سینماروزان/تینا جلالی: تعداد زیادی جشنواره‌هاي ضعيف و حتي جشنواره‌هاي جعلي در سراسر جهان وجود دارند كه به محملي براي حضورهاي غيرواقعي و‌ موفقيت‌هاي كاذب فيلم‌ها تبديل شده‌اند!! 

محمد اطبایی از فعالان پخش بین‌الملل سینمای ایران با بیان مطلب فوق به روزنامه اعتماد گفت: اين جشنواره‌هاي جعلي يا فيك اساسا وجود ندارند، نمايشي در كار نيست، جغرافيا ندارند و درنتيجه هيچ اتفاق فرهنگي رخ نمي‌دهد. تنها در فضاي مجازي اسم جشنواره يا جايزه‌اي است ولا غير. كم نيستند سينماگران و متاسفانه پخش‌كننده‌هاي بين‌المللي(!؟) كه اين جشنواره‌هاي فيك و جعلي را محلي براي فعاليت‌ها و موفقيت‌هاي خود جلوه مي‌دهند. 

وی اظهار داشت: بيش از ده هزار جشنواره و‌ رويداد سينمايي در سراسر دنيا برگزار مي‌شود كه تعداد بسيار اندكي در فروش و پخش عمومي فيلم‌ها موثرند. شمار اندكي از اين رويدادها داراي كيفيت بالا و‌ در نتيجه تاثيرگذار در سرنوشت اقتصادي فيلم‌ها بوده و البته اين مهم را بايد بيشتر براي فيلم‌هاي مستقل و هنري درنظر گرفت، چراكه فيلم‌هاي تجاري چه در هاليوود توليد بشوند چه در هند يا اروپا و شرق آسيا، نيازي به حضور در جشنواره‌هاي فيلم ندارند. اين جشنواره‌هاي سينمايي مهم و همچون ونيز، كن، برلين، ساندنس و تورنتو هدف اول فيلم‌هاي توليد شده در كشورهاي مختلف هستند و البته تنها حضور صرف هم كافي نيست و دريافت جايزه و نقدهاي مثبت رسانه‌اي هم از فاكتورهاي قابل ذكر براي فروش و‌ حضور در بازارهاي جهاني‌اند. شماري هم جشنواره‌هاي خوب و‌ متوسط و ‌متاسفانه تعداد بيشتري جشنواره‌هاي ضعيف و حتي جشنواره‌هاي جعلي وجود دارند که بی فایده هستند…

اطبايي در توضيح بيشتر صحبت‌هاي خود مي‌گويد: در اين ميان آنچه براي سينماي ايران و بسياري از كشورها حائز اهميت است اينكه فيلم‌ها در جشنواره‌هاي مهم و معتبر حضور پيدا كنند، نه صرفا حتي جشنواره‌هاي الف كه خود يك غلط مصطلح رسانه‌اي است و بايد گفت حضور در اين رويداد‌ها بسيار دشوار و رقابتي است. هر سينماگري در هر نقطه‌اي از جهان براي حضور در اين رويدادهاي معتبر سينمايي تلاش مي‌كند و طبيعي است كه ظرفيت اين جشنواره‌ها محدود و غالب فيلم‌ها موفق به حضور در اين رويدادها نمي‌شوند.

اين كارشناس در بخش ديگري از صحبت خود درباره چرايي عدم حضور بعضي فيلم‌هاي ايراني در جشنواره‌هاي خارجي بعد از اعتراضات و اتفاقات سال گذشته و طرح مباحث سياسي گفت: قطعا بحث سياسي در انتخاب فيلم‌ها در بخش قابل‌توجهي از جشنواره‌ها وجود دارد اما هميشه مجموعه دلايلي براي موفقيت يا عدم ‌موفقيت بين‌المللي فيلم‌ها هست. فيلم بايد داراي واجد كيفيت بالاي هنري و زيبايي شناختي بوده و قصه و ساختار بديع داشته باشند. طبيعي است كيفيت يك فيلم هم شرط كافي نبوده و شيوه عرضه و‌ پخش جهاني و رويكرد و ارتباط‌ها و ‌تجربه عامل عرضه و‌ پخش بين‌المللي بسيار تعيين‌كننده است. اتفاقات چند ماهه اخير هم شرايط را براي حضور توليدات رسمي سينماي ايران‌ پيچيده‌تر و حتي غيرمحتمل‌تر كرده است. محدوديت‌ها و سانسور اعمال‌شده از طرف ارشاد‌ و عدم حمايت از توليدات سينمايي در عرصه‌هاي بين‌المللي هم مزيد بر علت شده و نمي‌توان از فعاليت‌هاي شماري افراد مقيم خارج از كشور در تخريب فيلم‌هاي توليد شده ايران هم چشم‌ پوشيد.

همچنين اين سينماگر به اين نكته اشاره مي‌كند: بعضي فيلمسازها خود براي عرضه و پخش فيلم‌شان اقدام مي‌كنند و تصورشان اين است با توجه به موفقيت‌هاي پيشين آثارشان، ديگر نيازي به يك پخش‌كننده بين‌المللي نداشته كه اين نيز راه غلطي براي ارايه فيلم است. فيلم با كيفيت و پخش‌كننده حرفه‌اي شرط لازم براي موفقيت بين‌المللي است.

سینماروزان/مجتبی اردشیری: اقدام اخیر برخی تهیه‌کنندگان ایرانی در دوملیتی کردن لوکیشن‌های آثار خود و طرح مدعای تولید مشترک با انتقاد یک بازاریاب بین‌الملل مواجه شد.

محمد اطبایی که سال‌هاست در حیطه بین‌الملل سینما فعالیت دارد به روزنامه فرهیختگان گفت: ما در سینمای ایران چیزی تحت‌عنوان «تولید مشترک» نداریم و تمام آنها، «سرمایه‌گذاری مشترک» هستند. علت آنکه چرا ما در ایران تولید مشترک نداریم آن است که مسئولان سیاسی ما باید با هم‌ترازان کشورهای دیگر به یک توافق در زمینه تولید مشترک برسند که این مهم یا به وقوع نپیوسته یا با بی‌تفاوتی از جانب سینماگران ما مواجه بوده است.

اطبایی ادامه داد: معمولا بالاترین سطوح سیاسی دو کشور در اندازه‌های رئیس‌جمهور یا نخست‌وزیر یا حداقل وزیر فرهنگ دو کشور هستند که توافقنامه مشترک را امضاء می‌کنند که از دل آنها، تولیدات مشترک سینمایی خود را نشان می‌دهند. تنها در این صورت است که ما می‌توانیم تولید مشترک داشته باشیم و از مزایای این تولید بهره‌مند شویم. چون شما می‌خواهید طبق این تولید مشترک، به ظرفیت‌های جدیدی از منظر سرمایه‌گذار، استعدادهای آن کشور و بازارهای آن کشور، منطقه و قاره‌ای که در آن واقع شده، دست یابید و این مهم، جز از این طریق ممکن نیست.

اطبایی اضافه کرد: ما وقتی قرارداد رسمی نداریم، نمی‌توانیم در کشوری حضور داشته باشیم چون کاری که تولید کرده‌ایم، محصول رسمی آن کشور محسوب نمی‌شود. اینها را ما نداریم؛ ما از بدو تاریخ سینما، سرمایه‌گذاری مشترک داشته‌ایم. این‌طور بوده که به صرف استفاده از لوکیشن خارجی، نام محصول خود را تولید مشترک گذاشته‌ایم که اقدامی عبث است. مثلا به طرز خنده‌داری می‌رویم چند سکانس در ارمنستان فیلمبرداری می‌کنیم و نامش را هم می‌گذاریم تولید مشترک ایران و ارمنستان!

این فعال بین‌الملل سینما تاکید کرد: حتی شده فیلمی، کاملا در داخل ایران و با عوامل ایرانی ساخته شده و بعد از اتمام کار، یک شرکت مثلا فرانسوی به شکلی در کار حضور پیدا کرده و قصد پخش محدود آن را در منطقه یا کشوری دارد و آن وقت نام آن را می‌گذارند تولید مشترک ایران و فرانسه!

اطبایی گفت: این را به یاد داشته باشیم بسیاری از این شرکت‌ها علی‌الخصوص شرکت‌های اروپایی، در یک کلام، هیچ‌گاه از این روند دچار ضرر و زیان نمی‌شوند چون از حمایت‌های گسترده‌ای در داخل کشور خود، کشورهای منطقه و کشورهای قاره خود برخوردار هستند. به همین دلیل این شرکت‌ها، عمدتا پخش یک کار را برعهده می‌گیرند که اگر مشکلاتی در مسیر کیفیت و استقبال مخاطب به وجود آمد، آنها بهانه تولید مشترک را نداشته باشند و بگویند ما صرفا پخش‌کننده این اثر هستیم. درحالی که این شرکت‌ها با چنین تفکری، قدم و حضور در یک اثر مثلا ایرانی می‌گذارند، طرف ایرانی خوشحال است که به‌زعم خود یک تولید مشترک انجام داده.

سینماروزان/تینا جلالی: یک بازاریاب بین‌الملل سینما با انتقاد از عطش فیلمسازان ایرانی برای شرکت در جشنواره‌های آنلاین بی‌هویت، این عطش را عاملی دانست بر قاچاق فيلم‌ها.

محمد اطبایی درباره جشنواره‌هاي آنلايني كه منجر به قاچاق فيلم‌ها مي‌شود، به روزنامه اعتماد گفت: متاسفانه هر جشنواره و نمايش آنلايني با اين خطر همراه است كه راه ورودي باشد تا فيلم‌ها به بازار قاچاق راه پيدا كند. فيلمسازاني كه با ذوق‌زدگي، حضور در هر جشنواره‌اي را به امنيت فيلم‌شان ترجيح مي‌دهند بالاخره اين پيامدها را هم بايد قبول كنند.

او ادامه داد: يك پخش‌كننده بين‌المللي بايد بسيار با احتياط و وسواس فيلم‌ها را در جشنواره‌هاي آنلاين شركت دهد و تمامي تمهيدهاي مختلف جهت امنيت نمايش فيلم را اعمال كند مانند جئو-بلاكينگ كه نمايش را تنها براي بينندگان محدوده كشور محل برگزاري جشنواره محدود مي‌كند و تمهيداتي ديگر كه جاي لو دادن آنها در اينجا نيست! دوستان بايد در وهله اول تلاش‌شان براي حضور در جشنواره‌هاي فيزيكال باشد و حضور در هر جشنواره‌اي كه خطر قاچاق فيلم ‌وجود دارد، منطقي نيست، هر چند ما در اين كشور در رقابت بالا بردن حضورهاي جهاني فيلم‌ها هستيم و چه بگوييم از حجم بالاي جشنواره‌هاي جعلي و بي‌ارزش!

اطبايي تاکید کرد: متاسفانه عمده مشكل ما، اشتياق بي‌پايان شماري هموطنان مقيم داخل و خارج براي ديدن فيلم‌ها به صورت آنلاين و پس از آن ضبط و تكثير غيرقانوني اين آثار است.

اطبایی در بخش ديگري از صحبت خود با بيان اينكه به هيچ عنوان قصد تهمت زدن به كسي را ندارد اما مي‌گويد موضوع سرقت از جشنواره‌هاي آنلاين خارجي به‌شدت رايج شده و همين موضوع سبب مي‌شود فيلم از دست صاحبان آثار در برود.  به گفته اطبايي مشكل برخلاف اتهام‌ها تنها جشنواره‌ها نيستند، زيرا صدها فيلم از كشورهاي مختلف دنيا در جشنواره‌ها شركت مي‌كنند و به‌طور معمول كمتر پيامدي براي فيلم‌ها به وجود مي‌آيد و اين حجم قاچاق فيلم‌هاي ايراني براي خود مسوولان جشنواره‌ها هم عجيب است.

اطبایی گفت: آنها شرايط ديدن فيلم را با تمهيدهاي بالاي امنيتي به صورت استريمينگ ارايه مي‌كنند اما هوش ايراني در اين بزنگاه‌ها بالاتر از تكنولوژي است! در حال حاضر هم با شرايطي كه همه‌گيري ويروس كرونا به وجود آورده غالب فيلم ديدن مخاطبان به شيوه آنلاين است به نظر مي‌رسد گريزي هم از آن نباشد اما حداقل كار براي امنيت سرمايه فيلم‌ها اين است كه از جشنواره‌ها شناخت وجود داشته باشد و فيلم‌ها را در هر جشنواره و‌ رويدادي به نمايش نگذاريم.

محمد اطبایی با اشاره به طرح صیانت اظهار داشت: با لطفي كه‌نمايندگان ‌مجلس و ايده‌هاي درخشان‌شان درباره اينترنت دارند بايد ‌منتظر پايان معضل قاچاق فيلم ايراني هم بود و منبعد نه ما مي‌توانيم فيلمي را با استفاده از اينترنت به جشنواره‌ها ارسال كنيم و‌ نه دوستان علاقه‌ به تكثير غيرقانوني اينترنتي براي دانلود و قاچاق فيلم‌ها خواهند داشت!!! همان بهتر كه درگير نيازهاي حياتي اوليه مانند آب و برق و نان باشيم يا حتي نرخ دلار و حفظ جان سگ هاي‌مان.

سینماروزان: در سالهای اخیر حجم حضورهای خارجی سینمای ایران چند برابر شده ولی بخش عمده این حضور در محافلی گمنام یا کم‌نام بوده و برای همین این حضورها کمترین اثری در پیدا کردن بازار مناسب برای محصولات ایرانی نداشته!

در این اوضاع، اینکه سران یک جشنواره دولتی بودجه‌خوار که به‌خاطر کرونا به‌تعطیلی هم کشیده شده به‌دنبال برگزاری محفل تجلیل از افتخارآفرینان بین‌المللی(!) سینمای ایران هستند به یک شوخی شبیه می‌ماند؛ البته یک شوخی دل‌خوش‌کنک و لابد باز با بریز و بپاش جهت انتفاع دست‌اندرکاران قبلی و فعلی این جشنواره؟؟؟

محمد اطبایی از فعالان بین‌الملل سینمای ایران در تحلیلی بر حضورهای خارجی سینمای ایران در پنج سال اخیر به ایسنا گفت: در بررسی حضورها و جایزه های بین المللی حداقل پنج سال اخیر سینمای ایران به نتایج تاسف باری رسیده که نزدیک به ۸۰ درصد این اتفاقات در جشنواره های دروغین و بسیار کم ارزش و شبه جشنواره رخ داده اند!!

اطبایی ادامه داد: حمایت از صنعت سینما و کمک به توسعه آن نیازمند کارهای پژوهشی جدی در زمینه های مختلف بوده که یکی از مهم ترین این فعالیت ها شامل پیگیری، رصد، ثبت و تحلیل حضورهای بین المللی است. داده هایی که همراه با تحلیل، بیش از دو دهه، انتشار و در اختیار رسانه ها و مسئولان قرار می گرفت اما حداقل در چهار سال گذشته به واسطه افزایش حضورها، جایزه ها و حتا داوری ها در جشنواره های غیر واقعی و کم ارزش، این مهم صورت نگرفته است.

اطبایی افزود: هم اکنون بیش از ده هزار جشنواره فیلم در سراسر جهان وجود داشته که واقعیت تلخ آن است که اکثر آن غیر واقعی و کم ارزش‌اند. بخش بزرگی از این جشنواره ها هم تنها یک رویداد محلی با مخاطبان محدود و بدون هیچ تاثیرگذاری بوده و برگزاری آن بسیار هم برای مردم آن شهر و منطقه لازم و ضروری است اما حضور در چنین رویدادهایی و موفقیت در آنها، اعتباری برای فیلم ها و سینماگران نیست.

اطبایی با اشاره به هزینه‌های دولتی که در ارگانهایی همچون فارابی به‌نام حمایت از عرضه بین‌الملل فیلمها صرف می‌شود اظهار داشت: پخش کننده های بین المللی فیلم ایران از این حمایت ها هیچ بهره ای ندارند و ارائه فهرست حمایت های دولتی از این حوزه در شفاف سازی های سازمان سینمایی کشور بیش تر به یک شوخی بزرگ و توهین آمیز می ماند. پرداخت خروجی یک سینماگر و هزینه ویزای دیگر سینماگر را با افتخار، بارها و بارها در گزارش های خود رسانه ای می کنند و تامین هزینه بلیت افرادی به عنوان داور هم از شگفتی های حوزه کاری ماست که اگر فردی به عنوان داور به رویدادی دعوت می شود، پرداخت هزینه بلیت و اقامت دیگر حداقل تعهد هر جشنواره ای است و پس یا این جشنواره ها، رویداد معتبری نیستند و یا آن داوری ها.

اطبایی درباره کلاهبرداری‌های مجازی به اسم برگزاری جشنواره گفت: در کمال تاسف با ظهور و فعالیت سامانه های آنلاین عرضه فیلم و در راس آنان “فیلم فری وی” ، جهان عرضه و نمایش فیلم دچار خسرانهای بزرگی شده است. اولین نکته این سامانه ها و به ویژه “فیلم فری وی”، این است که بیش از ۹۰ درصد جشنواره‌های موجود در این سامانه‌ها، جشنواره غیرواقعی و حداقل بی ارزش بوده و هدف اصلی این رویدادها کسب اعتبار کاذب و درآمدهای ناشی از حق ثبت نام فیلم هاست. یک کاربر در کمتر از پنج دقیقه می تواند یک جشنواره بین المللی فیلم را در سامانه “فیلم فری وی” به وجود آورد! جشنواره ای که وجود خارجی ندارد و تنها یک نام است و در نهایت یک صفحه اینترنتی!

اطبایی تاکید کرد: برخی دوستان سینماگر و شماری افراد سودجو و البته گاه ناآگاه با استفاده از این سامانه و ارائه فیلمها به صدها جشنواره دروغین و کم ارزش، در ده‌ها و بلکه صدها جشنواره‌های موجود در این سامانه ها انتخاب شده و در قدم بعدی به بازتاب پر آب و تاب این حضورها در رسانه های ایران پرداخته و اعتباری کاذب برای خود دست و پا می کنند. متاسفانه، سالهاست که غالب سایتهای خبری و شبکه های اجتماعی تبدیل به بازار مکاره ای از دروغ و اغراق در بازتاب این حضورها و موفقیت های بین المللی کاذب شده اند!!

اطبایی خاطرنشان ساخت: در کمال تاسف دیده می‌شود که شماری از دوستان پخش کننده بین المللی هم دست به دامن این سامانه شده و حضورهای فیلمهای تحت قرارداد خود را افزایش می‌دهند. تاکید می کنم که شماری از جشنواره های فیلم معتبر هم تنها از طریق سامانه “فیلم فری وی” فیلمها را دریافت میکنند ولی جالب آنکه در گفتگوهای شخصی و شرح شرایط این سامانه “فیلم فری وی”، با جشنواره ها، تقریبا هیچ کدام از صاحبان جشنواره‌های معتبر، درک و شناختی از این حجم جشنواره های دروغین در این سامانه ندارند!

سینماروزان: اینکه در دل تبلیغاتی که رسانه های دولتی بر کمیت حضور محفلی سینمای ایران میکنند یک بازاریاب بین الملل فیلمهای ایرانی به صراحت آب پاکی را روی دست متصدیان دولتی سینما بریزد قابل تأمل است.

مدیران دولتی مدام پز حضور در جشنواره های رنگارنگی را میدهند که برخی از آنها چیزی بیش از یک هفته فیلم نیستند و رسانه های مستقل هم مدام این پز را نقد کرده اند و حالا محمد اطبایی بازاریاب بین الملل فیلمهای ایرانی هم از این کمیت گرایی انتقاد کرده.

محمد اطبایی که از طریق دفتر “مستقلهای ایرانی” شرایط پخش فیلمهایی همچون “دایره” برنده شیر طلایی ونیز را فراهم کرده روی آنتن زنده شبکه سه با ارائه آماری از حضورهای جشنواره ای سینمای ایران گفت: ما تا الان 42000 حضور بین الملی داشتیم از این میان 4700 بار جایزه بردیم و 980 داوری داشتیم.

اطبایی ادامه داد: ما سه نوع جشنواره داریم: واقعی، شبه واقعی و کاذب. ما الان 10500 جشنواره فیلم داریم که ترکیبی از اینهاست و تعداد زیادی از آنان در چند سال اخیر راه افتاده!

اطبایی خاطرنشان ساخت: حضور سینمای ما فقط در 20 در صد جشنواره‌های واقعی و ارزشمند بوده است و حضور ما در 80 درصد جشنواره‌های بی ارزش بوده است. خیلی از این جشنواره ها حتی جایی برای نمایش ندارند و تعداد زیادی از فیلم های ویدئویی و کوتاه ما به آنجا می روند!!!

سینماروزان: هر سال به نزدیکی مهرماه که می رسیم حرف و حدیث درباره گزینه ایرانی اسکار بیشتر شنیده میشود. امسال هم از مدتها پیش از فیلم «آن سوی ابرها»ی مجید مجیدی که در هندوستان ساخته شده به عنوان جدی ترین گزینه برای معرفی به اسکار سخن گفته شده است.

به گزارش سینماروزان با این حال محمد اطبایی که سالهاست به عنوان بازاریاب بین الملل برای سینمای ایران مشغول فعالیت است در خلال گفتگویی که بر سر معرفی نماینده ایرانی اسکار با «شرق» داشته نقل قولی را از مسئول پخش بین الملل «آن سوی ابرها» رضا تشکری که مسئول پخش بین الملل «محمد…» هم بوده طرح کرده و آن هم اینکه فیلم اخیر مجیدی تمام و کمال محصول هند است.

بر این اساس آیا این فیلم از فهرست گزینه های ایرانی اسکار حذف خواهد شد؟

اطبایی گفت: خاطرم هست شرکتی که درگیر تولید فیلم «آن سوی ابرها» بود، درباره فیلم اظهارنظری کرده بود که این فیلم در جشنواره ونیز نمایش داده خواهد شد و به‌عنوان نماینده هند برای معرفی به اسکار در نظر گرفته شده است که آن زمان من هر دو این اتفاق‌ها را غیرمحتمل می‌دانستم و آن زمان گمانه‌زنی درباره ارسال فیلم به آکادمی اسکار زود بود. بنابراین تنها خبری که درباره فیلم شنیدم، این بود.

این بازاریاب بین الملل ادامه داد: مدتی قبل صحبتی با آقای رضا تشکری، پخش‌کننده بین‌المللی فیلم آقای مجیدی، داشتم و نقل‌قولی را از ایشان ذکر می‌کنم. درباره هویت فیلم صحبت شد که گفتند این فیلم تمام و کمال محصول هند است. هرچند برخی از عوامل فیلم و در رأس آنها، کارگردان ایرانی است. به‌ نظر من شاید بشود این فیلم را محصول ایران و هند دانست؛ اما نمی‌دانم که آیا به این صورت است یا خیر؟

اطبایی خاطرنشان ساخت: حقیقت این است که در‌این‌باره هنوز آقای مجیدی و عوامل فیلم اظهارنظری جدی نکرده‌اند که آیا می‌توان آن را محصول مشترک دانست یا خیر؟ بعد اینکه به‌هر‌حال، فیلم باید قبل از معرفی به آکادمی اسکار، اکران عمومی شده باشد و بعد از آن، فیلم را کمیته معرفی فیلم به آکادمی اسکار بررسی کنند.

سینماروزان: افزوده شدن بر دایره حضور فیلمهای ایرانی در جشنواره‌های متفرقه که بعضا حتی در کشورهای مقصد هم جدی گرفته نمیشوند موجب بالا رفتن آمار جوایز هم شده است!

به گزارش سینماروزان این بالا رفتن کمّی حضورهای جهانی سبب ساز آن شده است که محمد اطبایی که خودش هم از طریق شرکتی به نام «مستقلهای ایرانی» به بازاریابی و پیدا کردن جشنواره و شرکت پخش فرنگی برای آثار ایرانی می پردازد در گفتگویی با «ایسنا» ادعا کند: «شمار جایزه‌های بین‌المللی سینمای ایران در سال ۱۳۹۵ به تنهایی برابر است با کل جوایز سینمای ایران در چهل سال ۱۳۳۷ تا ۱۳۷۷».

آنچه این بازاریاب فیلم گفته پربیراه نیست بخصوص که اگر بدانیم بخش عمده ای از این آمار فله‌ای برآمده از هفته فیلمهای ایرانی است که اخیرا با نام «جشنواره فیلمهای ایرانی» در نقاط مختلف اروپا و آمریکا برگزار میشود و البته که کمترین اعتبار جشنواره ای ندارند.

مهمتر اما اینجاست که هرچقدر هم  در دریافت جوایز از جشنواره های گمنام رکورد بزنیم وقتی در سوی مقابل آمار اکران خارجی محصولاتمان نزدیک به صفر باشد نمی توانیم از تأثیرگذاری فرهنگی سخن گوییم! سینمایی که نه تنها در جهان بلکه حتی در منطقه هم بازاری ولو خُرد ندارد هرچقدر هم که در بخشهای اصلی و فرعی جشنواره ها حضور داشته باشد باز هم نخواهد توانست ادعای جهانی شدن داشته باشند.

محمد اطبایی و اغلب آنهایی که به دنبال مشتری خارجی برای آثار ایرانی در جشنواره های آن طرفی هستند اما در ادعاهای آماری خود نه تنها درباره آن ترفند تغییر نام هفته‌های فیلم به جشنواره حرف نمی‌زنند و درباره سهم اندک سینمای ایران از اکران جهانی نمی‌گویند بلکه در جشنواره هایی میلیاردی مانند جهانی(؟) فجر نیز کارگاههایی درباره روشهای پیدا کردن جشنواره برای عرضه فیلمها برگزار می کنند! چرا؟ برای کمک به افزایش این حضورهای کمّی؟؟؟

ادعاهای آماری محمد اطبایی را بخوانید:

سینماروزان: آنونس فیلم ویدیویی «تمارض» به کارگردانی عبد آبست برای حضور در بخش فُروم شصت و هفتمين برليناله منتشر شد.

به گزارش سینماروزان کمتر از یک هفته دیگر جشنواره برلین آغاز خواهد شد و «تمارض» به عنوان تنها نماینده ایران در بخش فُروم اين دوره از برليناله حضور دارد. این بخش ويژه‌ي فيلم هاي تجربي، با تاكيد برآثار فيلم‌سازان جوان از سرتاسر دنياست.

امسال نماينده ايران دركنار فيلم هايي از كشورهاي  آلمان، فرانسه، آمريكا، ژاپن، اسپانيا، آرژانتین، دانمارک، کره جنوبی، مکزیک، تونس،گرجستان، هند، چين و…به رقابت مي پردازد. این فیلم اولین تجربه بلند سینمایی عبد آبست است.

داستان این فیلم درباره سه پسر جوان است که به منزل يك پیرمرد می‌روند.

‏‎«تمارض» در پنج سانس مجزا در فستيوال برلين روي پرده مي‌رود كه مجموع ظرفیت این سانس‌ها بیش از سه هزار تماشاگر است. فیلم‌های «بانو»، «بوی کافور، عطر یاس» و «پذیرایی ساده» در سال‌های گذشته در این بخش به نمایش درآمدند.

مريم شفيعي تهيه كننده، حمید خضوعی اَبیانه مدیر فیلمبرداری و هایده صفی‌یاری تدوینگر فيلم است

 محمد اَطبايي هم عرضه و پخش بین‌الملل ‎«تمارض» را برعهده دارد.

عبد آبست، وحيد راد، مجيد يوسفي، دانيال خجسته، شهرزاد سيفي، اَصغر پيران، جواد پورحيدري، جواد پولادي، عليرضا ساوه درودي، ايمان بسيم،  حنانه شاهرخي، حسن و حسين جعفری بازیگران این فیلم هستند.

برای دیدن آنونس اینجا را کلیک کنید.

‏‎دیگر عوامل این فیلم عبارتند از : نويسنده و كارگردان: عبد آبست/ مدير فيلمبرداري: حميد خضوعي اَبيانه/ تدوين: هايده صفي ياري/ موسيقي و طراحي صدا: بامداد افشار/ مدير توليد: جمشيد ابراهيم كرماني/ طراح چهره پردازي: احسان روناسي/ صدابردار: شاهين پور داداشي/ طراح صحنه: مجيد يوسفي/ طراح لباس: نسيم ملكي   /دستياران كارگردان: مجيد عبدي، ايمان بسيم/ فيلمبردار: ناصر كاووسي/ دستيار اول فيلمبردار: محمد خميس آبادي/ تصحيح رنگ: هوتن حق شناس/ جلوه هاي ويژه بصري: محمد ملايي، مسعود مومني، جواد مطوري، روزبه شمشيري، سهيل اصغري/ مدير فني: ايمان فلاح/ عكاس و فيلمبردار پشت صحنه: مهدي پارسي/ خواننده ترانه: اَصغر پيران، فاطمه ساربان‌ها/ ترجمه انگليسي: حسن شرف الدين/ طراح گرافيك و پوستر: بابك يادگاريان/ آنونس: سعيد كيانپور/ ‎مشاور رسانه اي: گلاويژ نادري/عرضه و پخش بين الملل: محمد اَطبايي/ مجري طرح: شهرزاد سيفي/ تهيه كننده: مريم شفيعي/ محصول: هيچ فيلم

سینماروزان: هرچند سینمای ایران نتوانست در بخش رقابتی جشنواره برلین حضور داشته باشد اما فیلمی ویدیویی به نام «تمارض» به کارگردانی عبد آبست برای نمایش در بخش جنبی «فروم» این جشنواره انتخاب شده است.

به گزارش سینماروزان این جشنواره فيلم برلين معروف به برليناله امسال از ٢١ بهمن تا اول اسفند در برلين  آلمان برگزار مي‌شود و بخش «فروم» ويژه‌ي فيلم هاي بلند تجربي، با تاكيد بر آثار فيلم‌سازان جوان است.

‎این فیلم ‎داستان سه پسر جوان است كه به منزل يك پيرمرد مي‌روند!!!

 فیلمبرداری ‎«تمارض» به تهيه‌كنندگي مريم شفيعي و با مديريت فيلمبرداري حميد خضوعي اَبيانه پس از ٢٨ جلسه اواخر سال گذشته به پايان رسيد.

پس از اتمام فيلمبرداري هايده صفي ياري تدوين فيلم را برعهده گرفت و بعد از آن بامداد افشار موسيقي و طراحي صداي  آن را به اتمام رساند. در نهايت فيلم پس از ٨ ماه كار روي امور پسا-توليد  اوايل آذر ماه ٩٥ آماده نمايش شد و محمد اَطبايي عرضه و پخش بين المللي فيلم را  بر عهده گرفت.

شروع بازیگری با «ماهی و گربه»

‎عبد آبست متولد ١٣٦٦ از سال ٨٩ به عنوان بازيگر در تئاتر حرفه اي حضور داشته است. او در سال ٩٢ براي اولين بار با بازي در فيلم “ماهي و گربه” وارد سينما شد. بعد از آن در سال ٩٣  فيلم نيمه بلندش، “گوشه” را ساخت كه همان سال در فستيوال فيلم قاهره به نمايش در آمد. تازه‌ترین كار آبست  در مقام بازيگر، بازي در  فيلم «هجوم» شهرام مكري است. «تمارض» اولين فيلم  بلند سينمایي او در مقام نويسنده و كارگردان است.

‎‎عبد آبست، وحيد راد، مجيد يوسفي، دانيال خجسته، شهرزاد سيفي، اَصغر پيران، جواد پورحيدري، جواد پولادي، عليرضا ساوه درودي، ايمان بسيم،  حنانه شاهرخي، حسن و حسين جعفری بازیگران این فیلم هستند.

‎دیگر عوامل این فیلم عبارتند از : نويسنده و كارگردان: عبد آبست/ مدير فيلمبرداري: حميد خضوعي اَبيانه/ تدوين: هايده صفي ياري/ موسيقي و طراحي صدا: بامداد افشار/ مدير توليد: جمشيد ابراهيم كرماني/ طراح چهره پردازي: احسان روناسي/ صدابردار: شاهين پور داداشي/ طراح صحنه: مجيد يوسفي/ طراح لباس: نسيم ملكي   /دستياران كارگردان: مجيد عبدي، ايمان بسيم/ فيلمبردار: ناصر كاووسي/ دستيار اول فيلمبردار: محمد خميس آبادي/ تصحيح رنگ: هوتن حق شناس/ جلوه هاي ويژه بصري: محمد ملايي، مسعود مومني، جواد مطوري، روزبه شمشيري، سهيل اصغري/ مدير فني: ايمان فلاح/ عكاس و فيلمبردار پشت صحنه: مهدي پارسي/ خواننده ترانه: اَصغر پيران، فاطمه ساربان‌ها/ ترجمه انگليسي: حسن شرف الدين/ طراح گرافيك و پوستر: بابك يادگاريان/ آنونس: سعيد كيانپور/ ‎مشاور رسانه اي: گلاويژ نادري/عرضه و پخش بين الملل: محمد اَطبايي/ مجري طرح: شهرزاد سيفي/ تهيه كننده: مريم شفيعي/ محصول: هيچ فيلم

سینماژورنال: در سالهای اخیر در بخش بین الملل فجر چندان که باید آثاری را که تکراری نباشند و ندیده ایم و همین باعث شده بود این بخش صلابت لازم بعنوان یک بخش مطرح را نداشته باشد.

به گزارش سینماژورنال محمد اطبایی از فعالان حوزه پخش بین المللی سینمای ایران با اشاره به این ضعف مهم گفت: آنطور که مسوولان امر معتقدند، بخش بین الملل همواره به دلیل توجه بیشتر به فیلم های ایرانی کمتر دیده می شد اما به نظرم دلیل بی توجهی به بخش بین الملل، نبود تعریف و هویتی مشخص برای این بخش بود.

هر فیلمی که در دسترس بود را نشان دادند و همین باعث بی هویتی شد

وی ادامه داد: در دوره های گذشته هر فیلمی که در دسترس بود در بخش بین الملل نمایش داده می شد که چنین کاری باعث بی هویت شدن این بخش می‌شد، در حالیکه که اگر می‌توانستیم با توجه به مقتضیات سینمای ایران و جایگاه کشورمان در منطقه تعریف درستی برای بخش بین الملل داشته باشیم، این بخش بسیار مورد توجه قرار می گرفت.

جشنواره فیلمهایی را مورد توجه قرار دهد که مخاطب به آنها دسترسی ندارد

اطبایی در ادامه سخنانش به شیوه مناسب انتخاب فیلم ها برای نمایش در جشنواره بین المللی فیلم فجر اشاره کرد و توضیح داد: بخش زیادی از فیلم های سینمای جهان به صورت دی وی دی در دسترس مخاطبان است و نیاز مخاطب به این شکل برآورده می شود. جشنواره باید فیلم هایی را مورد توجه قرار دهد که مخاطب به آن دسترسی ندارد و نمایش آن ها می تواند جریانی تازه در سینمای ما ایجاد و یا نیاز فرهنگی جامعه را برآورده کند.