سینماژورنال: محمدهادی رضوی داماد محمد شریعتمداری معاون اجرایی رییس دولت یازدهم بعد از سرمایه گذاری در تولید سریال “شهرزاد” قصد فعالیتهایی تازه در شبکه خانگی دارد.

به گزارش سینماژورنال رضوی علاوه بر حضور به عنوان سرمایه گذار فصل دوم “شهرزاد” چنان که خودش ادعا کرده قصد تولید بزرگترین سریال خانگی در بخش خصوصی دارد!!!

جالب اینجاست که رضوی گفته کار نگارش و کارگردانی این سریال را به بهرام توکلی سپرده است؛ کارگردانی که نوروز امسال نامش به عنوان سناریست سریال شکست خورده “بیمار استاندارد” دیده شد و البته تمامی فیلمهای سینمایی سالهای اخیرش از “آسمان زرد کم عمق” تا “بیگانه” و “من دیه گو مارادونا هستم” آثاری کم فروش در اکران بوده اند!

رضوی با بیان اینکه این سریال ظرف ماههای آینده کلید می خورد، درباره موضوع داستانی آن به “تسنیم” گفته است: پرداختن به استحکام بنیان خانواده ها در جامعه امروزی، محور داستان ما قرار دارد و با روش‌های روز فیلمنامه‌نویسی دنیا فیلمنامه این کار نگارش می‌شود.

وی با اشاره به حضور سعید ملکان به عنوان تهیه کننده سریال تصریح کرد: به دلیل پرداختن با روش علمی و توجه به سلیقه مردم، داستان این فیلم به روز می‌شود و در حال حاضر بهرام توکلی 6 قسمت اول این اثر را نگارش کرده و در حال تبدیل قسمت‌ها به فیلمنامه است.

رضوی دلیل انتخاب توکلی را برای این به‌زعم ایشان بزرگترین پروژه بخش خصوصی نیز چنین دانسته است: بهرام توکلی با توجه به نبوغ در نویسندگی و کارگردانی، نگارش این کار را که هنوز نام نهایی برای آن مشخص نشده است براساس یکی از موضوعات روز جامعه آغاز کرده است و ادامه می‌دهد.

چگونه می توان از نبوغ سخن گفت آن هم در بخش خصوصی

به گزارش سینماژورنال این سرمایه‌گذار تازه کار مصداقهای عملی این نبوغ را متذکر نشده است و کافیست به رقم فروش سه فیلم آخر توکلی نگاهی بیندازیم تا دریابیم ادعای این سرمایه گذار چقدر اعتبار دارد؟

از آخرین ساخته ایشان “من دیه گو مارادونا هستم” آغاز می کنیم که اردیبهشت 94 روی پرده رفت اما به دلیل فروش پایین تنها بعد از سه هفته اکران، از پرده پایین کشیده شد! این فیلم البته مدتی بعد از اکران اولیه در گروه هنروتجربه هم روی پرده رفت ولی در نهایت فروش اش بیشتر از 520 میلیون نشد.

“بیگانه” توکلی در آذر 93 روی پرده رفته و در پایان اکران فقط 187 میلیون تومان گیشه داشت! “آسمان زرد کم عمق” دیگر فیلم توکلی در آبان 92 روی پرده رفت و این فیلم نیز در پایان اکران رقم فروشش حدود 300 میلیون تومان بود.

درباره سناریویی که ایشان برای سریال نوروزی “بیمار استاندارد” نوشته بود و حجم انتقادات مخاطبان به این سریال هم که همه چیز اظهر من الشمس است.

پرسش اینجاست کارگردانی که رقم فروش سه فیلمش کنار هم به زحمت به 1 میلیارد می رسد چگونه خواهد توانست اسباب رونق شبکه خانگی که در اتباط مستقیم با مخاطب شکل می گیرد را موجب شود؟

پاسخ این پرسش را باید محمدهادی رضوی دهد که مدام بر فعالیتش در بخش خصوصی تأکید می کند. آیا بخش خصوصی ریسک سرمایه گذاری بر پروژه های امتحان پس دادگان ناموفق را هم می پذیرد؟

سینماژورنال: بهرام توکلی کارگردان جوان ایرانی که همچنان در سایه موفقیت دومین فیلم بلندش “اینجا بدون من” قرار دارد به تازگی “من دیه گو مارادونا هستم” را روی پرده داشت.

به گزارش سینماژورنال “من دیه گو…” اما نتوانست در ارتباط برقرار کردن با مخاطبان موفق باشد و بعد از سه هفته که از نمایش آن گذشت سرگروهی را از دست داد.

با این حال توکلی دست از فیلمسازی برنخواهد داشت و چنان که در تازه ترین گفتگویش مطرح کرده قصد دارد فیلم تازه اش را در ژانر کودک بسازد.

صبح تا ظهر بر روی یک فیلمنامه کار میکنم و ظهر به بعد بر روی فیلمنامه ای دیگر

بهرام توکلی با اشاره به اینکه اغلب سعی کرده به طور همزمان بر روی چند پروژه کار کند به “24” می گوید: من همیشه همزمان در حال نوشتن دو یا سه کار هستم یعنی نمیتوانم فقط مشغول نوشتن بر روی یک فیلمنامه شوم. مثلا اگر صبح تا ظهر بر روی یک فیلمنامه کار کنم. ظهر به بعد چند ساعتی را بر روی فیلمنامه ای دیگر کار میکنم.

توکلی ادامه می دهد: مثلا هنگام نوشتن “من دیه گو مارادونا هستم” مشغول نوشتن یک فیلمنامه دیگر بودم؛ همین فیلمنامه ای که الان می خواهم بسازم.

بچه ام به 4 سالگی رسیده و میخواهم فیلم کودک بسازم

بهرام توکلی که ساخته های قبلیش “بیگانه” و “آسمان زرد کم عمق” نیز چنان که باید در گیشه ناموفق بودند با اشاره به اینکه سوژه هایش را منطبق با حال و هوای زندگیش انتخاب می کند بیان می دارد: الان که بچه ام به 4 سالگی رسیده به شدت دنبال آن هستم که یک فیلم برای کودکان بسازم. حتی حساب این را کرده ام که وقتی این فیلم ساخته شد بچه ام به چند سالگی رسیده و آیا فیلم مناسب سنش هست یا نه.

وی ادامه می دهد: چطور می توانم با حال و هوایی که “اینجا بدون من” یا “پرسه در مه” را کارگردانی کردم فیلم جدیدم را بسازم؟!

سینماژورنال: آخرین ساخته اکران شده بهرام توکلی با نام “بیگانه” که اقتباسی بود از نمایشنامه ای نوشته “تنسی ویلیامز” نه تنها اقبال منتقدانی که آثار قبلی وی و از جمله “اینجا بدون من” را ستوده بودند موجب نشد که برخی از منتقدان این فیلم را یک پسرفت در کارنامه هنری توکلی قلمداد کردند.

به گزارش سینماژورنال “بیگانه” در اکران عمومی هم نتوانست قابل توجه ظاهر شود و فروش پایین فیلم که بعد از بیشتر از یک ماه به سختی به مرز 200 میلیون تومان رسید این اثر را به بزرگترین شکست هنری-تجاری کارنامه توکلی بدل کرد.

فلامک جنیدی بازیگری که بیشتر او را در آثار طنز تلویزیون دیده ایم و اخیرا هم “در حاشیه” را روی آنتن داشت بی توجه به این وضعیت با نگارش یادداشتی برای “اعتماد” این فیلم اقتباسی توکلی را اثری دانسته است که همه چیزش به اندازه است و تخصص توکلی را خلق شخصیتهایی دانسته که با تمام گوشت، پوست و استخوان ایرانی هستند!!!

متن کامل یادداشت شگفت انگیز جنیدی را در ادامه می خوانید:

تا دیر نشده “بیگانه” را ببینید

تا هنوز دير نشده دي.وي.دي فيلم «بيگانه» كه راحت پيدا مي‌شود را بخريد و اين فيلم را ببينيد. فيلم‌هاي بهرام توكلي را دوست دارم. البته بعضي از فيلم‌هايش را از بعضي ديگر بيشتر دوست دارم. بيگانه يكي از آنهاست. انگار تخصص توكلي ساختن فيلم‌هاي محشر با برداشتي از نمايشنامه‌هاي محشر است. ساختن فيلمي ايراني با شخصيت‌هايي كه تمام گوشت، پوست و استخوان‌شان ايراني است از نمايشنامه امريكايي «اتوبوسي به نام هوس» كار سختي است كه توكلي از پس آن به خوبي برآمده است.

بازیگران فیلم نقشهایشان را دوست دارند

درست به اندازه درخشان بودن نمايشنامه، كار سختي است كه او به خوبي از پسش برآمده است. بازيگران اين فيلم، نقش‌هاي‌شان را دوست دارند اين را مي‌شود از تمام پرداختن به ريزه‌كاري‌ها و جزييات و لحظه به لحظه جان بخشيدن به كاراكترهاي‌شان فهميد؛ كاراكترهايي كه در زمانه فيلمنامه‌هايي با شخصيت‌هاي بي‌جان و بي‌روح، هميشه بازي كردن‌شان آرزوي هر بازيگري است.

“بیگانه” همه چیزش به اندازه است

آنها اين نقش‌ها را درخشان به اندازه بازي مي‌كنند. اصلا فيلم “بيگانه” همه‌چيزش به اندازه است، آن هم در روزهايي كه همه اندازه‌ها را گم مي‌كنند و خط را رد مي‌كنند؛ اصلا اين به اندازه بودن چيز مهمي است در زندگي.