هستم.
اخیرا گفت‌وگوی مفصلی با سایت «هنر و تجربه» انجام دادید و درباره علت بازی‌تان در فیلم «پنج تا پنج» توضیحاتی ارائه کردید. گفتید بیشتر از اینکه دنبال فیلمی‎ باشم که زیر پایم را سفت کند و آبرویم را نبرد، ‌اهل ریسک‌کردن هستم. برای بازی در فیلم آقای موسائیان هم با همین انگیزه عمل کردید؟ ‌
حضورم در فیلم‌ها دلایل مختلف دارد؛ گاهی سر فیلمی می‌روم که لذت ببرم. گاهی‌اوقات وارد فضای کاری می‌شوم تا بتوانم تجربه‌ای کسب کنم و در برخی از کارها هم کمک و همفکری می‌کنم. در مورد فیلم «پنج تا پنج» دیدم مثل برخی از کارهای قبلی‌ام جوانانی باانگیزه فیلمی می‌سازند. یکی از آنها جوانی است مثل ماهان حیدری – فیلم‌نامه‌نویس فیلم پنج تا پنج- نمایش‌نامه دورنمات را به فیلم‌نامه تبدیل کرده. فیلم‌نامه برداشتی بود از نمایش‌نامه «پنجری» فردریش دورنمات و خانم کارگردان جوانی هم پیدا شده که می‌خواهد بدون کمک هیچ‌جایی آن را بسازد که برایم جالب بود. بنابراین وارد این کار شدم.
با همه اینها وقتی گفت‌وگوهای شما را می‌خوانم، می‌بینم که تنوع و گستردگی زیادی دارد. همان‌گونه که در نشریه‌ای اقتصادی درباره هنر و معیشت حرف می‌زنید؛ در سایتی درباره حضور هنرمندان سینما و نقششان در انتخابات سخن می‌گویید. در اظهاراتتان عنوان کردید که چرا در زمان انتخابات سینماگران خیلی آدم‎ها‎ی مهمی ‎می‎شوند ولی بعد با نظارت‎ها‎ی مختلف مثل آدم‌های خائن با آنها رفتار می‌شود؟ علت این نگاه و اظهارنظرات متنوع چیست؟ ‌
قبل از هرچیزی باید به این نکته مهم اشاره کنم که من درمورد همه موضوعات اظهارنظر نمی‌کنم فقط درباره موضوعی که موردعلاقه‌ام است و به من ربط پیدا می‌کند، مثلا در زمینه بازیگری و سینما حرف می‌زنم چون مربوط به من است یا در زمینه هنرهای تجسمی، چون آنجا فعال هستم. چون همه آنها مستقیم به زندگی من ربط پیدا می‌کنند یا گاهی درباره مسائل اجتماعی حرف می‌زنم. رادیو افغانستان در زمان اشغال روس‌ها می‌گفت: «من زیر بار زور نمی‌روم، ‌مگر زورپرزور باشد» من هم. زیربار حرف زور نمی‌روم مگر زورپرزور باشد! تا آنجا هم که بتوانم سعی می‌کنم مؤثر باشم. اکثرا مسائل را با بچه‌های خانه سینما و هم‌صنفی‌های خودم در میان گذاشته‌ام، اما گاهی هم لازم می‌دانم حرف‌هایم را رسانه‌ای کنم. بنابراین مثلا وقتی درباره عکاسی حرف می‌زنم، به این علت نیست که فقط عکاس هستم یا وقتی درباره بازیگری سخن می‌گویم، چون بازیگرم. من در درجه نخست انسانم. و عکاس و بازیگربودنم و… دنباله من هستند. من نمی‌خواهم زیر سایه موقعیت اجتماعی‌ام قرار بگیرم.
البته منظورم بیشتر طرح مباحثی است که همچون گفتمان‌های اجتماعی، می‌تواند راهگشا و هموارکننده مسائل بعدی باشد… .
خُب من هم سعی می‌کنم گفتمان‌های اجتماعی را مطرح کنم تا درنهایت در نشریات و روزنامه‌ها درباره آن گفتمان‌ها گفت‌وگو شود و البته وظیفه طرح و بسط آنها برعهده شما‌ در نشریات و روزنامه‌هاست.
به نظرم طرح این موضوع که در زمان انتخابات، سینماگران خیلی آدم‎ها‎ی مهمی‎ می‎شوند ولی بعد با نظارت‎ها‎ی مختلف باید خیانتشان مورد بررسی قرار گیرد، یکی از گفتمان‌هایی است که باید بررسی شود … .
اصلا من فکر می‌کنم سینماگران تنها صنفی در ایرانند که در سایه انواع و اقسام نظارت‌ها و شوراها قرار دارند. زمان سیف‌الله داد خدابیامرز، برخی از این شوراها برداشته شد و هیچ اختلاس و تعرض و ظلمی هم از سوی سینماگران صورت نگرفت. یک فیلم برای اینکه ساخته شود، از شورای تصویب فیلم‌نامه و پروانه ساخت گرفته تا شورای نمایش و انواع و اقسام شوراهای غیررسمی باید مورد تأیید قرار گیرد. حالا واقعا این‌همه شورا به چه درد می‎خورد، خدا داند. شورای تصویب فیلم‌نامه، شورای پروانه ساخت، شورای اکران و.. همه هم در تناقض با یکدیگر هستند. وقتی پروانه ساختی صادر می‎شود، یعنی اینکه من می‎توانم فیلمم را بسازم و بعد هم اکران‎ شود. پس چرا دوباره شورای دیگری باید اکران فیلم را تأیید کند، چون به من اعتماد ندارند و گمان می‎کنند که حتما در طول ساخت یک کلک‎ها‎یی زده‌ام. مبنای این شوراها عدم اعتماد به سینماگر است که مبادا پایشان را کج بگذارند. با ما مثل غریبه‌ها رفتار می‌کنند. ما کشورمان را دوست داریم، رأی هم داده‌ایم و یک شهروند هستیم، پس چرا باید به ما مشکوک باشند. دوباره تکرار می‎کنم، تنها پرچمی‎ که طی این سال‎ها‎ در برابر آمریکا افراشته بود، پرچم سینمای ایران بود که ما سینماگران آن را افراشته کردیم. متأسفانه این پرچم طی دهه گذشته نیمه‌افراشته شد و کم‌کم صندلی سینمای ایران را در جشنواره‎ها‎، کشورهایی اشغال کرده و می‎کنند که اتفاقا از روی دست ما فیلم می‎سازند و اگر فیلم‎ها‎یشان را ببینید، بسیار شبیه فیلم‎ها‎ی دهه ٦٠ و ٧٠ سینمای ایران است. ازدست‌دادن این جایگاه، نتیجه سینمای دولتی است. اصلا چرا سینماگران زمان انتخابات آدم‎ها‎ی مهمی‎ می‎شوند ولی بعد با نظارت‎ها‎ی مختلف خائن می‌شوند و می‎خواهند جلو خیانت‎ها‎ی ما را بگیرند، اساسا کدام خیانت. درواقع این‌همه بودجه صرف شوراهای مختلف می‎شود، درحالی‌که می‎توان این هزینه‎ها‎ را در جایی که لازم است و باید، خرج کرد.
آقای کیانیان! شما در چهار سال گذشته حراج‌گزار «حراج بزرگ تهران» بوده‌اید. چرا جدیدا عده‌ای به دستاوردهای آن اعتراض می‌کنند و اعتقاد دارند مسیر غیرقانونی را طی می‌کند؟
واقعا علتش را نمی‌دانم! فقط این را باید بگویم که «حراج تهران» مسیر قانونی و روشنی را طی می‌کند. این حراج باعث شده بازار هنر‌های تجسمی ایران داغ شود. هنرمندان دیده شوند و کارهاشان مطرح و شور و شوقی در میانشان ایجاد شود. امیدواری‌ای که با این حراج ایجاد شده باید ارج نهاده شود. ما با این حراج پول‌هایی را که در خارج از ایران خرج می‌شد به داخل هدایت کردیم و به نظرم باید تشویق هم بشویم.