1

یک کارگردان با انتقاد از سیاستگزاران سینمای کودک بیان داشت⇐نه سرگرم کردن کودکان را جدی گرفتیم و نه آموزش آنها را!/سینمای کودک را می‌خواهند فقط برای دریافت بودجه!!/سینمای کودک، محصول قوی می‌خواهد و نه همایش و سمینار/باعث تأسف است که کودکان و نوجوانان ما به‌جای محصولات بومی، مصرف‌کننده بازیهای غربی هستند/آقایان سیاستگزار آموزش و پروش که بودجه‎‌ها دستشان است بگویند برای سینمای کودک چه کرده‌اند؟/هزار مشکل و سد، سر راه قرار می‌دهند تا در نهایت فیلمسازان قید ژانر کودک را بزنند

سینماروزان: علیرغم هزینه های میلیاردی هرساله برای برگزاری جشنواره کودک اما سهم محصولات کودک از سبد اکران سینمای ایران که نقطه تلاقی سینما و مخاطب است اندک است و تازه همان فیلمهای کودکی که روی پرده هستند باید با حداقلها کنار بیایند.

غلامرضا رمضانی از جمله فعالان سینمای کودک ایران که کار در سینما را با یکی از متفاوت‌ترین آثار گونه کودک یعنی «دونده» آغاز کرد. با اشاره به عدم تولید محصولات آموزشی سرگرم کننده برای کودکان به «ایرنا» گفت: اینکه سینمای کودک نیاز دارد به ترکیب توأمان سرگرمی با مایه‌های آموزشی در همه جای دنیا مرسوم است. به کودک باید در کنار سرگرمی آموزش داد اما در سینمای ایران نه سرگرم کردن کودک را جدی می‌گیرند و نه آموزش دادن را! چرایش را باید از آقایان سیاستگزار آموزش و پرورش پرسید که بودجه‌های مکفی برای تولیدات را در اختیار دارند. در این باره بارها و بارها گفتیم و گفتیم ولی به جایی نرسیدم و گاهی واقعا از این ذکر مصائب بی‌فایده خسته می‌شویم.

این کارگردان سینمای ایران ادامه داد: بها دادن به ژانر کودک، یک سرمایه‌گذاری واجب در سینمای ایران است و باید آن را جدی گرفت. زیرا سرمایه گذاری برای آینده یک جامعه است. جامعه‌ای که کودکش مخاطب محصولات غیربومی باشد معلوم است که دچار تعارضات فرهنگی خواهد شد. فوتبال را مثال میزنم. همانطور که در جوامع مترقی در زمینه فوتبال سرمایه گذاریهای اساسی برای کودکان انجام می‌گیرد، به همین شکل کشورهای صنعتی در حوزه سینمای کودک هم فعالیت دارند زیرا می‌دانند که یک امر واجب است و برای اینکه در آینده یک جامعه با سطح فکری بالا داشته باشند حاضر به چنین سرمایه‌گذاریهایی هستند و بسیار هم برایشان نتیجه بخش بوده است.

رمضانی خاطرنشان ساخت: متأسفانه ما در ایران همه چیز را به صورت دکوراتیو و نمادین می‌خواهیم عرضه کنیم یعنی سینمای کودک را می‌خواهیم فقط برای دریافت بودجه در صورتی که بودجه‌ای که صرف تولید محصولات کودک راهبردی نشود فایده‌ای ندارد. هرچقدر هم سمینار و همایش در این زمینه برگزار کنند آب در هاون کوبیدن است. باید تولید در ژانر کودک را تقویت کرد و آن هم با تمرکز بر استفاده از نیروهای مجربی که بتوانند هم سرگرم کنند و هم به کودکان مفاهیم لازم برای پرورش و رشد را آموزش دهند.

این کارگردان 58 ساله با اشاره به تلاشهایی که زمانی از سوی عباس کیارستمی برای تولید فیلمهای آموزشی ویژه کودکان انجام می‌شد اظهار داشت: یادمان نرفته مرحوم کیارستمی چه زحماتی که برای ساخت فیلمهای آموزشی نکشید اما پس از او هیچ کس نتوانست راهش را ادامه دهد. به نظر میرسد در آن زمان و با آن امکانات کم، حمایت از امثال کیارستمی بسیار راحتتر انجام می گرفت ولی امروزه هزار مشکل و سد، سر راه قرار می‌دهند تا در نهایت فیلمساز قید ژانر کودک را بزند.

کارگردان «فرار از اردو» تأکید کرد: سه دهه قبل شرایط خیلی بهتر بود. آن زمان ایده را به مسئولین می دادیم و آنها هم چون از جنس ما بودند به راحتی می‌پذیرفتند و امکانات را در اختیار ما قرار می‌دادند. ولی امروزه این گونه نیست و کلی مصائب جلوی آدم قرار می‌دهند. موانع و قوانینی که سر راه قرار داده‌اند، بسیار دست و پا گیر است و خلاصه بگویم باید از هزارتوی مشکلات گذشت و اراده آهنین داشت تا به تولید محصولات کودک پرداخت.

غلامرضا رمضانی با اشاره به اینکه تولید محصولات آموزشی در سینمای کودک کاملا بی‌قاعده است بیان داشت: واقعا مشخص نیست تولیدات در این زمینه به صورت سفارشی باید پیش رود یا براساس علقه‌های فیلمسازان چون گاهی مدعی حمایت از ایده‌های بکر میشوند و ایده‌ها را با سفارشات نازل خویش ترکیب میکنند و گاهی هم میخواهند سفارش دهند اما پیشنهاداتشان آن قدر پیش پاافتاده است که خواندن طرحهایشان هم لذتی پیش رو نمی‌گذارد. من اسم چنین وضعیتی را گذاشته‌ام «فروزشی»!!! در زمینه تولیدات کودک ما در وضعیت فروزشی هستیم یعنی هرازگاه جرقه ای زده میشود و آتشی افروخته میشود و تمام تا جرقه بعدی.

این کارگردان و نویسنده ادامه داد: مدیران ما هرگز تولید در سینمای آموزشی کودک و نوجوان را جدی نگرفتند و از حساسیت آن خبر ندارند و نمی‌دانند چقدر این موضوع برای آینده یک جامعه واجب و لازم است.

رمضانی افزود: موضوعی را می خواهم برایتان بگویم. امروز به واسطه پیشرفت تکنولوژی در دست نوجوانان ما تلفنهای همراه می‌باشد و فرزندان ما، مدام سرشان به این تلفنهاست که در آن کلی بازیهای مختلف ریخته‌اند. نمی‌گویم بازی کردن بد است اما متأسفانه زیادی بازی کردن با این ابزارها، چنانکه همه می‌دانند بسیار عواقب دارد و باعث نوعی توهمات می‌گردد و این بسیار مخرب و خطرناک است! حال فکر کنید به کودک و نوجوان که به جای پرورش افکار، با موضوعات بعضا اروتیک این بازیها، درگیر می‌شوند. همین نوجوانان هستند که باید آینده مملکت را به‌دست بگیرند و از همه بدتر آن که والدین آنها هم راضی هستند که به جای اینکه فرزندان خود را به سینما ببرند، سر آنها توسط همین گوشیها که پر از بازیهای توهم‌زاست گرم شود و این بسیار جای تأسف دارد. 

کارگردان «سبز کوچک» در پایان گفته‌هایش اظهار داشت: اگر می‌خواهیم به لحاظ فرهنگی در ده تا بیست سال آینده اثرگذار باشیم باید از امروز بر تولید محصولات سرگرم‌کننده مطلوب کودکان و نوجوانان مان کار کنیم؛ محصولاتی که بار آموزشی لازم برای ایجاد اعتماد به نفس در کودکان نسبت به فرهنگ و قومیت شان را داشته باشند. اگر این کار را نکنیم در آینده با نسلی مواجه خواهیم بود که کمترین علقه‌ای به فرهنگ خود نخواهد داشت!