سینماروزان: تلاشهای سازمان سینمایی برای شفاف سازی مالی زیرمجموعه ها در کنار زمزمه های تغییر و تحول مدیریتی در این زیرمجموعه ها اسباب اظهارنظرات مختلف را موجب شده است.

فارغ از برخی سینماگران معلوم الحال که چگونگی رشد حبابی خودشان از مصادیق عدم شفاف سازی است ولی حالا برای خوشامد رییس سازمان از شفاف سازی تعریف و تمجید میکنند برخی رسانه ها هم تکامل شفاف سازی را از سازمان میخواهند.

روزنامه اصولگرای “جوان” در تحلیلی بر شفاف سازی مالی سازمان پیشنهاد کرده سازمان درباره تلاشهایش برای رفع ابتذال در سینما هم شفاف سازی کند.

متن تحلیل “جوان” را بخوانید:

شفاف‌سازی مالی عبارتی است که طی یک سال اخیر سازمان سینمایی زیاد روی آن مانور می‌دهد. چندروز پیش این سازمان یک گزارش مالی منتشر کرد که در آن به هزینه‌کرد‌های یک سال این مجموعه اشاره شده است، ولی به این هزینه‌کرد‌ها در قالب ارقام و اعداد کلی اشاره شده و به جزئیات آن پرداخته نشده است، اما آن چیزی که به نظر می‌رسد باید در اولویت سازمان سینمایی باشد سروسامان دادن به محتوای آثار سینمایی است و واضح است که مسئولیت اصلی این سازمان نباید در زیر رویکردهایی، چون گزارش سالانه گم یا کمرنگ شود.

به طور کلی اینکه سازمان سینمایی اقدام به ارائه یک گزارش کلی مالی یک ساله می‌نماید کار مثبتی است، اما واضح است که مسئولیت اصلی سازمان سینمایی و انتظارات از آن چیز دیگری است.‌

ای کاش سازمان سینمایی درباره این مسئله شفاف‌سازی می‌کرد که در این سال‌ها دقیقاً برای سروسامان دادن به وضعیت تولید رو به ابتذال آثار سینمایی چه تمهیداتی اتخاذ و اجرا کرده و نتیجه آن تمهیدات به طور روشن چه بوده است.

در واقع خوب بود نتیجه اقدامات و تصمیمات این سازمان کیفی‌سنجی می‌شد و مردم متوجه می‌شدند که برای تقویت و ارتقای اخلاق و معنویت در آثار سینمایی چه تصمیماتی اتخاذ شده است یا برای تحکیم نهاد خانواده در فیلم‌ها یا برای مثال شفاف‌سازی تاریخ معاصر برای نسل جوان چه اتفاقاتی افتاده است؟

سازمان سینمایی درباره موضوع درجه‌بندی سنی که ضعف تدوین آن انتقاد‌های زیادی را برانگیخت هنوز پس از حدود ۱۰ روز پاسخی ارائه نکرده است و خوب بود این مسئله را شفاف‌سازی می‌کرد. درجه‌بندی سنی ناکارآمدی از سوی دلسوزان نوعی رفع تکلیف تلقی شد که نمی‌تواند به طور خودکار روی محتوای آثار تاثیرگذار باشد، اما درباره شفافیت مالی هم بماند که اساساً نوع هزینه‌کرد‌ها در این گزارش نیز دارای ایرادات اساسی است که البته موضوع این مطلب نیست.

سینماروزان: اکران نوروزی در خدمت دو فیلم مافیایی-حاکمیتی همچنان ادامه دارد و هرچند کاسته شدن قیمت بلیت بعد از گرانفروشی در دو هفته ابتدایی سال، باعث افت کلی فروش شده ولی همچنان همان دو فیلم مافیایی-حاکمیتی هستند که به لطف انبوه سالن و تیزر و تبلیغات محیطی توانسته اند فروش خود را بالا ببرند.

پرده‌دری‌های بیش از حد یکی از این فیلمها و مملو بودن فیلم از اشارات اروتیک و حتی بزرگ کردن نشیمنگاه همسر کارگردان فیلم و خواباندنش با کلی مرغ در یک وان حمام(!!!) به شدت انتقادبرانگیز شده است.

به تازگی روزنامه اصولگرای «جوان» با انتقاد از رسوخ ابتذال در سینمای ایران و از جمله اکران نوروز به طرح این سوال پرداخته است که چرا باید آثار مبتذل از معافیتهای مالیاتی برخوردار باشند؟

«جوان» نوشت: نوعی از مدیریت فرهنگی که به طور خودکار از طریق قوانین پیشرو عمل می‌کند مسئله مالیات است. در ایران بر اساس قانون اساساً همه اموری که فرهنگی محسوب شوند از معافیت مالیاتی برخوردارند. طبیعی است که اینگونه معافیت‌های به اصطلاح فله‌ای برای همه اموری که به ظاهر فرهنگی تشخیص داده می‌شوند می‌تواند حتی درباره برخی مصادیق به لحاظ فرهنگی جنبه عکس داشته باشد، برای مثال فیلمساز و نویسنده‌ای که فیلمی مبتذل می‌سازد و با انگیزه کسب سود بیشتر از برخی خط قرمز‌های اخلاقی عبور می‌کند چرا باید از معافیت‌های مالیاتی برخوردار باشد؟

این روزنامه ادامه داد: اتفاقاً قانون باید از سازندگان چنین آثاری مالیات بیشتری دریافت کند تا از این طریق راه را بر تولید بیشتر چنین آثاری سد کرده باشد ولی دقیقاً برعکس است.  اگر قرار بر این است که سبک زندگی ایرانی- اسلامی تقویت شود به طور عادی باید برای ارتقای آن قوانین متناسب وضع شود و مثلا فیلمی ضدسبک زندگی ایرانی-اسلامی نباید معافیت مالیاتی داشته باشد تا سینماگران تشویق شوند به تولید محصولاتی درباره زندگی ایرانی-اسلامی.