سینماروزان/حامد مظفری: با موفقیت تاریخی کمدی نوستالژی “فسیل” کاملا قابل پیش بینی بود که کرور کرور فیلم کمدی با کپی برداری از آن حال و هوا تولید شده و در حال تولید باشند؛ کمدی‌هایی که حتی بعضا نامگذاری آنها نیز کپی است و دیر یا زود تق‌شان درمی‌آید و اولین شکست که برای آنها فرابرسد، مابقی غلاف خواهند کرد.

در این میان بهرام افشاری بازیگر “فسیل” راه دوم را برگزیده و به جای خوابیدن در باد آن رکورد، از یک طرف فیلم اول خودش را ساخت و از طرف دیگر با یک کمدی از نوع دیگر با عنوان “سال گربه” به سینماها آمده.

“سال گربه” از منظر روایت و نوع کمدی سازی، کاملا در خلاف جهت “فسیل” است؛ به غیر از یکی دو سکانس ابتدایی و جاهایی هم در میانه ، هیچ خبری از نوستالژی بازی در فیلم نیست و به جای آن شاهد نوعی کمدی بیوپیک(زندگینامه ای) حاصل کنار هم قرار دادن اتفاقات پربسامد دنیای مردی هستیم گرفتار سندروم دیگرکُشی ناخواسته! تنوع لوکیشن و فراوانی پلان و خوش رنگ و لعاب بودن نماهای داخلی و خارجی، بسیار زیاد فیلم را شبیه کمدی ماجراجویانه های بالیوودی کرده.

سعید خانی تهیه کننده فیلم که قبل‌تر کمدی “لونه زنبور” را ساخته بود  با الگوی همراه کردن دو تیپ متضاد پت و متی در ماجرای گنج‌یابی، در “سال گربه” تجربه ای کاملا مجزا از کمدی قبلی خود ارائه کرده. او در تعامل با مصطفی تقی‌زاده کارگردان فیلم و بازگشت به سبک تولید تعاونی دهه های ابتدای انقلاب، تلاش کرده نوعی کمدی سازی تجربه کند که هم بخنداند و هم آویزانِ اروتیسم نباشد. با اینکه جاهایی از فیلم و مثلا مواجهه بهرام افشاری و هومن برق نورد حتی خود مخاطب هم شاید درانتظار نوعی شوخی های دوپهلو باشد ولی باز هم تاکید و تمرکز بر ایجاد موقعیت طنز منتج از قرارگیری در ماجرای غیرمنتظره ناشی از همان سندروم دیگرکُشی ناخواسته است که فیلم را جلو می‌برد و اسباب خنده مخاطب می‌شود.

فیلم در لحن روایی و به خصوص آن حجم انبوه نریشن، می‌توانست قدری معتدل‌تر باشد ولی در تولید، قلت نمی بینیم و در جای جای فیلم از سکانس گورستان تا سکانس های کلینیک زیبایی و آن تعقیب و گریز منجر به معلق شدن بین زمین و هوا تا چیدمان داخلی آن عمارت هندی خیابان یوسف آباد تا آن نماهای مرده‌شوی‌خانه و زندان و حیاط اجرای قصاص، نوعی طراحی دکور و رنگ بندی ممزوج با فضای گربه‌ای کمدی را شاهدیم.

“سال گربه” بنا نبوده با کپی کاری، مشتری پیدا کند و آنها که به تماشا می‌روند ابتدا سورپرایز میشوند از قرارگیری بهرام افشاری در موقعیت جدید و حدود یک ربع که میگذرد، دیگر مخاطب ربط و خط را پیدا کرده و فیلم را دنبال می‌کند…

سینماروزان: پوستر فیلم سینمایی «هفتاد سی»، منتشر شد. این فیلم نخستین تجربه بهرام افشاری در زمینه کارگردانی سینماست که سید ابراهیم عامریان-تهیه‌کننده فسیل-آن را تهیه کرده است. پوستر و لوگوی این فیلم سینمایی را محمد روح الامین طراحی کرده است.

در «هفتاد سی» که اثری کمدی اجتماعی‌ست؛ بهرام افشاری، هوتن شکیبا، الهه حصاری، صدف اسپهبدی، حسين پاكدل و مهدی حسینی ‌نیا، (با هنرمندی) سیاوش طهمورث و ناهيد مسلمي به ایفای نقش می‌پردازند.

پخش این فیلم سینمایی را فیلمیران بر عهده دارد.

‏

سینماروزان/مهرداد شهبازی: همزمان با پایان رسیدن مراحل فنی فیلم سینمایی «هفتاد سی»، نخستین عکس از بهرام افشاری منتشر شد.

این فیلم سینمایی از متقاضیان اکران نوروز ۱۴۰۳ است و پخش آن را فیلمیران بر عهده دارد.

«هفتاد سی»، نخستین تجربه بهرام افشاری در زمینه کارگردانی سینماست که سید ابراهیم عامریان آن را تهیه کرده است.

در «هفتاد سی» که اثری کمدی اجتماعی‌ست؛ بهرام افشاری، هوتن شکیبا، الهه حصاری، صدف اسپهبدی، حسين پاكدل و مهدی حسینی‌نیا، (با هنرمندی) سیاوش طهمورث و ناهيد مسلمي به ایفای نقش می‌پردازند.

عکس: محمد بدرلو

سینماروزان/مهدی فلاح صابر: فیلم کمدی «فسیل» به کارگردانی کریم امینی و تهیه کنندگی سید ابراهیمعامریان، از چهارشنبه ۲۴ اسفند در سینماهای سراسر کشور، میزبان مخاطبان می‌شود.

بهرام افشاری، هادی کاظمی، الناز حبیبی، الهه حصاری، ایمان صفا، بابک کریمی، سید جواد هاشمی، غلامرضا نیکخواه، سمانه منیری، امید روحانی، علیرضا استادی، قاسم زارع، خشایار راد و مجید شهریاری بازیگران «فسیل» هستند.

فیلمنامه اولیه این فیلم کمدی توسط کریم امینی، علی باطنی و آرمین طهماسبی نوشته شده و نگارش نهایی آن را حمزه صالحی انجام داده است.

سید ابراهیم عامریان پیش از این، تهیه‌کنندگی دو فیلم «انفرادی» و «دینامیت»، که رتبه اول و دوم پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران هستند را برعهده داشته است.

«فسیل» که پیش بینی می‌شود استقبال خوبی از آن صورت بگیرد، توسط #فیلمیران پخش می‌شود.

طراح پوستر: عرفان بهکار

سینماروزان: نمایش «چه‌کسی جوجه تیغی را کشت» با طراحی، نویسندگی و بازی «بهرام افشاری» همین‌طور همراهی «تینو صالحی»  و تهیه‌کنندگی «محمد قدس» اردیبهشت به‌روی صحنه پردیس شهرزاد می‌رود.
در خلاصه داستان این نمایش آمده است: پایان همه چیز خوب است. اگر پایان چیزی بد شد؛ نگران نباش! این پایانش نیست.
از دیگر عوامل این اثر نمایشی می‌توان به طراح پوستر و بروشور: آرمان کوچکی و عکاس: شهریار اکبری، آهنگساز: پویان جنتی و دستیار کارگردان: حسن خوان‌محمد پور اشاره کرد.

سینماروزان: هرقدر در سالیان نه چندان دور سریال‌سازی در رسانه ملی فرصتی بود که در اختیار کاربلدان قرار می‌گرفت تا تلویزیون بتواند رقیبی قدرتمند برای مدیومهای دیگر نمایشی باشد اما در این سالها سریال‌سازی بیشتر مجالی شده برای کارورزی!!!

به گزارش سینماروزان شاید برای همین باشد که شنیدن تولید سریالی با نام «کلافهای رنگی» به تهیه کنندگی فردی که پیشتر مجری شبکه افق بوده چندان عجیب نیست. مرتضی فاطمی که اجرای برنامه «180 درجه» را در شبکه افق برعهده داشت تهیه کننده سریالی شده با عنوان «کلافهای رنگی»!

مرتضی فاطمی آقازاده عباس فاطمی رییس مرکز سیمای استانهای سیماست؛ عباس فاطمی پیشتر هم مدیرکلی تولید و پشتیبانی معاونت امور سینمایی و قائم مقامی نظارت و ارزشیابی معاونت سینمایی وزارت ارشاد و مدیر کلی طرح و برنامه‌ریزی نظارت سیما را برعهده داشته است.

کارگردان «کلافهای رنگی» کیست؟ وحید امیرخانی کارگردانی که به تازگی با حمایت عباس آقازاده الیاس نادران فیلمی به نام «شاه کش» را ساخت؛ فیلمی که حائز حضور در بخش مسابقه جشنواره سی و ششم فجر هم تشخیص داده نشد.

در رأس بازیگران «کلافهای رنگی» که در 15 قسمت ساخته خواهد شد نام کامبیز دیرباز به چشم میخورد؛ بازیگری که در سالهای اخیر دو پروژه ارگانی «ماه گرفتگی» محصول انجمن دفاع مقدس و «سوءتفاهم» محصول سازمان هنری-رسانه ای اوج را در کارنامه دارد؛ «ماه گرفتگی» به خاطر ضعفهای مشهود ساختاری-دراماتیک نه تنها در جشنواره مورد توجه قرار نگرفت که دو سال بعد از ساخت هنوز فرصت اکران پیدا نکرده است. «سوءتفاهم» هم که در جشنواره سی و ششم حاضر بود به خاطر شباهت بیش از حد به «پرده آخر»واروژ کریم مسیحی با انتقاد مواجه شد!

بهرام افشاری که در فصل پنجم «پایتخت» که آن هم با حمایت سازمان هنری-رسانه ای اوج ساخته شد ایفای نقش داشت بازیگر مقابل دیرباز در «کلافهای رنگی» است. پروانه معصومی، نادر سلیمانی، کاظم سیاحی، مریم سعادت و شهره سلطانی از دیگر بازیگرانی هستند که تاکنون حضورشان در این سریال قطعی شده است.

باید منتظر ماند و دید نتیجه همکاری یک مجری ارزشی، همکار آقازاده سیاسی و بازیگر فیلمهای ارگانی در یک سریال کمدی-اجتماعی چه خواهد شد؟؟

سینماژورنال: مقوله اسیدپاشی که سال قبل اجتماع ایران اخبار دردآوری را درباره آن شنید این قابلیت را دارد که در ساختار هنرهای نمایشی به تحلیل گذاشته شود.

به گزارش سینماژورنال حسین فرحبخش در سومین فیلم خود “مستانه” اشاراتی به این مقوله داشت و امسال نیز یکی دو تهیه کننده مشهور سینمایی فیلمنامه هایی با محوریت معضل اسیدپاشی را در دستور کار قرار داده اند.

سهم هنر تئاتر ایران نیز از این معضل کم نبوده است و به تازگی نمایشی در تماشاخانه ایرانشهر روی پرده رفته است که با صراحت در این باره تصویرسازی می کند.

این نمایش “کامنت” نام دارد که کارگردانی آن را یوسف باپیری برعهده دارد. نوید محمدزاده که بعد از بازی در “عصبانی نیستم” شهرتی فراوان یافت از جمله بازیگران ای کار است و در کنار وی نیز  بهرام افشاری، ستاره پسیانی، هوتن شکیبا و بهار کاتوزی ایفای نقش می کنند.

این نمایش در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفته است.

فرمهای مختلف در خدمت مفاهیم مختلف

“کامنت” که نگارش متن آن را  بهار کاتوزی و محمد منعم برعهده داشته اند ساختار قصه گوی کلاسیک ندارد و سعی می کند در فرمهایی مرتبط با موضوعات مختلفی که در نمایش ارائه میشود به مخاطب اطلاعات ارائه کند.

این اثر هرچند بلحاظ روایت، گنگ و مبهم به نظر می رسد و درک روابط آدمها و ماهیت کاراکترهایش نیاز به دقت فراوان دارد اما در طرح معضلات اجتماعی کاملا صریح و آشکار عمل می کند. از جمله این طرح معضلات درباره دو مقوله اسیدپاشی و قتل است.

شوخی دردناک با اسیدپاشی

به گزارش سینماژورنال در یکی از صحنه های این نمایش ماجرای شوخی زشتی به نام اسیدپاشی که سال قبل با آن روبرو بودیم روایت میشود؛ در این صحنه دو پسر به ناگاه به سمت دختری که در حال حرکت در خیابان است آمده و شیشه ای که به نظر می رسد حاوی اسید است روی او می پاشند.

البته که اسیدی در کار نیست و آب است که به صورت دختر پاشیده میشود اما رعب و وحشتی که به این واسطه هم بر دختر و هم بر مخاطب وارد میشود کم از رعب و وحشت قرارگیری در موقعیت اسیدپاشی نیست.

ساتور در شکم دختربچه

به گزارش سینماژورنال یکی دیگر از معضلات اشاره شده در نمایش قتل است که در روزگار ما شیوع فراوان یافته است.

اما در اینجا نه قتل آدمهای بزرگ به دست هم که قتل کودکان را می بینیم. دختربچه ای به خانه پسربچه ای می رود و پسرک که روحی ناآرام دارد و بنظر میرسد بیمار روانی است چاقویی را در شکم دختربچه فرو کرده و سپس با سیم او را خفه می کند و با ساتور به جان دخترک می افتد!

فاصله گذاریهایی که به فراموشی این دو اتفاق منجر نمی شود

“کامنت” نمایشی است با فاصله گذاریهایی که مرتب مخاطب را از یک وضعیت به وضعیت دیگر می برد اما بعد از سیر کلی نمایش و عبور از وضعیتهای مختلف بیش از هر چیز همین روایت دردناک اسیدپاشی و قتل است که به یاد مخاطب می ماند.

سینماژورنال/پیمان اسماعیلی: اغلب این طور بود که انتقادات رسانه ای نسبت به مفاهیم ارائه شده در یک اثر نمایشی باعث توقیف آن میشد.

در برخی موارد هم این اداره نظارت بود که به توقیف یا تعدیل نمایشها مبادرت میکرد.

در پاره ای اجراها هم دادستانی با حکم مراجع قضایی جلوی امتداد نمایش را می گرفت.

به گزارش سینماژورنال با این حال در اتفاقی نادر نمایش “پاییز” که در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می رفت به دستور رییس این تماشاخانه توقیف شده است و جالب توضیحات این رییس درباره دلایل توقیف است.

بازیگری که جملاتی را به نمایش اضافه کرده

مجید سرسنگی مدیر تماشاخانه ایرانشهر و مدیرعامل خانه‌هنرمندان درباره دلایل این توقیف گفته است: یکی از بازیگران حتی برخلاف میل و نظر کارگردان جملات و حرکاتی را به نمایش اضافه کرده است؛ جملاتی که توسط بازیگر گفته می‌شد نه تنها در بازبینی اول اثری از آنها نبود که مصداق بی‌توجهی و بی‌تعهدی به شرایط فرهنگی جامعه و نیز رواج لمپنیسم در تئاتر بود. ما چندین بار این موضوع را به گروه منتقل و خواهش کردیم این جملات و حرکات از نمایش حذف شود، اما متاسفانه نه‌تنها نتیجه مثبتی در بر نداشت، بلکه برعکس هرشب بر جملات رکیک افزوده می‌شد.

سرسنگی ادامه داده است: نهایتا خود من در تاریخ ١٧اسفند کار را یک‌بار دیگر دیدم و به این نتیجه رسیدم ادامه کار به این شکل نه‌تنها توهین به جامعه و ارزش‌های آن، بلکه اهانت به شعور تماشاگر و تئاتر کشور است. همان‌شب با کارگردان محترم صحبت کردم و ایشان نظر من را تایید کرد و مهلت گرفت تا این کار تصحیح شود. این مهلت به گروه داده شد اما متاسفانه در شب بعد نیز توافق ما انجام نشد و ازهمین‌رو تصمیم گرفتیم اجرای نمایش را توقیف کنیم.

کدام بازیگر باعث توقیف نمایش شده؟!

پرسشی که اینجا پیش می آید آن است که کدامیک از بازیگران نمایش دیالوگهایی افزون تر از نمایشنامه را به اثر اضافه کرده و باعث توقیف این نمایش شده است.

نمایش “پاییز” که یک بار هم در اوایل دهه هشتاد به کارگردانی نادر برهانی مرند روی صحنه رفته بود در بازه زمانی سالهای بعد از دفاع مقدس یعنی حد فاصل اواخر دهه شصت یا اوایل دهه هفتاد می گذرد. این نمایش پنج بازیگر اصلی دارد. بازیگرانی که جملگی ایفاگر اعضای مختلف یک خانواده هستند.

این بازیگران عبارتند از:

 امیر جعفری: فرزند پسر خانواده که روحیاتی لمپن مابآنه دارد و برای کمک به امرار معاش خانواده سالها در ژاپن به کارگری پرداخته و در بازگشت به ایران از یک طرف به دنبال وصال با دختر محبوب خویش است و از طرف دیگر کنایه هایی می زند که اعضای خانواده که خرج آنها را می داده.

 ناهید مسلمی: مادر خانواده؛ مادری آذری زبان و دلسوز که سعی می کند ویژگیهای تمامی مادران سنتی ایران را داشته باشد.

 ستاره پسیانی: دختر خانواده که قرار است برایش خواستگار بیاید و همین ماجرای خواستگاری است که ماجراهایی را برایش رقم می زند چراکه پسر لمپن خانواده مخالف ازدواج است!

 بهرام افشاری: دایی خانواده؛ پیرمردی آلزایمری که مرتب سعی میکند درباره اتفاقات مختلف نظر دهد.

 احمد کاوری: پسر دوم خانواده؛ پسری مذهبی که سالها در دفاع مقدس حضور داشته و فرمانده برخی عملیاتها بوده. او در بازگشت از جبهه ها بی آنکه چشم به مال دنیا و یا سوء استفاده از رزمندگی اش داشته باشد می کوشد با نوشتن مقالاتی برای نشریات درباره برخی معضلات اجتماع اظهارنظر کند.این رزمنده سابق علاقه ای هم دارد به یک همسر شهید که هیچ وقت جرأت ابراز آن را پیدا نمی کند.

بداهه پردازیهای دایی و خواهرزاده کار دست “پاییز” داد

به گزارش سینماژورنال در میان بازیگران “پاییز” امیر جعفری تکیه کلامهای لمپن مابآنه دارد و البته که این تکیه کلامها کاملا منطبق است با شخصیتی که برای وی در نمایش نوشته شده است. برخی اعتقاد دارند این تکیه کلامها در کنار اضافاتی که جعفری به متن وارد کرده موجب انتقاد سرسنگی شده است.

در کنار جعفری، بهرام افشاری که نقش دایی خانواده را بازی میکند هم تا می تواند سعی می کند با بداهه پردازیهای فراوان خود مثلا شرایط نمایش را مخاطب پسندتر کند.

برخی این بداهه پردازیها را باعث ایجاد دردسر برای نمایش “پاییز” دانسته اند و گفته اند بداهه های افشاری در کنار اضافات جعفری موجب ایجاد فشار بر مجید سرسنگی شده اند و او نیز از ترس ورود نهادهای بیرونی شخصا دستور توقیف نمایش را داده است.

بداهه هایی خارج از متن تایید شده!

جالب اینجاست که برخی از بازیگران نمایش هم وقتی در اجراهای ابتدایی اثر در برابر بداهه پردازیهای این دو نفر قرار گرفته اند جا خورده اند و پیش خود گمان کرده اند احتمالا این بخشها با هماهنگی کارگردان انجام شده است اما بعد از پرس و جو از کارگردان وقتی فهمیده اند بداهه ها از طرف بازیگران مذکور وارد کار شده هم متعجب شده اند و هم برایشان این پرسش ایجاد شده که آیا دست بردن در متنی که مجوز اجرا دارد کار را با مشکل مواجه نمی کند.

نهایتا روز گذشته و با توقیف نمایش توسط مجید سرسنگی پاسخ این پرسش هم روشن شده است!