سینماروزان/مهدی موسوی‌تبار: سیاست صداوسیما در یک‌دهه اخیر، ساختن سریال‌های بیشتر- و نه بهتر- شده است.

به گزارش سینماروزان و به نقل از روزنامه فرهیختگان، نکته مهم در این بین حضور تهیه‌کنندگان تلویزیونی به‌عنوان بازوی اصلی این خط تولید است. تهیه‌کنندگانی که بررسی‌ها نشان می‌دهد تعداد و تنوع‌شان از تعداد انگشتان دو دست بیشتر نیست…

شفیعی با سیزده سریال در صدر
صدرنشین فهرست روزنامه فرهیختگان از تهیه‌کنندگان پرکار، یک تهیه‌کننده جوان به‌نام محمدرضا شفیعی است که کارش را از سال 1383 آغاز کرده و در دهه اخیر و به‌جز فیلم‌های سینمایی یا تلویزیونی‌اش، 13 سریال برای تلویزیون تهیه کرده است. در این 13 اثر، سریال‌های پرطرفدار، موفق یا جذابی مانند «شیدایی»، «کیمیا» و «برادرجان» هم دیده می‌شوند و جالب است بدانید «کیمیا» 110 قسمت بوده و خودش به اندازه چهار پنج سریال کار برده است و این یعنی شفیعی درسال از یک کار بیشتر هم داشته و بدون استراحت برای مخاطبان تلویزیون کار کرده است. باید به او خدا قوت گفت که در این 10سال سه مدیر سازمان را دیده و مدیران مختلف در راس شبکه‌های یک تا سه را دیده و آنقدر انعطاف داشته که با همه آنها کار کرده و ظاهرا مشکلی هم نبوده است.

عیال مقدم با ۱۱ سریال در رده دوم

نفر دوم این فهرست یک خانم است؛ الهام غفوری، همسر سیروس مقدم که در یک دهه اخیر، 11 سریال شوهرش را تهیه کرده و بیش از 50 درصد از این تعداد به «پایتخت»‌ها تعلق دارد. آمار قابل‌توجهی است از یک زوج در تاریخ تلویزیون ایران که در یک‌دهه اخیر پیش آمده است. اگر طرفدار وفای زن‌ها هستید بهتر است این را بدانید که در یک‌دهه اخیر، سیروس مقدم با تهیه‌کننده دیگری «بچه‌های نسبتا بد» را ساخته، اما الهام غفوری با کارگردان دیگری همکاری نکرده است.

سعدی با شش سریال

سعید سعدی از فعالان سینما، به‌لطف چهار فصل «بچه مهندس» در این لیست قرار دارد. «نجلا» و «گشت ویژه» از دیگر آثار او برای تلویزیون هستند. از رده سوم به بعد به «پنج‌تایی»‌ها اختصاص دارد.

مدیر سابق با پنج سریال
تهیه‌کنندگانی که در دهه نود 5 سریال برای تلویزیون ساخته‌اند و اتفاقا یکی از آنها که مهدی فرجی باشد، پیش از این مدیر شبکه یک سیما هم بوده است. فرجی با تکیه بر سه فصل «نون. خ» در این رتبه‌بندی قرار گرفته و در سال گذشته سریال ضعیف «صفر بیست و یک» را از شبکه سه سیما داشت و چند سال قبل هم «لژیونر» را ساخته بود.

یک ۵سریاله دیگر
زینب تقوایی 33 ساله هم 5 سریال را در دهه اخیر برای تلویزیون ساخته است که سهمی از این سری‌سازی‌ها ندارد و اتفاقا «دودکش»اش بارها و بارها از شبکه‌های مختلف تکرار شده است. جالب است بدانید او در 25 سالگی این سریال را تهیه کرده بود.

باز هم ۵سریاله

آرمان زرین‌کوب دیگر نفر مشترک دسته «پنج‌تایی»ها است؛ کسی که با «ستایش» مشهور شد و این روزها سریال به‌شدت ضعیف «یاور» را از شبکه سه در حال پخش دارد و سال گذشته هم «بوم و بانو» را داشت. زرین‌کوب در این 10سال اخیر دو فصل از ستایش را ساخته است و پیش از این هم «ماه و پلنگ» را ساخته بود. نکته جالب درباره سریال‌های زرین‌کوب این است که در اکثر آنها داریوش ارجمند حضور داشته است.

نیروهای تازه را وارد کنید

شاید با عنوان سلاطین سریال‌سازی موافق نباشید، اما شما به کسانی که بیش از 50 درصد سریال‌های تلویزیون در 10 سال اخیر را ساخته‌اند چه می‌گویید؟ به کسی که 13 سریال در 10 سال ساخته چه می‌گویید؟ اینکه مجموع اینها چند قسمت شده است و چند دقیقه از آنتن تلویزیون را پر کرده‌اند هم مطلب دیگری است.

تلویزیون نیاز به پوست‌اندازی دارد. به‌نظر نمی‌رسد که به‌لحاظ مدیریتی کار دشواری باشد که مدیران رسانه ملی دایره به‌کارگیری تهیه‌کنندگان را بزرگ‌تر کنند تا قاب تلویزیون هم شاهد سازندگان و تیم‌های تازه‌ تولید شود و کمی هم نوبت استراحت تهیه‌کنندگان فعلی بیشتر شود. اصلا آن زمانی که در تلویزیون نیستند را بروند سینما کار کنند یا شبکه نمایش خانگی.

گسترده شدن این دایره به معرفی افراد تازه‌نفس و خلاق کمک می‌کند و گزینه‌های انتخابی سازمان را بیشتر می‌کند تا مبادا تن به اجبار بدهد یا تحت‌فشار یا ناز تهیه‌کنندگان قرار بگیرد. البته برخی کارشناسان معتقدند اگر سریال‌ها ساخته و به شبکه‌های تلویزیونی فروخته شوند هم امکان رقابت بیشتر می‌شود و هم کیفیت، اولویت اصلی سازندگانش می‌شود.

سینماروزان: بدقولی سینماداران در عدم بازپرداخت سهم پخش‌کنندگان و تهیه‌کنندگان از فروش فیلمهای پارسال(!!) به معضلی بدل شده که متاسفانه نه هیچ مدیر صنفی و نه هیچ مدیر دولتی سینما نتوانسته آن را حل کند.

به گزارش سینماروزان امتداد این بدقولی و کاهش روزافزون ارزش پول ملی موجب شده هشت تهیه‌کننده-پخش‌کننده به اسامی علی آشتیانی‌پور، امیر آشتیانی‌پور، محمدرضا تخت‌کشیان، امیرحسین حیدری، سعید خانی، محمد شایسته و مصطفی کیایی در نامه‌ای سرگشاده به‌صراحت از شکایت به دستگاه قضا برای بازپس‌گیری حق خود سخن گویند.

متن نامه این هشت تهیه‌کننده-پخش‌کننده را بخوانید:

نزدیک به یک سال شد که بخش زیادی از سرمایه و درآمد اکران فیلم‌ها توسط سینمادارها تصاحب شده و متولیان و صاحبان دولتی و ارگانی و خصوصی سالن‌ها به دلایل واهی حاضر به پرداخت حق صاحبان فیلم و تهیه‌کنندگان نیستند.

تصمیم‌ها و تدبیرهای خام و غلط وزارت ارشاد هم نه‌تنها ‌گره‌گشای این معضل نشده، بلکه با بی‌کفایتی گره کور آن را محکم‌تر کرده است.

اکران این فیلم‌ها پیش از ورود کرونا به کشور به پایان رسیده و فروش حاصل از آن به جیب سینمادارها رفته و عملکرد غیرحرفه‌ای این صنف شرعاً و قانوناً یک حق‌کشی آشکار است که منجر به زیان‌ هنگفت مالی و بی‌انگیزگی در تولید سینما شده است.

امضاکنندگان این متن شامل تهیه‌کنندگان و مدیران پخش فیلم‌ها در ماه‌های اخیر از تمام روش‌ها و فرصت‌های قانونی و روابط و ضوابط حرفه‌ای حاکم بر سینما برای گرفتن سهم خود از فروش استفاده کردند و امید داشتند در فضایی آرام و با پرهیز از تنش در بدنه سینما و دور از جنجال‌های رسانه‌ای حقوق از کف‌رفته‌شان را از سینمادارها دریافت کنند، اما تمام اقدامات بی‌نتیجه ماند و با تورم سرسام‌آور و اوضاع اقتصادی این ماه‌ها عملاً بخش عمده‌ای از سرمایه‌شان از دست رفت.

متاسفانه حتی به‌رغم یکپارچه‌شدن تهیه‌کنندگان، «اتحادیه صنف تهیه‌کنندگان» هم هنوز هیچ قدمی در مسیر حل این مشکل جدی برنداشته و بی‌توجه از کنار موضوع گذشته است.

پس در شرایط کنونی با بی‌اعتنایی بدهکاران و بی‌مسئولیتی متولیان صنفی و دولتی سینما در پرداخت سهم فیلم‌ها، راه و چاره‌ای جز شکایت به قوه قضاییه و مطالبه‌ی حقوق پایمال‌شده همراه با کلیه خسارت‌های ناشی از آن در مراجع قضایی نمانده است.

روند قانونی مطالبه‌ی این بدهی‌ها با احتساب ضرر و زیان‌هایی که در مسیر این دادرسی محاسبه خواهد شد، تنها گزینه‌ی پیشِ روی صاحبان فیلم و‌ موسسه‌های پخش برای مقابله با این چپاول آشکار است.

سینماروزان: هفته گذشته شرایط و ضوابط تهیه‌کنندگی فیلم‌های کارگردانان اول از سوی ابراهیم داروغه‌زاده معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی اعلام شد.

به گزارش سینماروزان در دستورالعمل جدید بر این امر تأکید شده که صدور مجوز تهیه کنندگی اول منوط است به ارائه معرفینامه از شورایعالی تهیه کنندگان و تهیه کننده فیلم اول نمیتواند با کارگردان فیلم اول کار کند و در این روال مسئولیت هرگونه مشکلی برعهده تهیه کننده و شورایعالی تهیه کنندگان است.(اینجا را بخوانید)

حالا ابراهیم داروغه زاده در گفتگو با «ایلنا» در کنار ارائه توضیحات تفصیلی درباره دستورالعمل تازه، از تلاش برای واگذاری امور به صنف سخن گفته است تا صنف به مرور بتواند ایرادات قبلی خود را اصلاح کرده و تقویت شود.

داروغه زاده درباره روال تازه صدور پروانه تهیه کنندگی بیان داشت: قبلا روالی را در شورای پروانه ساخت داشتیم به این شکل که هر کسی می‌خواست به عنوان کارگردان فیلم اول پروانه ساخت بگیرد و فیلم بسازد، باید ابتدا به شورای پروانه ساخت درخواست می‌داد و این شورا صلاحیت وی را برای کارگردانی فیلم اول سینمایی بررسی می‌کرد و معلوم می‌شد آیا او توانایی کارگردانی در سینما را دارد یا خیر. این توانایی نیز براساس نمونه‌ کارهای ارائه شده، رزومه و سابقه فرد تعیین می‌شد. در شورای پروانه ساخت هر سه ماه یک بار تمامی پرونده‌ها بررسی می‌شد و حدود 10 نفر صلاحیت کارگردانی می‌گرفتند. بعد از آن که فرد مجوز کارگردانی می‌گرفت باید برای خود تهیه‌کننده‌ای انتخاب می‌کرد و فیلمنامه‌ای نیز ارائه می‌کرد. تهیه‌کننده‌ای که معرفی می‌شد نباید تهیه‌کننده اول باشد. در این فضا کارگردانان اول؛ اگر می‌توانستند تهیه‌کننده یا سرمایه‌گذار پیدا کنند تازه باید برای گرفتن پروانه ساخت اقدام می‌کرد.

داروغه‌زاده ادامه داد:‌ در شش ماه گذشته حدود 100 نفر متقاضی و در نوبت بررسی و تأیید کارگردانی سینما برای ورود به سینمای حرفه‌ای بوده و هستند.

وی ادامه داد: ما مکاتبه‌ای با کانون کارگردانان و خانه سینما انجام دادیم و پیشنهاد دادیم مجوز تعیین صلاحیت کارگردان‌های اول توسط کانون کارگردانان تعیین و صادر شود همانگونه که در سال‌های نه چندان دور صلاحیت کارگردان‌های اول توسط کانون تعیین می‌شد.

معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی افزود: کانون کارگردانان اعلام کرده شرایط سینما با سال‌های گذشته متفاوت شده و نوع فیلمسازی نیز باتوجه به گسترش فناوری تغییر کرده و همه‌گیر شده است به این معنا که فیلمسازی آسان و بسیار میسر شده لذا نمی‌توان مانند شرایط قبل درباره صلاحیت فیلمسازی افراد اعلام نظر کرد.

وی ادامه داد: کانون کارگردانان پیشنهاد کرد به سمت ارتقای جایگاه تهیه‌کنندگان سینما حرکت کنیم یعنی اگر تهیه‌کننده‌ای صلاحیت تهیه فیلم را دارد و شورای عالی تهیه‌کنندگان نیز این صلاحیت را تایید می‌کند، تمام مسئولیت‌های ساخت فیلم به تهیه‌کننده واگذار شود.

داروغه‌زاده با اشاره به اهمیت صنوف سینمایی ادامه داد: ما به دنبال آن هستیم که کارها را به صنوف بسپاریم. یکی از اصلی‌ترین‌ کارها در سینما تشخیص صلاحیت افراد برای فیلمسازی است که خود صنف باید انجام بدهد و طبیعی است تا فیلمی تهیه‌کننده نداشته باشد امکان ساخت ندارد. پیش از این نیز روش همین گونه بود یعنی اگر فردی صلاحیت کارگردانی از وزارت ارشاد می‌گرفت باید تازه به دنبال تهیه‌کننده و فیلم‌نامه می‌رفت و ما با این تصمیم جدید یک مرحله اداری را حذف کردیم و اعلام کردیم هر فردی که توسط یک تهیه‌کننده حرفه‌ای به عنوان کارگردان معرفی شود ما او را می‌پذیریم و طبیعی است مسئولیت همه اتفاقات برعهده تهیه‌کننده خواهد بود.

وی با اشاره به اینکه هدف از این کار ایجاد نظم در روند تولید فیلم‌هاست، افزود: برای جلوگیری از بی‌نظمی و همچنین سوءاستفاده نکردن برخی تهیه‌کنندگان از فیلمسازان اول معتقد بودیم باید نهادی بر این روند نظارت کند و کسانی ساخت فیلم را برعهده بگیرند که تهیه‌کننده واقعی و مسولیت‌پذیر باشند و به دنبال آن نباشند که فقط به صورت صوری تهیه یک فیلم را قبول کنند.

داروغه‌زاده افزود: با شورای عالی تهیه‌کنندگان سینما جلساتی برگزار کرده‌ایم و مسئولیت نظارت بر این بخش برعهده این شوراست. آیین‌نامه‌ انضباطی آن نیز با همفکری نوشته شده و به تصویب سازمان سینمایی و خانه سینما رسیده است و ما نیز براساس این آیین‌نامه به شکایات رسیدگی می‌کنیم.

وی با اشاره به روند بررسی تخلفات گفت: اگر تخلفی در این بخش رخ بدهد و صنف نتواند به آن مسأله رسیدگی کند طبیعتا ما مسئول رسیدگی هستیم زیرا مانند همه جای دنیا ضمانت اجرایی قانون برعهده دولت است و اگر تهیه‌کننده یا کارگردانی مشکلش در داوری خانه سینما حل نشد، می‌تواند به ما مراجعه کند.

داروغه‌زاده افزود: با روند جدید تعیین صلاحیت کارگردانان فیلم اول به صنف و خانه سینما واگذار شده است و دیگر وزارت ارشاد صلاحیت کارگردان‌های اول را تایید نمی‌کند بلکه از نظر ما هر کارگردانی که توسط یک تهیه‌کننده حرفه‌ای و با معرفی‌نامه صنف به ما معرفی شود، ما او را به عنوان کارگردان می‌شناسیم و برایش پرونده تشکیل می‌دهیم.

وی درباره کارگردان‌هایی که قصد تهیه‌کنندگی دارند، گفت: این بخش هیچ تغییری نکرده است. تهیه‌کنندگی آیین‌نامه‌هایی خاص دارد. هر فردی بخواهد وارد این صنف شود باید این آیین‌نامه‌ها را رعایت کند و درباره این بخش نیز صنف نظر می‌دهد. تعیین صلاحیت افراد از قبل نیز به ما ارتباطی نداشت و از این پس نیز ما در آن دخالت نمی‌کنیم. مسائل صنفی باید در دورن صنف حل شود.

وی ادامه داد: با روش جدید ما به تولید فیلم و کارگردان‌های اول کمک می‌کنیم و تهیه‌کنندگان واقعی که در تمام مرحله ساخت فیلم در کنار کارگردان و پروژه قرار دارند نیز از کسانی که فقط به صورت صوری تهیه‌کننده هستند، جدا می‌شوند.

داروغه‌زاده درباره تاثیر ابلاغیه جدید بر روند تولید فیلم گفت: وقتی درباره سینما صحبت می‌کنیم ممکن است هر فیلمی سینما نباشد اما وقتی درباره تولید فیلم صحبت می‌کنیم افراد بیشتری می‌توانند فیلم بسازند به همین دلیل باید باتوجه به ظرفیت اکران در سینمای ایران یک رابطه و تعامل درست بین تهیه‌کننده، کارگردان، پخش‌کننده و سینمادار به وجود بیاید تا فیلم‌هایی تولید شوند که آثار سینمایی باشند و بهتر است که تنظیم این چهار رکن توسط خود صنف انجام شود.

داروغه‌زاده افزود: حتی اگر در گذشته تجربه‌هایی وجود داشته که صنف نتوانست به وظیفه خود به خوبی عمل کند باز هم نباید وظیفه صنف را سلب کنیم و کاری کنیم که دولت کار را برعهده بگیرد بلکه باید به سمت تقویت صنف حرکت کرد زیرا در روند کار، صنف خودش را اصلاح می‌کند و به یک نسبت و تعامل روشن بین میزان تولیدات فیلم و ظرفیت اکران می‌رسد. البته باتوجه به علاقمندی روزافزون فیلمسازان می‌توان امکانات دیگر نمایشی علاوه بر اکران را مدنظر قرار داد.

وی ادامه داد: صنف کاملا به بدنه سینما نزدیک و چسبیده است از این رو صنف بهتر از دولت می‌تواند درباره صلاحیت افراد در سینما، میزان تولیدات و همچنین وضعیت اکران نظر بدهد و عمل کند و دولت نیز بیشتر باید به بحث‌های محتوایی و حمایت از اجرای قانون بپردازد.

سينماروزان: درگذشت علي معلم منتقد و تهيه کننده صريح سينماي ايران آن هم در ميانه دهه پنجم زندگي و در حالي که او تازه به دنبال فراهم آوردن توليد پنجمين فيلم خود «کنتس سلما» بود اسباب شگفتي بسياري از مخاطبان و اهالي سينما و رسانه را موجب شد.

جبار آذين منتقد و مدرس پيشکسوت سينماي ايران در يادداشتي که در رثاي علي معلم نوشته درباره برخي خصوصيات شخصيتي او و از جمله استقلال نسبي رأي و پرهيز از آلودگي در ورود به سياسي بازيهاي مرسوم در سينماي ايران سخن گفته است.

متن کامل يادداشت 5بندي جبار آذين را بخوانيد:

1-اثرگذار و اثربخش

علي معلم يکي از تأثيرگذاران عرصه نقد رسانه هاي سينمايي و همچنين سينماي کشور بود. اين هنرمند در عرصه هاي بازيگري، اجرا و توليد آثار سينمايي و تلويزيوني محصولات شايسته از خود به جاي گذاشت و در طول سالها فعاليت سختکوشانه و متعهدانه خود در جهت ارتقاي سطح کيفي سينما تلاش فراوان به کار برد. در ميان تمام کساني که به رسانه هاي سينمايي به طور ويژه نظر داشته و پرداخته‌اند علي معلم به دليل برخي ويژگيهاي شخصيتي از جمله داشتن پشتکار و علاقه فراوان براي رساندن سينماي کشور به قابليتهاي حضور جهاني کوشش کرد. طيفي از سينمايي نويسان و منتقدان جوان کار خود را با مجله بي بديل و تأثيرگذار علي معلم يعني «دنياي تصوير» آغاز کردند و از اين حيث ميتوان گفت معلم اثر آکادميک خود را هم داشته است.

علي معلم جدا از جنجالهاي مرسوم سينمايي و بدون حضور در بازيهاي دولتي سينما به اتکا و همکاري برخي از شرکتهاي خصوصي سينمايي-اقتصادي جشن حافظ را پايه گذاري کرد. اين جشن  در کشور جشنواره‌زده ما زودتر از حد تصور جايگاهي شايسته و البته ارژينال ميان هنرمندان و مخاطبان يافت و توانست در رشد عده‌اي از هنرمندان و ارتقاي کيفي برخي توليدات سينمايي-تلويزيوني سهم موثري داشته باشد چون در برگزاري جشن هم به‌مانند نقدنويسي و اظهارنظر معلم مي‌کوشيد نسبتا صريح باشد و کمتر دامن خود را آلوده کند به رفيق‌بازي‌هاي مرسوم.

علي معلم از منظر نگارش نقد و مقالات سينمايي و داشتن نگاهي تحليل‌گرايانه به اوضاع سينما نزد سينماگران و منتقدان جايگاهي مناسب و پذيرفتني داشت. اين مرد سختکوش سينما و رسانه به رغم فرار و فرودهاي رسانه اي و سينمايي کشور همچنان پايمردانه پرچم دنياي تصوير، جشن حافظ و نگارش نگاهها و تحليلهاي ويژه خود را برافراشته نگه داشت.

2-خار چشم سياست‌بازان رهاشده در سينما

يکي از ويژگيهاي شاخص و برجسته علي معلم صراحت در گويش ديدگاهها و نظرات کارشناسانه سينمايي و فرهنگي خود بود اما از آنجا که در جامعه سينمايي کشور ما باندهاي ناسالم سياست‌باز، سينما را ميان خود قسمت کرده‌اند و با رفت و آمد دولتها هم اغلب همين باندها هستند که با زدوبندهاي پنهاني رانتهاي ارگاني را شامل حال خود مي‌کنند، هر گونه نقد و تحليل راهبردي امثال علي معلم در اين سالها جايي در ارتقاي مديريت سينما پيدا نکرده است.

علي معلم جزو معدود منتقداني بود که خار چشم سياست‌بازان رهاشده در سينما محسوب مي شد. هيچ کدام از صاحب‌منصبان سينما با آن که مي دانستند بسياري از گفته ها و نکات معلم مي تواند در اجرا کارساز بوده و باعث تحول سينما شود او را به بازي نگرفتند چراکه به گوششان رسيده بود علي معلم با آنها بر سر سفره ناحق تقسيم غنائم نخواهد نشست!! هرچند علي معلم و تمام کساني که چون او صريح، شفاف و بدون ملاحظه کاري به نقد و تحليل مي‌پردازند مقهور قدرتمداران سينما و فرهنگند ولي در اين رهگذر آنچه آسيب مي بيند همان سينماي ايران است و نه کارنامه اين گونه چهره ها که همواره پر و پيمان است. معلم گرچه اکنون نيست ولي راهي که در مسير سلامت و تعالي سينماي ايران پي گرفته بود همچنان باز است.

3-منتقد دائمي منفعت‌طلبان صنف

علي معلم نه فقط در ميان اهالي هنر که در ميان اصحاب رسانه و به ويژه منتقدان داراي محبوبيت بود و پيوسته در سر و سامان دادن به اوضاع نقد و نقادي در سينماي کشور به سهم خود تلاش مي کرد و چون از مواضع اصولي خود و نگاه درست و منتقدانه به اشکالات و ضعفهاي موجود در سينما و به چالش کشيدن رفتار برخي منتقدنمايان دست نمي‌کشيد گروهي از اين جماعت نان به نرخ روزخور با او سر نزاع داشتند.

معلم از جمله کساني بود که همواره با شدت تماميت‌خواهي حلقه‌اي معدود که صنف منتقدان سينما را اسير منفعت طلبي خود کرده بودند نقد مي‌کرد و ابايي هم از اين نداشت که با صراحت بر آنهايي بتازد که سالهاست اثرگذاري مطلوبي در حيطه نگارش سينمايي نداشته‌اند اما مدام مي‌خواهند خود را به‌عنوان منتقد و روزنامه‌نگار جا زنند.

4- در روزگار تلگرام‌زدگي باز هم مجله‌اش خواندني بود

علي معلم که به‌مانند اغلب متولدين آذرماه در اظهارنظرات صادق بود، راه خود را مي رفت و کار خويش را انجام مي داد و در زمانه‌اي که رسانه هاي مکتوب دچار انواع مضيقه‌ها و مشکلات مادي و معنوي در ارتباط با مخاطب شده‌اند، علي معلم يک‌تنه و مردانه مجله‌اش را -با پول جيبش و نه با دريوزگي براي اين ارگان و آن نهاد- داير نگه داشت و هرگز نخواست با قيمت فروش صفحات خود به تاجران و دلالان سياست‌باز هنرفروشي کند. گرچه «دنياي تصوير» نيز مانند برخي نشريات ديگر فروش سابق را نداشت ولي حتي در روزگار غلبه فضاي مجازي و تلگرام‌زدگي از تأثيرات سينمايي آن بخصوص صراحت لحن‌اش کاسته نشد.

5-کارمند نشد

منتقدنمايان، هنرمندنمايان و شاعرنمايان سياست‌باز، فاني‌اند چون هويت‌شان با کارمندي گره خورده! علي معلم باقيست چون کارمندي و دريوزگي در مرام او جایی نداشت.

جبار آذین

سینماروزان: دومین فیلم سینمایی وحید جلیلوند با عنوان «بدون تاریخ بدون امضاء» حرف تازه‌ای برای گفتن ندارد جز فقر، فلاکت، نکبت و همچنان «کشتارگاه مرغ» به اضافه یک پایان بندی ول و پادرهوا!

به گزارش سینماروزان  تلاش برای شبیه شدن به الگوی مینی‌مال فرهادی بدجوری به «بدون تاریخ…» ضربه زده است؛ تمرکز بر صفتی به نام «دروغ» و تردیدهای برآمده از دروغگویی چنان بر پیکره فیلم مستولی شده که اگر بدون دانستن نام جلیلوند فیلم را ببینی بعید است تصور کنی وی درام خوش ساخت «چهارشنبه 19 اردیبهشت» را هم در کارنامه دارد.

کیفیت ضعیف فیلم را که نادیده بگیریم حضور احسان علیخانی در تیتراژ «بدون تاریخ…» است که بسیار اعجاب برانگیز است؛ نام علیخانی در کنار نام علی جلیلوند به عنوان تهیه کننده «بدون تاریخ…» در تیتراژ فیلم آمده است آن هم در حالی که پروانه ساخت این فیلم به تهیه کنندگی علی جلیلوند صادر شده بود!

اینکه نقش علیخانی در تولید فیلم چه بوده و آیا او سرمایه گذار بوده یا کمک سخت افزاری به تولید کرده را ما نمی دانیم پرسش اما اینجاست که آیا این ذکر نام در تیتراژ با تأیید اداره نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی صورت گرفته است؟

آیا اداره نظارت مجوز تهیه کنندگی سینما را برای احسان علیخانی صادر کرده است؟ یا آن که این ذکر نام صرفا خودسرانه بوده و برای سنجش واکنشها نسبت به این موضوع.

از آن سو وضعیت صنفی علیخانی چطور است؟ آیا او تأییدیه یکی از صنفهای مرتبط با تهیه کنندگان مبنی بر عضویت را داراست؟ باید دید واکنش شورایعالی تهیه کنندگان به این موضوع چیست؟

سینماروزان: حدودا دو هفته قبل اختتامیه نمایشگاه مطبوعات را پشت سر گذاشتیم؛ نمایشگاهی که مجالی است برای ارزشگذاری بر مقام اهالی رسانه ولی در همین شرایط شنیدن برخی رفتارهای غیرحرفه ای در رسانه های نوپا نگران کننده به نظر می رسد.

به گزارش سینماروزان و به نقل از “سینماپرس” از جمله این رفتارها در روزنامه ای منسوب به مقامات شهری رخ داده و در نتیجه انتشار گزارشی پیرامون یکی از محصولات سینمایی در مسیر تولید دو خبرنگار رسانه اخراج شده اند!

جالب اینجاست که این محصول سینمایی “ماجرای نیمروز” به تهیه کنندگی جوانی تولید می شود که روابط نزدیکی با یکی از آقازادگان نهادهای شهری دارد و به همین واسطه توانسته در مدت زمانی کوتاه رشدی حبابی هم در سینما داشته باشد.

افشای خط داستانی این محصول که گویا مرتبط با موسی خیابانی از سران منافقین و ماجرای قتل وی است(اینجا را بخوانید) و البته بازنشر آن در رسانه های دیگر، موجبات ناراحتی این تهیه کننده را فراهم کرده و او درخواست حذف محتوا را کرده است و این درخواست هم به سادگی از سوی مدیرمسئول پذیرفته شده است و متن محتوای موردنظر از سایت روزنامه حذف شده است.

با این حال مدیرمسئول به دستور تهیه کننده جوان از خبرنگاران خود خواسته که زمینه حذف محتوا از رسانه های دیگر را هم فراهم کنند و چون خبرنگاران مذکور زیر بار این تصمیم غیرمنطقی نرفته اند، اخراج شده اند.

نکته عجیب درباره این ماجرا آن است که سفارش تولید این گزارش از سوی مقامات مافوق تحریریه به خبرنگاران مذکور اعلام شده و یک هفته ای هم اصرار برای تولید گزارش وجود داشته ولی در نهایت در فشارهای وارده از سوی آن تهیه کننده جوان، مقامات مافوق کمترین مسئولیتی را نپذیرفته اند و ترجیح داده اند تقصیر را بر گردن نیروهای زیردست بیندازند تا به حضور خویش در این رسانه متصل به منابع عمومی ادامه دهند.

این است امتداد نگاه غیرحرفه ای حتی در رسانه هایی که دم از تعلق خاطر به نسل سوم می زنند. رسانه هایی که بخش عمده محتوای تولیدشده آنها گردآوری مطالب دیگران است و در عین حال با معدود نیروهای مولد خویش چنین برخوردهای بدوی می کنند…

سینماروزان: کیومرث پوراحمد کارگردان سینمای ایران در بخشی از برنامه “بدون تعارف” که از شبکه دوم سیما روی آنتن رفت نکات تندی را درباره شیوع ناهنجاری های رفتاری میان بازیگران بیان کرد.

به گزارش سینماروزان کیومرث پوراحمد در این گفتگو اظهار داشت: سوپراستارهای دوزاری که دوزار هم نمی‌ارزند اما میلیارد میلیارد می‌گیرند، پول‌های خیلی کلان و بی‌خود و بی‌جهت می‌گیرند، بی‌خود و بی‌جهت به آن‌ها می‌دهند، شرمشان باد تهیه‌کنندگانی که به این‌ها این پول‌ها را می‌دهند!

وی تصریح کرد: شرمش باد آن بازیگری که سر صحنه مواد می‌کشد؛ خاک بر سرش کنند! و خاک بر سر سینمای ما که به چنین آدم نفرت‌انگیزی همچنان کار می‌دهد، با پول‌های کلان، چون جایزه فلان و فلان را گرفته!

کارگردان “شب یلدا” و “کفشهایم کو” ادامه داد: خاک بر سر بازیگر زنی که برای خوشگل شدن، جراحی می‌کند!

سینماروزان: بازداشت محمد امامی تهیه کننده سریال “شهرزاد” بخاطر درگیری در فساد مالی صندوق ذخیر فرهنگیان سبب ساز آن شده است که بسیاری از مخاطبان نسبت به سرنوشت نهایی “شهرزاد2” بدگمان شوند.

به گزارش سینماروزان از آن سو نگرانی های تند تهیه کنندگانی نظیر غلامرضا موسوی که پیشتر از ورود پولشویان به شبکه خانگی حرف زده بود موجب شده است تا حدودی شرایط سرمایه گذاری در شبکه خانگی مبهم به نظر برسد.

حسین پارسایی مدیرکل شبکه خانگی ارشاد در گفتگو با “شرق” کوشیده به زعم خود هم به بدگمانی مخاطبان و هم نگرانی تهیه کنندگان پاسخ دهد و جالب اینجاست که پارسایی در این گفتگو امامی را دارای کارت تهیه کنندگی از کانون تهیه کنندگی ایران دانسته و گفته حضورش به عنوان تهیه کننده “شهرزاد2” حتی با اوضاع پیش آمده هم مشکلی ندارد.

متن گفتگوی پارسایی را بخوانید:

‌موضع اداره کل نمایش خانگی سازمان سینمایی درباره وضعیت سریال پرطرفدار «شهرزاد» چیست؟
خوشبختانه فصل دوم سریال «شهرزاد» متوقف نشده است. بلکه با یک برنامه‌ریزی دقیق و حرفه‌ای در دست تولید و بدون هیچ وقفه‌ای در حال تصویربرداری است. «شهرزاد» از جمله آثار فاخری است که سال‌ها جای خالی آن در شبکه نمایش خانگی احساس می‌شد و تولید فصل اول آن موجب ارتقای کیفی آثار محصولات نمایش خانگی شد. استقبال کم‌نظیر مردم از این سریال موجب شد تا عوامل و دست‌اندرکاران این سریال در تدارک ساخت فصل دوم آن برآیند که خوشبختانه تولید آن از هفته اول مهرماه آغاز شده است و تا این لحظه هیچ مانعی از سوی سازمان سینمایی برای ادامه تولید این سریال وجود ندارد.
‌یکی از وظایف دولت‌ها ضمن نظارت شایسته بر امور فرهنگی – هنری، ‌فراهم‌آوردن فضایی امن در ساخت فیلم‌ها و سریال‌هاست. درباره سریال موفق «شهرزاد» به نظر می‌رسد این نکته چندان مورد توجه قرار نگرفته است، به این دلیل که با وجود استقبال مردم از این محصول فرهنگی و حضور کارگردان خوش‌نامی مثل حسن فتحی،‌ سرنوشت تهیه‌کننده آن به این شکل رقم خورد. اصل ماجرای آقای محمد امامی چیست؟
واقعیت این است که دفتر نمایش خانگی سازمان سینمایی مبتنی‌بر قوانین و آیین‌نامه‌های نظارتی به‌درستی به وظایف خود عمل می‌کند و به امور می‌پردازد و سرنوشت فصل دوم سریال «شهرزاد» کاملا روشن است. نه‌تنها متوقف نشده بلکه با تهیه‌کنندگی آقای محمد امامی و کارگردانی آقای حسن فتحی در حال تصویربرداری است و با آغاز سال جدید انتشار پیدا می‌کند. درخصوص آقای امامی باید بگویم من هم مثل شما از طریق رسانه‌ها از این خبر مطلع شدم. ایشان دارای کارت تهیه‌کنندگی از کانون تهیه‌کنندگی فیلم ایران و مجاز به فعالیت در این عرصه است.
‌ خبر رسیده که از پنج ماه گذشته اداره نمایش خانگی سازمان سینمایی به مدیریت شما نسبت به مشکلات آقای محمد امامی هشدار داده بود. آیا این نکته را تأیید می‌کنید؟ اصلا علت این هشدار چه بود؟ آیا به اختلاس ایشان ربطی پیدا می‌کرد؟
خیر. از نظر این اداره‌کل و برابر مقررات موجود، آقای محمد امامی در مقام تهیه‌کننده سریال مشکلی ندارد و هشداری در این خصوص به ایشان داده نشده است.
‌بخش نمایش خانگی کم‌کم داشت رقیب مناسبی برای سریال‌های صداوسیما می‌شد. با این اتفاق به نظر می‌رسد که موقعیت آن تا حدی زیر سؤال رفته است. در این مسیر با توجه به شکایت‌های پی‌درپی صداوسیما از فعالیت‌های سینمایی‌ای مثل وی.‌او.دی، ‌سایت آپارات و…، به نظر شما این نکته به فشارهای خارج از سینما ربط پیدا می‌کند؟
دفتر نمایش خانگی همچنان به‌عنوان مقوّم سینمای ایران و فارغ از هرگونه رقابتی تنها به وظایف و دستاوردهای این حوزه فکر می‌کند. اساسا هویت نمایش خانگی را تولیدات مناسب و فاخر تعیین می‌کنند و استقبال کارگردانان بنام سینمای ایران تأیید و تأکیدی است بر ظرفیت عظیم و بی‌بدیل این حوزه. درباره صداوسیما باید عرض کنم تنها هم‌گرایی و تعامل در این حوزه راهگشای امور است. بی‌تردید قضاوت زودهنگام درباره موضوع وی.او.دی و سایت‌های مشابه موجب نگرانی شده است. چشم‌ها را باید شست و جور دیگر باید دید.
‌ درنهایت سرنوشت فصل دوم «شهرزاد» چه می‌شود؟
فصل دوم «شهرزاد» ساخته می‌شود و به‌زودی مردم خوب و فهیم از دیدن اين سریال لذت خواهند برد.
‌آقای غلامرضا موسوی، ‌رئیس شورای‌عالی تهیه‌کنندگان سینما در گفت‌وگویی با «شرق» ‌مطالبی را اظهار کردند مبنی‌بر اینکه «مسائل پیش‌آمده در جریان شبکه نمایش خانگی و عملکرد مدیرکل شبکه نمایش خانگی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باعث شد با سیستمی مواجه شویم که عملا واژه اقتصاد سینمای ایران دچار معضل شود. من سه سال پیش درباره پروسه سرمایه‌گذاری در شبکه نمایش خانگی و اینکه این قبیل سرمایه‌گذاری‌ها مشکوک به پول‌شویی است صحبت کردم. آقایی گفته بودند که مفهوم پول‌شویی را نمی‌شناسم، ظاهرا همین بزرگوار اکنون به جرم پول‌هایی بی‌حساب در زندان حضور دارد و جالب است که این روزها این پیش‌بینی‌ها شکل عینی به خود گرفته. تعداد آثار مجوز داده‌شده در شبکه نمایش خانگی به‌قدری است که کمر این سیستم را خواهد شکست و به نظر من برخی از این سریال‌ها باعث خیر در شبکه نمایش خانگی نخواهد شد. کارنابلدی برخی از مسئولان باعث شده تا هم‌زمان چند سریال مجوز بگیرند و طبیعتا در زمان نمایش آنها، به‌جای هم‌پوشانی، سریال‌ها رقابت خواهند داشت و احتمال خسارات بیشتری متصور است». واکنش شما به این اظهارات چیست؟‌
ما مسئوليت حاكميتي نسبت به سينما و نمايش خانگي داريم و مسائل صنفي به اصناف مربوط مي‌شود. آقاي امامي از طرف صنف مربوطه كارت تهيه‌كنندگي دارد. سريال «شهرزاد» قبل از اينكه به كسي يا جايي تعلق داشته باشد، به مردم تعلق دارد، اينكه چه كسي اين سريال را و با چه پولي تهيه كرده مهم است؛ اما از نظر ما حد و حدود قانوني براي انجام اين پروژه رعايت شده؛ بعد از اين هر اتفاقي بيفتد مسئله بعدي است. ما پيش‌داوري نمي‌كنيم و تابع مراجع ذي‌ربط هستيم، كسي را هم مقصر و تبرئه نمي‌كنيم. درباره هشدار آقاي موسوي هم بايد بگويم سن‌وسال ايشان طوري هست كه هشدار بدهند و نصيحت كنند، كار خوبي مي‌‌كنند هشدار مي‌‌دهند. البته آقاي موسوي مي‌دانند ما وظايف‌مان را خوب مي‌شناسيم و متناسب با آن عمل مي‌‌كنيم. ايشان نگران پول‌شویی و پرداخت‌هاي بي‌حساب‌وكتاب هستند و هشدار مي‌‌دهند، اين خيلي خوب است؛ ما هم به سهم خود نگران و مراقب هستيم. البته به حرف‌هاي در گوشي بعضي تهيه‌كنندگان درباره هم چندان اهميتي نمي‌دهيم، چون در مقام قضاوت نيستيم.

سینماروزان: هنوز زمان زیادی از هشدار شورایعالی تهیه کنندگان نسبت به حضور سرمایه گزارانی که به نام علاقه به سینما وارد این حرفه می شوند و بعد مشخص می شوند برای پولشویی آمده اند نگذشته بود که تهیه کننده “شهرزاد” بازداشت شد.

به گزارش سینماروزان در کنار حواشی مختلفی که آن بازداشت در رسانه ها به راه انداخت به تازگی رضا استادی در “سینمامثبت” حقایقی را درباره یک تهیه کننده دیگر سینما بیان کرده است؛

تهیه کننده ای که هرچند یک سال پیش از انتخابات 88 و با سرمایه گزاری در فیلمی روشنفکرانه وارد سینما شد ولی چون به واسطه این فیلم مورد توجه قرار نگرفت سعی کرد با تغییر مسیر و انتخاب گریمی به‌ظاهر “ارزشی” به دنبال جلب حمایتهای مالی از ارگانهای دولتی رفته و با این حمایتها به حضور خود در سینما و تلویزیون امتداد دهد.

آنچه “سینمامثبت” بیان کرده این است که این تهیه کننده که اتفاقا همواره کوشیده در ظاهر و گریم چهره اش، خود را “ارزشی” بنماید و در اکران 95 هم یکی از کم‌فروش‌ترین فیلمها را روی پرده داشت تا یک سال پیش سربازی هم نرفته بود!!!

متن گزارش “سینمامثبت” در این باره را بخوانید:

خدمت مقدس سربازی یکی از توفیق‌های اجباری است که در ایران فقط نصیب پسرها می‌شود. آن‌ها با بهره‌گیری از این فرصت، طی مدت دو سال آب‌دیده شده و تبدیل به «مرد» می‌شوند. اما گاهی اوقات رفتن به سربازی تبدیل به ماجرایی عجیب و حیرت‌آور می‌شود.

نحوه انجام خدمت زیر پرچم یکی از تهیه‌کنندگان فعال سینما و تلویزیون ایران که این روزها حضوری جدی و پُر رنگ در جشنواره فیلم فجر دارد، ماجرایی عجیب و شنیدنی است.

این تهیه‌کننده جوان و پُرکار، علاقه ویژه‌ای به سریال‌ها و فیلم‌هایی با مضمون ارزشی و محتوا محور دارد. چهره و سیمای او نیز به‌شدت یادآور سیمای حماسه‌سازان دفاع مقدس است. او که در ساخت برخی فیلم‌های جنگی نیز مشارکت جدی داشته، به شیوه‌ای جالب‌توجه خدمت سربازی را به انتها رسانده است.

این شیوه نیز ازاین‌قرار بوده که وی سال گذشته پس از پانزده سال غیبت از خدمت مقدس سربازی، سرانجام راهی این عرصه شده تا خدمت زیر پرچم را به پایان برساند و مفتخر به دریافت کارت پایان خدمت شود.

عدم دریافت کارت پایان خدمت نیز محدودیت‌هایی را برای وی به همراه داشته و باعث شده بود وی هنگام ساخت یکی از پروژه‌های سینمایی‌اش در خارج از کشور که البته هیچ‌گاه امکان نمایش عمومی نیافت؛ به‌جای حضور در سر صحنه از شیوه «کنترل از راه دور» بهره بگیرد.

سینماژورنال: بهنوش بختیاری بازیگر تیپیکال طنزهای تلویزیونی مدتی است که سعی می کند مسیری تازه را در بازیگری تجربه کند؛ مسیری از ایفای نقشی کمی دور از تیپ همیشگی اش در “من” تا ایفای نقش در نمایشی از حمید امجد به نام “سه خواهر و دیگران” را شامل می شود.

به گزارش سینماژورنال بختیاری در تازه ترین گفتگویش که با “اعتماد” انجام شده کوشیده هم درباره این تلاش برای دستیابی به بخشی دیگر از هنر بازیگری حرف بزند و هم از برنامه هایی که برای تهیه فیلم دارد سخن گوید.

متن کامل گفتگوی این بازیگر را بخوانید:

مدتي است تلاش مي‌كنيد قالب نقش‌هايي كه تا امروز مي‌پذيرفتيد، بشكنيد، چطور به اين نتيجه رسيديد روند كاري تان را تغيير بدهيد؟
من سعي مي‌كردم در همه كارهايي كه انجام مي‌دادم پتانسيلم را نشان دهم اما با انجام بعضي كارها واقعا خودم را به خودم بدهكار مي‌كردم. از طرف ديگر بازيگر كمدي در كشور ما خيلي جدي گرفته نمي‌شوند و اجاره نمي‌دهند رشد كند و بزرگ شود. اصولا در كشور ما كارهاي كمدي را خيلي تحويل نمي‌گيرند مگر اينكه سازندگان از نظركردگان باشند. با توجه به همه اين اتفاق‌ها فكر كردم بهتر است مسيرم را عوض كنم و اگر بخواهم همين روند را پيش بگيرم قطعا سقوط مي‌كنم. سعي كردم اول از همه نشان دهم بازيگرم و در ادامه مسيرم را پيدا كنم. البته سخت مي‌شود اعتماد كارگردان‌ها را جلب كرد. اما تلاشم را مي‌كنم و ترسي هم ندارم كه كاري وجود نداشته باشد چون كارهاي ديگر هم بلدم. خدا را شكر اين تغييرات از فيلم «من» آغاز شد و حالا منتقدين درباره‌ام جور ديگري حرف مي‌زنند.

با همه اين حرف‌ها شما فكر مي‌كنيد ما در ايران بازيگر زن كمدي داريم؟
بله داريم و اتفاقا دوستان من خيلي هم با استعداد هستند اما شما تصور كنيد با اين همه محدوديت و جلوگيري از شوخي‌هاي قوميتي، اجتماعي، سياسي و… و تنها با در اختيار داشتن گردي صورت چه كار مي‌شود كرد؟ با اين تفاسير از درون خودت بايد خيلي چيزها داشته باشي تا بتواني مردم را جذب كني.
بخشي از اين محدوديت‌هايي كه گفتيد براي كمدين‌هاي مرد هم هست!
بله اما به نظرم يكي از سخت‌ترين كارهايي كه در كشور ما وجود دارد، كار كمدي براي خانم‌هاست. ما ابزار بازيگري از جمله مو، لباس و… را با تنوع براي خانم‌ها در كشورمان نداريم و تنها با گردي صورت نمي‌شود شخصيت‌پردازي كرد.
با همه اين مشكلاتي كه مي‌گوييد شما يك دوران اوجي را در تلويزيون داشتيد كه فكر مي‌كنم به تجربه حضورتان در سريال‌هاي مهران مديري برمي‌گشت. اين‌طور نيست؟
آن وقت‌ها كارها خيلي بكر بود و نويسنده‌ها گروه تشكيل مي‌دادند. اما متاسفانه وقتي يك كاري مي‌گيرد همه از رويش الگو مي‌گيرند و كارها شبيه هم مي‌شود.
آقاي مديري هم آن زمان كارهايش چيز ديگري بود. اما در وضعيت فعلي كه نويسنده‌ها متن‌ها را هول هولكي مي‌نويسند من بختياري بايد انرژي مضاعفي بگذارم تا نقش خودم را خودم بنويسم. مثلا در سريال “چارخونه” من نقشم را خودم مي‌نوشتم. در چند سريال روال همين گونه پيش رفت چون ديالوگ‌هايي كه برايم نوشته بودند به نقشم نمي‌خورد به همين خاطر هم مي‌نوشتم و هم بازي مي‌كردم. با اين همه سعي مي‌كردم مثلا در «باغ مظفر» يك جور باشم و در «خانه به دوش» جور ديگر. اما واقعا اين تنوع دادن خيلي سخت است و متاسفانه قدردانم هم نبودند. من يادم است ستاره‌هاي سينما سر كارهاي تلويزيوني ما كه مي‌آمدند مي‌گفتند يك لحظه نمي‌توانند كار ما را انجام دهند. اينكه چهار صفحه در يك روز حفظ كنيم و بعد هم بازي كنيم و خلاقيت هم به خرج دهيم واقعا كار پرزحمتي است. از طرف ديگر مردم هم سطح كمدي را پايين مي‌دانند. يك زماني كه واژه دلقك هم براي بازيگران كمدي باب شد و خيلي تلاش كردند اين واژه را ياد مردم بدهند. من اين نارضايتي و اين روند را در كارنامه و تصميم فعلي بازيگراني چون مهران غفوريان و جواد رضويان هم مي‌بينم. مردم درباره آنها هم حرف‌هاي زشتي مي‌زنند. در صورتي كه اين آدم‌ها با كمترين پول و امكانات كار كمدي كردند.

سياست‌هاي فعلي تلويزيون چقدر معادله حضور موفق بازيگران كمدي در كارهاي طنز را برهم زد؟
من كه از يك زماني به بعد، از صدا و سيما بريدم.
چند وقت است؟
بعد از بازي در سريال «خوب بد زشت». آنجا هم من ايده مي‌دادم كه با كمك آقاي منوچهر هادي بتوانيم بيننده را پاي تلويزيون بنشانيم. مدت‌هاست تلويزيون نه شاني براي ما قايل است و نه حمايت مي‌كند و نه پول مي‌دهد. الان هم كه ديگر به صورت كامل مخاطبش را از دست داده است. حتي خانواده خود من كه آدم‌هاي مذهبي‌اي هستند تلويزيون را دوست ندارند. مي‌دانيد چه اتفاقي افتاد؟ زماني يك سري حرف‌هايي در تلويزيون زده شد كه واقعيت نداشت و در عين حال آدم‌هايي كه در تلويزيون مي‌بينيم از جنس آدم‌هاي دور و بر ما نيستند. خوب مردم كم كم اعتمادشان را از دست مي‌دهند. تلويزيون فاقد جذابيت‌هاي بصري است و همه‌چيز را خيلي غيرواقعي و تصنعي مي‌كند. بعد هم به هر حال چشم آدم، زيبايي مي‌خواهد. در نتيجه همه مردم ماهواره و اينترنت دارند و به همين خاطر تلويزيون مخاطب خودش را از دست داد. خودشان هم به اين مساله معترف هستند. اما متاسفانه تلويزيون به روش خودش ادامه مي‌دهد. در دوران آقاي ضرغامي كه به مراتب دوران بهتري بود خودشان هم مايل بودند اين سياست‌ها را عوض كنند اما نمي‌توانستند چون ايدئولوژي تلويزيون اين است و من فكر نمي‌كنم راه رهايي داشته باشد. فكر مي‌كنم تلويزيون تاريخ مصرفش تمام شده است. من در اين سه چهار سال هر پيشنهادي از سمت تلويزيون داشتم رد كردم.
يعني ديگر نمي‌خواهيد سريال كار كنيد؟
اگر رضا عطاران و مهران مديري كارگردان باشند و كار خوب پيشنهاد شود چرا كه نه. يك بار هم كه ريسك بزرگي كردم و پريدم در كار عمو پورنگ و براي بچه‌ها بازي كردم. در همين مجموعه «محله گل و بلبل».
چرا اين ريسك را كرديد؟
من آن كار را با دلم بازي كردم چون بچه‌ها را خيلي دوست دارم و معتقدم براي نشان دادن اين دوست داشتن بايد كاري مي‌كردم. ما در اين مجموعه كلي حرف‌هاي خوب به بچه‌ها ياد داديم و در واقع تلاش كرديم از سبك زندگي خوب به آنها بگوييم. فكر مي‌كنم بهشتي‌ترين كاري كه در سال‌هاي اخير كردم محله گل و بلبل بود. احساس خوبي به من داد. سال گذشته كه بازيگر برگزيده تلويزيون شدم به خاطر همين محله گل و بلبل بود. با اختلاف زياد از مهران مديري و محسن تنابنده در رتبه اول قرار گرفتم. در صورتي كه آن كار مي‌توانست با توجه به تفاوتش حتي باعث سقوط مني كه كار كودك تا حالا نكرده بودم، بشود. من ريسك بزرگي كردم اما از آنجايي كه هميشه هر كاري را با دلم انتخاب مي‌كنم خوب از كار درمي‌آيد، خوشبختانه سربلند شدم. البته خيلي‌ها دوست نداشتند ما در برنامه سه ستاره تلويزيون راي بياوريم و من مي‌ديدم روي آنتن زنده حركت‌هاي‌ريزي زده مي‌شود كه بهنوش بختياري راي نياورد چون براي‌شان افت داشت بختياري بشود بهترين بازيگر زن تلويزيون آن هم به خاطر بازي در يك كار كودك.
يك مقدار به حضورتان در فيلم «من» بپردازيم. جنس خانم‌هاي مذهبي و تيپي كه در اين فيلم بازي كرديد را خوب مي‌شناسيد. اين شناخت از كجا مي‌آيد؟
فاميل مادرم به خاطر قمي بودن خيلي مذهبي هستند و ما در ميان بستگان‌مان آيت‌الله هم داريم. حالا به من نگاه نكنيد اين شكلي هستم (مي‌خندد) اما اصولا دوست دارم آدم معتقدي باشم و هستم. به اخلاق پايبندم و اين اخلاق برايم از نهج‌البلاغه مي‌آيد. آقاي بيرقي هم در نزديك شدن من به نقش خيلي تاثير داشتند. ١٥ جلسه تمرين برايم گذاشتند. يك جايي خيلي از دستش كلافه شدم و گفتم مگر مي‌خواهد بن‌هور بسازد آنقدر ما را مي‌برد و مي‌آورد (مي‌خندد). هر روز در تمرين‌ها از من فيلم مي‌گرفت. به من گفت با لباس‌هاي مليحه (شخصيت فيلم) رفت و آمد كن. در مورد تمام جزييات رفتاري‌ام نظر مي‌داد. مثلا اينكه مي‌گفت موقع حرف زدن خيلي ابرويت را بالا مي‌دهي سعي كن اين كار را كمتر كني. من يك تيكي دارم كه هي زبان مي‌زنم به لبم. آقاي بيرقي به من گفت اين كار باعث مي‌شود كه متفاوت بازي نكني. خلاصه به پلك زدن من هم كار داشت. من را وادار كرد به مجالس مولودي بروم. دو بار رفتم و چيزهاي ريز آدم‌هاي حاضر در آنجا را به ذهنم سپردم. با همه اين كارها روز اولي كه جلوي دوربين رفتم خود مليحه شده بودم. اين اتفاق دوبار تا حالا برايم پيش آمده. يكي سر نمايش «دور همي زنان شكسپير» كه نقش كلئوپاترا را بازي مي‌كردم و با پوشيدن لباس‌ها انگار روح او هم در من دميده مي‌شد و يك بار هم سر فيلم «من» اين اتفاق برايم افتاد.
شما اخيرا هم نقش يك خانم مذهبي را در فيلم «٥٠ كيلو آلبالو» كه كمدي بود بازي كرديد. چه كار كرديد كه در «من» در دام طنز نيفتيد؟
اتفاقا در “50 كيلو آلبالو” به ماني حقيقي گفتم اصراري ندارد اين نقشي كه من بازي مي‌كنم محجبه باشد. يك مقدار مهرداد ميركياني اصرار داشت كه اگر حجابش حفظ شود خيلي خوب است. مليحه يك شخصيت جدي و محترم و منفعت‌طلب و موذي‌گري داشت كه هيچ كدام از اين خصوصيات در من نيست. نگراني آقاي بيرقي اين بود كه اگر اين نقش به طنز تبديل شود ما باختيم و سقوط مي‌كنيم. مدام به من مي‌گفت نبايد بيننده به تو بخندد. خوب اين كار من را سخت مي‌كرد چون همين‌جوري هر جا حرف مي‌زنم، آن مجلس به مجلس طنز تبديل مي‌شود (مي‌خندد). با اين همه، برداشت‌هاي‌مان زياد بود و در نهايت خدا را شكر خيلي از منتقدان با ديدن اين فيلم نظرشان درباره من عوض شد و تبريك گفتند. با اين اتفاق كار من سخت‌تر شده و به خاطر همين تئاتر كار مي‌كنم تا مهارت‌هايم را افزايش دهم.
در چند سال اخير كه جدي‌تر فضاي سينما را تجربه كرديد، اتمسفر حاكم بر اين فضا براي‌تان مطلوب بوده؟
سينما حواشي زيادي دارد و گروه‌بندي هم در آن هست. كمتر كسي مثل سهيل بيرقي دنبال بازيگر مي‌گردد و به من اعتماد مي‌كند. او قبل از ساخت اين فيلم اصلا من را نمي‌شناخت و ما با هم دوست نبوديم. خيلي از دوستان من براي بازي در فيلم‌هاي‌شان از من دعوت نمي‌كنند و فكر مي‌كنند حضور بهنوش بختياري مي‌تواند به پروژه‌شان لطمه بزند. ولي اين اتفاق در امريكا براي بازيگري مثل جنيفر انيستون مي‌افتاد و بعد از ١٠ سال حضور درسريال «فرندز» مي‌تواند فيلمي چون «كيك» را بازي كند. منظورم اين است كه در خارج از ايران به كمدين تا اين حد بها داده مي‌شود. اين بهايي است كه سينما و نشريات به او مي‌دهند. من خودم را بچه سينما مي‌دانم. از ١٩ سالگي در سينما بودم و هر كاري از جمله منشي‌گري صحنه و دستياري انجام دادم. يك زماني جورج كلوني بازيگري در سينما زياد بود. حالا هم دسته‌بندي‌هايي وجود دارد اما در نهايت من فكر مي‌كنم آدم با صبوري راه خودش را پيدا مي‌كند. بيشتر كارها با رفيق بازي جلو مي‌رود. من از سينما ناراضي نيستم چون پذيرفتم زمان مي‌برد راه خودم را پيدا كنم. چيزي كه الان من را خيلي ناراحت كرده جوي است كه خبرگزاري‌ها و سايت‌هاي زرد درباره هنرمندان ايجاد مي‌كنند. متاسفانه مردم هم به اين سايت‌ها وابسته شده‌اند و آنها هم با تبر ريشه هنرمند را مي‌زنند. من فكر مي‌كنم صد در صد اين كارها سازماندهي شده است. در پيج اينستاگرام هم يكباره يك موجي مي‌آيد و بعد هم مي‌رود.
تهيه‌كنندگي در سينما براي داشتن نقش‌هاي مورد نظر در برنامه كاري‌تان هست؟
بله خودم مي‌خواهم كم كم وارد بحث تهيه شوم كه نقش‌هايي كه دوست دارم را بازي كنم. در ميان همه اينها اعتقادم به خدا خيلي قوي است و با ايمان و دلم زندگي مي‌كنم و در هيچ ‌دار و دسته‌اي هم نيستم. بايد يك تشكر خيلي ويژه از بيرقي هم داشته باشم كه با انتخاب من براي بازي در نقش مليحه خيلي برادري كرد و مديونش هستم. معتقدم سهيل پيشنهاد تازه و خون تازه‌اي به سينماي ايران است. در جشنواره فيلم فجر كه ظلم را در حق بيرقي و فيلم «من» تمام كردند. واقعا باورم نشد آنقدر بتوانند بي‌تفاوت و سازماندهي شده به اين فيلم نگاه كنند. با اين حركت جشنواره فجر از نظر من خط خورد و اگر جايزه‌اي هم از اين جشنواره بگيرم برايم ارزشي ندارد اما مطمئنم در ادامه اتفاقات خوبي براي بيرقي مي‌افتد.
اگر زمان به عقب برگردد در كارتان همين مسير را طي مي‌كنيد؟
فكر كنم نه. شايد يك مقدار فكر شده‌تر عمل كنم. البته حالا هم پشيمان نيستم و به قول آقاي بيرقي و كاهاني آنها من را از ميان همان كارهايي كه كرده بودم پيدا كردند. اما اگر زمان به عقب برمي‌گشت شايد آنقدر از اين شاخه به آن شاخه نمي‌پريدم. در نهايت چون يك مقدار آدم اخلاقي‌اي هستم تلاش مي‌كنم راه درست را بروم و معمولا راه درست هم طولاني مي‌شود. حتي يك دوره‌اي از بازيگري بريدم و رفتم پشت صحنه و گفتم من سينما و مستندسازي را دوست دارم و اتفاقا چيزهاي خوبي هم ياد گرفتم. الان هم به جايي رسيدم كه دلم مي‌خواهد از همه‌چيز ببرم. مثلا از بين شش تئاتر، كار كردن با حميد امجد را انتخاب كردم. احساس كردم با كسي كار مي‌كنم كه خيلي حرفه‌اي است و تازه در «سه خواهر و ديگران» فهميدم بار كلمه يعني چه. درست است كه نمايش بفروشي نيست اما آن را انتخاب كردم كه چيزي به من اضافه شود. البته به خاطر تمرينات طولاني و سختي كار خيلي هم غر زدم. (مي‌خندد)
بازي در تئاتر چه تاثيري روي بازي‌تان داشته؟ اصلا تاثيرش را خودتان احساس مي‌كنيد؟
اين تاثير را در كار «انزوا» به كارگرداني مرتضي علي عباس ديدم. يك نقش خيلي متفاوتي در اين فيلم به من دادند  و من آن جا تاثير تئاتر را ديدم چون در آخر هر پلان همه گروه بعد از بازي‌ام برايم دست مي‌زدند و تشويقم مي‌كردند. نخستين‌باري كه در تئاتر حاضر شدم در نمايش «دورهمي زنان شكسپير» بود كه كوتاه بود و گيشه خوبي هم داشت اما خوب كار آقاي امجد سه ساعت است و انگار مردم حوصله ندارند تا انتها در سالن بمانند. با اين همه اين نمايش حرف براي گفتن دارد. مثلا جايي كه جمشيد جهان‌زاده مي‌گويد «مردي هستم از ميان مردم واقعي» مي‌بينيم كه آقاي امجد چقدر خوب به جزييات دولت قبلي اشاره مي‌كند. كسي كار را مي‌بيند و لذت مي‌برد كه تاريخ ايران، شكسپير و چخوف خوانده باشد. مادر و پدر من مسلما از اين كار لذت لازم را نمي‌برند.

سینماژورنال: بهرام رادان بازیگر مرد سینمای ایران که این روزها “بارکد” را در سینماها دارد و “حکایت عاشقی” را در شبکه نمایش خانگی، قصد دارد سرفصل جدیدی را در کارنامه خویش بگشاید.

به گزارش سینماژورنال رادان بعد از فعالیتهایش در حیطه موسیقی و ارائه آلبومی به نامی “روی دیگر” که البته اتفاق خاصی در مارکت موسیقی به شمار نمی‌رفت، حالا به دنبال تهیه‌کنندگی در سینما است.

شنیده های سینماژورنال حکایت از آن دارد که او قصد تولید یک فیلم سینمایی را دارد و به همین دلیل در حال پیگیری امور اداری مرتبط با صدور مجوز تهیه کنندگی خویش است.

رادان البته در حیطه موسیقی تجربیات تهیه کنندگی خود را دارد و به غیر از آلبوم خودش آلبوم “شاه ماهی” با صدای هومن جاوید را تهیه کرده بود اما در کار سینما اولین بار است که به طور رسمی به دنبال دریافت مجوز تهیه کنندگی از ارشاد است.

آخرین کار بازیگری رادان فیلمی است به نام “زرد/جاده باریک میشود” به کارگردانی یک فیلم اولی به نام مصطفی تقی‌زاده که در آن در کنار بازیگرانی نظیر ساره بیات، مهرداد صدیقیان و شهرام حقیقت دوست ایفای نقش کرده است.

سینماژورنال: رابطه میان اهالی سینما و سیاستمداران در ادوار مختلف متفاوت بوده است؛ داشته ایم برخی از سینماگران را که به واسطه آشنایی خانوادگی و نه علاقمندی سیاسی در کنار شخصیتهای سیاسی دیده شده‌اند و برخی نیز صرفا در کارزارهای انتخاباتی بوده که تصاویرشان کنار سیاسیون دیده شده است.

به گزارش سینماژورنال امیر پورکیان تهیه کننده‌ای که در این سالها به تولید برخی آثار مستقل سینمای ایران علاقه نشان داده به تازگی دیداری با رییس دولت اصلاحات داشته است.

پورکیان که فیلمی به نام “گاهی” را در گروه هنروتجربه روی پرده دارد البته نه بخاطر گفتمان سیاسی که بیشتر درباره گپ و گفت فرهنگی و با محوریت مسائل سینما به سراغ این چهره سیاسی رفته است.

“گاهی” به کارگردانی محمدرضا رحمانی و به تهیه کنندگی امیر پورکیان از حضور فریبرز عرب‌نیا و اندیشه فولادوند سود می برد. “گاهی” یک فیلم-سلفی تمام و کمال است!

دیدار تهیه کننده “گاهی” با رییس دولت اصلاحات

سینماژورنال: در هیاهوی ماجرای پخش تیزرهای آثار سینمایی از یک شبکه ماهواره ای خاص اغلب این تهیه کنندگان هستند که درباره چرایی این امر طرف پرسش قرار می گیرند.

به گزارش سینماژورنال در یک مورد قابل تأمل اما رسانه اصولگرای “نسیم” با اشاره به سه ضلع “تهیه کننده-سینمادار-پخش کننده” که فروش یک فیلم میان آنها تقسیم می‌شود به طرح این پرسش پرداخته که چه کسی هزینه پخش تیزر از ماهواره را می‌دهد.

متن کامل گزارش “نسیم” را بخوانید:

همه جور تیزری روی آنتن رفته

داستان پخش تیزرهای سینمایی از شبکه های ماهواره ای فارسی زبان و بخصوص یک شبکه ماهواره ای که اخیرا برخی از بازیگران و کارگردانان درجه دوم داخلی با مهاجرت به ترکیه مشغول کار برای آن هستند همچنان ادامه دارد.

هرچند در ابتدا در تیزر آثاری که از این شبکه پخش می شد بر اکران محدود این آثار از کشورهای اروپایی و آمریکایی تاکید می شد و این طور القا می شد که تیزر این آثار به دلیل پخش خارجی شان از این شبکه روی آنتن رفته اما از جایی به بعد تیزر همه جور فیلم چه با اکران خارجی چه بدون آن و حتی تیزر برخی تئاترها از این شبکه روی آنتن رفت.

کلیدواژه مشترک تهیه کنندگان

پخش گسترده این تیزرها اگرچه به عنوان یکی از اله مانهای جدی جلب مخاطب مورد توجه قرار گرفت ولی سبب ساز آن شد که دادسرای فرهنگ و رسانه در چند نوبت تهیه کنندگانی که تیزرهای آثارشان از این شبکه پخش می شد را احضار کرده و بکوشد در فضایی صمیمانه برای حل مشکل پخش تیزر چاره ای بیندیشد.

با این حال نه تنها مشکل پخش تیزر از این شبکه حل نشد که دامنه آن چنان گسترده شد که آثار پاره ای تهیه کنندگان و کارگردانان ارزشی را هم دربرگرفت.

کلیدواژه مشترک تهیه کنندگانی که تیزر آثارشان از این شبکه پخش شده آن است که در جریان این ماجرا نیستند و شبکه مذکور بی اطلاع آنها مبادرت به پخش تیزر نموده است.

چه کسی هزینه پخش تیزر را می دهد؟

با این حال اگر از آن سو به مرور برنامه های تبلیغاتی این شبکه بپردازیم هرچند در ابتدا ادعا می شد این شبکه به صورت رایگان به پخش تیزر آثار فرهنگی می پردازد اما از جایی به بعد حتی برای پخش تیزر آثار فرهنگی هم برای علاقمندان به پخش تعرفه ای ارسال می شد شامل مبالغی که باید برای این امر بپردازند به عبارت بهتر این شبکه ادعا می کند تا هزینه پخش تیزر را نگیرد تیزر را روی آنتن نمی فرستد.

پس ماجرا چیست؟ تهیه کنندگان که می گویند روحشان هم از این ماجرا خبر ندارد پس چه کسی هزینه پخش تیزر را داده؟

دو ضلع دیگر هم در این ماجرا وجود دارند

در اکران یک فیلم به غیر از ضلع تهیه کننده، دو ضلع پخش کننده و سینمادار هم دخیل هستند که عایدی فروش فیلم میان این سه ضلع تقسیم می شود. حدود نیمی از فروش به سینمادار می رسد، حدود 40 درصد به تهیه کننده می رسد و در حدود 10 درصد هم به پخش کننده. البته پخش کننده هزینه تبلیغات اعم از تبلیغات محیطی یا رسانه ای را از تهیه کننده می گیرد.

با این حساب در فروش یک فیلم به ترتیب سینمادار، تهیه کننده و پخش کننده شراکت دارند و فروش بالا یا پایین فیلم هر سه ضلع را متاثر می کند. بر این اساس همان قدر که در قبال پخش تیزر تبلیغاتی فیلم از یک شبکه ماهواره ای، تهیه کننده باید پاسخگو باشد دو ضلع دیگر هم می توانند طرف سوال قرار گیرند بخصوص که تهیه کنندگان مرتب بر این امر تاکید داشته اند پخش تیزر بدون اطلاع آنها بوده است.

وظیفه سازمان سینمایی چیست؟

حالا اگر فرض کنیم که پاسخ پخش کننده و سینمادار هم این باشد که از این ماجرا اطلاع ندارند آن گاه باید همان پیگیری حقوقی از کانال بین الملل را درپیش گرفت تا یک بار برای همیشه ماجرای پخش تیزر از یک شبکه معاند حل شود.

 یقینا تهیه کنندگان، سینماداران و پخش کنندگانی که از این ماجرا اطلاع ندارند هم از این پیگیری حقوقی در سطح بین الملل استقبال خواهند کرد.

وظیفه سازمان سینمایی آن است که با استفاده از مشاوران حقوقی بین الملل به طور جدی این مساله را پی گیرد و شرایط آشکار شدن قضیه را مشخص کند.

سینماژورنال: مهران مدیری در تازه ترین برنامه “دورهمی” به انتقاد از ویژه خواری و رانت خواری پرداخت.

به گزارش سینماژورنال این انتقاد به سینما هم کشیده شد و مدیری به مقایسه یک فارغ التحصیل مستعد این رشته با خواهرزاده یکی از تهیه کنندگان پرداخت که اولی علیرغم توانایی باید دی.وی.دی فروشی کند و دومی به راحتی می تواند وارد سینما شود.

این انتقاد مدیری از ویژه خواری و فامیل بازی در سینما در حالی رقم خورد که در تیتراژ همین برنامه “دورهمی” لااقل دو نفر حضور دارند که نام خانوادگی شان با نام خانوادگی تهیه کننده این کار یکی است؛ یکی در گروه کارگردانی و دیگری در گروه تدوین!!

سینماژورنال: این روزها شایعات مختلف است که درباره جشنواره شنیده میشود؛ شایعاتی که بخش عمده آن را سینماگرانی منتشر می کنند که آثارشان از جشنواره حذف شده.

به گزارش سینماژورنال یکی از تازه ترین این شایعات که درباره لابیهای تهیه کنندگان حذف شده از جشنواره برای بازگشت به جشنواره است از طریق کانال رسمی روزنامه “سینما” منتشر شده است.

اهمیت انتشار این شایعه به واسطه آن است که سردبیر این روزنامه فریدون جیرانی است یعنی یکی از اعضای هیات انتخاب جشنواره.

این شایعه را که در قالب شنیده ها منتشر شده بخوانید:

سریال تکراری
١٩ روز مانده به جشنواره فيلم فجر؛ اتفاقات جشنواره فجر دارد به یک سریال تکراری سالانه تبدیل می شود. هیئت انتخابی تشکیل می شود، فیلم هایی انتخاب می شوند و فیلم هایی انتخاب نمی شوند.

از انتخاب نشده ها عده ای زورشان زیاد است…
از آنهایی که انتخاب نشدهاند عده ای زورشان زیاد است و عده ای زورشان کم است. آنهایی که زورشان زیاد است و فیلم هایشان را با سرمایه گذاری دولتی یا نهادهای شبه دولتی ساخته اند جایی غیر از جشنواره فجر برای نمایش فیلم هایشان ندارند والا خودشان می دانند و سرمایه گذارهایشان.

با روشهای منطقی و غیرمنطقی سعی در قانع کردن مدیران دارند
پس با روش های منطقی و غیر منطقی سعی در قانع کردن مدیران جشنواره به پذیرفتن فیلم هایشان دارند و مدیران جشنواره هم معمولا کاملا خودجوش چند فیلم را برای تنوع بیشتر آثار به جشنواره اضافه می کنند.

تجربه مشابه دو سال قبل یک تهیه کننده
مشابه چنین اتفاقی در جشنواره سی و چهارم هم در حال رخ دادن است و چند تهیه کننده با نفوذ این روزها تلاششان را برای ورود فیلم های بیرون مانده شان به جشنواره شدت بخشیده اند.

یکی از آنها دو سال قبل تجربه مشابهی!!! داشته و راه و چاه را یاد گرفته، بقیه هم بی تجربه نیستند. نتیجه این تلاش ها احتمالا به زودی اعلام می شود. پایان سریال انتخاب فیلم های جشنواره فجر هم شبیه سال های قبل خواهد بود.

سینماژورنال: طرحی تازه در وزارت ارشاد تصویب شده که می‌گوید هر تهیه‌کننده در سینما بیش از دو فیلم را نمی‌تواند به‌صورت هم‌زمان تهیه و تولید کند.

به گزارش سینماژورنال و به نقل از “شرق” محمدرضا فرجی «مدیرکل دفتر سینمای حرفه‌ای» وزارت ارشاد تصویب این طرح را رسانه‌ای کرده است.
او می‌گوید این آیین‌نامه مصوب داخلی این وزارتخانه و همچنین سازمان سینمایی است و به دلیل اینکه شورای پروانه ساخت بیش از پیش تهیه‌کننده را متوجه کیفیت فیلم کند این قانون را بنا نهاده است.

محدودیت فعالیت تهیه کنندگان برای ارتقای کیفیت محصول
ظاهرا این طرح فعالیت تهیه‌کنندگان را محدود می‌کند چراکه تهیه‌کننده باید در کنار پروژه‌ای که تولید می‌کند حضور داشته باشد اما از سوی دیگر این روند بر کیفیت اثری که تولید می‌شود تأثیر خواهد داشت.
این قانون، صدور پروانه ساخت را نیز دچار تغییراتی می‌کند که از آن جمله این است که شورای پروانه ساخت به تهیه‌کننده حرفه‌ای به صورت هم‌زمان پروانه ساخت بیش از دو فیلم را نمی‌دهد و بعد از اتمام ساخت کارهایی که در دست دارد، پروانه ساخت فیلم بعدی آن صادر خواهد شد.
فرجی در بخش دیگری از صحبت‌هایش با اشاره به اینکه این آیین‌نامه از نیمه دوم سال جاری قطعا اجرائی است، می‌گوید: البته شورای پروانه ساخت از این به‌بعد در هنگام صدور پروانه ساخت به مواردی دقت خواهد داشت مثل اینکه آیا آثار پیشین کارگردان و تهیه‌کننده‌ای که درخواست پروانه ساخت کرده است موفق به دریافت پروانه نمایش شده است یا خیر.

ممنوعیت تولید فیلم برای تهیه کننده ای که پروانه بگیرد و فیلم نسازد
این یکی از نکاتی است که قطعا در هنگام صدور پروانه ساخت به آن توجه خواهد شد. این نکته را نیز پیش‌بینی کرده‌ایم که تهیه‌کننده‌ای که پروانه ساخت بگیرد و اقدام به ساخت نکند قطعا برای کار سوم وی پروانه ساخت صادر نخواهد شد. باید ابتدا تکلیف دو فیلم قبلی که برایشان پروانه ساخت دریافت کرده است مشخص شود. حتی اگر انصراف هم بدهد، تا یک‌سال به تهیه‌کننده موردنظر پروانه ساخت داده نخواهد شد. البته این در شرایطی است که این اتفاق برای هر دو فیلمی که پروانه ساخت دریافت کرده است بیفتد.

قانونی علیه تهیه‌کنندگان
جواد نوروزبیگی، یکی از تهیه‌کنندگان پرکار سینما  که سال قیل با حمایت باتک پاسارگاد آثاری چون “بهمن”، “من دیه گو مارادونا هستم”  تولید کرد، ظاهرا با این تصمیم موافق نیست و می‌گوید: شاید بهتر است که سوابق تهیه‌کننده نیز در تصویب این طرح لحاظ شود. مگر چند فیلم سینمایی در سال ساخته می‌شود که چنین قانونی تصویب می‌شود؟

وی ادامه می دهد: تهیه‌کنندگانی نیز در این سینما کار می‌کنند که در سال چندین کار موفق را تهیه‌کنندگی کرده‌اند.

او در بخش دیگری از صحبت‌هایش ادامه می‌دهد: تهیه‌کنندگی یک فیلم به تعداد کارها نیست بلکه به علم و آگاهی است.

ساخت یک فیلم هم کار مشکلی است
منوچهر محمدی که در سالهای اخیر چندین فیلم نظیر “بوسیدن روی ماه”، “میهمان داریم” و “حوض نقاشی” را با حمایت حوزه هنری تولید کرده، اما نظری متفاوت با نوروزبیگی دارد.

او می‌گوید: تا پیش از این نیز چنین قانونی وجود داشته است و فکر می‌کنم تصمیم معقولی است. با توجه به دشواری‌های تولید و پشتیبانی که باید در تولید یک فیلم لحاظ شود، ساخت دو فیلم به‌طور هم‌زمان توسط تهیه‌کننده حقیقی کار مشکلی است.

وی ادامه می دهد: درصورتی‌که برای تهیه‌کنندگان حقوقی مشکلی ایجاد نمی‌کند و می‌توانند بیش از دو فیلم در سال تولید کنند.

او در بخش دیگری از صحبت‌هایش می‌افزاید: به گمان من ساخت حتی یک فیلم در شرایط فعلی سینما به خودی‌خود سخت است و به سلامت به‌پایان‌رساندن حتی یک فیلم دشوار است. اما از نظر من این تصمیم معقول به نظر می‌رسد.

سینماژورنال: در تمامی حوزه هایی که با پول یا سرمایه نقدی سروکار دارند هرازگاه کلاهبرداریهایی رخ می دهد که دلیل اصلی آنها پای بند نبودن یکی از طرفین معامله به اصول قرارداد بوده است.

به گزارش سینماژورنال حیطه هنر و بخصوص سینما نیز از این قاعده مستثنی نیست و در طی ادوار مختلف همواره بوده اند چهره هایی که با زیرپا گذاشتن اصول و قواعد حرفه ای به سوء استفاده مالی دست زده اند.

در تازه ترین مورد یکی از تهیه کنندگان قدیمی سینمای ایران که سابقه ای پر و پیمان در تولید آثار تجاری داشته است به سوء استفاده مالی از کارگردانی دست زده است که بنا بوده فیلم اولش را کارگردانی کند.

سوءاستفاده از اعتماد

این کارگردان خود سرمایه لازم برای تولید اولین کار بلندش را فراهم کرده اما از آنجا که برای صدور پروانه ساخت نیاز به این بوده که نام یک تهیه کننده حرفه ای پای کار باشد به سراغ تهیه کننده مذکور رفته و این تهیه کننده نیز در ابتدای کار با سخن گفتن از صداقت و دوستی و البته اینکه پول برایش کمترین ارزشی ندارد اعتماد کارگردان را جلب کرده!

توزیع بیشتر از 200 میلیون میان فرزندان

با این حال کمی بعد از شروع پیش تولید و در حالی که بیشتر از 200 میلیون وجه نقد در اختیار تهیه کننده قرار داده شده تا برای جلب عوامل پشت صحنه قراردادهای لازم را منعقد کند وی طی چند قرارداد با فرزندان و اقوامش و سپردن اموری مانند مدیریت تولید، دستیاری کارگردان و جانشینی تهیه کننده به آنها، بخشی از این مبلغ نقدی را میان آنها تقسیم کرده و مابقی را هم به عنوان دستمزد خود برداشته است!

همین امر موجب شده که کارگردان متوجه سوءاستفاده مالی او شده و علاوه بر حذف وی از پروسه تولید، شکواییه ای را علیه این تهیه کننده تنظیم کند.

تهیه کننده متخصص در کمدیهای مرتبط با ازدواج

به گزارش سینماژورنال درباره این تهیه کننده کلاهبردار همین قدر بدانید که علاوه بر تهیه کنندگی کمدیهای سطحی پیرامون مراسم مختلف ازدواج از خواستگاری گرفته تا بله برون(!) سالهاست به عنوان بازیگر نقشهای فرعی در سینمای ایران مشغول به کار است.

همبازی حامد بهداد در یک درام ماجرایی

ایشان همان کسی است که نیمه ابتدایی امسال نیز شاهد اختلافشان با تهیه کنندۀ فیلمی با بازی حامد بهداد بودیم. این تهیه کننده که به عنوان بازیگر، حضوری افتخاری در فیلم مذکور داشت به دلیل اینکه بواسطه این حضور افتخاری دستمزد نگرفته با تهیه کننده فیلم اختلاف پیدا کرد.