سینماروزان: سیدضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران در یادداشتی بهاری ضمن ارائه تحلیلی مختصر از اوضاع و احوال سینما در سال گذشته، آرزوهایی کرده برای سال پیش‌روی سینمایی.

متن یادداشت رئیس جامعه صنفی تهيه‌كنندگان را به نقل از اعتماد بخوانید:

سلامم را تو پاسخ گوي… در بگشاي!

از آنچه در اين يك‌سال مي‌گذرد نه خيلي دوريم و نه خيلي نزديك، اما براي من گويي كمتر از يك ماه گذشته است، به چنان رفتني كه گوياي عمري است مستعجل براي همه ما و زنگ خطري است براي همه آنچه نگفتيم و تصميماتي كه به غلط گرفتيم و نفع شخصي و گروهي را بر خيرجمعي اولويت داديم. هشداري است براي يادآوري وعده‌هايي كه عمل نكرديم و وفاي به عهدي كه مي‌دانستيم امكان تحقق آن را نداريم ولي متعهد به آن شديم و اين مردم نجيب و شريف را حيران و سرگردان كرديم و همچنان … بگذريم. اميدوارم در ايام كوتاه باقيمانده قدردان آنها باشيم و شاكر الطاف خداوند كه در چنين دوراني ما را به قدري ولو اندك عهده‌دار مسووليت و منصبي قرار داده است. فراموش نكنيم كه در آيه 140 سوره آل‌عمران خداوند باري تعالي خطاب به مومنان اشارت داده كه «اين ايام ظفرمندي و شكست وديعه الهي است كه بين شما مي‌گردانيم تا مومن‌ترين و صالح‌ترين شما عيان شود، چراكه خداوند ظالمين را دوست نمي‌دارد.» پس تلاش كنيم در اندك مجال خود، در زمره صالحان باشيم نه ظالمان عصر و ديارمان، چراكه آنچه از ما باقي مي‌ماند، ذكر خير است. چنانكه شيخ اجل سعدي فرمود: «مرده آنست كه نامش به نكويي نبرند.»

يكم: دمت گرم و سرت خوش باد

در سال 1402 روزگار خوشي را در اكران سينماي ايران گذرانديم. از چرخه بحران ويروس منحوس كرونا خارج شديم و مردم به سينما اقبال دوباره‌اي نشان دادند. سالن‌هاي سينما از محاق ورشكستگي خارج شدند و به تبع آن نگراني تهيه‌كنندگان و مالكين از سرنوشت نامعلوم فيلم‌هاي‌شان به ساحل نسبتا آرامي رسيد. البته اميدوارم و آرزومندم كه نقدينگي و سود حاصل از فروش خوب فيلم‌ها منتج به توليد بهتر و بيشتر و روزآمدي سالن‌هاي سينما در سال جديد شود.

دوم: صدايي‌ گر شنيدي صحبت سرما و دندان است

در سالي كه گذشت متاسفانه در اكران و توليد جاي خالي سينماي اجتماعي بس هويدا بود. بخشي كه به اكران مربوط است، معتقدم با تمركز بر فيلم‌هاي كمدي توانستيم از ركود خارج شويم، هر چند كه فيلم‌هاي اجتماعي همچون سه كام حبس هم با جسارت و برنامه‌ريزي اكران و به‌رغم مضمون تلخ آن با گيشه و استقبال مخاطب روبه‌رو شدند، لكن اگر در سال جديد فيلمسازان با پرداخت مضاميني نو در فيلمنامه و متفاوت در روايت عمل نكنند و در مقابل شوراي پروانه ساخت نيز با گشاده‌دستي و امعان نظر سينماي اجتماعي را جدي نگيرد و با توليد فيلم‌ها در مضامين اجتماعي متنوع همچون سال قبل بدون فعليت عبور كند، به قطع اين سياق را با خطر جدي روبه‌رو كرده و سازندگان اين آثار را هم نااميد و دلزده خواهد كرد. دوستان دلخوش به فروش سال گذشته نباشند كه مستاجل است اگر تدبير نكنند.

سوم: فريبت مي‌دهد بر آسمان/اين سرخي بعد از سحرگه نيست

در شرايط كنوني نيز معتقدم مديران سازمان سينمايي به قدر كفايت، كم‌كاري اسلاف خويش در توليد فيلم با مضامين دفاع مقدس و انقلاب را جبران كرده‌اند، بنابراين از آنجا كه اين‌گونه آثار اساسا بنا نبوده گرهي از سينما باز كنند و ذاتا براي اكران در سينماها توليد نشده‌اند و نهايتا يا روانه رسانه ملي با مخاطب كمتر از 20 درصدي خواهند شد يا روانه آرشيو. لذا توصيه مي‌كنم به عوض آن به ضرورت سينما با مضمون اجتماعي به عنوان موتور محرك سينما توجه كرده و ايام باقيمانده را جبران مافات كنند.

چهارم: گوش سرما برده است/اين يادگار سيلي سرد زمستان است

اصناف سينمايي دهه‌هاست در يك چرخه معيوب و بي‌نتيجه سرگردان هستند، نه تصميم غلط تعطيلي خانه سينما راه‌حل بوده و نه مقاومت اصناف براي ثبت مستقل و نه نسخه بي‌بو و خاصيت ثبت در وزارت كار كه به لعنت يزيد هم نمي‌ارزد. امروز خانه سينما به اشتباه به دو دسته كارگر و كارفرما تبديل شده و متاسفانه همچنان در بر پاشنه جمع اضداد مي‌چرخد. اقلي از تهيه‌كنندگان تحت عنوان اكت و به عنوان كارفرما با ساير صنوف تحت عنوان كارگر در يك محل جمع آمده‌اند و قرار است تصميمي اخذ كنند كه هم به خير كارگر باشد و هم نفع كارفرما!! از صورت مساله تا نتيجه، هر طرف اعجابي است كه بر هر ركن آن هزاران شك و ترديد واجب است. در شوراي عالي تهيه‌كنندگان هم كه در گذشته هيچ‌گونه شأن قانوني نداشت با خروج جامعه صنفي عملا وجود خارجي هم ديگر ندارد، نمي‌دانم آقايان تهيه‌كننده دنبال كدام گوساله سامري‌اند. نه صنوف عضو را با آراي مستقل به رسميت مي‌شناسند، نه حاضر به انحلال صنوف چهارگانه و تجميع در يك صنف هستند، نه حاضر به رعايت مصالح عمومي سينما هستند و نه مي‌پذيرند براي مدتي از منافع فردي و شخصي به نفع جمع و منافع كليت سينما بگذرند. كلاف سردرگمي كه نه خير دنيا در آن است نه عقبي. ‌الله اعلم.

سینماروزان/مهدی فلاح: توقف ناگهانی اکران کمدی پرمخاطب #فسیل در تهران به دستور شورای صنفی نمایش، نظرات مختلفی را موجب شده و عمدتا هم نظرات انتقادی در تناقض این تصمیم با خواسته مخاطبان.

منتقدان معتقدند تا زمانی که فیلمی مخاطب دارد با توافق صاحب اثر و سینمادار می‌تواند اکران خود را ادامه دهد و این قاعده ای بوده که از دوران #سلطان_قلبها و #گنج_قارون تا #عقاب‌ها و #کانی‌مانگا و…، که سالها روی پرده بودند، استمرار داشته و حالا هم چون #فسیل، مخاطب دارد باید بتواند به اکران خود ولو به صورت محدود ادامه دهد.

سیدضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران از جمله منتقدان پایین کشیدن دستوری فیلم فسیل است و در این باره متذکر شده: تصمیم شورای صنفی نمایش در توقف اکران فیلم فسیل با هیچ کدام از معیارهای اخلاقی، حرفه‌ای و قانونی تطبیق نداشته و برخلاف آنهاست. سینما با مخاطب زنده است.

هاشمی تاکید کرده: #فسیل حیات دوباره ای به سینما و صنعت سینماداری داده است و بسیاری از سالن‌های سینمای در آستانه تعطیلی را نجات داده است. خیری که ندارید لااقل…

سینماروزان/کیوان بهارلویی: جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران که بزرگترین و قدیمی‌ترین صنف تهیه‌کنندگی به شمار میرود با انتشار بیانیه‌ای سرگشاده رسما از شورای عالی تهیه‌کنندگان خروج کرده و در عین حال تاکید کرده که از حالا به بعد به طور مستقل برای کمک به صنف سینمای ایران اقداماتی جدی را در پیش خواهد گرفت.

متن بیانیه جامعه صنفی تهیه کنندگان سینما را بخوانید:

سالهاست که از مناقشات و کشمکش های بیهوده صنوف تهیه‌کنندگان سینما می گذرد، به وجود آمدن چهار صنف در حوزه واحد تهیه کنندگی سینما در مقابل تولیدات اقل و بیکاری مستمر همکارانمان گواه این ادعاست که اگر منشاء منازعات، اختلاف در روش‌ها برای گره گشایی بود، دستکم امروز با این حجم از انفعال و تلی از گرفتاری‌های صنفی و حرفه‌ای در سینما مواجه نبودیم؛ متأسفانه هر چه پیشتر می‌رویم به لطف برخی آقایان تمامیت خواه و منفعت طلب روزنه امید برای برون رفت از این مدار دوار روز به روز بسته تر می‌شود.

شورای عالی تهیه کنندگان که بنا بود محملی باشد برای اجماع عقلانیت به جهت اصلاح امور، به محفلی بدل شد برای لابی و گعده و انفعال صنفی، و در مقابل صدها امر مهم از امنیت شغلی سینماگران تا امنیت سرمایه گذاری در فیلم ها و … در هزارتوی دعواهای حیدری و نعمتی مغفول ماند؛ دعواهایی که متأسفانه سر در شورای عالی دارد و پا در خانه ای که قرار بوده حافظ و مأمن و پشتوانه سینماگران باشد؛ خانه به چنان هیبتی درآمده که نه از تاک نشانی مانده نه از تاکنشان!

هرآنچه از سر وظیفه می کاریم به ضرب حقد و کینه و تنگ‌نظری چنان ریشه‌کن می کنند که گویی بنا نیست اثری از سینمای ملی و علقه و تعلق به سینما باقی بماند. میراث دار بزرگانیم و شرمنده نسل های آینده که چنان زمین گیر طمع و حسادت شده‌ایم که راهی جز خروج نداریم.

تلاش و ممارست همکاران ما در جامعه صنفی تهیه کنندگان برای حفظ وحدت جمعی و حاکمیت قانون در سایه تدبیر و مدارا به بلای کج فهمی و کم اندیشی در کلیت شورای عالی دچار شده است. متاسفانه تمایل بی‌حد برخی آقایان به حصرطلبی و مسندجویی آفت ریشه داری شده که اگر چاره‌ای نیندیشیم این یک  لا قبا و یک لا عبا را هم موریانه خواهد خورد.

بپذیریم که اگر آسیب‌پذیر شده‌ایم و در مقابل نیشترها زخمی کاری برداشته ایم، از درون است که دچار نفاق و نفوذ ایم. آقایانی که تا دیروز گرای ممنوع الخروجی سینماگران را می دادند امروز در مخالفت با ممنوع کاری همکارانمان موضع می گیرند!!

شنیع‌تر از این وضعیت را مگر می شود تصور کرد؟ نسخه‌ی پاک کردن دهه‌ها سابقه و اعتبار صنوف سینمایی و رفتن ذیل وزارت کار بعنوان صنوف کارگری و کارفرمایی را چه کسانی برای سینمای ایران تجویز کردند؟ حاصل بدست آمده از چنین فریب بزرگی امروز بیشتر از هیچ است؟

بپذیریم که هر آنچه هست از حلقه‌ی بسته‌ای ست که سینما را و خانه‌مان را در هر دوره‌ای به گونه‌ای در محاق قرار داده است. بپذیریم که حفظ وضع موجود یعنی پذیرفتن ظلمی آشکار که تبعات زیان‌بار آن غیرقابل جبران است. اجازه ندهیم فتنه بی‌انگیزه کردن افراد فعال برای خیر جمعی در سینما به یک رویه بدل شده و دلسوزان و صاحبان حقیقی سینما یکی پس از دیگری از میدان خیرخواهی به در شوند.

حیف از طلا که خرج مطلا کند کسی! خروج جامعه صنفی ازشورای عالی تهیه کنندگان که جز خسران و اضرار جمعی عایدی نداشته، و در ادامه به منزله انفعال و سکوت نیست،جامعه صنفی تهیه کنندگان نخستین نهاد مستقل و قانونی ست که با اخذ پروانه فعالیت از وزارت فرهنگ و ارشاد جایگاه مهم مطالبه گری صنفی را با دستاوردی خیالی در وزارت کار به قیاس هیچ مبادله نکرده، و امروز نیز برای صیانت از حقوق اعضاء و تمامیت عرفی و حرفه‌ای سینما، از اقدامات بایسته و مطالبه‌گری مستمر حقوق حقه‌ خود کوتاه نخواهد آمد.

و درآخر تاکید موکد می کنیم شورای عالی تهیه کنندگان که تاکنون نمایندگی آراء و مواضع جمیع تهیه کنندگان سینمای ایران را در قالب صنوف چهارگانه برعهده داشته با خروج جامعه صنفی ، منبعد فاقد هرگونه وجاهت ، جامعیت و موضوعیت در سینمای ایران می باشد.

سینماروزان/سمیرا افتخاری: تعداد سالن‌های سینمایی ما نسبت به جمعیت و وسعت کشورمان و تعداد شهرهایی که در ایران داریم، قابل‌مقایسه با استانداردهای جهانی نیست، یعنی هیچ محاسبه‌ای ندارد و به همین دلیل می‌توانیم بگوییم که کمبود در حد فاجعه است.

سیدضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران با بیان مطلب فوق به فرهیختگان گفت: اخیرا تعدادی سالن ساخته و تعدادی بازسازی شده، که این جزء کارهای بسیارخوب است و باید انجام می‌شد، اما ما ۱۱۰۰ شهر داریم، البته می‌دانیم جمعیت بعضی از این شهرها بسیار کم هستند. اندازه جهانی استاندارد جمعیت شهری برای داشتن سالن سینما، ۲۵ هزار نفر است، اما معیار را روی شهرهایی که حداقل ۵۰ هزار نفر جمعیت دارند، می‌گذاریم. این شهرها حتما باید ابزارهای فرهنگی مثل سالن سینما و سالن تئاتر داشته باشد. اهمیت این ابزار در حدی است که به نظر من، حسینیه و مسجد می‌توانند برای مردم یک شهر ارزشمند باشند، سینما هم یک پایگاه مهم محسوب می‌شود تا جایی که حتی خود علما این موضوع را قبول دارند. تاثیری که یک فیلم در جامعه می‌تواند بگذارد و حرف‌هایی را که می‌تواند به مردم بزند، حتی یک سخنرانی هم نمی‌تواند منتقل کند. از این باب این اتفاق خیلی نیفتاده است.

هاشمی ادامه داد: جایی مثل حوزه هنری و حتی سینماشهر باید درجاهایی که سالن سینما وجود ندارند، حمایت و کمک کنند. نه اینکه فقط سالنی را بخرند و تجهیز کنند، بلکه از ظرفیت‌های موجود آنها استفاده ببرند. اسپانسرهایی هستند که پای کار هستند و کمک می‌کنند تا یک مجموعه ساخته شود و بعد می‌توان هر سالن را به اسم یک اسپانسر برای مدت زمان مشخصی، نام‌گذاری کرد. درواقع در این بخش، امکان جذب سرمایه‌گذاری بسیار بالا است.

تهیه‌کننده فیلم عروس گفت: تردید نداشته باشیم که افزایش تعداد سالن سینما تا مدتی- مگر اینکه در فیلمسازی و جو سالن‌های نمایشی ما تغییرات جدی به‌وجود بیاید (که به نظرم فعلا عملی نیست)- تاثیر ملموسی نخواهد داشت و باکیفیت موجود و تولیدات بهتر با همین امکانات فعلی و خلاقیت فعالان این عرصه، به‌جرات می‌توانم بگویم که حداقل تا ده سال آینده، هیچ اتفاق خاصی برای سالن‌ها نمی‌افتد. اما آنچه به‌وجود می‌آید، برای صنعت سینما مفید است، یعنی برخلاف نظر بعضی از دوستان که اعتقاد دارند سینما تمام شده است، تمام نشده و هم کار وجود دارد و هم مخاطب.

تهیه‌کننده شوکران بیان داشت: درباره حرکت انجام شده توسط حوزه هنری و ساخت و بازسازی در دوفاز که نزدیک به ۱۶۰ سینما در سراسر کشور است، باید بگویم، اگر به‌سمت ساخت مجتمع‌های تجاری نظیر آنچه در چند جای تهران وجود دارند و با شکل سینمایی ساخته شده‌اند، برود و روی این‌گونه مراکز سرمایه‌گذاری یا در آنها حضور پیدا کند و همچنین سالن‌های سینما در اختیار بگیرد، بی‌نظیر است.  باز هم آن حرکت انقلابی درباره ساخت سینما در شهرهایی که سالن ندارند و جمعیت آنها به‌سمت شهرهای بزرگ‌تر مثل مراکز استان یا تهران کشیده می‌شوند، حرکت بزرگی خواهد بود وگرنه دیگر حرکات هم برای ما مهم و فوق‌العاده است، حتی می‌توانند یک واحد را برای این کار بگذارند اما چون ظرفیتش وجود دارد، اساس را برای ساختن سالن در شهرهایی که سالن ندارند، بچینند و در برنامه داشته باشند و حتما از ظرفیت‌های خود آن شهرها هم استفاده کنند. به‌هرحال شهرداری، استانداری، فرمانداری و دیگر بخش‌ها و نهادها، امکاناتی برای همراهی در این امر دارند و همه پای این کار می‌آیند. وقتی شهری سینما نداشته باشد همه باید کمک می‌کنند و حوزه هنری هم با استفاده از امکانات آنجا، می‌توانند سالن بسازد.

هاشمی تاکید کرد: قطعا برای کارهایی که تا الان مدیران حوزه هنری انجام داده‌اند باید به آنها دست‌مریزاد گفت و با ساخت سینما در شهرهای محروم، این حرکت تکمیل خواهد شد. فکر می‌کنم این موضوع باسابقه‌ای که طی این سال‌ها داشتیم، تاثیر بسیار خوبی خواهد گذاشت. به‌ویژه جوانان با سینمای جوان بسیار ارتباط برقرار می‌کنند. درباره «سینما شاهد» خاطرم هست که جای خوبی بود، اما فقط یک سالن داشت و این بار بازسازی بسیارخوبی روی این سینمای نوستالژی صورت ‌گرفته و چند سالنه شده و مدرن‌تر شده است. ای کاش مدیران سینماشهر و حوزه همت کنند و تمام سینماهای نوستالژیک را بازسازی کنند تا تاریخ سینمای این کشور از بین نرود.

سینماروزان: متأسفانه بر اساس فیلمنامه‌هایی که مطالعه کردم، وضعیت خوبی را در حوزه فیلمنامه نویسی چه از حیث انتخاب سوژه و چه پرداخت سینمایی ارزیابی نمی‌کنم؛ در واقع با فیلمنامه‌هایی روبرو هستیم که حتی در سطح یک فیلمنامه تلویزیونی هم نیستند چه برسد به سینما.

سیدضیاء هاشمی از اعضای شورای پروانه ساخت سینمایی با بیان مطلب فوق به خبرگزاری مهر گفت: برخی فیلمنامه‌ها حاوی تحلیل‌ها و قضاوت‌های یکسویه از جامعه هستند که متأسفانه روح حاکم بر آنها آکنده از حس پوچی و ناامیدی است.

وی ادامه داد: برخی فیلمنامه نویس های قدیمی هم با نگارش چندین فیلمنامه بطور همزمان عملاً آثارشان از قوام کافی برخوردار نبوده و به تبع منتج به تولید اثر کیفی درخوری نیز نمی‌شوند. در مواردی فیلمنامه نویس ها حتی زحمت مطالعه در حوزه‌ای که نقد آن را کرده‌اند را هم به خود نمی‌دهند، به نظرم این رخوت و خمودگی در نگارش فیلمنامه‌ها، از یک سو متوجه سازمان  و از سویی دیگر متوجه تهیه‌کنندگان و کارگردانان غیرحرفه‌ای سینما است.

این تهیه کننده سینما بیان کرد: باید بپذیریم منشأ اصلی نزول کیفی آثار سینمایی، بی توجهی به فیلمنامه است. بطور مثال اگر درصدی از برآورد هزینه تولید یک فیلم را به دستمزد نگارش فیلمنامه، آن هم در هیئت یک نگاه مؤلف گونه با پشتوانه کار گروهی قرار دهیم و یا حتی در اقتباس به جای کپی شلخته، خلاقیت به خرج داده و با خرده ذوقی پرداخت مضمونی و سینمایی داشته باشیم، حتماً در میان مدت با آثار سینمایی درخوری روبرو خواهیم شد.

وی با اشاره به اینکه سازمان سینمایی به عنوان متولی سینما مأموریت ارتقا سطح کیفی فیلمنامه‌ها و به طور اولی فیلم‌های تولیدی سینمای ایران را برعهده دارد، توضیح داد: شایسته است این سازمان با ایجاد آرامش و امنیت شغلی در سینما، مداخل آسیب پذیر این حوزه را شناسایی و با سیاست‌های تشویقی و حمایتی در یک فرایند راهبردی میان مدت و بلند مدت ضمن ایجاد انگیزه و احیا ظرفیت‌های خوب فیلمنامه نویسان فعلی به کشف و معرفی نویسندگان جدید با قلم و نگاهی نو ممارست جدی کند.

رئیس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران بیان کرد: این را هم باید بپذیریم که نباید متصل انتظار شاهکارهای سینمایی داشته باشیم؛ به قول زنده یاد علی حاتمی در فیلم «کمال الملک»: هنر مزرعه بلال نیست آقا؛ که هرسال محصول بهتری داشته باشد. در کواکب آسمان هم یکی می‌شود ستاره رخشان، الباقی همه سوسو می‌زنند.

وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود به مساله شرایط فعلی اکران اشاره کرد و تاکید کرد: علل متعددی برای استقبال ضعیف از فیلم‌های روی پرده وجود داشته که شرح هرکدام بحث مطولی را می‌طلبد که در حال حاضر به چند نکته اشاره می‌کنم.

هاشمی گفت: از جمله این موارد، عوامل اقتصادی است که شامل گرانی‌های افسار گسیخته، بنیه مالی ضعیف خانواده‌ها، گرانی قیمت بلیط سینما؛ هزینه هنگفت و ناعادلانه تبلیغات فیلم‌ها به ویژه در رسانه ملی است. مساله دیگر عوامل سینمایی است، در واقع نبود فیلم‌های متنوع متناسب همه سلایق؛ تکراری بودن مضامین فیلم‌ها؛ پرداخت‌های شلخته و کلیشه‌ای، نازل و ضد گیشه در فرم و محتوای برخی فیلم‌ها؛ عدم توجه به وجه سرگرمی فیلم‌ها در عین رعایت استانداردهای کیفی از جمله مواردی است که به عنوان عوامل سینمایی شناخته می‌شود.

وی با اشاره به عوامل مدیریتی تاکید کرد: مداخله دولت در اکران؛ فقر برنامه‌ریزی مدون در اکران فیلم‌ها؛ نبود سیاست‌های تشویقی برای حمایت از مخاطب و صاحبان فیلم‌ها؛ تعطیلی سینماها به دلیل کرونا و انباشت فیلم‌های در انتظار اکران؛ نبود یک نظام تعاملی با دستگاه‌های دولتی و عمومی برای جذب مخاطب و استفاده از ظرفیت‌های بالقوه آن‌ها؛ کثرت گرایش به تولید فیلم با مخاطب خاص و محدود به جای تولید فیلم با مخاطب گسترده؛ عدم توجه به اقتصاد بخش خصوصی به عنوان مهمترین مؤلفه صیانت از خانواده سینما و برقرار کننده امنیت شغلی از جمله مواردی است که در بخش عوامل مدیریتی وجود دارد

هاشمی در پایان گفت: متأسفانه سیاست حمایت از تهیه کننده مستقل به عنوان رکن اصلی سینمای پویا جای خود را به سیاست پرورش تهیه کننده با روحیه کارمندی برای تولید فیلم‌های سفارشی داده است.

سینماروزان: وضعيت فعلي فروش سينما معلول علل متعددي است ازجمله فشار اقتصادي ناشي از تحريم‌ها و اتخاذ سياست‌هاي غلط اقتصادي طي سال‌هاي متمادي كه تاثير مخرب مستقيم در معيشت مردم داشته است؛ تا جايي‌كه سرانه مصرف مواد مغذي و ضروري براي بدن، كاهش 50 درصدي داشته است.

سیدضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان به بیان مطلب فوق به روزنامه اعتماد گفت: در اين ترسيم اقتصادي من به عنوان يك تهيه‌كننده چطور مي‌توانم انتظار رونق بازار اكران سينماها داشته باشم؟ چطور مي‌توانم از مردمي كه جیب شان خالی است و در تامين ضروريات و بديهيات زندگي روزمره دچار خسران و آسيب شده‌اند، انتظار داشته باشم در سبد اقتصادي خانواده همچنان بخشي را براي خريد محصولات فرهنگي و هنري اختصاص دهند.

وی ادامه داد: از طرفي افزون بر 24 ماه مبارزه با ويروس منحوس كرونا و خسارات جبران‌ناپذير وارده به مردم هم ديگر دليل اين ركود مي‌دانم. از قضا فضاي سينماي كشور مي‌توانست اين تهديد را به فرصت تبديل كند و به متوازن‌سازي اتمسفر حاكم بر جامعه كمك شاياني كند كه اين انگيزه و محمل نيز به ‌دليل مباحث شكننده اقتصادي و از طرفي دخالت دولت در برنامه‌ريزي اكران به ثمر ننشست. اين مجال فرصتي بود تا دولت با تدبير و برنامه‌ريزي به‌ جاي دخالت در امر اكران به اتخاذ سياست‌هاي تشويقي براي مخاطب روي بياورد تا سينماهاي آسيب ديده از كرونا و مردم خسته در اين هياهو بتوانند بعد از مدت‌ها در كنار خانواده فضاي شاد و مفرحي را تجربه كنند كه همچون ساير شوون با بي‌تدبيري و مشاوره‌هاي غلط برخي خيرخواهان اين فرصت تاكنون از دست رفته تلقي مي‌شود.

هاشمی درباره اوضاع اکران در سال جاری گفت: اول اينكه دولت با ورود غيرقانوني و اعمال فشار بر شوراي صنفي اكران تصميم‌گيري در نهاد صنفي را دستخوش تغيير كرد و به تبع آن اكران نوروز كه يكي از اميدهاي ما براي دميدن هواي تازه به فضاي جامعه و سينماها بود، با اصرار دولت بر تغيير جدول اكران، نتيجه نهايي آن‌گونه كه برنامه‌ريزي شده بود، حاصل نشد؛ دوم اينكه دولت با تصميمي يك‌طرفه و بدون در نظر گرفتن مصالح و آينده سينما، به شوون صنفي ورود غيرقانوني كرده و شوراي صنفي اكران را كه يك نهاد كاملا صنفي متشكل از منتفعين  از اكران بوده، تعطيل مي‌كند.

رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران گفت: شورای صنفی نمایش در واقع از دو هفته قبل از عيد نوروز با اراده ارشاد تعطيل شده و سازمان سينمايي عملا و راسا مبادرت به برنامه‌ريزي براي اكران فيلم‌ها در سالن‌هاي سينما – البته در لواي شورايي تشريفاتي به نام شوراي راهبردي اكران- كرده است. يعني سازمان سينمايي به‌ جاي روزآمد كردن اقدامات و تصميمات خود متناسب با مقتضيات و شرايط زمانه، با يك عقبگرد 30 ساله ظاهرا بنا دارد چرخ را از ابتدا اختراع كند و دستاوردهاي مطلوب و تجربيات اين سال‌هاي سينما را ناديده بگيرد؛ فلذا سازمان سينمايي به‌ جاي نظارت كيفي بر روند اكران و اتخاذ تدابير مشوق اقتصادي و فرهنگي براي مخاطبان سينما، عملا شأن نظارتي و حمايتي خود در اكران را با اجتهاد برخي مشاوران به نهاد مجري در اكران بدل كرده كه به قطع اگر با همين دست‌فرمان ادامه بدهد، بستر اكران به‌ جاي محملي براي مفاهمه، آينده‌نگري و كمك به اقتصاد سينما به كارزاري براي توليد رانت، تبعيض و قدرت‌نمايي تبديل خواهد شد. اگر سازمان سينمايي به ‌جاي تفاهم با اهالي سينما بر طبل تقابل و زورآزمايي بكوبد، نه تنها آرامش و امنيت به سينماي ايران باز نخواهد گشت؛ بلكه همين اندك مجال‌هاي اميدواركننده و سرمايه‌هاي بالقوه به حاشيه رانده خواهند شد؛ اما نكته‌اي هم اين وسط وجود دارد؛ اينكه بعيد مي‌دانم سازمان سينمايي بنا داشته باشد در مقابل راهبردها و گفتمان دولت كه صورت‌بندي آن بر عدالت و جمهوريت تبيين شده، حركت كند. دولت مدعي است با كمك جمهور نظام بناي برقراي عدالت در بخش‌هاي مختلف را دارد. سلمنا! اما اگر چنين مفروضي بناي عينيت دارد، در سينماي كشور نيز بايد منافع و امنيت اقتصادي و رواني اهالي سينما و صنوف مورد توجه قرار گيرد. رييس سازمان سينمايي امروز نبايد اجازه بدهد فرآيند سياست‌ها و تصميمات سازمان، خداي ناكرده دستخوش مشورت‌هاي مغرضانه و تسويه حساب‌هاي سياسي و شخصي شود. هر چند با شناختي كه از ايشان و روحيه همگرايي و اعتدال و انصاف‌شان دارم، اميدوارم و انتظار دارم فضاي فعلي را به همدلي و جامعيت بخشي در همه شوون بدل كرده و در مواجهه با برخي رويدادها با سعه صدر  بيشتري  برخورد كنند.

سیدضیاء هاشمی بیان داشت: سينماي ايران امروز به جهات مختلف درگير حاشيه شده و اگر منشا و دلايل بروز اين رخدادها هدفمند آسيب‌شناسي نشود، تكرار آن هزينه زيادي را به سينما و متوليان دولتي آن تحميل خواهد كرد. اولين آسيب زمينه‌سازي براي ورود و اظهارنظرهاي افراد غيرمتخصص به لايه‌هاي مختلف از سياستگذاري تا اجرا و نظارت خواهد بود. بايد اهالي سينما و مديران سازمان سينمايي بر اين مهم وقوف داشته باشند كه جملگي در يك كشتي نشسته‌ايم و نمايندگي عرصه مهم فرهنگ و هنر اين كشور را از سوي مردم برعهده داريم. در ميانداري و مديريت نيازمند روحيه پدرانه و سعه صدر هستيم و در زمينه حضور فعالانه در جوامع داخلي و خارجي نيازمند دقت نظر و هوشمندي همه‌جانبه در شناخت مصالح و ضرورت‌هاي زمانه‌ايم.‌

وی تاکید کرد: فارغ از دسته‌بندي‌هاي سياسي و فكري، من اطمينان دارم كه همه هنرمندان اين كشور قلب و جان‌شان براي مردم، امنيت داخلي و منافع ملي مي‌تپد. اگر كلامي يا نقدي هم بيان مي‌شود، ممكن است از حسن فعل برخوردار نباشد ولي در حسن نيت آنها نمي‌شود ترديد كرد. در شرايط فعلي نيز نقش سازمان سينمايي را به عنوان راهبر بسيار مهم اثرگذار مي‌دانم و اميدوارم سازمان سينمايي با درك و شناخت دقيق از وضعيت فعلي سينما و با تدوين نسخه‌هاي راهبردي موثر و اثربخش و در يك تعامل دوجانبه با اهالي سينما و صنوف آن، آرامش را به سينماي ايران بازگرداند.

سینماروزان: جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینما معتقد است که دولت اعتدال هیچگونه علاقه‌ای به فرهنگ و هنر نداشت و شورای عالی سینما را به تعطیلی کشاند ولی حالا می‌شود از طریق شورای عالی سینما برخی مشکلات اهالی سینما را حل کرد.

سید ضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان درباره تشکیل مجدد شورای سینما به خبرگزاری فارس گفت: احیای «شورای عالی سینما» از جمله اتفاقات خوبی است که به تازگی صورت گرفته است؛ اما موفقیت این شورا، به انتخاب افراد و اشخاصی بستگی دارد که قرار است در این شورا به عنوان عضو، حضور پیدا کنند. اگر افرادی دُگم با تفکر بسته در این شورا حضور داشته باشند، قطعاً این شورا راه به جایی نخواهد برد، ولی اگر از افراد متخصص و با قدرت تحلیل شرایط سینما استفاده شود، شاهد اتفاقات خوب و بزرگی خواهیم بود.

تهیه‌کننده «عروس» و «شوکران» گفت: به عقیده من تعداد اعضایی که قرار است در «شورای سینما» حضور پیدا کنند زیاد است و این تعدد می‌تواند چابکی برگزاری جلسات این شورا را بگیرد. در دور جدید، رئیس جمهور شخصاً ریاست «شورای سینما» را برعهده ندارد و «شورای عالی سینما» را به«شورای سینما» تبدیل کردند، عیبی ندارد؛ اما از یکسو به نظرم اگر رئیس جمهور بتواند سالی یک یا دو مرتبه در این شورا حضور پیدا کند باعث اتفاقات مثبتی می‌شود، چرا که آقای رئیسی شخصی است که اگر حرفی بزند پای آن حرف می‌ایستد، این دقیقاً روحیه‌ای است که سینمای ایران درحال حاضر به آن نیازمند است.

وی ادامه داد: از سوی دیگر افرادی که در شورا عضو هستند نباید بر سینما نظارت کنند بلکه باید از سینمای نجیب ایران و مخاطب پسند حمایت کنند. مخاطب پسند به معنای سینمای سخیف نیست بلکه سینمایی که با قصه‌های جذاب مخاطب را با خود همراه کند. سینما باید بتواند وارد عرصه‌های مختلف از جمله مسائل اجتماعی، شهری، رانت‌ها و… که برای برخی به دلیل سرپوش گذاشتن روی واقعیات خطوط قرمز به شمار می‌آید اما مقام معظم رهبری در عرصه سینما، ورود به مسائل حساس را با اهمیت و وظیفه می‌دانند.

رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینما بیان کرد: اگر جلسات «شورای سینما» طبق روال گذشته برگزار شود، هر فصل یک جلسه و در هر سال چهار جلسه «شورای سینما» خواهیم داشت که به نظرم اگر یک تیم کارشناسی خوب در کنار این شورا قرار گیرد و موضوعات را بررسی کند و اعضای شورا تنها به تصمیم گیری درباره موضوعات در صحن بپردازند، همین چهار جلسه در سال می‌تواند باعث یک تحول عظیم در سینمای ایران شود.

هاشمی خاطر نشان کرد: اگر دولت بتواند جایگاهی ویژه برای «شورای سینما» اختصاص دهد و مصوبات آن را در سطح مصوبات هیات وزیران در نظر بگیرد، آینده روشنی در انتظار مدیریت سینمای ایران خواهد بود. 

وی درباره برگزاری شورای عالی سینما در دولت یازدهم و دوازدهم، تصریح کرد: به دلیل اینکه اعتدالیون هیچ علاقه‌ای به شورای عالی سینما نداشتند، این شورا در دولت یازدهم و دوازدهم هیچ جایگاهی پیدا نکرد. در آن زمان تنها دو جلسه از شورای عالی سینما برگزار شد و آن دو جلسه نیز در سطح وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شد. به نحوی دیگر شورای عالی سینما آن خاصیت گذشته خود را از دست داده بود، چرا که وزیر اگر می‌خواست کاری انجام بدهد، انجام می‌داد دیگر نیازی به شورای عالی سینما نبود.

این تهیه‌کننده سینما گفت: متأسفانه اعتدالیون چندان علاقه‌ای به فرهنگ و هنر ایران نداشتند و برای همین شورای عالی سینما را منحل کردند!اعتدالیون مدعی بودند که اولویتشان اقتصاد است ولی اقتصاد ایران هم نابود شد…

رئیس جامعه صنفی تهیه کنندگان تاکید کرد: یکی از تصمیمات مهم شورای عالی سینما در گذشته تبدیل «معاونت سینمایی و امور سمعی و بصری» به «سازمان سینمایی» بود که آن هم در سطح تغییر نام باقی ماند. در حالی که قرار بود سازمان سینمایی، یک سازمان مستقل با ردیف بودجه جداگانه باشد. در حال حاضر سازمان سینمایی دقیقاً همان معاونت سینمایی و امور سمعی و بصری است که صرفاً نام آن تغییر یافته است.

سینماروزان: حل مشکلات اکران کمدی-انتقادی “گشت ارشاد۳” و روی پرده رفتن فیلم باعث واکنش رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران شد.

سیدضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران با حمایت از اکران این فیلم بیان داشت: چه خوب که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در اقدامی هوشمندانه و بخردانه توانست در اولین روزهای مدیریت به این عرصه پر تلاطم، جلوی کج سلیقگی ها و کوته نظری برخی افراد بی اطلاع را بگیرد و موجب رفع مشکل پیش آمده برای فیلم ” گشت ارشاد” ۳ شود؛ این عمل آگاهانه باعث شد  نظام جمهوری اسلامی بی دلیل هزینه اعمال برخی ناآگاهان را متحمل نشود.

هاشمی ادامه داد: جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران  با تشکر از عملکرد  وزیر محترم ارشاد در این خصوص، امیدوار است با توجه به درایتی که در اولین گام های مدیریت جدید شکل گرفته از حالا به بعد هیچ فیلمی در محاق توقیف قرار نگرفته و باقی نماند. امیدواریم این گامی ابتدایی باشد برای رفع مشکل تمام فیلم‌های توقیفی!

رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان تاکید کرد: فیلم ها ساخته می شوند و مردم هستند که آنها را انتخاب کرده و به تماشا می نشینند. مخاطب، منتقدان بسیار خوب فیلم ها و بهترین ارزشگذاران می باشند.  امید است در شرایط پاندمی کرونا بار دیگر با تعامل حداکثری مدیران نظارتی و مقامات بالادست ارشاد با صاحبان آثار شرایط تولید و عرضه هرچه بیشتر فیلمهای کنشگر را فراهم کرده و بتوانیم مخاطبان را بیش از گذشته در سینماها ببینیم و با حضور پرشور خود به سالن های نمایش رونق دهند.

سینماروزان/سیدضیاء هاشمی(رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران): محمد خزاعي كه رياست سازمان سينمايي را عهده‌دار شده خوشبختانه جوان است و جوانان داراي انگيزه براي تغيير و بهبود اوضاع هستند. ايشان در اولين اقدام موثر خود احياي شوراي عالي سينما را در دستور كار قرار داد آن‌هم در شرايطي كه در دوره قبل هيچ ارزشي براي سينماي ايران در سطح كلان كشور قائل نبودند. شوراي عالي سينما كه مي‌تواند هر فصل تشكيل شود، رياست آن برعهده رييس‌جمهور است، تصميمات اين شورا ضمانت اجرا دارد و در حد تصميمات هيات دولت است پس مي‌تواند براي سينما منشأ خير و اثرگذار باشد.

به گزارش سینماروزان و به نقل از روزنامه اعتماد، اقدام بعدي سر زدن به بازيگر و خواننده «ايران، ايران» آقاي رضا رويگري بود كه از ايشان دلجويي كرد. او همچنين به هيات‌مديره خانه سينما و اتحاديه تهيه‌كنندگان آمد. نظير چنين اقداماتي نشان از اين دارد كه فردي از دل سينما براي اهالي سينما انتخاب شده است و ما مي‌توانيم به محمد خزاعي اميدوار باشيم.

ان‌شاءالله براي انتصاب مديران دقت لازم را داشته باشد و به سمت اصالت‌دهي به صنوف گام بردارد و به فعاليت‌هاي صنفي اهميت دهد و امورات روزمره سينما را به صنوف واگذار كند و از صنف مسووليت بخواهد. به‌طور مثال، كارگردان اول بايد از كانون كارگردانان مجوز دريافت كند زيرا افراد متخصص در آن صنف صلاحيت‌ها را بهتر بررسي و تاييد مي‌كنند. در دوره قبل هم صحبت‌هايي در اين زمينه مطرح شده بود اما در جريان نيستم چه اتفاقي افتاد. البته كه معناي واسپاري مجوز به صنف ولنگاري نيست معنايش اين است كه با توجه به آيين‌نامه شفاف و تعهد، اعضاي صنف كنترل‌هاي لازم را انجام مي‌دهند كه آيا فيلمي بدون مجوز به عنوان كارگردان اول ساخته شده يا خير و اگر ساخته شده با توجه به تخطي صورت‌گرفته با اين كار برخورد تا جسارت ابلهانه از برخي گرفته شود. و اعضاي متعهد و باسابقه سينما براساس آيين‌نامه اقدام به توليد مي‌كنند و پاسخگوي اثر خود خواهند بود.

از سوي ديگر در اين شوراهاي وقت‌گير ممیزی را بايد به گونه‌اي مديريت كنيم كه افراد بدون دغدغه به فيلمسازي‌شان برسند و جوانان خلاق كار كنند و فرسايشي در پشت در شوراها نمانند.  توصيه‌اي به مديران قبلي و رييس خانه سينما داشتم كه متاسفانه مورد توجه قرار نگرفت، اينجا باز تكرار مي‌كنم محمد خزاعي شرايطي فراهم آورد كه وزير ارشاد با وزير بهداشت توافق‌نامه‌اي داشته باشند (به دور از مافياهاي دارويي وزارت بهداشت) سه يا چهار بيمارستان موظف به خدمات ويژه vip با دفترچه تامين اجتماعي و بيمه تكميلي به هنرمندان بیمار خدمات ارايه كنند. 

با توجه به اينكه براي هنرمندان، صندوق هنر يا خانه سينما و … اقداماتي براي هزينه درماني مي‌كنند، توصيه مي‌كنيم رييس سازمان سينمايي به راه‌اندازي كلينيك درمانی تخصصي براي هنرمندان كمك كند البته از طريق صنف، دولت در اين كار فقط حمايت كند.

آقاي خزاعي مي‌تواند تلاش كند و ما با تمام توان مي‌آييم و از مكان‌هاي موجود و كمك‌هاي افراد خير هم مي‌توانيم استفاده كنيم تا وسايل و تجهيزات دستگاه‌هاي تخصصي پزشكي را (با توجه به توافق‌نامه) بدون ارايه هزينه گمركي در اختيار بگيريم. پزشكان متخصص بسيار خوبي هستند كه هفتگي مي‌توانند در كلينيك خدمات رايگان ارايه دهند و از همه ظرفيت مي‌توان براي خدمات‌رساني به اهالي هنر بهره ببريم. با اين كار صنف فعال مي‌شود، اصرار دارم مديريت اين كار به صنف و افرادي كه فرصت لازم را دارند واگذار شود و از حضور و مديريت دولتي و صندوق هنر بايد اجتناب شود‌. لازمه فعاليت در هيات امناي كلينيك اين است كه افراد هزينه و وقت كافي براي جمع‌آوري تجهيزات و امكانات و استفاده از پتانسيل افراد متخصص براي هنرمندان را داشته باشند.

اميدواريم محمدخزاعي به عنوان رييس سازمان بتواند در حوزه اعتمادسازي نظام به سينما گام بردارد. بايد دست سينماگر را باز گذاشت و مسووليت را به خودش واگذار كرد، بايد در مقابل دخالت‌هاي گروه‌هاي خارج از ارشاد (گروه‌هاي فشار) مقاومت كرد و حامی بدنه سینما باشد. شنيدم كه در معاونت پيشين در برخي موارد جلوي برخي كج‌فهمي‌ها ايستادند و مقاومت كردند.

در اين مجال فرصت ارايه همه طرح‌ها نيست، ان‌شاءالله به همت دوستان در اتحاديه طرح‌هاي مناسب را به سازمان سينمايي ارايه مي‌دهيم. در دولت قبل هم ما تلاش‌هاي زيادي براي سينما كرديم، اما آقاي روحاني براي سينما و هنرمندان ارزشي قايل نبود.

سینماروزان/سیدضیاء هاشمی(رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران): بیست و یکم شهريور ماه، روزيست كه هر سال از آن به عنوان روز سينما ياد مي‌شود و روزي كه در تقويم كشور با افت و خيزهايي بالاخره ثبت شد. اين روز به ‌طور ويژه‌تري به سينما توجه مي‌شود و چند سالي است كه سينما در اين روز بليت نيم‌بها دراختيار مردم قرار مي‌دهد تا اين روز با حضور در سالن جشن بگيرند.

به گزارش سینماروزان و به نقل از روزنامه اعتماد، سينما يك رسانه ديداري و شنيداري است كه با فناوري ارتباطي تنگاتنگ دارد و مي‌تواند يكي از جنبه‌هاي اقتصادي هر كشور باشد. پايه‌هاي اوليه اين صنعت در سال 1985 بنيانگذاري شد و بعد از آن گسترش پيدا كرد و جالب است كه بدانيم در ابتداي پيدايش سينما آن را پديده‌اي علمي صنعتي مي‌دانستند اما در سال‌هاي جنگ جهاني اول، سينما به عنوان يك وسيله نمايشي و سرگرمي رونق تجاري يافت.

سينماي ايران طي تاريخ صدساله‌اي كه فراز و فرودهايي داشته ‌و فيلم‌هاي موفقي قبل و بعد از انقلاب توسط هنرمندان اين عرصه خلق شده، در مجامع بين‌المللي شناخته شده است. در اين روز آمارهايي درباره تعداد سينماها و ميزان استفاده مردم از سينما در اين روز ارايه مي‌شود و از افت و خيزهاي چند ساله سينما در جذب مخاطب صحبت مي‌شود اما اي كاش در اين شرايط كه كرونا بيداد مي‌كند كمي به فكر خالقان و دست‌اندركاران اين هنر صنعت باشيم.

اي كاش مجلس شوراي اسلامي يك‌بار ديگر به وضعيت سينما توجه كند و همكاران ما در اين صنف مظلوم را معاف از ماليات بدارد. صنعتي كه اغلب و در طول سال‌هايي كه بازده خوبي داشته هم ضررده بوده است و هيچ‌گاه تراز مالي مثبت نداشته و به ‌طور كل بخش عمده آن ورشكسته بوده و هستند. با آمار دقيقي كه وجود دارد بهتر است، مجلس و دولت بار ديگر با كارشناسي و همفكري و ديد عميق‌تري به سراغ اين هنر صنعت رفته و ماليات هنرمندان را طبق بند ل ماده ۱۳۹ اصلاحي قانون ماليات‌هاي مستقيم مصوب ۲۷ بهمن ۱۳۸۰ محاسبه كنند و فعاليت‌هاي هنري و به‌ طور ويژه سينمايي و درآمدهاي حاصل از فعاليت‌هاي فردي و جمعي در اين بخش را از پرداخت ماليات معاف نمايند تا اين نارضايتي از شرايط پيش آمده برچيده شود. اي كاش مجلس يك‌بار ديگر حقوق ضايع شده سينماگران را مورد توجه قرار دهد و یادش نرود که بخش عمده سینماگران مستقل، گرفتار ورشکستگی هستند.

در شرايطي كه كرونا اجازه فعاليت در حوزه سينما را به سينماگران نمي‌دهد شبكه نمايش خانگي رونق بهتر و بيشتري دارد اما با تفسير غلط از «صوت و تصوير فراگير» اين رسانه مهم را كه در واقع ويديو درخواستي به تلويزيون سپرد. عملكرد غلط ساترا و واسپاري شبكه نمايش خانگي به اين مجموعه (ساترا) اشتباهي فاحش و عملكردي غلط بود.

در شرايطي كه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي طبق مصوبه شوراي عالي انقلاب فرهنگي متولي تمام فعاليت‌هاي هنري در حوزه نمايش و تصوير است به يك‌باره مجموعه ساترا با عملكرد غلط ضربه‌هاي جبران‌ناپذيري را به هنر تصوير و سينماي كشور وارد آورد. اين سازمان (ساترا) به عنوان يك سازمان تنظيم‌گر وارد حوزه شبكه نمايش خانگي شد اما تا به امروز مصوبه قانوني ندارد. بهتر است كار اين مجموعه به همين سال (1400) و بودجه دريافتي ختم شود و كار وزارت ارشاد را در اوضاع فعلي (فراگيري كرونا) كه عملا فعاليت چنداني ندارند به ركود و شايد بهتر بتوان گفت به تعطيلي نكشانند.

به نظر مي‌رسد با نحوه عملكرد ساترا به اين مهم مي‌رسيم، مبناي اساسي‌اش در مواجهه با توليدات نمايش خانگي مبتني بر «تقابل» تعريف شده است؛ در حالي كه در آغاز راه بهتر بود اين تاكتيك براساس «تعامل» تعريف مي‌شد. بيشتر قضاوت اين سازمان تنظيم مقررات در مواجهه با آثار اين شبكه، احساسي و ضربتي عمل مي‌كند در حالي كه وزارت ارشاد باتوجه به سبقه فعاليت در عرصه تصوير و كارشناساني كه در آن حضور دارند، مي‌توانست عقلاني و تعاملي با هنرمندان برخورد كرده و موفق‌تر عمل كند، زيرا جنس فعاليت در اين حوزه را مي‌شناختند و با شناخت كامل از نوع رفتار هنرمندان با آثارشان برخورد مي‌كردند.

اي كاش در دوره و زماني روز ملي سينما را جشن بگيريم كه ويروس كرونا از جهان برچيده شده باشد و سينما بار ديگر مامن و محفلي براي جمع خانواده‌ها و فراهم آوردن اوقات خوشي براي جامعه باشد. اي كاش سينما را در روز ملي به دور از سياست بازي و سياسي‌كاري جشن بگيريم و سايه سياست از اين هنر صنعت برچيده شده و مشکلات اهالی سینما با کنار هم قرار گرفتن دولت و مجلس حل شده و هنرمندان با فراغ بال بهتري به رونق سينما كمك كنند و اجازه تخيل و روياپردازي را هرچه بهتر به تماشاگران بدهند.

سینماروزان: جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران در واکنش به برنامه‌ای که محمدمهدی اسماعیلی وزیر پیشنهادی ارشاد در دولت رئیسی ارائه داده، بیانیه‌ای منتشر کرده است و خواستار مشخص شدن افرادی شده که در پس پرده نگارش این برنامه قرار دارند.

متن بیانیه جامعه صنفی تهیه‌کنندگان را بخوانید:

۱- چه کسانی در پس پرده نگارش برنامه پیشنهادی جنجالی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت جدید بوده‌اند؟ آیا وزیر پیشنهادی و تیم مشاورانش از فرهنگ و هنر این سرزمین شناخت دارند؟ آیا مدارک تحصیلی دانشگاهی خود را با تلاش و مطالعه فراوان دریافت کرده‌اند یا با سفارش نهادها و ارگان‌های خاص؟ متن برنامه‌ای که پیش روی ما قرار دارد نشان می‌دهد که مشکوک‌ترین قشر جامعه برنامه‌ای را به رشته تحریر درآورده‌اند که قرار است پایه و اساس سیاست‌های فرهنگی کشور طی چهار سال آینده را تشکیل دهد. این برنامه پیشنهادی سرشار از آمار مجعول، پیش‌بینی‌های غیرعلمی، نظرات توهم‌زا و به دور از واقعیت‌ کنونی ساختارهای فرهنگی، اجتماعی و … کشور است که با زشت‌ترین توهین‌ها و اتهامات واهی به اهالی فرهنگ و هنر زینت‌بندی شده است. حتی اگر گروه ستیزه‌جوی طالبان نیز قصد داشت برنامه‌ای را تنظیم کند که فرهنگ و هنر افغانستان را زیر بتون مدفون کند، به خوبی مشاوران آقای اسماعیلی نمی‌توانست عمل کند. کل این برنامه هشتاد و اندی صفحه‌ای را می‌توان در یک کلمه خلاصه کرد: جهالت!

۲. بخش سینما همانند سایر بخش‌های این برنامه پیشنهادی نشان می‌دهد که نگارندگان آن علاوه بر بیگانگی با مقوله فرهنگ و هنر، حتی با روش‌های دقیق و علمی تحقیق آشنایی ندارند. آمارهای نادرست، پیش‌بینی‌های غیرکارشناسانه و انتظاراتی که در نهایت سهل‌انگاری تاثیر منفی پاندمی کرونا بر سینمای ایران را نادیده گرفته گواه چنین ادعایی است. به نظر می‌رسد که مشاوران آقای اسماعیلی نیز تولیدات سینمای ایران و آمار فروش آن را دنبال نمی‌کنند. دلیل اول، برنامه‌ای است که سلایق کنونی مخاطبان ایرانی را نادیده گرفته و عملا راه را بر تولید آثار پرمخاطب می‌بندد. دلیل دوم، اتهامات بی‌اساسی است که به تولیدات سینما و حتی پلتفرم‌ها زده شده. مشاوران ایشان باید توضیح دهند وقتی که بازیگران زن در فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی همگی محجبه هستند و حتی بازیگران جنس مخالف را لمس نمی‌کنند، بر چه اساسی این آثار را به ترویج فساد و فحشا متهم می‌کنند؟ یا وقتی که فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی زنان را حتی در کنار محارم یا خلوت خود با پوشش کامل نشان می‌دهند، اتهام ترویج بی‌حیایی در زنان و نمایش سبک زندگی غربی چه پایه و اساسی دارد؟ بد نیست مشاوران ایشان نگاهی به ترکیه بیندازند که کشوری مسلمان و دارای دولتی اسلامگراست.
آقای اسماعیلی به جای مشاوره‌های غلط اطرافیان خود این واقعیت را در نظر بگیرد که دولت اسلامگرای ترکیه نه تنها مثل همتایان ایرانی خود به آزار و اذیت اهالی فرهنگ و هنر نمی‌پردازد، بلکه از تحمیل هرگونه سیاست‌ها و خطوط قرمز بنیادگرایانه بر تولیدات سینمایی و تلویزیونی این کشور پرهیز کرده است. نتیجه چنین سیاست خردمندانه‌ای شکوفایی صنعت سریال‌سازی ترکیه است که از یک‌سو صدها میلیون دلار از بازار جهانی کسب درآمد کرده و از سوی دیگر با جذب گردشگران خارجی به ترکیه، رونق صنعت گردشگری این کشور را نیز تداوم می‌بخشد.

۳. نظر استمزاجی روز دوشنبه ۲۵ مردادماه نمایندگان مجلس در خصوص وزرای پیشنهادی حاکی از بخت مسلم جلوس آقای اسماعیلی بر صندلی وزارت ارشاد است. استقبال مجلسی‌ها از برنامه پیشنهادی وزارت ارشاد دولت جدید عجیب نیست چرا که برخی از این نمایندگان چندی قبل با طرح صیانت فضای مجازی دانش و خرد ناچیز خود را به معرض نمایش گذاشته بودند. به نظر می‌رسد مشاوران آقای اسماعیلی با تشویق ایشان با پشت کردن به اکثریت جامعه فرهنگی و هنری کشور می‌خواهند او وزیر اقلیتی باشد که بویی از فرهنگ و هنر نبرده‌اند!؟؟ بسیاری از هنرمندان در یادداشت‌های اعتراضی‌شان، آقای اسماعیلی را به عدم آشنایی با شاهکارهای ادبی و هنری ایران و جهان متهم می‌کنند. ما می‌خواهیم بگوییم که مشاوران ایشان علیرغم ادعای مذهبی بودن با کتب معتبر اسلامی آشنایی ندارند. اگرچه ایشان قرآن، نهج‌البلاغه و کتبی از این دست را به زبان عربی می‌خوانند ولی به دلیل ندانستن آن زبان، فهمی از آنچه که می‌خوانند ندارند. برای اطلاع ایشان و مشاورانشان به بخشی از نهج‌البلاغه اشاره می‌کنیم که امیر مومنان خطاب به مالک اشتر هشدار می‌دهد که خشم عموم خشنودی خواص را بی‌نتیجه می‌کند و خشم خواص در برابر خشنودی عموم بی‌‌اثر است. اگر مشاوران آقای اسماعیلی به راستی با اندیشه امام اول شیعیان آشنا بودند هرگز برای جلب خشنودی خواص بی‌بصیرت، خشم عموم را با این برنامه پیشنهادی بی‌شرمانه برنمی‌انگیختند.

۴. آقای اسماعیلی در مصاحبه اخیر خود با خبرگزاری‌ ایسنا برای اینکه خود را از زیر فشار حملات به حق اهالی فرهنگ و هنر رها کنند، گفتند که آن برنامه کذایی قطعا موضع ایشان نیست! اگر چنین نیست، موضع چه کسانی در این برنامه گنجانده شده؟ آیا ایشان گمان می‌کند در صورت جلوس بر صندلی وزارت می‌تواند به برنامه‌ای که دست‌های پشت پرده به نگارش درآورده و نمایندگان به آن رای داده‌اند پشت کند؟ اگر مشاوران تندروی ایشان بخواهند اختیار وزارتخانه را در دست بگیرند و به جای ایشان تصمیم‌گیری کنند تکلیف چه خواهد شد؟ ایشان و برخی از نمایندگان مجلس بهتر است از این زاویه به برنامه پیشنهادی نگاه کنند که شاید ناخواسته درگیر توطئه‌ای شوم برای نابودی فرهنگ و هنر ایران شده‌اند چرا که این برنامه در صورت اجرا حداقل در حوزه سینما و نمایش خانگی می‌تواند صنعت فیلم و سریال کشور را به تعطیلی بکشاند که وقوع چنین اتفاق شومی قطعا رقبای منطقه‌ای چون ترکیه را خوشحال خواهد کرد. شاید آقای اسماعیلی به واسطه مشاوره‌های اشتباه گمان می‌کنند با انجام مصاحبه می‌توانند در آینده برنامه پیشنهادی را اصلاح کنند اما لازم است به اطلاع ایشان برسانیم که در صورت گرفتن رای اعتماد از مجلس موظف به اجرای بی‌کم‌وکاست آن برنامه خواهند بود. در غیراین صورت، هم باید پاسخگوی مشاوران تندروی خود باشند و هم واکنش تند نمایندگان کمیسیون فرهنگی مجلس. لذا حرف‌هایی که ایشان برای کاهش نگرانی اهالی فرهنگ و هنر به زبان می‌آورند ضمانت اجرایی ندارد و آنچه مهم است، برنامه‌ای است که نمایندگان اساسا به اجرای آن رای می‌دهند.

۵. خواسته ما از آقای اسماعیلی این است که به جای انجام مصاحبه‌ و دادن وعده‌هایی که با توجه به برنامه پیشنهادی ضمانت اجرایی ندارند، رسما آن برنامه را پس بگیرند و برای اینکه نشان دهند ماموریت ایشان نابودی فرهنگ و هنر ایران نیست باید با مشورت اهالی فرهنگ و هنر به تدوین یک برنامه «فرهنگی» و منطبق با نیازهای روز جامعه و شرایط جهانی اقدام کنند، واکسیناسیون اهالی فرهنگ و هنر با واکسن‌های تاییدشده خارجی را هرچه سریع‌تر آغاز کنند، نظارت بر نمایش خانگی از ساترا به وزارت ارشاد بازگردانند و شورای پروانه ساخت را منحل کنند. در غیراینصورت، با اجرای آن برنامه پیشنهادی چیزی از فرهنگ و هنر ایران باقی نخواهد ماند.

سینماروزان/مارال دوستی: سیدضیاء هاشمی، رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینما گفت: توصیه‌ من به  به عنوان وزیر آتی فرهنگ و ارشاد اسلامی این است که مجموعه‌ سازمان سینمایی را که یک مجموعه‌ عریض و طویل است، چابک‌سازی کنند.

به گزارش سینماروزان رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان در برنامه رادیویی “پرانتز باز” گفت:  انتخاب رئیس سازمان سینمایی و معاونت‌های آن اهمیت بسیار ویژه‌ای دارد که از آدم‌هام خوش نام، با سابقه و بدون حاشیه استفاده شود و از افرادی که دائماً در سینمای کشور تلاطم ایجاد کردند استفاده نشود. یعنی آدم‌هایی که واقعا دلسوز فرهنگ و سینما هستند؛ حتی اگر خیلی هم وارد نباشند اشکالی ندارد، اگر فقط مدیر باشند که بشود با آن‌ها کلام برقرار کرد ما استقبال می‌کنیم.

هاشمی اضافه کرد: در حال حاضر، از لحاظ اقتصادی شرایط خوب نیست و کرونا فراگیر شده است، یعنی ما از نظر زمانی نمی‌دانیم تا کِی درگیر یک چنین وضعیتی هستیم، بنابراین توصیه‌ من این است که مجموعه‌ سازمان سینمایی را که یک مجموعه‌ بسیار بزرگ و عریض و طویل است چابک‌سازی کنند. باتوجه به توسعه‌ دولت الکترونیک و شرایط امروز کرونا، زیرمجموعه‌های زائد و هزینه‌بر سازمان سینمایی را ادغام کنند. بعضی از آن‌ها را حذف کنند که برای گرفتن مجوز به صورت سنتی عمل نکنیم. البته در حال حاضر چند ماهی است که بحث آن شروع شده اما باید جدی‌تر از این‌ها شود.

وی ادامه داد: ما زیرمجموعه‌های سازمان سینمایی را داریم که فقط برای خودشان فعالیت می‌کنند و خاصیتی هم برای سینمای ایران ندارند. پس چابک‌سازی و حذف زیرمجموعه‌های زائد مهم است. به نظر می‌رسد که کار از طریق ساماندهی اینترنتی بهتر و عالی‌تر انجام می‌شود. یک اتفاق هزینه بر دیگر هم وجود جشنواره‌های هزینه‌بر و زائد است، در حالی که اهالی سینما گرفتار معیشت خودشان هستند. ما یک جشنواره سینمایی بیشتر نباید داشته باشیم و آن جشنواره‌ ملی فجر است. من اعتقاد دارم که مجموعه‌های جدا شده‌ای مثل مستند و فیلم کوتاه باید به جشنواره‌ی ملی فجر برگردد. حداقل در این سه، چهار سالی که گرفتار کرونا هستیم، هزینه‌های آن را برای اهالی فرهنگ هزینه کنیم.

وی افزود: مهم‌تر از همه‌ این‌ها، بخش نمایش خانگی است. نمایش خانگی سال‌ها بود که در اختیار خود وزارت فرهنگ بود و اگر این کار را از او بگیریم، دیگر در این دوران کرونا کاری ندارد! در حال حاضر تنها کاری که معیشت بچه‌های ما درگیر آن است، همین نمایش خانگی است. از آقای اسماعیلی می‌خواهیم به جد و به هر شکلی که شده توانشان را بگذارند و ساترا را به مجموعه‌ وزارت ارشاد بازگردانند و خستگی را از تن تلویزیون هم کم کنند.

هاشمی تاکید کرد: نکته‌ آخر اینکه ما سال‌هاست در سینما معضلی به نام پروانه‌ ساخت داریم. پروانه‌ ساخت دیگر آن کاربرد را ندارد و در حال حاضر یک رانت شده‌است. خود من در حال حاضر عضو شورای پروانه ساخت هستم اما به شما می‌گویم که این مساله هیچ اثری برای فیلمسازی ندارد و حتی بدتر هم می‌کند. یعنی ما به دلیل خواندن یک سری فیلمنامه‌هایی که ارزش فیلمسازی ندارند اما هیچ ایرادی ندارند، مجبور هستیم تا مجوز دهیم و فیلم‌های بد ساخته می‌شود. اگر این را آزادش کنیم چه اتفاقی می‌افتد؟

وی تصریح کرد: مجوز فیلمسازی در حال حاضر به یک رانت تبدیل شده‌است. این را برداریم و هر کسی که می‌تواند فیلم بسازد، این کار را انجام دهد. در این صورت دقت فیلمسازها بیشتر خواهد شد.  فقط دو کنترل باقی می‌ماند. یکی کنترل تهیه کننده است که از صنف تهیه‌کنندگان سال‌های سال مجوزهایی صادر می‌شده و درست عمل کرده و همچنین مجوز کارگردانی که این کار نیز تخصصی است و باید به صورت حرفه‌ای، انجام گیرد.

سینماروزان: تصویب طرح صیانت از فضای مجازی در مجلس، در کنار همه نقد و تحلیل‌ها با واکنش جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران مواجه شده است.

جامعه صنفی تهیه‌کنندگان با اشاره به مشکلات مختلف اقتصادی کشور، خواستار روشن شدن نقش این طرح در برابر این مشکلات شده است.

متن بیانیه جامعه صنفی تهیه‌کنندگان را بخوانید:

در شرایطی که تورم افسارگسیخته معیشت مردم، کرونای جهش‌یافته سلامت مردم و بی‌آبی جان مردم و محیط زیست کشور را نشانه رفته، نمایندگانی که مشخص نیست چه نسبتی با این مردم و جغرافیای این سرزمین دارند، طرحی غیرکارشناسی، غیراصولی و دارای اشکالات عدیده فراوان را در جلسه‌ای غیرعلنی به اصل ۸۵ قانون اساسی ارجاع دادند تا عواقب اجرایی شدن چنین طرحی همانند مفاد آن ابهام‌برانگیز و قابل تفسیر به آرای شخصی باشد.

جمهوری اسلامی با شعار “استقلال” و “آزادی” روی کار آمده و اکنون شاهد هستیم که خواص بی‌بصیرت پس از “استقلال”، اصل “آزادی” را نیز با این طرح جاهلانه زیرپا گذاشتند.

این اولین بار نیست که ممنوعیت استفاده از تکنولوژی روز دنیا به تصویب می‌رسد. یک زمان ویدیو و زمانی دیگر ماهواره و حالا نوبت به اینترنت رسیده است. در نگاه نخست شاید به نظر برسد که ذهن این نمایندگان به ظاهر انقلابی از سال ۵۷ جلوتر نیامده باشد. اما اگر شعارهای روزهای آغازین انقلاب را مرور کنیم متوجه می‌شویم که عمل، ادعا و طرح‌های این نمایندگان نه تنها با انقلاب سنخیتی ندارد بلکه در تقابل کامل با آن است. اسلاف این نمایندگان متحجر در مقطعی ویدیو را ممنوع کردند و در مقطعی دیگر ماهواره را. نتیجه، گسترش ویدیو و ماهواره در سراسر ایران بود و اینکه با هیچ قانون و مصوبه‌ای نمی‌توان در برابر تکنولوژی ایستاد.

سوال دیگری که ذهن بسیاری از متفکران را به خود مشغول کرده این است که این نمایندگان از کجا به مجلس راه یافته‌اند؟ آیا واقعا در ایران و میان مردم زندگی می‌کنند؟ آیا از مشکلات و مصائب متعددی که طی سالیان اخیر بر اثر بی‌تدبیری و فساد اقتصادی بر مردم تحمیل شده اطلاعی دارند؟ چرا هیچ مصوبه‌ای برای مبارزه با فساد اقتصادی، برخورد با بدهکاران بزرگ بانکی و … تصویب نمی‌کنند؟ یا اینکه گمان می‌کنند با مسدودسازی اینترنت جهانی می‌توانند بر ناکارآمدی و فساد مدیریتی بی‌حدوحصر سرپوش بگذارند؟ آیا فکر می‌کنند اجرایی شدن طرح صیانت می‌تواند سفره‌های خالی مردم را رنگین و وضعیت معیشتی آنها را بهتر کند؟ آیا مشکلاتی از قبیل بیکاری، بی‌آبی، کمبود برق و … که همگی ناشی از بی‌تدبیری خواص بی‌بصیرت بوده با طرح صیانت حل می‌شود؟

اگر پای صحبت اهل فن و کارشناسان حوزه فضای مجازی بنشینید، با استدلال‌های علمی به شما اثبات می‌کنند که طراحان این طرح – یا بهتر است بگوییم توطئه‌گران علیه اصل “آزادی” در جمهوری اسلامی – آشنایی چندانی با فضای مجازی نداشته‌اند. برخی از مفاد این طرح قابلیت اجرایی ندارند و همچنین موارد پرتناقض و قابل تفسیر به رای فراوانی در این طرح نابخردانه به چشم می‌خورد.

در روزهایی که خشم مردم به خاطر بی‌تدبیری‌های برخی مسئولین به جوش آمده، اجرایی شدن طرحی که جامعه ایرانی را از ارتباط با جامعه بین‌الملل یا انتقال اندیشه‌ها و دیدگاه‌هایش به جامعه جهانی محروم کند، هزاران کسب‌وکار اینترنتی را تعطیل کند و اپلیکیشن‌ها و منابع آموزشی معتبر خارجی را از دسترس ایرانیان مستعد خارج کند، ممکن است به خروشی ویرانگر منجر شود که پیامدهای شومی را هم برای ملت و هم برای نظام به دنبال داشته باشد.

همانطور که گفتیم، این طرح نابخردانه توطئه‌ای علیه اصل آزادی در جمهوری اسلامی است. اجرایی شدن این طرح هم به لحاظ علمی و هم به لحاظ اقتصادی ضربه مهلکی به کشور و نظام وارد می‌کند. اگر اسرائیل و آمریکا و عربستان سعودی بهترین متفکران دنیا را با صرف میلیون‌ها دلار گردهم می‌آوردند تا طرحی را برای توطئه علیه جمهوری اسلامی و برانگیختن خشم مردم تدوین کنند، این طرح به لحاظ امکان اجرا و موفقیت هرگز به گرد پای طرح صیانت نمی‌رسید. همین حاکی از بی‌بصیرتی و ساده‌لوحی نمایندگانی است که در نهایت بی‌خردی این طرح را به اصل ۸۵ قانون اساسی ارجاع دادند.

مجلس سابقه تصویب طرح‌های ضدمردمی را در کارنامه خود دارد که نمونه بارز آن مصوبه ماده ۸ بیمه بود که به سود شرکت‌های بیمه و به زیان مردم تمام شد. نمونه دیگر اخذ مالیات از هنرمندانی بود که بالای ۲۰۰ میلیون تومان در سال درآمد دارند در حالی که با توجه به تورم شدید و حداقل نرخ دستمزدها، این میزان درآمد سالانه به سختی کفاف زندگی را می‌دهد چه رسد به اینکه بخشی از آن بابت مالیات کسر شود.
با حضور مشاور فرهنگی در کنار رییس مجلس، تصور می‌شد که جلوی مصوبات ضدفرهنگی گرفته شود ولی جالب است که در دوران فعالیت ایشان ضدفرهنگی و ضدمردمی‌ترین طرح تاریخ مجلس به تصویب می‌رسد و عدم اعتراض ایشان حتی در شبکه‌های مجازی این شائبه را ایجاد می‌کند که مشاور فرهنگی نیز در میان طراحان این طرح ضدفرهنگی حضور دارد.

لازم به یادآوری است که اواخر سال گذشته عده‌ای از نمایندگان با همراهی ایشان طرحی را تصویب کردند که به موجب آن نمایش خانگی از وزارت ارشاد به صداسیما منتقل شد. این کار ضمن فشل کردن وزارت ارشاد و تضعیف بخش فرهنگی دولت بعدی، سازمان جدیدی را نیز به فهرست طویل سازمان‌های بودجه‌خوار کشور اضافه کرد که با توجه به کسری بودجه امسال، هم به لحاظ اقتصادی و هم به لحاظ فرهنگی مصداق بارز بی‌تدبیری است. گذشته از آن، ساترا با برون‌سپاری ممیزی به شرکت‌های خصوصی شرایط بسیار سختی را بر تهیه‌کنندگان بخش خصوصی تحمیل کرده است. نمایندگان موافق این طرح‌های ضدفرهنگی و ضدمردمی و همچنین مشاور فرهنگی رییس مجلس باید بابت این بی‌تدبیری‌ها و لطماتی که به ملت و نظام وارد کرده‌اند پاسخگو باشند.

سینماگران به عنوان مشاهده‌گران دقیق وضعیت جامعه از نمایندگان موافق این طرح می‌پرسند که چطور در شرایطی که بحران‌های متعدد اقتصادی و اقلیمی شرایط را برای زندگی در ایران بسیار دشوار کرده، شما راه‌حل برون‌رفت از این بحران‌ها را مسدودسازی اینترنت جهانی تشخیص داده‌اید؟ آیا به نرخ بالای بیکاری در جامعه نگاه کرده‌اید؟ آیا ذهن بسته شما می‌تواند درک کند که با اجرایی شدن این طرح میلیون‌ها نفر به تعداد بیکاران کشور اضافه می‌شود و همین بر وخامت اوضاع بحرانی کشور خواهد افزود؟  لذا به شما نمایندگان هشدار جدی می‌دهیم که بکوشید برای جبران عدم محبوبیت خود، طرح‌های عاجل و راهگشا برای حل مشکلات کمبود آب و برق، مقابله با تورم افسارگسیخته، و بهبود وضعیت معیشت مردم تصویب کنید.

سینماروزان/تینا جلالی: سيد ضياء هاشمي، رييس جامعه صنفي تهيه‌كنندگان حضور هنرمندان در عرصه سياست را كاملا اشتباه دانست و راه‌حل مشکلات هنرمندان را فعالیت صنفی بی‌درگیری در سیاسی‌بازی دانست.

سیدضیاء هاشمی با اشاره به اینکه سياست سازوكار خودش را دارد كه با روحيه احساساتي هنرمند هيچ سنخيتي ندارد به روزنامه اعتماد گفت: هنرمندان به‌ طور جدي از سال ۷۶ وارد عرصه سياست شدند و در اين ميان جريانات چپ و راست درگيري شديدي پيدا كردند، آنها كه با جريان چپ ارتباط نزديك‌تري داشتند، وارد كار سياسي شدند.

هاشمی ادامه داد: يك گروه خاص‌تر هنرمندان هم سمت و سوي جناح ديگر(راست) را گرفتند و از آن تاريخ بين هنرمندان يك شكافي عميقي شكل گرفت كه در سال 88 و جرياناتي كه به وجود آمد بين اين افراد اختلافات غريبي به وجود آمد به گونه‌اي كه در برخي پروژه‌ها اگر گروه چپ فعال بود، گروه راست دعوت به همكاري نمي‌شد و حتي در جريانات اجتماعي و فعاليت‌هاي انسان‌دوستانه هم شاهد برخوردهاي نادرستي بوديم!! اين شكاف و اختلاف تا امروز هم ادامه يافته است.

رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان تاکید کرد: خوشبختانه در انتخابات اخیر شاهد فعاليت كمرنگ يا مي‌توانيم بگوييم عدم فعاليت طيف هنرمندان بودیم كه باعث خرسندي است. شايد با اين روند پرهیز هنرمندان از آلودگی‌های سیاسی بيشتر شاهد يكپارچگي ميان هنرمندان درجهت حل مشکلات معیشتی باشيم و اگر اختلافي وجود داشته باشد ممكن است صنفي باشد كه قابل حل است.

تهيه‌كننده «شوكران» همچنين به سرخوردگي‌اي كه از دوران اعتدال براي هنرمندان به وجود آمده كه از قضا ميزانش هم كم نبوده، اشاره کرد و گفت: چقدر هنرمندان براي انتخابات دو دوره دولت يازدهم و دوازدهم تلاش كردند و سفرهاي متعدد انجام دادند و از جان براي آقاي روحاني مايه گذاشتند اما در طول اين 8 سال هيچ تلاشي براي آنها صورت نگرفت و هيچ اعتنايي حتي براي كساني كه براي رياست‌جمهوري او تلاش كردند، نشد. به اين توجه كنيم كه هنرمندان با دل‌شان قدم در راه گذاردند و از سياست دفاع كردند اما بازخوردي نديدند همين باعث شد تا اكثر آنها تصميم بگيرند به سمت هيچ دسته و گروهي تمايلي نشان ندهند البته برخي باز هم كارهايي انجام مي‌دهند اما آن شور و هيجان ديگر وجود ندارد.

هاشمي گفت: سينماگران ديگر حاضر نيستند با بي‌اعتنايي‌هاي كانديداها همراه شوند و اين جاي شكرش باقي است زيرا آنها داراي احساسات و عواطفي هستند كه با سياست هيچ سنخيتي ندارد و شعور را به شور سياسي بدل مي‌كند. دزدي، فقر، فساد، جريانات رانتي و… را همه هنرمندان در جامعه مي‌بينند و همين هم موجب دلزدگي آنها از فعالان عرصه سياست شده است. آنها درد و وضعيت جامعه را لمس مي‌كنند و از وعده‌هاي اجرا نشده دولت به مردم ناراحت مي‌شوند.

سینماروزان/نگین سپیدروح: جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران به‌عنوان قدیمی‌ترین تشکل قانونی سینمای ایران حمایت خود را از محمد خزاعی در انتخابات شورای شهر اعلام کرد.

جامعه صنفی تهیه‌کنندگان با احترام به نظر تمامی اهالی سینما درباره نامزدهای مختلف انتخابات شورای شهر، حمایت خود را از محمد خزاعی که هم سابقه مدیریت سینمایی و هم سابقه تولید دارد، اعلام کرده است.

در پیام جامعه صنفی تهیه‌کنندگان خطاب به بدنه سینما چنین آمده است: به جهت جایگاه مهم مدیریت شهری و استفاده از امکانات شهری در جهت ارتقای سینما و کمک به افزایش فعالیتهای موثر سینماگران، می‌توان از فرصت پیش‌آمده بهره جست و با حمایت از فردی از جنس سینما، شرایط بهبود اوضاع را فراهم کرد.

سینماروزان/امیر صباغ: سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران روی آنتن زنده رادیو هم از عقبه سیدابراهیم رئیسی گفت و هم خواستار ارائه برنامه هنری از سوی وی و سایر کاندیداها، حرف زد.

سیدضیاء هاشمی در برنامه سینمامعیار رادیوگفتگو در خصوص نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری امسال و نسبت آنها با سینما گفت: به جز آقای رئیسی شناخت چندانی از دیگر نامزدها ندارم اما آقای رئیسی را بدلایل مختلف می شناسم چون یک بار با ایشان به تماشای یک فیلم توقیف شده نشستم و چه دیدگاه‌های خوبی نسبت به آن فیلم داشتند.

رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان ادامه داد: در زمان دادستانی ایشان معاونین های سینمایی که در خصوص برخی فیلم ها دچار مشکل می‌شدند سراغ ایشان می‌آمدند و ایشان کمک می کرد.

هاشمی با اشاره به مشکلات عدیده اهالی سینما و بخصوص مشکلات معیشتی تاکید کرد: در شرایط امروز عجیب است برایم که ایشان که اهل فیلم بود و روی مانع زدایی ها کار می کردند، هیچ حرفی از سینما نمی‌زنند. واقعا چرا هیچ کدام از کاندیداها درباره لزوم برطرف ساختن مشکلات اهالی سینما و به‌ویژه مشکلات معیشتی حرفی نمی‌زنند؟ اگر برنامه‌ای برای ارتقای معیشت اهالی هنر دارند هرچه زودتر اعلام کنند چون در شرایط فعلی این حس دست داده که هیچ یک برنامه‌ای تخصصی در این حیطه ندارند!

سینماروزان: در انفعال مدیران دولتی سینما- که بی‌توجه به توقیف سریال خانگی “میخواهم زنده بمانم”، سرگرم خرج میلیاردها در جشنواره‌های موسوم به جهانی هستند-جامعه صنفی تهیه کنندگان با انتشار بیانیه‌ای ، خواستار رفع توقیف این سریال شد.

متن بیانیه جامعه صنفی تهیه کنندگان را بخوانید:

سریال «می‌خواهم زنده بمانم» با درخواست معاونت اجتماعی نیروی انتظامی متوقف شد. اما این خبر برای مخاطبی که کار را دنبال کرده است قابل درک نیست درشرایطی که پیش تر سریال «آقازاده» را که به مسایل روز جامعه و فسادی که از چشم  دور نیست دیدیم.

سریال «می خواهم زنده بمانم» با توجه به مضمونی که دنبال کرده است فساد را در روزگار دهه 60 عنوان می کند که غیرواقع هم نیست. اگر شرایط جامعه به گونه ای بود که هیچ فسادی وجود نداشت چرا امروز شاهد پرونده هایی مانند طبری و رعیت هستیم.؟

ضرب المثل ایرانی که تخم مرغ دزد شتردزد می شود در این مورد بسیار ملموس است اگر شهربانی، کمیته (که بعدها منحل شد)، دادگاه ها و… دچار ایراد و اشکال نبودند پس این همه پرونده اختلاس و فساد چگونه تشکیل شد؟ (وکار چاق کن ها در دادگاه‌ها )و چگونه خاوری ها از مملکت فرار کردند؟

اگر ورودی سینما و شبکه نمایش خانگی  که چشم بینای جامعه است و رسالت آگاهی بخشی به مخاطب را دارد بر این وقایع دردناک و فساد بسته شود، بیراه نیست اگر مدعی شویم راهی همچون چین در دوران مائو طی می کنیم؟؟؟

دوستان کجای قانون اسلامی آمده است که براساس نامه یک ارگان یا نهاد می توان جلوی زحمات یک گروه 150 نفره را تنها برای روایت واقعیت های جامعه گرفت؟  در کدام قانون کشور این بند اضافه شده است که ما بی خبریم؟ چرا این قدر دایره انتقادات را تنگ می‌کنید؟؟ چرا رسانه ها اجازه انتقاد از نیروی انتظامی، قوه قضاییه، مجلس، وزارت خانه‌های زیرمجموعه دولت، بانک مرکزی و… را ندارند؟؟؟ وقتی رسانه ای (مجازی یا مکتوب) انتقاد می کند با بگیر و ببند مواجه می شود و در سطح کلان تر(سینما و شبکه نمایش خانگی) هم شاهد نامه نگاری برای توقیف یک اثر نمایش خانگی اشت. 

دوستان! اشتباه بزرگی مرتکب شدید ! تا بیشتر از این به جامعه آسیب نرساندید دست از کوته نگری خود بردارید. با این نگاه باعث شدید تا مردم اعتماد خود را از جامعه و مدیریت کلان آن سلب کنند امروز که دم از امنیت و ثبات می‌زنیم چرا باید با این دست سانسورها ریشه به تیشه اعتماد مردم بزنیم؟

آقایان! اگر این سخت گیری ها را انجام نمی دادیم امروز شاهد اقبال و مشارکت بیشتر در سطح انتخابات نبودیم؟؟؟ 

همگان بر این امر واقفیم که مردم اعتماد خود را از رسانه به خصوص تلویزیون از دست داده اند و رسانه خانگی هم که قصد دارد این اعتماد را به جامعه برگرداند با این تفکرات بسته مواجه می شود.
این نوع نگاه و این سانسورهای بی ریشه و اساس و برمبنای سلایق باعث نشد تا امروز شاهد فساد در ارکان مختلف جامعه باشیم؟؟

دست از تقدس سازی بردارید ، به یاد داشته باشیم در اسلام به جز ساحت مقدس ائمه و معصومین علیها سلام که مقدسند، هیچ یک از ارگانها شامل این بند نمی شوند.

اجازه دهید فیلمساز یک گام جلوتر از جامعه دردهای آن را ببیند و گوشزد کند. به عنوان نمونه فیلم «خانه پدری» ساخته کیانوش عیاری را به انحاء مختلف، مانع اکران آن شدند و بعد که موانع برطرف شد به بهانه خشونت، اکران آن محدود شد یکبار هم بعد از دو روز فیلم توقیف شد اما به عینه به طرز فجیع تری شاهد قتل فرزند (بابک خرمدین) به دست پدر و مادر خود در قلب پایتخت بودیم.

دست از قضاوت‌های سریع بردارید و بگذارید هنرمندان به رسالت خود که همانا آگاهی بخشی به جامعه است عمل کنند و شما عزیزان هم به جای بگیر و ببندهای بی مورد وظایف خود را به درستی عمل کنید تا بلکه امیدوار به  برون رفت از مشکلات و موانع در جامعه باشیم.

سینماروزان/تینا جلالی: پخش پیش از اکران سه فیلم ارگانی از تلویزیون، محملی شد برای اظهارنظر رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان درباره ارتباط پرکشمکش تلويزيون و سینما در سالهای اخیر.

سيدضياء هاشمي رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان، نگاه خوبي به اين حركت تلويزيون ندارد. از نظر او سينماي ورشكسته‌اي كه هيچ برنامه كلاني براي آن در نظر گرفته نشده و وقتي نمايش اكران نوروزي به راحتي با بي‌توجهي به سرمايه صاحبان آثار تعطيل مي‌شود از اين بهتر نمي‌توان از آن توقع داشت. هاشمی به روزنامه اعتماد گفت: طبيعي است تلويزيون هم از اين فرصت سوءاستفاده مي‌كند و با ثمن بخس حق پخش فيلم‌هايي كه در مديوم سينما ساخته شده را مي‌گيرد. اين نوع نگاه به سينما توسط مسوولان نشان از عدم بي‌اهميتي سرمايه صاحبان آثار دارد. افراد با اميد به اكران معمولي و با رعايت پروتكل‌هاي بهداشتي فيلم‌ها را در نوروز اكران كردند، در سالن‌ها با رعايت فاصله اجتماعي فيلم به نمايش درآمد اما با دستور بدون كارشناسي ستاد ملي كرونا سينما تعطيل شد. اين جمعيت كه تاكنون به سالن‌ها مراجعه كرده شايد اگر بدون ماسك هم باشند، مشكلي براي‌شان پيدا نمي‌شد. اما ظاهرا سرمايه‌هاي مصروف در فيلم‌ها براي كسي اهميت ندارد.

به اعتقاد هاشمي تعطيلي چند روزه سينما در ايام عيد كار اصولي نبود، چنانكه بازگشايي به اين شكل هم درست نيست‌. هاشمی گفت: اين نحوه بازگشايي تنها دولت را از زير سوال بردن توسط سينماگران نجات مي‌دهد و راهگشا براي سينماگران نخواهد بود. دوستان در جشنواره فيلم فجر با جديت مجوز لازم را اخذ كردند و نمايش فيلم‌ها انجام شد. اين جديت بايد در مورد اكران نوروز و اکران کل سال قبل و سال فعلی هم صورت مي‌گرفت. اينكه سينماگران اصرار به بازگشايي دارند تا چراغ سينماها روشن باشد ابتدا بايد به موضوع عدم استقبال جدي تماشاگران از حضور در سالن‌هاي سينما اهميت دهند. متاسفم كه چراغ سينما به شمعي بدل شده كه هر چند وقت يك‌بار با یک فوت ساده ستاد ملي كرونا خاموش مي‌شود.

وي ادامه داد: با ظرفيت محدودي كه براي سالن‌ها در نظر گرفته شده وزارت بهداشت حق تعطيلي سينما را نداشت. اگر وزارت بهداشت كار را به متولي سينما يعني وزارت ارشاد واسپاري كند بسيار اصولي كار پيش مي‌رود و ارشاد با تعيين ظرفيت سالن، تعيين تكليف كرده و سالن‌ها را باز نگه مي‌دارد.

هاشمي پخش فيلم‌هاي جشنواره از تلويزيون را با انگيزه خوبي همراه نمي‌داند ولي مي‌گويد: فيلم‌هاي خوب “يدو” و “تك‌تيرانداز” آثار خوب جشنواره امسال بود. البته كه اين كار تلويزيون با شرايط بي‌تدبيري سينماي امروز قابل تقدير است اما در اين جزيره بي‌در و پيكر، تلويزيون نيت‌هاي سوء نسبت به سينما دارد. متاسفانه بايد اذعان داشت كه دعواي حيدري و نعمتي در تلويزيون ديده مي‌شود. مبتذل‌ترين فيلم‌هاي خارجي در اين ايام به نمايش درآمد اما از پخش تبليغات تلويزيوني برخي فيلم‌هاي سينمايي طفره مي‌روند. چگونه است كه تنها سه فيلم از ميان بيش از صد فيلم پشت اكران به پخش از تلويزيون مي‌رسد. با اين شرايط تلويزيون مي‌تواند آثار سينمايي زيادي را بخرد و نمايش دهد ولي اين كار را نمي‌كند. تلويزيون اگر نيت كمك به سينما را دارد نبايد بلافاصله دستور تعطيلي وزارت بهداشت درباره تعطيلي سينماها را بارها زيرنويس كند و مردم را از رفتن به سينما بترساند. به نظرم يك كينه‌توزي در خصوص سينما در تلويزيون و عملكرد آن قابل مشاهده است.

وي ادامه مي‌دهد: تلويزيون از سرمايه سينما بهره مي‌برد بدون سرمايه‌گذاري در توليد فيلم‌ها و به ثمن‌بخس حق پخش را خريداري مي‌كند. در اين شرايط سينماگران ناچار به ارايه فيلم‌ها به تلويزيون با مبالغ كم هستند. وقتي سالن‌هاي سينما به راحتي تعطيل مي‌شود، طبيعي است كه ديگر راهي براي سينماگر باقي نمي‌ماند.

هاشمي معتقد است: اين نوع رفتار با سينما ناشي از عملكرد تلويزيون و نمايندگان مجلس است وقتي ساترا را در مقابل ارشاد كه متولي امور فرهنگ در كشور است علم مي‌كنند سينما در نگاه مسوولان جامعه و دولت بي‌اعتبار مي‌شود. مجلس قانون سردستي و بدون كارشناسي را مصوب مي‌كند و به موجب آن حق نمايش آثار فضاي مجازي را به عهده سلايق مديران تلويزيون مي‌گذارد و اين شرايط را براي سينما فراهم مي‌آوردند.

او مي‌گويد: شرايط امروز را در حوزه سينما بايد كميسيون فرهنگي مجلس پاسخگو باشد. افرادي كه سواد سينما و توليد در اين حوزه را ندارند با عدم حضور مردم در انتخابات راهي مجلس شده و شرايط امروز را رقم زدند. مجلس بايد به دنبال تلاش براي شناخت عوامل موثر در اين نابساماني در تلويزيون باشد. چه عواملي باعث شد كه تلويزيون مخاطب خود را به شبكه‌هاي ماهواره‌اي واگذار كند. تلويزيون كدام اثر پربيينده و فاخر را در سال‌هاي اخير توليد كرده كه امروز براي نمايش خانگي تصميم‌گيري مي‌كند؟ البته كه دراين زمان كوتاه تا انتخابات همه مي‌دانيم دولت در اين شرايط قدرت لازم براي بازپس‌گيري حقوق حقه سينما و قانون وضع شده عليه سينما و سينماگران ندارد، پس بايد همه تهيه‌كنندگان سعي كنند براي حقوق خود در دولت آينده تلاش جدي و با قانون مضحك بدون كارشناسي مجلس مقابله كنند.

هاشمي در خاتمه به تلاش رييس سازمان سينمايي براي تغيير درجه گروه صنف سينما اشاره مي‌كند و مي‌گويد: تلاش مجدانه حسین انتظامي را براي تغيير گروه سينما‌ها از درجه ۳ به ۲ و بازگشايي سالن‌ها را ارج مي‌نهيم اما‌ اي كاش اين تلاش پيش‌تر صورت مي‌گرفت تا مخاطب بيش از اين از سالن سينما دلزده نشده و از تماشاي فيلم‌ها در سينما استقبال مي‌كرد.

سینماروزان: سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان از چشم‌انداز مبهم سینما در دو سال آینده و راهکارهای عبور از بحران گفت.

سیدضیاء هاشمی به خبرگزاری تسنیم گفت: قبل از هرچیز سینمای اکران و سینمای غیراکران که دارای اشکال متعددی شده است باید مدنظر قرار گیرد. به عقیده من عمده تولیدات سینمای ایران باید به سمت سینمای غیراکران برود.

این تهیه‌کننده ادامه داد: تعداد محدود فیلم‌هایی که مخاطب برای دیدن آن دسته فیلم‌ها حاضر به هزینه کردن (بلیت، ایاب و ذهاب و خوراک) هستند باید در سینما اکران شود که تعداد آن باتوجه به بررسی‌هایی که انجام شده بین  ۱۲ تا ۲۰ فیلم است. معتقدم برای اکران و پرده نمایش سالن‌ها، فیلم ها باید به لحاظ ساختار، فرم و محتوا ارزشمند باشد. برای پرده سینما نیاز به تولیدات خوب داریم که اکران آن در سینما بتواند مخاطب را به سینما بیاورد. چنین فیلم‌هایی باید بر پرده سینماها اکران شود؛ مابقی تولیدات برای اکران غیر سینما باید ساخته شود زیرا اکران آنها در سینما به فروش و سود مناسب نخواهد رسید. این راه حل مناسب و منطقی برای اکران نیمه دوم سال ۱۴۰۰ است.

تهیه‌کننده “شوکران” بیان کرد: برای سال آینده امیدی به پرده سینماها نمی‌توانیم داشته باشیم زیرا حتی بعد از ریشه‌کنی کرونا سینما رفتن به شکل گذشته اتفاق نمی‌افتد. به احتمال قوی در شهرهای بزرگ سینماهای تک سالن امکان ادامه حیات نخواهند داشت و اقبال مخاطب حتماً از سالن‌های با کیفیت مجتمع‌های سینمایی خواهد بود. درنهایت خوراک سالیانه سینماها ۲۰ فیلم خوب ایرانی با استانداردهای سینمایی است. البته تعدادی فیلم روز خارجی خوب هم در کنار آثار داخلی، در این دست سینماها باید به نمایش در آید که خوراک مناسب برای مخاطب خواهد بود.  

وی درباره فیلم‌هایی که باید در سیستم غیراکران به نمایش درآیند گفت: سینمای ایران باید به سمت اکران آنلاین بروند و در این سیستم به نمایش درآیند. یکی از نکات مهم برای این منظور ساخت فیلم‌های کم هزینه است که آفلاین آن نیز در VOD ها به نمایش درآید. آن آثاری که ساخته شده و اقبالی از سوی مخاطب سینما نخواهد داشت، باید در اکران آنلاین نمایش داده شود. باید پروسه ساخت این آثار را راحت‌تر در نظر بگیرند البته برای اکران سالنی نیز حتی امکان ساخت برای اکران غیرآنلاین در سال، ۱۵۰ فیلم هم می‌تواند باشد.

تهیه کننده “عروس” در ادامه به راهکار حضور مخاطب در سینما اشاره کرد و گفت: در دوران طولانی کرونا مخاطب به راحتی وارد سالن سینما نمی‌شود. برای این که بتوان مخاطب را به سالن سینما کشاند باید فیلم خوب و درخور توجهی برای سالن سینما اکران کنیم.

رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان تاکید کرد: ما به عنوان تهیه‌کنندگان‌ باید این استراتژی را پی‌بگیریم که دو نوع کار بسازیم. یکی به سمت ساخت آثار مناسب اکران در سینما حرکت کنیم  و در بخشی دیگر به نمایش فیلم در اکران آنلاین توجه داشته باشیم. فیلم‌هایی هم بسازیم که برای نمایش خانگی VOD مناسب باشند یعنی شکلی دیگر که مخصوص نمایش خانگی است. البته متأسفانه هنوز راهکار مناسبی برای عدم قاچاق فیلم‌های اکران وجود ندارد و این آفت اکران آنلاین به شمار می‌آید. متأسفانه فیلم  اکران نشده نیز قاچاق می‌شود و امیدواریم مردم فیلم قاچاق  شده را نبینند و فکری هم به حال قاچاق آنلاین کنند بلکه فیلمسوزی افزایش نیابد.

وی درباره حمایت دولت گفت: از دولت نمی‌توان انتظار داشت چون نه سرمایه دارد و نه برنامه بلکه فشارهای بیرونی باعث دخالت دولت در تولید می‌شود پس بهتر است که بدنه سینما خودش به فکر خودش باشد. کارگردانی داریم که بنا به شرایط موجود، فیلمش نتوانسته رنگ پرده ببیند و سال‌ها است فیلمی نساخته است. پیش‌تر دولت به این افراد در تولید آثار بعدی کمک می‌کرد اما امروزه این اتفاق نمی‌افتد. فارابی در حمایت فیلم‌های کودک فعال شده که متأسفانه در اکران موفق نیستند. به نظرم عملکرد فارابی در این سال‌ها چندان موفق نبوده است.

تهیه‌کننده “اعتراض” تأکید کرد:  حلقه سومی که می‌تواند به سینما کمک کند، سریال‌های نمایش خانگی است که هم می‌تواند نیروی کارآمد سینما را که تولیداتش در شرایط فعلی کمتر شده به کار بگیرد و موفق عمل کند و هم تولید و نمایش سریال خوب خانگی مخاطب را عادت به دیدن آثار هفتگی می‌دهد و وقتی بیننده سریال بیشتر شد،  قطعاً بیننده اکران آنلاین و آفلاین هم بالا می‌رود. فقط باید تلاش شود سریال‌های خوب و با کیفیت در این حوزه ساخته شود.

سینماروزان: واقعیت این است زمانی که از آنالوگ به دیجیتال سفر کردیم معادلات یک تغییر اساسی پیدا کرد. الان همه چیز تغییر کرده و سرمایه خیلی اهمیت پیدا کرده است.

به گزارش سینماروزان سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان با بیان مطلب فوق در برنامه هفت گفت: خیلی از تهیه کنندگان قدیمی ما خودشان از آنونس تا پوستر را طراحی میکردند. یک قاعده‌ای بود که الان رعایت نمی‌کنیم. قانون هیچ پیشبینی برای این وضعیت ندارد. در گذشته انتخاب تهیه کننده و کارگردان به این راحتی نبود و باید شناخت سینمایی وجود میداشت.

هاشمی ادامه داد: الان سرمایه سالاری وجود دارد و هرکس که پول دارد می‌آید. در ظاهر درست است، ولی چیزی به اسم فرهنگ داریم مثلا در بهداشت اجازه ورود هر دارویی را میدهند؟ اما در سینما که فرهنگ است و تعیین کننده الان هر کسی میتواند هر نوع تصمیمی را بگیرد و اصلا توجه نمیکنند که قرار است چه بلایی سر سینما بیاورند. خیلی اتفاقات افتاده که تخصص تهیه کنندگی را نادیده میگیرند. در همه دنیا تخصص تهیه کنندگی وجود دارد، ولی در ایران نه.

تهیه‌کننده “عروس” تاکید کرد: واقعیت این است که کوک سینما در رفته است. بخشی از آن باز میگردد به مدیریت‌های تغییر یافته که مرتب تغییر میکنند و مدیران ما نمیدانند که تا چند وقت هستند و برنامه بلند مدت برای سینما کلا منتفی است. ما الان در این کرونا برآوردی برای نمایش یا اکران داریم؟ البته در هیچ جای دنیا وجود ندارد.

رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان گفت: در این شرایط کرونایی تعداد زیادی از همکاران روی آوردند به شبکه نمایش خانگی که خیلی خوب است و بچه‌های پشت دوربین بیکار نمی‌مانند اما این روند نیز بدون نظارت به یک مشکل تبدیل میشود. مثلا با یک بازیگری صحبت میکنیم میگوید تا ۱۴۰۱ پر هستم و کار با موضوعات تکراری مساله دیگر است.

تهیه‌کننده “شوکران” خاطرنشان ساخت: اوضاع سینما آنقدر آشفته شده که برخی می‌آیند فیلم را میخرند یعنی یک فیلم ساخته شده را میخرد تا نامشان را به عنوان مجری طرح بزنند. الان برخی از دوستان ما اصلا به تهیه کنندگی توجه ندارند و کاری که باید در ۴۰ روز تمام شود در ۴ ماه هنوز تمام نشده است. پلتفرم‌ها هم یک مشکل دیگر است. الان سه سریال با یک موضوع دارد ساخته میشود این یعنی یک بلا من الان خودم سه تا سریال با موضوع ناصرالدین شاه میشناسم که در حال تولید است و هیچ نظارتی هم بر این موازی‌کاری نیست. الان تخصص دیگر هیچ جایگاهی ندارد و توانایی در دست سرمایه گذار است.

وی در ادامه افزود: یک واقعیت جهانی وجود دارد که برای اینکه دستمزد‌ها به رقم معمول برسد چند نکته مدنظر است. مثلا در خارج بازیگری که دستمزد بالا دارد در سرمایه فیلم شریک میشود. شریک شدن در مالکیت. یا مثلا یک میلیارد دستمزد است من ۴۰۰ میلیون نقد میدهم و بقیه را در سود فروش پرداخت میکنم. رضا عطاران در تمام فیلم‌هایی که بازی میکند شراکت میکند. بازیگران منصفی داریم که برای فیلم‌های خود وقت میگذارند. بازیگران نوکیسه هم باید از امثال عطاران یاد بگیرند که با شراکت در تولید، در سود و زیان شراکت می‌کنند! این کار‌ها اقتصاد را از بین بردن است. خیلی از سرمایه گذار‌های ما کله شناس هستند. ما هنوز نتوانستیم به عنوان یک صنف کار اساسی انجام دهیم. ارشاد جدیدا به چند نفر کارت تهیه کنندگی داده که باید گریه کرد بر این شغل.

هاشمی گفت: تعداد سریال‌هایی که دارد ساخته میشود زیاد است ولی عموما بازیگر‌های آن‌ها در چند پروژه مشغول کار هستند و این اشتباه است باید از بازیگران متعدد استفاده کرد. استار ما هر هفته اگر دیده شود دیگر استار نیست.

رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان گفت: دو تا راه حل وجود دارد که تجربه جهانی است. مثل آب خوردن در روز و راه حل دیگری برای آن وجود ندارد. سینما ایدئولوژیک است. در ترکیه سالیانه از سریال‌های خود درآمد ارزی دارد ما اینجا نمیتوانیم این کار را بکنیم، چون برخی فیلم‌های ما اصلا خواهان ندارند. پس باید سینماگران خودشان دلشان بسوزد و همه باید مشارکت کنند در غیر این صورت کاری نمیتوان کرد. یک کف پول را بگیرند و در فیلمی که به آن اعتقاد دارند بازی کنند و اگر اعتقاد نداریم بازی نکنند و بگذارند از بچه‌های تئاتر استفاده کنند. بچه‌های تئاتر خیلی آسییب دیدند.

سیدضیاء هاشمی با اشاره به تهیه‌کنندگان غیرحرفه‌ای گفت: من خودم به شخصه اگر این روند ادامه پیدا کند می‌آیم و نام تهیه کنندگان بی‌ربطی که پول نجومی پرداخت میکنند و نظم اقتصادی را به هم می‌زنند اعلام میکنم.