1

تازه‌ترین حرفهای #پژمان_جمشیدی روی آنتن زنده⇐استرس باعث ریزش موهایم شد!/در بازیگری کار خاصی انجام نمی‌دهم و فقط وظیفه‌‌ام را انجام می‌دهم!/اگر در فیلمی، خوب یا بد بازی کردم، دلیل آن را نمی‌دانم چیست؟!/در این هفت سال فقط سه ماه تعطیل بودم!!/فراستی را از نزدیک ندیده‌ام ولی خوشحالم که #علفزار را دوست داشته!/سام درخشانی تنها کسی بود که نسبت به من گارد نداشت!/تا آخر عمر مدیون #سام هستم و دستش را می‌بوسم!/نعمت‌الله برای مدرسه پسرش به من زنگ زد!!/دربی اخیر را سرصحنه #زیرخاکی دیدم!/صادقانه فکر می‌کنم گل استقلال، آفساید بود!

سینماروزان: راهی جلوی پای من قرار گرفت و من هم آن را پیگیری کردم تا به اینجا رسید. فقط وظیفه‌ام را انجام میدهم و وقتی نقشی پیشنهاد می‌شود، ابتدا متن‌ها را میخوانم و اگر احساس کنم میتوانم آن متن را در حد خود خوب اجرا کنم، نقش را قبول می‌کنم. در بازی کار خاص انجام نمی‌دهم. اگر خوب یا بد بازی کردم، دلیل آن را نمی‌دانم چیست.

پژمان جمشیدی فوتبالیست پیشکسوت و بازیگر نام‌آشنا با بیان مطلب فوق در برنامه #فرمول_یک با اجرا و تهیه کنندگی علی ضیا گفت: موفقیت نیاز به تلاش زیاد دارد. در این ۷ سال غیر از دوران کرونا که ناخواسته خیلی از مشاغل تعطیل شدند، اگر آن چند ماه تعطیلی اجباری را کنار بگذاریم،  کل تعطیلات و ساعات استراحت من شاید در مجموع به ۳ ماه هم نرسد. فاصله بین کارهایم کمتر از ۳ ماه بود‌. قطعا این چند سال سخت بود اما بالاخره هر کاری سختی خود را دارد.

جمشیدی درباره سفیدی بخشی از موهای خود توضیح داد: این نقطه از موهای سرم ریخته بود، آمپول‌ زدم و موهای این قسمت سفید شد‌. علت این ریزش استرس، دندان درد و غیره بود زیرا دندان خراب باعث ریزش مو می‌شود.

این بازیگر درباره تعریف فراستی از بازی‌اش، مطرح کرد: این اتفاق به خاطر فیلم «علف‌زار» افتاد متاسفانه فراستی را از نزدیک ندیده‌ام ولی خوشحالم که کارمان مورد توجه قرار گرفته! اگر بتوانم ده بار نامزد سیمرغ شوم، هر بار یک ستاره به سابقه‌ام اضافه می‌شود. تاکنون ۳ بار نامزد شده‌ام. با سیمرغ خوشحال میشوم البته نه به اندازه‌ای که فیلم‌هایم مورد اقبال مردم قرار بگیرد.

جمشیدی گفت: قرار نبود سریال #پژمان را من بازی کنم، بعد از نهایی شدن من، قرار نبود سام بازی کند؛ سام تنها کسی بود که نسبت به من گارد نداشت. خوشبختانه جزء موفق‌ترین زوج‌ها هستیم اما در یک برهه فکر کردیم مخاطب فکر میکند که قصد سوءاستفاده داریم لذا تصمیم گرفتیم در یک مقطع دور از هم بازی کنیم،  امیدوارم دوباره کنار هم کار کنیم. سام عزیز من است، او با بازی در کنار یک ورزشکار ریسک و نقش مکمل را بازی کرد، تا آخر عمر مدیونش هستم و دستش را می‌بوسم.

وی درباره ارتباط با یک کارگردان برای بازی مکرر در آثارش بیان کرد: حتی شماره کارگردان‌هایی که علاقه‌مند بازی در آثارشان هستم را ندارم. زمانی که مخاطب سینما بودم آقای عیاری و نعمت‌الله را خیلی دوست داشتم. آقای فرهادی هم به این جمع اضافه می‌شوند. دوست داشتم با مهدویان، مانی حقیقی، کمال تبریزی، معتمدی کار کنم که کار کردم. وضعیت سفید و کارهای آقای عیاری را خیلی دوست داشتم. چند سال پیش آقای نعمت‌اله بابت مدرسه پسرش به من زنگ زد،وقتی خودش را معرفی کرد فکر کردم یک نفر اذیتم میکند. فقط آن موقع او را دیدم و به مدرسه پسرش رفتم. یک بار هم برای فیلمی زنگ زد، گفت فیلمنامه ندارم فقط قصه را تعریف میکنم اما متاسفانه کار ساخته نشد.

پژمان جمشیدی افزود: دربی امسال را سر صحنه «زیرخاکی» و در موبایل دنبال کردم. نیمه اول را کامل دیدم اما در نیمه دوم از عوامل می‌شنیدم که استقلال فشار می‌آورد. حدس می‌زدم که بازی مساوی شود و صادقانه فکر میکردم گل استقلال آفساید است. الان هم فیلمی دیدم که صحنه گل کمی مشکوک بود. در هر صورت اشتباهات داوری وجود دارد و خیلی نمی‌توان روی آن مانور داد اما در کل بازی خوبی بود و بعد از مدت ها یک دربی جاندار دیدیم.

پژمان جمشیدی: در هفت سال اخیر فقط ۳ ماه تعطیلی داشتم!
پژمان جمشیدی: در هفت سال اخیر فقط ۳ ماه تعطیلی داشتم!




محمدباقر قالیباف در دیدار با عوامل #موقعیت_مهدی مطرح کرد⇐باید واقعیت‌های دفاع مقدس را بدون کم و کاست در فیلم‌ها ارائه دهیم!/ فیلم “موقعیت مهدی” به دل می‌نشیند چون بی اغراق از دفاع می‌گوید!/طی سه دهه گذشته چندین برابر هزینه لازم برای ساخت شهرک سینمای دفاع مقدس را خرج کرده‌ایم تا برای هر فیلم لوکیشن بسازیم!/تاکید رهبر انقلاب بر ساخت شهرک درخور برای سینمای دفاع مقدس بوده!/به‌دنبال راه‌اندازی شهرک دفاع مقدس در مسیر فرودگاه امام(ره) بودیم اما نوع مدیریت‌ها مانع شد!/زمانی که در نیروی انتظامي بودم، سعی کردم همه شرایط لازم را برای مهدی فخیم زاده فراهم کنم تا “خواب و بیدار” را بسازد!

سینماروزان: رهبر معظم انقلاب در زمانی که اقدامات برای احداث باغ موزه دفاع مقدس را انجام می‌دادیم، بنده را فرا خواندند و تأکید کردند که یکی از کارهای اساسی در این حوزه این است که شما شهرک سینمایی در خور بسازید.

محمدباقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی در دیدار با جمعی از عوامل فیلم سینمایی «موقعیت مهدی» با بیان مطلب فوق گفت: به همه افرادی که در ساخت این اثر ماندگار زحمت کشیده و خون دل خوردند خدا قوت می‌گویم؛ علیرغم اینکه مشغله کاری زیادی داشتم اما طی برگزاری جشنواره فیلم «موقعیت مهدی» را مشاهده کردم، انصافاً این فیلم از ابتدا تا آخر افراد را با خود همراه می‌کرد زیرا با روح و روان مردم سر و کار داشت.

رئیس مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: هر قشری با هر نگاهی با این فیلم ارتباط برقرار می کند؛ با اینکه برخی زبان آذری بلد نیستند و شاید نگاه به زیرنویس برایشان سخت باشد اما بازهم جذب این فیلم می‌شوند.

وی ادامه داد: همیشه به کسانی که جبهه و جنگ را در این عرصه تحریف کرده و اغراق آمیز جلوه می‌دهند انتقاد کردم و معتقدم که اگر واقعیت های دفاع مقدس را بدون کم و کاست ارائه دهیم و در این بیان هنر داشته باشیم، اثر عمیق خواهد داشت و به دل‌ها می نشیند و فیلم موقعیت مهدی چنین جنسی داشت.

قالیباف تأکید کرد: شهید باکری دارای خصوصیات و ویژگی‌های خاصی بود و در هر جلسه ای که وارد می شد آن نشست حرمت پیدا می کرد و هر چیز حد و مرز خودش را داشت؛ در واقع وی دارای شجاعت و افتادگی توأم با آرامش روحی بود که در محیط جبهه و جنگ قابل تأمل بود.

رئیس قوه مقننه با اشاره به نکاتی که هادی حجازی‌فر درباره مشکلات ساخت این فیلم بیان کرد، گفت: متأسفانه در کشورمان یک مشکل اساسی داریم که من آن را بارها بیان کردم و آن اینکه ما در کشورمان دچار ضعف در حکمرانی هستیم.

وی گفت: آن چه در جبهه و جنگ به تمام معنا مشاهده می شود حکمرانی و مدیریت درست بود و این در حالی بود که آن زمان هیچ یک از افراد درس حکمرانی و مدیریت نخوانده بودند.

رییس مجلس در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به مشکل نداشتن یک شهرک سینمایی حرفه‌ای و مجهز برای سینمای دفاع مقدس که از سوی حجازی‌فر مطرح شد، گفت: تاکنون طی ۳ دهه گذشته پس از جنگ چندین برابر هزینه لازم برای ساخت یک شهرک سینمایی را خرج کرده‌ایم تا برای هر فیلم لوکیشن بسازیم که این مسئله بیانگر مشکل در ضعف حکمرانی است.

قالیباف افزود: زمانی که در شهرداری تهران مشغول بودم تلاش کردیم شهرک سینمایی دفاع مقدس واقع در مسیر فرودگاه امام خمینی (ره) را راه‌اندازی کنیم اما نوع مدیریت‌ها مانع از ساخت آنجا شد.

رئیس مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه باید اذعان کرد در میان مسئولان ندیدم کسی همانند رهبر انقلاب که آنقدر دقیق و عمیق نسبت به هنر خصوصاً فیلم و سینما  دغدغه‌مند و پیگیر باشد، گفت: رهبر معظم انقلاب در زمانی که اقدامات برای احداث باغ موزه دفاع مقدس را انجام می‌دادیم، بنده را فرا خواندند و تأکید کردند که یکی از کارهای اساسی در این حوزه این است که شما شهرک سینمایی در خور بسازید.

رییس قوه مقننه با اشاره به پیگیری این مطالبه رهبر انقلاب ادامه داد: در این حوزه، مشکلمان پول نبود زیرا اگر بخش خصوصی را فعال می کردیم بزرگترین سود در این موضوع وجود داشت؛ حتی نقاط مختلفی برای لوکیشن انتخاب شد اما به نتیجه نرسید.

وی اضافه کرد: اکنون که بررسی می‌کنم می‌بینم به دلیل همان مشکلاتی که عوامل فیلم «موقعیت مهدی» آن را تجربه کردند که نتیجه ضعف حکمرانی است، در آن زمان نیز کار ساخت شهرک سینمایی دفاع مقدس به ثمر نرسید و این در حالی است که رهبر انقلاب با آن همه مشغله‌های کاری به این موضوع توجه داشتند.

رئیس مجلس شورای اسلامی با اشاره به اثرگذاری فیلم و سینما در انتقال مفاهیم به مخاطب، افزود: زمانی که در نیروی انتظامی مشغول به خدمت بودم اقداماتی با این دیدگاه انجام دادیم که در فرهنگ ترافیک اثرگذار بود؛ همچنین زمانی که موضوع تشکیل ۱۱۰ را دنبال می کردیم تلاش کردم همه شرایط لازم را برای آقای فخیم زاده (کارگردان و بازیگر) فراهم کنم تا مجموعه تلویزیونی خواب و بیدار تهیه شود که بر این اساس مشاهده شد مردم از ما استقبال کردند و دیدگاهشان نسبت به ناجا تغییر کرد.

قالیباف تصریح کرد: به عنوان یک خدمتگزار با گوشت، پوست و استخوان خود اهمیت هنر و سینما را درک کرده ام؛ این بخش‌ها جزء پردرآمدترین عرصه‌های اقتصادی محسوب می شود ولی باید حکمرانی درست شود و در این راستا اگر نیاز به قانون باشد انجام وظیفه خواهیم کرد.

وی ادامه داد: با سینماگران و اهالی کتاب جلساتی داشتم لذا سعی کردیم در بودجه سال آتی اصلاحاتی برای این حوزه انجام دهیم. همچنین در ماه‌های آینده تدوین برنامه هفتم توسعه در دستور کار قرار دارد که مسایل مربوط به این عرصه‌ها باید در تدوین برنامه دنبال و سهم فرهنگ و هنر در برنامه هفتم توسعه روشن شود و جایگاه مستحکمی برای آن طراحی شود.

محمدباقر قالیباف در گفتگو با عوامل فیلم موقعیت مهدی: واقعیات دفاع را ارائه دهید
محمدباقر قالیباف در گفتگو با عوامل فیلم موقعیت مهدی: واقعیات دفاع را ارائه دهید

 




عباس نادران تهیه‌کننده “شادروان” روی آنتن زنده بیان کرد⇐از همان ابتدای جشنواره، اطلاعات زیادی از حجم بالای تخلفات در آرای مردمی بدست آوردیم!/خیلی‌ زود متوجه شدیم تعداد زیادی از مخاطبان، اصلا امکان رای دادن ندارند!!/علاوه بر ما صاحبان سه فیلم دیگر و ازجمله “دسته دختران” و “برف آخر” هم به آرای منتشرشده معترض بودند!/برخلاف ادعاها درباره سیستماتیک بودن رأی‌گیری مردمی، کاملا مشخص بود ثبت آرا توسط فرد خاص و بصورت غیرسیستماتیک انجام می‌شد!/یکی از مسئولان سمفا در پاسخ به اعتراضات گفت هر هواپیمایی سی درصد احتمال سقوط دارد!!!

سینماروزان: حذف سیمرغ مردمی تصمیم دبیر جشنواره و مسئولان سازمان سینمایی برای جلوگیری از سوءاستفاده‌های مطروحه بود و هرگز مطالبه ما حذف این جایزه نبود و بر اساس اسناد و مدارکی که داشتیم به دنبال احقاق حق فیلم “شادروان” و مخاطبان خود بودیم.

عباس نادران تهیه کننده فیلم “شادروان” در گفتگو با امیرعباس صباغ مجری و سردبیر برنامه “سینمامعیار” از رادیوگفتگو بیان مطلب فوق اعلام کرد: از همان روز اول جشنواره در سالن های مختلف اطلاعات زیادی از حجم بالای تخلفات بدست آوردیم و متوجه شدیم تعداد زیادی از مخاطبان فیلم اصلا امکان رای دادن ندارند!!

وی ادامه داد: این را برای اولین بار می گویم که در ایام جشنواره علاوه بر ما صاحبان سه فیلم “مردبازنده”، “دسته دختران” و “برف آخر” هم به آرای منتشر شده معترض بودند که ۴، ۵ جلسه با رئیس حراست سازمان سینمایی، مسئولان سمفا و رئیس سینما شهر برگزار کردیم که در نهایت آنها به این نتیجه رسیدند که تفکیک آرای مخدوش و سالم غیر ممکن است.

نادران گفت: حتی با یک محاسبه ساده ریاضی هم  به این نتایج اعلامی نمیرسیدیم و برخلاف اینکه عنوان می‌شد نظرسنجی کاملا سیستماتیک است، کاملا مشخص بود ثبت آرا توسط  افراد خاص و بصورت غیرسیستماتیک انجام می شود و به خاطر همه این موارد تصمیم به لغو این جایزه گرفتند.

تهیه کننده “شادروان” تاکید کرد: هر کسی که فکر می‌کند ما برای بازارگرمی و فضاسازی بحث تخلف رای گیری را مطرح کردیم، بیاید تا اسنادمان را نشان اش دهیم. قصد داشتیم تخلفات صورت گرفته را رسانه ای کنیم و این مطالبه کاملا بر حقی ست اما بعد از لغو اهدای این جایزه، دوستان سازمان سینمایی از ما خواهش کردند که دست نگه داریم و گفتند خودشان در حال بررسی موضوع هستند! و من همچنان خودم منتظر اعلام نظر آنها هستم ولی به نظرم خانه سینما به عنوان مهمترین نهاد صنفی اهالی سینما باید به این مساله ورود می‌کرد.

نادران با اشاره به دیالوگهایش با مسئولان سمفا گفت: یکی از مسئولان سمفا در پاسخ به اعتراضات من به تخلفات صورت گرفته گفت، یک هواپیما هم در زمان تیک آف ۳۰ درصد احتمال سقوط دارد!

نادران گفت: “شادروان” برای اکران نوروز حدود ۵ دقیقه کوتاه‌تر شده که بخشی از آن مشمول اصلاحات شورای پروانه نمایش است و بخش دیگر با همفکری من و حسین نمازی برای حفظ ریتم فیلم.

سینمامعیار با اجرا و سردبیری امیرعباس صباغ و تهیه کنندگی محمدجواد طالبی پنجشنبه ها از ساعت ۱۴:۳۰ الی ۱۵:۴۰ بصورت مستقیم از رادیو گفتگو پخش میشود.




#حامد_مظفری روزنامه‌نگار و منتقد روی آنتن زنده مطرح کرد⇐بدترین آثار جشنواره امسال، آثار ارگانی بودند و بهترین آثار جشنواره هم ارگانی بودند!/قابل تقدیرین آثار جشنواره “موقعیت مهدی”، “دسته دختران” و “خائن کشی” بودند!/”علفزار” و “شهرک”، “ملاقات خصوصی” و “هناس” بهترین آثار جوانان فجر چهلم بود!/با وجود انصراف کیمیایی، هیات داوران اگر منصفانه رفتار میکرد نباید از کنار فیلم کیمیایی میگذشت! /کیمیایی در هشتاد سالگی کاری کرده که تقریبا محصولش از بیست فیلم همین جشنواره بالاتر است!/متاسفم که هیات داوران قدرشناس فیلم خوب کیمیایی نبودند!/بازیهای خوب امیر آقایی و پژمان جمشیدی در “خائن کشی” و “علفزار” شایسته سیمرغ بود!/ نیکی کریمی در “دسته دختران” خیلی منطقی و بدون شهوت دوربین، نقشش را بازی کرد!/اینکه سیمرغ بازیگری را به افرادی دادند که جلوی دوربین ضجه می‌زنند و ناله می‌کنند، بدترین انتخاب بود!/هیات داوران مردانه فجر چهلم، “دسته دختران” را ندید چون یک زن کاری کرده بود که بسیاری از کارگردانان مرد قادر به انجام آن نیستند؟/تعطیلی سیمرغ پرشبهه مردمی بهترین کار دبیر فجر چهلم بود!/ وقتی نمی‌توان جلوی فساد در افزایش آرا را گرفت چه بهتر که اصلا رای گیری مردمی نداشته باشیم!/کلا در مساله آرای عمومی همواره دچار شبهه بوده‌ایم و در دوره هاي قبل بارها فیلمهایی صدرنشین آرای مردمی شدند که در اکران عمومی،  بازنده مطلق بودند/اینکه فیلمی در هفته اول جشنواره، سالنهایش خالی است ولی ناگاه آرای بالایش منتشر می‌شود معنایی دارد جز باگ در سمفا؟؟/اینکه امسال نسخه سینمایی دو مینی‌سریال در جشنواره درخشید محصول قضا و قدر است‌!

سینماروزان: حامد مظفری روزنامه‌نگا و منتقد سینما، روی آنتن زنده برنامه سینمامعیار رادیوگفتگو با اجرای امیرعباس صباغ، تحلیلی ارائه داد بر کیفیت آثار و روند برگزاری جشنواره فجر چهلم.

فرازهایی از گفته‌های حامد مظفری را بخوانید:

بدترین آثار جشنواره امسال، آثار ارگانی بودند و بهترین آثار جشنواره هم ارگانی بودند!

–قابل تقدیرین آثار جشنواره “موقعیت مهدی”، “دسته دختران” و “خائن کشی” بودند!

–“علفزار” و “شهرک”  “ملاقات خصوصی  و “هناس” بهترین آثار جوانان فجر چهلم است!

–با وجود انصراف کیمیایی، هیات داوران اگر منصفانه رفتار میکرد نباید از کنار فیلم کیمیایی می‌گذشت!

–کیمیایی در هشتاد سالگی کاری کرده که تقریبا محصولش از بیست فیلم همین جشنواره بالاتر است!

–باعث تاسف است که هیات داوران قدرشناس فیلم خوب کیمیایی باشند

-بازیهای خوب امیر آقایی و پژمان جمشیدی در “خائن کشی” و “علفزار” شایسته سیمرغ بود!

— نیکی کریمی در “دسته دختران” خیلی منطقی و بدون شهوت دوربین، نقشش را بازی کرد و جای تعجب است که کاندیدا هم‌ نشر.

–اینکه سیمرغ بازیگری را به افرادی دادند که جلوی دوربین ضجه می‌زنند و ناله می‌کنند، بدترین انتخاب بود!

هیات داوران مردانه فجر چهلم، “دسته دختران” را ندید چون یک زن کاری کرده بود که بسیاری از کارگردانان مرد قادر به انجام آن نیستند؟؟

–واکنش به‌موقع به انتقادات هم در ماجرای انتقال نشستها و هم در ماجرای تعطیلی سیمرغ مردمی، اتفاقی بود که در ادوار قبلی فجر ندیدیم!

–تعطیلی سیمرغ پرشبهه مردمی بهترین کار دبیر فجر چهلم بود!

وقتی نمی‌توان جلوی فساد در افزایش آرا را گرفت چه بهتر که اصلا رای گیری مردمی نداشته باشیم!

–کلا در مساله آرای عمومی همواره دچار شبهه بوده‌ایم و در دوره هاي قبل بارها فیلمهایی صدرنشین آرای مردمی شدند که در اکران عمومی،  بازنده مطلق بودند

–اینکه فیلمی در هفته اول جشنواره، سالنهایش خالی است ولی ناگاه آرای بالایش منتشر می‌شود معنایی دارد جز باگ در سمفا؟؟

در سینمایی که صنعتی نشده نصف موفقیت هر فیلم را تقدیر و شانس رقم می‌زند

–اینکه امسال نسخه سینمایی دو مینی‌سریال در جشنواره درخشید محصول قضا و قدر است‌!

— ممکن است سال بعد نسخه سینمایی پنج سریال در جشنواره عرضه شود و ممکن است اصلا حتی یک مینی‌سریال هم در جشنواره نداشته باشیم!

نفس آقازادگی دلیلی بر بد بودن فیلم نیست؛ در جشنواره امسال هم آقازادگانی مثل علی حضرتی و عباس نادران را داشتیم که فیلم‌های قابل تحمل ساختند!

–آقازادگانی در جشنواره بودند که آثارشان، کمدی ناخواسته شده بود! امسال برادرزاده یکی از مدیران اعتدالی فارابی را داشتیم که نامش در تیتراژ فیلمی به شدت ضعیف به چشم میخورد.

بهترین اقدام دبیر فجر چهلم؟
بهترین اقدام دبیر فجر چهلم؟

 




کاظم هژیرآزاد بازیگر باسابقه مطرح کرد⇐از شدت تنگدستی باید با عصا هم جلوی دوربین برویم!/بعد از ۵۰ سال کار، حقوق بازنشستگی، کفاف شارژ خانه‌ام را هم نمی‌دهد!!/به جای برگزاری بزرگداشت به فکر ارتقای حقوق بازنشستگی اهالی هنر باشند!

سینماروزان/ندا آل طیب: قرار است هدیه‌ای بگیریم باید لبخند بزنیم، با اخم که نمی‌شود هدیه گرفت ولی ای کاش اول فکری به حال حقوق بازنشستگی ما می‌کردند و بعد برایمان بزرگداشت می‌گرفتند.

کاظم هژیرآزاد، هنرمند باسابقه تئاتر قرار است در افتتاحیه چهلمین جشنواره تئاتر فجر تجلیل شود.
به خبرگزاری ایسنا می‌گوید: به هر حال باید برای برگزاری بزرگداشت، سپاسگزار بود ولی ای کاش اول فکری به حال ارتقای حقوق بازنشستگی امثال ما می‌کردند.

این هنرمند که هشت سال است بازنشسته شده، ادامه می‌دهد: بعد از پنجاه سال کار در تئاتر و سینما و تلویزیون حقوق بازنشستگی من کفاف شارژ خانه‌ام را هم نمی‌دهد. البته این حقوق از هشت سال پیش که بازنشسته شده‌ام، تا به امروز ارتقا پیدا کرده ولی همچنان بسیار ناچیز است.

هژیر آزاد البته تاکید دارد کار هنری بازنشستگی ندارد و با لحنی طنزآمیز اضافه می‌کند: از شدت تنگدستی ما باید با عصا هم جلوی دوربین یا روی صحنه برویم! هرچند این روزها کار تئاتر فایده‌ای ندارد.

بعد با لحنی حسرت بار ادامه می‌دهد: تئاتر که قربانش بروم!!! شما هیچ هنرمندی را می‌توانید پیدا کنید که از راه تئاتر گذران زندگی کند؟! همه یا باید در سینما یا تلویزیون کار کنند یا مسافرکشی و کارهای دیگری انجام بدهند تا بتوانند برای دل خودشان، گاهی هم حضوری در تئاتر داشته باشند.

او به انگیزه برگزاری بزرگداشتش آرزو می‌کند که کرونا از جهان رخت بربندد و همه چیز عادی شود و اضافه می‌کند: در سایه عادی شدن شرایط است تا می توانیم گفتگو کنیم و ببینیم اصلا تئاتری می‌خواهیم یا نه! الان که تماشاگران جرات حضور در سالن‌های نمایش را ندارند و خود من هم به تئاتر نمی‌روم. چون تا به حال دو بار درگیر کرونا شده‌ام و ممکن است برای بار سوم هم این اتفاق تکرار شود.

این بازیگر از شرایط دشوار گروه‌های جوان می‌گوید که در دوران کرونا چراغ تئاتر را روشن نگه داشته‌اند: دلم می‌سوزد برای جوانانی که تحصیل می‌کنند و دل‌شان خوش است که کاری روی صحنه ببرند و حالا در این وضعیت سخت باید دل نگران حضور تماشاگران باشند. این شرایط فاجعه است، فاجعه!

هژیرآزاد با ابراز تاسف از اینکه دولت دیگر تهیه‌کنندگی تئاتر را کنار گذاشته است، می‌افزاید: دولت بار مسئولیت را بر دوش بخش خصوصی گذاشته است چون با بودجه اندکی که دارد نمی‌تواند تولیدکننده تئاتر باشد. سال‌ها پیش دکتر منتظری، مدیر وقت مرکز هنرهای نمایشی در پی تشکیل سازمان تئاتر بود. او پیگیری‌های خود را به جایی هم رسانده بود و این ظرفیت هم وجود داشت ولی بعد با رفتن ایشان همه چیز رها شد درحالیکه اگر مرکز هنرهای نمایشی به سازمان تبدیل می‌شد، حتما بودجه‌اش هم ارتقا پیدا می‌کرد و شرایط شاید بهتر از این بود.

او که همه دغدغه‌اش درباره تئاتر است، با تاسف می‌گوید: واقعیت این است چیزی که ما امروز به عنوان تئاتر داریم، در هیچ جای دنیا وجود ندارد. شتر گاو پلنگی است که به اسم تئاتر دل‌مان را به آن خوش کرده‌ایم و برایش جشنواره هم برگزار می‌کنیم. اما جشن‌های ما مثل جشن عروسی است که بعد از مراسم، همه چیز ریخته و پاشیده می‌شود و چراغ‌ها هم خاموش می‌شوند.

هژیرآزاد اما ترجیح می‌دهد که دیگر تلخی نکند و با لحنی طنزآمیز سخن خود را به پایان می‌برد: دیگر باید باورمان بشود به مرحله‌ای رسیده‌ایم که برایمان بزرگداشت برگزار می‌کنند! ما هم باید خوشحال و سپاسگزار باشیم.




گزارش معاون نظارت از کمیته سه نفره بازبینی فیلم‌های مشکل دار⇐در این کمیته، فیلمی که پروانه نمایش گرفته را با صورتجلسه‌ای که پیش از این توسط شورای پروانه نمایش صادر شده‌ مطابقت می‌دهیم!/موارد متعددی از فیلم‌هایی وجود دارد که میزان اصلاحیه‌های آنها در کمیته، کاهش یافته!/فیلمی بوده که از ده اصلاحیه در دولت قبل به چهار اصلاحیه رسیده!/”گزارش یک جشن” توقیف نشده‌؛ اصطلاح “توقیفی” برای این‌دست آثار درست و علمی نیست!/تلاش ما بر این است که تمام فیلمها با حداقل تنش و التهاب به اکران و نمایش برسند

سینماروزان: آذرماه بود که خبر تشکیل کمیته سه نفره برای تماشای فیلم‌هایی که پیش از این پروانه نمایش دریافت کرده‌اند، شنیده شد؛ کمیته‌ای که زیر نظر رئیس سازمان سینمایی بازبینی فیلم‌ها را عهده‌دار است، اما از روند و چگونگی فعالیت کمیته صحبتی نشد. این موضوع زمانی مورد توجه قرار گرفت که یکی از نمایندگان مجلس که ازقضا عضو شورای پروانه نمایش هم بود، از سی فیلم مسئله‌دار صحبت کرد؛ سی فیلمی که حالا معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی رد یا تأییدش نمی‌کند و درباره فیلم‌ها سخن می‌گوید. وی عنوان می‌کند که برخی از فیلم‌ها مجوز نمایش دارند اما سازندگان تمایلی به اصلاح فیلم‌ها ندارند.

حبیب ایل‌بیگی، معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یکی از اعضای این کمیته 3نفره است که در کنار وی شنیده شده محمدحسین نیرومند و پژمان لشگری‌پور هم فیلم‌ها را می‌بینند تا مجوز دوباره نمایش به برخی از این فیلم‌ها بدهند.

حبیب ایل‌بیگی در گفت‌وگویی که با خبرگزاری ایرنا داشته، از فعالیت این کمیته می‌گوید و اینکه واژه توقیف برای فیلم‌هایی که مجوز نمایش ندارند، درست نیست.

به‌نظر می‌رسد فیلم‌ها توسط این کمیته دیده می‌شود و علاوه بر این هم با توجه به تولید فیلم‌های سینمایی در سال‌های 98 و 99 موضوع اکران فیلم‌ها بیشتر از قبل مورد توجه است. ترافیک اکران و آغاز شمارش معکوس برای شروع جشنواره فیلم فجر به‌نظر باعث شده که شورای صدور پروانه نمایش بیش از پیش کار داشته باشد و با نظر سازمان سینمایی یک بازوی کمکی باید به یاری این شورا بیاید. چنانچه گفته شد؛ رئیس سازمان سینمایی، حبیب ایل‌بیگی و 2نفر از اعضای شورای پروانه نمایش را در قالب کمیته‌ای 3نفره برای سامان‌دادن به فیلم‌هایی که طی سال‌های ۹۸ و ۹۹ تولید شده و پروانه نمایش گرفته بودند، مکلف کرد تا با بازبینی این فیلم‌ها برای صدور مجدد پروانه نمایش آنها با نگرش جدید دولت اقدام کنند.

معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی درباره فیلم‌هایی که پروانه نمایش داشتند اما با  تغییر ریاست سازمان سینمایی بار دیگر برای گرفتن مجوز باید بازبینی شوند، می‌گوید: با وجود تغییر ریاست سازمان سینمایی، معاونان و اعضای شورا، طبیعی است که ما در این دوره مدیریت باید در جریان محتوا، داستان، روایت، موضوع و ژانر آن آثار قرار می‌گرفتیم. برای آنکه در جریان این موارد قرار بگیریم که این فیلم‌ها چه هستند، برنامه بازبینی و تطبیق موارد آیین‌نامه‌ای و قانونی را در دستور کار قرار دادیم و برای این مهم کمیته‌ای در سازمان سینمایی شکل گرفت.

وی به اهداف این کمیته اشاره می‌کند و می‌گوید: باید ‌این فیلم‌ها را ببینیم و بدانیم با چه مواجه هستیم. تردیدی نیست که هرکدام از ما ممکن است که برخی از این فیلم‌ها را در جشنواره‌های سی‌وهشتم و سی‌ونهم دیده باشیم، اما خیلی از آثار را نیز به تبع ندیده‌ایم و نسبت به آنها اطلاعی نداریم. در کمیته، فیلمی که پروانه نمایش گرفته را با صورتجلسه‌ای که پیش از این توسط شورای پروانه نمایش صادر شده‌ مطابقت می‌دهیم تا ببینیم آیا همه آن اصلاحاتی که مدنظر آن شورا بوده انجام شده یا خیر.

ایل‌بیگی همچنین می‌گوید: گاهی موردی داشتیم که شورای پیشین پروانه نمایش، برای یک فیلم تعداد زیادی اصلاحیه صادر کرده است. ما در بازبینی به این نتیجه رسیدیم که این همه اصلاحیه نیاز نیست و اعمال این حجم از اصلاحات برای آن اثر سینمایی ضرورتی ندارد! تمامی موارد را به فیلمساز اطلاع دادیم. مثلا گفته‌ایم از ۱۰اصلاحات اعلام‌شده، 5 یا 6مورد نیازی نیست و آن فیلم می‌تواند بدون انجام آن اصلاحات و نهایتا چهار اصلاح، پروانه نمایش بگیرد و به صف اکران بپیوندد. موارد متعددی از اینگونه فیلم‌ها نیز وجود دارد.

او تصریح می‌کند: امروز با حجم زیادی از فیلم‌ها مواجهیم که ساخته شده‌ و در صف صدور پروانه نمایش یا اکران قرار دارند. اگر شرایط مانند سال‌های قبل عادی بود، در نهایت با حداکثر ۱۰ یا ۱۵فیلم مواجه بودیم که آنها یا در صف پروانه نمایش بودند یا بعد از صدور پروانه منتظر اکران. اما به سبب شرایط این دو سال با تعداد بسیار بالایی از فیلم‌ها برای صدور مجوز پروانه نمایش و یا اکران مواجه هستیم.

ایل‌بیگی معتقد است فیلم‌های زیادی اکران شده که بخش عمده‌ای از آنها طی همین دو سه‌ماه فعالیت دولت جدید به اکران رسیده‌اند. وی اضافه می‌کند: هرچند ما با تذکرات فراوانی درخصوص فیلم‌هایی که اکران می‌شوند به سبب موضوعات و مسائلی که در فیلم‌ها وجود دارد مواجهیم، ولی تلاش بر این است که با حداقل تنش و التهاب فیلم‌ها به اکران و نمایش برسند.

وی همچنین به شفاف‌سازی‌ اشاره می‌کند و می‌گوید: با جست‌وجویی ساده می‌توان به نام فیلم‌ها و مواردی که از سنوات گذشته باقی‌ مانده است پِی برد. برخی از فیلم‌ها را جزو فیلم‌های توقیفی می‌گویند که اصلاً توقیفی نیستند. به‌عنوان مثال فیلم گزارش یک جشن به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا توقیف نشده‌، اما همیشه در این لیست وجود دارد! خیلی واضح است که اگر فیلمی پروانه نمایش نگیرد، پشت صف اکران می‌ماند. شاید اصطلاح توقیفی برای این‌دست آثار درست و علمی نباشد. سازوکار قانونی نیز اینگونه است که اگر فیلمی در شورای پروانه نمایش به‌دلیل عدم ‌انجام صحیح و درست اصلاحات رد شود و یا ماهیت فیلم از زاویه دید اعضای شورای پروانه نمایش تحت هیچ شرایطی توانایی دریافت پروانه نمایش را نداشته باشد، با وجود دارابودن پروانه ساخت، نمی‌تواند پروانه نمایش را دریافت کند.

ایل‌بیگی به نوع اصلاحات فیلم هم اشاره می‌کند: دامنه این اصلاحات متغیر است و تعامل اعضای شورای صدور پروانه نمایش نیز با گروه تولیدکننده فیلم (تهیه‌کننده و کارگردان) بسیار منعطف است. گاه با کم و زیادکردن سکانس یا پلانی، حتی رفتن و دوباره فیلمبرداری کردن و یا استفاده از امکاناتی که امروز به‌وجودآمده مانند رتوش، گروه تولیدکننده می‌توانند به رفع مشکل فیلم بپردازند. اما اگر کلیت و محتوای فیلمی به‌گونه‌ای باشد که اعضای شورای پروانه نمایش صدور پروانه نمایش را ممکن ندانند، باز هم راهکار قانونی وجود دارد. قانون و آیین‌نامه مربوطه در این‌باره به ما می‌گوید وقتی فیلمی در شورای پروانه نمایش موفق به اخذ پروانه نمایش نمی‌شود، می‌تواند درخواست دیدن فیلم را به شورای بالاتر از شورای پروانه نمایش، یعنی شورای‌عالی نظارت ارائه دهد. این سازوکار قانونی برای شورای‌ عالی نظارت وجود دارد که فیلم را به شکل مستقل مورد بازبینی مجدد قرار دهد و اگر شورای ‌عالی بعد از اعمال اصلاحات، اکران فیلم را بدون مانع ارزیابی کند، حکم قبلی نقض و حکم شورای‌عالی ملاک اصلی برای صدور پروانه نمایش قرار می‌گیرد. مواردی نیز در این‌باره وجود دارد.




شوت پرسپولیس به دروازه لرزان صندوق هنر؟⇐ورود مدیرعامل صندوق هنر به هیات مدیره باشگاه بدهکار قرمز!

سینماروزان/محمد شاکری: باورش سخت است ولی مدیرعامل صندوق اعتباری هنر وارد هیات مدیره باشگاه پرسپولیس شده است!

در جلسه‌ای با حضور وزیر ورزش به همراه وزرای اقتصاد و دادگستری، اعضای هیات مدیره پرسپولیس معرفی و رضا درویش، مدیرعامل اسبق سایپا به‌عنوان مدیرعامل پرسپولیس انتخاب شد.

بیژن ذوالفقارنسب، غلامعلی محمدعلیپور، محمد اسدمسجدی، سید مجید پوراحمدی مشاور وزیر ارشاد و مدیرعامل صندوق اعتباری هنر(!) به همراه رضا درویش به عنوان اعضای هیئت مدیره باشگاه پرسپولیس معرفی شدند و ذوالقارنسب رئیس هیئت مدیره شد.

اینکه چطور میشود مدیر تازه صندوقی به نام هنر که اعضایش با ده‌ها مشکل معیشتی روبرویند وارد هیات مدیره باشگاهی شود که جزو باشگاه‌های بدهکار دولتی است، جای پرسش دارد؟ مجید پوراحمدی در شرایطی مدیر صندوق هنر شده که بدنه هنرمندان در بدترین وضعیت معیشتی پساکرونا قرار دارند و امنیت شغلی‌شان نزدیک به صفر است و حتی بیمه بیکاری ندارند.

در این اوضاع بهتر آن بود که روسای صندوق تمام‌وقت به دنبال بهبود مشکلات هنرمندان حرکت کنند نه آن که وارد هیات مدیره باشگاه پرسپولیس شوند که صدها میلیارد بدهی دارد و همین اواخر از صندوق کارآفرینی و امید برداشت کردند تا بخشی از بدهی‌هایش را بدهند.

ماجرا چیست؟ آیا پس از صندوق کارآفرینی، حالا بناست با موجودی صندوق هنر، بدهی‌های پرسپولیس پرداخته شود؟ اگر صندوق هنر آن قدر موجودی دارد که می‌تواند بدهی باشگاه پرسپولیس را دهد چرا برای اعطای یک وام هشت میلیونی به اعضایش بوروکراسی زمان‌بر و فرساینده وجود دارد؟؟

اگر صندوق هنر آن قدر متمول است که می‌تواند مشکلات باشگاه‌های بدهکار بودجه‌خوار را حل کند چرا از اعطای ماهانه یک‌سبدکالای ارزان‌قیمت به اعضای خود عاجز است؟ چرا از راه‌اندازی یک تعاونی مصرف برای اعضا عاجز است؟ چرا از راه‌اندازی یک کلینیک درمانی برای اعضا عاجز است؟ چرا؟

 




علی سرتیپی مدیر موسسه پخش فیلمیران مطرح کرد⇐برخی از ارگانها صرفا به‌دنبال اقدامات لحظه‌ای هستند و به همین دلیل عمده توان خود را بر تولید فیلم گذاشته‌اند!/سالن‌سازی هزینه‌بر است و دست کم سه تا چهار سال طول می‌کشد!/اینکه بهمن سبز توانسته نهضتی را برای بازسازی یا ساخت سالن راه بیندازد قابل تأمل است!/سالن‌سازی بهمن‌سبز به‌خصوص در شهرهای کم‌برخوردار عاملیست برای دلگرمی مردمان دور از مرکز!/سود سالن‌سازی برای تهیه‌کنندگان سینماست که می‌توانند شاهد افزایش سانس و فروش آثار باشند!/سالن‌سازی، سفره سینما را بزرگتر می‌کند و درگیری‌های اکران کمتر می‌شود

سینماروزان: بازسازی و افزایش تعداد سالن‌های سینما اتفاق خوب و بزرگی است که در دو سال اخیر توسط بهمن سبز، در کنار بخش خصوصی انجام شده است.

علی سرتیپی پخش‌کننده باسابقه با بیان مطلب فوق به خبرگزاری ایسنا گفت: همه ما می‌دانیم که ساخت سینماها و نگهداری آن چقدر کار سخت و هزینه‌بری است و واقعا انگیزه می‌خواهد. به ویژه در شرایطی که برخی از ارگانها صرفا به دنبال اقداماتی در سینما هستند که به اصطلاح در لحظه نتیجه بدهد و به همین دلیل عمده بودجه خود را بر تولید فیلم متمرکز می‌کنند که می‌تواند در سه ماه خروجی بدهد، اما سالن‌سازی هزینه‌بر است و دست کم سه تا چهار سال طول می‌کشد.

وی ادامه داد: بهمن سبز و حوزه هنری این روزها رسالت بزرگی را انجام می‌دهند. برخی از سینماهای حوزه سال‌هاست که فعال نبوده است و در دو سال اخیر با وجود کرونا و درآمدهای مالی کم، بهمن سبز توانسته نهضتی را برای احیای آن‌ها راه بیاندازد.

مدیر موسسه فیلمیران تاکید کرد: اصلی‌ترین خروجی و سود این اقدامات به نفع تهیه‌کنندگان سینما است که می‌توانند بر فروش احتمالی و بیشتر فیلم خود دلگرم شوند. همین ماجرا انگیزه‌شان را برای سرمایه‌گذاری و ساخت اثر بیشتر می‌کند و روند تولید تاثیر مثبت می‌پذیرد و در ادامه سفره سینما بزرگتر می‌شود، درگیری‌ها کمتر خواهد شد و فیلم‌های بهتری نیز روی پرده خواهد رفت که با مردم ارتباط بیشتری برقرار کنند. 

سرتیپی در پاسخ به این سوال که با تعطیلی‌های پی در پی سینماها در دو سال کرونا آیا بخش خصوصی و دولتی به خوبی از فرصت پیش آمده برای توسعه زیرساخت‌های سینما بهره بردند، بیان کرد: متاسفانه در بخش خصوصی نیز تقریبا هیچکس پای کار نیامد و در این دو سال هم دولت کمک درخوری نکرد و این مهم‌ترین مشکلات ما در این حوزه است که اگرچه بخش خصوصی هزینه می‌کند اما لازم است دولت نیز باید پای کار بیاید و درصدی از هزینه‌ها را برگردانده یا تسهیلاتی را به سرمایه‌گذاران اختصاص دهد.

وی درباره نتیجه اقدامات زیرساختی اخیر حوزه هنری برای ساخت یا بازسازی سینما و گسترش مخاطبان و دیده شدن آثار در جشنواره فیلم فجر پیش‌رو گفت: قطعا وقتی فیلم‌ها با کیفیت خوب در سالن‌های استاندارد روی پرده می‌روند و در شهرهای کوچک و کم‌برخورداری که برخی از آن‌ها به همت اخیر حوزه دارای سالن سینما شده‌اند، نمایش دارند، شاهد نوعی عدالت اجتماعی و دلگرمی مردمان دور از مرکز خواهیم بود.




اظهارات مشاور وزیر ارشاد دولت سیزدهم⇐مساله مالکیت، بهانه بود! مدیران سینمایی اعتدال به دلیل مشکلات ممیزی، جلوی اکران “قاتل و وحشی” در جشنواره فجر۳۸ را گرفتند!/فیلم را به بهانه بازبینی قبلی، به جشنواره فجر۳۹ راه ندادند!

سینماروزان: مشاور وزیر ارشاد دولت سیزدهم به افشاگری درباره چرایی عدم نمایش “قاتل و وحشی” در دولت اعتدال پرداخت.

محمدحسین نیرومند عضو شورای بازبینی و مشاور وزیر ارشاد برای اولین بار از دلیل اصلی جلوگیری از حضور «قاتل و وحشی» در جشنواره سی و هشتم گفت.

در این جشنواره در حالی که فیلم حمید نعمت‌الله با رای هیات انتخاب به جشنواره راه یافته بود جشنواره فجر با انتشار اطلاعیه‌ای مشکل مالکیت و اختلاف سرمایه‌گذاران را مانع از حضور این فیلم دانست؛ ماجرایی که پس از دو سال مشاور وزیر ارشاد می‌گوید بهانه‌ای برای نمایش ندادن فیلم بوده.

نیرومند در گفت و گو با خبرگزاری فارس درباره فیلم «قاتل و وحشی» گفت: یکی از عزیزان عضو هیأت انتخاب جشنواره سی و هشتم با من تماس گرفت و گفت این فیلم بازبینی شد ولی درباره رد و یا تایید آن تصمیم‌گیری نشد. واقعیت آن است مدیران وقت سینمایی در آن سال، به دلیل مشکلات ممیزی، اکران فیلم را در جشنواره فیلم فجر صلاح ندانستند. بنابراین با تصمیم‌گیری هوشمندانه(!) مباحث اختلافی سرمایه‌گذاران فیلم در شورای داوری خانه سینما را بهانه کرده، فیلم را عملاً به این ترتیب پس از بازبینی رد می‌کنند. فیلم مجدداً در سال گذشته متقاضی شرکت در جشنواره فجر۳۹ می شود اما دبیرخانه جشنواره سی ونهم به استناد پخش فیلم برای هیات انتخاب جشنواره سی و هشتم از پذیرش فیلم خودداری می‌کنند!!

نیرومند درباره عدم پذیرش فیلم در جشنواره فجر۴۰ تاکید کرد: در آیین نامه جشنواره چهلم شرط پذیرش فیلم در جشنواره و نمایش آن برای هیأت انتخاب این است که تولید آن سال ۹۹ به بعد باشد. این فیلم در سال ۹۸ تولید شده است و امکان ثبت نام در جشنواره را ندارد.

تصویر مذاکرات منتج به عدم نمایش "قاتل و وحشی" در جشنواره فجر۳۸
تصویر مذاکرات منتج به عدم نمایش “قاتل و وحشی” در جشنواره فجر۳۸




انتقاد یک روزنامه‌نگار باسابقه از تیغ‌زنی به سبک برخی سلبریتی‌نمایان⇐چطور شده که همچون برخی مسافرکش‌های عهد بوق، پول ناهار و شام خود را هم گردن دیگران می‌اندازید؟/سالی یک بار هم به رستوران نمی‌روید ولی برای یک قرار و مدار کاری ساده، آدرس غذاخوری‌های گرانفروش را می‌دهید؟/خجالت‌آور است که بابت مشتری جور کردن برای رستورانها، هم بریونی(!) می‌خورید و هم ناز شست می‌گیرید!

سینماروزان/رضا اورنگ(منتقد و روزنامه‌نگار): آیا فرهنگ برخی از رانندگان اتوبوس به سینما و تلویزیون منتقل شده؟

امروز نیز کم و بیش دیده می شود، اما در گذشته که شرکت های اتوبوسرانی تبدیل به تعاونی های بزرگ نشده بودند،هر کدام از راننده ها، بین راه مقابل رستوران ها و قهوه خانه هایی نشان شده توقف میکردند که با آنها قراردادی نانوشته داشتند.

در عهد بوق قرارداد به این صورت بود که در قبال توقف اتوبوس یا مینی بوس‌ها مقابل رستوران و هجوم مسافران به داخل،رستوران داران و صاحبان قهوه خانه غذای مجانی مخصوص و چربی به راننده و کمک او می‌دادند. در حقیقت هرکس که همراه راننده بود از این غذای رایگان لذت می برد.

چند سال پیش هم راننده های کرایه خط رشت-تهران از میانه راه اتوبان و از یک زیر گذر ماشین خود را به جاده قدیم هدایت و مقابل رستوران یا قهوه خانه ای خاص توقف می کردند تا مسافران مجبور شوند در این مکان ها غذا بخورند یا چای بنوشند. به این رانندگان غذای مجانی نمی دادند، اما به جای آن یک یا دوبسته سیگار دستخوش می دادند!

با توجه به افزایش اتوبان‌ها و ساخت استراحتگاه‌های مجهز بین راه، رستوران ها و قهوه خانه ها از رونق افتادند و قرارداد نانوشته هم خودبه خود ملغی شد.

امروز این فرهنگ به سینما و تلویزیون راه یافته است. برخی از عوامل سینما و تلویزیون-بیشتر بازیگران درجه چندم- با رستوران‌ها و کافی شاپ های خاص تهران چنین قراردادهای نانوشته ای بسته اند.

آنان به عنوان جلسه معارفه یا کاری، سرمایه گذار،تهیه‌کننده و برخی از عوامل سینما و تلویزیون را به رستوران و کافی شاپ مورد نظر خود برده و غیر از خوردن غذای مجانی و گران، صاحبان این مکان ها برای اینکه همواره چنین جلساتی در آنجا برگزار شود، شکم آورنده مهمانان و خانواده‌اش را نیز همواره با انواع غذا سیر می‌کنند.

ناگفته نماند که برای هر دو طرف سود است،اما برای پرداخت کننده صورت حساب، صدالبته ضرر!

رانندگان به ناهار یا شامی قانع بودند،اما این عوامل سینما و تلویزیون،علاوه بر خوردن انواع غذا از شیشلیک و برگ گرفته تا گردن و بریونی(!) از صاحب رستوران و کافی شاپ مورد نظر،مبلغی هم پول به عنوان ناز شست دریافت می کنند!

این افراد ضمن استفاده از فرهنگ ناب(!) راننده اتوبوس‌ها و مینی بوس‌ها، گرفتن ناز شست را هم به آن اضافه کرده و باب جدیدی را پیش روی همه باز کرده اند!

از نظر ما کار این عوامل سینما و تلویزیون درست نیست،اما نمی توانیم برای دیگران تعیین تکلیف کرده و امر به معروف و نهی از منکر راه بیندازیم.

امیدواریم سرمایه گذاران سینما و تلویزیون و تهیه‌کنندگان چشم و گوش خود را بیشتر باز کنند تا به چنین دام هایی نیفتند.

اگر خودشان دوست دارند که مدام دست در جیب کنند و ریخت و پاش راه بیندازند که اختیار با خودشان است. صاحب مال را هرگز نمی توان نصیحت کرد، چون جواب شان مشخص است؛ مال خودم است، دوست دارم خرج کنم یا دور بریزم، به کسی مربوط است؟!
ولی اگر بی اطلاع صاحب مال چنین قرار و مدارهایی را گذاشته و به اصطلاح او را در عمل انجام شده قرار می‌دهند جز خفت برای خود نمی‌خرند.




توپ پُر حوزه در فجر چهلم!

سینماروزان/هاتف مظفری: برخلاف نشیب سالهای پیشین حوزه هنری که بیش از تولید بر سالن‌سازی تاکید داشت، حوزه هنری امسال با دست پر به جشنواره فجر چهلم آمده است.

به گزارش سینماروزان حوزه هنری که در دهه‌های ابتدایی انقلاب اسلامی یکی از تولیدکنندگان مهم سینمای ایران بود در یک دهه اخیر از منظر کمی بسیار کم‌کار شده بود و هرچند هرازگاهی فیلم‌هایی ساختارشکن همچون “دیدن این فیلم جرم است” را ارائه می‌داد ولی از منظر تولید، کم‌کار بود.

امسال انگار اوضاع تغییر یافته و حوزه هنری با چهار فیلم مختلف در بخش مسابقه جشنواره فجر چهلم حضور یافته است. این چهار فیلم که عمدتا هم با کارگردانان جوان تولید شده از منظر ژانری، آثاری متنوع به شمار می‌روند.

ضد” ساخته امیرعباس ربیعی یک تریلر سیاسی است که به مانند ساخته قبلی کارگردان به بحران‌های ابتدای انقلاب می‌پردازد. امیرعباس ربیعی پیشتر در “لباس شخصی” کوشیده بود ماجراهای حول حذف حزب توده از ساختار سیاسی ابتدای انقلاب را روایت کند و حالا در “ضد” به سراغ بخشی دیگر از فعالیت‌های چریکی ابتدای انقلاب رفته.

“صورت فلکی” به کارگردانی حسین دارابی یک درام اجتماعی از منظر داستانی ملتهب به نظر می‌رسد که از یک طرف ماهیت زنانه آن و از طرف دیگر ارتباطش با رخدادی تراژیک مرتبط با حذف‌های سیاسی دهه نود می‌تواند کنجکاوی‌برانگیز باشد. حسین دارابی پیشتر فیلم “مصلحت” را با آسیب‌شناسی صریح از جریان آقازادگی ساخته بود.

“دسته دختران” ساخته منیر قیدی از دیگر آثار حوزه در جشنواره امسال است‌. فیلمی که فارابی هم شریک تولید آن است و به مانند ساخته قبلی کارگردانش “ویلاییها” هم زنانه است و هم مرتبط با جنگ تحمیلی. “دسته دختران” از منظر تولید یک اثر بیگ‌پروداکشن جنگی به شمار می‌رود با قصه‌ای درباره ورود یک دسته دختر جوان به خط مقدم!

“شادوران” به کارگردانی حسین نمازی دیگر فیلمی است که حوزه با همراهی فارابی تولید کرده. “شادروان” یک فیلم شاداب خانوادگی است که در کنار طرح مصائب در تقابل با نگاه سیاه‌نمایان موسوم،  میخواهد به مشکلات بخندد؛ ترکیبی از یک فیلم اجتماعی تلخ با رگه های امیدبخش!

ورای انتخاب‌های هیات داوران، نقطه نظر مخاطبان نسبت به این چهار فیلم مهمتر از هر چیز دیگر است.
اینکه کدام یک از این چهار فیلم بتواند بیش از بقیه مورد توجه مخاطبان فجر چهلم قرار گرفته و در فهرست بالای آرای مخاطبان قرار گیرد را زمان مشخص خواهد کرد.
حوزه هنری بعد از یک دوره رکود بالاخره تلاشی داشته برای بازگشت به تنوع تولید دهه‌های ابتدایی انقلاب و باید دید این تنوع تولید به اقبال مخاطبان هم منجر خواهد شد؟




یک رسانه دانشگاهی مطرح کرد⇐چرا شورای پروانه ساخت اعتدال در سال کرونایی ۹۹، برای ۳۵۲ فیلم، پروانه ساخت صادر کرده است؟!/در شش سال نخست دولت اعتدال، وضعیت صدور پروانه ساخت و نمایش، نه‌تنها به مرز آمار سال ۹۹ نزدیک نمی‌شد بلکه بر تعداد فیلم‌های توقیفی افزوده شد!!/ شورای پروانه ساخت اعتدال در ۲۱ ماه، بیش از ۵۰۰ پروانه ساخت صادر کرده که این میزان برابر است با تولیدات هالیوود در سال ۲۰۲۰!!/چرا دولت اعتدال در سال کرونایی سینمای ایران، دو برابر و نیم حالت عادی پروانه صادر کرد؟ /دولت سیزدهم گرفتار حجم بالای پروانه فله‌ای شده که در ماه‌های پایانی دولت اعتدال ارائه شده!/تیم فرهنگی دولت قبل با ارائه پروانه بی‌ضابطه، چاله‌ای را برای دولت بعدی درست کرد که صدای افتادن دو طرف درگیر در این فرآیند، هم‌اکنون به گوش می‌رسد!/یکی از مسئولان سینمایی می‌گوید بیش از نیمی از فیلم‌های فعلی اگر قصد نمایش در دولت قبل را داشتند، اصلا اجازه نمایش به آنها داده نمی‌شد!/اصلا در آن دوران برخی از فیلم‌های روی پرده، به اکران نزدیک هم‌ نمی‌شدند چه برسد به اینکه کمیته‌ای تشکیل شود و دستور اکران “گشت۳” را دهد!

سینماروزان/مجتبی اردشیری: حجم بالای صدور پروانه ساخت در دو سال کرونایی سینمای ایران بارها و بارها با پرسش مواجه شد و پاسخی قانع‌کننده از سوی سران سینمای قبل به دنبال نداشت.

روزنامه فرهیختگان منسوب به دانشگاه آزاد اسلامی در گزارشی با کنار هم گذاشتن آمار صدور پروانه در دولت قبل پرسش‌هایی جدی طرح کرده درباره چرایی صدور مجوز فله‌ای در ماه‌های انتهایی دولت.

متن گزارش روزنامه فرهیختگان را بخوانید:

اهالی سینما در روزهای سیاه کرونا به شدت گرفتار مشکلات اقتصادی بودند و چشم امیدشان به سازمان سینمایی و کمک‌هایی بود که هیچ‌گاه از راه نرسید اهالی سینما متعجب می‌مانند که چرا شورای پروانه ساخت در سال سیاه 99، برای 352 فیلم سینمایی و غیرسینمایی، پروانه ساخت صادر کرده است؟! حال آنکه طبق اطلاعاتی که در سایت سازمان سینمایی مندرج است، آمار این پروانه ساخت در سال 98، تنها 144 فیلم بوده. البته که انتظار می‌رود این تعداد فیلم برای سال 99، بیشتر از اینها باشد. تلاش‌های خبرنگار «فرهیختگان» برای به دست آوردن آمار دقیقی از این تعداد فیلم، پس از دو روز مراجعه به بخش‌های مختلف سازمان سینمایی، با ناکامی مواجه بود.

اگر تولیدات سالانه سینمای ایران را در حدود 90 فیلم لحاظ کنیم، حدود 54 فیلم هم در زمره آثار غیرسینمایی می‌گنجد و به این ترتیب می‌توانیم آمار ارائه پروانه ساخت برای 144 فیلم در سال 98 را نرمال و طبیعی فرض کنیم. اما در شرایطی که انتظار داریم تا این آمار در سال 99، به دلیل تعطیلی گسترده سینما، به زیر 100 و حتی 50 پروانه برسد، ناگهان با عدد 352 پروانه ساخت مواجه می‌شویم؟! یعنی در سالی که سینمای ایران رکود بی‌سابقه‌ای را از زمان ورودش به کشور تجربه می‌کرد و فیلمسازان، اجازه، توان و امیدی برای تولید فیلم نداشتند، شورای پروانه ساخت، دو برابر و نیم سال‌های عادی که خبری از کرونا نبود، پروانه ساخت صادر کرده است!

این آمار برای 9 ماه ابتدایی سال 1400، به 149 پروانه ساخت رسیده است که با توجه به اینکه بیش از نیمی از این مدت را تیم قبلی دولت در راس کار بود، چندان تعجبی به همراه ندارد و بخش عمده پروانه‌ها مربوط به دولت اعتدال است! به عبارتی شورای پروانه ساخت در 21 ماه گذشته، بیش از 500 پروانه ساخت فیلم سینمایی و غیرسینمایی صادر کرده که این میزان برابر است با تولیدات هالیوود در سال 2020.

همان‌گونه که با رصد اخبار سیاسی و اقتصادی متوجه حواله‌کرد بخش گسترده‌ای از بدهی‌های دولت قبل به دولت فعلی هستیم، گویا در بخش فرهنگی نیز گوشه‌های دیگری از این اتفاق رخ داده است.

ناگفته پیداست که بالا رفتن آمار پروانه نمایش و پروانه ساخت در ماه‌های انتهایی دولت دوازدهم، به دلیل سیاستی بود که در پناه آن، آنها به‌واسطه ارائه این پروانه ساخت‌ها، رزومه و کارنامه قابل قبولی نزد اهالی سینما از خود بر جای گذاشتند تا در ادامه، گره‌ها و گرفتاری‌های احتمالی مربوط به نمایش آثار، بر گرده مدیران فعلی بیفتد.

آمار صدور پروانه ساخت در سه سال اخیر
آمار صدور پروانه ساخت در سه سال اخیر

این‌چنین شد که مسئولان حوزه پروانه ساخت و پروانه نمایش، در اقدامی به‌صورت شبه فله‌ای نسبت به صدور پروانه نمایش و مخصوصا پروانه ساخت اقدام کردند. حال آنکه آنان به‌خوبی مطلع بودند که تا پایان زمان مسئولیت آنها، اتفاق چندانی در حوزه نمایش فیلم‌ها نخواهد افتاد و بنابراین مانعی سد راه آنها برای صدور این میزان پروانه ساخت و نمایش وجود نخواهد داشت.  تیم فرهنگی دولت قبل با ارائه پروانه ساخت و نمایش بی‌ضابطه، چاله‌ای را برای دولت بعدی درست کرد که صدای افتادن دو طرف درگیر در این فرآیند(صاحبان آثار و تیم فعلی سینمایی)، هم‌اکنون به گوش می‌رسد.

حالا تیم سینمایی فعلی در یک شرایط حساس تصمیم‌گیری باقی مانده و با این داوری مواجه شده که اگر بخواهد لازمه‌های تمام این فیلم‌هایی که پروانه ساخت گرفته‌اند را دوباره بررسی کند، با چه اتلاف وقت بزرگ و دامنه حاشیه‌هایی مواجه می‌شود و اگر هم بخواهد فیلم‌هایی که پروانه نمایش دارند را دوباره بازبینی کند، علاوه‌بر اتلاف وقت، متوجه چه داوری‌ها و ناداوری‌هایی که نخواهد شد.

نتیجه این حرکت، به چیزی شبیه است که امروزه در تعامل سینماگران با سازمان سینمایی به چشم می‌خورد. هم‌اکنون به نظر می‌رسد که دیدگاه غالب این‌گونه باشد که دولت قبل تعامل بیشتری با سینماگران داشت و پروانه ساخت و نمایش را به شکل راحت‌تری به اهالی سینما عرضه می‌کرد و حال که تیم جدید به روی کار آمده‌اند، جلوی آن حجم تعامل را گرفته و سختگیری می‌کنند.

خیلی جالب است که در 6 سال نخست دولت اعتدال، وضعیت صدور پروانه ساخت و نمایش، نه‌تنها به مرز آمار سال 99 نزدیک نمی‌شد بلکه بر تعداد فیلم‌های توقیفی افزوده شد و برخی از این فیلم‌هایی که امروزه با مشکلاتی در زمینه نمایش مواجه شده‌اند، هرگز تا این اندازه به پرده نمایش و اکران سراسری نزدیک هم نمی‌شدند چه برسد به اینکه کارگروهی در تلاش باشد تا مشکل آن آثار را حل کرده و زمینه نمایش آن فیلم‌ها را فراهم کند.

تیم نظارتی فعلی سازمان سینمایی با دو گروه از آثار مواجه است: نخست فیلم‌هایی که اساسا مشکل داشتند و بعید بود که بدون اصلاح فیلمنامه، بتوانند پروانه ساخت بگیرند و دیگری، فیلم‌های مساله‌داری که پس از ساخت، نسخه دیگری از آنچه فیلمنامه مورد تصویب ارائه می‌داد را به تصویر کشیدند.  مشکل بزرگ‌تر آنکه برخی از این فیلم‌ها به مرحله ساخت رسیده و درنهایت امکان درنظر گرفتن موارد پیشگیرانه را ندارند. درواقع مشکل سازمان سینمایی این است که با این حجم فیلم‌های تولید شده و در مرحله فیلمبرداری، چه باید بکند؟

برخی از این مشکلات برای فیلم‌هایی که هنوز پروسه فیلمبرداری را آغاز نکرده‌اند، قابل حل است اما اشکالات برخی از این فیلم‌ها، به اندازه‌ای ساختاری است که قافیه ابتکار را از مدیران سینمایی فعلی گرفته است.
یکی از مسئولان سینمایی به خبرنگار «فرهیختگان» گفت که بیش از نیمی از این فیلم‌ها اگر قصد نمایش در دولت قبلی را داشتند، اصلا اجازه نمایش به آنها داده نمی‌شد.

این روند علی‌الخصوص در چند ماه پایانی دولت قبل به اندازه‌ای سرعت گرفت که هم‌اکنون که مقوله اکران تاحدودی جا باز کرده است، مسائل خودش را نشان می‌دهد. اتفاقی که قطعا با تداوم این روند و نمایش فیلم‌های بیشتر، ابعاد گسترده‌تری پیدا کرده و بر صف تعداد شاکیانی که نسبت به بازبینی آثارشان اعتراض دارند، افزوده می‌شود.  موضوع بازبینی آثار، قطعا نگرانی‌های بسیاری را برای خانواده بزرگ سینما به وجود آورده و سبب شده است تا احتیاط صاحبان آثار برای نمایش فیلم‌شان بیشتر شود. این روند قطعا نمی‌تواند فصول پرباری را برای گیشه سینمای ایران به همراه داشته باشد، علی الخصوص در زمان کنونی که شاهد گرم شدن تدریجی استقبال از سینماها و هم زمان تشدید سویه جدید کرونا در کشور هستیم.  درواقع علی‌رغم تمام تهدیداتی که مقوله استقبال از سینما را شامل می‌شود، حالا این تصمیم سازمان سینمایی و اداره نظارت و ارزشیابی آن، جامعه سینمایی را محتاط‌تر کرده تا در زمان مناسب دیگری که این سروصداها خوابید، نسبت به نمایش فیلم خود اقدام کنند.  ضمن اینکه این تصمیم حتی جشنواره فیلم فجر امسال را نیز دستخوش تغییراتی خواهد کرد؛ چراکه بخشی از آن پروانه ساخت‌هایی که در دولت قبل صادر شد، اکنون به فیلم‌هایی تبدیل شده‌اند که فرم حضور در جشنواره را پر کرده و خود را برای حضور در این ماراتن آماده می‌کنند. بنابراین هیچ جای تردیدی نیست که در روز پنجم دی‌ماه که اسامی فیلم‌های بخش مسابقه اعلام می‌‌شود، شاهد اعتراض‌ها و حتی رمزگشایی‌هایی از دلایل رد شدن برخی آثار باشیم؛ اتفاقی که احتمالا دایره شمول آن گسترده‌تر از دوره‌های قبلی باشد.  بنابراین اگر مساله تا این اندازه رسانه‌ای نمی‌شد و حساسیت‌های موجود در این زمینه، این‌چنین از زبان مسئول و سینماگر به زبان نمی‌آمد، قطعا موضوع امروز سینمای ایران، چیزی بیش از این حواشی بیهوده‌ای بود که امروز به وجود آمده است.

این موضوع تا زمان نمایش فیلم «گشت 3» به خوبی پیش رفت. فیلمی که اواسط پاییز سال گذشته آماده نمایش بود و حتی متقاضی نمایش در نوروز 1400 بود اما این اتفاق عملا تا آبان‌ماه امسال رخ نداد. برای دیگر فیلم‌ها نیز اتفاقی مشابه با این وضعیت رخ داد اما زیرکی تیم سینمایی قبلی این بود که به دلایل مختلف، سینماگران را از نمایش فیلم منصرف کرده یا موضوع مساله داشتن فیلم را این چنین رسانه‌ای نمی‌کرد.

درحالی که در باور عامه این‌طور جلوه کرده که بسیاری از این فیلم‌ها به دلیل وضعیت بغرنج سینماها و اوضاع کرونا، تمایل چندانی به نمایش فیلم خود نداشتند. اگرچه این گزاره مردود نیست اما قدرمسلم، این بهانه، همه آن چیزی نیست که سینماگران را نسبت به نمایش فیلم‌شان دلسرد می‌کرد.  در چنین شرایطی، برخی از فیلم‌های مساله‌داری که تا چند ده مورد اصلاحیه خورده‌اند تلاش می‌کنند تا با جلو انداختن زمان نمایش فیلم خود، از خطر مثله ماندن در امان بمانند. نمونه‌اش چند فیلمی است که هم‌اکنون از محل این آسیب، متضرر شده‌اند.  طبق شنیده‌های خبرنگار «فرهیختگان»، کمدی «چپ، راست» که تاکنون چند بار زمان نمایش آن به تعویق افتاده، در بازبینی تیم سینمایی قبلی که در اسفندماه سال گذشته اتفاق افتاده، مشمول حدود 23 مورد اصلاحیه شده که بدون رعایت این اصلاحیه‌ها نسبت به نمایش اثر خود اقدام کرده است.  حالا باید به انتظار نشست و دید که تیم جدید سینمایی اولا؛ با این حجم پروانه ساخت و پروانه نمایش فله‌ای که در ماه‌های پایانی دولت قبل ارائه شده است چه می‌کند. ثانیا؛ با فیلم‌هایی که در همان شورا مورد بازبینی قرار گرفته و مشمول اصلاحیه‌هایی شده‌اند که اعتقاد چندانی به رفع و رجوع آن ندارند، چه باید بکند. ثالثا؛ با جریان رسانه‌ای پیش آمده که دایره فشارها را به روی آنها تنگ‌تر کرده و تیم سینمایی فعلی را در راستای حرف‌های «بیژن نوباوه» قرار می‌دهد، چه کنند؟ و…

نکته جالب ماجرا آنجایی است که بسیاری از این فیلم‌های نیازمند به اصلاح، با قرار گرفتن در چنین وضعیتی، اقدام به جنجال و ایجاد فضای رادیکال می‌کنند تا ضمن تنگ‌تر کردن دایره فشار، یک پروسه تبلیغاتی خوب را نیز برای خود مهیا کنند.

طبیعتا بازبینی آثار و رفع ایرادهای فیلم و انجام اصلاحات روی اثر، دهه‌هاست که در سینمای ایران به‌عنوان روندی معمول برقرار است اما اینکه برخی فیلم‌ها، از این کار سر باز زده و زمان را برای هیاهوگری مناسب می‌بینند، آتشی است که قطعا دود آن به چشم اهالی سینما و تصمیم‌گیران آن خواهد رفت. گزاره‌ای که نه در مقام اندرز بلکه طبق مشاهدات تاریخی و عطف‌به‌ماسبق می‌توان به آن استناد متقن کرد.

تجربه نشان داده که اتفاق پیش آمده برای برخی آثار امروز سینمای ایران، مورد جدیدی از رویارویی سینماگران با تصمیم‌گیران سینمایی کشور نبوده و قطعا آخرین مورد از این دست نیز نخواهد بود. با هر میزان فضای رادیکال، افشاگری‌ها و جریان‌سازی‌هایی که علیه سازمان سینمایی به وجود بیاید، پروسه این گره‌گشایی‌ها با تاخیر و مزاحمت‌هایی از سوی برخی افراد خارج از بدنه سینما مواجه خواهد شد.

ضمن آنکه درنهایت این سازمان سینمایی، اداره نظارت و ارزشیابی و شورای صنفی است که باید پروانه ساخت و نمایش آثار را صادر کند. بنابراین به راه انداختن جنجال، راهکار درستی برای حل این مشکل نیست. همچنان که «گشت 3» و «بندر بند» که هر یک با مشکلات متفاوتی مواجه بودند، بدون درپیش گرفتن این قبیل اعتراض‌ها توانستند فیلم خود را در یک شرایط نرمال و با کمترین میزان هزینه به روی پرده بفرستند.

بنابراین راهکار این مشکل را نباید در خارج از ساختمان سازمان سینمایی جست‌وجو کرد. وقتی این مشکل از ساختمان سازمان سینمایی خارج شود، معنایش آن است که به گروه‌های فشار و دیگر افراد و نهادهای بی‌ربط به سینما این اجازه داده شده که بتوانند در مورد این آثار، سختگیری‌های بیشتری به عمل آورند. سختگیری‌هایی که نهایتا به توقیف اثر و بایکوت چند ساله آنها منجر خواهد شد. با نگاهی به تاریخ مشخص می‌شود که بیش از نیمی از آثار توقیفی، در اثر دخالت افراد و نهادهای بی‌ارتباط با سینما به کشوی بایگانی سپرده شده و زمینه نمایش را از دست داده‌اند.

اینکه دو طرف موضوع یکدیگر را به اعمال فشارها یا رمزگشایی تهدید می‌کنند، تنها آتش رسانه‌ای این جریان را تندتر و افراد بی‌ارتباط با سینما را جسورتر می‌کند تا برای رفع این معضل، دست به حذف و توقیف اثر زده و این‌چنین غائله را بخوابانند.

بنابراین با تجربه‌ای که برای «گشت 3» و «بندر بند» و یکی، دو فیلم دیگر روی پرده رخ داد، باید منتظر بمانیم تا ببینیم در یک فضای پرتعامل و همراه با آرامش، چه اتفاقی برای دو، سه فیلم نیازمند اصلاح رخ خواهد داد. آن‌ هم وقتی می‌دانیم که تیم سینمایی فعلی، قصد آن را ندارد تا در شروع کار و زمانی که همه چشم‌ها به نوع عملکرد آنها و ارزیابی اولیه از آنها دوخته شده، این‌چنین کارنامه خود را سیاه و همراه با توقیف و نارضایتی نشان دهد.

ضمن آنکه نمی‌توان انتظار داشت که گروه‌های فشار به عملکرد همیشگی خود در توقیف فیلم‌ها عمل نکنند و در مقابل سینماگران همچنان به اعتراض‌های رسانه‌ای خود و جریان‌سازی‌هایی که هیچ گره‌ای را باز نمی‌کند، ادامه دهند. بنابراین برای تغییر در رویکردها و جابه‌جایی فضا، باید دو طرف ضمن اعتماد به همدیگر، زمینه‌های یک تغییر بزرگ درون‌سازمانی را ایجاد کنند. اگر قرار است تصمیمی گرفته شود، دو طرف تصمیم، یکی سینماگر است و دیگری سازمان سینمایی؛ بنابراین هیاهوگری و بردن شکوائیه به بیرون سازمان سینمایی، موضوع را از یک پروتکل دوطرفه خارج ساخته و جسارت عرض‌اندام و دخالت بیگانگان را در این موضوع تخصصی و درون‌صنفی فراهم می‌کند.

این گزاره حتی در حرف‌های وزیر ارشاد نیز به وضوح قابل ردیابی است که تلاش می‌کنند تا مشکل این فیلم‌ها را در فضایی آرام و همراه با تعامل حل کنند. بنابراین باید به استیلای نمایش فیلم بها داد و وقتی می‌دانیم قرار نیست توقیفی از جانب سازمان سینمایی برای فیلمی حواله شود، زمینه توقیف اثر را توسط افراد ناآشنا با سینما فراهم نکنیم. این، یک درک تاریخی است که دو طرف باید به آن احترام بگذارند.




تازه‌ترین اظهارات منیژه حکمت کارگردان⇐شرايط مالي حاكم بر سينماي ايران اسفناك است!/ پولشويي و پول‌هاي نامحرم همچون سيلي ويرانگر به سينما وارد شده!/سينما به لحاظ مالي و هجوم ابتذال به بن‌بستي رسيده كه فقط خودي‌ها بايد كار کنند و بقيه بايد بمیرند!/ابتذال به تمام شاخه‌هاي هنر ورود كرده و رحم به كسي ندارد!/سلبريتي‌ها براي خودشان جايگاه خاصي قائلند و نمي‌آیند كه تا نيم‌تنه در آب و فاضلاب کار کنند!

سینماروزان/تینا جلالی: سلبريتي‌ها براي خودشان جايگاه خاصي قائلند و نمي‌آمدند كه تا نيم‌تنه در آب و فاضلاب قرار بگيرند و در فیلم‌هایی مثل “بندربند” كار كنند.

منیژه حکمت کارگردان سینما با بیان مطلب فوق به روزنامه اعتماد گفت: اصلا قبل از اينكه بخواهم “بندربند” را بسازم به اين فكر مي‌كردم كه سينما به لحاظ مالي و هجوم ابتذال مفهومي به يك بن‌بستي رسيده و دور آن را افرادي حصاري كشيده‌اند كه فقط خودي‌ها بايد كار مي‌كردند و راحت بگويم بقيه يا بايد مي‌مردند يا اعلام بازنشستگي مي‌كردند و از سينما دور مي‌شدند.

حکمت بیان داشت: در چنين فضايي كه پولشويي و پول‌هاي نامحرم همچون سيلي ويرانگر به وادي هنر خصوصا سينما وارد شده ما جريان سينماي مستقل و لوباجت را مطرح كرديم و معتقديم براي حفاظت از سينماي اصيل و سينماگران شريف و اصلا خود هنر، چاره‌اي جز جريان‌سازي در اين مسير نداريم. همين‌طور كه الان مي‌بينيد پلتفرم‌ها و دستمزدهاي كلان، هجوم فيلم‌هاي مبتذل همه و همه محصول اين شرايط است و اين مساله باعث مي‌شود انديشه و فكر در سينما به محاق برود و عملا جلوي فعاليت جوان‌هايي گرفته شود كه در هيچ جاي اين بازي قرار ندارند. صادقانه مي‌گويم كه هيچ‌ وقت در اين وادي چِرك وارد نشدم و هيچ ‌وقت هم نمي‌شوم.

حکمت ادامه داد: سينماي لوباجت آدم‌هاي خودش را مي‌خواهد؛ من براي ساخت اين فيلم اصلا قصد استفاده از بازيگران شناخته شده و سلبريتي را نداشتم. قصدم اين بود كه با مفهوم، مخاطب را به سينما دعوت كنم؛ با تفكر و انديشه نه با بازيگر. شرايط مالي حاكم بر سينماي ايران اسفناك است. نمي‌خواستم در اين شرايط كسي قلاده به دور گردن من بيندازد و مي‌خواستم كار خودم را بكنم. به همين دليل اين چيدمان را انتخاب كردم تا راحت فيلم خودم را بسازم.

منیژه حکمت با اشاره به سختی‌های ساخت “بندربند” در خوزستان گرفتار سیل گفت: مشكلات مردم خوزستان بسيار دردناك است و غيرقابل تحمل. يك گوشه كوچك از مصائب آنها كه مرا بسيار متعجب مي‌كرد اينكه فاضلاب به خيابان‌ها راه داشت و آب دستشويي و توالت مردم به سطح شهر ريخته مي‌شد.خيلي عجيب است، اصلا كدام سختي آنها را براي شما بگويم. ولي من هيچ‌وقت، هيچ‌وقت اشك آن كشاورز را كه تمام زندگي و كشتش را در سيل از دست داده بود از ياد نمي‌برم. خانه‌ها روي آب بودند و… هزار گرفتاري ديگر كه به لحاظ موضوعي نمي‌توانستم در فيلم بگنجانم و شايد به لحاظ بصري براي هر كارگرداني وسوسه‌برانگيز و جذاب مي‌بود، اما فيلم را به ورطه ديگري مي‌كشاند. نمي‌خواستم استفاده اگزوتيك از موقعيت بكنم و تصاوير كارت پستالي از اين مناطق در فيلم داشته باشم.

حکمت گفت: بعد از “بندربند” سه فيلم ديگر هم به همين روش ساختم. فيلم “نوزده” كه با موبايل ساخته شده و وحشتناك دوستش دارم و نمي‌دانم چقدر از اين فيلم قرار است سانسور شود را چهار روز فيلمبرداري كرديم و پانته‌آ پناهي‌ها به عنوان بازيگر در آن فيلم حضور دارد. فيلم ديگر “جاده ۲۰۰۰” و همين‌طور فيلم “ملخ” كه تهيه‌كننده آن بودم به كارگرداني فائزه عزيزخاني با بازيگراني نظير هانيه توسلي، علي مصفا و… .

حکمت درباره هزینه تولید فیلم‌های اخیرش گفت: «بندربند» با 250 ميليون، «ملخ» با مبلغ 900 ميليون و  «جاده 2000 » با 400 ميليون تومان ساخته شدند یعنی سه فیلم‌ رویهم کمتر از دو میلیارد هزینه داشت.

حکمت تاکید کرد: من در سينما بزرگ شدم، از چهارده سالگي وارد سينما شدم و از سال ۵۹ كار اجرايي كرده‌ام. عمرم را در اين سينما گذاشتم ولي نمي‌گذارم قلاده دور گردن من بيندازند و نگاه و انديشه‌مان را از ما بگيرند. نمي‌گذارم ميليارد ميليارد به سينما وارد كنند و هست و نيست ما را جارو كنند و ببرند. ما براي اين سينما زحمت كشيديم و به همه هم بگويم از آن مراقبت مي‌كنيم. بارها گفتم باز هم مي‌گويم كه مي‌خواهند مرجعيت را از ما بگيرند، ابتذال به تمام شاخه‌هاي هنر ورود كرده و رحم هم به كسي ندارد.

حکمت درباره رسوخ سرمایه‌های مشکوک به حیطه سریال سازی گفت: به من هم براي سريال‌سازي پيشنهاد شد ولي قبول نكردم. تعارف كه با هم نداريم بوي تعفن همه سينما را برداشته يا بايد در اين كثافت راه برويم يا بايد پاچه‌هاي‌مان را بالا دهيم و نخواهيم جريان اين پول‌هاي آلوده به ما بخورد. من حداقل از خودم مراقبت مي‌كنم و در حال حاضر هم در حد وسع و توانم تمام تلاشم را مي‌كنم تا جريان فيلم‌هاي لوباجت را راه بيندازيم و نگذارم جوان‌ها افسرده شوند و نتوانند به سينما ورود كنند. يك پيام ساخت فيلم “بندربند” اين بود كه به جوان‌ها بگويم چاره‌اي نداريد بايد از آپارتمان‌هاي‌تان بيرون بياييد و حتي شده با موبايل فيلم بسازيد. براي اينكه اين جوان‌ها به هر دفتري كه مي‌روند 6ميليارد تومان از آنها براي فيلمسازي مي‌خواهند. من به آنها راه سينماي لوباجت اما اصيل و مفهومي را پيشنهاد مي‌دهم. آنها بايد فيلمي بسازند كه انديشه و تفكر در آن باشد تا بتوانند با فيلم‌شان خودشان را مطرح كنند.




گلایه یک مستندساز و روزنامه‌نگار از روسای خانه موسیقی⇐آقای خانه موسیقی! چرا در جریان خدشه به آرامگاه فردوسی و اعتراض کارشناسان میراث سخن نگفتید؟/ای کاش جمله پایان‌بندی‌تان را با ذکر منبع استفاده می‌کردید!/شما هنرمند هستید و باید رعایت امانت‌داری کنید

سینماروزان/مسعود احمدی: واکنش رئیس خانه موسیقی به یک نماینده مجلس با گلایه یک مستندساز مواجه شده در چرایی استفاده بدون ذکر منبع از یک جمله کلیدی.

اظهارات یکی از نمایندگان مجلس درباره ضروری نبودن واردات آلات موسیقی و توجیه ممنوعیت واردات ادوات موسیقی هرچند با توضیحات بعدی وی و تاکید بر تقطیع شدن سخنانش همراه بود ولی با واکنش رئیس هیات مدیره خانه موسیقی مواجه شد که در اظهاراتی به این نماینده مجلس تاخت‌. داریوش پیرنیاکان رئیس هیات مدیره خانه موسیقی در پایان سخنانش خطاب به این‌ نماینده مجلس گفت: باید به این آقای نماینده بگویم که “سیاستمداران در هر جایگاهی که باشند مهمانان تاریخ‌اند و ما هنرمندان میزبابان تاریخیم”. آنهایی که رفتنی هستند آقای نماینده شما هستید نه ما.

جمله “سیاستمداران، میهمانان تاریخ اند و هنرمندان، میزبانان تاریخ” پیشتر در مستند “مرز پرگهر”ساخته هومن ظریف از زبان میلاد کیایی موزیسین بنام ایرانی نقل شده بود و البته کیایی تاکید کرده بود این جمله به پدر ایشان منسوب است که اولین استاد وی بوده.

این استفاده بدون ذکر منبع با گلایه کارگردان “مرز پرگهر” مواجه شده است.

هومن ظریف روزنامه‌نگار باسابقه و مستندساز در واکنش به رئیس خانه موسیقی اظهار داشت: در سال ۱۳۹۰ زمانی که برای نخستین اکران نخستین فیلمم “مرز پرگهر” با شور و شوق، به متولیان موسیقی دعوتنامه می‌فرستادم، همگی با هزینه شخصی بود. کارت های رنگی داخل پاکت. خیلی مودبانه به تعداد اعضای هیات مدیره خانه موسیقی بردم و تقدیم کردم.

وی ادامه داد: ای کاش آمده بودند، اکران اول، اکران دوم، نمایش افتتاحیه فیلم های شهرداری، یا حداقل زحمت می کشیدند در یوتیوب فیلم را می‌دیدند -یا شاید هم دیدند؟؟- که متاسفانه، جمله معروف میلاد کیایی را که از قول پدرشان گفته بودند: “سیاستمداران، میهمانان تاریخ اند و هنرمندان، میزبانان تاریخ” را، بدون رعایت امانت، استفاده کردند!

ظریف با اشاره به واکنش رئیس خانه موسیقی به یک نماینده مجلس گفت: متاسفانه جایی از جمله پدر میلاد کیایی استفاده شده است که کاملا مساله سهم خواهی سیاسی به نظر می‌رسد. خانه موسیقی، پس از واکنش مجری صدا وسیمایی که فطرتا با موسیقی و نمایش ساز و خوانندگی زنان مشکل دارد، در یک بستر خنثی و ایمن، شدیدا اعلام واکنش به سخنان نماینده ای می‌کند که بنده خدا می‌گوید سخنم تقطیع شده است!

هومن ظریف تاکید کرد: آقای خانه موسیقی! چرا در جریان خدشه به آرامگاه فردوسی و اعتراض کارشناسان میراث سخن نگفتید؟! بگذریم، شما که به طریقی مستند “مرز پرگهر” درباره دکتر حسین گل گلاب را دیده اید و سخن میلاد کیایی را شنیده اید، به چه دلیل امانت داری نمی‌کنید؟ شما خواه ناخواه، اسوه هنرمندان هستید. امیدوارم همانند نماینده مجلس، از این عدم رعایت امانت داری- ولو سهوی- عذرخواهی کنید.




حرف‌های یک اینفلوئنسر اینستاگرام که با فیلم “حکم تجدیدنظر” کارگردانی را تجربه کرده⇐نه پارتی داشتم و نه رانت!/بروید از فریدون جیرانی بپرسید!/هر هفت نفر عضو شورای پروانه ساخت به من رأی مثبت دادند!!/شورا ساعت ده شب به من پروانه و تازه ساعت ده و نیم فهميدند من کیستم!/کیانوش عیاری، استادم بود!/به من می‌گویند رقاص اینستاگرامی! مگر جواد عزتی و رضا عطاران در “هزارپا” نمی‌رقصیدند!؟/زمانی بازدید پست‌های من ۹ میلیون بود ولی الان به ۴۰۰ هزار رسیده!!/اغلب می‌گویند چرا کمدی نساخته‌ای!/عده‌ای به کل از من بدشان می‌آید!/اگر من نوعی “درباره الی…” هم می‌ساختم باز می‌گفتند بدترین فیلم را ساخته‌ای!/شرایط اقتصادی باعث شده احساس کنند حق آن‌ها را خورده‌ام!/سرمایه‌گذار “حکم تجدیدنظر”، خودم هستم!/بودجه تولید را از درآمد حلال اینستاگرام درآورده‌ام!/ نزدیک چهار میلیارد و خرده‌ای هزینه‌ فیلم شد!/ با هشتاد درصد پولی که در زندگی‌ام درآورده بودم، ریسک کردم!/اگر از پولی که صرف تولید کردم، هزار تومانش هم برنگردد، اصلاً برایم اهمیت ندارد!/ول کن سینما نیستم!/ حتی با تانک هم بخواهند از روی من رد شوند، سینما را ول نمی‌کنم!

سینماروزان/زهرا منصوری: عده‌ای به کل از من بدشان می‌آید، برای این افراد اگر من نوعی «درباره الی…» هم بسازم، باز هم می‌گویند بدترین فیلم را ساخته‌ای!

محمدامین کریم‌پور از چهره‌های اینستاگرامی که با فیلم “حکم تجدیدنظر”- که با پخش رسانه فیلمسازان روی پرده رفته-کارگردانی سینما را تجربه کرده با بیان مطلب فوق به خبرگزاری مهر گفت: در برخورد با انتقادات اگر با افراد منطقی طرف باشم، توجه می‌کنم ولی اگر کسی باشد که بی‌منطق به‌دنبال انتقاد بوده طبیعتاً الان هم حرف خودش را می‌زند و نمی‌توان توجه کرد. در حد خودم و تلاشی که داشتم فکر می‌کنم فیلم جواب مناسبی بوده است به خصوص برای آن‌ها که منتقد واقعی هستند. عده‌ای به کل از من بدشان می‌آید، برای این افراد اگر من نوعی «درباره الی…» هم بسازم، باز هم می‌گویند بدترین فیلم را ساخته‌ای! البته چون «درباره الی…» را خودم خیلی دوست دارم، آن را مثال زدم. کسی که از من بدش می‌آید و با ذهنیت به سینما می‌رود تا فیلم من را ببیند، قطعاً می‌گوید فیلم بدی ساخته است.

کریم‌پور ادامه داد: شرایط اقتصادی آن قدر بد شده که برخی احساس می‌کنند من اگر به سینما آمده‌ام، حق آن‌ها را خورده‌ام. اگر کسی می‌خواهد به هر حوزه‌ای وارد شود، باید خودش پشت خودش باشد. هیچ‌کس برای شما قدمی برنمی‌دارد. اگر امروز محمدامین کریم‌پور به سینما آمده، با سرمایه و پولی که خودش داشته، فیلمش را ساخته است.

وی درباره تامین سرمایه “حکم تجدیدنظر” گفت:اساساً فیلم من سرمایه‌گذار نداشت. سرمایه‌گذار این فیلم خود هستم و رضا کریمی. هیچ برند تبلیغاتی‌ای برای ساخت این فیلم پول نداده است. من در حوزه‌ای دیگر تلاش کردم و پولی درآوردم و همان پول را هم خرج اولین فیلمم کردم. حتی اگر بگویید از آن پول هزار تومانش هم برنمی‌گردد، اصلاً برایم اهمیت ندارد چراکه به آنچه دلم می‌خواست و به آن علاقه داشتم رسیده‌ام.

این چهره اینستاگرامی اظهار داشت: در همه عرصه‌ها چه سینما چه فوتبال و چه هر حوزه دیگری، هر فرد جدیدی که وارد عرصه می‌شود، همه می‌خواهند او را بزنند. لااقل در ایران اینگونه است. حتی کارمند جدید هم وارد مجموعه شما شود، ابتدا همه علیه او هستند. یک سری از افرادی که از من بدشان می‌آید هم از همین جنس هستند. اما گروه دیگری هستند که من آن‌ها را درک نمی‌کنم. دختر و پسر جوانی که در تئاتر و سینما زحمت کشیده‌اند اما هنوز موقعیت کار جدی برای ورود به این حرفه برای‌شان به‌وجود نیامده است، نمی‌دانم این گروه چرا نسبت به من گارد منفی دارند! اتفاقاً فکر می‌کنم این گروه باید با من خیلی خوب باشند چراکه من نوعی اگر وارد این حوزه شده‌ام دنبال کار کردن با افراد قدیمی این حوزه نیستم و به‌دنبال شکل دادن یک تیم جدید برای خودم هستم. زمانی مهران مدیری در سال ۷۷ تیمی را برای خودش جمع کرد که تا امروز هم همه‌شان دارند کار می‌کنند و انسان‌ها موفقی هم هستند. من دنبال چنین تجربه‌ای هستم. خانم و آقای جوانی که نسبت به من گارد دارید، من آمده‌ام که جوان‌ترها این همه سال پشت در منتظر نمانند. من آمده‌ام بدون رانت و پارتی‌بازی جایگاهی را برای خود به وجود آورده‌ام. هرچند برخی گفتند با پارتی‌بازی به تو مجوز ساخت دادند! خدا شاهد است، من فیلم کوتاهم را به شورای پروانه ساخت دادم. اتفاقاً در آن شورا هیچ‌کس من را نمی‌شناخت و تنها یک اسم شنیده بودند. خودم هم مراجعه نکردم و آقای کریمی پیگیر همه کارها بود. می‌توانید این نکته را از فریدون جیرانی که آن زمان عضو شورا بود هم بپرسید؛ بعد از اینکه فیلم کوتاه من را در شورای پروانه ساخت دیدند، هر هفت نفر عضو شورا به من رأی مثبت دادند.

حکم+تجدیدنظر+کریم پور در کنار رضا کریمی
حکم+تجدیدنظر+کریم پور در کنار رضا کریمی تهیه کننده

کریم‌پور با رد شائبه‌های رزومه‌سازی برای ورود به سینما گفت: کدام رزومه‌سازی؟ فیلم کوتاهی که من ساخته‌ام، چند نفر در پشت‌صحنه‌اش بوده‌اند؟ رضا کریمی خودشان حضور داشتند، ما به بندر لنگه رفتیم و قبل از تمام این حواشی یک فیلم بیست و چند دقیقه‌ای ساختم. یک فیلم کوتاه برای جشنواره «هشت میلیمتری» ساختم که آن زمان استادم کیانوش عیاری بود. بالاخره آدم‌هایی کنارم بودند و دیده‌اند که من این تجربه‌ها را داشته‌ام.

کریم‌پور گفت: ۲ فیلم کوتاه به شورای پروانه ساخت ارائه کردیم. یک فیلم ۲۲ دقیقه‌ای و یک ۱۳ دقیقه‌ای. حرف من این است که در آن شورا، بدون اینکه کسی مرا بشناسد، هفت نفر رأی مثبت به من داده‌اند. شب ساعت ۱۰ پروانه ساخت فیلم من صادر و خبرش منتشر شد، ۱۰:۳۰ شب تازه اعضای شورای پروانه ساخت فهمیدند محمدامین کریم‌پور کیست! بعد از آن بود که تازه گفتند که این چرا اینقدر حاشیه پیرامونش وجود دارد؟ می‌خواهم بگویم صدور پروانه ساخت برای من با هیچ رانت و پارتی‌بازی‌ای نبوده است. اول خدا خواست، بعد از آن خودمان تلاش کردیم.

کریم‌پور بیان داشت: پولی که خرج اولین فیلمم کرده‌ام را خودم از راه حلال اینستاگرام به‌دست آورده‌ام، بابت کار تبلیغاتی که طی هفت سال در اینستاگرام برای برندهای مختلف انجام داده‌ام. بابت اجراهای تئاتری است که در کل ایران داشته‌ام. من زمانی با اجرای تئاتر کمدی، سالن ۸۰۰ نفره اریکه را هر شب پر می‌کردم. درست است که الان برای فیلمم نزدیک ۷ هزار مخاطب به سالن آمده اما آن زمان که فعالیت کمدی داشتم، هر شب سالن تئاتر را پر می‌کردم. من اگر پدرم پولدار بود و آقازاده بودم، می‌شد بگویند من با رانت آمده‌ام.

کارگردان “حکم تجدیدنظر” گفت: فیلم ما نزدیک چهار میلیارد و خرده‌ای هزینه‌اش شد.اصلاً اگر کس دیگری این سرمایه را داشت آیا حاضر بود چنین ریسکی با آن بکند؟ من با ۸۰ درصد پولی که در زندگی‌ام درآورده بودم، این ریسک را کردم.

وی با گلایه از “رقاص اینستاگرامی” خطاب شدن، اظهار داشت: من از یک سری چیزها واقعاً ناراحت نمی‌شوم. هرچند هیچکس تا امروز رودرروی خودم چنین حرفی را نزده است و فقط در فضای مجازی نوشته‌اند. به من میگویند رقاص اینستاگرامی ولی برخی وقت‌ها مدل دوست داشتن مردم اینگونه است! از طرف دیگر مگر وقتی رضا عطاران و جواد عزتی در فیلم «هزارپا» در یک سکانس می‌رقصند، مگر می‌توان آن‌ها را رقاص خطاب کرد؟ آن‌ها هم بازیگر هستند. درباره من هم همین است. فقط از آنجا که اینجا مدیا، اینستاگرام است، روی آن حساس هستند. زمانی در دهه ۷۰ مدیای غالب تلویزیون بود و چهره‌ها آنجا معروف می‌شدند، حالا مدیا اینستاگرام است و برخی اینجا معروف می‌شوند. ۲۰ سال دیگر شاید مدیای دیگری مطرح شود. من از این مسیر وارد سینما شده‌ام و ول کن هم نیستم. حتی با تانک هم بخواهند از روی من رد شوند، سینما را ول نمی‌کنم! من هدفی دارم و می‌خواهم یک تیم را با خودم در سینما همراه کنم. می‌خواهم همین تیم ۲۰ سال دیگر مانند اکیپی شوند که در سال ۷۷ با مهران مدیری کارشان را آغاز کردند. هدف بلندمدت من این است و این کار را هم خواهم کرد.

این فیلم اولی درباره بازخورد مخاطبان به “حکم تجدیدنظر” بیان داشت: زمانی بازدید پست‌های من ۹ میلیون بود، الان به ۴۰۰ هزارتا رسیده است چون مدتهاست فعالیت مجازی تولیدی ندارم. این یعنی زمانی که فعال بودم، مخاطب بیشتری هم داشتم. از سوی دیگر یک سکانس اعدام “حکم تجدیدنظر” که در صفحه‌ام گذاشته‌ام چه جذابیتی برای مخاطبی دارد که از من انتظار داشته او را بخندانم؟ من امروز دارم کار دیگری انجام می‌دهم… کل دایرکت‌هایی که همین الان دارم همین است که «فیلمت قشنگ بود ولی کمدی بساز» یا «فیلمت قشنگ نبود، کمدی بساز»! همه انتظار دارند که من فیلم کمدی بسازم. خیلی از دوستانم هم می‌گویند چرا خودت در فیلم بازی نکردی!؟ ولی خودم هم دوست دارم در فیلم کمدی خودم بازی کنم.




اظهارات مهدی صباغ‌زاده تهیه‌کننده فیلم “رمانتیسم عماد و طوبا” روی آنتن زنده⇐شهرداری به بهانه تجاری بودن از فیلم ما حمایت نکرد!؟/چرا بخش عمده بیلبوردهای شهری در اختیار “منصور” است و مابقی فیلم‌ها سهمی از تبلیغات شهری ندارند؟/تلویزیون از سه تیزری که قرار بود برای ما پخش کند فقط یک تیزر پخش کرد!/انگاری برای گرم کردن سینماها ما را کُنده تنورشان کردند/حتی در سینما فرهنگ که مالک آن فارابی است هم شرایط علیه ما بوده!!/ سینماداران با وامی که از وزارت ارشاد اعتدال گرفتند بدهی‌های خود را دادند ولی مابقی صنف سینما هیچ چیزی عایدشان نشد!/ همه شعار فرهنگ می‌دهند اما در عمل دنبال فرهنگ نیستند!/نه می دانند سینما چیست؟ نه فیلم می بینند! فقط دنبال پول هستند!

سینماروزان/امیر صباغ: سینماداران در کنار دفاتر پخش و تهیه کنندگان هر سه بابت شرایط کرونا آسیب دیدند ولی سینماداران از وزارت ارشاد اعتدال وام گرفتند و بدهی‌هایشان را دادند اما مابقی صنف سینما ضرر کرد و هیچ عایدش نشد.

مهدی صباغ‌زاده تهیه‌کننده و کارگردان با بیان مطلب فوق در برنامه سینمامعیار رادیوگفتگو بیان داشت: سرمایه‌ای که برای تولید همین فیلم آخر یعنی “رمانتیسم عماد و طوبا” صرف شد اگر سکه و طلا می‌شد امروز سرمایه سه برابر شده بود.

مهدی صباغ زاده با انتقاد شدید از نحوه برنامه ریزی اکران در شرایط فعلی گفت: در زمان عقد قرارداد اکران “رمانتیسم…” به ما گفته بودند که کمدی دیگری جز “دینامیت” اکران نمی‌شود که اگر می‌دانستم این اتفاق می‌افتد فیلم را اکران نمی کردم، چون با اکران “گشت ارشاد۳” مشخص بود که همه سالن های سینما به خدمت این فیلم درخواهد آمد.

صباغ‌زاده ادامه داد: وقتی علت این تراکم اکران را جویا شدیم به ما گفتند می‌خواهیم تنور سینما را گرم کنیم که به نظرم ما را کنده تنورشان کردند تا بقیه سودش سودش کنند.

صباغ‌زاده گفت:  حتی سینمایی که مالک اش یکی از دوستان نزدیک من بود ۱۱ سانس به گشت ارشاد داد و هیچ سانسی به فیلم من نداد.  حتی در سینما فرهنگ که مالک آن فارابی است هم شرایط علیه ما بوده و حتی تلویزیون هم از ۳ تیزری که قرار بود برای ما پخش کند فقط یک تیزر پخش کرد. چرا بخش عمده بیلبوردهای شهری در اختیار “منصور” است و مابقی فیلم‌ها سهمی از تبلیغات شهری ندارند؟”منصور” فیلم مورد علاقه من است اما اگر قرار است از این فیلم حمایت شود حداقل باید تعدادی تابلو هم به بقیه می‌دادند.

این کارگردان باسابقه تاکید کرد: من متعجب ام که همه شعار فرهنگ می‌دهند اما در عمل به دنبال فرهنگ نیستند و هیچ اتفاقی هم در کشور نمی افتد چون همه دنبال پول هستند و حریص شده اند و به نظر من فیلم ما که در راستای حمایت از خانواده است را نهادهایی چون تلویزیون ، حوزه هنری، فارابی و … باید حمایت کنند.

صباغ زاده در ادامه گفتگو با رادیوگفتگو با بیان اینکه بنیاد سینمایی فارابی در نامه ای به سازمان زیباسازی شهر تهران “رمانتیسم عماد و طوبی” را فیلمی در جهت تحکیم بنیان خانواده معرفی کرده بود و خواستار حمایت از آن شده بود گفت: نمی‌دانم چرا مدیران شهری زیر درخواست حمایت از شهرداری، فیلم ما را یک فیلم تجاری و اقتصادی(!؟؟!) معرفی کردند تا حمایت نکنند!!

این تهیه‌کننده تاکید کرد: واقعا اکران سینماها دوباره گرفتار بلبشو شده و به نظرم بدتر هم خواهد شد. من نمی‌دانم که اینها یا نمی دانند سینما چیست؟ یا اصلا فیلم ندیده‌اند و فقط دنبال پول هستند.

برنامه “سینمامعیار” به سردبیری و اجرای امیرعباس صباغ و به تهیه کنندگی محمدجواد طالبی پنجشنبه‌ها ساعت ۱۴:۳۰ الی ۱۵:۴۰ بصورت زنده از رادیو گفتگو پخش می شود.




حرف‌های داریوش مهرجویی در سالروز تولدش⇐با این گرانی و تورم، فیلمسازی صرف نمی‌کند!!/”لامینور” را نوروز سال آینده اکران می‌کنم!/بهتر است اگر می‌خواهند کاری را توقیف کنند همان زمان خواندن فیلمنامه بگویند و نه بعد از تولید!/خاطراتم از توقیف و سانسور را در کتاب خاطراتم می‌نویسم!

سینماروزان/پرستو فرهادی: فیلم آخرم “لامینور” را به جشنواره فجر ندادیم و منتظریم وضع کرونا بهتر شود تا مردم به سینماها بیایند و شرایط برای اکران مناسب باشد. فکر می‌کنم «لامینور»، بالاخره عید (نوروز سال آینده) روی پرده بیاید.

داریوش مهرجویی کارگردان باسابقه در سالروز تولدش با بیان مطلب فوق به خبرگزاری ایسنا بیان کرد: دوست دارم باز هم فیلم بسازم، ولی من هر چه می‌سازم سانسور و توقیف می‌شود. کلا هم شرایط طوری است که با این گرانی و تورم، فیلمسازی صرف نمی‌کند!! چون ساخت یک فیلم دست‌کم 10 میلیارد تومان هزینه دارد و باید موقع اکران 30 میلیارد بفروشد تا به پول اولیه‌اش برسد.

مهرجویی در ادامه‌ی‌ اشاره‌ای که به توقیف و سانسور فیلم‌هایش نظیر “سنتوری” و “بانو” داشت، گفت:‌ من این روزها در حال نوشتن خاطراتم هستم، آنجا خیلی از مسائل را درباره آنچه بر سر فیلم‌هایم آمد می‌گویم، اما امیدوارم وضع بهتر شود، سانسور کم شود و جلوی فیلمسازها را هم نگیرند.

مهرجویی گفت: متاسفانه آن‌ها اجازه می‌دهند یک فیلم آن قدر جلو بیاید، در فستیوال شرکت کند، جایزه بگیرد، با آن پُز هم بدهند ولی بعد، شب اکران توقیفش می‌کنند. بهتر است اگر می‌خواهند جلوی کاری را بگیرند و توقیف کنند، همان اول که سناریو را می‌خوانند بگویند، نه وقتی که این همه جلو رفتی و کلی خرج کردی.

کارگردان «اجاره نشین‌ها» با وجود گله‌هایی که دارد تاکید می‌کند: با همه این اتفاق‌ها می‌دانم که سینما پابرجا می‌ماند چون جوان‌ها هر روز مشتاق فیلمسازی می‌شوند و جلو می‌آیند. سینما تفریح مردم است و برای همین، این همه سینما در سال‌های اخیر ساخته شده است!

این کارگردان گفت: هر چند جای افسوس دارد که وقتی فیلم‌های خوب تولید می‌شد و ما می‌گفتیم سینما کم است، چیزی نمی‌ساختند اما حالا که وضع فیلم‌ها به اینجا رسیده و جلوی خیلی از فیلم‌ها گرفته می‌شود این همه سالن سینما ساخته شده است.




تازه‌ترین حرفهای جواد شمقدری که رئیس سینمای دولت دوم احمدی‌نژاد بود⇐اگر “رستاخیز” را در همان زمان ساخت به جشنواره می‌دادند می‌توانستیم برای اکران آن اقدام کنیم!/برای جبران توقیف “گزارش یک جشن”، نیم میلیارد تسهیلات را بخشیدیم!/ خراب‌کاری‌های سینمایی دولت اعتدال زیاد است/مسئولین سینمایی دولت سیزدهم باید به فکر درمانِ خرابکاری‌های قبل باشند!/ در فضای فرهنگی نمی‌توانیم فله‌ای نظر بدهیم و موردی باید تصمیم‌گیری کرد!/وزارت ارشاد تصمیم شجاعانه بگیرد و پشت فیلمساز را خالی نکند!/در صدور پروانه ساخت و نمایش در عینِ توجه به حقوق مخاطب باید به حقوق تهیه‌کننده هم توجه شود!/مشکل برخی فیلمها با درجه‌بندی قابل حل است و برای برخی فیلمها نیز می‌توان اکران محدود یا اکران آنلاین را توصیه کرد!

سینماروزان/مجتبی برزگر:  هنرمند یک حقوق معنوی دارد و یک حقوق مادی؛ یکی از وظایف وزارت ارشاد این است که بین حقوق مردم و حقِ فیلمساز، سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده یک رابطه منطقی و متعادلی ایجاد کنند؛ تصمیمِ شجاعانه بگیرند و پشتِ فیلمساز را خالی نکنند. ممکن است یک فیلم با چهار رفع اشکال کوچک، مسئله‌اش حل شود و یک فیلم هم قابل حل نباشد.

جواد شمقدری رئیس سینمای دولت دوم احمدی‌نژاد با بیان مطلب فوق به خبرگزاری تسنیم گفت: در خصوصِ صدور پروانه ساخت و نمایش در عینِ توجه به حقوق مخاطب و مردم باید به حقوق تهیه‌کننده و فیلمساز هم توجه شود. 

کارگردان “طوفان شن” و “بر بال فرشتگان” درباره تجربه زمانِ سازمان سینمایی خودش، گفت: زمانی که ما مسئولیت سازمان سینمایی را داشتیم بالأخره میراثی از فیلم‌های توقیف شده از دوره دولت‌های گذشته باقی مانده بود و باید به آنها رسیدگی می‌شد. از راه‌های مختلفی استفاده کردیم تا حقوق هنرمندان تضییع نشود! مثلاً دیدیم با همکاری شورای فرهنگ عمومی استان‌ها می‌توان برخی از فیلم‌های مشکلدار را در برخی از استان‌ها اکران کرد و برخی از فیلم‌ها هم به جهت ملاحظات قومیتی، اقلیمی و فرهنگی، در فلان استان اکران نشود. چون شرایط فرهنگی تهران با شرایط فرهنگی برخی از استان‌های ما متفاوت است.

شمقدری تصریح کرد: گزینه‌ای را مطرح کردیم تحت عنوان رده‌بندی سنی که مثلاً فیلمی برای افراد زیر 12، 13 سال توصیه نمی‌شود. این هشدار روی سر درِ سینماها و پوسترِ آن فیلم زده شد. حتی برخی از فیلم‌ها را توصیه کردیم که خانوادگی نیست؛ اما مجوز دادیم. برخی از فیلم‌ها را مجوز دادیم و به جهت حواشی که داشتند در استان‌ها با هماهنگی شورای فرهنگ عمومی تصمیم گرفته شد در برخی از استان‌ها به نمایش درنیایند. بالأخره راهکارهایی پیدا کردیم و مواردی هم بود که با منتقدان و یکسری از کارشناسان همفکری کردیم و به این نتیجه رسیدیم که این فیلم اشکالی ندارد و می‌تواند اکران شود. استفاده از این راهکارها باعث شد مشکل بسیاری از فیلم‌ها برطرف شود.

وی در خصوص بحثِ توقیف و جلوگیری از اکران برخی از آثار سینمایی امروز، گفت: شنیدم برخی از فیلم‌ها مشکلات‌شان زیاد است و باید برای آنها تصمیمِ کلان بگیرند. برخی اوقات فیلم‌ها خیلی مشکل دارند و دولت باید تصمیم بگیرد و توپ را نباید در زمین دیگران بیندازد که شِگرد درستی نیست. وزارت ارشاد یک تکلیف قانونی دارد و باید با کمک مراجع ذیربط، تصمیم‌ شجاعانه‌ای بگیرد و تکلیف را روشن کند.

این کارگردان خاطرنشان کرد: ما در فضای فرهنگی نمی‌توانیم فله‌ای نظر بدهیم و موردی باید تصمیم‌گیری کرد. یک فیلم با یک سری اصلاحات قابل پخش است و فیلمی هم قابل پخش نیست. به طورمثال در جریان توقیف فیلمِ “گزارش یک جشن” ابراهیم حاتمی‌کیا که در دورانِ خودش بحثِ تمام محافل سینمایی بود؛ تصمیم گرفتیم کمکی کنیم تا مشکلِ این فیلمساز قدیمی و تهیه‌کننده‌اش حل شود. با تهیه‌کننده و فیلمساز توافق کردیم، حالا که پخشِ فیلم به صلاح کسی نیست، تسهیلاتِ داده شده را پس نگیریم و مشکل فیلمساز و تهیه‌کننده حل شود.

وی درباره شرط سازمان سینمایی برای برطرف کردن بخشی از آسیب‌های هزینه‌ای “گزارش یک جشن”، گفت: اشاره کردم که تسهیلاتی برای ساختِ فیلم به تهیه‌کننده داده شده بود و ما این تسهیلات را بخشیدیم و سازمان سینمایی مالکِ بخشی از فیلم شد. البته این راهکار را توصیه نمی‌کنیم چون دولت که نمی‌تواند مالکِ همه فیلم‌ها شود و از پسِ هزینه‌هایش برآید. یادم است آن موقع برای فیلم حدوداً یک و نیم میلیارد هزینه شده بود و 500میلیون برای ساختِ‌این فیلم، تسهیلات پرداخت شده بود. بازپرداخت تسهیلات را نخواستیم و بنیاد فارابی، مالک بخشی از فیلم شد.

او درباره وضعیت فیلم توقیفی “رستاخیز” گفت: برخی نخواستند “رستاخیز” در آن موقع و در دولت دهم اکران شود، ما استقبال کردیم و اگر این فیلم را در همان زمان ساخت به جشنواره می‌دادند شاید آن موقع می‌توانستیم کارهایی انجام دهیم که فیلم اکران شود و این همه سال فیلم احمدرضا درویش با مشکل مواجه نشود.

شمقدری خاطرنشان کرد: الان برای فیلم‌هایی که می‌خواهند مشکلاتشان را حل کنند از راهکارهای مختلف استفاده کنند؛ فیلمی با درجه‌بندی مشکلش حل میشود و فیلمی دیگر با اکران در استان‌های محدود، سالن‌های محدود، اکران آنلاین در نمایش‌خانگی و یا امکان‌های دیگر اما به فکرِ تصمیمِ فله‌ای برای فیلم‌ها نباشند. البته همگان هم می‌دانند در دولت اعتدال خراب‌کاری‌ها زیاد است و مسئولین سینمایی دولت سیزدهم، باید بیشتر به فکر درمانِ آنها باشند.

 




حبیب اسماعیلی تهیه‌کننده پیشکسوت روی آنتن زنده مطرح کرد⇐جوسازی، کار نادرستی است؛ چه از سوی نماینده مجلس باشد چه از سوی یک سینماگر!/چرا نمایندگان مردم به جای حل مشکلات معیشتی اهالی سینما به دنبال بگیر و ببند هستند؟!/ آقایان یادشان نرود که رکود سینما فقط به نفع شبکه‌های ماهواره‌ای است!/وقتی شوراهای نظارتی به فیلمی پروانه می‌دهند باید تمام ارکان نظام به پروانه احترام بگذارند!/مگر می‌شود سی فیلم مجوزدار همزمان با هم توقیف شوند؟/ زمانی فیلم “سنتوری” را هم توقیف کردند؟ بعدش به شبکه خانگی آمد و میلیونها نفر هم آن را دیدند!/مگر “به رنگ ارغوان” توقیف نشد؟ بعدش چه شد؟ به جشنواره آمد، جایزه گرفت و آب از آب تکان نخورد!/خزاعی اگر برود تهیه‌کنندگی کند منافع بیشتری خواهد داشت ولی به سینما آمد تا لااقل بخشی از مشکلات را حل کند!/ انگار عده‌ای از آقایان‌ نمی‌خواهند بگذارند خزاعی کارش را انجام دهد!/مگر در جاهای دیگر دنیا که مدیری، پست می‌گیرد این همه فشار بر او وارد می‌شود؟/آن قدر کار انجام نشده در این مملکت است که برای خودنمایی نیازی به هجمه به سینما نیست!

سینماروزان/امیر صباغ: خوشحالم از این بابت که هر دولتی عوض میشود، سینما برای بسیاری از سیاسیون اهمیت پیدا می‌کند ولی ناراحتم که این اهمیت، جنبه مثبت پیدا نمی‌کند.‌ تغییر و تحول باید در جهت اصلاح مشکلات سینما باشد نه اینکه به سینما حمله کنند.

حبیب اسماعیلی تهیه‌کننده باسابقه سینما با بیان مطلب فوق در برنامه زنده سینمامعیار رادیوگفتگو اظهار داشت: دو سال است که کرونا بر سینما سایه انداخته و بسیاری از سینماگران را گرفتار کرده و اینکه در این اوضاع، به جای حل مشکلات معیشتی، سینما را آماج حملات می‌کنند جای تعجب است.

تهیه‌کننده “بازجویی یک جنایت” و “قرمز” ادامه داد: چرا نمایندگان مردم به جای حل مشکلات اقتصادی اهالی سینما به دنبال بگیر و ببند هستند؟ آقایان یادشان نرود که رکود سینما فقط به نفع شبکه‌های ماهواره‌ای است. اگر قرار است که مخاطب جم و من‌و‌تو را بیشتر کنند باز هم به سینما و شبکه خانگی حمله کنند و فیلم‌ها را توقیف کنند.

مدیر موسسه پخش رسانه‌فیلمسازان با اشاره به حضور یک سینماگر در قامت مدیر سینمای دولت سیزدهم گفت: سینماگرانی مانند سیف‌الله داد و جواد شمقدری چون از جنس سینما بودند بهتر از سایرین توانستند مشکلات را حل کنند. اغلب سینماگران خوشحالند که یک فعال سینما مثل محمد خزاعی به مدیریت سینما رسید چون محمد خزاعی از جنس سینماست و نیتش هم خیر است ولی اینکه چقدر بتواند برنامه‌هایش را پیاده کند باید زمان بگذرد تا معلوم شود. خزاعی اگر برود تهیه‌کنندگی کند منافع بیشتری خواهد داشت ولی به سینما آمد تا لااقل بخشی از مشکلات را حل کند ولی انگار عده‌ای از آقایان نمی‌خواهند بگذارند او کارش را انجام دهد تا لابد بگذارد و برود؟؟

تهیه‌کننده “شبکه” و “خاطره” تاکید کرد: خجالت آور است که هنوز شش ماه هم نگذشته فشارهای بیرونی بر مدیریت سینما شدت یافته است و انگاری قصد دارند رئیس سینما را مستاصل کنند تا چه شود؟ آقایان یادشان باشد اگر یک نیروی سینمایی را از سینما حذف کنند و یک غیرسینمایی را بر کار گمارند، مشکلات ده برابر خواهد شد. مگر در جاهای دیگر دنیا که مدیری، پست می‌گیرد این همه فشار بر او وارد می‌شود؟ رقبای سیاسی بیایند کمک کنند به خزاعی که بتواند مشکلات را حل کند‌. آقایان به وزیر و به رئیس سینما کمک کنند تا اوضاع بهتر شود.

حبیب اسماعیلی گفت: مشکل در این مملکت فراوان است و در بدنه سینما هم بزرگترین و حادترین مشکل، مشکل معیشت است و حالا در این اوضاع گروهی پیدا شده‌اند و به بهانه تسویه حساب سیاسی می‌خواهند سی فیلم را توقیف کنند؟؟؟ آن قدر کار نکرده در این مملکت هست که برای خودنمایی نیازی به هجمه به سینما نیست.

تهیه‌کننده “تصویر آخر” و “سرکوب” اظهار داشت: دوستان خدوم به سینما حسادت نکنند و به جایش بروند مشکلات معیشتی سینماگران را حل کنند. اگر هم انتقادی هست در شوراهای داخلی باشد نه در تریبون رسمی تا کل سینما دچار تنش نشود.

این تهیه‌کننده با اشاره به غیرقانونی بودن توقیف فیلم‌های مجوزدار گفت: وقتی شوراهای نظارتی به فیلمی پروانه می‌دهند باید تمام ارکان نظام به پروانه احترام بگذارند. مگر می‌شود سی فیلم مجوزدار همزمان با هم توقیف شوند؟ زمانی فیلم “سنتوری” را هم توقیف کردند؟ بعدش به شبکه خانگی آمد و میلیونها نفر هم آن را دیدند. مگر “به رنگ ارغوان” توقیف نشد؟ بعدش چه شد؟ به جشنواره آمد، جایزه گرفت و اکران نوروز گرفت و آب از آب تکان نخورد. ایرادی ندارد کسی از سی فیلم خوشش نیاید ولی اینکه سی فیلم مجوزدار را توقیف کنند، منطقی نیست. جوسازی، کار نادرستی است؛ چه از سوی نماینده مجلس باشد چه از سوی یک سینماگر! جوسازی به کل نظام خدشه وارد می‌کند و بهتر است همه و همه کمک کنند به حل مشکلات.




یک پخش‌کننده سینما متذکر شد⇐اینکه اجازه نمیدهند سینماها برای کل ظرفیت بلیت بفروشند جای سوال دارد؟؟/وقتی مراکز تجاری و رستورانها مملو هستند از جمعیت چرا سینما را محدود کرده‌اند!/نمیدانم چرا اگر فیلم نفروشد قبل از همه پخش‌کننده را نقد می‌کنند؟/تهیه‌کننده‌ای که با پول دیگران فیلم ساخته برایش کمترین اهمیتی ندارد که فیلم بعد از چهار ماه اکران حتی صد میلیون هم نفروشد!!/ در دوران پساکرونا نباید سالنهای سینما را صرف فیلمهای آماتوری کرد که تهیه‌کنندگانش حتی هزینه طراحی پوستر و تیزر هم نمی‌دهند؟/به جای فیلمهای آماتوری بی‌کیفیت بهتر است فیلمهای روز خارجی را با دوبله حرفه‌ای روی پرده فرستاد!

سینماروزان/نگار حسینی: پخش همیشه کار گل و کار سختی بوده چون اگر فیلم بفروشد که صاحبان آثار دلیل فروش بوده اند ولی نمیدانم چرا اگر فیلم نفروشد قبل از همه پخش کننده را نقد میکنند که نتوانسته شرایط فروش بالا را رقم بزند.

به گزارش سینماروزان سعید خانی پخش کننده سینما با بیان مطلب فوق در برنامه تلویزیونی “بی چارچوب” گفت: قبل از کرونا سالی 120 فیلم تولید میشد و ظرفیت سینما در بهترین حالت 80 فیلم بود ولی حالا تعداد فیلمهای در صف اکران چند برابر شده و متاسفانه برخی از فیلمها اصلا قابلیت اکران را ندارند. یعنی تهیه کننده با پول ارگانی یا پول یک سرمایه گذار به جز خودش فیلم را ساخته و سودش را در تولید برده و الان اصلا برایش مهم نیست که فیلم چقدر بفروشد برای همین است که حتی پول طراحی پوستر و تیزر هم برای فیلم نمیدهد.

این پخش کننده ادامه داد: نه تنها در تولید هیچ توجهی به الزامات اکران ندارند و فقط فکر سود شخصی هستند بلکه پای اکران هم که میرسند هیچ طرح و هزینه ای برای معرفی فیلم ندارند چون سود کامل را در تولید کرده اند. معلوم است تهیه کننده ای که سودش را در تولید کرده برایش کمترین اهمیت ندارد که فیلم بعد از چهار ماه اکران حتی صد میلیون هم نفروشد!!

مدیر پخش خانه فیلم متذکر شد: دیگر در دوران پساکرونا نباید سالنهای سینما را صرف فیلمهایی کرد که برای پرده عریض ساخته نشده اند. فیلمهای آماتوری که تهیه کنندگان آن حتی هزینه اقلام تبلیغاتی نمیدهند بهتر است روانه اکران آنلاین شوند. دیگر مردم برای دیدن فیلمهای آپارتمانی که پر شده اند از حرافی به سینما نمیروند. باید رایت فیلمهای خوب خارجی را خریده و نسخه دوبله حرفه ای فیلم خارجی اکران کرد تا سطح کیفی سینما بالا برود.

خانی درباره فیلمهایی که پخش آنها را بر عهده داشته گفت: “دینامیت” در شرایط کرونا بیش از یک میلیون مخاطب داشت و این معنایی ندارد جز آن که فیلمی که اله مانهای مخاطب پسند داشته باشد حتما مشتری دارد. از ابتدا هم پیش بینی مان برای فروش “قهرمان” حدود 15میلیارد بود و فکر میکنم به این رقم برسد که البته برای یک ملودرام رقم خوبی است.

خانی ادامه داد: نظرات منتقدان فقط بخشی از مخاطبان را تحت تاثیر قرار میدهد و فیلم باید خودش پتانسیل داشته باشد که مخاطب به سمتش بیاید چون مخاطبان این روزگار بسیار باهوشتر از آن هستند که بشود به جای آنها تصمیم گرفت.

سعید خانی با مخاطب قرار دادن مدیران بالادستی گفت: اینکه اجازه نمیدهند سینماها برای کل ظرفیت بلیت بفروشند جای سوال دارد؟؟ وقتی مراکز تجاری و رستورانها مملو هستند از جمعیت چرا سینما را محدود کرده اند؟ با کامل شدن واکسیناسیون باید اجازه فروش بلیت برای کل سالن را بدهند.