1

انتقال کاخ جشنواره فجر۴۲ به تالار بزرگ کشور+چارسو؛ به‌جای برج میلاد؟!

سینماروزان/ محمد شاکری: یک بار دیگر بر سر واگذاری مرکز همایش های برج میلاد به کاخ جشنواره فیلم فجر، شک و شبهه رخ داده و هیچ بعید نیست که امسال هم برج میلاد، کاخ جشنواره نباشد.

اینکه برج میلاد هم با آن ازدحام افراد متفرقه ای که همواره حین برگزاری جشنواره داشته است، آش دهان سوزی برای مرکزیت جشنواره نیست بارها گفته شده و اینکه باید به فکر راه اندازی کاخی مستقل برای جشنواره های هنری بود، آشکار ولی یادمان نمی‌رود که چند سال قبل و حین برگزاری همین جشنواره فیلم فجر و وقتی بر سر استقرار کاخ جشنواره‌ در برج میلاد اختلاف پیش آمد، کاخ را به پردیس ملت بردند و آب از آب تکان نخورد و در همان سال با اینکه در برج میلاد هم فیلم‌ها برای صنوف نمایش داده می‌شد ولی دیگر از آن رونق سال‌های قبل و در عین حال هرج و مرج ناشی از افراد متفرقه خبری نبود چون دیگر به جای توزیع کارت، به هر مهمان یک بلیت میدادند که با دریافت شماره صندلی وارد مرکز همایش ها می شد و در جای خود می‌نشست.

الغرض اینکه امسال هم کاخ جشنواره در برج میلاد نباشد نه تنها اتفاق غیرمترقبه‌ای نیست که کاملا امری است شدنی چون علاوه بر کلی سینما در مرکز شهر و از سینماهای ایران و سروش و چارسو گرفته تا سینماهای فلسطین و صحرا و حتی پردیس تازه تاسیس مثل مرداس که از خدایشان است با دریافت تسهیلات مادی در خدمت جشنواره باشند، می‌توان به گزينه هایی مثل تالار میلاد نمایشگاه بین المللی و تالار بزرگ وزارت کشور به عنوان مرکز اصلی فکر کرد.

انتقال کاخ جشنواره فجر۴۲ به تالار بزرگ کشور؟؟
انتقال کاخ جشنواره فجر۴۲ به تالار بزرگ کشور؟؟

به جز سالن میلاد نمایشگاه با ظرفیت بیش از دوهزار نفر، می‌توان به قرارگیری کاخ جشنواره در تالار بزرگ کشور فکر کرد که هم ظرفیت بیشتری از مرکز همایش های برج میلاد دارد در حدود سه هزار نفر و هم اینکه در مرکز شهر و نزدیک مترو و بی.آر.تی است و هم اینکه سابقه برگزاری فراوان کنسرت و حتی جشن هایی مانند حافظ را دارد. کنارش می‌توان پردیس چارسو یا مرداس که باز هم هر دو در مرکز پایتخت هستند را به عنوان مکمل کاخ جشنواره درنظر گرفت تا آن دسته از اهالی رسانه و منتقدان که میخواهند دور از حواشی، فقط فیلم ببینند فضایی آرام برای مرور آثار جشنواره داشته باشند.




انتقادات کیوان ساکت و شاهین فرهت از سخنرانی سیاسی در کنسرتی که محمد معتمدی با حمایت یک سازمان ارزشی متمول در تالار کشور برگزار کرده⇐درست مثل این است که در نان سنگک، عدس بریزند!/مگر بنان و تاج اصفهانی برای مردم سخنرانی می‌کردند؟؟

سینماروزان: طرح حرف‌ها و سخنان سیاسی در کنسرت‌های خواننده‌ای که در هفته‌های اخیر بارها در رسانه ملی حاضر شده به شدت سوال‌برانگیز بوده. به خصوص اگر بدانیم این کنسرت‌ها با حمایت یکی از ارگانهای متمول ارزشی برگزار شده است و البته شماری قابل توجه از مخاطبان کنسرت نیز وابستگان همین ارگان بوده‌اند.

بحث‌ بر سر کنسرت‌های اخیر محمد معتمدی در تالار بزرگ وزارت کشور است که با حمایت مرکز موسیقی «ماوا» از مراکز هنری زیرمجموعه سازمان هنری-رسانه‌ای «اوج» اجرا شد.

اینکه معتمدی به‌جای سورپرایزهای موزیکال جای‌جای کنسرت را پر کرده بود از اظهارنظراتی یادآور مشی سیاسی روسای ارگان حامی کنسرت، به‌شدت سطح هنری کنسرت را پایین آورده بود.

شاهین فرهت، آهنگساز مطرح ایرانی با بیان اینکه هر کنسرتی در هر ژانر از موسیقی که باشد فقط باید به موسیقی بپردازد به “شهروند” گفت: در کشورهای دیگر دنیا حتی درباره برنامه کنسرت و قطعه‌ها هم صحبت نمی‌شود؛ چون همه این موارد در بروشورها چاپ شده است. اینکه بپرسیم چرا نباید در کنسرت خواننده صحبت کند مثل این است که بپرسیم چرا در نان سنگک از عدس استفاده نمی‌کنیم؟ بنابراین در سالن کنسرت فقط باید موسیقی جاری باشد. اما ممکن است شما برای کنسرت خود نشست خبری برگزار کنید یا صحبت از میزگرد باشد که در این شرایط، وضع فرق می‌کند و شما می‌توانید درباره مسائل مختلف اظهارنظر کنید.

کیوان ساکت، آهنگساز و نوازنده ایرانی، هم تقریبا همین اعتقاد را دارد؛ اگر چه برای آن شرط و شروطی هم قایل است.

ساکت به “شهروند” بیان داشت: تفاوتی ندارد کنسرت پاپ، سنتی یا تلفیقی باشد. کنسرت ممکن است در محتوا، شکل و احساس اجرا متفاوت باشد اما در کلیت آن تفاوتی نیست. مخاطب برای گوش‌کردن موسیقی و جلاخوردن روحش به کنسرت می‌آید، البته که بیان سخنان و جملات کوتاه اشکالی ندارد. برای من هم پیش آمده است که بعد از فوت هنرمندی در کنسرت چند جمله‌ای بیان کرده‌ام یا حتی خواسته‌ام که به احترامش یک دقیقه سکوت کنند و بایستند ولی جای بحث سیاسی در کنسرت نیست.

ساکت تاکید کرد: اینکه هنرمند در ارتباط مستقیم با جامعه باشد، بسیار پسندیده است؛ چون هنرمند بازگو‌کننده دردها، شادی‌ها، غم و آرزوهای همه مردم زمان خود است اما هنرمند با زبان هنر حرف می‌زند. بنابراین معتقدم موزیسین هم ترجیحا باید این دردها را به زبان موسیقی بیان کند و اگر هنرمندی که قادر نباشد مسائل را به زبان موسیقی بیان کند یعنی به بیان خود دست پیدا نکرده است، به‌ویژه در کنسرت آوازی.

ساکت ادامه داد: خوانندگان قدیمی ایرانی ازجمله تاج اصفهانی، اقبال آذر و بنان یاد کرد که به مناسب‌خوانی شهره بودند و با کلام زیبای شعر، حرف و سخن خود را درباره وقایع روزگار بیان می‌کردند؛ نه اینکه در کنسرت برای مردم سخنرانی کنند!! در کنسرت‌هایی که در دنیا برگزار می‌شود هم کمتر دیده‌ام که خواننده صحبت‌های طولانی را در میانه کنسرت بگنجاند. آنها هم اغلب از شعرا و آهنگسازان کمک می‌گیرند تا از طریق هنر حرف خود را بزنند.