کارگردان “مزارشریف” فیلمی سیاسی با آدمهای واقعی می‌سازد
سینماژورنال: حسن برزیده کارگردانی که سال گذشته درام ماجرایی «مزارشریف» را روی پرده داشت این روزها مشغول کار بر روی دو فیلمنامه است؛ یکی از فیلمنامه ها زمینه ای دفاع مقدسی دارد و دیگری هم زمینه ای سیاسی.
به گزارش سینماژورنال برزیده در گفتگویی که با “نسیم” درباره این دو فیلمنامه داشته از این گفته که فیلمنامه سیاسی اش که زمینه ای معاصر دارد دارای شخصیتهایی است که معادل بیرونی دارند.
«ستاک» با مضمون سیاسی نوشته می شود با شخصیتهایی واقعی
حسن برزیده با اشاره به فیلمنامه‌ای که مضمونی سیاسی دارد گفت: این فیلمنامه «ستاک» نام دارد که ماهیتی اجتماعی-سیاسی دارد و در آن وضع حالی ارائه شده است از اوضاع روز کشور و البته اختلاف نسلهای مختلف پس از انقلاب.
این کارگردان در پاسخ به این سوال که آیا شخصیتهای «ستاک» که مضمونی سیاسی دارد دارای مابه ازای بیرونی هستند بیان داشت: دقیقا فیلمنامه از اتفاقات معاصر الهام گرفته شده و شخصیتهایی را در فیلم خواهیم دید که مابه ازای خارجی دارند.
برزیده درباره وجه تسمیه عنوان «ستاک» گفت: «ستاک» در لغت به معنای درختی است که در کنارش درختی دیگر می روید و مفهومی که از ارتباطان نسلها در فیلمنامه ارائه شده بی ارتباط با این واژه نیست.
«آریو» تصویرسازی بکری از جنگ دارد
برزیده با بیان اینکه علاقه زیادی دارد باز هم فیلم استراتژیک با مضمون جنگ تحمیلی بسازد بیان کرد: یکی از فیلمنامه های دیگر که این روزها مشغول کار بر روی آن هستم «آریو» نام دارد؛ فیلمنامه ای که محوریت آن کودکی است که در دل جنگ در آبادان ساکن است. در «آریو» سعی کرده ام هم تصویرسازی با پروداکشن وسیع از جنگ در آبادان را داشته باشم و هم داستان خانواده ای که در ابتدای جنگ با اتفاقات مختلفی روبرو می شود.
برزیده درباره شرایط تولید این فیلم اظهار داشت: «آریو» جزو آثاری است که تصویرسازی بکر و دست اولی را از ابتدای جنگ تحمیلی نشان می دهد و البته که نیاز است تا ارگانهای متولی سینمای دفاع مقدس در تولید این محصول به ما کمک کنند اما مسأله این است که ارگانهای متولی مانند انجمن سینمای دفاع مقدس در سالهای اخیر از امثال من که عمرمان را در این سینما گذاشته ایم کمترین حمایتی نکرده اند.
کارگردان «دکل» افزود: آن قدر بی مهری دیده ام که حتی جرأت نمی کنم فیلمنامه ام را به انجمن دفاع مقدس ارائه دهم چون پیش خود فکر می کنم باز هم به مانند همه این سالها در دست انداز می افتم و سرخورده می شوم. مدیران سینمایی ما همچنان دوست دارند همگان وقتی در برابر آنها می نشینند جز مدح و ثنا چیزی نگویند و در نتیجه امثال ما که کاربلدیم و حرف برای گفتن داریم نمی توانیم در برابر این روشهای مدیریتی بی دلیل خضوع کنیم؛ نتیجه اینکه از ما حمایت نمی شود.